basta...

Του Δημήτρη Μπελαντή

Υπάρχει στην πολιτική ένα πράγμα που πρέπει να πεις basta, μην μας δουλεύετε τόσο χοντρά ρε παιδιά,  δεν είμαστε ακριβώς  χτεσινοί. 

 Διαβάζω αναρτήσεις και άρθρα  στελεχών ή υποψηφίων της  Υπαρκτής Αριστεράς που , μεταξύ άλλων, μας προτείνουν να κάνουμε μια Ρήξη με την συνθήκη της Λύπης/ Ήττας και του 2015 και να μπούμε στο κλίμα της Χαράς και της αναμονής του Νέου. 

 Το βλέπω ιδίως σε στελέχη του ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για την Ρήξη, και ιδίως στην - αναψοκοκκινισμένη από ενθουσιασμό-  πτέρυγα της ΛΑΕ-ΑΑ. Τέρμα με την λύπη σύντροφοι, μας λένε, μπείτε στην χαρά ενόψει του Τώρα, Πρώτη Φορά η Ρήξη. "Τέρμα η στενοχώρια", που έγραφε  στον τίτλο  ένα παλαιό  αμερικάνικο εγχειρίδιο λαϊκής ψυχολογίας στα 80s (νομίζω, κάποιου Carnegie).     

Κοιτάξτε, είναι απλό. Δεν αισθανόμαστε ιδιαίτερα λυπημένοι , αν λάβει κανείς υπ'όψιν του τα χάλια όλης της Υπαρκτής Αριστεράς και την κατάσταση της κοινωνίας. .

Δεν είμαστε, όμως,  και χαζοχαρούμενοι!!! 

Τόσο χαζοχαρούμενοι ώστε να ξεχνάμε την υπέροχη Συμφωνία της 20ης Φλεβάρη 2015, που  περάτωσε  προσωπικά ο  Γιάνης, και που,  ακόμη και το 2017 στο βιβλίο του,  θεωρεί πολύ επιτυχημένη, αν και  η πλειοψηφία τότε στον Σύριζα την ονόμαζε.... Μπρεστ Λιτόφσκ ( Ο Τσίπρας δηλαδή). Θυμίζω ότι στο Μπρεστ Λιτόφσκ, το 1918,  , η Σοβιετική Ρωσία έχασε περίπου όλη την ευρωπαϊκή της Επικράτεια (και είχε τους Λένιν-Τρότσκυ, όχι  τους Τσίπρα-Βαρουφάκη). . Εμείς απλώς αποδεχθήκαμε το 70% των Μνημονίων.  Δεν χάσαμε και τα νησιά, άλλωστε. Αυτά την επόμενη φορά.  Το λες και επιτυχία για άπειρους  της "Πρώτη Φορά Αριστερά".   

ΜΕΡΑ25 και Συμμαχία για την Ρήξη -Αριστερή εναλλακτική λύση ή επανάληψη αδιεξόδων;

Του Δημήτρη Μπελαντή,

Δρ. Νομικής, Συγγραφέα

Η τελευταία τετραετία υπήρξε μια πολύ δύσκολη περίοδος για την Αριστερά στην Ελλάδα. Όχι ότι η Αριστερά σε ευρωπαϊκή και σε διεθνή κλίμακα βρίσκεται σε ανοδική κατάσταση- η στρατηγική κρίση της Αριστεράς όλων των μορφών (σοσιαλιστικής, κομμουνιστικής, αυτόνομης, δικαιωματικής κλπ) είναι δεδομένη. Ιδίως στην κλασσική Δύση ( ΗΠΑ-ΕΕ-Αυστραλία-Καναδάς) μπορεί να μιλήσει κανείς και για υπαρξιακή κρίση υπόστασης.

Όμως, η ελληνική (υπαρκτή) Αριστερά βιώνει ένα δικό της, πολύ ιδιαίτερο «τραύμα» και αποτυχία. Το μεγαλύτερο ποσοτικά τμήμα της υπό την μορφή του ΣΥΡΙΖΑ διακυβέρνησε με τραγικά αποτελέσματα: ακύρωσε συντριπτικά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του καλοκαιριού του 2015, ψήφισε και εφάρμοσε σκληρά το Τρίτο Μνημόνιο, προώθησε την λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις, πέρασε την Συμφωνία των Πρεσπών, υπήρξε ως κυβέρνηση νατοϊκότερη του ΝΑΤΟ (μεταξύ άλλων και με τη διαπραγμάτευση και προετοιμασία της συμφωνίας για τη δημιουργία ενός τεράστιου πλέγματος αμερικανικών βάσεων, συμφωνία που τελικά υπέγραψε η ΝΔ). Αυτό παγίωσε την αίσθηση στην κοινωνία ότι όλες οι παρατάξεις «είναι το ίδιο» και ότι η δημόσια πολιτική έχει αποτύχει (μεταδημοκρατική κατάσταση). Το τμήμα της Αριστεράς που αντιτάχθηκε σε αυτήν την εξέλιξη ( ΚΚΕ, ΛΑΕ, Ανταρσύα, ΜΕΡΑ25) διαφοροποιήθηκε μεν ηθικά και αξιακά, αλλά δεν μπόρεσε να ανατρέψει για μια σειρά λόγους (και προγραμματικούς) αυτήν την κατάσταση κατάπτωσης. Οι επόμενες μεγάλες κρίσεις (υγειονομική κρίση, πόλεμος στην Ουκρανία, διεθνής οικονομική κρίση και διαμόρφωση δύο μεγάλων στρατοπέδων) βρήκαν την ελληνική Αριστερά πιο απροετοίμαστη ακόμη και από την μέση στάθμη της διεθνούς. Το γεγονός ότι μια τόσο μεγάλη τραγωδία και κρατικό έγκλημα όπως τα Τέμπη δεν προκάλεσαν μια διαρκέστερη κοινωνική αντίδραση σχετίζεται με την κατάσταση της Αριστεράς και την έλλειψη εμπιστοσύνης της κοινωνίας σε αυτήν.

Ο Βαρουφάκης και η δραχμή

Παρατηρούμε, αλλά επιβεβαιώνεται και από τις δημοσκοπήσεις, ότι ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας (17 έως 26 ετών) θέλγεται πολιτικά από τον Γ. Βαρουφάκη και το ΜέΡΑ25. Αυτές οι ηλικίες, από την καταστροφική διαπραγμάτευση του Βαρουφάκη το 2015, που μας οδήγησε σε ένα τρίτο χειρότερο και αχρείαστο μνημόνιο, λίγα πράγματα μπορούν να θυμούνται. Γι’ αυτό τις επόμενες μέρες θα αναδημοσιεύσουμε μια σειρά από κείμενα που γράφτηκαν από το 2015 έως το 2019 που αποκαλύπτουν τον άκρως αρνητικό ρόλο του Βαρουφάκη πριν και κατά τη διάρκεια του 2015, αλλά και το ποιες είναι οι θέσεις του ΜέΡΑ 25.

Του Γιώργου Δημητρομανωλάκη

 από την ιστοσελίδα www.riskygames.gr (14 Ιουλίου 2015)

Στη περίφημη ταινία ο “Κύκλος των Χαμένων Ποιητών“ (Dead Poets Society ) ο καθηγητής Κίτινγκ συστήνει στους φοιτητές του να δημιουργήσουν μια άτυπη μυστική λέσχη λογοτεχνίας. Εκεί τους ενθαρρύνει να πάνε κόντρα στο σύστημα και να είναι σοφοί και όχι ηλίθιοι όταν θα διαμαρτύρονται εναντίον του. Ο καθένας από τα παιδιά θα το κάνει με τον δικό του τρόπο, και η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα. Στην Ελλάδα εάν παραφράσουμε λίγο το σενάριο του Τομ Σουλμαν θα διαπιστώσουμε ότι ένας “κύκλος της δραχμής“ δούλευε σιγά και αθόρυβα εδώ και περίπου 3 χρόνια. Είναι η ομάδα του περίφημου ινστιτούτου Levy Economics Institute Of Bard College που το 2013 σε συνέδριο που διοργανώθηκε στην Αθήνα σε κεντρικό ξενοδοχείο κάθισαν στο ίδιο τραπέζι και μοιράστηκαν τους προβληματισμούς τους με τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτο τον ίδιο τον πρόεδρό του Αλέξη Τσίπρα. Πρόεδροςτου Ινστιτούτου είναι ο Έλληνας καθηγητής Δημήτρης Παπαδημητρίου. Ο κ. Παπαδημητρίου είναι επίσης οικονομικός διευθυντής (CFO) του Κολεγίου, το οποίο στηρίζεται σε δωρεές για τη λειτουργία του. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει μεγαλώσει η εξάρτησή του από αυτές. Σύμφωνα με τη Moody’s, το 2013 το 43% των εσόδων του προερχόταν από δωρεές έναντι 33% το 2009.

Το παιχνίδι του George Soros

Ένας από τους βασικούς χρηματοδότες του LEVY είναι ο Τζορτζ Σόρος, ο οποίος κάθε χρόνο προβαίνει σε δωρεές δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων, όπως το 2011, όταν έδωσε 60 εκατ. δολάρια. Μάλιστα ο διευθυντής του Bard College Λίον Μποστάιν διατηρεί στενή σχέση με τον μεγαλοεπενδυτή και είναι σύμβουλος στο ίδρυμά του Open Society Foundation και πρόεδρος στο Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης που έχει ιδρύσει ο Τζορτζ Σόρος στη Βουδαπέστη. Στο Bard College εργάζεται και ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, ο οποίος λειτουργεί ως άτυπος σύμβουλος του κ. Βαρουφάκη. Ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, που είναι καθηγητής στο University of Texas στο Οστιν των ΗΠΑ, λέγεται ότι μεσολάβησε για να μετακομίσει εκεί στη διάρκεια της κρίσης ως επισκέπτης καθηγητής ο κ. Βαρουφάκης. Οι δυο τους οργάνωσαν το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ και την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Τέξας το 2014, στο οποίο εμφανίζεται και πάλι ως δωρητής ο Τζορτζ Σόρος.

G-Note το νέο νόμισμα

Επικεφαλής του Levy είναι ο Καθηγητής Δημήτρης Παπαδημητρίου, η σύζυγος του οποίου Ράνια Αντωνοπούλου είναι αναπληρώτρια υπουργός για την Καταπολέμηση της Ανεργίας και καθηγήτρια στο Bard College. Οι ομιλητές του συνεδρίου το 2013 στην Αθήνα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι με παραμονή στο ευρώ δεν υπάρχουν και πολλές ελπίδες εξόδου της χώρας από την κρίση. Μάλιστα προτάθηκε και παράλληλο νόμισμα για την Ελλάδα με την επωνυμία «G-notes»! Ο ρόλος του Levy Inst στα διεθνή media ξεχωρίζει όπως άλλωστε λένε και οι εδικοί. Διαβάστε εδώ: http://www.thenation.com/article/workers-think-tank/

Τι πρεσβεύουν: Ενάντια στο ευρώ

Η διοικητική ομάδα του Ινστιτούτου παραμένει πιστή στις αρχές του ιδρυτή της του δισεκατομμυριούχου Leon Levy: «Στη χάραξη πολιτικής στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον υπόλοιπο κόσμο» και στις διαρκείς επαφές με «τους ηγέτες των επιχειρήσεων, των εργατικών συνδικάτων και των κυβερνήσεων για την επίλυση των μειζόνων ζητημάτων που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες». Ουδέποτε έκρυψαν την αντίθεσή τους με την υιοθέτηση του ευρώ από τα ευρωπαϊκά κράτη, ούτε την κριτική τους απέναντι στη δημιουργία της ευρωζώνης με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει μια νομισματική ένωση με μέλη χώρες που έχουν διαφορετική δημοσιονομική πολιτική, διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και διαφορετικά «ανοίγματα αλλά και κοινή νομισματική πολιτική».

ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΚΙ ΕΞΗΓΗΣΗ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ

ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΚΙ ΕΞΗΓΗΣΗ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ

Δὲν χρειάζεται πολλὴ σκέψη γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς ὅτι ὁ ξυλοδαρμὸς τοῦ «Γιάνη» ἀπὸ τὰ «Παιδιὰ τῆς Πλατείας» δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν ἀνύπαρκτη «ἀντισυστημικότητα» τοῦ πρώτου, ὅπως δὲν ἔχει νὰ κάνει καὶ μὲ τὴν ἐξίσου ἀνύπαρκτη «ἐπαναστατικότητα» τῶν δευτέρων. 

Ἡ ταχύτατη λουμπενοποίηση τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας παράγει παντοῦ ἀντίστοιχες συμπεριφορὲς καὶ γεννᾶ κατὰ τόπους συμμορίες. Καὶ τὰ «Ἐξάρχεια» εἶναι ἡ ἰδιαίτερη ἔκφραση τῆς κοινωνικῆς πυραμίδας τοῦ πανσυμμοριτισμοῦ, ὅπως αὐτὴ ἐκδηλώνεται σὲ μία κομβικὴ συνοικία τοῦ δυστοπικοῦ κέντρου τῆς πρωτεύουσας, ὅπου συμβιώνουν καὶ διασταυρώνονται ποικίλες «φυλὲς» τῆς νέας ὑποκοσμικῆς τάξης πραγμάτων. 

Αὐτὴ συμπεριλαμβάνει καὶ τὴν λειτουργία μιᾶς «ἐπαναστατικῆς» λανθάνουσας μαφίας, μὲ τὶς πάντοτε στενὲς διαπλοκὲς ἀλλὰ καὶ ἀντιπαλότητές της μὲ τὸ κράτος. 

Ὁπότε δὲν πρόκειται γιὰ κάποια ἀνιστορικὴ ἀναβίωση τοῦ μετεμφυλιακοῦ παρακράτους, ποὺ βλέπει συνέχεια στὸν ὕπνο της ἡ «ἀντικαπιταλιστικὴ Ἀριστερὰ» ἀπὸ τότε ποὺ ἐνέσκηψαν τὰ μνημόνια, ὅπως καὶ ἡ «Χρυσὴ Αὐγὴ» δὲν ἦταν κάποια ἀναβίωση τῆς Δημοκρατίας τῆς Βαϊμάρης ἀλὰ ἑλληνικά. 

Τὰ «Παιδιὰ» δὲν εἶναι οὔτε «γενιὰ τῆς δίκαιης ὀργῆς», ὅταν καῖνε τὴν Ἀθήνα τὸ 2008, οὔτε οἱ «νέοι Γκοτζαμάνηδες» ὅταν ξυλοφορτώνουν τὸν «Γιάνη». 

Οδηγητής για τον υποκριτή Βαρουφάκη-Ας σιωπήσει ή ας πάει στην Κίνα…

Τέτοιες μέρες όλα τα στελέχη των αστικών κομμάτων πρέπει να σιωπούν. Το έγκλημα στα Τέμπη ήταν προδιαγεγραμμένο και έχουν όλοι τους εγκληματικές ευθύνες.

Η πρώτη παρέμβαση του ΜέΡΑ25 για την τραγωδία στα Τέμπη -ανάμεσα σε άλλα- ανέφερε και τα εξής: «Από αύριο θα μιλήσουμε για το έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων, τον πραγματικό ένοχο της ανείπωτης αυτής τραγωδίας…».

Το ΜέΡΑ25 απάντησε σε μια ανάρτηση του “Οδηγητή” που υπενθύμιζε δηλώσεις του Χατζηδάκη, του Τσίπρα και του Βαρουφάκη -όπως είχαν αναπαραχθεί σε διάφορα μέσα- στις οποίες όλοι τοποθετούνταν υπέρ της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ. Όπως είπαν, τους “θλίβει” ότι ο “Οδηγητής” αναπαράγει ψέματα του “Πρώτου Θέματος”.

Οφείλουμε να απολογηθούμε για την ευκολία με την οποία συμπυκνώσαμε την ουσία. Θεωρήσαμε ότι μέσα σε μια εικόνα δε θα μπορούσαμε να “χωρέσουμε” τα συμφέροντα ποιου ιμπεριαλιστή, ποιου μονοπωλίου και ποιο σχέδιο “απελευθέρωσης” των σιδηρόδρομων εξέφραζε ή εκφράζει ο καθένας.

Ο κ. Βαρουφάκης έχει συνηθίσει να συναγελάζεται με “τροϊκανούς”, να τους δίνει “εύστοχες” απαντήσεις, να “κλείνεται” σε δωμάτια διαπραγματεύσεων κ.λπ. Όντως, μόνο αυτός ξέρει ακριβώς τι λέει τότε. Όμως αυτό δεν απαγορεύει σε εμάς να βγάζουμε συμπεράσματα με βάση τα όσα δημοσιεύονται.

Όχι στο “Πρώτο Θέμα”, αλλά στην ίδια την απάντηση του ΜέΡΑ25 στον “Οδηγητή”, σε σχέση με την περίφημη δήλωσή του “θα πουλούσα τον ΟΣΕ και για ένα ευρώ”. Αναφέρει, λοιπόν: «Ο Γιάνης Βαρουφάκης αντιπρότεινε εναλλακτικό αναπτυξιακό μοντέλο που θα διατηρούσε τον ενιαίο, δημόσιο ΟΣΕ – ένα μοντέλο κοντά σε εκείνο που έφερε υπερσύγχρονους, δημόσιους σιδηρόδρομους στην Κίνα μέσω συνεργασίας με Ιαπωνικές και Κινεζικές εταιρείες (π.χ. Kawasaki, CRC). Όταν τροϊκανός τον ρώτησε, ειρωνικά, “πόσα θα ζητήσετε από τους Κινέζους για να σας καταθέσουν προσφορά”, ο κ. Βαρουφάκης του απάντησε: “Αν είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν €5 δις, με ένα ευρώ θα ήμουν ευχαριστημένος”».

Δύο χρόνια μετά την επίθεση στον Έβρο – Το “σύστημα Σόρος” και ο ρόλος του

 

 

Καραμπελιάς Γιώργος

Ήταν σχεδόν δύο χρόνια πριν, όταν εκδηλώθηκε η υβριδική επίθεση της Τουρκίας στον Έβρο με όπλο παράνομους μετανάστες. Η απρόσμενη για πολλούς ελληνική αντίδραση μπορεί να είχε χειροκροτηθεί με ενθουσιασμό από τον ελληνικό λαό, αλλά είχε ανησυχήσει και θορυβήσει διεθνή και εγχώρια κέντρα, που έχουν κάνει το μεταναστευτικό ιδεολογία και επάγγελμα. Κατ’ εξοχήν είχε θορυβήσει το “σύστημα Σόρος”, το διεθνές δίκτυο του μεγαλοχρηματιστή, την Open Society.

Παράρτημα της στην Ελλάδα είναι η οργάνωση Solidarity Now που ασχολείται προνομιακά με το μεταναστευτικό και έχει ως διακηρυγμένο στόχο μια πολυπολιτισμική κοινωνία, μέσω της ανάμειξης των πληθυσμών. Αυτό το δίκτυο είναι εξαιρετικά ισχυρό, διότι έχει μεγάλη διείσδυση σε όλη σχεδόν την ευρωπαϊκή και αμερικανική κεντροαριστερά και κεντροδεξιά. Τωόντι, ο Σόρος ανήκει σε εκείνη την πτέρυγα του διεθνούς κατεστημένου που θεωρεί πως η Τουρκία πρέπει να συγκρατηθεί στα πλαίσια της Δύσης με κάθε τίμημα, ώστε να αποφευχθεί η προσέγγισή της με τη Ρωσία. Ειδικά τώρα, με το Ουκρανικό σε έξαρση, τη θέση αυτή συμμερίζεται και η κυβέρνηση Μπάιντεν.

Ο Σόρος διατηρεί προνομιακές σχέσεις με πολλούς πολιτικούς και διανοουμένους της Δύσης, ενώ στην Ελλάδα είναι γνωστοί οι δεσμοί του με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιάννη Βαρουφάκη. Ελέγχει δε άμεσα, ή επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος των πλέον εμβληματικών ΜΜΕ της Δύσης, ιδιαίτερα τα λεγόμενα φιλελεύθερα, όπως είναι οι New York Times και η Le Monde. Έτσι, είχε μέσω δημοσιευμάτων στηρίξει την Τουρκία του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα, μετά την αποτροπή της απόπειρας εισβολής. Στις δε 4 Μαρτίου 2020, είχε δημοσιεύσει άρθρο στους Financial Times με τον εύγλωττο τίτλο “Η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει την Τουρκία μπροστά στα ρωσικά εγκλήματα πολέμου στη Συρία”.

Καταιγίδα συκοφαντικών άρθρων

Σ’ αυτό υπογράμμιζε πως η κρίση του προσφυγικού-μεταναστευτικού οφείλεται στα ρωσικά εγκλήματα και πως πρέπει να στηριχτεί η Τουρκία από την ΕΕ. Αυτό το άρθρο είχε δημοσιευτεί ενώ εξελίσσονταν οι τουρκικές προβοκάτσιες στον Έβρο. Aίφνης είχε ακολουθήσει μια πλημμυρίδα άρθρων, παρεμβάσεων και συλλογικών κειμένων εναντίον της Ελλάδας σε όλη τη Δύση, κυρίως από έντυπα και φορείς που συνδέονται με το “σύστημα Σόρος”.

Κορωνοϊός, Βαρουφάκης – Μπόρις, κοινός αγώνας

Οι ασύμμετρες απειλές, η παγκοσμιοποίηση και η εθνική συνοχή

του Γιώργου Καραμπελιά              

Η επιδημία του κορωνοϊού, η οποία ξεκίνησε αρχικώς ως μία μακρινή επιδημία εντοπισμένη στο Βουχάν της Κίνας, επεκτάθηκε με δραματικές συνέπειες σε όλο τον πλανήτη απειλώντας ως αόρατος, ύπουλος και άγνωστος εχθρός τη ζωή χιλιάδων και, ποιος ξέρει, ίσως και εκατομμυρίων ανθρώπων,καθώς και την καθημερινότητα δισεκατομμυρίων. Παράλληλα, μεταβλήθηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μία κυριολεκτική «μάστιγα του Θεού» – πριν από όλα για την παγκοσμιοποίηση και τους μηχανισμούς της.

Η ταχύτατη εξάπλωση της επιδημίας αποτελεί προφανώς τη συνέπεια μιας οικονομίας και ενός τρόπου ζωής αποεδαφικοποιημένου, κατά το πρότυπο του περιβόητου τρίτου κύματος του Άλβιν Τόφλερ, ενός κόσμου που ξημεροβραδιάζεται σε αεροδρόμια, μετακινείται όλο και περισσότερο με γρήγορα αεροπλάνα, εγκαταβιεί σε διεθνή ξενοδοχεία, δεν γνωρίζει εθνικές, φυλετικές, θρησκευτικές ή ακόμα και έμφυλες ταυτότητες. Μιας οικονομίας στην οποία, για την παραγωγή ενός προϊόντος, συνεργάζονται δεκάδες χώρες και εκατοντάδες επιχειρήσεις και όπου η ανάπαυση του εργατικού δυναμικού έχει μεταβληθεί σε μία τεράστια νέα βιομηχανία, τη βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου και του τουρισμού.

Άρκεσε όμως μία επιδημία που βρίσκεται ακόμα στην αρχή της για να οδηγήσει σε κατάρρευση των χρηματιστηρίων μεγαλύτερη και από εκείνη της κρίσης της Lehman Brothers, να επιφέρει το κλείσιμο εκατομμυρίων επιχειρήσεων, μικρών και μεγάλων, σε παγκόσμια κλίμακα, και να συντρίψει βαθιά ριζωμένες συνήθειες και τρόπους ζωής.

Ακόμη και αν, όπως το ευχόμαστε, αυτή η νέα πανδημία γνωρίσει ένα σχετικά σύντομο τέλος, ή εάν ευρεθεί επιτέλους κάποιο ιατρικό αντίδοτο, τίποτε δεν θα είναι πλέον όπως πριν. Κατ’ αρχάς, διότι η ανθρωπότητα της εποχής τής, κατά Κονδύλη, «Μαζικής Δημοκρατίας» και της τεχνολογικής αλαζονείας θα έχει συνειδητοποιήσει την ευθραυστότητά της απέναντι στη φύση που με τόση ευκολία παράβλεπε ή λοιδορούσε. Η περιφρονημένη φύση επανέρχεται με τρόπο απρόσμενο και θανατηφόρο –και οι οικολογικές παράμετροι της κρίσης είναι προφανείς, είτε με τον υπερπληθυσμό είτε με το «ξεσπίτωμα» των νυχτερίδων του Βουχάν από το μεγαλύτερο φράγμα στον κόσμο, εκείνο των «Τριών Φαραγγιών». Ταυτόχρονα βέβαια αποτελεί και μια απάντηση στη ύβρη, μια υπενθύμιση των ορίων.

Ο κορωνοϊός, η παγκοσμιοποίηση, η εθνική συνοχή

Βαρουφάκης – Μπόρις Τζόσον κοινός αγώνας

του Γιώργου Καραμπελιά 

Η επιδημία του κορωνοϊού, η οποία ξεκίνησε αρχικώς ως μία μακρινή επιδημία εντοπισμένη στο Βουχάν της Κίνας, επεκτάθηκε με δραματικές συνέπειες σε όλο τον πλανήτη απειλώντας ως αόρατος, ύπουλος και άγνωστος εχθρός τη ζωή χιλιάδων και, ποιος ξέρει, ίσως και εκατομμυρίων ανθρώπων,καθώς και την καθημερινότητα δισεκατομμυρίων. Παράλληλα, μεταβλήθηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μία κυριολεκτική «μάστιγα του Θεού» – πριν από όλα για την παγκοσμιοποίηση και τους μηχανισμούς της.

Η ταχύτατη εξάπλωση της επιδημίας αποτελεί προφανώς τη συνέπεια μιας οικονομίας και ενός τρόπου ζωής αποεδαφικοποιημένου, κατά το πρότυπο του περιβόητου τρίτου κύματος του Άλβιν Τόφλερ, ενός κόσμου που ξημεροβραδιάζεται σε αεροδρόμια, μετακινείται όλο και περισσότερο με γρήγορα αεροπλάνα, εγκαταβιεί σε διεθνή ξενοδοχεία, δεν γνωρίζει εθνικές, φυλετικές, θρησκευτικές ή ακόμα και έμφυλες ταυτότητες. Μιας οικονομίας στην οποία, για την παραγωγή ενός προϊόντος, συνεργάζονται δεκάδες χώρες και εκατοντάδες επιχειρήσεις και όπου η ανάπαυση του εργατικού δυναμικού έχει μεταβληθεί σε μία τεράστια νέα βιομηχανία, τη βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου και του τουρισμού.

Άρκεσε όμως μία επιδημία που βρίσκεται ακόμα στην αρχή της για να οδηγήσει σε κατάρρευση των χρηματιστηρίων μεγαλύτερη και από εκείνη της κρίσης της Lehman Brothers, να επιφέρει το κλείσιμο εκατομμυρίων επιχειρήσεων, μικρών και μεγάλων, σε παγκόσμια κλίμακα, και να συντρίψει βαθιά ριζωμένες συνήθειες και τρόπους ζωής.

Ακόμη και αν, όπως το ευχόμαστε, αυτή η νέα πανδημία γνωρίσει ένα σχετικά σύντομο τέλος, ή εάν ευρεθεί επιτέλους κάποιο ιατρικό αντίδοτο, τίποτε δεν θα είναι πλέον όπως πριν. Κατ’ αρχάς, διότι η ανθρωπότητα της εποχής τής, κατά Κονδύλη, «Μαζικής Δημοκρατίας» και της τεχνολογικής αλαζονείας θα έχει συνειδητοποιήσει την ευθραυστότητά της απέναντι στη φύση που με τόση ευκολία παράβλεπε ή λοιδορούσε. Η περιφρονημένη φύση επανέρχεται με τρόπο απρόσμενο και θανατηφόρο –και οι οικολογικές παράμετροι της κρίσης είναι προφανείς, είτε με τον υπερπληθυσμό είτε με το «ξεσπίτωμα» των νυχτερίδων του Βουχάν από το μεγαλύτερο φράγμα στον κόσμο, εκείνο των «Τριών Φαραγγιών». Ταυτόχρονα βέβαια αποτελεί και μια απάντηση στη ύβρη, μια υπενθύμιση των ορίων.

Και είναι βέβαιο πως οι χώρες, που είναι λιγότερο βυθισμένες στην παγκοσμιοποίηση και τον «φιλελεύθερο» τρόπο ζωής που αυτή προϋποθέτει, θα πληγούν μάλλον λιγότερο. Καθόλου τυχαία, η Κίνα, από την οποία όλα ξεκίνησαν, επειδή παραμένει παρόλα ταύτα μία κοινωνία αυστηρού ελέγχου της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, κατόρθωσε να περιορίσει σχετικά σύντομα τις συνέπειες της επιδημίας. Αντίθετα, η Ευρώπη, που εμφανίζει τη μεγαλύτερη κινητικότητα των κατοίκων, τη μεγαλύτερη διασύνδεση μεταξύ των διαφορετικών χωρών και το πιο φιλελεύθερο στυλ ζωής, απειλείται πολύ πιο δραματικά από τις συνέπειες της επιδημίας.

Οι οκονομικές συνέπειες θα είναι πολύ μεγαλύτερες για τις χώρες και τις οικονομίες που στηρίζονται προνομιακά στις υπηρεσίες και τη μετακίνηση προσώπων, σε σύγκριση με χώρες περισσότερο επικεντρωμένες στην παραγωγή, πρωτογενή και δευτερογενή, κυρίως. Η κατάρρευση του ελληνικού χρηματιστηρίου, μεγαλύτερη και από εκείνη χωρών με περισσότερα κρούσματα, είναι συνέπεια της ευθραυστότητας της ελληνικής οικονομίας με τη σχεδόν αποκλειστική στήριξή της στον διεθνή τουρισμό.

Όπως έχουμε τονίσει αναρίθμητες φορές, η έλλειψη μιας ενδογενούς παραγωγικής βάσης καθιστά τη χώρα εξαιρετικά ευάλωτη στις διεθνείς κρίσεις, είτε πρόκειται για τη LehmanBrothers είτε πρόκειται για την τουρκική επιθετικότητα είτε τέλος για την επιδημία του κορωνοϊού. Η απώλεια της αυτονομίας, ακόμα και στον πρωτογενή τομέα, και η γενικευμένη αποβιομηχάνιση της χώρας την μεταβάλλουν σε έρμαιο των διεθνών κρίσεων και περιορίζουν ακόμα περισσότερο τα περιθώρια της αυτονομίας της.

18/3/2020 Αντίλογος στις διακηρύξεις των εγχώριων και Ευρωπαίων "ανοίξτε τα σύνορα" - slpress.gr

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε την δημοσίευση...

Ο Γ. Καραμπελιάς στην εκπομπή του Γ. Αυτιά, Καλημέρα (βίντεο)

16 Μαρτίου 2020 17:20

Η παρέμβαση του Γ. Καραμπελιά στην εκπομπή “Καλημέρα” του Γ. Αυτιά.

Η προπαγάνδα των Τούρκων, του Σόρος και των ενεργουμένων του ενάντια στην Ελλάδα

Η ξαφνική έξαρση των ανθελληνικών δημοσιευμάτων και εκπομπών σε όλη την Ευρώπη δεν πρέπει να αποδοθεί αποκλειστικά στην δύναμη της ΜΙΤ ή των τουρκικών λόμπυ αλλά κατ’ εξοχήν σε εκείνη  των εκτεταμένων παγκόσμιων δικτύων του Σόρος (Βλέπε το άρθρο του στους FinancialTimes στις 4 Μαρτίου: Τζ. Σόρος: “Να στηρίξουμε τον Ερντογάν”

Ακολούθησαν αμέσως μετά και συκοφαντικά δημοσιεύματα στους NYT, τα οποία αποκάλυψε ο Απόστολος Δοξιάδης ως κατασκευασμένα, και ο δημοσιογράφος που τα δημοσίευσε ζήτησε συγνώμη, κατόπιν εορτής· τα εμετικά ανθελληνικά άρθρα της LeMonde, και οι εξ ίσου  εμετικές τοποθετήσεις των Συριζαίων στο εξωτερικό: Μετά τον αδελφό του Τζανακόπουλου  και σύμβουλο της κυβέρνησης Τσίπρα για τη Συμφωνία των Πρεσπών, που διαδήλωνε στο Λονδίνο ενάντια στους «Έλληνες φονιάδες των λαών», πρόσφατο δείγμα αποτελούν οι δηλώσεις του γνωστού φιλάνθρωπου ευρωβουλευτή του Σύριζα, Στέλιου Κουλογλου στηFrance 24· (δηλώσεις τις οποίες κατήγγειλε στο Liberal ο Δημήτρης Κούρκουλας: Ρεσιτάλ προπαγάνδας κατά της χώρας από τον Στ. Κούλογλου, παραθέτοντας και τα σχετικά αποσπάσματα).

Ωστόσο το αποκορύφωμα αυτής της προπαγάνδας αποτελεί κείμενο «Ευρωπαίων διανοουμένων» κατά της Ελλάδας το οποίο δημοσιεύτηκε στη Le Monde στις 10 Μαρτίου και απηχεί  ανοικτά τις τουρκικές θέσεις. Κείμενο συντεταγμένο προφανώς από τους Έλληνες υπογράφοντες, τους περισσοτέρους νυν ή πρώην στελέχη του Σύριζα (Γιάννη Βαρουφάκη, Δημήτρη Χριστόπουλο, Αριστείδη Μπαλτά, Κώστα Δουζίνα, Αθηνά Αθανασίου, Καλυψώ Νικολαΐδη). Επειδή αυτό κείμενο κρατήθηκε «μυστικό» στην Ελλάδα, όπου και δεν μεταφράστηκε, για να μη τους πάρουν χαμπάρι, αποφασίσαμε να το δημοσιοποιήσουμε, ακολουθούμενο από σχετικό σχολιασμό των Γιώργου Καραμπελιά και Γιώργου Ρακκά.

15/3/2020 Άρδην

Παλιότερο σκίτσο από το Βήμα

«Τι αξίζει η Ευρώπη, αν γίνει εχθρός του δικαιώματος ασύλου;»

Δημοσιεύθηκε στη Le Monde στις 10 Μαρτίου 2020

«Το ερώτημα είναι αν εμείς, οι πολίτες της Ευρώπης, μπορούμε να απαλλαγούμε από τη ντροπή και την ατιμία» (στρατόπεδο προσφύγων στη Λέσβο, 7 Μαρτίου). COSTASBALTAS / REUTERS

Εμείς, πολίτισσες και πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποστηρίζουμε τις εκκλήσεις που έχουν ήδη απευθύνει διάφορες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ώστε να προσφερθεί προσωρινή προστασία στα άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο, στα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία, τα οποία αποτελούν επίσης τα κοινά εξωτερικά μας σύνορα, ή στα άτομα που συνωστίζονται σε απερίγραπτες συνθήκες στα στρατόπεδα του Αιγαίου.

Δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε κάποια απατηλή ομοφωνία γι’ αυτή την προσωρινή προστασία, που συνιστά μια πράξη στοιχειώδους ευπρέπειας. Ένα μόνο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρκεί για να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο. Εάν κανένα από αυτά δεν το πράξει, η Πρόεδρος της Επιτροπής, η οποία είναι θεματοφύλακας των Συνθηκών, οφείλει να αναλάβει τις υποχρεώσεις της εντολής της – και, εάν χρειαστεί, εναπόκειται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να θέσει την Επιτροπή ενώπιον των ευθυνών της.

Συντριβή του Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ και αναγέννηση του λαού

 "ΡΕΣΑΛΤΟ"

Του Ηλία Παπαναστασίου

  Γράφαμε πριν μερικές μέρες για την σημασία της εκλογικής συντριβής του μορφώματος της Λούμπεν Αριστεράς που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. 
Υποστηρίξαμε πως μόνο μέσα από την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν οι προϋποθέσεις αναγέννησης του Εργατικού–Λαϊκού Κινήματος και ανόδου της συνείδησης και υπόστασης του ελληνικού λαού σε ανώτερο επίπεδο. 
Τα λίγα εικοσιτετράωρα που έμειναν μέχρι τις... εκλογές φέρουν προ των ευθυνών τους όλους μας. Και αυτές οι ευθύνες βοούν συνεχώς, μας καλούν ακατάπαυστα και μας ωθούν σε τέσσερις επιλογές.

Πρώτον, την μη αποχή. Όποιος απέχει συνειδητά πλέον συμμετέχει στην διαιώνιση της καθημερινής, συνολικής παρακμής της χώρας, του λαού και των μελλοντικών γενεών.

Δεν έχει σημασία εάν απέχει συνειδητά ή από ηλιθιότητα αλλά σίγουρα θα πρέπει να θεωρείται “Ιδιώτης” δηλαδή Idiot αγγλοσαξονιστί που σημαίνει ηλίθιος. Ει δυνατόν, να τιμωρείται και νομικά, εάν είχαμε υγιώς σκεπτόμενες κοινωνίες αποτελούμενες από δημιουργικούς ανθρώπους.

Ποτέ μια Κοινωνία δεν προχώρησε μπροστά με τους αδιάφορους, τους ωχαδερφιστές, τους εαυτούληδες και τους ηλίθιους δηλαδή τους διανοητικά ανάπηρους. 

Δ. Κουτσούμπας: Golden boy και άνθρωπος του Σόρος ο Βαρουφάκης

Προσκλητήριο προς όσους εκτιμούν την αγωνιστική δράση και συνεπή στάση του ΚΚΕ να το εμπιστευθούν στην κάλπη απευθύνει ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του κόμματος Δημήτρης Κουτσούμπας. «Δεν θα μετανιώσετε για την ψήφο σας στο ΚΚΕ. Είναι η μόνη που μετράει υπέρ του λαού, η μόνη που μπορεί να κόψει το γέλιο και το υφάκι σε όσους έφεραν τον λαό μας στη σημερινή κατάσταση» δηλώνει.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Βήμα» ο κ. Κουτσούμπας καταγγέλλει τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ότι «μόνος του ταυτίστηκε με τις δεξιές αντιλαϊκές πολιτικές» απογοητεύοντας τον προοδευτικό, αριστερό κόσμο.

Προειδοποιεί δε ότι την επόμενη μέρα των εκλογών «θα είναι εδώ οι συντηρητικές πολιτικές και η επίθεση στη ζωή των πολλών», ενώ ασκεί κριτική στο «ΜέΡΑ25» χαρακτηρίζοντας το «κόμμα μιας χρήσης» και τον Γ. Βαρουφάκη «golden boy» και «άνθρωπο του Σόρος».

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη

• Πάντως το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να κλιμακώνονται οι επιθέσεις του πρωθυπουργού προς το ΚΚΕ. Σας κατηγόρησε ότι τον ταυτίζετε με τον Μητσοτάκη, ανασύροντας μάλιστα το ”τι Πλαστήρας, τι Παπάγος” του ’52…

– Ο κ. Τσίπρας είναι σε σύγχυση. Μόνος του ταυτίστηκε με τις δεξιές αντιλαϊκές πολιτικές όταν ψήφιζε ένα και εφάρμοζε τρία μνημόνια δίνοντας το δικαίωμα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να εμφανίζονται δικαιωμένοι, απογοητεύοντας προοδευτικό, αριστερό κόσμο. Το σύνθημα ”τι Πλαστήρας, τι Παπάγος”, που ανασύρει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από κάποιο εγχειρίδιο του αυριανισμού είναι σύνθημα ιστορικά δικαιωμένο. Δεν ξέρει ο κ. Τσίπρας ότι η κυβέρνηση Πλαστήρα ήταν αυτή που, ανάμεσα σε άλλα, εκτέλεσε τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του κατ’ εντολή των Αμερικάνων, με τους οποίους ο κ. Τσίπρας μοιράζεται σήμερα ”κοινές αξίες”;

Έχει σχέση ο Γιάννης Βαρουφάκης με τον Τζορτζ Σόρος;

Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 153

Ο Γιάννης Βαρουφάκης, στις συχνές ερωτήσεις που του απευθύνουν το τελευταίο διάστημα αν διατηρεί σχέσεις με τον Τζορτζ Σόρος, απαντά ότι δεν τον γνωρίζει. Ισχυρίζεται ότι η μόνη σχέση που έχει μαζί του είναι ότι ο κερδοσκόπος Σόρος ζήτησε τον Ιούλιο του 2015 από τον Τσίπρα να τον απομακρύνει από την κυβέρνηση. Απαντά εν πολλοίς ότι, σχέσεις με τον Σόρος, έχει ο Τσίπρας και όχι εκείνος.

Φυσικά, η προσπάθεια να εντοπίσουμε ποια από τα λεγόμενα του Βαρουφάκη είναι αληθή και ποια ψευδή είναι αδιέξοδη. Ο άνθρωπος έχει κάνει το κρυφτούλι με την αλήθεια δεύτερη φύση του, γι’ αυτό θα εξετάσουμε αν γνωρίζει τον Σόρος, τη δραστηριότητα και τις απόψεις του, όπως εκφράζονται από τα πολυάριθμα ιδρύματα που χρηματοδοτεί. Φυσικά, δεν εξετάζουμε αν γνωρίζονται σε προσωπικό επίπεδο, σιγά μην καταδέχονταν ο Σόρος να γνωριστεί προσωπικά με έναν δευτεροκλασάτο Έλληνα καθηγητή, αλλά αν ο Βαρουφάκης συμμετέχει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στον πολύ διευρυμένο κύκλο ανθρώπων του Σόρος.

Ας εξετάσουμε αυτήν τη σχέση μέσω όσο τον δυνατόν πιο αξιόπιστων πηγών, για να μην κατηγορηθούμε για συνωμοσιολογία, που είναι η μόνιμη κατηγορία για όποιον ασκεί κριτική στον Τζ. Σόρος.

Έχει σχέση ο Γιάννης Βαρουφάκης με τον Τζορτζ Σόρος;

Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 153

Ο Γιάννης Βαρουφάκης, στις συχνές ερωτήσεις που του απευθύνουν το τελευταίο διάστημα αν διατηρεί σχέσεις με τον Τζορτζ Σόρος, απαντά ότι δεν τον γνωρίζει. Ισχυρίζεται ότι η μόνη σχέση που έχει μαζί του είναι ότι ο κερδοσκόπος Σόρος ζήτησε τον Ιούλιο του 2015 από τον Τσίπρα να τον απομακρύνει από την κυβέρνηση. Απαντά εν πολλοίς ότι, σχέσεις με τον Σόρος, έχει ο Τσίπρας και όχι εκείνος.

Φυσικά, η προσπάθεια να εντοπίσουμε ποια από τα λεγόμενα του Βαρουφάκη είναι αληθή και ποια ψευδή είναι αδιέξοδη. Ο άνθρωπος έχει κάνει το κρυφτούλι με την αλήθεια δεύτερη φύση του, γι’ αυτό θα εξετάσουμε αν γνωρίζει τον Σόρος, τη δραστηριότητα και τις απόψεις του, όπως εκφράζονται από τα πολυάριθμα ιδρύματα που χρηματοδοτεί. Φυσικά, δεν εξετάζουμε αν γνωρίζονται σε προσωπικό επίπεδο, σιγά μην καταδέχονταν ο Σόρος να γνωριστεί προσωπικά με έναν δευτεροκλασάτο Έλληνα καθηγητή, αλλά αν ο Βαρουφάκης συμμετέχει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στον πολύ διευρυμένο κύκλο ανθρώπων του Σόρος.

Ας εξετάσουμε αυτήν τη σχέση μέσω όσο τον δυνατόν πιο αξιόπιστων πηγών, για να μην κατηγορηθούμε για συνωμοσιολογία, που είναι η μόνιμη κατηγορία για όποιον ασκεί κριτική στον Τζ. Σόρος.

Ο Γ. Βαρουφάκης το 2012 αποδέχτηκε την πρόσκληση να διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας (Lyndon Johnson Graduate School of Public Affairs), στο Όστιν. Εκεί συνάντησε τον γνωστό οικονομολόγο και έκτοτε στενό του συνεργάτη, τον καθηγητή Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ. Ο Γκάλμπρεϊθ, μαζί με τον βραβευμένο με Νόμπελ Στίγκλιτς και άλλους γνωστούς Αμερικανούς οικονομολόγους, αποτελούν ένα δίκτυο που, μεταξύ άλλων, συμφωνούν ότι η Ευρώπη αντιμετώπισε λανθασμένα την κρίση του 2009 και δεν διστάζουν να παρεμβαίνουν στο εσωτερικό τον πιο αδύναμων οικονομικών χωρών, κυρίως στην Ελλάδα επί Τσίπρα και Παπανδρέου, στην Ισπανία κ.ά (1).

Ο Γκάλμπρεϊθ εργάζεται ως καθηγητής στο Bard College. Το Bard College λειτουργεί το περιβόητο Ινστιτούτο Levi, το οποίο χρηματοδοτεί γενναιόδωρα κάθε χρόνο ο Τζορτζ Σόρος (μόνο το 2011 το χρηματοδότησε με 60 εκατ. δολάρια). Το Ινστιτούτο Levi ποτέ δεν έκρυψε ότι είναι αντίθετο με το ευρώ. Διευθυντής στο Bard College είναι ο Λίον Μποστάιν, που διατηρεί στενή σχέση με τον μεγαλοεπενδυτή. Είναι σύμβουλος στο ίδρυμά του Open Society Foundation και πρόεδρος στο Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης, που έχει ιδρύσει ο Τζορτζ Σόρος στη Βουδαπέστη (2). Στο Bard College υπενθυμίζουμε ότι δραστηριοποιούνταν άλλοι δύο Έλληνες, πρώην υπουργοί σε κυβέρνηση Σύριζα, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ως επικεφαλής του Levi και η σύζυγος τουΡάνια Αντωνοπούλου, ως καθηγήτρια του Bard College.

To καλοκαίρι του 2012 φαίνεται ότι ήδη είχε γίνει ο σχετικός ντόρος για τη μεταπήδηση Βαρουφάκη στην αυλή του Γκάλμπρεϊθ. Στη συνέλευση του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν συζητούνταν η αίτηση του Γιάννη Βαρουφάκη ώστε άδεια άνευ αποδοχών για να συνεχίσει να διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Όστιν, η τοποθέτηση του Γιάννη Στουρνάρα ήταν η εξής: «Γιατί πρέπει να του δώσουμε άδεια; Για να επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες να σορτάρει τα ελληνικά ομόλογα με τον Σόρος;»(3). Ο οικονομικός κόσμος το είχε τούμπανο από τότε…

Είναι και σοσιαΛΗΣΤΗΣ ο άνθρωπος...

Ελάτε παράνομοι μετανάστες για να πέσουν οι μισθοί, να κονομάνε οι βιομήχανοι μας κι οι πολυεθνικές και να μεταναστεύουν τα παιδιά μας για να πλένουν πιάτα στις "πολιτισμένες" κι ανεπτυγμένες χώρες...

Πιο Σόρος... πεθαίνεις!

Το ΜέΡΑ25 (και DiEM25) μέσα από το καταστατικό και το πρόγραμμά του

Ύστερα από ένα σύντομο προοίμιο, όπου περιγράφεται η «χρεοδουλοπαροικία» με όρους αποκάλυψης παρά κοινωνικούς και πολιτικούς, ανακοινώνεται η δημιουργία του Μετώπου Ευρωπαϊκής Ανυπακοής – ΜέΡΑ25, που αποτελεί «το ελληνικό πατριωτικό μέτωπο των υπεύθυνα ανυπάκουων ευρωπαϊστών του πρώτου στην ιστορία δι-εθνικού πανευρωπαϊκού κινήματος για τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης και της κάθε χώρας ξεχωριστά – του DiEM25».

Ο συντάκτης του κειμένου είναι φανερό ότι αγνοεί ή αποσιωπά όχι μόνο την ευρωπαϊκή και ελληνική ιστορία του 20ού αιώνα, ιδιαίτερα της Αριστεράς, αλλά και τα σύγχρονα διεθνικά / διευρωπαϊκά κινήματα: αντιπαγκοσμιοποιητικό και πλατείες, που συγκλόνισαν τον κόσμο στο τέλος του 20ού και τις αρχές του 21ου αιώνα. Το ΜέΡΑ είναι κομήτης εξ ουρανού. Η αυτοαναφορικότητα είναι η υπέρ πάντων αρχή όπως και το παρόν, απολύτως αποσυνδεδεμένο από τον ιστορικό χρόνο.

Παρά την πολυλογία, το καταστατικό αφήνει ασαφές το αντικείμενό του: τι ακριβώς ιδρύεται; «ΜέΡΑ25 και DiEM25 σημαίνουν το ίδιο πράγμα (ελληνικά και λατινικά) σηματοδοτώντας τον ευρωπαϊκό διεθνισμό του νέου κόμματος». Αμέσως μετά αναφέρεται ότι «το ΜέΡΑ25 αποτελεί τον ελληνικό εκλογικό βραχίονα του πανευρωπαϊκού “Κινήματος για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη”, στόχος του οποίου είναι ο εκδημοκρατισμός της Ευρωπαϊκής Ενωσης γενικότερα και όλων των χωρών ειδικότερα…. Ολες οι αποφάσεις πολιτικών και δράσεων του ΜέΡΑ25 θα λαμβάνονται από τα συλλογικά του όργανα τα οποία λογοδοτούν σε όλα τα μέλη του DiEM πανευρωπαϊκά (!!). Εμβλημα του κόμματος είναι οι λέξεις ΜέΡΑ και DiΕΜ ενωμένες με ένα χελιδόνι και τον αριθμό 25».

Ο Γ. Καραμπελιάς στην ΕΡΤ1 (βίντεο)

19 Ιουνίου 2019 18:53

Ο Γιώργος Καραμπελιάς στην εκπομπή του Σπύρου Χαριτάτου «Για την Ελλάδα…» στην Ερτ1.

Η ΝΥΧΤΑ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

 

Πριν λίγες μέρες σε σημείωμα μου στο ΠΟΛΙΣ-ΑΓΟΡΑ αναφερόμουν στο φαινόμενο των φακίρηδων στην πολιτική και την ανάγκη σοβαρότητας.  Πριν στεγνώσει το μελάνι παρατήρησα την σύνθεση του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΜΕΡΑ. Μετά την φευγαλέα παρατήρηση σκέφτηκα. Αυτό είναι ΝΥΧΤΑ όχι ΜΕΡΑ.

Επανήλθαν στην μνήμη μου οι πλέον άγριες ημέρες της μεταπολίτευσης. Όταν ο νεοφασισμός σκέπασε την Αθήνα.

Μιλώ για τις ημέρες του Φεβρουαρίου – Μαρτίου του 1999. Μιλώ για την πλέον φασιστική εκπομπή της μεταπολίτευσης. Ακολούθησε μια άλλη στο ίδιο καταργημένο από την ιστορία κανάλι. Το MEGA. Η ιστορία τιμωρεί. Η ιστορία το έκλεισε.

Η δεύτερη είχε πάλι στόχο το πρόσωπο μου παρουσιάζοντας έναν σωσία μου. Ήταν το 2007 ή το 2008.
Αυτά ούτε ο Γκέμπελς ούτε ο Μπέρια τα έκαναν. Μάλλον τα έκαναν και οι δύο. Αλλά έγιναν και σ΄ αυτήν την ιερή για την δημοκρατία πόλη την περίοδο της «υπαρκτής μεταπολιτευτικής δημοκρατίας» όπως λέμε «υπαρκτός σοσιαλισμός». Τα όργια της ψευτοεξουσίας και των κωμικών προσώπων.

Ο Γαβράς, ο Βούλγαρης και ο Λάνθιμος μπορούν να κάνουν εξαιρετικές ταινίες – μπορώ να τους γράψω το σενάριο – γι’ αυτά τα μαρμάρινα χρόνια, τους μαρμάρινους και εξοπλισμένους ανθρώπους που μας έβαλαν στους μηχανισμούς του χρέους. Στην πέτρα του Σίσυφου, είπα το ..1985. Το επαναλάμβανα επί 30 χρόνια. Αλλά.. .
Γι’ αυτό η αλλεργία μου, η περιφρόνηση μου προς τους κατόπιν εορτής, μετά το πάρτι, μετά την πυρκαγιά χρεολόγους και εκ των υστέρων μαθητευόμενους μπαρμπέρηδες διαχειριστές του. Στου κασίδη το κεφάλι λέει…( στο Νέα Αναπτυξιακή Παιδεία. Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου).

Διαβάστε την δήλωση μου γι’ αυτήν την τηλεφασιστική εκπομπή της νύχτας της 9ης Μαρτίου 1999 και θα κατανοήσετε την σχέση της με την ΜΕΡΑ. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου Στο δρόμο της Αλήθειας και της Απελευθέρωσης , εκδ. ΓΟΡΔΙΟΣ, εξαντλημένο. 

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 

Αιξωνή, Ιούνιος 2019    

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Η ακροδεξιά ψευδαίσθηση, ο Βαρουφάκης και ο υπαρκτός εκβιασμός

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Ο προεκλογικός κουρνιαχτός για τον κίνδυνο της ανερχόμενης Ακροδεξιάς καταλάγιασε με το κλείσιμο της κάλπης των ευρωεκλογών εδώ και σε όλη την Ευρώπη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο κίνδυνος ήταν κίβδηλος, ένα σκιάχτρο να φοβίζει τα σπουργίτια. Για τον πραγματικό αντίπαλο, όμως, δεν τόλμησε να μιλήσει κανείς αν και είναι εκτεθειμένος στην κοινή θέα.

Ο αντίπαλος των ελίτ –και της ευρωπαϊκής αυτονομίας– είναι ο Τραμπ, με άτυπο αλλά ουσιαστικό εκπρόσωπό του στην Ευρώπη τον Στηβ Μπάνον, επικεφαλής της νικηφόρας προεκλογικής εκστρατείας του Αμερικανού Προέδρου. Στόχος του Μπάνον δεν είναι να συγκροτήσει μια Διεθνή της Ακροδεξιάς. Η έμφαση στην ιδεολογία (ακροδεξιά, φασιστική) είναι παραπλανητική και κρύβει τον πολιτικό στόχο: να βάλει σε ένα αμερικανικό σακί τα κόμματα που είναι αντίθετα στην κυριαρχία της Γερμανίας και στην παγκοσμιοποίηση. Αν είναι ακροδεξιά, γούστο τους.

Οι ΗΠΑ επί Μπους προσπάθησαν να προσεταιριστούν και να αντιπαραθέσουν τη ‘νέα’ (Ανατολική) Ευρώπη στην ‘παλιά’ Δυτική Ευρώπη, για να σπάσουν τη γερμανική κυριαρχία, αλλά απέτυχαν. Οι ΗΠΑ, σταθερές στη στρατηγική τους, επανέρχονται με τον Τραμπ και επιχειρούν να στηριχτούν όχι στα κράτη αλλά στα λεγόμενα ‘ακροδεξιά’ κόμματα: Λεπέν, Σαλβίνι, Όρμπαν, αλλά και το AfD, κάποια κατά της γερμανικής ηγεμονίας, όλα εναντίον του Σόρος και της παγκοσμιοποίησης. Για την ώρα ισχύει το απόφθεγμα του Μπρζεζίνσκι: «Η Ευρώπη είναι προτεκτοράτο των ΗΠΑ».

Η Ακροδεξιά του Μεσοπολέμου, Χίτλερ και Μουσολίνι, είχαν ένα απεχθές αλλά υπαρκτό και διακριτό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας και πολέμησαν με τις Δυτικές αυτοκρατορίες για την παγκόσμια κυριαρχία. Τα σημερινά ‘ακροδεξιά’ κόμματα δεν έχουν να αντιτάξουν στις ελίτ καμία συνολική πρόταση, ικανή να αντικαταστήσει ή να αλλάξει ουσιαστικά τα πράγματα.