Κομμάτια και θρύψαλα: 26 χρόνια ιδιωτική τηλεόραση
Ο κόσμος πάλι καίγεται -και πότε σταμάτησε να καπνίζει;- αλλά εμείς ασχολούμαστε πάλι με τα χρυσοφόρα σκουπίδια και τους λαμπυρίζοντες τενεκέδες της εγχώριας σόουμπιζ, αυτή τη φορά για λόγους παιδαγωγικούς. Καταγγέλλω το φαινόμενο του κωστοπουλισμού και των ποικίλων λαϊκισμών των ταυτισμένων με την επίσημη εξουσία, εδώ και τριάντα χρόνια με τεράστιο προσωπικό κόστος. Η τέχνη της φτήνιας ως άλλοθι μιας πραγματικότητας που παραμόρφωσε γενιές και κακοποίησε συνειδήσεις. Που λοιδόρησε ό, τι την ξεπερνούσε, αυτό που αδυνατούσε να συλλάβει. Ο προστατευόμενος του Λαλιώτη υπήρξε ο εκφραστής, του μπρούτου κωλοπαιδισμού, της μάτσο κουλτούρας και του πιο αξιοθρήνητου λάιφ στάιλ όπως το οικοδόμησε σιγά σιγά η πασοκική νομενκλατούρα. Περισσότερο από τον Κοσκωτά, τον Πώποτα ή τα υπόλοιπα νέα εκδοτικά τζάκια, ο Ανδρέας επένδυσε στην exentrique δημοσιογραφικό στυλ του Κωστόπουλου το οποίο εισήγαγε νέα ήθη και ακύρωνε τις παλαιές πένες πρωτοκάνοντας χρήση και κατάχρηση της μαγικής λέξης «μαλάκας». Αληθινή επανάσταση στη σκέψη και την γραφή!