Του Θανάση Κ.
Το να φωνάζουν τα παρελαύνοντα τμήματα "μη εγκεκριμένα" συνθήματα είναι παράπτωμα. Όντως...
Ίσως και σοβαρό πειθαρχικό παράπτωμα.
Αλλά μέχρις εκεί.
Υπάρχουν, βέβαια, διαφορετικών ειδών πειθαρχικά παραπτώματα.
Άλλο πράγμα να διαπράξει κανείς μιαν "αβλεψία" κι εντελώς διαφορετικό να υπονομεύσει το "συνεκτικό πνεύμα" (esprit de corps) του στρατεύματος...
Γιατί χωρίς πειθαρχία - αν κάθε ένστολος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει ατιμώρητα - ουσιαστικά δεν υπάρχει στράτευμα...
* Τις ένοπλες δυνάμεις τις χρειάζεται μια χώρα, για να είναι έτοιμες να "πολεμήσουν μέχρις εσχάτων".
Χωρίς μαχητική διάθεση δεν πρόκειται να πολεμήσουν.
Οπότε η σοβαρότητα του πειθαρχικού παραπτώματος εξαρτάται από ένα πράγμα:
Από το πόσο η αμφισβήτηση της πειθαρχίας υπονομεύει τη μαχητική προδιάθεση των στρατεύματος.
* Μια απλή "αβλεψία", π.χ. το να ξεχάσει κάποιος να "αναφερθεί" σωστά, δεν υπονομεύει την μαχητική διάθεση κι αντιμετωπίζεται με επιείκεια.
Το να αψηφήσει συνειδητά μια διαταγή ανωτέρου του, είναι πολύ πιο σοβαρό.
Το να φωνάζουν οι παρελαύνοντες ό,τι θέλουν, κατά τη διάρκεια παρέλασης είναι, όντως, πιο σοβαρό.
* Αλλά κι εδώ η σοβαρότητα του πειθαρχικού παραπτώματος εξαρτάται από το πόσο τα "μη εγκεκριμένα" συνθήματα υπονομεύουν τη μαχητική διάθεση.
Αν, για παράδειγμα, φωνάξουν "ΔΕΝ θέλουμε να πολεμήσουμε", είναι πολύ πιο σοβαρό, από το αν φωνάξουν "στείλτε μας να πολεμήσουμε"...