Σκηνοθεσία: Andrei Tarkovsky.
Παίζουν: Anatoliy Solonitsyn, Ivan Lapikov
“Η τέχνη γεννιέται και ριζώνει εκεί που υπάρχει διαχρονική και ακόρεστη δίψα για το πνευματικό, το ιδεώδες, εκεί όπου υπηρετείται μία υψηλότερη και συλλογική ιδέα” Αντρέι Ταρκόφσκι.
Στη Ρωσία του 15ου αιώνα, εσωτερικές αναταράξεις κι επιδρομές εισβολέων θεμελιώνουν όλο και περισσότερο την ανάγκη για αδερφοσύνη. Οι πνευματικοί άνθρωποι αποπροσανατολίζονται και στρέφονται προς την κάλυψη εφήμερων αναγκών. Κάποιοι χρησιμοποιούν την τέχνη τους ως αφορμή για απόδραση από την πραγματικότητα, αλλά σύντομα καταλαβαίνουν ότι είναι ανέφικτη. Άλλοι στρέφουν την προσοχή τους στην τεχνική αρτιότητα των έργων τους αψηφώντας την αναζήτηση βαθύτερου νοήματος. Υπάρχουν κι εκείνοι που εκμεταλλεύονται την αναμπουμπούλα για προσωπικό όφελος κι επειδή νιώθουν υπερβολική αυτοπεποίθηση, αναλαμβάνουν απαιτητικά έργα τα οποία τελικά αδυνατούν να ολοκληρώσουν. Μπροστά σε στιγμές που όλοι τους έρχονται αντιμέτωποι με την αλήθεια, βρίσκεται σιωπηλά και διακριτικά ένας ακόμη καλλιτέχνης, ο Αντρέι Ρουμπλιόφ.
Οι υπόλοιπες ταινίες:
Οι υπόλοιπες ταινίες:
