ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

 

της Ερη Ριτσου 

"Διάβασα σε τοίχο φίλης πως πολύς κόσμος δεν έχει ιδέα για το τί περιλαμβάνει το αντεργατικό νομοσχέδιο έκτρωμα που κατεβάζει η κυβέρνηση της ΝΔ και δε γνωρίζει για ποιό λόγο γίνεται η αυριανή απεργία.

Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά:

Το νέο αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης υλοποιεί τις Οδηγίες 2003/88 και 2019/1152 της ΕΕ που καθιερώνουν την εργασία μέχρι και 13 ώρες την ημέρα και 78 ώρες τη βδομάδα, σε πολλαπλούς εργοδότες, την κατάργηση της 5μερης εργασίας, τη δουλειά χωρίς κανένα όριο για 6 ακόμη και 7 ημέρες τη βδομάδα, γενικεύει την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Προβλέπει απολύσεις των εργαζομένων στο 6μηνο χωρίς αποζημίωση, με την απαράδεκτη εργοδοτική δικαιολογία της δήθεν «δοκιμαστικής περιόδου».

Εισάγονται οι «συμβάσεις εγγυημένων και μη ωρών απασχόλησης», δηλαδή οι πιο άθλιες ελαστικές εργασιακές σχέσεις ομηρίας, που δεσμεύουν τους εργαζόμενους σε αναμονή του εργοδότη να τους ειδοποιεί πριν 24 ή και λιγότερες ώρες (εάν συντρέχουν «αντικειμενικοί λόγοι») αν θα τους «χρειαστεί». Παράλληλα επεκτείνει ακόμη περισσότερο  τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Όλες οι παραπάνω αντεργατικές ρυθμίσεις συνοδεύονται και από την ουσιαστική κατάργηση της ειδικότητας του Ιατρού Εργασίας, δυναμιτίζοντας όλους τους όρους που αφήνουν εκτεθειμένες την υγεία και τη ζωή των εργαζομένων. 

Επιπλέον, η κυβέρνηση περιορίζει δραστικά το δικαίωμα στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση, καθώς εμποδίζει την εφαρμογή των αποφάσεων των σωματείων για απεργία και ποινικοποιεί την περιφρούρηση της στους χώρους εργασίας επιβάλλοντας 6μηνη φυλάκιση. 

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

 

(Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κατέβηκαν) κάμποσοι ἦταν αὐτοὶ ποὺ εἶπαν ὅτι εἶχε πολὺ κόσμο. Ἄν τοὺς ρωτοῦσες «πόσο κόσμο δηλαδή;», σοῦ ἔδιναν μία εἰκόνα ποὺ δὲν ξέφευγε καὶ πολὺ ἀπὸ τὸ συνηθισμένο ἀριθμὸ τῶν «μεγαλύτερων συγκεντρώσεων τῶν τελευταίων χρόνων», ὅπως ἀκοῦμε κάθε τόσο. 

Ὅπως καὶ νἄχει τὸ πράγμα, τὸ μόνο βέβαιο εἶναι ὅτι ὅσοι καὶ νὰ κατέβηκαν χθὲς ἦταν πολύ, μὰ πολὺ λιγότεροι, ἀπ' ὅσους πραγματικὰ θὰ ἔπρεπε «κανονικὰ» νὰ εἶχαν κατέβη γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ τὴν ἀκρίβεια, ποὺ (μόλις ἔχει ἀρχίσει νὰ) ταλανίζει τὰ νοικοκυριὰ -καὶ ὄχι φυσικὰ γιὰ χάρη τῶν βολεμένων ἐπαγγελματιῶν ἐργατοπατέρων.

Καὶ ἀσφαλῶς, ἀκόμη καὶ οἱ «πολλοὶ» ποὺ κατέβηκαν δὲν εἶχαν καμμία σχέση μὲ τὶς (πραγματικὰ) μεγάλες συγκεντρώσεις τῶν πρώτων ἐτῶν τῆς κρίσης χωρὶς τέλος, ποὺ ἔχει μετατραπεῖ πλέον σὲ κρίση μέχρι τελικῆς ἐξοντώσεως, ὄχι μονάχα τῶν χαμηλόμισθων ἀλλὰ καὶ τῶν μικρομεσαίων.

Ἔτσι, ἡ χθεσινὴ μεγάλη σύναξη τῶν «συνήθων διαμαρτυρομένων» εἶχε τὸν χαρακτήρα τοῦ κατὰ παράδοσιν «μεγάλου περιπάτου» στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, μὲ τὰ γνωστὰ δρώμενα τῶν συνδικαλιστῶν τοῦ Δημοσίου, μὲ τὶς συνηθισμένες ἀτραξιὸν τῶν κουκουλοφόρων, ποὺ κατάφεραν νὰ ἐκγυμνάσουν ἀκόμη μία φορὰ δωρεὰν τὰ «παιδιὰ τοῦ λαοῦ», καὶ τὴν τελικὴ κατάληξη γιὰ καφὲ καὶ οὐζάκι, μιᾶς καὶ οἱ ἡλιόλουστες πρῶτες μέρες τοῦ Νοεμβρίου ἔχουν δώσει μιὰ μικρὴ παράταση στὸν «καιρὸ τῶν φτωχῶν». 

Απεργία και πικρά διλήμματα

Ημέρα απεργίας σήμερα και φυσικά συμμετέχω και πάλι με κάποια εσωτερική μουρμούρα για την αναποτελεσματικότητα, την αποσπασματικότητα των αγώνων, για το καπέλωμα των κομματανθρώπων, την έλλειψη πολιτικών αιτημάτων που θα έδειχναν το δρόμο της νίκης...

Δύο φίλοι τόλμησαν να εκφράσουν τη δική τους μουρμούρα και τις αναδημοσιεύω προσυπογράφοντας.

ΑΠΕΡΓΙΑ … ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΤΣΙ

Το πανό του Συλλόγου Ερευνητών / Ερευνητριών και Εργαζομένων στην Έρευνα Ηρακλείου, συναδέλφων του Διονύση Ξυδιά, στη σημερινή απεργία, παρμένο από παλαιότερη δήλωσή του.

Για τον Διονύση, το αδικοχαμένο προ λίγων ημερών γιο του Βασίλη Ξυδιά.

Του Βασίλη Ξυδιά 

Απεργώ και εγώ σήμερα, με την κρυφή ελπίδα (μία στα χίλια) πως η σημερινή απεργία θα είναι διαφορετική από τις συνήθεις κούφιες ντουφεκιές που ρίχνουν κάθε τόσο «για την τιμή των όπλων» οι συνδικαλιστές. 

Δεν μπορώ όμως να μην το πω: πως έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, είναι απαράδεκτος αυτός ο τρόπος που απεργούμε εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι παρασυρμένοι από τη συνδικαλιστική αδράνεια. Κανονικά θα έπρεπε να είμαστε στα πόστα μας – ίσως με έναν άλλο τρόπο. 

Διότι στους καιρούς που ζούμε δεν αρκεί η «αντίστασή» μας. Χρειάζεται να βρούμε την αρχοντιά μας. Να βρούμε το νόημα του λειτουργήματός μας πέρα από τα όρια της μισθωτής σχέσης.

Και σίγουρα εμείς οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να είμαστε στα σχολεία μας, μαζί με τους μαθητές μας. Δεν παράγουμε κονσέρβες ώστε να απεργούμε εναντίον του βιομήχανου-κεφαλαιοκράτη. Οφείλαμε να έχουμε βρει έναν τρόπο απεργίας που να είναι αντάξιος του λειτουργήματος του δασκάλου. 

Παρ’ όλα αυτά, εδώ που έχουμε φτάσει είπα να συμμετέχω στο κοινό λάθος, παρά να μένω στη δική μου προσωπική ορθότητα. Και έχει ο Θεός…

 ΝΑϊΛΟΝ, ΝΤΕΦΙΑ ΚΑΙ  ΨΟΦΙΑ ΚΕΦΙΑ!

Ανδρέας Ρέος από fb

Πάουντ: "Πιστεύω στις καλές προθέσεις, αλλά όχι στην αποτελεσματικότητα αυτών των διαδηλώσεων. Ωστόσο, από μια άλλη σκοπιά:

Πώς μπορεί να υπάρξει ειρήνη στον κόσμο

όταν οι φίλοι μισούν ο ένας τον άλλον;"

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.

Πρέπει να έχω υπάρξει ίσως ο μοναδικός εργαζόμενος πολυεθνικής του ιδιωτικού τομέα που έλαβα μέρος σε γενική απεργία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ πριν κάποια χρόνια. 

Ταμπού! 

Τους ξεσήκωσα όλους στο λογιστήριο και τους έπεισα τελικά ότι δε θα δουλέψουμε την επαύριο και θα κατεβούμε όλοι Σύνταγμα. Υπήρχε βέβαια μαγιά και με άλλους "καυλωμένους". 

Video: Η συγκλονιστική παρέμβαση των αναπληρωτών εκπαιδευτικών στην ΕΡΤ

Video: Η συγκλονιστική παρέμβαση των αναπληρωτών εκπαιδευτικών στην ΕΡΤ

Εισβολή 30 εκπαιδευτικών στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή προκάλεσε διακοπή του κεντρικού δελτίου ειδήσεων και παρέμβασή τους στον “αέρα”!

Η μετάδοση του δελτίου συνεχίστηκε μετά από περίπου 30άλεπτη διακοπή με παρέμβαση των εκπαιδευτικών, οι οποίοι παρουσίασαν τα αιτήματά τους!

Στην έναρξη της παρέμβασης ο εκπρόσωπος των αναπληρωτών κατήγγειλε την ΕΡΤ που στο χθεσινό δελτίο ειδήσεων ΔΕΝ παρουσίασε τους χιλιάδες διαδηλωτές καθηγητές που κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας , για να διαμαρτυρηθούν για το νομοσχέδιο που πετάει στην ανεργία χιλιάδες αναπληρωτές καθηγητές (γιατί η ΕΡΤ έγινε παραμάγαζο του ΣΥΡΙΖΑ), και βέβαια δεν παρουσίασε την τεράστια αστυνομική βία κατά των διαδηλωτών.

Οι αναπληρωτές των 500, 600 ευρώ ζητάνε από την κοινωνία, από την άνεργη νεολαία, συμπαράσταση και καλούν την Δευτέρα σε συγκέντρωση στα Προπύλαια και θα καταλήξει στην Βουλή

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ-ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Η Φιέστα

Του Αντώνη Παπαντωνίου

Άλλη μια απάτη ολοκληρώθηκε σήμερα 14-12-2017 με την 24ωρη Απεργία που….κήρυξαν οι γνωστοί Επαναστάτες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.  διεκδικώντας  το δικαίωμα στην Απεργία και άλλα τινά. Δεν μας είπαν όμως σε ποιόν στρέφουν  τα «πυρά» τους, σε ποιόν απευθύνονται.  Δεν μας είπαν τίποτα για το ποιοί είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν δημιουργήσει  τα προβλήματα ύπαρξης ενός ολόκληρου Λαού. Μας είπαν μόνον ότι «σήμερα έχουμε Απεργία».

Στην προσπάθειά τους αυτή να μας πείσουν για τις αγωνιστικές τους διαθέσεις  ήρθαν βεβαίως και οι  γνωστοί Επαναστάτες  του ΠΑΜΕ καί τινων άλλων Επαναστατικών Δυνάμεων  έτσι ώστε να υπερασπιστούν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τα συμφέροντα των Εργαζομένων. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος;; Μα η 24ωρη Απεργία. Ξέρετε δεν επιτρέπεται να κουραστούν  τα στρατευμένα τους νειάτα και γηρατειά  για να μπορούν να έρθουν πάλι σε λίγους μήνες, δεδομένου ότι ο δρόμος θα είναι πολύ μακρύς! Ξέρετε πιστεύω πια πως γίνεται η δουλειά. Οι δωσίλογοι θα ψηφίζουν τα διάφορα καλούδια μέσα στον «Ναό της Δημοκρατίας» οι Πολιτικοί τους Εκπρόσωποι θα διαφωνούν και δεν θα ψηφίζουν, αλλά θα παραμένουν μέσα για να δίνουν τη «Μάχη από μέσα». Ποτέ απ έξω γιατί βλέπετε Χειμώνας τώρα και έχει και κρύο και μην αρπάξουμε και καμιά «πούντα»….

Όμως για να σοβαρευτούμε και λίγο  για να δούμε την κοροιδία και την εξαπάτηση  του Λαού που επιχειρούνται με ιδιαίτερη θρασύτητα.

Πωλείται Πατρίς

Πωλείται μετά των ασημικών της, μετά των υποδομών της, μετά της περιουσίας των παιδιών της….

Σε τελευταία ανάλυση όλοι εμείς προς πώληση είμαστε: Είτε ως μετανάστες στο εξωτερικό, στις χώρες των δανειστών, είτε ως μετανάστες στην ίδια μας την πατρίδα! Ανέστιοι, απάτριδες,  δούλοι του παγκοσμιοποιημένου καθεστώτος των ελεύθερων Αγορών είναι οι μετανάστες;  Έτσι μας θέλουν! Χωρίς βιός, χωρίς εργασιακά, κοινωνικά, πολιτικά δικαιώματα! Θα τους κάνουμε τη χάρη; Θα τους αφήσουμε; Θα τους παραδώσουμε το μέλλον μας, τα παιδιά μας;

Αρκούν οι επετειακές απεργίες που προκηρύσσουν οι ηγεσίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας;

Προφανώς όχι! Είναι όμως η ευκαιρία να εκφράσουμε την αντίθεση και τη θέση μας! Την οργή, αλλά και τη δύναμή μας! Ευκαιρία που μπορούμε είτε να την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη, είτε να την αξιοποιήσουμε στον αγώνα! ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ!

Το καινούργιο «success story», αυτό της αριστερής κυβέρνησης περιλαμβάνει:

Απεργία...

Του Κώστα Πατλακίδη

«Τι φοβάστε;», ρώτησε ο δημοσιογράφος… «Τον φασισμό και τους φασίστες. Τον έζησα μικρός και κρίνοντας από διάφορες συμπεριφορές, τον βλέπω να ξανάρχεται. Παγκοσμίως», απάντησε, χαμογελώντας πικρά ο Μάνος Χατζιδάκις. Κι ήταν μόλις το 1979. Εποχή «ανεμελιάς» μπορούσες να πεις. Κι αυγατίσματος ίσως. Το πρόσωπο του τέρατος είχε μόλις πριν λίγο «νικηθεί», τρίτη φορά, και βάλε, μέσα σε πεντέξι δεκαετίες. Και δεν τόβαζες στο νου σου ότι μπορεί και να ξαναεμφανιστεί σύντομα, κι ας σε προειδοποιούσαν οι Ταβιάννι πως το τέρας βρίσκεται πάντοτε σε οργασμό… 

Κοίταζες να ξεφύγεις απ’ την μιζέρια, να κάνεις κάτι… Δεν τόβαζε ακόμα ο νούς μας να αυτοεκπληρωθούμε στην κατανάλωση. Δεν μπορούσαμε, δεν τόχε και η εποχή όμως. Μετρημένα πράγματα. Ένα πανωφόρι κι ένα ζευγάρι παπούτσια. Άντε δυο. Ακουμπούσαμε στις σχέσεις όμως, κι ας ήταν τραυματισμένες. Τριαντατόσα χρόνια, και βάλε ίσως, που έπεσε το «χοροστάσι» στον βωμό του εμφυλίου, τότε, που η Ελλάδα σκίστηκε στα δυο. Τρεις δεκαετίες, χώρια το παρελθόν, που ο μισός μας εαυτός καταδίωκε τον άλλον, όχι για να ενωθεί όπως λέει ο Πλατωνικός μύθος, αλλά για να τον αφανίσει. 

Έλα στην απεργία – Έλα στην διαδήλωση!

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
 Όλοι μαζί, παλιοί και νέοι μνημονιακοί, ρημάζουν την κοινωνία, ξεπουλάνε τον τόπο, εμπαίζουν τον λαό. «Αριστεροί» και δεξιοί μνημονιακοί εξευτέλισαν τους γέροντές μας και τώρα μεθοδεύουν την πλήρη εξόντωσή τους.

    Όλοι μαζί, παλιοί και νέοι μνημονιακοί, «κινεζοποιούν» τα δικαιώματα και  εκπλειστηριάζουν τις ζωές εκατομμυρίων για να ανακεφαλαιοποιούν μια χούφτα τραπεζίτες.

    Δεξιοί και «αριστεροί» στον όνομα της «ανάπτυξης» ξεπουλάνε τον τόπο σε ντόπιους και ξένους «σωτήρες επενδυτές» την ώρα που 9 στους 10 άνεργους έχουν αποκλειστεί ακόμα κι από αυτό το επίδομα ανεργίας.

    Όλοι τους μαζί, με ή χωρίς «διαπραγματεύσεις», έχουν εξευτελίσει την ανθρώπινη ύπαρξη. Κάθε λέξη τους είναι ο ορισμός της ψευτιάς και κάθε πράξη τους συνώνυμη του εξανδραποδισμού.

    Τα «αριστερά» τους Μνημόνια είναι το ίδιο κτηνώδη με τα «δεξιά» Μνημόνια, είναι η πολιτική της αδιανόητης ανεργίας, των συσσιτίων, της φτώχειας, της μετανάστευσης, της φορολεηλασίας.

    Κι όμως! Έχουν το θράσος να μιλούν για «ελπίδα» και «αντίμετρα» οι προδότες και οι μικρέμποροι της ελπίδας! Έχουν το θράσος, αυτοί που έκοψαν την 13^η και 14^η σύνταξη μαζί με εκείνους που τώρα κόβουν την… 10^η και την 9^η – και αφού προηγουμένως μαζί έκοψαν την 11^η και την 12^η –  να ρητορεύουν υπέρ των φτωχών και αδυνάμων!

Για ποια απεργία μιλάμε;

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Δεν χρειάζεται να είσαι πολιτικός επιστήμων ή κορυφαίος αναλυτής για να διαπιστώσεις ότι κανείς τους σήμερα δεν θέλει την απεργία. Ούτε οι «από πάνω», ούτε οι «από κάτω».

Ας χρησιμοποιήσουμε τους δύο αυτούς όρους, με την έννοια ότι οι «από πάνω» είναι οι εργατοπατέρες, οι επαγγελματίες συνδικαλιστές και οι «από κάτω» η «βάση» όπως λέμε, ο κόσμος, που βολεύεται ιδιοτελώς και συγχρόνως είθισται να απαλλάσσεται των ευθυνών του. Δυστυχώς, ακόμα και στις μέρες μας, μέσα σ’ αυτόν τον κοινωνικοπολιτικό ορυμαγδό, συνεχίζουν, όλοι τους, να πορεύονται με νοοτροπίες παλιές και καταδικασμένες. Δήθεν αγωνιστές, δήθεν συνδικαλιστές αλλά και δήθεν απογοητευμένοι, δήθεν αδύναμοι και γκρινιάρηδες, επιμένουν να ευτελίζουν οτιδήποτε. Καιροσκόποι και συγχρόνως άβουλοι, «από πάνω» και «από κάτω».

Οι τελευταίες «αγωνιστικές» προσπάθειες, αποκαρδιωτικές. ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΝΕΙΣ; 

Ας τα πάρουμε με την σειρά.

Η απεργία, η αποχή απ’ την εργασία με σκοπό την ικανοποίηση διαφόρων αιτημάτων, λογικά θα πρέπει να είναι η κορύφωση μιας σειράς τρόπων πίεσης, που αφού δεν φέρανε αποτέλεσμα θα πρέπει να κορυφωθούν, εκτιμώντας συγχρόνως ότι το διακύβευμα των αιτημάτων είναι μείζον. Άρα, εξυπακούεται, ότι έχουν προηγηθεί κάποια απαραίτητα στάδια αυτής της κλιμάκωσης, έχουν αποτύχει και αναγκαστικά φτάνεις στο τελευταίο. Έχεις προετοιμάσει δε, όλο αυτό το διάστημα, αυτούς στους οποίους απευθύνεσαι και έχεις προειδοποιήσει και αυτούς από τους οποίους διεκδικείς. Παράλληλα, φτιάχνεις συμμαχίες εργαζομένων για κοινό μέτωπο, να διευρύνεις όσο μπορείς περισσότερο την βάση στην οποία στηρίζεσαι, για να είναι η πίεση όσο γίνεται μεγαλύτερη. Αυτονόητα και λογικά πράγματα δηλαδή, τίποτα καινούργιο. Ταυτόχρονα, η στοχοθεσία σου ιεραρχείται έτσι που να επικεντρώνεται στα σπουδαία, τα κύρια, εμπλουτισμένη βέβαια και με αιτήματα που μπορείς να παρακάμψεις για να διαπραγματευτείς, αλλά και με κόκκινες γραμμές που δεν μπορείς να παραβιάσεις. Με έναν τέτοιο ξεκάθαρο τρόπο, σχεδιάζεις και προετοιμάζεις τον αγώνα σου.

Για την απεργία της 7ης Απριλίου

Ανακοίνωση

Ο Συνδικαλιστικός Τομέας του ΕΠΑΜ δημο-σίευσε πρόσφατα, κείμενο διαλόγου με τίτλο: «Τι εμποδίζει την από τα κάτω συγκρότηση μαζικού εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος;»

Κείμενο προσέγγισης στον εργαζόμενο πολίτη, στον άνεργο, στη νεολαία, στον ελεύθερο επαγγελματία, κείμενο που στην ουσία αφορά όλους τους πληττόμενους πολίτες από την λαίλαπα των μνημονίων, και που καταλήγει στο αυτονόητο συμπέρασμα :

«Η επιβίωση της χώρας και του λαού της, εξαρτάται πλέον στον μέγιστο βαθμό, από το πόσο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, άνεργοι, αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες, συνταξιούχοι και νεολαία υιοθετούν εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά στις διεκδικήσεις τους. Από το πόσο θα καταστούν ικανοί να υψώσουν τείχη θωράκισης κι αντίστασης στα σχέδια αποικιοποίησης και ακρωτηριασμού της ίδιας τους της χώρας. Από το πόσο είμαστε ικανοί συγκροτώντας ως συλλογικό υποκείμενο τον λαό, να αναδείξουμε σε ηγέτιδα δύναμη του έθνους τον κόσμο της εργασίας, αυτούς που αποκτούν κοινά συμφέροντα και πανεθνικούς δεσμούς κάτω από την διεκδίκηση και την κατάκτηση των βασικών δικαιωμάτων τους, την διεκδίκηση και την κατάκτηση της Δημοκρατίας.»

ΔΕ ΜΕ ΑΦΟΡΑ!!!

Σκέψεις (και) πάνω στην αυριανή απεργία

Πιτσιρίκο, έχω πάει σε πολλές απεργίες, διαδηλώσεις κτλ. Έχω φάει τα κυνηγητά μου, τα χημικά μου και όσα άλλα ευχάριστα μπορεί κανείς να ζήσει σε μια πορεία. Πήγα σε πορείες με πολύ κόσμο, με λίγο κόσμο και με καθόλου κόσμο.

Ήμουν σε διαδηλώσεις που οι ενδιαφερόμενοι ήταν λιγότεροι από τους αλληλέγγυους, λες και δεν απόλυαν αυτούς αλλά κάποιους άλλους.

Ήμουν στο Σύνταγμα όπου σχεδόν κανένας κλάδος δεν στήριξε την προσπάθεια, παρά μόνο κάποια κόμματα της αριστεράς που είδαν φως και μπήκαν (ως συνήθως).

Είδα τον γιατρό που μου ζήτησε φακελάκι να διαδηλώνει για ένα καλύτερο σύστημα υγείας (προφανώς, τόσα χρόνια ήταν ικανοποιημένος).

Βρέθηκα ανάμεσα σε κλάδους που όταν το πρόβλημα έφτασε στην πόρτα τους ζητούσαν παλλαϊκό ξεσηκωμό και συσπείρωση όλων γύρω τους, αλλά σύντομα αυτοί οι ίδιοι πουλούσαν τον “αγώνα” τους (αχ αυτή η λέξη “αγώνας”, πιο βιασμένη λέξη δεν υπάρχει). Φυσικά, όταν άλλοι κλάδοι πλήττονταν αυτοί έπιναν τον εσπρέσο τους.

Είδα πολιτικά κόμματα να μεταλλάσσονται. Από αριστερά να γίνονται κεντρώα, από δεξιά αριστερά και το ανάποδο.

Διαδηλωτές που κατηγορούσαν άλλους διαδηλωτές ως “περιπατητές” να έχουν γίνει χειρότεροι και από τον Ιωάννη τον Περιπατητή.

Είδα εργαζόμενους να κατεβαίνουν στον δρόμο με τον φραπέ και το γυαλάκι, λες και πήγαιναν εκδρομή. Άνθρωποι που έλεγαν πώς τους ισοπεδώνει η κυβέρνηση αλλά δεν είχαν καμία όρεξη να ξεσηκωθούν απλά έκαναν την απεργιακή τους περατζάδα.

Η απεργία των εκπαιδευτικών

8 Σεπ, 2013 έγραψε:Pitsirikos

Πιτσιρίκο γεια σου, θέλω να παραθέσω τις σκέψεις μου για την απεργία των εκπαιδευτικών, η οποία αποφασίστηκε ότι θα είναι διαρκείας. Παρ’ όλα αυτά νομίζω ότι αυτή η μορφή αγώνα είναι πλέον παρωχημένη και χρειάζεται νέος τρόπος διεκδίκησης αιτημάτων, που προϋποθέτει βαθιά ενδοσκόπηση, καλλιέργεια και παιδεία, ώστε να ανακαλύψουμε τις πραγματικές μας ανάγκες.

Έτσι συντάσσω το παρακάτω κείμενο για να δείξω την γραφικότητα της κινητοποίησης, η οποία φαίνεται, εύχομαι όχι, να οδεύει σε αποτυχημένο αποτέλεσμα:

Οι καθηγητές μετά από 28.034 συνελεύσεις αποφάσισαν το καλύτερο, ΑΠΕΡΓΙΑ, και εγώ είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτή την απόφαση,σχεδόν 20 χρόνια την περίμενα.

Και επιτέλους ήρθε . Είμαι επίσης πολύ συγκινημένος και το σώμα μου ριγεί, έχοντας ταχυκαρδία από συναίσθημα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ…

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη 

Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά…

Την Παρασκευή, κατά τις 11 το πρωί, δέχθηκα το τηλεφώνημα που περίμενα εδώ και καιρό από τον διευθυντή στην εφημερίδα. Με κάλεσε στο γραφείο του, όπου μου είπε ότι «βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση». Δε μου είπε σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται κι εγώ δεν μπήκα στον κόπο να τον βγάλω από αυτήν επισημαίνοντάς του εγώ σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται. Επειτα μου είπε ότι αυτός δεν ήθελε καθόλου να φύγω από την εφημερίδα και ότι λυπάται πολύ. Τον παρηγόρησα άκεφα για το κακό που τον βρήκε και εκείνος μου σημείωσε ότι ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Συμφώνησα μαζί του ότι το μέλλον είναι για όλους άδηλο, του είπα ότι δεν υπογράφω την απόλυση και έφυγα από το γραφείο του με την ψευτοπερηφάνεια εκείνου που είπε την καλύτερη ατάκα σε μια αμήχανη κουβέντα.

Στο δικό μου γραφείο δεν πήγα. Δεν είχα προσωπικά αντικείμενα να μαζέψω, τα μάζεψα όλα τον Ιούνιο όταν μας ενημέρωσαν ότι επίκειται αναδιάρθρωση τμημάτων για μείωση του κόστους –δεν ήξερα που θα με έβρισκε η «αναδιάρθρωση» ούτε αν θα έχει μείνει κανείς πια να μαζέψει τα πράγματά μου, όπως είχαμε μαζέψει εμείς του Θοδωρή. Πήρα την κόρη μου και της είπα ότι θα τηρήσω την υπόσχεσή μου να μην πηγαίνω κάθε απόγευμα στη δουλειά. Στο γιο μου δε χρειάστηκε να πω κάτι, δεν καταλαβαίνει ακόμα: απλά του επιβεβαίωσα ότι για τα γενέθλιά του θα του πάρω έναν εκσκαφέα ή ένα ποδήλατο και βγήκα για τσιγάρο. Στο τσιγάρο άρχισαν να φτάνουν και τα επόμενα ονόματα της λίστας: Ο Κώστας… Η Αννα… Η Ηρώ…Ο Γιώργος… Η Πέννυ που την ενοχλούσε συνέχεια ο καπνός από το τσιγάρο μου και μου φώναζε να το σβήσω- ειρωνεία, κανείς από τους δύο δεν θα βρει την ησυχία του από την απόλυση του άλλου. 

ΑΠΟΦΑΣΗ 15 ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ ΓΙΑ «ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝO ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ»

ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ & ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Σύσκεψη των Ομοσπονδιών δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 28/8/2013 στα γραφεία της ΟΛΜΕ, μετά από πρόσκληση της, με στόχο τον συντονισμό τους. Το ΔΣ της ΟΛΜΕ, κάλεσε τις ομοσπονδίες των κλάδων που βρίσκονται σε κινητοποίηση αυτή την περίοδο, αλλά και όλες τις ομοσπονδίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, σε συνάντηση για να οργανωθεί από κοινού ο αγώνας ενάντια στις διαθεσιμότητες - απολύσεις αλλά και συνολικά ενάντια στην πολιτική της Κυβέρνησης - Τρόικας. Ξεκάθαρη ήταν η απόφαση της σύσκεψης για απεργία διαρκείας.

Στη σύσκεψη πήραν μέρος οι εκπρόσωποι των παρακάτω Ομοσπονδιών:

ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ, ΔΟΕ, ΠΟΠΟΚΠ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΟΣΠΕΡΤ, ΕΜΔΥΔΑΣ, ΠΟΕ-ΔΟΥ, ΠΟΕΔΗΝ, ΟΕΝΓΕ, ΟΔΠΤΕ, ΠΟΣΕΕΔΙΠ ΑΕΙ, ΠΟΣΕ ΙΚΑ, ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΑΕΔ, ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΑΕΕ, ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕΤΡΟ.

«Σκοπός της συνάντησης ήταν ο συντονισμός των αγωνιστικών και απεργιακών κινητοποιήσεων το επόμενο κρίσιμο διάστημα. Αναπτύχθηκε πλούσιος διάλογος για το εύρος των κινητοποιήσεων, που πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά της πανεργατικής διαρκούς δράσης.

Στη σύσκεψη εκτιμήθηκε ότι αναπτύσσεται μια πρωτοφανής επίθεση ενάντια στην κοινωνία και τους εργαζόμενους από Κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ. Αν υλοποιηθεί αυτή η πολιτική, το αποτέλεσμα θα είναι ερείπια για τις κοινωνικές δομές, διάλυση υπηρεσιών που καλύπτουν βασικές ανάγκες των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, φόρτωμα της κρίσης στις πλάτες εργαζομένων-ανέργων, ανεργία, απολύσεις, ανέχεια, φτώχεια, πλειστηριασμοί…

Κανείς δεν μπορεί να μείνει απαθής ή ακίνητος αντικρίζοντας το «κεφάλι της μέδουσας», την πολιτική Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Με συντονισμένους, οργανωμένους, αποφασιστικούς αγώνες θα τους σταματήσουμε.

Εμείς που συμμετείχαμε στη σύσκεψη δεσμευόμαστε να ανοίξουμε διαδικασίες γενικών συνελεύσεων στους χώρους μας με σκοπό, περί το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη, μια γενικευμένη απεργιακή κινητοποίηση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για την ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης-Τρόικας.

Καλούμε και τα υπόλοιπα συνδικάτα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και τις τριτοβάθμιες Συνομοσπονδίες να ανταποκριθούν σ’ αυτή την απαίτηση των καιρών.»

ΠΕΜΠΤΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!!! ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΟΛΜΕ

Με βάση και τις τελευταίες εξελίξεις βάσει των οποίων το πολυνομοσχέδιο – φονιάς που θέτει σε διαθεσιμότητα – απόλυση 2500 εκπαιδευτικούς της ΤΕΕ αλλά και χιλιάδες εργαζόμενους στην τοπική αυτοδιοίκηση, θα συζητηθεί την επόμενη Τρίτη και Τετάρτη, τροποποιούμε το πρόγραμμα των κινητοποιήσεων:
1. Συλλαλητήριο τη Δευτέρα 15/7/13 στο Σύνταγμα με συναυλία και ολονυκτία (μαζί με τους εργαζόμενους στους δήμους), με προσυγκέντρωση τα γραφεία της ΟΛΜΕ (Ερμού και Κορνάρου 2) στις 7.30 μμ. Οι ΕΛΜΕ που βρίσκονται κοντά στην Αττική, εφόσον δεν οργανωθεί συγκέντρωση στην περιοχή τους να οργανώσουν τη συμμετοχή των συναδέλφων στην συγκέντρωση της Αθήνας.

2. Συλλαλητήριο Τρίτη 16/7/13 στην Αθήνα στην Πλατεία Κλαυθμώνος, ώρα 11:30 π.μ. (ημέρα πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας, όπου θα συζητιέται στη βουλή το νέο νομοσχέδιο-φονιάς που θα επικυρώνει τη συμφωνία κυβέρνησης και τροϊκανών για τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις μαζί με άλλα βάρβαρα μέτρα στο πλαίσιο των μνημονίων). Την ίδια ημέρα καλούμε τις ΕΛΜΕ σε συντονισμό με σωματεία της περιοχής τους να οργανώσουν αντίστοιχες κινητοποιήσεις. Οι ΕΛΜΕ που βρίσκονται κοντά στην Αττική, εφόσον δεν οργανωθεί συγκέντρωση στην περιοχή τους να οργανώσουν τη συμμετοχή των συναδέλφων στην συγκέντρωση της Αθήνας.

3. Συλλαλητήριο την Τρίτη 16/7/13 στο Σύνταγμα με συναυλία και ολονυκτία (μαζί με τους εργαζόμενους στους δήμους), με προσυγκέντρωση τα γραφεία της ΟΛΜΕ (Ερμού και Κορνάρου 2) στις 8 μμ. Οι ΕΛΜΕ που βρίσκονται κοντά στην Αττική, εφόσον δεν οργανωθεί συγκέντρωση στην περιοχή τους να οργανώσουν τη συμμετοχή των συναδέλφων στην συγκέντρωση της Αθήνας.

4. Πανελλαδικό Συλλαλητήριο την Τετάρτη 17/7/13 στο Σύνταγμα, με προσυγκέντρωση τα γραφεία της ΟΛΜΕ (Ερμού και Κορνάρου 2) στις 7 μ.μ. Καλούμε τα ΔΣ των ΕΛΜΕ να οργανώσουν την μετάβαση των εκπαιδευτικών με πούλμαν. Η ΟΛΜΕ θα καλύψει τη δαπάνη, γι αυτό να επικοινωνήσουν τα ΔΣ των ΕΛΜΕ με την ομοσπονδία.

Δεν θα αφήσουμε την κυβέρνηση να καταστρέφει άλλο το δημόσιο σχολείο και να εξαθλιώνει τους εκπαιδευτικούς. Κοινό μέτωπο όλων τώρα για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Θα είμαστε όλο το καλοκαίρι σε αγωνιστική ετοιμότητα.

Καμία διαθεσιμότητα, καμία υποχρεωτική μετάθεση, καμία απόλυση εκπαιδευτικού δεν θα γίνει αποδεκτή και θα είναι «αιτία πολέμου».

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ - ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΤΕΕ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΠΛΕΟΝΑΖΕΙ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

Εσύ είσαι ο επόμενος...τι δεν καταλαβαίνεις;

 

του Γιώργου Τσιτσιμπή

Τραγικές καταστάσεις, για πρόσωπα και οικογένειες, κλιμακώνονται τον τελευταίο καιρό. Δεν ξέρω αν υπάρχει διαβάθμιση στην τραγικότητα, αν μπορεί να γίνει ακόμα πιο τραγικό κάτι, αλλά φαίνεται  πως για κάποιους υπάρχει ακόμα περιθώριο. Πώς αλλιώς να προσεγγίσεις την επιλεκτική  απάθεια ορισμένων που έχουν ακόμα το κουράγιο απλώς να παρακολουθούν τις εξελίξεις, χωρίς τόση δα συμμετοχή στην αντίσταση της λαίλαπας;

Κινητοποιήσεις πενιχρής συμμετοχής για το απόλυτο κακό, για “τον ξαφνικό θάνατο”, που έλαχε σε κάποιους. Και αντί ο “κάμπος να πάρει φωτιά”, οι αντιδράσεις περιορίζονται κυρίως στους πληγέντες. Ο πολύς κόσμος, συμπάσχει ψυχικά αλλά απέχει σωματικά, από κάθε είδους αλληλεγγύη, από κάθε πρακτικό μέτρο που θα μπορούσε να στείλει ένα μήνυμα, κι όχι μόνο, πως είμαστε όλοι μαζί, πως δεν πάει άλλο. Μα είναι μαθηματικώς βέβαιο, πως αύριο, ίσως και αργά σήμερα, θα είσαι εσύ ο επόμενος. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κι όμως οι περισσότεροι απλώς κοιτούν την συγκέντρωση, την πορεία που περνάει. Χάθηκε εντελώς αυτό το μικρό προθετικό μόρφημα -συν- που κάνει τις λέξεις να νοηματοδοτούνται με το μαζί:  συν-άνθρωπος, συν-άδελφος, συν-τοπίτης, συν-αγωνιστής, συν-οδοιπόρος...

Π ΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.- ΝΑ ΣΥΝΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

ανεξάρτητες  αυτόνομες  αγωνιστικές  ριζοσπαστικές

Π ΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

www.paremvasis.gr                                                                                                              Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013

ΟΛΕΣ & ΟΛΟΙ

Στο Συλλαλητήριο της Δευτέρας, 15 Ιουλίου 2013, το απόγευμα στις 8 μ.μ. στο Σύνταγμα και περικύκλωση της Βουλής.

Στη Γενική 24ωρη Απεργιακή Κινητοποίηση, την Τρίτη, 16 Ιουλίου 2013, ημέρα συζήτησης του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή και στην Απεργιακή Συγκέντρωση στην Πλ. Κλαυθμώνος, στις 11:00 π.μ.

ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ Η ΚΑΘΕ ΔΟΣΗ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ

ΝΑ ΠΟΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΕΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΦΤΩΧΩΝ;

160.000 ΕΚΠ/ΚΟΙ, 50.000 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ,

50.000 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ

ΝΑ ΣΥΝΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

Η κυβέρνηση των απολύσεων και της ανεργίας, του «μαύρου» της ΕΡΤ, της κοινωνικής βαρβαρότητας επέλεξε 2.500 εκπαιδευτικούς, 2.200 σχολικούς φύλακες και 3.500 υπαλλήλους της δημοτικής αστυνομίας για να θρέψει αυτό το καλοκαίρι το μινώταυρο της ΕΕ και του ΔΝΤ, τις τράπεζες και τους εργοδότες, τους διεθνείς τοκογλύφους. Όλα αυτά στα πλαίσια ενός τέταρτου, «μίνι» Μνημονίου για τα μέτρα που απαιτεί η τρόικα ώστε να δώσει την έγκρισή της σε μια δόση που δε θα πάει σε μισθούς και συντάξεις, αλλά σε τόκους και επιδοτήσεις στο κεφάλαιο. Ένας δρόμος μόνο υπάρχει για τους εκπαιδευτικούς: αγωνιστικός ξεσηκωμός, αγωνιστικό μέτωπο με το υπόλοιπο δημόσιο, συμπόρευση με τον ιδιωτικό τομέα, τους ανέργους, την κοινωνική πλειοψηφία για να ηττηθεί η κυβέρνηση που μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ βυθίζουν την κοινωνία στην ανεργία και την εξαθλίωση.

Οι αθλιότητες του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ στη ΔΟΕ

Νίκος Πέρπερας: “Δεν είμαι απεργοσπάστης!”

Ιουνίου 17, 2013 από seisaxthiablog

Ο δημοσιογράφος του “Ριζοσπάστη” Νίκος Πέρπερας με δήλωση του προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ δηλώνει κατηγορηματικά πως δεν συμμετείχε “κατ’ ουδένα τρόπο” στην έκδοση του φύλλου της 16ης/6/2013 του “Ρ” το οποίο χαρακτηρίζει “απεργοσπαστικό”.

Ολόκληρη η δήλωση του Ν. Πέρπερα έχει ως εξής:

Η ΕΡΤ, η απεργία στον Τύπο και οι απεργοσπάστες

Ιουνίου 17, 2013 από seisaxthiablog

Η απεργία στον Τύπο (ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα), ως ένδειξη αλληλεγγύης στους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, έχει ουσιαστικά τελειώσει. Οι άδειες σε μια σειρά εφημερίδες να εκδώσουν απεργιακό φύλλο, που έδωσε το βράδυ της Κυριακής η  Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζόμενων Ενώσεων του Τύπου δεν είναι τίποτα περισσότερο από το φύλο συκής για το σπάσιμο της απεργίας με υποκριτικές διακηρύξεις ότι η απεργία συνεχίζεται.

Κι αυτή η υποκρισία χαρακτηρίζει τους πάντες, δηλαδή όλα τα όργανα και όλες τις παρατάξεις στον χώρο του Τύπου. Το συνδικαλιστικό αυτό… κίνημα σε όλους τους κλάδους των ΜΜΕ και σ’ όλες τις εκφάνσεις του, συλλογικές ή παραταξιακές, αν δεν έχει ήδη εκπνεύσει, πνέει τα λοίσθια. Υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει -όσο οι εργαζόμενοι δεν είναι σε θέση να το στείλουν στον κάλαθο των αχρήστων- για να τηρούνται κάποια γενικά συνδικαλιστικά προσχήματα που στην άσκησή τους πάντοτε καταλήγουν προς όφελος των ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Δηλαδή των εκδοτών και των καναλαρχών.

Συγκεκριμένα αυτό το «κίνημα»:

- Δεν είναι σε θέση να οργανώσει καμία απεργία παρά και ενάντια στη θέληση των αφεντικών.

- Οι απεργίες που οργανώνει έχουν απόλυτη επιτυχία όταν τα ιδιοκτήτες ΜΜΕ αποφασίζουν να κλείσουν τα μέσα που διαθέτουν και καταλήγουν σε πλήρη αποτυχία όταν οι τελευταίοι αποφασίζουν να τ’ ανοίξουν. Έτσι έγινε και αυτή τη φορά.

- Οι δικαστικές προσφυγές των ιδιοκτητών του Τύπου (έντυπου και ηλεκτρονικού) κατά των απεργιών είναι το άλλοθι των συνδικαλιστικών οργανώσεων για το τέλος των κινητοποιήσεων. Οι οργανώσεις αυτές, μαζί και οι παρατάξεις που λειτουργούν στο πλαίσιό τους, δεν έχουν ούτε την θέληση ούτε την δύναμη να περιφρουρήσουν τις απεργίες, να εμποδίσουν την απεργοσπασία, να προστατεύσουν τους εργαζόμενους που θέλουν να απεργήσουν αλλά εκβιάζονται με την δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης πάνω από τα κεφάλια τους ώστε να εργαστούν κανονικά και… απεργοσπαστικά. Αυτό φάνηκε περίτρανα και αυτή τη φορά.

Ας δούμε όμως πώς εξελίχθηκε αυτό, το ίδιο κάθε φορά, σκηνικό και στην τωρινή απεργία.