19η Μαΐου - Μνήμη Μιχάλη Χαραλαμπίδη

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

8 Μαΐου 1914: Ο Ταλαάτ πασάς σφραγίζει τη μοίρα των Ποντίων – «Κανένα έλεος»

Η σύσκεψη στην οποία αποφασίστηκε η αποστολή απόρρητων τηλεγραφημάτων ώστε οι διωγμοί των ανεπιθύμητων να γίνουν πιο συστηματικοί

Ο Ταλαάτ πασάς (πηγή: Wikipedia)

Μέλη του Κομιτάτου «Ένωση και πρόοδος» που οδήγησε στο Κίνημα των Νεότουρκων οι Ισμαήλ Εμβέρ, Μεχμέτ Ταλαάτ και Αχμέτ Τζεμάλ, οι οποίοι έμειναν στην Ιστορία ως οι «τρεις πασάδες»: πρόκειται για την τριανδρία που επέβαλε σκιώδη στρατιωτική δικτατορία μετά τη συνθηκολόγηση των Οθωμανών με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1913) για τον τερματισμό του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, και ουσιαστικά σφράγισε τη μοίρα των χριστιανών της Ανατολής.

Οι Εμβέρ πασάς, Ταλαάτ πασάς και Τζεμάλ πασάς (όπως αποκαλούνται λόγω των τίτλων τους) έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς το συνέδριο της Θεσσαλονίκης του 1911, κατά το οποίο αποφασίστηκε ότι η «Τουρκία ανήκει στους Τούρκους».

Στις 19 Μαΐου 1912 η εφημερίδα Χατέμ Μιλέτ της Κερασούντας έγραφε: 

«Ημείς οι Τούρκοι δεν διακρίνομεν την λεπτότητα της πολιτικής ήτις εστίν απάτη, γνωρίζομεν όμως κάλλιστα την μεταχείρισιν της σπάθης. Από δύο αιώνων η πολιτική διαμελίζει την πατρίδα ημών παραδίδουσα αυτήν εις σκύλους. Πρέπει ήδη να εξέλθη εκ της θήκης η σπάθη, διότι αι κυβερνήσεις των πιστευόντων εις τον Σταυρόν συνεννοήθησαν διαβολικώς απέναντι του αθώου ισλαμικού κόσμου.

»Η σπάθη εις τας χείρας των εχόντων την Ημισέληνον είναι όργανον δυνάμενον ν’ αμβλύνη την όρασιν των σταυροπιστευόντων, ενώ εις τας χείρας των άλλων είναι απλούν τεμάχιον σιδήρου. Αυτή θα απαλλάξη το Ισλάμ εκ της κατ’ αυτού συνωμοσίας».

Με τέτοια άρθρα ο τουρκικός Τύπος αφιόνιζε τον τουρκικό όχλο προετοιμάζοντας τις μεγάλες σφαγές.

Οι σποραδικές δολοφονίες άρχισαν να αυξάνονται. Χωρικοί που πήγαιναν να δουλέψουν στα χωράφια τους βρίσκονταν καθημερινά δολοφονημένοι. Οργανωμένες τουρκικές συμμορίες κατά τη διάρκεια της νύχτας λεηλατούσαν πόλεις και χωριά. Οι διωγμοί εκδηλώθηκαν αρχικά με τη μορφή σποραδικών κρουσμάτων βίας, καταστροφών, απελάσεων και εκτοπισμών. Φαίνονταν σαν να προέρχονταν από ανεύθυνα κυρίως στοιχεία. Πολύ γρήγορα όμως έγιναν πιο συστηματικοί, πιο οργανωμένοι και εκτεταμένοι και στρέφονταν τόσο κατά των Ελλήνων όσο και κατά των Αρμενίων.

Βασίλης Ασημακόπουλος:« Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το Ποντιακό ως πολιτικό και επιστημονικό ζήτημα. Η σημασία της 19ης Μαϊου »

Ημερίδα «Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού : Μνήμη, αναγνώριση και στρατηγική»*.

 ΕΚΠΑ-Αμφ. Ιωάννης Δρακόπουλος- 5 Μαϊου 2025

Διοργανωτές : Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών Νομού Αττικής

  « Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το Ποντιακό ως πολιτικό και επιστημονικό ζήτημα. Η σημασία της 19ης Μαϊου »

του Βασίλη Ασημακόπουλου [1]

         

Ευχαριστώ από καρδιάς τους διοργανωτές, τον Σύλλογο Ποντίων Φοιτητών Νομού Αττικής γι’ αυτήν την εξαιρετικά τιμητική πρόσκληση να συμμετάσχω σε μια ημερίδα με εξαιρετικούς συνομιλητές, που έχουν βαθιά γνώση στο θέμα. Μια ημερίδα αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.  

          Είναι πολύ τιμητικό να σε καλούν οι φοιτητές. Είναι πολύ τιμητικό να σε καλούν να μιλήσεις στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι πολύ τιμητικό να μιλάς για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και το Ποντιακό Ζήτημα. Τιμητικό και συγκινητικό συνάμα.

Θυμάμαι εδώ σ’ αυτό το ίδιο αμφιθέατρο που βρισκόμαστε σήμερα, στις 8 Μαρτίου 1998, ημέρα της γυναίκας, εκδήλωση της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών με ομιλητές τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και Γυναίκες που είχαν υποστεί  οι ίδιες, αλλά και ως μητέρες, σύζυγοι, αδελφές, κόρες, τη βία, τη βαρβαρότητα αυταρχικών-φασιστικών καθεστώτων  στις περιοχές της Νότιας Αμερικής και της Ανατολικής Μεσογείου.   

          Για εμένα όπως και για χιλιάδες άλλους ανθρώπους, που δεν έχουμε την τιμή να είμαστε ποντιακής καταγωγής, το Ποντιακό ζήτημα είναι ταυτισμένο, ενσαρκώνεται στο πρόσωπο και τη διαδρομή, την πολιτική παρέμβαση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Πολύ περισσότερο για ανθρώπους που προερχόμαστε από τον κομματικό σχηματισμό του οποίου ο Μιχάλης συνέβαλε από την εποχή της ηλικιακής του νεότητας  - η γνώμη μου είναι ότι παρέμεινε για πάντα νέος - και βγαίνοντας από τον αγώνα κατά της δικτατορίας μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ, στην ίδρυση και συγκρότησή του. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Ακόμα περισσότερο, για ανθρώπους που εντάχθηκαν στο ιδεολογικό ρεύμα που καθοδηγούσε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης και που τον ακολούθησαν, όταν ο Μιχάλης διαφωνώντας συνολικά πια με την εξέλιξη του κομματικού αυτού σχηματισμού, αποχώρησε, συγκροτώντας την Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση. Ένα σχήμα που αντιμετωπίστηκε με τους όρους της «καρτελοποιημένης πολιτικής» στην Ελλάδα, μια περίοδος  που καθορίστηκε από τη Siemens και το Χρηματιστήριο, για ν’ αναφέρω δύο λέξεις που συμπυκνώνουν το πνεύμα και τις υλικές πρακτικές της εποχής.  Αυτά ως μια κατ’ αρχάς γνωριμία μαζί σας και αυτοπαρουσίαση, αν μου επιτρέπετε,  σε σχέση με τον Μιχάλη.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης είναι παιδί δύο επαναστάσεων. Είναι τέκνο των κινημάτων, του πνεύματος του «1968», αφενός στη διάσταση της διανοητικής και κοινωνικής απελευθέρωσης του ανθρώπου από δομές και μηχανισμούς αλλοτρίωσης, εκμετάλλευσης, ετερονομίας.  Αφετέρου στη διάσταση της αμφισβήτησης της παραδοσιακής αριστεράς και της ιχνηλάτησης μιας νέας αριστεράς, στην κατεύθυνση της νεομαρξιστικής θεωρίας της εξάρτησης και των κινημάτων εθνικής απελευθέρωσης των λαών της παγκόσμιας περιφέρειας.

 Είναι επιπλέον τέκνο της Ελληνικής Επανάστασης, της Μεγάλης Ιδέας, της Ποντιακής του καταγωγής, τόσο ως Αντίσταση, όσο και ως προσφυγιά,  της Εθνικής Αντίστασης στα χρόνια της κατοχής,  της αντίστασης ενάντια στη δικτατορία. Είναι δηλαδή τέκνο διαστάσεων και δυναμικών που διαπερνούν το εθνικό, το διεθνές, αλλά και το κοινωνικό γίγνεσθαι. Η διεθνική και εθνική του ταυτότητα είναι σμιλεμένες, οργανικά δεμένες. Πατριώτης και Διεθνιστής. Όπως οργανικά δεμένο στη θεώρηση του Μιχάλη είναι το εθνικό με το κοινωνικό ζήτημα.

Τα σχήματα αυτά συνιστούν θεμέλια στη θεωρητική σκέψη και τον πολιτικό λόγο του Μιχάλη. Αν δεν έχει υπ’ όψιν του κάποιος αυτά, αν δεν εκκινήσει απ’ αυτά, δεν μπορεί κατά τη γνώμη μου να τον κατανοήσει. Και ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να κατανοήσει τον τόπο μας, την ιστορική του διαδρομή και εξέλιξη, αλλά και να συμβάλει δημιουργικά και απελευθερωτικά στην πορεία του. Αυτό που ο Χαραλαμπίδης  χαρακτήριζε ως ανάγκη για «αυτόχθονη παραγωγή πολιτικής σκέψης».

Επόμενα και πολύ σημαντικά σημεία είναι τα στοιχεία της πολιτικής πρακτικής του Μιχάλη, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον λόγο του. Πρόκειται για έναν λόγο με έμφαση στο στοιχείο της μνήμης και των συμβολισμών. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι συμβολικός και μνημονικός. Είναι όμως και μια πολιτική παρέμβαση όπου ο λόγος συνδέεται με την πράξη, με το παράδειγμα. Γι’ αυτό και το  ηθικό κύρος του Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Σε μια εποχή υποχώρησης της πολιτικής και των ανθρώπων της, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης διακρινόταν για το ήθος, όχι επειδή το διακήρυσσε. Δεν ήταν ηθικολόγος. Αλλά επειδή το έκανε πράξη, παράδειγμα. Και η πολιτική είναι υπόθεση πράξης, παραδείγματος. Ειδικά σε σχέση με τις νεότερες γενιές.   

Με την έννοια αυτή μπορεί να λεχθεί ότι αν θέλουμε να αναφέρουμε τέσσερις λέξεις που αντιπροσωπεύουν τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, αυτές είναι :  Η Μνήμη- το Ήθος- το Παράδειγμα- ο Λόγος.

Το Ποντιακό ζήτημα ο Μιχάλης το έβλεπε ως εθνικό, αλλά και ως διεθνές, ευρωπαϊκό, οικουμενικό και ανθρωπιστικό ζήτημα. Στοιχεία, μνήμες και βιώματα που τα είχε από την οικογένειά του και τον τόπο καταγωγής , την Σάντα στον ιστορικό Πόντο, στο προσφυγικό  Αετοχώρι στον Έβρο, την Αλεξανδρούπολη, την Θράκη, τα συγκροτεί σ’ ένα επίπεδο αρχικά πολιτικό και στη συνέχεια θεωρητικό, στην Ιταλία,  στα χρόνια των σπουδών στη Ρώμη και του αγώνα τη δεκαετία 1971-1981. Ειδικότερα στο πλαίσιο της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών, μιας διεθνούς ΜΚΟ που ιδρύθηκε το 1976, με Πρόεδρο  τον Λέλιο Μπάσσο, μια πολύ σημαντική φιγούρα της ιταλικής σοσιαλιστικής αριστεράς και στη συνέχεια τον Γάλλο νομικό Λεό Ματαρασώ, πρόσωπα που αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη.   

Από την απόβαση στην Καλλίπολη στην γενοκτονία των Αρμενίων

26/04/2025

ΚΟΛΜΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Δεν είναι μόνο η άρνηση της αληθείας γεγονότων αλλά κι οι αυθαίρετες αποφάσεις που διαψεύδουν την επαλήθευση. Τέτοιες είναι οι απόψεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, που αρνήθηκε ότι υπήρξε Αρμενική γενοκτονία το 1915 από τους Οθωμανούς, την οποία δυστυχώς απέφυγε να μνημονεύσει κι ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επ’ ευκαιρία της χθεσινής 110ης επετείου σφαγιασμού 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων στα βάθη της Ανατολίας.

Η γενοκτονία των Αρμενίων δεν αμφισβητείται ότι πραγματοποιήθη απ’ όλον το πολιτισμένο κόσμο. Μόνη η Τουρκία υποστηρίζει ότι υπήρξε αποτέλεσμα… εμφυλίου πολέμου (Sic) όπου οι Αρμένιοι έκαμαν τα ίδια εις βάρος του Τουρκικού πληθυσμού. Όπερ καταγέλαστον. Οι Αρμένιοι έπαυσαν να υπάρχουν στην Τουρκία και όσοι – ελάχιστοι διέφυγαν του φασγάνου των Νεοτούρκων , βρήκαν φιλόξενο καταφύγιο στην Γαλλία, Καλιφόρνια και Ελλάδα κ.α. Η Αρμενία ως ανεξάρτητο πλέον κράτος της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως υπέστη επίθεση από το Ατζεμπαϊτζάν με την σύμπραξη της Τουρκικής κυβερνήσεως προ τριετίας κι απώλεσε το Αρμενικό Ναγκόρο-Καραμπάχ. Δυστυχώς οι ιστορικές προκαταλήψεις δεν λησμονούνται εύκολα.

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ

Στέφανος Μάρκου

Η διαταγή ήταν σαφής:

«Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισην τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου». 

Έτσι λιτά ο υπουργός εσωτερικών Ταλαάτ Πασάς έβαζε σε εφαρμογή το σχέδιο Εθνοκάθαρσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανάδυση του τουρκικού εθνικισμού.

Τα πρώτα θύματα ήταν οι επιφανείς Αρμένιοι της Κωνσταντινούπολης οι οποίοι στις 24 Απριλίου του 1915 συνελήφθησαν κι εκτελέστηκαν.

 Ακολούθησαν μια σειρά από σφαγές, εκτοπισμούς, βιασμούς, λεηλασίες και ωμότητες. Έως το 1918 είναι άγνωστο ποσοι Αρμένιοι (οι δίκες της Τραπεζούντας βασιζόμενες στα Οθωμανικά αρχεία αναφέρουν 924.518) έχασαν τη ζωή τους ή αναγκάστηκαν να εκπατριστούν.

ΑΡΜΕΝΙΑ - 24 Απριλίου – Μνήμη και Δικαίωση

Στις 24 Απριλίου, η Αρμενία και όλος ο αρμενικός λαός σκύβουν το κεφάλι στη μνήμη των ψυχών που χάθηκαν. Είναι η μέρα που δεν ξεχνάμε. Η μέρα που η Ιστορία στέκεται σιωπηλή μπροστά στη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Η Αρμενία ήταν η πρώτη χώρα που υιοθέτησε το Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία, στις αρχές του 4ου αιώνα, κατά την παράδοση το έτος 301. Σήμερα επίσημη θρησκεία του κράτους είναι ο χριστιανισμός τον οποίο ασπάζεται το 99% των πολιτών.

 

1915 - 2025 και η Γενοκτονία συνεχίζεται για έναν λαό που δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι, με ελεύθερο πνεύμα, με αξίες και γνωρίζοντας πως μετά την Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση!

Όσοι μας δυναστεύουν θα λογοδοτήσουν σε αυτή την ζωή και πιστέψτε μας πως έχουμε τον πιο δυνατό σύμμαχο τον ίδιο τον Θεό.

Το 1915, η καρδιά ενός λαού προσπάθησε να σβήσει. Άνθρωποι εκτοπίστηκαν, οικογένειες διαλύθηκαν, πολιτισμός αιώνων αφανίστηκε. Κι όμως, ο αρμενικός λαός επέζησε. Σκόρπισε στον κόσμο, κράτησε ζωντανή τη γλώσσα, την πίστη, τη μνήμη.

Δεν ζητούν εκδίκηση. Ζητούν αναγνώριση. Απαιτούν όπως και όλοι οι χριστιανικοί λαοί της Ανατολής που υπέστησαν γενοκτονία να ειπωθεί η αλήθεια. Γιατί μόνο η αλήθεια γιατρεύει. Και μόνο η μνήμη προστατεύει.

Ακόμα και όταν έσφαξαν τους προγόνους τους η πίστη τους, ο Κύριος τους έδωσε την Χάρη Του να δημιουργήσουν και να είναι ζωντανοί, οι σημερινοί Αρμένιοι, υπερήφανοι απόγονοι ενός λαού που αγωνίζεται μέχρι σήμερα και θα συνεχίσει με ίδιο πείσμα!

Γι’ αυτό θυμόμαστε. Όχι για το παρελθόν. Αλλά για το μέλλον...

🙏🏻🙏🏻🇦🇲🦅

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ανατολική Θράκη 6 Απριλίου 1914..

Σαν αύριο κλείνουν 111 χρόνια από την γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού από τους Τούρκους

Όμως το ελλαδικό κράτος συνεχίζει να αγνοεί και να προκαλεί με τον τρόπο που προσεγγίζει την τουρκική βαρβαρότητα στα πλαίσια μάλλον μιας αστεία ελληνοτουρκικής προσέγγισης.

Αντί για αναγνώριση της τουρκικής γενοκτονίας έναντι των Ελλήνων, Χριστιανών της Θράκης τιμά σήμερα τους ανατολικοθρακιώτες με "Ημέρα Μνήμης"! 

Ποιας μνήμης που δεν τολμάμε να την αναφέρετε;

Η πρώτη φάση της γενοκτονίας των Ελλήνων..

Εάν λάβουμε υπόψη ότι η Ανατολική Θράκη το 1910 αριθμούσε 360.000 – 370.000 Έλληνες, είναι εύκολο να συμπεράνουμε ότι στην περιοχή της Ανατολικής Θράκης μόνο 30.000 – 40.000 Έλληνες έμειναν στην έρημη – κατεστραμμένη ελληνική γη, οι περισσότεροι από αυτούς γέροι, ανήμποροι και απροστάτευτοι. Κορύφωμα των διωγμών κατά του ελληνικού στοιχείου ήταν το Μαύρο Πάσχα του 1914 (6 Απριλίου).

Τότε το Οικουμενικό Πατριαρχείο (ο μοναδικός προστάτης του Ελληνισμού), μετά από προηγούμενες διαμαρτυρίες, αναγκάστηκε να κλείσει σχολεία και εκκλησίες, να κηρύξει γενικό πένθος και τη Μεγάλη Εκκλησία του Χριστού υπό διωγμό και να υψώσει φωνή έντονης διαμαρτυρίας στην Υψηλή Πύλη και τις πρεσβείες των Μεγάλων Δυνάμεων.

Λεπτομέρειες για αυτή τη Γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού μας δίνουν οι εκθέσεις προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο των τοπικών Μητροπολιτών, καθώς και το βιβλίο με τίτλο: «Μαύρη Βίβλος» που εκδόθηκε από το Πατριαρχείο το 1919.

Πρέσβης Μκρτσιάν:Η πολιτική της διδασκαλίας της γενοκτονιολογίας

ΕΔΩ το βίντεο της εκδήλωσης 

🇬🇷Στο δημοτικό θέατρο της συνοικίας της Καλλιθέας στην Αθήνα, ο Έκτακτος και Πληρεξούσιος Πρέσβης της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ελλάδα, Τιγκράν Μκρτσιάν, συμμετείχε στο διήμερο επιστημονικό συνέδριο αφιερωμένο στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, με τίτλο «Είσαι παιδί του Ρήγα Φεραίου».

Στην εκδήλωση, ο Πρέσβης Μκρτσιάν είχε προσκληθεί να συμμετάσχει στη θεματική συζήτηση «Η πολιτική της διδασκαλίας της γενοκτονιολογίας», η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία της βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου και μέλους της Ελληνο-Αρμενικής Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας, Νίνας Κασιμάτη.

✅ Κατά τη διάρκεια της διαδραστικής συζήτησης, ο Πρέσβης Μκρτσιάν παρουσίασε το ιστορικό των Παγκόσμιων Φόρουμ κατά του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, που διοργανώνονται από την Αρμενία, ως ένα σημαντικό βήμα προς την ευαισθητοποίηση για το ζήτημα της γενοκτονίας. Τόνισε ότι από την ανεξαρτησία της, η κυβέρνηση της Αρμενίας αποφάσισε να διοργανώσει επιστημονικές εκδηλώσεις αφιερωμένες στη μνήμη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, με τη συμμετοχή διεθνών εταίρων και επιστημόνων, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν το 1995, το 2005 και το 2010.

⬇️ Από την 100ή επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων το 2015, η διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων θεσμοθετήθηκε και καθιερώθηκε με την ονομασία «Παγκόσμιο Φόρουμ κατά του Εγκλήματος της Γενοκτονίας», με την τελευταία διοργάνωση να λαμβάνει χώρα τον Δεκέμβριο του 2024. Το πρώτο φόρουμ με αυτήν την ονομασία πραγματοποιήθηκε το 2015, ακολουθούμενο από άλλα φόρουμ με την ίδια ονομασία που φιλοξενήθηκαν στο Γερεβάν. Επισημάνθηκε ότι, ως λαός που επέζησε από γενοκτονία, οι Αρμένιοι βλέπουν το ζήτημα της δημόσιας ευαισθητοποίησης για τη γενοκτονία με μια ευρύτερη προοπτική και θεωρούν ότι έχουν ηθική ευθύνη να προωθήσουν διεθνώς την ατζέντα της πρόληψης της γενοκτονίας.

" Τουρκία - η "ψυχική αποικία των Ευρωπαίων" "

 

            " Ο ΕΥΡΩΤΟΥΡΚΙΣΜΟΣ " 12/3/96

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗΣ      

Κάτι τό ἐξόχως περίεργο συμβαίνει µέ τήν Τουρκία καί τούς Δυτικοευρωπαίους. Ὅσο περισσότερο ἡ Τουρκία περιφρονεῖ τή διεθνή νομιμότητα καί ὅσο πιό βάρβαρῃ δείχνεται πρός τούς ἀντιπάλους τής, τόσο ἀγαπητότερῃ γίνεται ἀπό τούς δυτικούς, Εὐρωπαίους καί Ἀμερικανούς. Γι’ αὐτό καί ἐπιδεικνύει αὐτάρεσκα τήν ἀνομία τῃς καί τήν ἀγριότητά τῃς.

Ἡ Τουρκία εἶναι µέλος τοῦ ΝΑΤΟ καί διατηρεῖ µιά ἀποβατική στρατιά µέ τρεῖς χιλιάδες ἀποβατικά σκάφη στά σύνορα µέ ἕνα ἄλλο µέλος τοῦ αὐτοῦ στρατιωτικοῦ ὀργανισμοῦ, τῆς Ἑλλάδος. Καί γιά τούς δυτικούς ἰθύνοντες εἶναι σά νά µή συμβαίνει τίποτε. Τί θά γινόταν ὅμως, ἄν µιά τέτοια ἀποβατική στρατιά διατηροῦσε ἡ Γαλλία ἤ ἡ Γερμανία ἔναντι τῆς Μεγάλης Βρετανίας; Ἡ Μεγάλη Βρετανία δεν ἀπειλεῖ τη Γαλλία ἤ τή Γερμανία. Μήπως ἡ Ἑλλάδα ἀπειλεῖ τήν Τουρκία; Καί ὅμως, αὐτή ἡ τερατώδης κατάσταση γίνεται ἀποδεκτή ἀπό τούς Εὐρωπαίους.

Ἡ Τουρκία δέν ἀναγνωρίζει τίς διεθνεῖς συνθήκες και τίς παραβιάζει ὅπου τήν συμφέρει. Δέν ἀναγνωρίζει τά ἀνθρώπινα δικαιώµατα οὔτε τά δικαιώµατα τῶν μειονοτήτων. Τέλος, δέν ἀναγνωρίζει τίς ἀποφάσεις τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν.

Ας αφήσουμε ένα δάκρυ για τον Σελαχατίν Ντεμιρτάς και τη Λεϊλά Ζάνα

ΕΞΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

 ΚΑΙ 

ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΩΝ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ*

  _____****_____

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Εκτός από τις διαμαρτυρίες μας για τον εκλεκτό των Ρεπουμπλικάνων Κεμαλιστών Εκρέμ Ιμάμογλου**

 ας αφήσουμε ένα δάκρυ για τον Σελαχατίν Ντεμιρτάς*** και τη Λεϊλά Ζάνα***

Μοναδικό τους αδίκημα ότι ήταν Κούρδοι!

Στις 4 Νοεμβρίου του 2016, ο Ντεμιρτάς συνελήφθη μαζί με τη Φιγκέν Γιουκσεκντάγ και άλλους βουλευτές του HDP. Βρίσκεται ακόμη στην φυλακή.

Στο παρελθόν η Λεϊλά Ζάνα, η πρώτη γυναίκα κουρδικής καταγωγής που εξελέγη, το 1991 βουλευτής του τουρκικού κοινοβουλίου, έμεινε για περισσότερα από 10 χρόνια στη φυλακή για τον φιλοκουρδικό πολιτικό ακτιβισμό της.

  _____****_____

 ***  ΣΕΛΑΧΕΝΤΙΝ ΝΤΕΜΙΡΤΑΣ

Ο Ντεμιρτάς ήταν συν-αρχηγός μαζί με την Φιγκέ Γιουκσεκντάγ στις Τουρκικές γενικές εκλογές του Ιουνίου του 2015, στην πρώτη προεκλογική εκστρατεία του κόμματος σε γενικές εκλογές. Το HDP ήρθε τέταρτο με 13,12% των ψήφων και κατέλαβε 80 από τις 550 έδρες. 

Ο Ντεμιρτάς έχει δεχθεί απειλές λόγω της πολιτικής του δραστηριότητας και στις 22 Νοεμβρίου του 2015 επέζησε απόπειρας δολοφονίας.

Στις 18 Ιανουαρίου του 2017, Τούρκοι εισαγγελείς ανακοίνωσαν ότι επιδιώκουν ποινή φυλάκισης 142 ετών για τον Ντεμιρτάς.

Γ. Αυφαντής: Το σφαγείο της Συρίας, η γεωπολιτική μας ανυπαρξία και η Ε.Ε. που πολεμολογεί.

Ο πρέσβης ε.τ. Γιώργος Αϋφαντής, μιλάει στον 98.4 για την συστηματική εξόντωση πληθυσμών Αλαουϊτών, Χριστιανών, Δρούζων και Κούρδων, από το προσωρινό καθεστώς ακραίων σαλαφιστών που στηρίζεται στην Τουρκία, την ώρα που Ε.Ε. αλλά ακόμη χειρότερα η Ελλάδα, μιλάνε για "εμφύλια διαμάχη", όταν ακόμη και ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, εκφράζοντας και τα συμφέροντα του Ισραήλ, αναφέρεται σε σφαγές αμάχων από τους φανατικούς τζιχαντιστές που ασκούν εξουσία. 

Ο κ. Αϋφαντής κάνει λόγο για γεωπολιτική μας ανυπαρξία, την ώρα μάλιστα που η ηγεσία της Ε.Ε. πολεμολογεί για τα αδιέξοδα τη βαφτίζοντας Νο1 εχθρό της την Ρωσία, την ώρα που οι ΗΠΑ την προσεγγίζουν.

Συνεχίζονται οι σφαγές Αλαουιτών και Χριστιανών στη Συρία.

Του Βασίλη Ξυδιά 

Δυο κατατοπιστικά άρθρα για τις σφαγές Αλαουιτών και Χριστιανών στη Συρία. 

Από Ηλιάνα Τεβουνά ΕΔΩ

 και Κώστα Ράπτη ΕΔΩ

«Σε αναρίθμητα βίντεο που κυκλοφορούν από το πρωί της 7ης Μαρτίου σε πλατφόρμες Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης μεταξύ των οποίων η πλατφόρμα Χ παρουσιάζουν ανατριχιαστικές εικόνες-γροθιά στο στομάχι με πολλές δεκάδες πτώματα αγοριών και ανδρών κάθε ηλικίας να γεμίζουν δρόμους πόλεων και χωριών της επαρχίας Λαττάκεια.

 Αυτόπτες μάρτυρες είπαν σε δημοσιογράφους πως οι νέες «δυνάμεις ασφαλείας» της κυβέρνησης του Προέδρου Σαράα εκτελούσαν εν ψυχρώ, είτε κατά μόνας, είτε ομαδικά, οποιονδήποτε Αλαουίτη άνω των 14 ετών.» (Από το άρθρο της Ηλιάνας Τεβουνά).

«Στη ρωσική βάση του Χμέιμιμ συγκεντρώθηκε σημαντικός αριθμός αμάχων που αναζητούν προστασία. Παράλληλα, η Ιερά Σύνοδος του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αντιοχείας με απόφασή της προέφερε τους ναούς και τις μονές της περιοχής για την φιλοξενία καταδιωκόμενων πολιτών. Κοινή δήλωση εξέδωσαν ο Ελληνορθόδοξος πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης, ο Συρορθόδοξος πατριάρχης Ιγνάτιος Εφραίμ και ο Ελληνοκαθολικός (Μελχίτης) πατριάρχης Ιωσήφ καταδικάζοντας τις "σφαγές αθώων αμάχων” και απευθύνοντας έκκληση για "άμεσο τερματισμό αυτών των φρικιαστικών ενεργειών”, δημιουργία συνθηκών εθνικής συμφιλίωσης και υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας.

Υπενθυμίζεται ότι η κοινότητα των Αλαουιτών (ετερόδοξος κλάδος του Ισλάμ από τον οποίο προέρχεται και η οικογένεια Άσαντ) αντιπροσωπεύει περί το 12% του συριακού πληθυσμού, ενώ οι Χριστιανοί όλων των δογμάτων περί το 10%.» (Από το άρθρο του Κώστα Ράπτη).

ΕΠΕΣΕ Η ΜΑΣΚΑ | ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΚΙΤΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

ΝΤΡΟΠΗ και όνειδος για την κυβέρνηση ντροπή και όνειδος για τη χώρα.

Του Αντώνη Δαζρέντα

Η χθεσινή ανακοίνωση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών για τη σφαγή "Greco-Levantines" όπως αυτοαποκαλουνται, είναι η απόλυτη ντροπή της εξωτερικής μας πολιτικής. Βάζει θύματα με "Ελληνικές ρίζες" στο ίδιο τσουβάλι με τους Τουρκοκινητους τζιχαντιστες του Συριακού Isis. (Αυτό για το οποίο κατηγορούμε τον Τραμπ ότι κάνει στο Ουκρανικό θέμα και μάλιστα εδώ ακόμα χειρότερα γιατί πουλάμε συγγενείς μας πολιτισμικά πληθυσμούς.) 

Είμαστε ως πολίτες εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε μια πλήρως γελοία και αναξιόπιστη και συχνά Ρωσσόδουλη, αντιπολίτευση και μια κυβέρνηση που πάει να μας κάνει γιουσουφάκια του Ερντογαν.

Ντροπή και όνειδος για την κυβέρνηση ντροπή και όνειδος για τη χώρα.

Και ντροπή για όποιον υποστήριξε αυτή την κυβέρνηση και δεν θυμώνει με αυτή την ανακοίνωση

ΣΥΡΙΑ: ΣΦΑΓΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε

ΣΦΑΓΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε.

και σύμφωνα με το "συμπεριληπτικό" όραμα του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ. κ. Γεραπετρίτη

Και ενώ η σφαγή συνεχίζεται η κυρία Kaja Kallas* στη χθεσινή της ανακοίνωση (1ο σχόλιο ) καταγγέλει τα "Φιλικά προς τον Ασσάντ" στοιχεία (Χριστιανούς και Αλεβίτες δηλαδή...) γιατί "κάθονται και τα σφάζουν μαζικά οι τζιχαντιστές του ISIS που κατέλαβαν την εξουσία στη Συρία".

_________****__________

Η ενεργός παρουσία της Ελλάδας

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Ο κύριος Γεραπετρίτης -υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας (όχι για καλό της) βρέθηκε να χαριεντίζεται με τον ισλαμιστή τρομοκράτη νέο ηγέτη της Συρίας. Ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε να χαιρετίσει την επίσκεψη-υπόκλιση στον εκλεκτό τρομοκράτη.

Λογικό, εφόσον η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε να χαιρετίσει την "απελευθέρωση" της Συρίας από τον Άσαντ.

Στο μεταξύ ο "απελευθερωτής" έχει βαλθεί να εξολοθρεύσει κάθε μειονότητα της Συρίας (Αλεβίτες, Χριστιανούς, Δρούζους....)

------------------------

Σχόλιο του 902 (9/2/2025)

Τα τζιχαντιστικά κτήνη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σφάζουν παιδιά και σκυλεύουν νεκρούς στη Σύρια

“Η Ελλάδα να ακολουθήσει ορθολογική πολιτική! Εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων με βάση τον Πόντο τη Μικρά Ασία και την Κύπρο – Απαράδεκτο να μην αντιδρά κατά της Τουρκίας”

Μήνυμα αλλαγής της παθητικής στάσης της χώρας απέναντι στην Τουρκία στέλνει μιλώντας αποκλειστικά στο Infognomonpolitics.gr, ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αγωνίζεται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Δημοσιεύτηκε στις 26 Μαΐου 2024 

Μήνυμα αλλαγής της παθητικής στάσης της χώρας απέναντι στην Τουρκία στέλνει μιλώντας αποκλειστικά στο Infognomonpolitics.gr, ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αγωνίζεται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

«Πρέπει να πολεμήσουμε όλοι ενάντια σε αυτήν την αδικία. Εάν ένα έγκλημα που διαπράττεται δεν τιμωρείται, εάν δεν αντιμετωπιστεί, επαναλαμβάνεται»

Ταμέρ Τσιλιγκίρ

Συνέντευξη στον Χρήστο Κωνσταντινίδη

Μπορεί στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα, όντας υπνωτισμένο από υποσχέσεις φιλίας, καλής γειτονίας, να αρνείται πεισματικά να εντάξει στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας το θέμα της Γενοκτονίας, προβάλλοντας τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν και να ασκήσει σφοδρή πίεση στην αναθεωρητική Τουρκία, η οποία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα νησιά, διεκδικεί το μισό Αιγαίο (με τελευταίο κρούσμα την οριοθέτηση δικών της θαλασσίων πάρκων) και έχει κατεχόμενη εδώ και 50 χρόνια σχεδόν τη μισή Κύπρο, υπάρχουν όμως φωνές Τούρκων που διαφωνούν με αυτήν τη στρατηγική της χώρας μας και στέλνουν μήνυμα για ανατροπή αυτής της παθητικής στάσης.

«Η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει ανεξάρτητες πολιτικές που θα φροντίζουν τα δικά της εθνικά συμφέροντα και θα ενεργούν πιο ριζικά στον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Κύπρο. Το ελληνικό κράτος πρέπει να απαλλαγεί από την ντροπή να επιτρέψει στον ιδρυτή του τουρκικού κράτους, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη γενοκτονία πριν από 100 χρόνια, να έχει ένα μουσείο στη Θεσσαλονίκη, να μην αντιδρά στην Τουρκία, όπου κάθε μέρα και μια εκκλησία μετατρέπεται σε τζαμί», δηλώνει ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ στο infognomonpolitics.gr με αφορμή την ομιλία που έδωσε στη χώρα μας για τη 19η Μαΐου, την ημερομηνία μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Ποιος είναι ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ

«Βέτο» τῆς Τουρκίας στήν Eurovision γιά τήν «Ἀστερομάτα» τῶν Ποντίων

Ξεπέρασε κάθε ὅριο τό θράσος τῆς γείτονος – Διετάχθη ἔρευνα γιά τήν ἑλληνική συμμετοχή στήν διοργάνωση, μέ τήν «κατηγορία», ὅτι ἡ ἑρμηνεύτρια Κλαυδία θά τραγουδᾶ μουσική δημιουργία γιά τήν γενοκτονία τῶν Ποντίων!

Η ΤΟΥΡΚΙΑ συνεχίζει νά προκαλεῖ. Ὄχι μόνον στήν θάλασσα τῆς Κρήτης. Ὄχι μόνον στούς οὐρανούς τοῦ Αἰγαίου. Ὄχι μόνον στήν Κάσο καί τήν Κύπρο. Δημιουργεῖ τώρα ζήτημα στήν Eurovision καί ἀπειλεῖ μέ «βέτο» τό τραγούδι «Ἀστερομάτα» τῆς τραγουδίστριας Κλαυδίας σέ περίπτωση κατά τήν ὁποία «διαπιστώσει» ὅτι ὑπάρχουν ἀναφορές στήν γενοκτονία τῶν Ποντίων. Ἴσως καί νά τούς ἐνοχλεῖ τό γεγονός ὅτι εἶναι ἕνα τραγούδι μέ ἑλληνικούς στίχους. Κάτι πού γίνεται γιά πρώτη φορά, μετά μία τοὐλάχιστον 20ετία.

Ἔρευνα διέταξε ἡ τουρκική κρατική ραδιοτηλεόρασις, ἀλλά πρίν κἄν διαπιστώσει ἄν πράγματι ὑπάρχουν ἀναφορές πού ἡ ἴδια θά θεωροῦσε ἐνοχλητικές, ἔσπευσε νά δημοσιοποιήσει τίς προθέσεις της. Νά δείξει ὅτι δέν προτίθεται νά ἀφήσει τίποτε ἀναπάντητο. Καί δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά. Τό 1976 εἶχε «ρίξει μαῦρο» ὅταν στήν Eurovision ἡ Μαρίζα Κώχ ἑρμήνευε τό τραγούδι «Παναγιά μου», πού ἦταν ἕνα μοιρολόι γιά τήν κατεχόμενη Κύπρο. Ἡ Τουρκία δέν ἀνέχεται νά τῆς θυμίζουν τά ἐγκλήματά της. Προσφάτως ἄλλως τε εἶχε παρέμβει στήν πλατφόρμα Netflix γιά νά ἀπαγορεύσει τήν προβολή τῆς σειρᾶς «Φαμαγκούστα», πού καί αὐτή ἀνεφέρετο στήν διῃρημένη Κύπρο πού ἀκόμη δυναστεύεται ἀπό τόν στρατό κατοχῆς τοῦ Ἀττίλα. Ἤδη τουρκικά μέσα ἐνημερώσεως ὁμιλοῦν γιά διπλωματική κρίση, ὄχι μέ βάση τό ἴδιο τό τραγούδι, πού προφανῶς δέν ἔχουν κἄν ἀκούσει, ἀλλά μόνον μέ τήν ἀναφορά, ὅτι ἡ Κλαυδία εἶναι ποντιακῆς καταγωγῆς.

Δεν είναι μόνο ο Donald Trump!!

"Δεν έγιναν λάθη πχ στην αντιμετώπιση των Ινδιάνων της Αμερικής η των μαύρων της Αυστραλίας... δεν είναι λάθος ότι μια ισχυρότερη φυλή, υψηλότερης ποιότητας και σοφίας, πήρε την θέση τους"!!!! (Ουίνστον Τσώρτσιλ)

 Σαν χθες, 24 Ιανουαρίου 1965, πεθαίνει, πλήρης ημερών (90 χρόνων), ο ρατσιστής εγκληματίας πολέμου Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Γόνος εύπορης οικογένειας ευγενών, γεννήθηκε το 1874 στο Ανάκτορο Μπλενχάιμ. Σπούδασε αρχικά στη σχολή Χάρροου και αργότερα στην στρατιωτική ακαδημία. Αξιωματικός του ιππικού από το 1895, παρακολούθησε τον ίδιο χρόνο, ως στρατιωτικός παρατηρητής (από την πλευρά των αποικιοκρατών), τις εξελίξεις στην Κούβα, που πολεμούσε ενάντια στους Ισπανούς.

Όπως έγραψε το 1896, φοβόταν ότι η Κούβα θα γίνει "μια άλλη μαύρη δημοκρατία" το 1896. Με την λέξη "άλλη" αναφερόταν στην Αϊτή, που ήταν το πρώτο έθνος στη σύγχρονη εποχή που κατήργησε την δουλεία και κυβερνήθηκε από μαύρους.

Aκολούθησε η Μέση Ανατολή. Στο Αφγανιστάν συμμετείχε στις σφαγές ενάντια στους τοπικούς πληθυσμούς: "Όλοι όσοι αντιστέκονται θα σκοτωθούν" για "να αναγνωρίσουν την ανωτερότητα της (λευκής) φυλής". 

Έγραφε με ενθουσιασμό για τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα: "Προχωρήσαμε συστηματικά, χωριό ανά χωριό, καταστρέψαμε τα σπίτια, κάψαμε τις καλλιέργειες". Αναζητώντας δημοσιότητα και μετάλλια, έφυγε για την Αφρική. Συμμετείχε στην επέμβαση των Άγγλων στο Σουδάν.

 

Στην διάρκεια του δευτέρου πολέμου των Μπόερς μεταξύ των Βρετανών ιμπεριαλιστών και των Ολλανδών αποίκων, βρέθηκε στην Ν. Αφρική σαν πολεμικός ανταποκριτής. Αιχμαλωτίστηκε αλλά κατάφερε να δραπετεύσει. Το 1900 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής. Συνέχιζε να υπερασπίζεται ρατσιστικές απόψεις μέσα στο κοινοβούλιο και έδωσε μάχη για να μην αποκτήσουν οι μαύροι δικαίωμα δικαίωμα ψήφου στην Ν. Αφρική (στο όνομα της "αυτοδιοίκησης" των λευκών).

Γρήγορα, άρχισε να αναλαμβάνει διοικητικές και υπουργικές θέσεις. Aπο αυτές τις θέσεις είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, πολλά από τα οποία ήταν δική του έμπνευση.

Χραντ Ντινκ: το τελευταίο αλλά όχι έσχατο θύμα της Τουρκίας

Χραντ Ντινκ

Θεοφάνης Μαλκίδης

Με εμπνέει ως άνθρωπο, ως πολίτη, ως Έλληνα, ο συνεπής, ο συνεχής, ο σοβαρός, ο υπεύθυνος, ο ασταμάτητος αγώνας του Αρμενικού έθνους, της πνευματικής και πολιτικής του ηγεσίας για την ιστορία, για τη Δικαιοσύνη και την Αλήθεια, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Για αυτό και έχει αποτελέσματα, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, παρά τον πόλεμο, κυριολεκτικό και μεταφορικό που δέχεται από εχθρούς και «φίλους». Εμπόδια τα οποία είναι πολλά και ποικίλα, αλλά επειδή έχει ο Αρμενικός λαός έχει μαζί του την αλήθεια και το δίκαιο, είναι νικηφόρος.

Έχω δει πολλά δείγματα της προσπάθειας αυτής, το πως δηλαδή ο αγώνας ανάδειξης και αναγνώρισης του μαζικού εγκλήματος, της Γενοκτονίας 1.500.00 Αρμενίων μπορεί να είναι δυνατός πολιτικά, πνευματικά και ηθικά. Να μπορεί δηλαδή να παλέψει το σκοτάδι, την άρνηση, τη σιωπή, το ψεύδος, την προπαγάνδα.

Στην περίοδο από το 1915 μέχρι σήμερα το Αρμενικό έθνος έκανε πάρα πολλά για να αναδειχθεί το Οθωμανικό- Τουρκικό- Κεμαλικό έγκλημα που στέρησε τη ζωή και προσφυγοποίησε εκατομμύρια ανθρώπους. Με συνέπεια και με γνώση της δύναμης που έχει η σοβαρότητα της πολιτικής και της ιστορίας, οι Αρμένιοι σε δύσκολες συνθήκες ακόμη και εντός της Σοβιετικής Ένωσης, πέτυχαν πολλά. Αναγνωρίσεις, καταδίκη της Τουρκίας και άλλα που χάριν συντομίας του κειμένου παραλείπουμε.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το σχέδιο της ολικής εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το σχέδιο ολικής εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου