Submitted by aristeroblog on
Printer-friendly version
Λιλιάνα Δρίτσα (Διήγημα)
Η κοπελλίτσα στεκόταν διστακτικά στον διάδρομο όταν βγήκε από το κυλικείο του σχολείου ο κυρ-Ανέστης κουβαλώντας μια κούτα με αναψυκτικά. Την πέρασε για μαθήτρια.
-Θέλεις κάτι;τη ρώτησε.
-Το...το γραφείο των καθηγητών,ψέλλισε εκείνη.Ξέρετε πού είναι;
-Καινούργια είσαι;επέμεινε στο λάθος του αυτός.Από ποιό σχολείο;
-Καθηγήτρια είμαι,απάντησε το κορίτσι.Αναπληρώτρια...
-Ααα,στον διάδρομο,δεξιά.
-Ευχαριστώ.
-Τι διδάσκεις;την ρώτησε με περιέργεια.
Του φάνηκε τόσο μικρή...
-Μουσική,απάντησε το ίδιο δειλά μα,του φάνηκε, και με κάποια περηφάνεια...
Την ξαναείδε στο μεγάλο διάλειμμα.Ήρθε να πάρει έναν χυμό κι ένα κουλούρι.
-Τί έγινε;την ρώτησε φιλικά.Εντάξει;Σου έδωσαν πρόγραμμα;
Του φάνηκε μουδιασμένη.
-Ναι,εφτά ώρες την εβδομάδα...
-Λίγες,ε;
Η κοπελλίτσα κούνησε το κεφάλι της.
-Μου είπαν και για ένα άλλο σχολείο.Εδώ κοντά...
Του είπε τη συνοικία.
Δεν ήταν καθόλου κοντά.
-Εσύ πού μένεις;
-Προσωρινά στου Ζωγράφου,σε μια θεία μου.Όταν τακτοποιηθώ θα νοικιάσω.Είμαι από τη Θήβα,εξήγησε,αλλά στο νομό μου δεν είχε κενές θέσεις μουσικού...