Ψήφος στα 17, εφηβική αριστερά!!!

Παλιότερο άρθρο πάντα επίκαιρο του Δημήτρη Γιαννάτου 

Η ψήφος στα 17, αποτελεί κεντρικό σημείο στο κουτοπόνηρο παλαιοκομματικό παιγνίδι του αριστεροδεξιού ολιγαρχικού μορφώματος που «κυβερνά». Αν απομονώναμε το τυχοδιωκτικό εκλογικό μαγείρεμα και τις «συμμαχίες¨της κυβέρνησης με οτιδήποτε κινείται στο βούρκο της πολιτικής επιβίωσης: από τον Λεβέντη μέχρι τη Χ.Α, η συμμαχία με τους εφήβους δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι ξένο στον θαυμαστό κόσμο της μεταμοντέρνας «νεανικής» αριστεράς.

Η γρήγορη ενηλικίωση των παιδιών και η «νεανικότητα» των μεσήλικων, κυριάρχησε στον κόσμο της μαζικής κουλτούρας του ύστερου δυτικού καπιταλισμού. Aπό τα κοστούμια των νεαρών Μπήτλς και των νέων της δεκαετίας του ΄60 στην Ελλάδα, η ιστορία τούμπαρε στο άλλο άκρο με την unisex επιμελημένα ατιμέλητη γκαρνταρόμπα, ανέμελων και αγριεμένων ταυτόχρονα γονιών και παιδιών μια παγκοσμιοποιημένης κουλτούρας που «θέλει τον (θεαματικό-δυτικό) κόσμο, και τον θέλει, τώρα». Έτσι, το «εδώ και τώρα», κατάπιε την χρονική ωρίμανση και των δυο γενιών, σε μια αποθεώση της νέας θρησκείας για την αύξησης της «νεανικότητας» και των φυσικών ορίων του ανθρώπου και της φύσης, τραβώντας τα πάντα στα άκρα.

Αποτελεί τον πυρήνα του πνεύματος και της ταυτότητάς της μετανεωτερικής κοσμολογίας, η οποία μπόλιασε την «σαν έτοιμη από καιρό», εκσυγχρονιστική και παγκοσμιοποιημένη αριστερά, αλλά και τον λεγόμενο «αντιεξουσιαστικό» χώρο. Εντελώς γονιδιακά, θα έλεγε κάποιος, ώστε να συμβάλλουν αποφασιστικά στην κυριαρχία της νεανικής κουλτούρας των ατομικών δικαιωμάτων, της «άγριας νεολαίας» των… γιάππικων πανεπιστημίων και της παιδοκεντρικής θέασης της κοινωνίας.

Βία ανηλίκων: Γιατί τα παιδιά μας δεν νιώθουν τον πόνο του άλλου;

από

 Δημήτρης Τσιριγώτης

 

Αν δεχτούμε ως θεμελιώδη σκοπό της διαπαιδαγώγησης που προσφέρουν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς στα παιδιά την τιθάσευση των ενστίκτων και των ορμών τους, τότε αυτή την περίοδο κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται. Τα παιδιά θυμίζουν αγρίμια στα οποία κυριαρχούν οι παρορμήσεις τους. Η παραβατικότητα, η νεανική επιθετικότητα, οι εναντιωματικές συμπεριφορές και η έλλειψη σεβασμού παρουσιάζουν ανησυχητικά αυξητικές τάσεις. Και δεν είναι μόνο το bullying, η αγελαία συμπεριφορά, οι συμμορίες και η νεανική βία. Είναι ο αδιόρατος φόβος για εκείνο που πιθανόν έρχεται.

Η ενσυναίσθηση προϋποθέτει τη συναίσθηση

Ο Εμίλ Ντιρκέμ, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της κοινωνιολογίας, αναφέρει ότι η επιθετικότητα είναι ανάλογη με τη στέρηση. Τι στερούνται όμως τα σημερινά παιδιά τα οποία μοιάζουν να τα έχουν όλα; Αναμφίβολα αυτό που στερούνται είναι τα συναισθήματα. Και αν τα παιδιά έχουν έλλειμα δικών τους συναισθημάτων πώς περιμένουμε να έχουν ενσυναίσθηση, δηλαδή να αισθάνονται τα συναισθήματα των άλλων σαν να είναι δικά τους;

Τα παιδιά που ασκούν βία, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν νιώθουν τον πόνο του άλλου, είναι ανίκανα να μπουν στη θέση του άλλου. Καθαρό έλλειμα ενσυναίσθησης δηλαδή. Είναι δε περίεργο πως ενώ σήμερα όλοι μιλάνε για ενσυναίσθηση εκείνη συνεχώς λιγοστεύει. Οι ειδικοί μιλάνε για τη σημασία της ενσυναίσθησης, το ίδιο και οι εκπαιδευτικοί με τους γονείς. Το θέμα είναι πως στη θεωρία όλα είναι απλά αλλά στην πράξη τα πράγματα περιπλέκονται. Για την ακρίβεια σαμποτάρονται.

Για να έχει ένα παιδί ενσυναίσθηση για κάποιο άλλο πρόσωπο που είναι φοβισμένο ή στεναχωρημένο προϋποθέτει την συναίσθηση τού τι αισθάνεται κάποιος που είναι φοβισμένος ή στεναχωρημένος. Αν δεν γνωρίζεις την σφοδρότητα αυτών των συναισθημάτων εσύ ο ίδιος πως θα τα συναισθανθείς σε κάποιον τρίτο; Πως θα μπεις στη θέση του να καταλάβεις τον πόνο που πιθανόν να νιώθει αν αυτά τα συναισθήματα σού είναι άγνωστα; Αν δεν έχεις αυτο-αντίληψη πώς γίνεται να αποκτήσεις ετερο-αντίληψη;

Μη ενσυναισθητική δράση των γονέων

Η ελληνική οικογένεια υπό παραίτηση

Του Βασίλη Καραποστόλη

     Οι καιροί άλλαξαν τόσο πολύ ώστε σήμερα οι γονείς μπροστά στα παιδιά τους μασάνε τα λόγια τους. Φοβούνται μήπως κάνουν κάποιο ασυγχώρητο λάθος. Μήπως προτείνουν κάτι που θα θυμίζει συμβουλές γιαγιάδων. Διστάζουν να πουν στο ανήλικο τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα και αφού βλέπουν πώς στο κάτω κάτω η αμφιβολία είναι εντελώς της μόδας. Κι όταν είσαι με τη μόδα υποτίθεται ότι είσαι με το μέρος της νεότητας… Αν ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Εκεί είναι το πρόβλημα.

   Πασχίζοντας να φανούν «ανοικτοί σε όλα», πολλοί γονείς αφήνουν τελικά την πόρτα του σπιτιού ορθάνοιχτη σε κάθε ρεύμα, σε κάθε σύνθημα απ’ έξω, σε κάθε συγκεχυμένη ιδέα…   

Είναι τόσες οι δουλειές που τους κυνηγούν – και που τις κυνηγούν επίσης – που δεν προλαβαίνουν να κατασταλάξουν σε μία γνώμη, σε μία υπόδειξη. Στο μεταξύ, τα ανήλικα περιμένουν. Και χωρίς να το αντιληφθούν οι γονείς, καταλαβαίνουν πως εδώ δεν υπάρχει τίποτα για να αντισταθεί στις ορέξεις τους...

   ‘Ολη η τέχνη της διαπαιδαγώγησης βρίσκεται εδώ. Είναι το πώς να οδηγήσεις το παιδί μέσα σε μια συνήθεια, αποφεύγοντας τις πολλές συζητήσεις, αφού δεν είναι για την ηλικία του το να συμφωνεί ή να διαφωνεί με επιχειρήματα…

   Φυσικά, δεν εννοούμε πως είναι άκαρπο να γίνεται συζήτηση μαζί τους. Αλλά το καθετί στην ανατροφή τους είναι καλύτερα να γίνεται στην ώρα του. Πώς μπορεί να διδαχθεί η εντιμότητα, η συμπόνια προς τους αδύναμους, η συνέπεια στις σχέσεις τους; Είναι δυνατόν να έχουν τέτοια συναισθήματα προτού η ίδια η ζωή τούς δείξει τι σημαίνει ηθική;

Η ελληνική οικογένεια υπό παραίτηση

Βίκτορ Ιβανόφ, Οικογένεια

Οι γονείς σήμερα διστάζουν να πουν στο ανήλικο παιδί τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα, κάτι που είναι εντελώς της μόδας. Αν όμως ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Κι εκεί είναι το πρόβλημα.

του Βασίλη Καραποστόλη από το in.gr

Αλλοτε στην Ελλάδα, ενώ η κοινωνία διαμελιζόταν, μέσα στα σπίτια η συσπείρωση των ατόμων κρατούσε καλά. Την ώρα που τα κόμματα, οι παρατάξεις, τα συμφέροντα συγκρούονταν μεταξύ τους, η οικογένεια μαζεμένη γύρω από το τραπέζι επιβεβαίωνε πως τα μέλη της θα ζούσαν συνασπισμένα και με οδηγό τους ένα ομαδικό ένστικτο επιβίωσης.

Την εγγύηση την έδιναν οι γονείς, και τα παιδιά δεν είχαν παρά να τη δεχτούν. Να όμως που οι καιροί άλλαξαν τόσο πολύ ώστε σήμερα οι γονείς μπροστά στα παιδιά τους μασάνε τα λόγια τους. Φοβούνται μήπως κάνουν κάποιο ασυγχώρητο λάθος.

Μήπως προτείνουν κάτι που θα θυμίζει συμβουλές γιαγιάδων. Διστάζουν να πουν στο ανήλικο τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα και αφού βλέπουν πώς στο κάτω κάτω η αμφιβολία είναι εντελώς της μόδας.

Κι όταν είσαι με τη μόδα υποτίθεται ότι είσαι με το μέρος της νεότητας. Ωστόσο, δεν αποφεύγονται τα εμπόδια. Αν ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Εκεί είναι το πρόβλημα.

Εστω κι έτσι όμως, θα μπορούσαν όλα αυτά τα ετερόκλητα και θορυβώδη να εξεταστούν και να κριθούν.

Προϋπόθεση θα ήταν να μάθουν τα παιδιά από τον πατέρα και τη μητέρα να θέτουν τις κατάλληλες ερωτήσεις απέναντι στις καταστάσεις και στα πράγματα.

Το μικρό παιδί ρωτά συχνά «τι κάνουμε μ’ αυτό;». Ο γονιός πρέπει να το βοηθήσει να προχωρήσει στο «τι χρειάζεται αυτό;» και έπειτα στο σχολείο αναμένεται να κάνει ένα βήμα πιο πέρα ρωτώντας «πού οδηγεί η χρήση του;». Μια σειρά από βήματα πριν φθάσουμε στο αν κάτι είναι καλό ή κακό και για ποιους.

+Κωνσταντίνος Σ. Γανωτής. Έφυγε σαν άνθρωπος του Θεού!

19~3~2023

Έφυγε σήμερα ο αγαπημένος μας δάσκαλος, Κωνσταντίνος Σ. Γανωτής.

Πέταξε κοντά στον Σταύρο του, σήμερα της Σταυροπροσκυνήσεως!

Να έχουμε όλοι την ευχή του και στις καρδιές μας τα λόγια του και τα διδάγματά του!

Αγαπημένε μας παππού, ελευθερώθηκες μέσα στην Άνοιξη, σιωπηλά και ταπεινά..

Σε ευχαριστούμε για όλα αυτά που μας έδωσες και όλα αυτά που μας άφησες!

Στην αγκαλιά του Κυρίου αναπαύσου και πρέσβευε υπέρ πάντων ημών!

Αμήν.

__________

Η εξόδιος ακολουθία έγινε την Τετάρτη στις 12:00, στον Ιερό Ναὸ του Αγίου Ανδρέα (Κάτω Πατήσια, οδός Λευκωσίας 40).

_____________

Από τα τελευταία πατρικά κείμενά του! 

Έφυγε σαν άνθρωπος του Θεού!

" Αγαπημένοι μου μακρινοί φίλοι, που γεμίσατε το χώρο στο διαδίκτυο κάτω απ΄ τα δικά μου γραπτά, ένα μεγάλο ευχαριστώ έχω να απαντήσω σε όλους σας αν και δεν είμαι εγώ ο σωστός αποδέκτης των φιλικών σας μηνυμάτων αλλά η ωραία ιδέα που σχηματίσατε για εμένα και φοβάμαι ότι κι εγώ φταίω, ο Θεός να με συγχωρέσει.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

 

   ΟΙ ΔΕΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΣΥΚΟΥΤΡΗ 

                           ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ 

1. Τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς εἶναι ὡς προβλήματα γονιμώτερα καὶ αἰωνιώτερα ἀπὸ οἱανδήποτε λύσιν των.

Ὁ λίθος τοῦ Σισύφου δὲν εἶναι κατάρα, εἶναι εὐλογία διὰ τὸν ἄνθρωπον τοῦ πνεύματος καὶ τῆς δράσεως, ποὺ ἔχει τὴν δύναμιν καὶ τὴν ὄρεξιν κάθε φορὰν ν' ἀρχίζῃ ἀπὸ τὴν ἀρχήν.

2. Κανένα ἰδανικὸν δὲν ἔχει ἀξίαν ἤ ὀρθότητα, ποὺ δὲν στηρίζεται εἰς τὴν πίστιν πρὸς τὴν ὑψηλὴν ἀξιοπρέπειαν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πάντοτε δυνάμει ἀνώτερος ἀπ' ὅ,τι φαίνεται, ἀπ' ὅ,τι ἐνεργεῖ, ἀπ' ὅ,τι λέγει.

3. Κανένα ἰδανικὸν δὲν ἔχει ἐσωτερικὴν ἀξίαν, ὅταν ἔχῃ καθαρῶς ἀρνητικὸν χαρακτῆρα.

Τὸ ἀγαθὸν (καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ ἀξία) δὲν ἠμπορεῖ νὰ λείψῃ, μόλις λείψῃ τὸ ψεῦδος καὶ τὸ πονηρόν. Εἰδεμή, δὲν ἀξίζει νὰ τὸ πιστεύσωμεν ὡς ἀγαθόν.  

4. Καμμία ἀπάντησις εἰς τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι σωστή, ἂν εἶναι πολὺ ἁπλὴ καὶ εὔκολος.

Ἐκεῖνοι ποὺ βλέπουν τὴν ζωὴν μονόπλευρα, ποὺ ἀφήνονται νὰ παρασυρθοῦν ἀπὸ μίαν κατεύθυνσιν, ποὺ κλείουν τὰ μάτια πρὸς τὰς ἀντιθέσεις καὶ τὰς ποικιλίας τῆς ζωῆς ἠμπορεῖ ν' ἀπαλλάσσωνται ἀπὸ κόπους καὶ φροντίδας ,νὰ ἐφησυχάζουν ἤ καὶ νὰ κοιμοῦνται, διότι ἔλυσαν τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς· ἀλλ' αὐτοὶ δὲν ζοῦν τὴν ζωήν των, τοὺς ζῇ ἐκείνη.

Εκκλησία και Νέοι (μ. Αργολίδος Νεκτάριος, Σ. Παπασταματέλος)

Εκκλησία και Νέοι (μ. Αργολίδος Νεκτάριος, Σ. Παπασταματέλος)

από Αντίφωνο

Πως ζουν οι νέοι άνθρωποι; Φταίνε οι νέοι; Προβλήματα σχέσεων: με γονείς, με σχολείο, μεταξύ τους. Αναζήτηση γνήσιου, αυθεντικού, αίσθηση κοινότητας, ο ρόλος της ενορίας.

Εκκλησία και Νέοι, μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος, Σταμάτης Παπασταματέλος, καλεσμένοι από τον π. Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο, στην εκπομπή «Αρχονταρίκι» της ΕΡΤ, γύρω στο 1996).

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/nZqjUGoApnI

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΠΡΟΤΥΠΑ ΖΩΗΣ!

ΠΡΟΤΥΠΑ ΖΩΗΣ!

Ο ΚΛΑΣΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ πάντα μας χαρίζει αγωνιστές - πρότυπα βγαλμένα μέσα από το στίβο της ζωής!

Το όνειρό της να στηρίξει την ταλαιπωρημένη οικογένειά της! Θύμα η λαϊκή οικογένειά της, της φτωχοποίησης των μνημονίων, παιδί μεταναστών πόνεσε από την αδιαφορία του κρατικού συστήματος, κι όμως ξέρει να αγαπά, να αποδίδει σεβασμό στην πατρίδα της καταγωγής της και στον τόπο που μεγάλωσε! 

Παιδιά αγωνιστές που ξέρουν να ενώνουν πατρίδες!

Να συνεχίσεις άξιο κορίτσι μου! 

Το ακόντιό σου να φτάσει μακριά, να βρει το στόχο του στα όνειρα της ψυχής σου...

Γερομοριάς 

_____________

Γιώργος Μεγαλιός από fb

Πρώτος έφυγε ο πατέρας μου, όταν η μητέρα μου ήταν έγκυος στη μεγάλη μου αδερφή. Έφτασε πεζός από την Αλβανία στη Χαλκιδική κι όταν βρήκε δουλειά ως οικοδόμος ακολούθησε η μητέρα μου. Η προσαρμογή τους στην Ελλάδα δεν ήταν εύκολη. Είχαν εγκαταλείψει τις δουλειές τους, δεν γνώριζαν κανέναν, δεν μιλούσαν την γλώσσα, κι όταν γεννήθηκε η αδερφή μου έμεναν σ’ ένα δωμάτιο στο οποίο υπήρχαν μόνο τα απαραίτητα. Ένα στρώμα, ένα τραπέζι, μερικά σερβίτσια… Ποτέ δεν γκρίνιαξαν…

Σταδιακά κατάφεραν να βρουν τους ρυθμούς τους και σύντομα απέκτησαν μια ήρεμη ζωή. Μέχρι που ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Τότε τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πολύ πιο δύσκολα. Στο μεταξύ είχαμε γεννηθεί η μεσαία αδερφή μου κι εγώ, και οι ανάγκες της οικογένειάς μας είχαν γίνει μεγαλύτερες. Τότε η μητέρα μου αποφάσισε να δουλέψει, για να βοηθήσει τον πατέρα μου ώστε να μη μας λείψει τίποτα. Άρχισε να καθαρίζει σπίτια. Ακόμα καθαρίζει… Έχω υποσχεθεί ότι δεν θα ξανακάνει αυτή τη δουλειά. Ότι θα φτάσω στο σημείο με τις επιδόσεις μου να έχω αρκετά λεφτά και να μην ξαναδουλέψουν.

Το μόνο πρόβλημα που είχαμε, το οποίο επηρέασε αρκετά τη ζωή μας, ήταν το θέμα της υπηκοότητας. Ενώ και τα τρία κορίτσια έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα, ταλαιπωρηθήκαμε, κυρίως ψυχολογικά, μέχρι να πάρουμε τα χαρτιά μας. Εγώ τα πήρα μόλις πριν δύο χρόνια. Η μεσαία αδερφή μου, ακόμα περιμένει. Η μεγάλη δε, η οποία ήταν αθλήτρια στην σφαιροβολία, πάλευε χρόνια! Τόσο, που λόγω της κατάστασης, στο τέλος παράτησε τον αθλητισμό! Δεν άντεχε άλλο. Είχε επηρεαστεί πολύ από το γεγονός που δεν μπορούσε να αγωνιστεί σε καμία διοργάνωση εκτός από αυτές που διεξάγονταν στην Ελλάδα. Το 2018, έφτασα κι εγώ στα όρια μου! Δυο χρόνια πριν είχα κάνει πανελλήνιο ρεκόρ, όμως, στη συνέχεια έμεινα «κολλημένη» στην ίδια κατάσταση. Δεν μπορούσα να αγωνιστώ σε καμία διοργάνωση εκτός Ελλάδας γιατί δεν είχα την υπηκοότητα. Κάθε μέρα έκλαιγα και στεναχωριόμουν. Ξεσπούσα στους γονείς μου και εκείνοι με άκουγαν υπομονετικά. Ήταν δύσκολο γι’ αυτούς να το αντιμετωπίσουν. Σήμερα που το σκέφτομαι, μετανιώνω που τους δυσκόλεψα τόσο τη ζωή. Τους ευχαριστώ πολύ για την υπομονή και την στήριξή τους εκείνη την περίοδο.

Τότε, δεν υπήρχε χειρότερο συναίσθημα από αυτό που ένιωθα. Να γεννιέσαι στην Ελλάδα, να μεγαλώνεις σ’ αυτήν και να αισθάνεσαι ξένος. Ναι, οι γονείς μου είναι από την Αλβανία. Δεν θα το αρνηθώ, ούτε θα νιώσω ντροπή να το πω. Ούτε θα κρύψω ότι νιώθω και Αλβανίδα. Γεννήθηκα, όμως, στην Ελλάδα. Και την Ελλάδα την αγαπώ!

Ελίνα Τζένγκο, 20 ετών, πρωταθλήτρια Ευρώπης

Via Γιώργος Μεγαλιός

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΝΤΙΓΟΝΗ!

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΝΤΙΓΟΝΗ!

ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΣΟΥ! 

ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΤΥΠΟ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!

Όπως είπε η μητέρα της Αντιγόνης, η κόρη της,

.....«προπονούταν «δίχως έλεος» μέρα-νύχτα και παράλληλα εργαζόταν στο τσιπουράδικο!

....Από τα 12 έως τα 36 παλεύει μόνη της με τον προπονητή της, μέχρι και λίγο πριν την Ολυμπιάδα δεν της είχε δοθεί κάποιου είδους χρηματική υποστήριξη».

Ενα παιδί της επαρχίας, σε ένα ταπεινό αγώνισμα όπως το βάδην και όχι το τένις των επιφανών της Αθήνας, μας κάνει υπερήφανους γιατί έφτασε στην κορυφή κι ας έμεινε αβοήθητο από το κρατικό δουκάτο του Κολωνακίου!

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μπράβο παιδί μου!!!

Μπράβο παιδί μου!!!

Γερομοριάς 

Θα έχετε σίγουρα ήδη πληροφορηθεί και θα γίνατε μέτοχοι της χαράς του Κουρού ή Κύρου, όμως ήθελα και εγώ να το κοινοποιήσω!

 Να συμμετέχω και εγώ στη χαρά αυτού του παιδιού!

Να τι σημαίνει ΕΛΠΙΔΑ, ΘΕΛΗΣΗ που νικά κάθε δυσκολία! 

Μπράβο γιέ μου !!!

"...Μαθήματα δύναμης και θέλησης παραδίδει ο Κούρος, Ντουρμοχαμαντί Μπαγκί, μαθητής του Πρότυπου Λυκείου Μυτιλήνης ο οποίος έφθασε, ήρθε, πριν τρία χρόνια στη Μυτιλήνη μέσα σε μια βάρκα με τους γονείς του με τις προσφυγικές ροές από το Ιράν αφήνοντας μια δύσκολη ζωή πίσω του και κατάφερε να αριστεύσει στις Πανελλήνιες εξετάσεις 2022 συγκεντρώνοντας μέσο όρο 18.25.

Συγκεκριμένα ο Κουρός από το Ιράν ή Κύρος στα ελληνικά, όπως ο βασιλιας των Περσών – όπως ο ίδιος μας είπε -βγήκε δεύτερος στο σχολείο του στη Θετική κατεύθυνση γράφοντας Μαθηματικά 20 , Φυσική 20, Χημεία 19,5 και Έκθεση 13,5.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ TITITTYAIMENT!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ tittytainment!

Τασιόπουλος Γιώργος

Όπως, προφητικά έγραψε ο Ζαν Κλοντ Μισεά στο βιβλίο του "Η εκπαίδευση της αμάθειας"*.

Με αυτό τον νεολογισμό βαλίτσα επρόκειτο απλούστατα να ορισθεί ένα "κοκτέιλ αποβλακωτικής διασκέδασης και επαρκούς διατροφής που θα επέτρεπαν να διατηρηθεί σε καλή διάθεση ο αποστερημένος πληθυσμός του πλανήτη".
Αυτή η κινητική και περιφρονητική ανάλυση έχει, καταφανώς, το πλεονέκτημα να ορίζει με όλη την επιθυμητή σαφήνεια τους όρους της εργολαβίας που οι παγκόσμιες ελίτ αναθέτουν στο σχολείο του 21ου αιώνα.
Tits (γυναικεία στήθη, στην αμερικανική αργκό) καὶ entertainment (διασκέδαση, με την πιο χυδαία έννοια της λέξης).
Τὸν όρο ανέφερε, ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, σε συνάντηση των κορυφαίων εγκεφάλων της Νέας Εποχής για να υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο θα επιβάλλουν την μαζική αποβλάκωση στην τρίτη τάξη των αχρήστων νεόφτωχων για να καταστούν ακίνδυνοι, ώστε μην επαναστατήσουν.
Η κλειστή διεθνής συνάντηση έλαβε χώρα το 1995 στο Σὰν Φρανσίσκο όπου συζητήθηκε η υπόθεση διαχείρισης του υπόλοιπου 80% του πλανήτη, ώστε να μείνει ήσυχο και παθητικό, όταν σύμφωνα με τα δεδομένα μόνο τὸ 20% του ενεργού πληθυσμού στὸν πλανήτη είναι αρκετό για να παράγει όλα τα αγαθά που χρειάζεται η ανθρωπότητα.

* Σε μετάφραση του Άγγελου Ελεφάντη, σσ. 34-44, εκδ Βιβλιόραμα

Γιορτή σε νηπιαγωγείο με τραγούδια του Τρανού

Η επικεφαλίδα δανεισμένη από τίτλο αθηναϊκής εφημερίδας ή "Κι όμως, διδάσκουν τα παιδιά μας πρέζα και έγκλημα…" σε ανάρτηση γνωστού δημοφιλούς ιστοτόπου για Το σουξέ του Trannos «Της αρέσει να ‘μαι αλήτης και εγώ να είμαι Madame» είναι κυριολεκτικά το hit των ημερών, σε τέτοιο βαθμό ώστε να παιχτεί ακόμα και σε… γιορτή Νηπιαγωγείου!!!

Ποιος είναι ο Τρανός ίσως να μη γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς που τα νήπια ή τα μεγαλύτερα ηλικιακά παιδιά τους στο άκουσμα των "ασμάτων" του πάλλονται κυριολεκτικά!

Οι στίχοι του τραγουδιού που είναι σουξέ, κορυφαίο στις προτιμήσεις και ακούστηκε στα προαύλια των σχολείων στις αποχαιρετιστήριες γιορτές λόγω θέρους είναι αποκαλυπτικοί για την κατάντια σχολείου και οικογενειών:

Τα διαμάντια στο κορμί της
είναι όλα τα λεφτά
Της αρέσει να ‘μαι αλήτης
και εγώ να ‘μαι Madame
Έχω κόλλημα μαζί της
δεν υπάρχει πουθενά
Της αρέσει να ‘μαι αλήτης
και εγώ να ‘μαι Madame...

To βιβλίο του Ζαν Κλοντ Μισεά "Η εκπαίδευση της αμάθειας", αν και γραμμένο το 1999, προφητικό, δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα:

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΘΕΙΑΣ

ΖΑΝ ΚΛΩΝΤ ΜΙΣΕΑ

Μετάφραση: Άγγελος Ελεφαντης, εκδ. Βιβλιόραμα

Απόσπασμα από κεφ. VII σελ. 35-44

 

Το Σεπτέμβριο του 1995 – «πεντακόσιοι πολιτικοί, οικονομικοί ηγέτες και επιστήμονες πρώτης κλάσεως», που στα δικά τους τα μάτια φαντάζουν η ελίτ του κόσμου, συγκεντρώθηκαν στο ξενοδοχείο Fair-mon του Σαν Φρασίσκο για να εκθέσουν τις απόψεις τους για τα πεπρωμένα του νέου πολιτισμού. Δεδομένου του αντικειμένου του, στο φόρουμ αυτό πρυτάνευε η αρχή της πιο αυστηρής αποτελεσματικότητας:

«Αυστηροί κανόνες υποχρεώνουν όλους τους συμμετέχοντες να ξεχάσουν τη ρητορική. Οι εισηγητές διαθέτουν μόλις πέντε λεπτά για να εισηγηθούν κάποιο θέμα. Εξάλλου στη διάρκεια των συζητήσεων καμία παρέμβαση δεν μπορεί να υπερβαίνει τα δύο λεπτά».

Από τη στιγμή που καθορίστηκαν αυτές οι αρχές εργασίας, η σύσκεψη αναγνώρισε - σαν κάτι το απολύτως προφανές που δεν άξιζε τον κόπο να ζητηθεί - ότι τον ερχόμενο αιώνα εισαγωγικά τα «δύο δέκατα του ενεργού πληθυσμού θα ήταν αρκετά για να διατηρηθεί η δραστηριότητα της παγκόσμιας οικονομίας».  Με τόσο ξεκάθαρες βάσεις το κύριο πολιτικό πρόβλημα, που το καπιταλιστικό σύστημα είναι υποχρεωμένο να αντιμετωπίσει τις επόμενες δεκαετίες, μπορεί να διατυπωθεί με κάθε αυστηρότητα: Πώς θα είναι δυνατό, για την ελίτ του κόσμου, να διατηρηθεί η διακυβερνησιμότητά της κατά τα 80% υπεράριθμης ανθρωπότητας, της οποίας το ανώφελο έχει ήδη προγραμματίσει η φιλελεύθερη λογική;

Παδιά, Νέοι και Εκκλησία / Αλέξης Λάππας - π. Βαρνάβας Γιάγκου

Οι εκδόσεις Εν Πλω οργάνωσαν μια πολύ ενδιαφέρουσα, ανοιχτή συζήτηση του π. Βαρνάβα Γιάγκου, υπεύθυνου νεότητας της Ι. Μητρ. Θεσσαλονίκης με τον Αλέξη Λάππα, ψυχίατρο παιδιών κι εφήβων, με θέμα: Παιδιά, νέοι κι Εκκλησία 

Η ελπίδα που κρύβεται στον λόγο του Χριστού σε μια κοινωνία σε ρήξη 

Η συζήτηση έλαβε χώρα την Δευτέρα 16 Μαΐου, στην 26η Έκθεση Εκκλησιαστικής Τέχνης ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ στην Helexpo Θεσσαλονίκη

Νεανική εγκληματικότητα στα σχολεία – Μέχρι πότε θα τους νταντεύουμε;

 

Τα στόματα ανοίγουν για τον 14χρονο Μάκη που βρέθηκε απαγχονισμένος στο δωμάτιο του σπιτιού του στα Κάτω Πατήσια. Συμμαθητές και φίλοι του παιδιού μιλούν ότι ο 14χρονος οδηγήθηκε στην αυτοκτονία, όχι λόγω του επικίνδυνου διαδικτυακού “παιχνιδιού” Blackout Challenge, αλλά λόγω του άγριου bullying που δέχονταν από ομάδα συμμαθητών του. Αν και υπόθεση του 14χρονου είναι ακόμα προς διερεύνηση, την ίδια στιγμή η νεανική εγκληματικότητα έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας.

Λίγες μέρες μετά το τραγικό συμβάν, ομάδες μαθητών από το σχολείο του 14χρονου συνεπλάκησαν στο Άλσος Βεϊκου, κατά την διάρκεια σχολικής εκδρομής. Κάποιοι μάλιστα από τους μαθητές χρησιμοποίησαν ακόμα και μαχαίρια. Προχτές στην δημοσιότητα ήρθε μια παλαιότερη υπόθεση άγριου bullying με θύμα μία 14χρονη, συμμαθήτρια μάλιστα του 14χρονου Μάκη.

Από το 2021 η μαθήτρια δέχονταν συνεχιζόμενο και εξευτελιστικό bullying, ακόμα και από συμμαθήτριες της. Μία επίθεση, που είχε καταγραφεί σε βίντεο από τους ίδιους τους δράστες, είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Σε αυτό φαίνεται το κορίτσι να ξυλοκοπείται άγρια, υπό τις επευφημίες μάλιστα των συγκεντρωμένων που φωνάζουν «βάρη τη, βάρη τη»:

Το ΒΙΝΤΕΟ και η συνέχεια στον σύνδεσμο:

Νεανική εγκληματικότητα στα σχολεία – Μέχρι πότε θα τους νταντεύουμε;

Ἡ γενιά τοῦ διαδικτύου γυρνᾶ τήν πλάτη σέ πολιτικούς καί Ἐκκλησία

Ἡ γενιά τοῦ διαδικτύου γυρνᾶ τήν πλάτη σέ πολιτικούς καί Ἐκκλησία

Εφημερίς Εστία Απρ 01, 2022

Μόνο δύο στούς δέκα ἔχουν μετάσχει σέ πολιτικές δράσεις

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ πού τό διαδίκτυο καί οἱ ἔξυπνες συσκευές εἶναι ἀναπόσπαστα ἀντικείμενα τῆς καθημερινότητός μας, ὅλο καί περισσότερο οἱ Ἕλληνες, εἰδικά οἱ νέοι ἡλικίας 16-25 ἐτῶν, γυρνοῦν τήν πλάτη στήν πολιτική, τούς πολιτικούς καί τήν Ἐκκλησία. Ἡ πρώτη ἔρευνα στήν Ἑλλάδα πού ἑστίασε τήν προσοχή της στήν γενιά Ζ καί διενεργήθη ἀπό τό Eteron-Ἰνστιτοῦτο γιά τήν Ἔρευνα καί τήν Κοινωνική Ἀλλαγή σέ συνεργασία μέ τήν ἑταιρεία Aboutpeople, κατέδειξε ἄκρως ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα καί πληροφορίες γιά τό πῶς σκέφτονται καί ἀντιδροῦν οἱ νέοι τῆς χώρας μας. Τό πρῶτο σημαντικό εὕρημα ἔχει νά κάνει μέ τούς ποιούς ἐμπιστεύονται οἱ νέοι ἡλικίας ἀπό 16 ἕως 25 ἐτῶν. Παρά τά πυρά πού ἔχουν δεχθεῖ οἱ ἐπιστήμονες λόγῳ τῆς πανδημίας, συγκεντρώνουν ποσοστό ἐμπιστοσύνης ἄνω τοῦ 61% (61,8%) καί ἀκολουθοῦν τό οἰκογενειακό περιβάλλον (49,4%) καί οἱ φίλοι (39,5%). Πιό κάτω εὑρίσκονται ἡ ἐκπαίδευσις (33,6%), τά κοινωνικά δίκτυα (31,4%) καί τά ΜΜΕ (29%). Ἀντιθέτως μονοψήφια ποσοστά συγκεντρώνουν οἱ πολιτικοί καί ἡ Ἐκκλησία (6,8% καί 3,8%, ἀντιστοίχως).

Παρά τό γεγονός ὅτι οἱ ἐνημερωτικές ἱστοσελίδες καί τά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως εἶναι ἰδιαίτερα διαδομένες στούς νέους, παρατηρεῖται τό ἑξῆς παράδοξο. Ὑπάρχει ἔντονη ἐπιφυλακτικότης γιά τήν ἀξιοπιστία τους. Κατά συνέπεια δέν μπορεῖ νά ἀποτελεῖ ἔκπληξη ὅτι ἡ δραστηριότης τῶν νεαρῶν σέ κοινωνικά δίκτυα ἀναφορικῶς μέ πολιτικές ἀναρτήσεις εἶναι συγκρατημένη. Εἰδικώτερα, τό 75% τῶν ἐρωτηθέντων ἀπήντησε ὅτι δέν κοινοποιεῖ ἀναρτήσεις μέ πολιτικό περιεχόμενο καί τό 76,5% ὅτι δέν κάνει ἀναρτήσεις ἐπί πολιτικῶν ἤ κοινωνικῶν θεμάτων!

Περίπου δύο στούς δέκα νέους (25,6%) ἀνέφεραν ὅτι ἔχουν συμμετάσχει σέ διά ζώσης πολιτικές δράσεις τόν τελευταῖο χρόνο, τό 21,1% ὅτι ἔχει συνεισφέρει οἰκονομικά σέ πολιτική ἤ κοινωνική ἐκδήλωση ἤ φεστιβάλ, τό 9,5% ὅτι συμμετέχει σέ κάποιο κόμμα ἤ κομματική ὀργάνωση νεολαίας καί τό 7,3% ὅτι συμμετέχει σέ κάποια συλλογικότητα στή γειτονιά του. Ἡ πλειοψηφία πάντως (54,3%) ἀπαντᾶ ὅτι δέν ἔχει συμμετοχή σέ κάποια ἀπό τίς παραπάνω ἐκδηλώσεις. Τέλος, στήν ἐρώτηση γιά τό ἐάν προτίθενται νά ψηφίσουν στίς ἑπόμενες ἐκλογές, ἡ συντριπτική πλειοψηφία (84%) ἀπαντᾶ καταφατικῶς. Αὐτό βεβαίως τρομάζει τά πολιτικά κόμματα γιατί ὅπως διαπιστώνει ἡ ἔρευνα, δύσκολα μπορεῖ κάποιος νά τοποθετήσει ἰδεολογικῶς τούς νέους.

Ἡ «ἀκατανόητη» συμπεριφορά τῆς γενιᾶς Ζ, συμφώνως πρός τούς ἐκπροσώπους τῆς Eteron, ἔχει νά κάνει μέ τό γεγονός πώς τό 51,6% τῶν νέων περνᾶ ἀπό πέντε ἕως 10 ὧρες στό διαδίκτυο σέ καθημερινή βάση, τό 10,6% περισσότερες ἀπό 10 ὧρες καί τό 36,7% λιγώτερο ἀπό πέντε ὧρες. Καί παρά τήν ἄρνησή τους νά τοποθετοῦνται ἐπί πολιτικῶν θεμάτων, τό 55% δηλώνει ὅτι ἐνδιαφέρεται «πάρα πολύ» καί «πολύ» νά παρακολουθεῖ τήν ἐπικαιρότητα καί τό 30,5% ἀρκετά. Τό ἐπίπεδο ἐκπαιδεύσεως διαδραματίζει ρόλο ὡς πρός τήν παρακολούθηση τῆς ἐπικαιρότητος (τό 51,2% μέχρι τήν δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση ἀπήντησαν «πάρα πολύ» καί «πολύ», ἐνῶ τό ἀντίστοιχο ποσοστό στήν ἀνώτατη ἐκπαίδευση εἶναι 61,4%.) Οἱ νέοι πού διαμένουν στήν Ἀττική (60,8%) ἐκδηλώνει μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον γιά τήν ἐπικαιρότητα ἐν συγκρίσει μέ ἐκείνους στήν ἐπαρχία (50,9%).
Οἱ κύριες πηγές ἐνημερώσεως κατά συνέπεια ἔχουν νά κάνουν μέ τό διαδίκτυο. Οἱ νέοι ἐπιλέγουν σχεδόν ἀποκλειστικά (85%) τίς ἐνημερωτικές ἱστοσελίδες καί τά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως γιά τήν πληροφόρηση. «Βασιλιᾶς» τῶν κοινωνικῶν δικτύων ἀναδεικνύεται τό μέσον πού ἐπικεντρώνεται στήν εἰκόνα, δηλαδή τό Instagram. Μέσῳ αὐτοῦ τό 67,9% παρακολουθεῖ τά πολιτικά κόμματα καί τούς πολιτικούς.

Ἑπτά στούς δέκα ἀπήντησε ὅτι ἔχει πέσει θῦμα ψευδοῦς εἰδήσεως ἄν καί διευκρινίζει ὅτι ἔχει τήν ἱκανότητα νά ἐντοπίσει τά fake news. Ἐπίσης, τό 89% ἀνέφερε ὅτι διασταυρώνει μιά εἴδηση πού διαβάζει «πολύ συχνά» ἤ «ἀρκετές φορές». Ἡ εἴδησις διασταυρώνεται βάσει τοῦ ἀτόμου που τήν δημοσίευσε ἤ τήν ἀναδημοσίευσε (49,1%) καί βάσει τοῦ ἐάν προέρχεται ἀπό ἐπίσημο κρατικό φορέα (45,1%) καί τό ἐάν ἡ εἴδηση τούς φαίνεται λογική ἤ ταιριάζει μέ τό πῶς σκέφτονται (41,2%).

Γράμμα μιας νηπιαγωγού σε μητέρα - Είχες φορέσει χειροπέδες στο παιδί σου, πολύ πριν το κάνουν αυτοί...

"Θα σου πω όλη την ιστορία, από την αρχή. Για να μην αναρωτηθείς ξανά πώς ένα παιδί καταλήγει να σκοτωνει έναν άνθρωπο για ομάδες.. .να σκοτώνει έναν σκύλο,να βιάζει μια γυναίκα...

Όλα ξεκίνησαν όταν τα αγόρια σου ήταν δύο- τρία χρονών. Είχατε πάει βόλτα σε μια καφετέρια. Και τα είδες να μαδάνε την γλάστρα του μαγαζιού και να γεμίζουν τον τόπο χώματα και σκέφτηκες πως αυτό το παιχνίδι θα τα απασχολήσει για λίγο και ήπιες μια ακόμα γουλιά εσπρέσο. Και όταν ο σερβιτόρος προσπάθησε να τους μιλήσει, έγινες έξαλλη που ανακατεύεται με ξένα παιδιά.

Και τότε που πετούσανε πετρούλες στην παραλία επάνω σε μια κοπέλα και εκείνη σε στραβοκοίταξε και σκέφτηκες πως δεν έχει ιδέα από παιδιά, η κακομαθημένη!

Ίσως να φταίει και εκείνη η πρώτη φορά που ο μικρός άρπαξε το φτυαράκι από το χέρι ενός παιδιού, στο πάρκο κι εσύ έκανες ότι δεν είδες. Και μεταξύ μας, καμάρωσες που το παιδί σου είναι διεκδικητικό. Και όταν το παιδάκι αντέδρασε, το χτύπησε με το φτυάρι στο κεφάλι. Και κατά βάθος το ευχαριστήθηκες.

Φταίει που μετά, στο νηπιαγωγείο, εσύ ο περήφανος μπαμπάς, συμβούλεψες τα μικρά να ρίχνουν και από καμία ψιλή, αν χρειαστεί (αλλά μόνο αν χρειαστεί, δεν είσαι παράλογος), γιατί δεν είναι τίποτα φλώροι. Και κάθε που η δασκάλα προσπαθούσε να σου μιλήσει, την έβγαζες τρελή και έλεγες ότι τα έχει βάλει στο μάτι. Και τότε που ο μικρός έσπασε τα τουβλάκια στο σχολείο και σας ζήτησε να τα αντικαταστήσετε, χάιδεψες την φράντζα του και είπες να μην ανησυχεί. Η μαμά θα πάρει καινούρια. Και τον έλουσες φιλιά και δεν είπες τίποτα άλλο. Και φεύγοντας, του πήρες παγωτό, σίγουρη ότι θα είχε μια δύσκολη μέρα, στα χέρια της.

Και μετά, στο δημοτικό, που τα αγόρια έπαιζαν μπάσκετ με την παρέα τους και ήρθε εκείνος ο μικρός, ο Γιωργάκης, που έχει νανισμό. Και τα αγόρια δεν ήταν πρόθυμα να χάσουν το παιχνίδι, για ένα μπασμένο. Και τον έδιωξαν, τον κορόιδεψαν, και του πέταξαν την τσάντα. Και όταν σου εξιστόρησε το περιστατικό ο διευθυντής, εσύ, μπαμπά, καμάρωσες, γιατί τα αγόρια σου είχαν γίνει σκληρά αντράκια. Και είπες ότι φταίει ο Γιωργάκης που το πήρε κατάκαρδα, χωρίς λόγο. Μάλλον δεν είναι δυνατός χαρακτήρας, σαν τα δικά σου.

Και έπειτα, στο γυμνάσιο, που ήρθε στην τάξη η Ελένη. Και ήταν ένα ανεπτυγμένο κορίτσι, σωστή γυναίκα. Και ο μεγάλος την γούσταρε. Και του είπες ότι οι γκόμενες θέλουν και λίγο νταηλίκι. Και εκείνος το πήρε το μήνυμα (είχε χρόνια καταλάβει πώς να είναι σωστός γιος για σένα ) και την στρίμωξε στις τουαλέτες. Και την έβγαλε φωτογραφίες και τις έδειξε στην τάξη. Και όταν βρέθηκες μπροστά στους εξαγριωμένους γονείς της, τους είπες ότι έτσι είναι τα αγόρια, γεμάτα ορμόνες και ανώριμα. Και αν δεν θέλουν προβλήματα, να της μάθουν να μην προκαλεί. Και έφυγες με ψηλά το κεφάλι, γιατί ήσουν πια σίγουρος ότι τα αγόρια σου δεν είναι γκέι. Μεγάλη υπόθεση!

Μετά όμως δεν ήταν πια μικρά παιδιά. Και δεν είχες απέναντι έναν κακομοίρη σερβιτόρο, μια κακομαθημένη άτεκνη, ένα μυξιάρικο στο πάρκο, μια ξινή δασκάλα, έναν ανίσχυρο διευθυντή, ένα ανήλικο κορίτσι. Είχες τον νόμο. Κι αν εσύ τους έμαθες ότι νόμοι δεν υπάρχουν, είσαι ο μόνος ένοχος.

Ποιοι και γιατί έδειραν τον καθηγητή Δράκο - Το κείμενο της ανάληψη ευθύνης:

Την ευθύνη της επίθεσης εις βάρος καθηγητή της ΑΣΟΕΕ Αναστάσιου Δράκου την ώρα του μαθήματος ανέλαβαν αναρχικοί με ανάρτηση κειμένου τους στην σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου indymedia. To κείμενο έχει τίτλο “Λίγα λόγια για την παρέμβαση στον καθηγητή Α. Δράκο”. Στην ανακοίνωση οι αναρχικοί αναφέρουν ότι τον χτύπησαν δημοσίως για να σπάσει το πλέγμα σιωπής που προστάτευε τον καθηγητή από διώξεις για εκμετάλλευση ανηλίκων.

Υπενθυμίζεται ότι άγνωστοι μπήκαν στον χώρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών την Τρίτη 11 Ιανουαρίου στη 1.30 το μεσημέρι και χτύπησαν τον καθηγητή μπροστά στα μάτια των φοιτητών, κάποιοι εκ των οποίων επίσης ξυλοκοπήθηκαν, όταν προσπάθησαν να τον προστατεύσουν. Ο Α. Δράκος είχε πει τότε στους αστυνομικούς ότι δεν έχει προβλήματα με τους αναρχικούς και ότι εκτιμά πως εκείνοι που του επιτέθηκαν, ήταν βαλτοί από καθηγητές με τους οποίους έχει αντιδικία σε ποινικά δικαστήρια.

Όντως τρεις ημέρες μετά το επεισόδιο άρχισε η δίκη του, όπου είναι συγκατηγορούμενος με την κουμπάρα του, για εκβίαση και τοκογλυφία. Μηνυτής είναι ένας άλλος καθηγητής της ΑΣΟΕΕ που όμως ήταν επί σειρά ετών συνεταίρος του Δράκου. Ο μηνυτής (που έχει καταδικαστεί και ο ίδιος), εκτός από τις οικονομικές διαφορές που έχει με τον Δράκο, τον κατήγγειλε και για αποπλάνηση ανηλίκων αγοριών στη Ρουμανία, ενώ άλλος συνάδελφος του καθηγητή κατήγγειλε ότι τον είδε στο Πανεπιστήμιο να ασελγεί και ότι ο ίδιος ο Δράκος του είπε πως του αρέσουν τα αγόρια.

Η ανάληψη ευθύνης:

Λίγα λόγια για την παρέμβαση στον καθηγητή Α.Δράκο

από Αναρχικοί/ες

Η εποχή που ζούμε μας βρίσκει παγιδευμένους μέσα σε μια θεαματική, επιβλητική αλλά και παράλληλα εύθραστη κανονικότητα, την κανονικότητα των ‘’αρίστων’’ και των δούλων τους. Καθισμένοι πίσω από τις έδρες τους, με πλατιά χαμόγελα και υπερφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, οι ‘’άριστοι’’ αποτελούν το όνειρο κάθε μικροαστού. Όσο όμως και αν επιμελούνται επικοινωνιακά αυτήν την εικόνα, η διάχυτη σαπίλα και δυσωδία που τους διέπει ξεχειλίζει από παντού λυμαίνοντας τον χώρο που στέκονται και αναπνέουν.

Η συγκεκριμένη εικόνα συνήθως συνοδεύεται απο υψηλό κοινωνικό στάτους και ίσως από κάποια υψηλόβαθμη θέση στο ακαδημαϊκό, καλλιτεχνικό ή πολιτικό στερέωμα. Δεν ξεχνάμε την υπόθεση του κατά συρροή βιαστή, παιδεραστή και εμπλεκόμενο σε δομές φιλοξενιάς ανήλικων προσφυγόπουλων, Δ. Λιγνάδη, έναν ‘καταξιωμένο’ ηθοποιό στα μάτια της σαθρής ελληνικής κοινωνίας, που οι πολιτικές του επαφές ήταν και είναι τόσο ισχυρές ώστε να διόριστεί πρόεδρος του Εθνικόυ Θεάτρου. Άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα ‘’αριστείας και ηθικής ‘’είναι ο Νίκος Γεωργιάδης, βουλευτής και γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ. Το 2016 αυτο το καθίκι βρέθηκε εμπλεκόμενο σε κύκλωμα παιδεραστίας στην Μολδαβία. Ζητάμε συγνώμη εάν τα παραπάνω ονόματα σας έφεραν αηδία αλλά υπάρχει και συνέχεια και αυτή είναι ο αναπληρωτής καθηγητής χρηματοοικονομικής διοίκησης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αναστάσιος Δράκος.

ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ, ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΙΩΠΗΛΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΠΟΥ ΕΚΤΥΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ

Ο Δρ Ovide, παιδίατρος νευρολόγος, προειδοποιεί για μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας.

Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται στα σπίτια μας σήμερα, και περιλαμβάνει τα πιο όμορφα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε καταστροφική συναισθηματική κατάσταση! Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας δίνουν όλο και πιο ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με μια οξεία και σταθερή αύξηση της παιδικής ψυχικής ασθένειας που τώρα φτάνει σε διαστάσεις επιδημίας:

Τα στατιστικά δεν λένε ψέματα:
• 1 στα 5 παιδιά έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας
• Έχει παρατηρηθεί αύξηση 43% στη ΔΕΠΥ
• Παρατηρήθηκε αύξηση 37% στην εφηβική κατάθλιψη
• Έχει παρατηρηθεί αύξηση 200% στο ποσοστό αυτοκτονιών μεταξύ παιδιών ηλικίας 10 έως 14 ετών.

Τι συμβαίνει και τι έχουμε πάθει;

Τα σημερινά παιδιά είναι υπερδιεγερμένα και υπερ-προικισμένα με υλικά πράγματα, αλλά στερούνται τα θεμέλια μιας υγιούς παιδικής ηλικίας όπως:

• Συναισθηματικά διαθέσιμοι γονείς
• σαφώς καθορισμένα όρια
• Ευθύνες
• Ισορροπημένη διατροφή και επαρκής ύπνος
• Κίνηση γενικά αλλά ειδικά σε εξωτερικούς χώρους
• Δημιουργικό παιχνίδι, κοινωνική αλληλεπίδραση, ανεπίσημες ευκαιρίες παιχνιδιού και χώροι πλήξης

Μαθητές σύμβολα της Εθνικής Αντίστασης

Αριστομένης Συγγελάκης

Μάθιος Πόταγας – αδέλφια Βερβελάκη - Σταύρος Ανδρεαδάκης – Ηρώ Κωνσταντοπούλου

Γράφει ο Αριστομένης Συγγελάκης
 

«Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις,  - εκεί που πάει να σκύψει

με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο

Να τη πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει

και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου» Γιάννης Ρίτσος[1]

 

Καθ’ όλη την ιστορία και σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου η νεολαία πρωτοπορεί στον αγώνα για ελευθερία. Τέσσερα χαρακτηριστικά παραδείγματα παιδιών και εφήβων από τη μνημειώδη Αντίσταση του ελληνικού λαού στη διάρκεια της Κατοχής επιβεβαιώνουν την παραπάνω διαπίστωση.

 

Στις 2 Μαΐου 1941, ο δεκαεπτάχρονος Μάθιος Πόταγας, μαθητής της Ε’ Γυμνασίου της Βαρβακείου, γράφει ιστορία ως εμπνευστής και πρωταγωνιστής μιας από τις πρώτες πράξεις Αντίστασης στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Όπως σημειώνει ο Μανώλης Γλέζος, που έφερε στο φως αυτή την σπάνια ιστορία θάρρους και αυτοθυσίας, αμέσως μετά την κατάληψη της Πάτρας στις 26 Απριλίου 1941 η μεραρχία «Σωματοφυλακή SS Αδόλφος Χίτλερ» κινείται νότια με κατεύθυνση την Καλαμάτα. Λίγο έξω από τη Βυτίνα, στη γέφυρα Κουτρουμπή βρίσκει απέναντί της έναν ατρόμητο έφηβο που υψώσει το χέρι του φωνάζοντας: «Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί»[2]. Μόλις ο διερμηνέας μετέφρασε τα λόγια του αμούστακου νέου, ο διοικητής της επίλεκτης γερμανικής μονάδας εκτέλεσε εν ψυχρώ τον ηρωικό μαθητή. Διέταξε δε τους στρατιώτες του να πολτοποιήσουν το κεφάλι του Μάθιου Πόταγα με μία μεγάλη πέτρα, γιατί, κατά τη ναζιστική ιδεολογία αυτό το τέλος πρέπει να έχουν όσοι αντιστέκονται…  

Η θυσία του Μάθιου Πόταγα ανάβει τη σπίθα της Αντίστασης

Η θυσία του Μάθιου Πόταγα δεν πήγε χαμένη[3]. Μαζί με άλλες αντιστασιακές πράξεις άναψε τη σπίθα της Αντίστασης στις καρδιές των Ελλήνων. Ακολουθεί ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της Μάχης της Κρήτης, όπου πολλοί συνομήλικοι του Μάθιου Πόταγα όπως ο Ιωάννης Μαυραντωνάκης[4] και άλλοι έφηβοι και νέοι, μαζί με χιλιάδες άλλους Κρητικούς, συμμετείχαν στην σθεναρή άμυνα του κρητικού λαού εναντίον των επίλεκτων αλεξιπτωτιστών και ορεινών καταδρομέων της Βέρμαχτ. Όμως, παρά την ηρωική αντίσταση του κρητικού λαού, που ξάφνιασε τον υπερόπτη εισβολέα,  η Κρήτη πέφτει και οι Γερμανοί πανηγυρίζουν για την πύρρειο νίκη τους.

Το βράδυ που πέφτει η Κρήτη, ο Λάκης Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος κατεβάζουν και σκίζουν την πολεμική σημαία του Γ’ Ράιχ με τον αγκυλωτό σταυρό, που μόλυνε τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Αυτό ήταν! Η Ελλάδα παίρνει φωτιά: αντιστασιακές ομάδες κι οργανώσεις ξεπηδούν σε όλη την ελληνική επικράτεια και δίνουν το σύνθημα της καθολικής Αντίστασης σε όλη την Ευρώπη. Μία Αντίσταση, που δεν μπόρεσε να κάμψει ούτε η πείνα ούτε η κτηνώδης βία και η πέρα από κάθε λογική τρομοκρατία των κατακτητών.

Αδέλφια Βερβελάκη: η μεγάλη θυσία των μικρών ηρώων από τη Βιάννο.

Δύο χρόνια μετά, στα μέσα του Σεπτέμβρη του 1943, βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή του πολέμου: ο Μουσολίνι έχει ήδη ανατραπεί και η Ιταλία εγκαταλείπει τον Άξονα και περνά στην πλευρά των Συμμάχων. Ο λαός βράζει σε όλη την Ελλάδα, πραγματοποιούνται διαδηλώσεις σε πολλές περιοχές, Ιταλοί αξιωματικοί και στρατιώτες περνούν στην Αντίσταση. Το Γ’ Ράιχ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, η ηγεμονία του αμφισβητείται. Αποφασίζει να ολοκαυτώσει την επαρχία Βιάννου[5],  αξιοποιώντας μία ευκαιρία που του παρέχεται, με στόχο να εμπεδώσει την κυριαρχία του στην Ελλάδα και να στείλει μήνυμα της ναζιστικής ισχύος σε όλο τον κόσμο.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1943, ανήμερα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, μεγάλη γερμανική δύναμη εισέρχεται στα χωριά της επαρχίας Βιάννου. Παρά την τοπική εορτή και πατώντας το λόγο της στρατιωτικής τους τιμής και κάθε ανθρώπινη αξία ξεκινούν αμέσως μαζικές εκτελέσεις άμαχων πολιτών. Μια ομάδα Γερμανών φτάνει στη θέση Λυγιά του Αγίου Βασιλείου, στο Μετόχι της οικογένειας Βερβελάκη από το Κεφαλοβρύσι. Εκεί βρίσκονται τα τρία μικρότερα παιδιά της οικογένειας, η Ευαγγελία 8 ετών, η Μαρία 12 ετών και ο Στέλιος 15 ετών. Τα βασανίζουν άγρια, χρησιμοποιώντας ακόμη και τις ξιφολόγχες τους για να αποκαλύψουν πού κρύβεται ο πατέρας τους. Όμως τα μικρά παιδιά δεν λυγίζουν. Αντιστέκονται με σπάνια γενναιότητα στην ασύλληπτη ναζιστική κτηνωδία. Η λαϊκή μούσα τραγουδά γλαφυρά τη θυσία των αδελφών Βερβελάκη[6]:

Τρία παιδιά σκοτώσανε εις το Κεφαλοβρύσι

η απονιά των Γερμανών είναι παρά τη φύση,

πως δεν εμαρτυρούσανε πού είναι ο μπαμπάς τους

τις σάρκες τους εκόβανε γουλιές με τα σπαθιά τους.

Οι αιμοβόροι Γερμανοί που δεν τα λυπηθήκαν,

κομμάτια κόβαν τα παιδιά, ώσπου νεκρά τ’ αφήκαν.

Όταν τα παρασιτοποιημένα ασπόνδυλα κάνουν πάρτι

Του Ηλία Παπαναστασίου


Στις 14/5 ανοίγει επίσημα ο Τουρισμός, η Ελλάδα ανοίγει τα φτερά της για να «πετάξει» στην Διεθνή Τουριστική Αγορά. Μην ξεχνάμε πως εάν υπάρχει αναπλήρωση της τάξης του 50–60% των εσόδων του 2019 αυτό θα ήταν μια μεγάλη επιτυχία. Όμως, από τι εξαρτάται αυτό; Απλούστατα, από την πετυχημένη διαχείριση της Πανδημίας, την αυτοπροστασία του πληθυσμού, την διατήρηση της ατομικής και κοινωνικής του ευθύνης και φυσικά την συνολική επανεκκίνηση της Οικονομίας. Αν σκεφτούμε πως: 

 

–Ο Τουρισμός αποτελεί το 20–25% του συνολικού ΑΕΠ της Ελληνικής Οικονομίας

–Οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό αποτελούν μια εργαζομένη τάξη τουλάχιστον 200.000 εργαζόμενων και

–Οι «συγγενείς κλάδοι» του Τουρισμού όπως η εστίαση, τουριστικά καταστήματα, ξεναγοί, ειδικές μορφές τουρισμού όπως τα θαλάσσια αθλήματα, οι ξεναγήσεις κλπ. συμπληρώνουν την συνολική εικόνα. Εάν λοιπόν δεν επανεκκινηθεί η Οικονομία, μείνουν κλειστά τα Ξενοδοχεία, καταστήματα, εστιατόρια ποιος θα φταίει; Για αναρωτηθείτε !

Για σκεφτείτε πόσα κρούσματα – που θα φανούν μετά 10 και 15 μέρες– θα έχουμε εξαιτίας αυτών των λεβεντόπαιδων που έχουν γραμμένη την Κοινωνία στα παλαιοτέρα των υποδημάτων τους, φτάνει να περνάνε καλά, να διασκεδάζει ο βολεμένος εαυτούλης τους, να μην υπολογίζουν τίποτε και κανέναν, αιωνίως (δήθεν) εξεγερμένοι έφηβοι, ανώριμοι και παντελώς ανεύθυνοι, παθολογικοί νάρκισσοι και ναρκισσευόμενοι, μια συβαριτική, καλοβαλμένη συβαριτικού τύπου γενιά, παντελώς παρηκμασμένη ακόμη κι αν συγκριθεί με την αμέσως προηγούμενη, πολύ περισσότερο εάν συγκριθεί με την γενιά των πατεράδων και των παππούδων που έφτιαξαν ουσιαστικά την Ελλάδα! Μια γενιά αμόρφωτων πτυχιούχων που το μόνο που σκάφτονται –όσοι έχουν κάποια προσόντα – να φύγουν στο εξωτερικό ή να μείνουν στην Ελλάδα τρεφόμενοι από τους γονείς τους μέχρι την «βαθειά εφηβεία» των 40–45 ετών. Μια γενιά που θεωρεί την πειθαρχία καταπίεση, την προστασία και τα μέτρα λόγω του Κορωναιού «αστυνομικό κράτος» και την αστυνομία «φασιστική καταπίεση» ! Μια γενιά που μεγάλωσε σε πολύ μεγάλο ποσοστό χωρίς Πατέρα, με οικογένειες χωρίς ρόλους, καθαρά υπερπροστατευτικού και μητροκεντρικού χαρακτήρα και με μόνιμο σύνθημα «Να μην χαλάσουμε χατήρι στο παιδί, μην το καταπιέσουμε και ας ανεχτούμε τα πάντα από αυτό !». Άλλωστε, τώρα φαίνονται όλα τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των τελευταίων τριών δεκαετιών. Της καταστροφής της Οικογένειας και του θεμελιακού ρόλου του Πατέρα από τον πολιτικά άθλιο νόμο του ΠΑΣΟΚ του 1983 «Περί Μεταρρυθμίσεως του Οικογενειακού Δικαίου»!

Εάν λοιπόν αυτή η γενιά της Παρακμής, του Εκφυλισμού και του απόλυτου Μηδενισμού δεν χαλιναγωγηθεί, δεν επανεκπαιδευτεί και δεν αποθεραπευτεί από το συνολικό άρωμα της (δήθεν) ανοχής και «ανεκτικότητας» που κατακλύζει την Ελληνική Κοινωνία τα τελευταία 20–25 χρόνια, εάν αυτή η Νεολαία δεν σκληραγωγηθεί μέσω της ανασυγκρότησης της Οικογένειας, του Εκπαιδευτικού Συστήματος αλλά και της Στράτευσης που έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε τέτοια φρούτα–βλαστάρια που «πολεμούν το σύστημα» – εννοείται κατά φαντασία– μη κατανοώντας πως αυτό που κάνουν είναι αυτό ακριβώς που επιζητεί το σύστημα δηλαδή η γενική διάλυση των πάντων, ο απόλυτος Μηδενισμός (Νιχιλισμός) και τα κάθε είδους αδιέξοδα. Αυτό που κάνουν δεν «πολεμά το σύστημα» αλλά αντίθετα το βοηθά τα μάλα! 

Από μια κοινωνία με εξαρτήσεις στην κοινωνία της συνολικής εξάρτησης;

Όψεις της ψηφιακής επιτάχυνσης

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

Πάει καιρός, από τότε που ο μακαρίτης Τίμοθυ Λήρυ (ψυχολόγος και παιδί της αμερικάνικης αμφισβήτησης), είχε βρήκε την ψυχεδελική ηρεμία του στις τεχνολογίες του κυβερνοχώρου. Ως «τόπου» διαφυγής απ΄ την πραγματικότητα, όπου μπορούμε να μεταμορφωνόμαστε, χωρίς LSD και βλαπτικά τριπάκια. Ο Λήρυ συνέδεσε το ψυχεδελικό κίνημα «διεύρυνσης» του εαυτού με την εκρηκτική εξάπλωση του προσωπικού υπολογιστή, στο κίνημα που ονομάστηκε «κυβερνοδελική» (κυβερνητική και ψυχεδέλεια).

Η προσπάθεια των νέων του ΄60, να βιώσουν βαθύτερες ψυχικές διεργασίες με τη χρήση ψυχοδηλωτικών ουσιών, έφτασε στο όριό της είτε μέσα από την εξάρτηση ή την παράνοια, είτε μέσα από την καταναλωτική ενσωμάτωση. Ο σπόρος όμως που έψαχνε τα όρια του ανθρώπινου υποσυνείδητου ήταν ισχυρός και μετουσιώθηκε στην ψηφιακή κουλτούρα του προσωπικού υπολογιστή, ως δικαίωση της – εντέλει ατομικιστικής και ναρκισσιστικής – χίππικης αντικουλτούρας με τη λογική μάλιστα ότι «το όριο είναι ότι δεν υπάρχει όριο».Άλλωστε οι περισσότεροι γκουρού της βιομηχανίας λογισμικού, είχαν λίγο-πολύ, βαπτιστεί στα ιερά νερά του κινήματος, προτού γίνουν γιάππυς και πριν ο Λήρυ ασχοληθεί με τη παραγωγή υπολογιστών αναγγέλλοντας ότι «το PC είναι το LSD της δεκαετίας του ’90», δημιουργώντας λιγότερο θόρυβο από τότε που συνελήφθη επειδή κάπνισε μαριχουάνα δημόσια, σε συνέντευξη τύπου. Ο Τζόμπς μελέτησε τον βουδισμό στην Ινδία, ενώ ο Γκέητς είχε ψυχεδελικές συνήθειες στο Χάρβαρντ. Η μεταφυσική μπερδεύτηκε με την τεχνολογία, διευκολύνοντας την βιοψηφιακή συγχώνευση και τη δημιουργία ενός νέου (ψευδο)συνειδησιακού κινήματος.