Η κυβέρνηση έχει ενεργοποιήσει πλέον όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους, ενώ προχωρά παράλληλα και σε συγκεκριμένες πράξεις, προκειμένου να πείσει την ελληνική κοινή γνώμη ότι «είναι λάθος» όσα – ορθώς –αυτή γνωρίζει περί πλήρους υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ όλων ανεξαιρέτως των κατοικημένων ελληνικών νήσων και ακόμα περί της πλήρους εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων στα νησιά του Αιγαίου.
Αυτό «το τιτάνιο» έργο που έχει αναλάβει εργολαβικώς η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει – εμφανή πλέον- και περιεχόμενο και στόχο και όφελος.
Το περιεχόμενο αφορά σε ηθελημένες και οικειοθελείς ελληνικές «εκπτώσεις» σε εθνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα απέναντι στην Τουρκία.
Ο στόχος αφορά στην αποδοχή από την Άγκυρα του Τ. Ερντογάν έναρξης ενός διμερούς πολιτικού διαλόγου με πιθανή πολιτική συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες.
Το όφελος αφορά στην επιδιωκόμενη «προσωπική επιτυχία» του πρωθυπουργού, που μόνον αυτός θα καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών τον Ερντογάν, έστω και με «εθνικές εκπτώσεις» σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων υπέρ της Τουρκίας.
Προς τούτο, η κυβέρνηση επιχειρεί να χρησιμοποιήσει ως «εργαλεία» ορισμένα θέματα-ταμπού για την ελληνική κοινή γνώμη, που αφορούν στην εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως είναι η περίπτωση του Καστελόριζου, το οποίο η ίδια η κυβέρνηση απομάκρυνε από το Αιγαίο και το έβαλε στη Μεσόγειο κοντά στην Τουρκία εν αγνοία των Ελλήνων, «διευκολύνοντας» έτσι συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή.
Έτσι προτού στεγνώσει το μελάνι της ελληνο-ιταλικής συμφωνίας (με το πρώτο «πετσόκομμα» ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και ελληνικής ζώνης αλιείας σε νησιά του Ιονίου, που πλασαρίστηκε και ως εθνική επιτυχία), κυβερνητικοί παράγοντες και κυρίως οι επιστημονικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης ξεκίνησαν μια καλά προετοιμασμένη εκστρατεία μέσω των ΜΜΕ, προκειμένου να λανσάρουν τον -ανύπαρκτο στο Δίκαιο της Θάλασσας -όρο περί «περιορισμένης επήρειας» νήσων σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, κουτσούρεμα εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε βάρος της χώρας και υπέρ της Τουρκίας.
Σημειώνεται ότι οι ίδιοι επιστημονικοί- και τώρα- κυβερνητικοί σύμβουλοι ανακάλυψαν τον καινοφανή όρο και την περιρρέουσα φιλολογία του μόνον επί ημερών κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη, διότι ουδέποτε στο παρελθόν είχαν ξιφουλκήσει τουλάχιστον δημοσίως περί αυτού.
Στο επίκεντρο της «περιορισμένης επήρειας» της ΥΦ/ΑΟΖ βρέθηκε στα γρήγορα το Καστελόριζο, για το οποίο όλοι τώρα συμφωνούν μεταξύ τους (;) ότι δεν έχει πλήρη δικαιώματα σε ΑΟΖ/ΥΦ, διότι «βρίσκεται πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές και πολύ μακριά από τις ελληνικές».
Έτσι ξαφνικά και με κατάφωρη παραβίαση του Δικαίου της Θάλασσας από την Ελλάδα σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της υπέρ της Τουρκίας, εισήχθη το εργαλείο… της μεζούρας για τη μέτρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Πρόσφατο και κραυγαλέο παράδειγμα η συνέντευξη στην Κρήτη TV του Χρήστου Ροζάκη, καθηγητή Διεθνούς Δικαίου, πρώην υφυπουργού Εξωτερικών επί Σημίτη και προέδρου του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΥΠΕΞ μέχρι… την επαύριον της συνέντευξης αυτής, αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ανανέωσε τη θητεία του.
Ο κ. Ροζάκης κούνησε αυστηρά το δάκτυλό του στην ελληνική κοινή γνώμη, υποστηρίζοντας ότι είναι «μαξιμαλιστική» η ελληνική θέση ότι όλα τα νησιά έχουν πλήρη ΑΟΖ – και έτσι «αποκλείει τη διαπραγμάτευση», είπε.
Επέμεινε ακόμα ότι η νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου δε δίνει απόλυτη επήρεια ΑΟΖ σε εκδικασθείσες υποθέσεις νήσων, λαμβάνοντας υπόψη το στοιχείο της απόστασης και της θέσης του κάθε νησιού, έστω και αν δεν υπάρχει ανάλογος περιορισμός στο Δίκαιο της Θάλασσας (σ.σ. Όμως, το Διεθνές Δικαστήριο στις μέχρι τώρα αποφάσεις του εκδικάζει αν ένα νησί έχει ή δεν έχει ΑΟΖ και δεν έχει πάρει τη μεζούρα για να μετρά τις αποστάσεις).
