Συγκλονιστική μεταθανάτια εμπειρία του Αργύρη Μήτση.

Συγκλονιστική μεταθανάτια εμπειρία του Αργύρη Μήτση.

Κατά την διάρκεια επέμβασης στην καρδιά, έπαθε ανακοπή...

Ποιο ρόλο έπαιξε στην "επιστροφή" του Αργύρη ο Άγιος Παϊσιος...;;;

|Δεν θα πρέπει να υπάρχει Χριστιανός που δεν θα το΄χει δει, έστω μια φορά...|

Οκτώ διδαχές του Αγ. Παϊσίου που θα μας φέρουν πιο κοντά στον Θεό

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, μια από τις πιο αγαπητές μορφές της σύγχρονης Ορθόδοξης Εκκλησίας, αφήνει πίσω του μια πλούσια κληρονομιά διδαχών και πνευματικών συμβουλών. Οι διδασκαλίες του, αντλημένες από την προσωπική του εμπειρία, την ασκητική ζωή και τη βαθιά του πνευματικότητα, συνεχίζουν να εμπνέουν και να καθοδηγούν εκατομμύρια πιστούς σε όλο τον κόσμο. Ας εξετάσουμε μερικές από τις σημαντικότερες διδαχές του Αγίου Παϊσίου.

1. Η Δύναμη της Προσευχής

Η προσευχή κατέχει κεντρική θέση στις διδασκαλίες του Αγίου Παϊσίου. Υποστήριζε ότι η προσευχή είναι η γέφυρα που μας συνδέει με τον Θεό και η πηγή κάθε πνευματικής δύναμης. Ο Άγιος Παΐσιος προέτρεπε τους πιστούς να προσεύχονται αδιάλειπτα και με ταπεινοφροσύνη, τονίζοντας ότι η προσευχή μπορεί να φέρει θαύματα και να θεραπεύσει τις ψυχικές και σωματικές μας πληγές. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής».

2. Ταπείνωση και Αγάπη

Η ταπείνωση και η αγάπη είναι δύο αρετές που ο Άγιος Παΐσιος θεωρούσε θεμελιώδεις για την πνευματική ζωή. Δίδασκε ότι η αληθινή ταπείνωση δεν είναι μόνο η αποφυγή της υπερηφάνειας, αλλά και η αποδοχή των αδυναμιών μας με ευγνωμοσύνη και η εμπιστοσύνη στη χάρη του Θεού. Όσον αφορά την αγάπη, τόνιζε ότι πρέπει να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τις πράξεις ή τα ελαττώματά τους, γιατί κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού. «Η αγάπη είναι το θεμέλιο της πνευματικής ζωής», έλεγε συχνά.

3. Υπομονή και Πίστη στις Δοκιμασίες

Ο Άγιος Παΐσιος δίδασκε ότι οι δοκιμασίες είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής και ότι πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με υπομονή και πίστη. Υποστήριζε ότι οι δοκιμασίες μας βοηθούν να ενδυναμώσουμε την πίστη μας και να πλησιάσουμε πιο κοντά στον Θεό. Έλεγε ότι μέσα από τις δοκιμασίες, ο Θεός μας δίνει την ευκαιρία να αναπτύξουμε τις αρετές μας και να γίνουμε πιο ταπεινοί και ευγνώμονες. «Ο Θεός δεν μας δίνει ποτέ σταυρό μεγαλύτερο από αυτόν που μπορούμε να σηκώσουμε», συνήθιζε να λέει.

4. Εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια

Μια από τις πιο παρηγορητικές διδαχές του Αγίου Παϊσίου ήταν η εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια. Ο Άγιος Παΐσιος πίστευε βαθιά ότι ο Θεός έχει ένα σχέδιο για κάθε άνθρωπο και ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε τη θεία βούληση, ακόμη και όταν δεν κατανοούμε πλήρως τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας. Υποστήριζε ότι η εμπιστοσύνη στον Θεό μας απαλλάσσει από το άγχος και μας δίνει ειρήνη. «Ο Θεός φροντίζει για τα πάντα, εμείς πρέπει απλά να κάνουμε το καθήκον μας και να Τον εμπιστευόμαστε», έλεγε.

Διδαχές του αγίου Παϊσίου για την Παιδεία, που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο...

☆ Διδαχές του αγίου Παϊσίου για την Παιδεία, που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο...

● Ο όσιος γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, ο κατά κόσμον... ολιγογράμματος άγιος μοναχός, μας άφησε πολυτίμητες διδαχές για την Παιδεία και τον δάσκαλο.

Αν στα διάφορα σεμινάρια που διοργανώνονται «με το κιλό» κάθε χρόνο, για τους δασκάλους ακούγαμε τα λόγια του Γέροντα και όχι τις ανούσιες και ανιαρές τιποτολογίες, που μας σερβίρουν κάποιοι σχολικοί σύμβουλοι και οι άσχετοι, συνήθως και ασήμαντοι εισηγητές τους, ίσως η Παιδεία να ξανακαθόταν στον βασιλικό της θρόνο.

Σκύβω, λοιπόν, με πολλή ευλάβεια και αντλώ από το βιβλίο «με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», λίγα λόγια του αγίου Γέροντα, που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο.

Μιλά για την πληθώρα των μαθημάτων και δραστηριοτήτων, με τα οποία καταπλακώσαμε τα παιδιά, ενώ το σημαντικότερο γι' αυτήν την ηλικία είναι το παιχνίδι, το ομαδικό και όχι τα ψυχοφθόρα ηλεκτρονικά.

(Από την Α' Δημοτικού, ξένες γλώσσες και υπολογιστές, δεξιότητες, λες και μιλάμε για διανοητικές μηχανές).

«Σήμερα φορτώνουν τα παιδιά ένα σωρό και τα μπερδεύουν. Τα μπουχτίζουν στα γράμματα χωρίς πνευματικό αντιστάθμισμα. Στα σχολεία τα παιδιά πρέπει πρώτα να μαθαίνουν τον φόβο Θεού. Μικρά παιδιά να πάνε να μάθουν αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά -ενώ Αρχαία να μην μάθουν- μουσική, το ένα, το άλλο... Τι να πρωτομάθουν;

☆ ολόκληρο το άρθρο του Δάσκάλου, Δημήτρη Νατσιού, μαζί με το σπάνιο ηχητικό που λέει αυτά (και πολλά άλλα...) σε γονείς και δασκάλους, ο ίδιος ο Άγιός μας, εδώ...

https://amfoterodexios.blogspot.com/2024/07/blog-post_92.html?m=0
__________________
Διδαχές του αγίου Παϊσίου για την Παιδεία, που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο...

Ο όσιος γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, ο κατά κόσμον... ολιγογράμματος άγιος μοναχός, μας άφησε πολυτίμητες διδαχές για την Παιδεία και τον δάσκαλο.

Στέλιος Κούκος: Άγιος Παΐσιος, Χαρίζοντάς σου τον ουρανό με τ’ άστρα!

Άγιος Παΐσιος (1924-1994).

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Κάθε χρόνο μετά το μεγάλο πανηγύρι των αγίων Πέτρου και Παύλου και των λοιπών Αποστόλων την επόμενη μέρα μοιάζει σαν να αρχίζει μια αντίστροφη μέτρηση για το μικρό πανηγύρι του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη.

Όχι του Αγίου Παϊσίου του Μεγάλου, αλλά προφανώς κι αυτός για την εποχή μας, και για μας, ήταν και είναι τεράστιος! Επίκεντρο του πανηγυριού αυτού είναι πάντα το Ησυχαστήριο του «Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου» στην Σουρωτή.

Και έτσι η αντίστροφη μέτρηση μάς φέρνει μέρα με την μέρα στις υπώριες του λοφίσκου, όπου βρίσκεται το μοναστήρι με το μνήμα του αγίου. Ένας τάφος που διασώζει συσσώρευση μνήμης αγαθής και αγίας και μοιάζει περισσότερο πως ενταφιάστηκε για μια ακόμη φορά ο θάνατος, αλλά και κάθε παράλογο του κόσμου!

Ο άγιος κατάργησε κι αυτός με την σειρά του τον θάνατο με την αναστάσιμη ζωή που έζησε και βέβαια και το παράλογο. Αφού κάθε πτυχή της ζωής απέκτησε νόημα! Βαρύ και συγχρόνως ανάλαφρο όσο και η αιωνιότητα!

Αυτά μαρτυρούν τα μνήματα των αγίων και αυτή είναι η σημαντικότερη μαρτυρία της μνήμης και της ανάμνησής τους! Και αν λέει κάτι η μίμησή τους! (Όχι, βεβαίως, η μίζερη εξωτερική μίμηση η οποία μόνο άχθος μπορεί να σε φορτώσει, αν όχι απελπισία)!

Τι έχει όμως, ένας άγιος και ελκύει τους ανθρώπους, πολλές φορές και σαν ένας πολύ δυνατός μαγνήτης; Και δεν αναφέρομαι για την επίλυση των προβλημάτων μας που πολλές φορές είναι η τελευταία λύση η καταφυγή μας σ’ αυτούς.

Είναι προφανές πως ο άγιος προσφέρει την απευθείας λύτρωση από τον θάνατο και το παράλογο το οποίο μας κατακλύζει. Όταν δηλαδή νιώσουμε την αδήριτη ανάγκη να πιαστούμε από κάπου. Και μόνο κάποιος που το ξεπέρασε βιωματικά μπορεί να σε «πείσει», να στο μεταγγίσει.

Χωρίς εντυπωσιασμούς και λόγια μεγάλα, αλλά με την απλότητα που προσφέρει η αυθεντικότητα της αγιότητας που μετέχει, που γεύτηκε. Γιατί τον άγιο Παΐσιο μπορεί να μην τον έπιανε το μάτι σου, αλλά τον έπιανε η ψυχή σου! Επικοινωνούσε αυτόματα.

Πολλοί απογοητεύτηκαν όταν τον πρωτοείδαν! Σε κάποιον μάλιστα μοναχό ή κληρικό, όταν αντελήφθη ότι συνέβη κάτι τέτοιο μέσα του πήγε και ντύθηκε «επίσημα» φορώντας και το κουκούλι του! Και αυτό, βεβαίως, δεν το έκανε για να τον εντυπωσιάσει, αλλά για να τον διδάξει! Του το ανάφερε, μάλιστα!

Και συγχρόνως ήταν και ένα πνευματικό πείραγμα που τοποθετούσε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.

Συνέχεια εδώ: https://www.pemptousia.gr/2024/07/agios-pa%ce%90sios-charizontas-sou-ton-ourano-me-t-astra/

ΠΗΓΗ:https://ologiomofeggari.blogspot.com/2024/07/blog-post_12.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Άγιος Παΐσιος: «Χέρια, πόδια στη δουλειά να δίνετε, καρδιά να μη δίνετε»

Τι εννοούσε ο Άγιος Παΐσιος, όταν το έλεγε αυτό; 

Γέροντα, τι εννοείτε, όταν λέτε: «Πόδια, χέρια στην δουλειά να δίνετε, καρδιά να μη δίνετε»;

Εννοώ να μη δίνετε καρδιά στα υλικά πράγματα. Είναι μερικοί που δίνονται ολόκληροι στα υλικά. Περνούν όλη την ημέρα με το να ασχολούνται πως θα κάνουν καλά μια δουλειά και δεν σκέφτονται καθόλου τον Θεό.

Να μη φθάνουμε εκεί. Να χρησιμοποιείτε τα χέρια και τα πόδια στην δουλειά, αλλά να μην αφήνετε τον νου σας να ξεφύγει από τον Θεό.Αν εφαρμόσεις αυτά, τότε θα έλθει η Χάρις Του Χριστού μας στον κατάλληλο καιρό πού Εκείνη γνωρίζει ότι πρέπει να σου δοθεί.

Μόνο, πού για να έλθει η Χάρις Του Χριστού σε εμάς, πρέπει κατά κάποιον τρόπο να «συγκινηθεί» ο Χριστός από την αγάπη μας, την καλοσύνη μας προς τούς άλλους και την ταπείνωσή μας,γιατί μόνον έτσι θα μας δώσει την Χάριν Του. Αλλιώς, ανώφελα θα γίνονται από εμάς οι προσευχές μας, οι παρακλήσεις μας, οι μετάνοιές μας, τα κομποσχοίνια, οι νηστείες μας, οι αγρυπνίες μας κλπ.

Η εκπομπή «Ορθόδοξος Λόγος» είναι αφιερωμένη στον Άγιο που θυσιαζόταν για όλους


Η ζωή τους αποτελεί εκπληκτικό πρότυπο αγώνα, ταπείνωσης και προσευχής υπέρ των αναγκεμένων, των νέων, των ασθενών και γενικώς κάθε πονεμένου ανθρώπου χωρίς να κάνουν καμία εξαίρεση.

Εμπειρίες από το Άγιον Όρος

Με τον άγιο Παΐσιο στο Άγιον Όρος

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να ακούσετε...

Στέλιος Κούκος: Άγιος Παΐσιος, Μείνε πάντα μαζί μας!

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Συμπληρώνονται σήμερα 29 χρόνια από την κοίμηση του αγίου Παϊσίου, ενός από τους σημαντικότερους αγίους του 20ού αιώνα!

Οι νέοι άγιοί μας με την μεγάλη τους αγάπη και την ταπείνωσή τους κράτησαν σε πολλές περιπτώσεις στα χέρια τους ως γίγαντες τον ελληνισμό και την οικουμένη ολόκληρη.

Για τους δύο αυτούς ισχυρισμούς θα δούμε, αμέσως, δύο παραδείγματα, ενώ όπως θα φανεί από την διήγησή τους, τα χέρια που υψώνονται ως δέηση στον Θεό μοιάζει να μπορούν σηκώσουν μεγαλύτερο βάρος απ’ ότι όλοι μαζί οι αθλητές της άρσης βαρών!

Ας δούμε πρώτα για την προσφορά των αγίων στον ελληνισμό και ιδιαίτερα του αγίου Παϊσίου ο οποίος «εμπλέκεται» στο παράδειγμα αυτό:
[Μαρτυρία Α. Μ.*]: Μια μοναχή της Ι. Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής μού αποκάλυψε τα εξής:
Κάποια στιγμή, είδαμε τον Γέροντα [άγιο Παΐσιο] πολύ χαρούμενο.
Εκεί που καθόταν, άρχισε ξαφνικά να χοροπηδά σαν μικρό παιδί, χαμογελώντας ολόκληρος. Οι αδελφές, προβληματιστήκαμε και παραξενευτήκαμε. Καμία άλλη φορά δεν τον είχαμε δει σε τέτοια κατάσταση.

Τον ρωτήσαμε με απορία πού οφειλόταν αυτή η στάση του, και εκείνος απάντησε:
- Να βλέπατε τι μεγάλο καλό μας έκανε η Παναγία μας!

Και δώσ’ του να χοροπηδάει.
- Ο Άγιος Θεός, συνέχισε, είχε πάρει μια επώδυνη απόφαση εναντίον όλων μας, για την απιστία μας, και η Παναγία κατόρθωσε με τις πρεσβείες Της να αλλάξει το σχέδιο Του!

Άγιος Παΐσιος - Ρώσικη ταινία (2012)

Άγιος Παΐσιος - Ρώσικο ντοκιμαντέρ

π. Νικόλαος Λουδοβίκος

"...Ὅταν ἤμουν 20 χρόνων ἀγαπητέ μου καθηγητή, ἤμουν ἀναρχικός...

Εἶχα μακριά μαλλιά, εἶχα σκουλαρίκια, εἶχα τυραννήσει

πνευματικούς ἀνθρώπους, τους δασκάλους μου...

. Μέ ἔστειλαν σ’ ἕνα χριστιανικό οἰκοτροφεῖο και τό ἔκανα ἄνω-κάτω..!!!

Μία μέρα, μέ τήν προτροπή ἑνός θείου μου, ἀποφάσισα νά ἐπισκεφθῶ τόν πατέρα #Πορφύριο...

Νόμιζα ὅτι θά συναντοῦσα ἕνα ἀφελές γεροντάκι, ἀλλά γρήγορα διαψεύστηκα...!!! Μόλις μέ εἶδε ὁ Γέροντάς μου εἶπε:

«Μωρέ ἐσύ θέλεις νά πιστέψεις, ἀλλά δέν σέ ἀφήνει τό πολύ σου, τό δυνατό σου μυαλό...!!!

Ἀλλά ποῦ θά πᾶς; Σέ ἀγαπάει, σέ περιμένει ὁ Χριστός καί θά σέ κερδίσει μία μέρα...!!! Μωρέ, ἔλα αὔριο νά τά ποῦμε!»

Πῆγα ἐγώ τήν ἄλλη μέρα νά τά ποῦμε…!

Ὁ Γέροντας, μόλις μέ εἶδε, μοῦ εἶπε:

«Μωρέ, σού ἀρέσουν τά ποιήματα; Γιατί, κι ἐγώ εἶμαι…ποιητής! Πᾶμε στό δάσος νά σού ἀπαγγείλω;»

Μέ πῆρε ἀπό τό χέρι κι ἄρχισε νά μοῦ λέει ποιήματα…!

Ἐγώ, καθώς ἄκουγα ἀναλύθηκα σέ δάκρυα καί ἔκλαιγα. Γιατί…;

Διότι, αὐτά τά ποιήματα, πού ἀπάγγελνε ὁ Γέροντας, ἤσαν τά δικά μου ποιήματα...!!!

Αὐτά, πού εἶχα γράψει καί τά εἶχα κρυμμένα σ’ ἕνα τετράδιο, πιστεύοντας ὅτι κάποια μέρα θά τά δημοσίευα...

Εἶχα συγκλονισθεῖ!

«Άρχισε, λοιπόν, του λέω, από σήμερα να κάνεις όλα αυτά που μπορείς και ο Παντοδύναμος Θεός θα κάνει το ένα που δεν μπορείς».

Ο Άγιος Παΐσιος και ο ομοφυλόφιλος.

Απλή ποιμαντική αγάπης χωρίς συναίνεση στα πάθη και τα λάθη.

Μια φορά είχε έρθει στο καλύβι ένα νέο παιδί απελπισμένο, 

γιατί έπεφτε σε σαρκική αμαρτία

 και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό το πάθος.

Είχε πάει σε δύο πνευματικούς που προσπάθησαν 

με αυστηρό τρόπο να το βοηθήσουν να καταλάβει

 ότι είναι βαρύ αυτό που κάνει.

Το παιδί απελπίστηκε.

«Αφού ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι αμαρτία, είπε,

 και δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω και να διορθωθώ,

 θα κόψω κάθε σχέση μου με τον Θεό».

Όταν άκουσα το πρόβλημά του, 

το πόνεσα το καημένο και του είπα:

«Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ να μην ξεκινάς τον αγώνα σου απ’αυτά που δεν μπορείς να κάνεις,

 αλλά από αυτά που μπορείς να κάνεις.

Για να δούμε τι μπορείς να κάνεις και να αρχίσεις από αυτά. Μπορείς να εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;».

«Μπορώ», μου λέει.

Η ἀθεΐα τῆς ἰδιοτέλειας

 

- Πρέπει νὰ πιστέψη κανεὶς στὸν Θεὸ φιλότιμα, ὄχι νὰ θέλη τὸ θαῦμα, γιὰ νὰ πιστέψει. […] Ένας ποὺ ἔχει φιλότιμο δὲν σκέφτεται ἂν ὑπάρχη ἢ δὲν ὑπάρχη Παράδεισος, ἀλλὰ ἀγωνίζεται, γιατὶ πιστεύει στὸν Θεὸ καὶ Τὸν ἀγαπάει.

(Πνευματικὴ ἀφύπνιση)

- […] δὲν εἶναι σκοπός μου νὰ κάνω τὸ καλό, γιὰ νὰ πάω στὸν Παράδεισο. […] Νὰ μὴν κάνουμε τὸ καλὸ ἀπὸ ὑπολογισμό, γιὰ νὰ πάρουμε μισθό, ἀλλὰ νὰ ἀγωνιζώμαστε ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό.

- Εἶναι καὶ μερικοὶ πλανεμένοι ποὺ σταυρώνουν ἀρρώστους, μουρμουρίζοντας κάτι, καὶ δῆθεν τοὺς κάνουν καλά.

(Πνευματικὸς ἀγώνας)

- […] Μαζεύουν καὶ τὸν ἱδρώτα ἀκόμη τῶν φτωχῶν καὶ γεμίζουν ἕνα σωρὸ καντήλια καὶ καμπάνες, νομίζοντας ὅτι ἔτσι δοξολογεῖται ὁ Θεός.

(Ἐπιστολὲς)

Ο Άγιος Παΐσιος διηγείται την συνάντησή του με έναν από τους άγνωστους Αναχωρητές του Άθωνα και ο Αναχωρητικός μοναχισμός

Όταν είχε πάει στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά, το 1950, ανεβαίνοντας από τα Καυσοκαλύβια για την Αγία Άννα, είχε χάσει τον δρόμο· λέει ο Άγιος Παΐσιος και διηγείται την παρακάτω εμπειρία του.

ΕΔΩ η συνέχεια της εμπειρίας του Οσίου....

Στέλιος Κούκος: Άγιος Παΐσιος, Στο διαρκές πανηγυρίζον κελί της Παναγούδας που είχε γίνει για μας Μεγάλη Παναγία, Πλατυτέρα!

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Όσιος Παΐσιος (1924-1994).

Ο άγιος Παΐσιος ήταν ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια των ανθρώπων της εποχής του. Στο κελλί του Τιμίου Σταυρού παρά την Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους, στο κελλί της Παναγούδας της Μονής Κουτλουμουσίου στην πρωτεύουσα του Άθωνα, στο Ιερό Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» στη Σουρωτή της Θεσσαλονίκης και όπου αλλού βρισκόταν…

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του «εκτέθηκε» ιδιαίτερα ενώπιον και απέναντι του κόσμου. Με την έννοια του προσφέρθηκε, αν όχι του παραχωρήθηκε!

Το κελλί του έγινε τόπος καταφυγής, ένας κόμβος συνάντησης και ζωής! Συνάμα και γιορτής! Κάθε μέρα είχε και ένα πανηγύρι λόγω του κόσμου που κατέφευγε σ’ αυτόν. Και μάλιστα με τα ίδια χαρακτηριστικά που επισκέπτεται κάποιος έναν πανηγυρίζοντα ιερό ναό. Άλλος για να ψυχαγωγηθεί πνευματικά και άλλος για να διασκεδάσει. Άλλος και για να ψυχαγωγηθεί και να διασκεδάσει ταυτοχρόνως. Άλλος από περιέργεια γιατί έχει ακούσει πολλά και άλλος γιατί τον παρέσυρε η παρέα. Δεν είχε να χάσει τίποτε! Στο τέλος κέρδιζε κιόλας!

Η προσευχή του βατράχου με τον άγιο Παΐσιο

«Ετοίμασε ο Γέρων Παΐσιος το φαγητό ρύζι, ντοματούλες που είχε στον κήπο του και ψωμί, το οποίο ξήραινε ο ίδιος. Γέμισε το δικό μου πιάτο, ενώ στο δικό του έβαλε πολύ λίγο φαγητό. Διαμαρτυρήθηκα, λέγοντας του ότι δεν ήταν σωστό αυτό εκείνος να φάει ως ασκητής κι εγώ ως καλοφαγάς. Μου είπε τότε:

-Δεν είσαι μοναχός; Θα κάνεις, λοιπόν, υπακοή. Τόσο ανυπάκουος Μαυροβούνιος είσαι; Εδώ ο Μπαγιούμ μου είναι πιο υπάκουος από εσένα.

Τον ρώτησα με έκπληξη ποιος ήταν ο Μπαγιούμ, διότι ήξερα ότι δεν είχε κανένα υποτακτικό. Μου έδειξε τότε μια τριανταφυλλιά, την οποία είχε φυτέψει εκεί. Πήγε, στάθηκε μπροστά στην τριανταφυλλιά και είπε:

-Έλα, Μπαγιούμ, να καταλάβει αυτός ο άπιστος ο Αμφιλόχιος τι είναι η πραγματική υπακοή!

Όπως ήταν νωπό το χώμα εκεί γύρω από την τριανταφυλλιά, άρχισε τότε να σηκώνεται και βγήκε έξω ένας βάτραχος. Σας λέω αυτό, που είδα με τα μάτια μου. Στη συνέχεια είπε στο βάτραχο:

-Γύρνα τώρα, Μπαγιούμ, πίσω στη θέση σου και το βράδυ να πας να κάνεις την προσευχή σου !

Εξεπλάγην και τον ρώτησα τι είδους προσευχή έκαμνε ο Μπαγιούμ.

Μου εξήγησε ότι ο βάτραχος το βράδυ πήγαινε μπροστά σ’ ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό, που ο Γέρων είχε εκεί κι έλεγε την «ψαλμωδία» του.

Παραξενεύτηκα και είπα μέσα μου:

Αργολίδος Νεκτάριος: Η καλωσύνη των Αγίων

Του Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου

---

Επισκέφθηκε πριν από χρόνια τον Άγιο Παΐσιο ένας νέος σε άθλια κατάσταση και του είπε.

-Γέροντα, εμένα δεν με αγαπάει κανείς, δεν με έχει ακούσει κανείς. Θέλω να με ακούσεις.

Ο Άγιος Παΐσιος συμφώνησε. Κάθισαν στο πεζούλι και ο νεαρός άρχισε να μιλάει ακατάπαυστα. Είχε φτάσει σε μεγάλη απελπισία.

Ο Γέροντας είχε μουδιάσει στο πεζούλι, είχε παγώσει, αλλά προτίμησε να μην τον διακόψει ούτε λεπτό, ούτε να σηκωθεί, για να μην του δείξει ότι κουράστηκε ή ότι βαρέθηκε και δεν τον ακούει. Για την εύθραυστη υγεία του ήταν πραγματικά ένα μαρτύριο, μια θυσία. Διηγείτο ο ίδιος:

-Όταν πέρασε η ώρα, προσπαθούσα να μην κουνηθώ ούτε απ’ εδώ ούτε από κει, για να μην του δώσω την εντύπωση ότι βαρέθηκα. Επί εννιάμισι ώρες καθόμουν και τον άκουγα. Ήμουν από αγρυπνία, είχα προβλήματα με τα έντερά μου και καθόμουν σε μια πλάκα και κρύωνα. Αφού τον δέχτηκα, έπρεπε να τελειώσω. Αν π.χ. τον κρατούσα οκτώμισι ώρες και μετά τον έδιωχνα, άδικος και ο κόπος των οκτώμισι ωρών.

Ο νέος έφυγε αναπαυμένος και θεραπευμένος. Ο Θεός, βλέποντας αυτή τη θυσιαστική αγάπη του Γέροντα, θεράπευσε τον ταλαίπωρο αυτό άνθρωπο. Και ο γέροντας κατέληξε:

-Την άλλη μέρα ήρθε ο αδερφός του να μ’ ευχαριστήσει. «Τι μ’ ευχαριστείς; Τι έκανα; Αυτός υπέφερε οκτώ χρόνια κι εγώ που τον άκουσα εννιάμισι ώρες έκανα τίποτα;» Ο άνθρωπος τακτοποιήθηκε, τώρα είναι καθηγητής και οικογενειάρχης πιστός, έρχεται και με βλέπει.

Όταν άκουσα αυτό το περιστατικό για πρώτη φορά έμεινα έκπληκτος. Όχι βέβαια για το θαύμα, αν έγινε ή δεν έγινε, αλλά γιατί δείχνει μια μεγάλη αλήθεια. Ότι ο άγιος Παΐσιος, όπως και όλοι οι Άγιοι, ήταν άνθρωποι αγάπης και καλοσύνης. Ποιος θα καθόταν να ακούσει έναν προβληματικό άνθρωπο επί εννιάμισι ώρες, χωρίς σταματημό; Ούτε πέντε λεπτά δεν αντέχουμε να ακούμε τον άλλον. Και αυτά τα πέντε λεπτά, δεν ακούμε τι λέει, αλλά αδημονούμε πώς θα τον διακόψουμε για να συνεχίσουμε εμείς.

Όταν πολλοί του έλεγαν. Γέροντα πρόσεχε τον εαυτό σου, την υγεία σου, αυτός απαντούσε.

-Όταν έρχονται οι άνθρωποι με τόσα προβλήματα τι να κάνω; Τον εαυτό μου θα κοιτάξω; Δεν ορίζω τον εαυτό μου. Έχω γίνει πρόγραμμα των ανθρώπων. Παλαιά ο νους μου βυθιζόταν στην προσευχή. Τώρα ζω τα προβλήματα των ανθρώπων. Πολλές φορές πετιέμαι στον ύπνο! Η καρδιά μου γίνεται κιμάς.

Μοναδικό ντοκουμέντο: Ολόκληρο το ρωσικό ντοκιμαντέρ για την ζωή του Αγιου Παΐσιου με ελληνικούς υπότιτλους

Στην Ρωσία ο Άγιος Παΐσιος, έχει τους περισσότερους πιστούς από οπουδήποτε αλλού. Εκατομμύρια χριστιανοί ορθόδοξοι Ρώσοι κάνουν αναφορές στην καθημερινή προσευχή τους στον άγιο άνθρωπο της ελληνορθόδοξης χριστιανικής πίστης.

Μέχρι και ένα ντοκιμαντέρ γυρίστηκε για την ζωή του το 2012. Δείτε ορισμένες σκηνές: 

Κι εδώ ολόκληρο το ντοκιμαντέρ, με ελληνικούς υπότιτλους, εδώ:

Ο άθεος που έγεινε ερημίτης, και το θαύμα του Αγίου Παϊσίου

 

Η χαρά του ερημίτη

Απο το βιβλίο '' Ο μέσα ποταμός''

Στα μέσα Μαΐου του 2010, λίγο μετά το τέλος της ακαδημαϊκής μας χρονιάς, η Έμιλι κι εγώ γυρίσαμε στην Κύπρο για νέες συζητήσεις με τον πατέρα Μάξιμο. Θεωρούσα ότι η δουλειά μου είχε ολοκληρωθεί ουσιαστικά, επομένως δεν χρειαζόμουν άλλο υλικό για το βιβλίο.

Όμως, η Έμιλι επέμενε να γνωρίσω έναν Κύπριο επιχειρηματία τον οποίο δεν γνώριζε η ίδια, αλλά που, σύμφωνα με μια στενή φίλη της, τη Θέκλα, είχε μια εκπληκτική ιστορία την οποία έπρεπε να ακούσω.

Έχοντας ακούσει πολλές θαυμαστές και παραφυσικές ιστορίες, ήμουν απρόθυμος να επενδύσω κι άλλο χρόνο σε νέες γνωριμίες. Όμως, όπως συνήθως, η διαίσθηση της Έμιλι αποδείχθηκε απόλυτα εύστοχη.

Τελικά, πείσθηκα να γνωρίσω τον Γιάννη,
τον άγνωστο με την ασυνήθιστη εμπειρία...

Ο Γιάννης στην αρχή αντιμετώπισε με καχυποψία τις προθέσεις της Έμιλι, όταν έλαβε το τηλεφώνημά της. «Πώς βρήκατε τον αριθμό μου;» ήταν η πρώτη του αντίδραση.


Όπως φαίνεται, η ιστορία του ήταν ένα μυστικό που το γνώριζε μόνο ένας μικρός κύκλος έμπιστων φίλων. Η Θέκλα την είχε μάθει έμμεσα, από φίλους στην ενορία της είναι πάντα δύσκολο να κρατήσεις μυστικά στην Κύπρο Όταν, όμως, η Έμιλι του εξήγησε το λόγο του τηλεφώνημα της, ο άγνωστος μαλάκωσε κάπως.

«Έχω διαβάσει τα βιβλία του συζύγου σας», είπε. «Και δεν θα είχα αντίρρηση να του αφηγηθώ την ιστορία μου».

Μια Δευτέρα πρωί, δύο μέρες μετά το τηλεφώνημα της Έμιλι, ο Γιάννης έφτασε στο διαμέρισμά μας μαζί με ένα φίλο του, τον Σωτήρη, συνταξιούχο κρατικό υπάλληλο. Στην αρχή έδειχνε ανήσυχος, αλλά όταν αρχίσαμε να μιλάμε, ξεπέρασε την επιφυλακτικότητά του.

Το γεγονός ότι ο φίλος του ήταν πνευματικός μαθητής του πατρός Μαξίμου μας βοήθησε να δημιουργήσουμε μια φιλική επαφή από την αρχή. Ύστερα από μερικά λεπτά προεισαγωγικών εξηγήσεων, ο Γιάννης άρχισε να αφηγείται την ιστορία του λεπτομερειακά.

Ήταν ένας πενηντάχρονος επιχειρηματίας, παντρεμένος, με δύο παιδιά, δύο κόρες εφηβικής ηλικίας. Σε ένα επιχειρηματικό ταξίδι σε μια πρώην σοβιετική δημοκρατία, τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν φυλακή με πλαστές κατηγορίες σωματεμπορίας.

Μας εξήγησε ότι οι δεσμοφύλακες στην πραγματικότητα ανήκαν σε ένα κύκλωμα τύπου μαφίας και η σύλληψή του έγινε με σκοπό να του αποσπάσουν λύτρα.

«Μαζεύουν και τον ιδρώτα ακόμη των φτωχών και γεμίζουν ένα σωρό καντήλια και καμπαναριά…»

By Philalethe00

Σύμφωνα με μια διδαχή (από αυτές που δεν πολυπροβάλλουν οι λεγόμενοι «συντηρητικοί» της ελλαδικής Εκκλησίας), του άγ. Παϊσίου του Αγιορείτη, «Μαζεύουν και τον ιδρώτα ακόμη των φτωχών και γεμίζουν ένα σωρό καντήλια και καμπαναριά, νομίζοντας ότι έτσι δοξολογείται ο Θεός. Αυτού του είδους όμως η ευλάβεια είναι σαν την ευλάβεια την οποία είχαν πολλοί Ρώσοι κληρικοί, οι οποίοι έγιναν αιτία, χωρίς να το θέλουν, τα καντήλια, οι πολυέλαιοι και οι καμπάνες να γίνουν κανόνια και να κτυπήσουν την ίδια την Εκκλησία του Χριστού».*
Αυτό που έλεγε ο π. Παΐσιος τον φέρνει στις ίδιες απόψεις με τον π. Αρσένιο που έγραψε τα βιβλία σχετικά με την προεπαναστατική κατάσταση στην Ρωσσία, με την οσ. Μαρία Σκομπτσόβα που είχε προβλήματα τέτοιου είδους με τις συμμονάστριές της, με τον π. Τύχωνα(«γέροντα» του π. Παΐσιου και ρωσικής καταγωγής).
Επίσης, μας δείχνει πως οι Άγιοι γενικά ενδιαφέρονται για τα ουσιώδη (εικόνες του Θεού) παρά για τα τυπικά. Μια ακόμη καταπληκτική διδαχή του μας μιλάει για το ως πού πρέπει να φτάνει η ανοχή σε ένα άνθρωπο κοινωνικά αδικημένο, με βάση τα λόγια του Ευαγγελίου: «Κανονικά πρέπει να νοιώση κανείς την ενοχή, που δεν κατάλαβε την ανάγκη του άλλου, για να του δώση αυτό το οποίο χρειάζεται, αλλά τον οδήγησε στην κλεψιά. Έπρεπε να το είχε σκεφθή νωρίτερα. Είμαστε σαρκικά αδελφοί όλοι οι άνθρωποι και εμείς οι Χριστιανοί είμαστε και σαρκικοί και πνευματικοί αδελφοί. Είναι καλό να αδικώ τον αδελφό μου; Να έχω εγώ 3-4 διαμερίσματα και εξοχικό και ο άλλος να μην έχη τίποτε; Είναι δίκαιο αυτό; Είναι σωστό; Δεν θάπρεπε να του δώσω;»**