Ο ρόλος της Γερμανίας στο αποσχιστικό κίνημα της Καταλονίας

Χαρακτηριστικός χαρτης της EFA

Μπίζνες που κερδίζουν από την απώλεια

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην γερμανική ιστοσελίδα german-foreign-policy.com πριν από πέντε χρόνια (17/10/2012) όταν και τότε πάλι το θέμα της ανεξαρτησίας της Καταλονίας ήταν σε έξαρση. Φωτίζει μια παράμετρο του ζητήματος που ελάχιστα έχει φωτιστεί, δηλαδή τον ρόλο της Γερμανίας στην υποδαύλιση του ανεξαρτησιακού κινήματος και πώς συνδυάζεται αυτό με τις γενικότερες επιδιώξεις της Γερμανίας για το μέλλον της Ευρώπης. 

Άρδην

(Μαδρίτη/Βαρκελώνη/Βερολίνο) Καθοδηγούμενες από την κρίση του Ευρώ και την γερμανική επιβολή λιτότητας, οι αποσχιστικές διαθέσεις της ισπανικής επικράτειας της Καταλονίας γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Έπειτα από μια μεγάλη διαδήλωση που απαίτησε την απόκτηση κυρίαρχου κράτους, το περιφερειακό κοινοβούλιο και ο πρωθυπουργός του ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να διοργανώσουν ένα αποσχιστικό δημοψήφισμα κατά την επόμενη κοινοβουλευτική θητεία. Νέες πρόωρες εκλογές έχουν προγραμματιστεί στα τέλη Νοεμβρίου. Σύμφωνα με την Βαρκελώνη, η απόσχιση από την Ισπανία πρέπει να προκύψει ακόμα και αν κάτι τέτοιο συνεπάγεται την παραβίαση των ισχύοντων νόμων. Οι Καταλανοί αποσχιστές λαμβάνουν γερμανική υποστήριξη εδώ και πάρα πολύ καιρό. Το κόμμα των Πρασίνων βρίσκεται στην ίδια ευρωπαϊκή παράταξη που συμμετέχουν και τα αποσχιστικά κόμματα. Η οργάνωση-ομπρέλα τους έχει δημοσιοποιήσει χάρτες στους οποίους η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών εθνών παρουσιάζονται κατακερματισμένες σε μικρότερες οντότητες –χάρτης που περιλαμβάνει και το έθνος της Καταλονίας. Σύμφωνα με αυτόν, η Γερμανία έχει προσαρτήσει την Αυστρία, την γερμανόφωνη περιοχή της Ελβετίας και αρκετές άλλες περιοχές. Η συνεργασία με την Καταλονία, που συνδιοργάνωσε, την κορυφαία Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης το 2007, έδωσε μεγάλη ώθηση στους αποσχιστές. Η ειδική συνεργασία του γερμανικού κρατιδίου της Βάδης Βυρτεμβέργης παρέχει οικονομική στήριξη στις αποσχιστικές προσπάθειες –και καταδεικνύει μια προοπτική διάσπασης της Ευρώπης μεταξύ ενός οικονομικά επιτυχημένου πυρήνα, και περιθωριοποιημένων ζωνών χτυπημένων από την φτώχεια, η οποία εξάλλου αποκρυσταλλώνεται και μέσα στην Ευρωζώνη.

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ-ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

Η δραματική κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην οποία βυθίζεται η κοινωνία μας απαιτεί μια πολιτική ικανή να δημιουργήσει τις συνθήκες διεξόδου από την κρίση. Είναι μια επείγουσα αναγκαιότητα. Ο χρόνος έχει καταστεί θεμελιώδης παράγοντας όσον αφορά τους υπαρκτούς κινδύνους επιδείνωσης και υποβάθμισης, λόγω των τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων που προκαλεί η επιμονή στην πολιτική της προσαρμογής, της λιτότητας και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων αγαθών.

Το δίχτυ στο οποίο έχουμε παγιδευτεί αποτελείται από τα καταστροφικά επίπεδα ανεργίας, από έναν εξωτερικό δανεισμό της χώρας που είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί και από την εξέλιξη των δημοσίων οικονομικών που οδηγούν σε οικονομική κατάρρευση του κράτους. Πάνω από 6 εκατ. άνεργοι , πάνω από 2,3 τρισ. ευρώ ολικών υποχρεώσεων προς ξένους και ένα δημόσιο χρέος σχεδόν 1 τρισ. ευρώ, που πλησιάζει το 100% του ΑΕΠ, αυτά είναι τα δεδομένα που ορίζουν μια καταστροφή μη αντιμετωπίσιμη που θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική συμβίωση και κατεδαφίζει θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα. 

Μια κρίση τέτοιου μεγέθους έχει πολλές και περίπλοκες αιτίες που κυμαίνονται από τη γενική κρίση του χρηματιστικού καπιταλισμού μέχρι τη σπατάλη και τη διαφθορά, μέσω ενός φορολογικού συστήματος που απαλλάσσει τα μεγάλα εισοδήματα και είναι ακραία άδικο. Όμως, ακόμη και με κίνδυνο να απλουστεύσουμε την ανάλυση, για να ξεκαθαρίσουμε ποιες είναι οι λύσεις, πρέπει να αποδώσουμε την κύρια αιτία αυτής της ελεεινής κατάστασης στην ένταξη της χώρας μας στο κοινό νόμισμα.

Όπως αναγνωρίζεται πλέον, δεν υπήρχαν οι όροι για την υιοθέτηση κοινού νομίσματος ανάμεσα σε χώρες με οικονομίες άνισες, χωρίς να συνοδεύεται από ενιαία φορολογία. Από την άλλη μεριά, η εισαγωγή του κοινού νομίσματος είχε ως συνέπεια να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο αντιδραστικής και αντικοινωνικής πολιτικής εφ' όλης της ύλης, σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα δόγματα, που στην Ευρώπη του Μάαστριχτ βρήκαν την πιο τέλεια εφαρμογή τους. Με βάση τις ρυθμίσεις εκείνης της εποχής, το κράτος πρόνοιας είναι ασύμβατο με την Ευρώπη του Μάαστριχτ.