Ο Μανδραβέλης στην Ξενοφώντος

Το πολιτικό υπόβαθρο μιας συκοφαντικής επίθεσης

Των Γιώργου Καραμπελιά και Γιώργου Ρακκά  από την Ρήξη φ. 145 

Είναι γνωστό πλέον πως πριν από μερικές μέρες, ο Γιώργος Καραμπελιάς και το Άρδην έτυχαν συκοφαντικής αναφοράς μέσα από τις σελίδες της Καθημερινής, και συγκεκριμένα από τον διαβόητο νεοφιλελεύθερο και ατλαντιστή, Πάσχο Μανδραβέλη. Επειδή όμως η γενική απέχθεια στον δημοκρατικό πατριωτισμό και, ακόμα, η ειδική του απέχθεια απέναντι στον Γιώργο Καραμπελιά και το Άρδην δεν μπορεί να εξηγήσει την αιφνίδια ανάμειξή του σ’ ένα ζήτημα που δεν τον αφορά και που στο κάτω κάτω της γραφής όπως ο ίδιος υποστηρίζει στο άρθρο του, πρόκειται για μια «ιδιωτική» διένεξη, θα πρέπει να αναζητήσουμε το πολιτικό υπόβαθρο αυτής της επίθεσης το οποίο και ξεπερνάει ακόμα και τα όρια του δικού μας του χώρου και θέτει ένα ευρύτερο πολιτικό ζήτημα.

Ο Μανδραβέλης στο κείμενό του θέτει δύο κύρια σημεία πάνω στα οποία βασίζει την επίθεσή του και τα οποία έχουν μια ιδιαίτερη σημειολογία:

Πώς θα εκβιασθεί και θα συκοφαντηθεί το κίνημα του δημοκρατικού πατριωτισμού;

Το πρώτο αφορά στην καραμέλα της «σύμπλευσης με την τρομοκρατία», η οποία ανακυκλώνεται και πάλι μετά από 25 ολόκληρα χρόνια, από την υποτιθέμενη σοβαρή εφημερίδα της λούμπεν αστικής τάξης της χώρας και χρησιμοποιείται για τον στιγματισμό, την πολιτική και κοινωνική περιθωριοποίηση του Γ. Καραμπελιά και του χώρου που σήμερα εκφράζεται ως Άρδην. Επιχείρημα που ο Μανδραβέλης δανείστηκε από τον Καμμένο που, στο κατάπτυστο, γραμμένο από τον Γεωργαλά βιβλίο του, το 1992, έλεγε τα ίδια και χειρότερα.

Ο τρόπος που έρχεται να την επικαλεστεί ο αρθρογράφος, διαστρεβλώνοντας μάλιστα τα γραφόμενα μιας προκήρυξης που κυκλοφόρησε το… 1976 και ενώ υποτίθεται καλείται να σχολιάσει μια διαμάχη γύρω από την έξωση του Άρδην από τον χώρο του, καταδεικνύει σαφώς ότι το εν λόγω επιχείρημα επιστρατεύεται όχι για να ενισχύσει την κεντρική θέση του άρθρου, αλλά για να λειτουργήσει ανεξάρτητα, ώστε να απαξιώσει το Άρδην.

Και αυτό γίνεται σε μια συγκυρία όπου, εξαιτίας της εύστοχης και έγκαιρης αντιπολίτευσής μας στα πεπραγμένα της παρούσας κυβέρνησης ήδη από τον Ιανουάριο του 2015, έχουμε καταφέρει να αναγνωριστεί η σοβαρότητα του εγχειρήματος του Κινήματος Άρδην σε ένα πολύ πλατύ ακροατήριο, το οποίο κινείται πέραν της αριστεράς και της δεξιάς, σε ανθρώπους διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών καταβολών.

Ανάρτηση επί προσωπικού

Ο Στάθης στον eniko

Στο κείμενό μου «Μας βαράνε, δεν βαριέσαι» στον enikos (9.10.2013) ανάμεσα στα άλλα αναφέρθηκα και στον κ. Πάσχο Μανδραβέλη, ο οποίος την επομένη ανάρτησε στο TwitLonnger την εξής απάντηση:

«Κύριε Χατζηνικολάου,

Διάβασα σήμερα στο @enikos.gr το κάτωθι σχόλιο του συνεργάτη σας Στάθη Σταυρόπουλου, που αφορά στο πρόσωπό μου:

“Εύκολοι παντού! εύκολοι δημοσιογράφοι, όπως ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης, ιεροφάντης του νεοφιλελευθερισμού και δήμιος του κρατισμού, αλλά τον μισθουλάκο του, κρατικόν βεβαίως - βεβαίως, τον έπαιρνε απ’ το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο. Τι να πει κανείς; Θεράπων της πολιτικής του Παπακωνσταντίνου, ο εν λόγω, οπτικοακουστικώς πάσχων περί την ιδίαν του την υποκρισία, έβαζε μεν χέρι στον κοσμάκη να κάθεται καλά, αλλά η σύζυγός του δούλευε με κρατικό μισθό κι αυτή στο γραφείο του... κ. Παπακωνσταντίνου. Σωστό! να στερηθεί η γυναίκα του δικαιώματός της στην εργασία ή ο δημοσιογράφος του δικαιώματος να υπερασπίζεται την πολιτική του εργοδότη ου μην και κολλητού υπουργού; Αν και, στην περίπτωση του ‘κολλητού υπουργού’, υπάρχει ο κίνδυνος να αδικήσουμε τον τιμητή της ‘παλαβιάρας Αριστεράς’ εντιμότατο κ. Μανδραβέλη, καθ’ ότι ο άνθρωπος έχει υποστηρίξει όλους τους νεοφιλελεύθερους υπουργούς, δεξιούς και σοσιαλιστές, προ και μετά μνημονίου. Πάντα για το καλό του λαού, των 2.000.000 ανέργων.

‘ας πρόσεχαν’! Ας μην τα έτρωγαν μαζί με τον Πάγκαλο, ας μην ήταν ‘διεφθαρμένοι, με κρατικές αργομισθίες’, οπτικοακουστικές ή άλλες”».