Νικόλαος Λάος
Η Διαφορά της Λογικής και γενικά του Λόγου (=λογική σκέψη+γλώσσα) από τον Ορθολογισμό.
Ορθολογισμός σημαίνει το εξής: εφόσον αποδεχθείτε ένα σύστημα πεποιθήσεων, ύστερα, εφόσον είστε ορθολογικά υποκείμενα, πρέπει να σκέπτεστε, να συμπεριφέρεστε και να δράτε με τρόπους που είναι συνεπείς προς (συμφωνούν με) το θεμελιώδες σύστημα πεποιθήσεών σας. Για παράδειγμα, αν πιστεύετε ότι εκτελώντας έναν μαγικό τελετουργικό χορό, μπορείτε να προκαλέσετε βροχή, τότε, σε περιόδους ανομβρίας, είναι ορθολογικό να εκτελέσετε αυτό το μαγικό τυπικό για να βρέξει. Με άλλα λόγια, ορθολογισμός σημαίνει ότι κάποιος είναι συνεπής προς τις θεμελιώδεις προκείμενες προτάσεις της κουλτούρας που υιοθετεί.
Λογική είναι η επιστήμη της ορθής σκέψης και υπάρχουν διάφορες λογικές, αριστοτελικές (βασισμένες στον νόμο του αποκλειομένου τρίτου) και μη-αριστοτελικές (στις οποίες έχει αρθεί ο νόμος του αποκλειομένου τρίτου).
Οι κρίσεις του 1929 και του 2008 έδειξαν ξεκάθαρα ότι η φιλελεύθερη αφήγηση της "μαγικής πίπας" δεν χάρισε στην ανθρωπότητα ευημερία και ευτυχία αλλά μόνο δυστυχία, φτώχεια και αποπροσανατολισμό.
Απέναντι σε ένα τέτοιο όραμα, και εκτός από τις οικονομικές κρίσεις, υπήρξαν και συνειδητές ενστάσεις. Μεταξύ των πολλών, θα αναφέρω εκείνη του Serge Latouche, ο οποίος, στον τόμο του Le Défi de Minerve: Rationalité occidentale et raison méditerranéenne, αφού προτείνει εκ νέου τη διάκριση μεταξύ ορθολογισμού και λογικής, παρουσιάζει αρκετές περιπτώσεις που εκφράζουν το κοινό αίσθημα των αρχαίων σοφών και αντιτίθενται στον ορθολογισμό του κέρδους και της οικονομικής ανάπτυξης.
