Ελληνικές πληροφορίες κατά της Τουρκίας
Σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση τα εμπλεκόμενα μέρη γνωρίζουν από πριν τι επιδιώκουν και τι ελιγμούς και παραχωρήσεις μπορούν να κάνουν για να πετύχουν τον σκοπό τους. Όλοι γνωρίζουν,εκτός από την ελληνική κυβέρνηση που, καθώς δεν θέτει καμιά απαίτηση στην Τουρκία, η μόνη παραχώρηση που μπορεί να γίνει πάνω στην εθνική κυριαρχία . Μια σοβαρή ελληνική κυβέρνηση θα έθετε τις παρακάτω οδηγίες στην Τουρκία στα πλαίσια των διμερών διαπραγματεύσεων, κάτι που θα μπορούσε να κάνει και η σημερινή δεν έπασχε από το σύνδρομο της υποτέλειας. Συγκεκριμένα:
1. Επιστροφή της Ίμβρου και της Τενέδου επειδή η Τουρκία ουδέποτε εφάρμοσε το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λοζάνης που προβλέπει ειδική διοικητική οργάνωση.
2. Αποζημίωση για τις ζημιές που υπέστη η Ομογένεια της Κωνσταντινούπολης από τις βιαιοπραγίες του Σεπτεμβρίου του 1955 (οι ελάχιστες αποζημιώσεις που δόθηκαν τότε φορολογήθηκαν με 100%, με συνέπεια να μη γίνει τίποτα στα χέρια των δικαιούχων).
3. Επίσημη ακύρωση του Τούρκο -Λιβυκού μνημονίου που δεν έχει, εξάλλου, επικυρωθεί από τη Λιβύη.
4. Απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων Κατοχής από την Κύπρο και αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας , ως προϋπόθεση για να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
5. Α πόσυρση της τουρκικής στρατιάς του Αιγαίου στην ενδοχώρα της Τουρκίας γιατί αποτελεί απειλή για τα ελληνικά νησιά.
6. Κατάργηση του casus belli .
7. Άνοιγμα και λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
8. Επαναφορά της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας στο μουσειακό καθεστώς που είχαν.
