Ήλθε και η οδυνηρή "απάντηση"...

Του Θανάση Κ. 

Αφού επί δύο εβδομάδες σχεδόν,

η κυβέρνηση εξέφρασε τη δυσφορία της με την "κριτική Σαμαρά"

για τους χειρισμούς της στα ελληνοτουρικά, 

κι αφού έβαλε τα "παπαγαλάκια" της να του επιτίθενταιστον Τύπο, στις τηλεοπτικές εκπομπές και στα social media

για διάφορα πράγματα (πέραν των ελληνοτουρκικών), 

τελικά ήλθε η απάντηση:

Κι ήταν πολύ ΟΔΥΝΗΡΗ (για την κυβέρνηση)...

Μόνο που η απάντηση ήλθε από την κοινωνία αυτή τη φορά. 

Κι ήταν διπλή: 

-- Πρώτον στις δημοσκοπήσεις η κυβέρνηση συνεχίζει τις "χαμηλές πτήσεις"

-- Δεύτερον - και σημαντικότερο - η κοινωνία συνολικά συμφωνεί με τις απόψεις Σαμαρά-Καραμαλή για τα Ελληνοτουρκικά, πολύ-πολύ περισσότερο από ό,τι με τους χειρισμούς της κυβέρνησης!

* Ας αρχίσουμε από αυτό το τελευταίο. Σε δημοσκόπηση της εταιρίας MRB προ ημερών τέθηκε για πρώτη φορά το ερώτημα πώς αντιδρούν οι ψηφοφόροι για τη "στάση των δύο πρώην Πρωθυπουργών" (Σαμαρά και Καραμανλή) έναντι της ασκούμενης Κυβερνητικής Πολιτικής. 

Αποτέλεσμα: 49% συμφωνών (με τους Σαμαρά-Καραμανή) και 33,3 διαφωνούν μαζί τους. 

Άρα όταν διατυπώνουν τις διαφωνίες τους, Σαμαράς και Καραμανλής, εκφράζουν... τη μισή ελληνική κοινωνία! Την οποία, ωστόσο, δεν υπάρχει κανείς άλλος να εκφράσει! (Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης "περί άλλων τυρβάζουν" αυτή τη στιγμή...)

-- Παρόμοιο ερώτημα (χωρίς αναφορά στους Σαμαρά-Καραμανλή) έθεσε και η Metron Analysis σε μέτρηση δύο εβδομάδες πριν.

Εδώ βρέθηκε λοιπόν, ότι 56% των ερωτηθέντων θεωρούν ότι θα χειροτερέψουν τα ελληνοτουρκικά. Και μόλις 31% θεωρούν ότι "πάμε καλύτερα". 

Ακόμα πιο σημαντικό: Τους τελευταίους έξη μήνες - όταν η κυβέρνηση υιοθέτησε την πολιτική των "ήρεμων υδάτων" με την Τουρκία - το ποσοστό όσων θεωρούν ότι "πάμε χειρότερα" αυξήθηκε κατά 6%, ενώ το ποσοστό αυτών που θεωρούν ότι "πάμε καλύτερα" μειώθηκε κατά 7%!

Μ' άλλα λόγια τα "ήρεμα νερά φέρνουν φουρτούνες" (όπως τους λέει ο Σαμαράς), γι' αυτό και αυξάνονται όσοι ανησυχούν (που είναι πλέον καθαρά πλειοψηφικό ρεύμα), ενώ μειώνονται συνεχώς όσοι "αισιοδοξούν"...

Όλες οι μετρήσεις το φωνάζουν (για όσους καταλαβαίνουν): Η κοινωνία ΔΕΝ συμφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης. 

Και - κυρίως - η κοινωνία ΔΕΝ την εμπιστεύεται στα ελληνοτουρκικά. 

-- Στη δημοσκόπηση της MRB αυτοί που απαντούν ότι ΔΕΝ εμπιστεύονται τους χειρισμούς της κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά είναι 58,6%

-- Στη δημοσκόπηση της Metron Analysis, λίγες μέρες πριν, αυτοί που θεωρούν ότι "πάμε χειρότερα" στα ελληνοτουρκικά είναι 56%.

Σύμπτωση; 

Δεν νομίζω. 

 

* Πάμε τώρα στην δημοσκοπική κατηφόρα της ΝΔ. 

-- Στη μέτρηση της ΜRB η πρόθεση ψήφου για τη ΝΔ έχει πέσει στο 21,7 από 21,9 την προηγούμενη φορά. 

-- Στη μέτρηση της Metron Analysis, λίγες μέρες πριν, η πρόθεση ψήφου για τη ΝΔ βρίσκεται στο 22,5%. 

Τα "ήρεμα νερά" και οι "φουρτούνες"!

Του Θανάση Κ. 

Αναρωτιέται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αν έχει υπάρξει έστω και μια κυβερνητική δήλωση - έστω και ΜΙΣΗ, είπε για την ακρίβεια - που να υπονοεί έστω υποχωρητικότητα (έναντι της Τουρκίας)...

Η δήλωση αυτή έγινε μετά την σύντομη ομιλία Σαμαρά στην Κύπρο, την περασμένη Τετάρτη. 

Ρητορικό το ερώτημα προφανώς, γιατί όπως όλοι ξέρουμε υπάρχει τέτοια δήλωση!

Από τον υπουργό Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη...

Ο οποίος μιλώντας σε ραδιοφωνική εκπομπή (του Παύλου Τσίμα, στο ΣΚΑΙ) πριν λίγες εβδομάδες ανέφερε κατά λέξη:

«Αν είναι να αφήσω μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη χώρα μου για τις επόμενες γενιές, να είναι μια γειτονιά ήρεμη ...ας χαρακτηριστώ και μειοδότης»!

Τα ίδια είχε πει δημόσια ο κ. Γεραπετρίτης και τον περασμένο Απρίλιο, στο forum των Δελφών. 

Δεν υπάρχει λοιπόν "μία",  υπάρχουν τουλάχιστον δύο δηλώσεις που υπονοούν ότι προκειμένου να εξασφαλίσουμε "καλή γειτονία" με την Τουρκία πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα... "με γενναιότητα" (!), δηλαδή να κάνουμε δύσκολες παραχωρήσεις που μπορούν να εκληφθούν ως "εθνική μειοδοσία"...

Και δεν τις έκανε αυτές τις δηλώσεις όποιος-όποιος. Τις έκανε ο υπουργός των Εξωτερικών που προΐσταται των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία αυτή τη στιγμή. 

(Κι ας μην επιμένει ο κ. εκπρόσωπος, γιατί υπάρχουν ΚΙ ΑΛΛΕΣ τέτοιες δηλώσεις. Κι ΑΛΛΩΝ...)

Κι όταν η Τουρκία ακούει τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών να λέει δημόσια ότι ετοιμάζεται για παραχωρήσεις που μπορούν να εκληφθούν στην Ελλάδα ως "εθνική μειοδοσία", τότε η Τουρκία υποχρεωτικά γίνεται πιο ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΗ! Όχι πιο "συμβιβαστική"...

Γι' αυτό και ο κ. Γεραπετρίτης έπρεπε να έχει πάει σπίτι του. Χθες!

* Κι επειδή δεν πήγε σπίτι του, κι επειδή, αντίθετα, ο Τούρκος ομόλογός του, ο κ. Φιντάν, πρόκειται να έλθει στην Ελλάδα στις 8 Νοεμβρίου, κάποιος έπρεπε να διαμηνύσει στην Τουρκικά πλευρά, ότι η "υπερβολική διαλλακτικότητα" του κ. Γεραπετρίτη, δεν περνάει στην Ελλάδα...

Το Κόμμα και το party...

Του Θανάση Κ. 

«Μεγάλη αναταραχή» ξέσπασε την περασμένη εβδομάδα, με το “street party” που οργάνωσε η ΝΔ έξω από τα ιστορικά γραφεία της στην οδό Ρηγίλλης, για τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της. 

Μια μικρή παρατήρηση εδώ: H αγγλική λέξη party έχει διπλή απόδοση στα ελληνικά:

Σημαίνει "γιορτή", "ξεφάντωμα"...

Αλλά σημαίνει και "Κόμμα". 

Πρόκειται για δύο έννοιες εντελώς διαφορετικές. 

Οι οποίες όμως, στην περίπτωση μας, μπερδεύτηκαν απροσδόκητα.

  

Έτσι λοιπόν, το επετειακό party της ΝΔ "επισκιάστηκε", λέει, από το γεγονός ότι ΔΕΝ πήγαν οι δύο προηγούμενοι Πρωθυπουργοί που ανέδειξε η παράταξη: ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς! 

Οι οποίοι υπήρξαν, βέβαια, και οι δύο προηγούμενοι εκλεγμένοι αρχηγοί της. 

Ενώ τελικά δεν πήγε ούτε ο τρίτος, "μεταβατικός" αρχηγός, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης...

Όταν ένας πρώην αρχηγός δεν πηγαίνει σε μια επετειακή εκδήλωση, αυτό ίσως κάτι σημαίνει για τον ίδιο...

Όταν τρείς πρώην αρχηγοί και δύο πρώην Πρωθυπουργοί δεν πάνε σε μια επετειακή εκδήλωση του κόμματος, αυτό μάλλον κάτι σημαίνει για τη σημερινή ηγεσία του...

Η οποία όμως, δεν το κατάλαβε...

Και το έκανε χειρότερο η ίδια, γιατί του έδωσε δημοσιότητα. Μόνη της...

Όσα ΔΕΝ σας λένε (για τη Μέση Ανατολή)...

Του Θανάση Κ.

Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για την παγκόσμια Ειρήνη και την κρίση στη Μέση Ανατολή, ακούτε και διαβάζετε πολλά. 

Στις γραμμές που ακολουθούν μπορείτε να διαβάσετε όσα ΔΕΝ λέγονται. 

Αλλά είναι καθοριστικά για να καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει και τι διακυβεύεται...

--Το Ισραήλ δίνει σήμερα υπαρξιακό αγώνα να εξουδετερώσει τα πλοκάμια του ισλαμικού φονταμενταλισμού (Σιιτικού και Σουνιτικού) δίπλα από την επικράτειά του. 

-- Η Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας πρόσκειται στους "Αδελφούς Μουσουλμάνους", που αποτελούν την ιδεολογική-πνευματική μήτρα του Σουνιτικού φονταμενταλισμού, της Αλ Κάϊντα και του ΙΣΙΣ - ενώ στο βαθύ παρελθόν είχαν σχέσεις και με τους Ναζί...

-- Η Χεζμπολάχ με έδρα τον Νότιο Λίβανο, αποτελείται από Σιίτες φονταμενταλιστές και πρόσκεινται στο Ιράν, όπως και οι Χούτι της Υεμένης. 

Οι δύο αυτές εκδοχές του ισλαμιστικού φονταμενταλισμού εμφανίζονται αυτή τη στιγμή να έχουν συμμαχήσει για την εξάλειψη του κράτους του Ισραήλ... 

* Όμως, όλη την περασμένη δεκαετία είχαν εμπλακεί σε ένα πολύ αιματηρό και εξαιρετικά άγριο εμφύλιο Πόλεμο μεταξύ τους πάνω στο έδαφος της Συρίας. Όπου οι Σουνίτες φονταμενταλιστές του ΙΣΙΣ πολεμούσαν να ανατρέψουν το "κοσμικό" καθεστώς Άσαντ, ενώ οι Σιίτες φονταμενταλιστές της Χεζμπολάχ, προσπαθούσαν να στηρίξουν το καθεστώς Άσαντ...

Τότε η Χαμάς πολεμούσε λυσσαλέα εναντίον της Χεζμπολάχ. 

Τότε και η Χαμάς και η Χεζμπολάχ είχαν "ξεχάσει" τους Παλαιστίνιους και το Ισραήλ, και απλώς... έβγαζαν τα μάτια τους μεταξύ τους...

Μη ξεχνάμε άλλωστε, ότι η μεγαλύτερη ιστορική διαμάχη στη Μέση Ανατολή εδώ και... 13 αιώνες περίπου, ΔΕΝ είναι μεταξύ Ισραήλ και Αράβων, αλλά μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών...

 

* Πώς στέκονται οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής απέναντι στη σημερινή κρίση;

-- Η Ιορδανία είναι εναντίον και του Σουνιτικού φονταμενταλισμού, καθώς η ίδια είναι "κοσμικό κράτος", αλλά και εναντίον του Σιιτικού φονταμενταλισμού, καθώς η ίδια είναι Σουνιτική κοινωνία. 

Και στους δύο βομβαρδισμούς του Ιράν σε βάρος του Ισραήλ, η αεράμυνα της Ιορδανίας αναχαίτιζε ιρανικούς πυραύλους που στόχευαν το Ισραήλ. 

-- Το καθεστώς Άσαντ της Συρίας στηρίζει το Ιράν και τη Χεζμπολάχ στο Νότιο Λίβανο, αλλά θεωρεί "υπαρξιακό κίνδυνο" τη Σουνιτική Χαμάς. 

-- Η Σαουδαραβία θεωρεί "υπαρξιακό κίνδυνο" για την ίδια και τους Σουνίτες φονταμενταλιστές (που θέλουν να ανατρέψουν το Σαουδαραβικό Βασίλειο) και τους Σιίτες του Ιράν (που θεωρείται μείζων απειλή για τη χώρα τους). Το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα άλλα Αραβικά καθεστώτα του Κόλπου, πλην Κατάρ...

-- Η Αίγυπτος θεωρεί επίσης "υπαρξιακό κίνδυνο" για την ίδια τους Σουνίτες φονταμενταλιστές της Χαμάς (και του ΊΣΙΣ παλαιότερα), ενώ είναι γεωπολιτικά αντίθετη και προς την επέκταση της επιρροής του Σιιτικού Ιράν.

Στο κατώφλι του "νέου Μεσαίωνα";

Του Θανάση Κ. 

 

Τα τελευταία τριάντα χρόνια περίπου ζήσαμε κοσμογονικές αλλαγές παντού!

Όλες οι έννοιες με τις οποίες είχαμε μάθει να κατανοούμε τον κόσμο και όλες οι "ταυτότητες" με τις οποίες είχαμε μάθει να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους γύρω μας, αλλοτριώθηκαν, έχασαν το νόημα τους ή ανατράπηκαν εντελώς...

Κι αυτές οι ανατροπές δεν επηρεάζουν μόνο τα μυαλά και τις ψυχές των ανθρώπων. Επηρεάζουν και τους υλικούς τρόπους της ύπαρξής τους, επηρεάζουν και τα όνειρα και τις φοβίες τους, τις σχέσεις τους, τις φιλοδοξίες τους, τις ψευδαισθήσεις τους. Ολόκληρη την ύπαρξή τους...

-- Η Αριστερά δεν είναι πια και πολύ... αριστερή. 

-- Ο Ελευθερία δεν είναι πια και πολύ... φιλελεύθερη. 

-- Ο Καπιταλισμός δεν είναι πια εδώ - μετακομίζει για αλλού... 

-- Ο Σοσιαλισμός έχει πάψει να υπάρχει - τουλάχιστον οι χώρες που τον εφάρμοσαν, τον εγκατέλειψαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. 

-- Η προσωπική γενναιότητα δεν είναι πια αρετή. 

-- Ούτε η εντιμότητα, ούτε η συνέπεια. 

-- Η Δικαιοσύνη δεν είναι πια "τυφλή", υποκύπτει όλο και περισσότερο σε "σκοπιμότητες"! "Εργαλειοποιείται"... 

Η Δημοκρατία δεν είναι η πια η "κατά νόμον κυριαρχία της πλειοψηφίας" 

Η Αλήθεια δεν είναι πια προϊόν συνεχούς αμφισβήτησης αλλά αντικείμενο απηνούς επιβολής. 

Η υποκρισία δεν είναι πια απεχθής και καταδικαστέα - έχει "καταξιωθεί" ως διαβατήριο

Αδέλφια... Νικάμε!

Του Θανάση Κ. 

 

Oι πρώτες φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις προκάλεσαν αληθινό σοκ!

Η ΝΔ βρίσκεται σε δημοσκοπική κατάρρευση, χωρίς προφανή λόγο...

Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τίθεται καν θέμα. Βρίσκεται σε προχωρημένη αποσύνθεση...

Ενώ το ΠΑΣΟΚ, αν και σταθερό" (εκεί γύρω στο 10-12%) και ήδη στη δεύτερη θέση, ψάχνει, πάλι, για αρχηγό...

Οπότε η δημοσκοπική κατάρρευση της  ΝΔ εμφανίζεται ως... "πρωτιά" 15 μονάδων από το δεύτερο κόμμα!

Ή όπως έλεγε το παλιό εκείνο καλαμπούρι:

-- Αδέλφια, κουράγιο! Νικάμε...

Μας έχει φύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια μας, αλλά νικάμε (ακόμα)...

* Δείτε, για παράδειγμα τη δημοσκόπηση της (συνήθως σοβαρής) ΜRB:

Πρόθεση ψήφου για τη ΝΔ...22.2!

Αλλά με αναγωγή, η εκτίμηση ψήφου εκτοξεύεται στο 27,7 δηλαδή... "στα επίπεδα των ευρωεκλογών" (28,3%).

Ο τίτλος που διάλεξαν τα ΜΜΕ για την είδηση υποδηλώνει στασιμότητα. Αλλά η ουσία της μέτρησης είναι μεγάλη δημοσκοπική υποχώρηση...

Μια μικρή παρατήρηση: αφού οι "εκτιμήσεις ψήφου" έπεσαν απελπιστικά έξω στις πρόσφατες ευρωεκλογές (καθώς και στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου του 2023), καλό είναι να συγκρίνουμε αυτά που "μετράμε". Όχι αυτά που υποθέτουμε μετά τις μετρήσεις (αναγωγές αναποφάσιστων κλπ.)

Για παράδειγμα, όλες οι μετρήσεις πρόθεσης ψήφου εν όψει των ευρωεκλογών έδειχναν για τη ΝΔ ποσοστά από 25,5% ως 27,5%.

Με βάση αυτές τις (σταθμισμένες) "μετρήσεις" πρόθεσης ψήφου, στη συνέχεια υπολόγιζαν, με αναγωγή, την τελική εκτίμηση ψήφου.

Κι έτσι με "πρόθεση ψήφου" 25,5 ως 27,5% υπολόγιζαν τελικό αποτέλεσμα 31,5 με 32,5% - ενώ το τελικό αποτέλεσμα ήταν τελικά μόλις 28,3%!

Με άλλα λόγια, αυτό που ονομάζουν "αναγωγή αναποφάσιστων" δεν δούλεψε!

Ελάχιστοι αναποφάσιστοι πήγαν να ψηφίσουν ΝΔ. Οι περισσότεροι δεν πήγαν να ψηφίσουν καθόλου...

Κι έτσι το αρχικό ποσοστό της πρόθεσης ψήφου, "φούσκωσε" λίγο με την μεγάλη αύξηση της αποχής (που μειώνει τον παρανομαστή), αλλά δεν πήγε παραπάνω. Με το ζόρι έφτασε το 28% (συν κάτι ψηλά από τις επιστολικές ψήφους του εξωτερικού που δεν τις μετράνε οι εσωτερικές δημοσκοπήσεις). 

Δεν θα... πλήξουμε!

Του Θανάση Κ. 

 

Επειδή πολλά ακούμε να λέγονται για την Ενωμένη Ευρώπη τελευταία, παραθέτω αμέσως πιο κάτω μερικά ιστορικά "ορόσημα" στην συγκρότησή της που δείχνουν τις αναπηρίες της - αλλά για τα οποία δεν ακούτε να λέγεται το παραμικρό:

 

* Το 1977 εκδίδεται η περιβόητη Έκθεση ΜcDougall που είχε παραγγελθεί δύο χρόνια πριν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μεταξύ άλλων η Έκθεση  αυτή επισήμαινε ότι για να μπορέσει μια νομισματική Ένωση να επιβιώσει πρέπει να στηρίζεται από ένα Κοινοτικό Προϋπολογισμό ύψους 5-7% του συνολικού ΑΕΠ..

Να σημειωθεί ότι ο Ομοσπονδιακός Προϋπολογισμός των ΗΠΑ κυμαίνεται γύρω στο 22% (σε δαπάνες). 

Δηλαδή για να γίνει η Ενωμένη Ευρώπη κάτι που να αρχίζει να θυμίζει "Ομοσπονδία", θα έπρεπε να έχει κοινό Προϋπολογισμό τουλάχιστον το ένα τρίτο αυτού που είχαν οι ΗΠΑ. 

* Το 1992 αποφασίζεται η Πολιτική και Νομισματική Ενοποίηση της Ευρώπης. Αλλά ο κοινοτικός Προϋπολογισμός δεν θα ξεπεράσει ποτέ το 1%! (με εξαίρεση τις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας)

Επτα φορές λιγότερο απ' όσο προέβλεπε η Έκθεση ΜcDougall. 

Και... 22 φορές λιγότερο απ' ό,τι ο Ομοσπονδιακός Προϋπολογισμός των ΗΠΑ.

Το όραμα της "Ομοσπονδιακής Ευρώπης" είχε ηττηθεί πριν καν ξεκινήσει...

* Το 2002 ξεκινά επισήμως η σταδιοδρομία του ευρώ ως κοινού νομίσματος της Ευρώπης. 

Όμως το καταστατικό της ευρωζώνης απαγορεύει τη δημιουργία κοινού χρέους. Το δημόσιο χρέος παραμένει αποκλειστικά υπόθεση των κρατών μελών. 

Επίσης η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει καταστατική δέσμευση αποκλειστικά να ελέγχει τον πληθωρισμό (γύρω και κάτω από το 2%), ενώ η αντίστοιχη Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed), έχει την διπλή δέσμευση να καταπολεμά και τον πληθωρισμό και την ύφεση. Χωρίς ασφυκτικά ετήσια όρια...

Τέλος οι χώρες μέλη της ευρωζωνης έχουν στόχο να φέρουν το χρέος τους κάτω από το ποσοστό του 70% του ΑΕΠ και το ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ (αλλιώς τους επιβάλλονται προγράμματα λιτότητας). Τέτοιοι καταστατικοί περιορισμοί δεν υπάρχουν σε άλλες αναπτυγμένες χώρες.

Με τη νομισματική ένωση της Ευρώπης, λοιπόν, δημιουργήθηκε μια αρκετά ασφυκτική νομισματική διαχείριση, που εξασφάλιζε σταθερότητα και εμπιστοσύνη, αλλά αποθάρρυνε "ενεργές πολιτικές Ανάπτυξης".

 

* Στην δεκαετία 2000-2010, δηλαδή στην πρώτη δεκαετία του ευρώ, διακηρυγμένος στόχος της Ευρώπης, όπως διαλαλούσε ολόκληρη η ηγεσία της, ήταν να γίνει "η πιο ανταγωνιστική περιοχή στον κόσμο"!

Το 2010 ομολόγησε ότι αυτός ο στόχος δεν είχε επιτευχθεί και μετατέθηκε για το 2020. 

Το 2020 ομολόγησαν όλοι ότι ο στόχος επίσης δεν είχε επιτευχθεί. 

Και πλέον δεν τον διακήρυξαν ξανά...

Σεισμός!

Του Θανάση Κ. 

 

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ήταν αληθινός ΣΕΙΣΜΟΣ!

Και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με την ελληνική διάσταση, με το δικό μας αποτέλεσμα...

Το οποίο ήταν έξω απ' όσα περίμεναν ή έλπιζαν οι πάντες!

Πράγμα που σημαίνει ότι το πολιτικό μας σύστημα μάλλον έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Και πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν ακόμα το "μήνυμα" που έστειλε η κοινωνία.

* Πρώτα-πρώτα οι δημοσκοπήσεις έπεσαν απελπιστικά έξω...

Και δεν ήταν η πρώτη φορά.

-- Πέρσι (στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Μαΐου), ΥΠΟΤΙΜΗΣΑΝ τα ποσοστά της ΝΔ, ενώ ΥΠΕΡΤΙΜΟΥΣΑΝ ως το τέλος τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ...

Πέρσι έδιναν τη ΝΔ πρώτο κόμμα με ποσοστά γύρω στο 34-36%.

Τελικά η ΝΔ κέρδισε τότε (με μεγάλη συμμετοχή) ποσοστό 40,79%.

Στον ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα έδιναν από 27-31%. Και ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε τελικά (τον Μάϊο) μόλις 20%.

-- Αυτή τη φορά ΥΠΕΡτίμησαν τη ΝΔ! Της έδιναν γύρω στο 31-34%. Κάποιοι... "γκουρού" μίλαγαν και για 35-36% μέχρι πριν λίγες εβδομάδες. Τρομάρα τους! Ενώ οι περισσότεροι βεβαίωναν ότι "με τίποτα δεν πέφτει η ΝΔ κάτω από το 30%". 

Όποιος τολμούσε πριν λίγες μέρες να πιθανολογήσει ποσοστό κάτω από 29% για τη ΝΔ, αντιμετώπιζε χλευαστικά σχόλια και ειρωνείες...

Τελικά έβγαλε 28,31% (με την επιστολική ψήφο)  - και 27,7% περίπου χωρίς την επιστολική ψήφο.   

Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι αυτή τη φορά κάποιοι πιο σοβαροί δημοσκόποι έδιναν στο τέλος ανώτατα και κατώτατα όρια από 28,5 ως 33,5%. Με μέσον όρο μεταξύ 31-32%. 

Κάτι είχαν αρχίσει να ψυλλιάζονται. 

Αλλά όταν δίνεις τόσα μεγάλο εύρος πρόβλεψης, αυτό ΔΕΝ είναι πια "πρόβλεψη". 

Κι όταν, παρά το μεγάλο εύρος πρόβλεψης, πέφτεις κάτω κι από το κατώτατο όριο που έχεις δώσει - και μάλιστα για δεύτερη συνεχόμενη φορά μέσα σε ένα χρόνο - αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά...

 

* Ο πραγματικός σεισμός όμως ήταν η τεράστια αποχή! Χωρίς προηγούμενο. 

"Αχρείαστες" ενέργειες και ΑΞΙΟΘΡΗΝΗΤΕΣ συμπεριφορές...

Του Θανάση Κ. 

 

O Πρωθυπουργός δήλωσε εν όψει της επίσημης επίσκεψής του στην Τουρκία, ότι η πρόσφατη απόφαση του Ερντογάν να μετατρέψει το Βυζαντινό Ορθόδοξο Μοναστήρι της Χώρας σε μουσουλαμινό τζαμί ήταν, λέει, «αχρείαστη»...

«ΑΧΡΕΙΑΣΤΗ»;

Για ποιόν «αχρείαστη», αναρωτιέται κανείς...

Μα προφανώς γι’ αυτόν που πήρε αυτή την απόφαση. 

Δηλαδή, για τον Ερντογάν!

Εδώ δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν:

-- Είτε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας ξέρει καλύτερα από τον Πρόεδρο της Τουρκίας τι είναι «χρήσιμο» για τον κ. Ερντογάν και τι είναι «αχρείαστο»...

-- Είτε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας ΔΕΝ έχει καταλάβει ακόμα τι ακριβώς κάνει ο κ. Ερντογάν. Και τι εξυπηρετεί τους στόχους της Τουρκίας...

* Στην πρώτη περίπτωση, ο κ. Μητσοτάκης προσβάλλει τον κ. Ερντογάν.

* Στη δεύτερη, προσβάλλει τον εαυτό του. 

Δεν πιστεύω, βέβαια, ότι είχε πρόθεση να προσβάλλει τον Πρόεδρο της Τουρκίας, και μάλιστα την παραμονή της επίσκεψής του εκεί. 

Απλώς επέδειξε την ΑΜΗΧΑΝΙΑ του...

* Ήταν σαν να ήθελε να πεί:

-- Αυτή η πρόκληση από την πλευρά σου, να μετατρέψεις σε τζαμί μια ιστορική Μονή της Ορθοδοξίας, δεν εξυπηρετεί την εικόνα «φιλίας» που προσπαθούμε να δώσουμε...

Είναι "αχρείαστη" για αυτό που πάμε να δείξουμε στον κόσμο. 

Το κλουβί με τις τρελές...

Του Θανάση Κ. 

 

Να πούμε και δύο λόγια για την... Εurovision.

Κάποιοι τη σνομπάρουν, ή την αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση. 

Αλλά ο Λαϊκός Πολιτισμός (Popular Culture) είναι καθρέφτης κάθε εποχής. 

Και σε αυτόν τον καθρέφτη ό,τι βλέπουμε σήμερα ΔΕΝ είναι το πρόσωπο της εποχής μας. Αλλά η ΑΣΧΗΜΙΑ που προσπαθούν να μας επιβάλλουν...

Ο τίτλος (Το κλουβί με τις τρελές) είναι από ένα εμβληματικό έργο της δεκαετίες του 70, του ιταλικού κινηματογράφου, με πρωταγωνιστή τον αξέχαστο Ούγκο Τονιάτσι. 

Απολαυστικό τότε, και απολύτως προφητικό, όπως αποδείχθηκε. 

Ευτυχώς, πρόλαβε και γυρίστηκε 50 χρόνια πριν. 

Γιατί σήμερα θα το απαγόρευαν...

Το γιατί επέλεξα αυτόν τον τίτλο δεν χρειάζεται να το εξηγήσω.

Θα το καταλάβατε...

*  Μια πρώτη παρατήρηση: ό,τι είδαμε κι ακούσαμε φέτος ΔΕΝ έχει καμία σχέση με αυτό που ΕΙΝΑΙ πράγματι, το Popular Culture της Ευρώπης σήμερα. 

Είναι αυτό που προσπαθούν να της «επιβάλλουν»...

Μόνο που αυτή τη φορά το κοινό αντέδρασε κάπως...

 

* Μια δεύτερη παρατήρηση είναι ότι για να κερδίσει κάποιο τραγούδι στη Eurovision πρέπει να αποθεώνει τη Woke κουλτούρα του πιο αυτιστικού δικαιωματισμού.

Όπου τα λόγια των τραγουδιών επαναλαμβάνουν συνεχώς το ΕΓΩ μου, το να βρώ τον ΕΑΥΤΟ μου, τα δικαιώματά μου, την «κακούργα κοινωνία» που με καταπιέζει - και την «καταγγελία» κατά συγκεκριμένων Πολέμων. Όχι όλων, ασφαλώς...

Από τα τραγούδια που πήγαν καλά, δύο αφορούσαν «αφυλα» άτομα (non-binary, δηλαδή άτομα που αρνούνται προσδιορισμό φύλου), 

ένα αναπαριστούσε... «σατανιστική τελετή», 

ένα εμφάνιζε ομοφυλοφιλικές συνευρέσεις ανάμεσα σε ημίγυμνα αγόρια (σε περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας!),  

ένα άλλο συνοδευόταν από χορευτικό ημίγυμνων ανδρών με γυναικεία μαγιό, 

ένα κατήγγειλε... γυναικοκτονία της εποχής του Μεσαίωνα,  

ένα άλλο συνοδευόταν από χορευτικό, όπου πρωταγωνιστούσαν υπέρβαρα κορίτσια (για να χτυπηθεί το body shaming),

κάποια άλλα πρόβαλαν την πολυπολιτισμικότητα, 

ενώ υπήρχαν και κάποιες συμπαθητικές μπαλάντες, ενα χαριτωμένο φοκλορικό κι ένα ένα - ελαφρώς..."θεούσικο" (για την Αγία Τηρεσία...!)

Με εξαίρεση τα τρία τελευταία, επρόκειτο για μια μουσικοχορευτική «πανδαισία» ολόκληρης της Woke ατζέντας...

Που με το ζόρι έφτανε στα όρια της βαρυεστημένης μετριότητας, όταν δεν γινόταν αντιαισθητικά προκλητική, ενίοτε και κιτς...

Ο "Βάλτος" και τα μυστικά του...

Του Θανάση Κ. 

 

Τα πιο "ήρεμα νερά" τα βρίσκει κανείς σε ένα... βάλτο!

Μαζί με πάσης φύσεως επιβλαβή έντομα, επικίνδυνα ερπετά, αρρώστιες και θανατερές παγίδες...

Ο βάλτος έχει πολύ "ήρεμα νερά"! Πράγματι...

Αλλά όποιος βρίσκεται μέσα στο βάλτο, βουλιάζει και πνίγεται.

Κι όποιος ζει κοντά σε βάλτο αρρωσταίνει σοβαρά...

Μη μπερδεύουμε λοιπόν, τα "ήρεμα νερά" με το βάλτο... 

Μέσα σε αυτό που ονομάστηκε τελευταία "ήρεμα νερά" - που θυμίζουν μάλλον βαλτόνερα - βουλιάζει η εθνική στρατηγική της Ελλάδας...

Κι έτσι σήμερα εισπράττουμε μιαν αίσθηση συνολικής αποδυνάμωσης του ειδικού βάρους της χώρας μας στον διεθνή περίγυρο:

-- Απέναντι σε μιαν αναθεωρητική Τουρκία που μας επιβάλλει συνεχώς τετελεσμένα κι ύστερα ζητάει να σεβόμαστε τις... "ευαισθησίες" της, δηλαδή τις προκλήσεις της που συνεχίζονται...

-- Απέναντι σε μια προκλητική Αλβανία, που φυλακίζει τον εκλεγμένο δήμαρχο της Χιμάρας κι ύστερα ο Πρωθυπουργός της έρχεται απρόσκλητος και προκαλεί την Ελλάδα μέσα στην Αθήνα. 

-- Απέναντι στα Σκόπια, των οποίων η νέα Πρόεδρος προκαλεί ανοιχτά την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή της ορκωμοσίας της. 

Η Ελλάδα δέχεται αλλεπάλληλες προκλήσεις από γειτονικές χώρες - εκ των οποίων η μια είναι πράγματι ισχυρή, η δεύτερη εντελώς ανίσχυρη και η τρίτη  παντελώς... "αμελητέα"! Κι όμως, η Ελλάδα ΔΕΝ αντιδρά στο παραμικρό, 

Σαν να έχει λοβοτομηθεί!

 

Η εικόνα που δίνουμε προς τα έξω, ΔΕΝ είναι μιας χώρας σίγουρης για τον εαυτό της και "ψύχραιμης" απέναντι στις προκλήσεις. Είναι εικόνα αμηχανίας, παθητικότητας, αδυναμίας...

Πράγμα που δεν ενισχύει την θέση μας στον κόσμο. Ούτε απέναντι στους συμμάχους μας, ούτε απέναντι στους αντιπάλους μας.

Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι απλώς καταγράφουν την αδυναμία μας. Και βγάζουν τα συμπεράσματά τους...

Εμείς, η Τουρκία και η Δύση συνολικά...

Του Θανάση Κ. 

 

Γνωρίζουμε πολύ καλά - τώρα πια - τι ακριβώς είναι και που οδηγεί η περιβόητη ελληνοτουρκική "Συμφωνία των Αθηνών".

Ας δούμε, όμως, πρώτα, τι ΔΕΝ είναι:

* ΔΕΝ συνιστά συμφωνία διαλόγου με την Τουρκία. 

-- Διάλογος υπάρχει έτσι κι αλλιώς μεταξύ των δύο χωρών. Έχουν κανονικές διπλωματικές σχέσεις, άρα έχουν και "διαύλους επικοινωνίας". 

-- Συμμετέχουν στο ΝΑΤΟ, άρα υπάρχουν ευκαιρίες και δίαυλοι διαλόγου μεταξύ τους σε πολυμερή βάση. 

-- Γίνονταν περιοδικά και "Συμβούλια" μεταξύ των δύο χωρών, όπου όχι μόνο οι εκατέρωθεν Πρωθυπουργοί, αλλά και πολλοί υπουργοί κι από τις δύο πλευρές συναντιόνταν, συζητούσαν και υπέγραφαν διάφορες - "χαμηλής πολιτικής" - συμφωνίες μεταξύ τους. 

Άρα διάλογος γινόταν πάντα.

ΔΕΝ ξεκίνησε τώρα.

-- Κι ακόμα "διερευνητικός διάλογος" για τις ελληνοτουρκικές διαφορές, γινόταν από το 2002 περίπου, μέχρι το 2016, όταν διακόπηκε από την πλευρά της Τουρκίας. Και στη συνέχεια επανελήφθη από πέρσι.

Η Συμφωνία των Αθηνών ΔΕΝ "ξεκίνησε" τον «Ελληνοτουρκικό διάλογο». Και διάλογος θα εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και ΧΩΡΙΣ την "Συμφωνία των Αθηνών”...

* Επίσης η "Συμφωνία των Αθηνών" ΔΕΝ αποτρέπει τις προκλήσεις από πλευράς Τουρκίας. Από την ώρα που υπογράφηκε οι προκλήσεις συνεχίζονται - έμπρακτες ή ρηματικές - οι αλλεπάλληλες ΝΟΤΑΜ επανήλθαν, οι πιέσεις για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών συνεχίζονται, οι έμπρακτες αμφισβητήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας κλιμακώνονται πλέον παντού: από τα παράλια της Πελοποννήσου μέχρι νοτίως του Καστελόριζου, μέχρι και στο... Ιόνιο ακόμα.

Τίποτα δεν σταμάτησε από την πλευρά της Τουρκίας. 

Απλώς η Ελλάδα έπαψε να αντιδρά! Έπαψε να διαμαρτύρεται σθεναρά, έπαψε να καταγγέλλει τις προκλήσεις της Τουρκίας στα διεθνή "φόρα".

* Μέχρι που ήλθε, προχθές, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (επί Προεδρίας Ομπάμα), Τζών Κέρρυ, ο οποίος ζήτησε δημόσια από την Ελλάδα:

-- Βρείτε τα, με την Τουρκία!

Δηλαδή να τα "βρούμε" πάνω στις τουρκικές διεκδικήσεις, αποκλειστικά πάνω σε ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και ελληνική κυριαρχία.

-- Αυτά παθαίνει όποιος συμφωνεί να ΜΗΝ διαμαρτύρεται καν στις προκλήσεις επιθετικού γείτονα. 

-- Αυτά παθαίνει όποιος δέχεται να διακηρύσσει την "φιλία" του με όσους του επιβάλλουν τετελεσμένα, χωρίς να απαιτεί προηγουμένως τα αρθούν τα παράνομα "τετελεσμένα". 

"Πολιτική ορθότητα" στην... Οθωμανική παραλλαγή της!

Του Θανάση Κ. 

 

Έλληνες αρθρογράφοι, πλέον, σε ελληνικές εφημερίδες, υποστηρίζουν ανοιχτά τα επιχειρήματα της Τουρκίας για την Κύπρο. 

Και το θεωρούν μεγάλη "εξυπνάδα" μάλιστα. 

Κι έκφραση "προοδευτικής" οικουμενικής προσέγγισης...

Υπογραμμίζουν ότι η Ελλάδα δεν έχει νόημα να προσπαθεί να επαναφέρει το Κυπριακό στο διεθνές προσκήνιο, φέτος που συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο (και ταυτόχρονα 50 χρόνια ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ Κατοχής της βόρειας Κύπρου), γιατί λέει, έχουμε κι εμείς κάνει τα λάθη μας...

Όπως υπογραμμίζουν με έμφαση:

-- "Τι ακριβώς θα προβάλουμε; Απλώς την "τραυματική" τουρκική εισβολή;

Ή μήπως και το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου; Τον Ιωαννίδη; Τη χούντα; Τον Σαμψών; Την ΕΟΚΑ Β'; Τις δολοφονίες "μακαριακών" και "αντι-μακαριακών";

Διότι "κυπριακή τραγωδία" δεν είναι μόνο η 20η Ιουλίου 1974 όταν εισέβαλαν οι Τούρκοι. Είναι και όσα προηγήθηκαν, όπως το χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, ή η τρομοκρατική δράση των φατριαστών της "Ένωσης", των παρακρατικών και των παραστρατιωτικών. Είναι και όσα ακολούθησαν. 

Η αυταπάτη ότι θα προβάλουμε μόνον όσα εμείς νομίζουμε μοιάζει παιδικού τύπου. Υπάρχουν και οι άλλοι..."   

Όταν η Ιστορία, γίνεται απολύτως ΕΠΙΚΑΙΡΗ...

Του Θανάση Κ. 

 

Μέρες που είναι, ας φύγουμε για λίγο από την επικαιρότητα. 

Κι ας κάνουμε μια "βουτιά" στην Ιστορία. 

Που είναι ίσως "απόμακρη" χρονικά. 

Αλλά καταφέρνει ξαφνικά να γίνει τόσο ΕΠΙΚΑΙΡΗ...

 

* Η Μεσόγειος υπήρξε, στους Ιστορικούς χρόνους τουλάχιστον, το επίκεντρο των διεθνών γεωπολιτικών ανταγωνισμών. 

Ακόμα και την εποχή των μεγάλων Ανακαλύψεων (16ος-17ος Αιώνες), όταν οι ευρωπαϊκοί στόλοι είχαν στρέψει την προσοχή τους μακριά από την Μεσόγειο, στην κατάκτηση των μεγάλων ωκεανών και των «άγνωστων ηπείρων» - και πάλι η Μεσόγειος παρέμενε στο επίκεντρο των διεθνών γεωπολιτικών ανταγωνισμών. 

Ιστορικοί σταθμοί στη Μεσόγειο είναι συνοπτικά οι εξής:

-- Στις αρχές του Πέμπτου π.Χ. Αιώνα, η προσπάθεια των Καρχηδονίων να κατακτήσουν και να αποικίσουν τη Σικελία!

Όπως μας εξιστορεί ο Ηρόδοτος, όταν ο Ξέρξης, βασιλιάς των Περσών, ετοιμαζόταν να εκστρατεύσει κατά των Ελλήνων, παρακίνησε τους Καρχηδονίους να εισβάλλουν ταυτόχρονα στη Σικελία, για να αποτρέψει τη συστράτευση των εκεί Ελλήνων με τους ομοεθνείς τους της κυρίως Ελλάδας, στην απόκρουση της Περσικής εισβολής. 

Οι Καρχηδόνιοι έστειλαν τότε τον στρατηγό τους Αμίλκα στη Σικελία, επικεφαλής τεράστιου εκστρατευτικού σώματος. Το οποίο αντιμετωπίστηκε στην Σικελική πόλη Ίμερα από τις ενωμένες δυνάμεις των Συρακουσίων υπό τον Γέλωνα και των Ακραγαντίνων υπό τον Θήρωνα. Η μάχη της Ιμέρας, όπου οι «υπέρτερες» δυνάμεων των Καρχηδονίων συνετρίβησαν από τους Έλληνες, έγινε το φθινόπωρο του 480 π.Χ. - την ίδια μέρα με την επίσης νικηφόρα ναυμαχία των Ελλήνων στη Σαλαμίνα, κατά του Περσικού στόλου.

"Νηστίσιμη"... μπριζόλα ΔΕΝ υπάρχει!

Του Θανάση Κ. 

 

Το Υπουργείο μας των Εξωτερικών "εφηύρε" τελευταία μια «νέα θεωρία» για να εξηγήσει την... παραίτηση του από την Πολιτική. 

Κι από την Εξωτερική Πολιτική. 

Κι από την υπεράσπιση του Εθνικού Συμφέροντος: 

-- Εμείς είμαστε, λέει, ΚΑΤΑ της «συναλλακτικής διπλωματίας». 

Και υπέρ της «Διπλωματίας αρχών»...

Ουάου, που θά 'λεγε κι εκείνος ο αλησμόνητος Γιάν(ν)ης - με ένα νι...

* Πρώτα-πρώτα τι σημαίνει «συναλλακτική διπλωματία»; 

Αποτελεί μετάφραση του αγγλικού όρου transactional diplomacy. Και σημαίνει μια πολιτική που εστιάζει ή δίνει προτεραιότητα στο Εθνικό συμφέρον και στο «δούναι και λαβείν». με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος...

Και τι κακό υπάρχει σε αυτό; θα ρωτήσει κάποιος...

Απολύτως τίποτα!

Η Εξωτερική Πολιτική ορίζεται με βάση το Εθνικό Συμφέρον. Είναι η υπεράσπιση του συμφέροντος μιας κοινωνίας συνολικά προς τα έξω. 

Και όταν το κάνεις, είσαι υποχρεωμένος να ζητάς πράγματα και να δίνεις κάποια «ανταλλάγματα» για όσα κερδίζεις. Πάντα με βάση του Εθνικό Συμφέρον μιας χώρας. 

Αν καταργήσεις το «δούναι και λαβείν» με βάση το Εθνικό Συμφέρον - δηλαδή αυτό που ονομάζουν τώρα «συναλλακτική διπλωματία» - ουσιαστικά ΚΑΤΑΡΓΕΙΣ την Εξωτερική Πολιτική συνολικά. 

Αν παραιτηθείς από τη «συναλλακτική διπλωματία» τότε απεμπολείς το Εθνικό Συμφέρον!

Όταν μας λένε «εμείς δεν ασκούμε συναλλακτική διπλωματία» ουσιαστικά μας λένε: εμείς ΔΕΝ ασκούμε Εξωτερική Πολιτική!

Γιατί το Εθνικό Συμφέρον είναι... τα πάντα όλα, στην άσκηση διπλωματίας. 

 

* Από την άλλη, ας αναρωτηθούμε, τι σημαίνει «διπλωματία αρχών»;

Από πρώτη άποψη, δεν σημαίνει τίποτα απολύτως!

Ασκούμε διπλωματία, λέει, στη βάση «αρχών». Ποιών «αρχών»;

Πάνω στις "αρχές" ποιανών; 

Και τι συμβαίνει όταν οι «αρχές» είναι αντικρουόμενες μεταξύ τους; 

Και τι σημαίνει όταν διάφορα κράτη επικαλούνται "αρχές" που είναι κοινά αποδεκτές απ’ όλους, αλλά καθένας δίνει έμφαση, κάθε φορά, σε διαφορετικές αρχές, και οδηγείται σε εντελώς διαφορετικές πολιτικές ιεραρχήσεις; 

Γιατί το μεγάλο πρόβλημα στην Πολιτική είναι οι Ιεραρχήσεις: Και των διαφορετικών (εθνικών) συμφερόντων που οφείλεις να προασπιστείς και των (διαφορετικών) αρχών που θα επικαλεστείς και των συμμαχιών που είσαι υποχρεωμένος να δημιουργήσεις (στη βάση και των συμφερόντων που θες να συνασπίσεις)...

Όλα αυτά είναι πολιτικά ερωτήματα, όχι ζητήματα "αρχών"...

* Πριν απ’ όλα, τι σημαίνει «αρχές»;

Αρχές είναι κάτι εντελώς αφηρημένο. Είναι το ανώτατο στάδιο "αφαίρεσης" μιας θεωρίας ή ενός "λογικού συστήματος".

Είναι αυτά που επιλέγουμε να αποδεχθούμε ως «θεμελιώδη δεδομένα», χωρίς να τα αμφισβητούμε και χωρίς να χρειαστεί να τα αποδείξουμε. 

Όπως τα αξιώματα στα μαθηματικά. 

Ή όπως οι αρχές Δικαίου σε οποιοδήποτε νομικό σύστημα.  

* Με τις αφηρημένες αρχές, από μόνες τους, ΔΕΝ ασκείς Πολιτική...

Με τις αφηρημένες αρχές χτίζεις συγκεκριμένα κανονιστικά συστήματα, με βάση τα οποία, στη συνέχεια, ασκείς πολιτική. 

-- Με τις αρχές Δικαίου, από μόνες τους, δεν αποδίδεις Δικαιοσύνη.

Με τις αρχές Δικαίου επεξεργάζεσαι συγκεκριμένους Νόμους, με βάση τους οποίους, στη συνέχεια, αποδίδεται η Δικαιοσύνη. 

"Ξεπλένουμε" την Τουρκία! Κανονικά πια...

 

Του Θανάση Κ. 

 

Πριν τέσσερις περίπου μήνες, αρχές Δεκεμβρίου 2023 υπογράφηκε η "Συμφωνία των Αθηνών". 

Μια "Συμφωνία" που μετονομάστηκε αμέσως σε "Διακήρυξη των Αθηνών, ή "Διακήρυξη ΠΕΡΙ Φιλίας και σχέσεων Καλής Γειτονίας" μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας...

"Περί Φιλίας..." 

Όπως λέμε περί πάντων και άλλων τινών...

Που τόνιζε η ίδια, στην τελευταία της παράγραφο, ότι ΔΕΝ είναι δεσμευτική για τίποτα - και για κανένα από τα δύο μέρη!

Κι ονομάστηκε "Διακήρυξη" κι όχι "Συμφωνία" γιατί όποιο διπλωματικό κείμενο ΔΕΝ δεσμεύει κανένα και για τίποτα ΔΕΝ θεωρείται "Συμφωνία".

 

Στις Διεθνείς Σχέσεις οι ΜΗ δεσμευτικές "διακηρύξεις αρχών" μεταξύ κρατών έχουν μικρότερη αξία απ' ό,τι το χαρτί πάνω στο οποίο είναι τυπωμένες. 

Ιδιαίτερα όταν οι Διεθνείς Σχέσεις καθορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο, όποιο διμερές κείμενο ΔΕΝ είναι δεσμευτικό θεωρείται απλώς "έκθεση ιδεών". Μηδενικής πρακτικής σημασίας...

Γιατί ό,τι δεν "δεσμεύει" και δεν δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις εκατέρωθεν, δε "θεραπεύει" αδικίες του παρελθόντος, ούτε αποτρέπει αδικίες του μέλλοντος. Ούτε αποκαθιστά ισορροπίες δυνάμεων...

Κι εμφανίστηκαν κάποια γελοία "κέντρα" εδώ στην Ελλάδα - πολιτικοί, δημοσιογραφικοί και διπλωματικοί κύκλοι - να πανηγυρίζουν ότι "για πρώτη φορά οι Πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας δεσμεύτηκαν για σχέσεις καλής γειτονίας"...

Υπογράφοντας μια... "διακήρυξη" που η ίδια τόνιζε πως δεν είναι "δεσμευτική" για τίποτα απολύτως!  

  

* Στην πραγματικότητα όμως η "Διακήρυξη των Αθηνών", είχε πρακτική σημασία. Τριπλή μάλιστα:

-- Πρώτον, "ξεπλένει" την Τουρκία στα μάτια της Διεθνούς Κοινότητας, για τις προκλήσεις της κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. 

Αφού η Ελλάδα υπογράφει "Διακήρυξη περί Φιλίας" με την Τουρκία, την ώρα που η Τουρκία και συνεχίζει να απειλεί ανοικτά και συνεχίζει να δημιουργεί νέα τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας, αυτό μπορεί να σημαίνει ένα πράγμα μόνο: 

Ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει εμμέσως κάποια "δίκαια" από την πλευρά της Τουρκίας! Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται πλέον οι Τούρκοι...

Αφού η ίδια η Ελλάδα - δηλαδή η χώρα ενάντια στην οποία κυρίως στρέφεται η Τουρκική προκλητικότητα - σπεύδει να την νομιμοποιήσει εμμέσως.

Αυτό είναι "ξέπλυμα" της Τουρκίας, από την πλευρά μας...

-- Δεύτερον, όλες οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής μας, που κατήγγελλαν κι αυτές τα τουρκικά τετελεσμένα στην Ανατολική Μεσόγειο, βλέπουν ξαφνικά την Ελλάδα, το κύριο θύμα αυτών των τουρκικών προκλήσεων, να διακηρύσσει τη... "φιλία" της με τη Χώρα-Πειρατή της περιοχής!

Αυτό είναι μήνυμα προς τις χώρες αυτές να ΜΗΝ υπολογίζουν στη συμμαχία με την Ελλάδα για να αντιμετωπιστεί ο "Πειρατής". 

Είναι ξέπλυμα της Τουρκίας αφού διαλύει τις συμμαχίες που μπορούσαν να δημιουργηθούν από γειτονικές χώρες εναντίον της Τουρκίας εξ αιτίας της προκλητικότητάς της. 

Η Τυραννία των Μειοψηφιών!

Του Θανάση Κ. 

 

Σε δημόσια τοποθέτησή του (στο forum Upfront Initiative) ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να μας προειδοποιήσει για την "τυραννία της πλειοψηφίας"...

Για να μην το αδικήσουμε η δήλωσή του, επακριβώς, ήταν η εξής:

"Η Πολιτεία πρέπει να νομοθετεί για όλους. Και κατεξοχήν τα ζητήματα των δικαιωμάτων, εξ ορισμού είναι ζητήματα που αφορούν κατά κανόνα τους λίγους. Και όταν οι φιλελεύθεροι στοχαστές του 18ου και του 19ου αιώνα άρχισαν να επεξεργάζονται τις αρχές της ευνομούμενης δημοκρατίας με πιο αναλυτικό τρόπο, πάντα επεσήμαναν ένα κίνδυνο: ο κίνδυνος είναι η τυραννία της πλειοψηφίας. 

Δεν μπορεί μια ευνομούμενη δημοκρατία να ανεχθεί την τυραννία της πλειοψηφίας, γι' αυτό και τα ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα δεν μπορούν  ποτέ να μπαίνουν σε δημοψηφισματικές λογικές..." 

Αυτά είπε. 

Μισές αλήθειες και μέτρια σύγχυση από κακοχωνεμένες ιδέες. 

Που δεν έχουν σχέση με τον Φιλελευθερισμό του 18ου ή του 19ου Αιώνα...

Έχουν περισσότερη σχέση με τον "Δικαιωματισμό" που εμφανίζεται σήμερα ως "φιλελευθερισμός" και προσπαθεί να επιβάλει μια άλλη - πραγματική - ΤΥΡΑΝΝΙΑ. 

Την Τυραννία των ΜΕΙΟΨΗΦΙΩΝ!

Ας τα δούμε ένα-ένα:

* Πρώτα-πρώτα η μεγάλη γκάφα:

Λέει πως "εξ ορισμού, τα δικαιώματα αφορούν κατά κανόνα τους λίγους"!

Λάθος! Τα μεγάλα δικαιώματα που θεμελιώνουν τις σύγχρονες δημοκρατίες ΔΕΝ αφορούν τους "λίγους". Αφορούν τους πάντες!

Βαριά αποφορά ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ εγκλημάτων...

Του Θανάση Κ. 

 

Aυτό που συμβαίνει γύρω μας – στην ελληνική επικαιρότητα – έχει ένα όνομα:

Λέγεται ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ εγκλήματος!

Και δεν πρόκειται για μεμονωμένη ή στιγμιαία συγκάλυψη. 

Πρόκειται για κραυγαλέα αλυσίδα πολλαπλών περιπτώσεων συγκάλυψης. 

Που καταντά ο "κανόνας" - κι όχι η θλιβερή «εξαίρεση»...

Και η βαριά οσμή του - η αποφορά του - έχει γίνει πια πνιγηρή...

* Στην περίπτωση της τραγωδίας των Τεμπών έχουμε συγκάλυψη - και μάλιστα πολλαπλή: 

-- Συγκαλύπτονται οι πολιτικές ευθύνες όσων με πράξεις ή – κυρίως –  παραλήψεις, δεν φρόντισαν την ασφάλεια των σιδηροδρόμων. 

Η σύμβαση 717 του Σεπτεμβρίου του 2014, προέβλεπε να επέλθει εκσυγχρονισμός των σιδηροδρομικών δρομολογίων με αποκλεισμό κάθε πιθανότητας για... μετωπική σύγκρουση. 

Δεν εφαρμόστηκε ποτέ επί ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποκαταστάθηκε πλήρως όταν ήλθε η επόμενη κυβέρνηση, δεν εφαρμόστηκε ποτέ το σύστημα αυτόματης πέδησης ETCS που ακινητοποιεί τους σειρμούς όταν κινούνται στην ίδια γραμμή ο ένας προς τον άλλο. Και κυρίως δεν κυνηγήθηκαν οι "γνωστοί άγνωστοί" που εδώ και χρόνια (με εξαίρεση την περίοδο 2012-15) λεηλατούν τις σιδηροδρομικές γραμμές αφαιρώντας κάθε είδους υλικά και ηλεκτρονικές συσκευές. 

-- Ναι, υπήρξαν απίστευτα ανθρώπινα λάθη, κυρίως από τον άπειρο σταθμάρχη κι από τους προϊσταμένους του που τον άφησαν μόνο και επέτρεπαν να λειτουργεί η νευραλγική θέση του λίγο ως... κωλοχανείο. 

Αλλά, αν είχαν εγκατασταθεί και λειτουργούσαν τον Φεβρουάριο του 2023 τα μέσα - που προβλέπονταν από τη σύμβαση του 2014 και που θα έπρεπε να λειτουργούν κανονικά από τις αρχές του 2016 - απλώς ΔΕΝ θα συνέβαινε το τραγικό δυστύχημα. 

-- Ακόμα και μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο:

Ζητείται "Συναίνεση" για... πλήρη Συνθηκολόγηση!

Του Θανάση Κ. 

 

Η κα Μπακογιάννη είπε ανοικτά πριν λίγες μέρες – σε ημερίδα της «Καθημερινής» για τα 50 χρόνια της «Μεταπολίτευσης» - ότι στην Ελλάδα πρέπει να υπάρξει ευρύτατη «συναίνεση» για να μπορέσουμε να τα βρούμε με την Τουρκία.

Από πρώτη άποψη, η δήλωση είναι «αθώα»...

Άλλωστε, γενικά μιλώντας, η συναίνεση είναι "καλόν πράγμα"...

Αλλά στην Πολιτική – και σε όλες τις εφαρμοσμένες τέχνες – τίποτα δεν είναι όσο «αθώο» φαίνεται από πρώτη άποψη. Ο «διάολος βρίσκεται στην λεπτομέρεια»...

* Μια μικρή "λεπτομέρεια" εδώ, είναι ότι στα ελληνοτουρκικά ΔΕΝ είναι «ζητούμενο» η συναίνεση. ΥΠΑΡΧΕΙ συναίνεση εδώ και δεκαετίες!

Ευρύτατη συναίνεση μάλιστα... 

Όλοι συμφωνούμε ότι η Ελλάδα οφείλει να συζητήσει με την Τουρκία τις «διαφορές» της, αλλά όχι όλα όσα η Τουρκία εμφανίζει κατά καιρούς ως διμερείς «διαφορές». Οφείλει να συζητήσει, αλλά χωρίς να κάνει πίσω από την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, όπως τα προβλέπουν οι Διεθνείς Συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο.

  

Και υπάρχει επίσης, πλήρης συμφωνία μέσα στην Ελλάδα, ότι με την Τουρκία ΔΕΝ μπορέσαμε να τα βρούμε ως τώρα, 

- γιατί η Τουρκία θέλει να αναθεωρήσει σε βάρος μας τις Διεθνείς Συνθήκες που έχει η ίδια υπογράψει (όπως οι Συνθήκες της Λοζάνης και του Μοντρέ) 

- και ΔΕΝ αναγνωρίζει η ίδια το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας όσον αφορά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. 

"Σύνδρομο Βαϊμάρης"...

 

Του Θανάση Κ. 

 

Επειδή ακούγεται τελευταία ότι η όλο και περισσότερες χώρες αναγνωρίζουν το "δικαίωμα" των ομοφύλων ζευγαριών στο γάμο και στην τεκνοθεσία, κι ότι αυτό είναι λέει, "αναμφίβολα, ένδειξη προόδου και εκσυγχρονισμού", ας δούμε μια άλλη διάσταση, για την οποία δεν μιλάει κανείς. 

Και δεν αφορά πλέον ούτε μόνο τα ομόφυλα ζευγάρια, ούτε μόνο την τεκνοθεσία. Αφορά στο τι ακριβώς ονομάζουμε "πρόοδο" και πού διαφέρει η "ιστορική τάση" από το εφήμερη μόδα. 

Και πώς ξεχωρίζουμε την αληθινή πρόοδο από την εκφυλιστική παθογένεια...

* Πρώτα-πρώτα το ζήτημα του γάμου των ομοφύλων ζευγαριών έχει τεθεί ΜΟΝΟ σε "δυτικές" χώρες. Από τις 192 που υπάρχουν στον ΟΗΕ μόνο 37 το έχουν αναγνωρίσει. Κι είναι όλες δυτικές...

Ανάμεσα στις υπόλοιπες δεν υπάρχουν μόνο "υπανάπτυκτες". Υπάρχουν και πλούσιες δημοκρατικές χώρες όπως η Ιαπωνία, για παράδειγμα. Αλλά το θέμα εκεί θεωρείται αδιανόητο, ακόμα και για να τεθεί...

Γενικώς σε Κίνα, Ρωσία, Ινδία, σε ολόκληρη την Ασία, σε ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο, σε ολόκληρη την Αφρική και μέρος της Λατινικής Αμερικής, για διαφορετικούς λόγους, το θέμα θεωρείται αδιανόητο...

Ακόμα κι εκεί που έχει τεθεί (όπως στις ΗΠΑ) ήδη υπάρχουν (σε διάφορες πολιτείες τουλάχιστον) τάσεις αναθεώρησης (Πολιτείες Φλόριντα, Τέξας κι έρχονται άλλες τριάντα περίπου...)

 

* Δεύτερον, ας δούμε όμως τι ΑΛΛΟ συμβαίνει στις χώρες όπου έχουν αποδεχθεί το γάμο και την τεκνοθεσία των ομοφύλων ζευγαριών.

Σε όλες σχεδόν, ανεβαίνει ραγδαία η ακροδεξιά!

Όχι βέβαια, κατ' ανάγκην γι αυτό. Μη τρελαθούμε κι όλα...

Αλλά παντού σχεδόν ανεβαίνει η δεξιά και η ακροδεξιά...