Θεόδωρου Βρυζάκη: «Το εν Πειραιεί ευρισκόμενον στρατόπεδον του Καραϊσκάκη, έτος 1827», το 1855, πίνακα στον οποίο απεικονίζει και τον Γερμανό φιλέλληνα στρατιωτικό και ερασιτέχνη ζωγράφο Καρλ Κράτσαϊζεν, που φιλοτέχνησε τα πορτραίτα των σημαντικότερων αγωνιστών της Ελληνικής Εθνεγερσίας του 1821
O Κρατσάιζεν όπως απεικονίζεται στον πίνακα του Βρυζάκη.
Θεόδωρου Βρυζάκη: «Το εν Πειραιεί ευρισκόμενον στρατόπεδον του Καραϊσκάκη, έτος 1827», το 1855, πίνακα στον οποίο απεικονίζει και τον Γερμανό φιλέλληνα στρατιωτικό και ερασιτέχνη ζωγράφο Καρλ Κράτσαϊζεν, που φιλοτέχνησε τα πορτραίτα των σημαντικότερων αγωνιστών της Ελληνικής Εθνεγερσίας του 1821
|
O Κρατσάιζεν όπως απεικονίζεται στον πίνακα του Βρυζάκη. |
 |
| Καρλ ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ |
ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ και ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ
ΚΑΡΛ ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ
Προλεγόμενα ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗ
Απόσπασμα πρώτο: «Σταθείτε Περσιάνοι να πολεμήσουμε!»
...«Τα εικονιζόμενα πρόσωπα τα συνδέει μεταξύ τους κοινό ήθος. Σε τούτο οφείλουμε να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή. Οι αγωνιστές του '21 θεωρούν την εθνεγερσία ως «αγώνα υπέρ πάντων». Στα χείλη τους επανέρχεται υπό νέα γλωσσική μορφή, αλλά με αναλλοίωτο νόημα, η «πολλή βοή» των Ελλήνων που ο Aισχύλος βάνει στο στόμα του Αγγέλου στους Πέρσες του (στίχ. 402 κε΄.):
Ω παίδες Ελλήνων, ίτε,
ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε
παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη,
θήκας τε προγόνων· νυν υπέρ πάντων αγών.
Ο Σηκωμός του '21 λαμβάνει εξαρχής χαρακτήρα αρχετύπου γεγονότος, που η φαντασία των αγωνιστών το ανάγει αυθορμήτως στην πολεμική αναμέτρηση των Ελλήνων και των Περσών. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε την κραυγή του Νικηταρά προς τους υποχωρούντες Τούρκους στη μάχη στα Δολιανά (1821): «Σταθείτε Περσιάνοι να πολεμήσουμε!».
Το Έθνος είχε διατηρήσει, ας ήταν και θολωμένη, την ανάμνηση της ευγενείας του. «Όσο βαρύτερα ήταν πληγωμένο, τόσο εβαθύνετο το αυτόνομο ελληνικό πνεύμα», κατά τον Ιάκωβο Πολυλά, στα σολωμικά του
Προλεγόμενα.
Προς τον αρχαίο αγώνα ομοιάζει ο νέος και κατά τούτο:
τόσο οι αρχαίοι όσο και οι νεώτεροι Έλληνες είχαν πιστέψει στο δίκιο τους και επομένως στη θεϊκή προστασία. Η ύβρις των Περσών επιδρομέων είχε επισύρει την Άτην. Το ίδιο και η αδικία των Τούρκων κατακτητών, που είχαν εκδιώξει από την αρχαία γη τις θυγατέρες της Θέμιδας, την Ευνομία, τη Δίκη και την Ειρήνη. Όσοι από τους αδικητές δεν είχαν υπερφρονήσει έβλεπαν να επέρχεται στα κεφάλια τους η θεϊκή τιμωρία...»
Απόσπασμα δεύτερο: «Ελάτε να ασπασθείτε την Ελευθερία!»
