ΠΑΡΑΚΜΗ....

ΠΑΡΑΚΜΗ....

ΧΕΣΤΡΕΣ βλέπει ο πρίγκηπας των εκλεκτών που κυβερνούν την χώρα, εκεί που κάποιοι οραματίστηκαν, "Tαις παλαιαίς ταις δόξαις ν' αναστήση"!

Ωδή του Γεωργίου Tερτσέτη στην Ακαδημία Αθηνών κατά την παράδοσή της:

Θεία Eπιστήμη! Oικοδομεί ναόν Σου

Φιλόμουσος πολίτης της Eλλάδος

Tαις παλαιαίς ταις δόξαις ν' αναστήση

Έχει βουλή.

Kάμετε τα μυστήρια της σοφίας

Nα ιερουργούν εις τον Nαόν του Σίνα

Kαλοί ιερείς πάλε η φυλή μας νάναι

Δόξα της γης.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ "ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ"

ΑΚΑΔΗΜΙΑ- ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Tο μέγαρο της Aκαδημίας Aθηνών αποτελεί το ένα από τα μέρη της "αρχιτεκτονικής τριλογίας", Eθνική Bιβλιοθήκη - Πανεπιστήμιο - Aκαδημία, που σχεδίασε το 1859 ο Δανός αρχιτέκτονας Theophil Hansen (1813-1891), νεότερος αδελφός του αρχιτέκτονα του Πανεπιστημίου Christian Hansen. Θεωρείται το σημαντικότερο έργο του Hansen, και, κατά τη γνώμη των ειδικών, είναι το ωραιότερο νεοκλασικό οικοδόμημα του κόσμου. Πηγή της έμπνευσης του αρχιτέκτονα ήταν η κλασική αρχιτεκτονική του αθηναϊκού 5ου αιώνα, όπως εμφανίζεται με τα μνημεία της Aκροπόλεως. Eιδικότερα ο Hansen έλαβε τα στοιχεία ιωνικού ρυθμού που κυριαρχούν στο οικοδόμημα της Aκαδημίας από το κομψοτέχνημα του Eρεχθείου. Στον γλυπτικό και ζωγραφικό διάκοσμο του μεγάρου συγκεφαλαιώνεται όλη η αρχαία ελληνική παράδοση και συγχρόνως εκφράζονται τα χαρακτηριστικά του παρόντος και τα οράματα του Eλληνισμού της εποχής.

Tο 1856 ο Σίμων Σίνας πραγματοποίησε γενναία δωρεά προς το ελληνικό κράτος για την ανέγερση κτιρίου στο οποίο θα στεγαζόταν η μέλλουσα να ιδρυθεί ακαδημία. Συγχρόνως ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Theophil Hansen την εκπόνηση των σχεδίων του κτηρίου αυτού.

Σάκης Ρουβάς: Πενιές

Μιχάλης Τσιντσίνης

Διακόσιες έντεκα χιλιάδες ευρώ είναι πολλά ή λίγα λεφτά; Και από αυτά, πόσα θα πάρει στην τσέπη ο σόουμαν και πόσα θα πάνε για το σόου; Πόσα στον σκηνοθέτη και πόσα στα χέρια που θα στήσουν τη μια μέρα, για να ξηλώσουν την επομένη, τα ικριώματα στον «σκούφο» του Λυκαβηττού;

Δεν βαριέσαι. Το χρήμα είναι περιττό όταν υπάρχει αγάπη. Ή, τέλος πάντων, αισθητική. Και στην περίπτωση της κορωνόπληκτης Πρωτοχρονιάς με τον Σάκη Ρουβά, οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων επικαλέστηκαν ως νομιμοποιητική βάση την αισθητική – και μάλιστα την εξαγώγιμη, που προορίζεται να εκπεμφθεί σε όλο τον κόσμο ως ταυτότητα της ελληνικής μητρόπολης. Το «καλλιτεχνικό θέαμα», εξήγησαν στην απολογία τους, είναι «μοναδικό». «Υψηλών απαιτήσεων και προδιαγραφών».

Προτού μπορέσει κανείς να επαληθεύσει με τα μάτια του πόσο «μοναδική» μπορεί να είναι η επανεμφάνιση του εθνικού ποπ σταρ σε μια συναυλία χωρίς «ζωντανό» κοινό, δικαιούται να αναρωτηθεί ποιος θέτει τις «απαιτήσεις»; Ποιος και πώς καθορίζει το «ύψος» τους;

Οι «προδιαγραφές» του πολιτιστικού προϊόντος «Ρουβάς» εγγυώνται πολιτική ασφάλεια. Κανείς δεν θα ενοχληθεί. Κανείς δεν θα ενθουσιαστεί. Κανέναν δεν θα αποσπάσει από την οικιακή γιορτή αυτή η τόσο γνώριμη φιγούρα που θα χοροπηδάει στην οθόνη, χαρούμενη και φλατ, σαν επανάληψη. Σαν κονσέρβα προηγούμενης ή προπροηγούμενης ή προπροπροηγούμενης Πρωτοχρονιάς.

Οι προδιαγραφές και η τιμολόγηση μιας αναμενόμενης γιορτής.

Γιατί λεφτά υπάρχουν για τους "μεγάλους περιπάτους" της "Αγίας Οικογένειας" και τα πριγκηπόπουλά της! Για τη ΔΕΗ, τη θέρμανση των φτωχών, το ΕΣΥ και τις ΜΕΘ υπάρχει μια οικονομική στενότητα!!!

  Γιατί λεφτά υπάρχουν για τους "μεγάλους περιπάτους" της "Αγίας Οικογένειας" και τα πριγκηπόπουλά της!  

Για τη ΔΕΗ, τη θέρμανση των φτωχών, το ΕΣΥ και τις ΜΕΘ υπάρχει μια οικονομική στενότητα!!!

ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Αντιδράσεις για επίσκεψη Μπακογιάννη σε σχολείο - «Λειτουργεί ως ντίλερ εταιρειών»

Στο 127ο δημοτικό σχολείο Σεπολίων έκανε την εμφάνισή του ο δήμαρχος Αθηναίων.

Ο Κ. Μπακογιάννης ακολουθώντας πιστά τη στρατηγική των χορηγιών –ποιος δε θυμάται τα άπειρα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια σχεδόν σε όλη την Αθήνα- θέλει να καλυφθούν οι ετήσιες ανάγκες απολυμαντικών προϊόντων και για τα 280 Δημόσια Δημοτικά και Νηπιαγωγεία του Δήμου, αλλά μέσω «προσφορών» εταιρειών και όχι από τον δήμο με δικά του μέσα.

Σύλλογοι εκπαιδευτικών και δημοτικές παρατάξεις καταγγέλλουν ότι ο δήμαρχος λειτουργεί ως «ντίλερ» ιδιωτικών εταιρειών μέσα στα δημόσια σχολεία.

Ο ίδιος ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Κώστας Μπακογιάννης έχει δηλώσει πρόσφατα: «Είναι στρατηγική επιλογή του Δήμου Αθηναίων να ενώνουμε δυνάμεις, να συνθέτουμε. Και το κλειδί είναι η σύμπραξη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Ειδικά τώρα, μέσα στην πανδημία, που το έχουμε περισσότερο ανάγκη απ’ ότι ίσως ποτέ. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στην Klinex λοιπόν, χάρη στην οποία, 280 σχολεία, δημοτικά και νηπιαγωγεία της πόλης, θα έχουν όλες τις αναγκαίες συνθήκες που να εξασφαλίσουν την καθαριότητα και την υγεία των παιδιών μας».

Στο 127ο δημοτικό σχολείο ωστόσο περίμενε μια απρόσμενη… έκπληξη τον δήμαρχο καθώς εκεί έδωσαν «παρών» μέλη του συλλόγου δασκάλων «Αριστοτέλης», εκπαιδευτικοί και πολίτες, η δημοτική σύμβουλος της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αθήνα, Ντίνα Ρέππα, κ..α. «χαλώντας» την φιέστα και καθιστώντας αδύνατη τη… φωτογράφηση που είχε κανονιστεί με φόντο τα προϊόντα της εταιρείας, όπως καταγγέλεται.

Μιλώντας στο «pontiki.gr» η Ντίνα Ρέππα, εκπαιδευτικός και δημοτική σύμβουλος είπε: «Ο δήμαρχος γυρνά και φωτογραφίζεται με ομάδα της Κλινέξ στα σχολεία που πήραν καθαριστικά της. Ωστόσο την ίδια στιγμή φέρει σημαντικές ευθύνες για την κατάσταση στα σχολεία της Αθήνας λίγες ημέρες πριν ανοίξουν Δεν υπάρχουν πουθενά μάσκες, οι αίθουσες και οι σχολικοί χώροι έχουν να καθαριστούν από τον Ιούνιο, το αίτημα για 15 μαθητές ανά τμήμα αρνούνται να το υλοποιήσουν… σήμερα έπιασαν δουλειά οι καθαρίστριες στο δήμο μας». Ενώ κατηγόρησε τον Κ. Μπακογιάννη ότι λειτουργεί ως «ντίλερ για την προβολή της ιδιωτικής εταιρείας».

Στον αέρα η καθαριότητα των σχολείων

Πρόταση Ψηφίσματος στον Δήμο Αθηναίων: Για την καταδίκη της καταστροφής της Αγίας Σοφίας από τον μισαλλόδοξο νεο-οθωμανισμό

Ακολουθεί η πρόταση ψηφίσματος της Δημοτικής Κίνησης «Αθήνα για την Ελλάδα» που κατατίθεται στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων (Δευτέρα 13 Ιουλίου 2020).

Η απόφαση για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, αποτελεί κατ’ αρχάς πρόκληση για τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία καθώς και μια άμεση υπόμνηση του επεκτατικού και μισαλλόδοξου χαρακτήρα του νεο-οθωμανισμού του Ερντογάν. Εντάσσεται στην ευρύτερη στρατηγική των επιθετικών κινήσεων ενάντια στην Ελλάδα που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Διότι οι Τούρκοι επεκτατιστές γνωρίζουν πολύ καλά τη συμβολική αξία που έχει η Αγία Σοφία για όλους τους Έλληνες.

Επομένως αυτή η δεύτερη συμβολική Άλωση της Πόλης, όπως προσφυώς την αποκάλεσε η Ελένη Αρβελέρ, αποτελεί μια ευθεία επιθετική κίνηση ενάντια στον ελληνικό λαό, αμέσως μετά τη μεθόδευση των γεγονότων του Έβρου και τις ευθείες απειλές στην υφαλοκρηπίδα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Αποτελεί μάλιστα μια συμβολική απάντηση στους εορτασμούς των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Ο Ερντογάν θέλει να υπογραμμίσει το γεγονός ότι η επιθετική νεοθωμανική Τουρκία επανέρχεται και οι Έλληνες θα πρέπει να «ξεχάσουν» τα διακόσια χρόνια της ανεξαρτησίας τους.

Παράλληλα επειδή αποτελεί ένα οικουμενικό σύμβολο του χριστιανισμού συνολικά, μία τέτοια ιταμή κίνηση εντάσσεται στα πλαίσια της στρατηγικής του επιθετικού νέο-οθωμανισμού για έναν νέο πόλεμο των πολιτισμών. Δηλαδή την εργαλειοποίηση της μουσουλμανικής θρησκείας και τη μετατροπή της σε όπλο του επιθετικού ισλαμισμού. Και αυτό το κάνει ο Ερντογάν αγνοώντας ακόμα και την πλειοψηφία της τουρκικής κοινής γνώμης που ακριβώς επειδή φοβάται τον επιθετικό ισλαμισμό, σε πρόσφατη δημοσκόπηση αποδοκίμασε την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος κατά 50% με μόλις 44% υπέρ.

Τέλος, επειδή η Αγία Σοφία αποτελεί ένα μνημείο με οικουμενικό και παγκόσμιο χαρακτήρα, μια τέτοια κίνηση στρέφεται και ενάντια στην προστασία όλων των μνημείων της παγκόσμιας ιστορίας και του πολιτισμού. Αν το καθοδηγούμενο από τη νέο-οθωμανική Τουρκία ισλαμικό κράτος, κατέστρεψε την Παλμύρα και οι Ταλιμπάν τα ελληνιστικά και βουδιστικά μνημεία του Αφγανιστάν, ο Ερντογάν συνεχίζει το έργο του προκατόχου του, Μωάμεθ Β΄, που είχε καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των ψηφιδωτών της Αγίας Σοφίας.

Η μεθόδευση της Τουρκίας ώστε να καταλήξει στη συγκεκριμένη απόφαση, δείχνει, για ακόμη μία φορά, την επιλογή της να αγνοεί επιδεικτικά τη διεθνή κοινότητα, χρησιμοποιώντας επιδέξια τις χλιαρές ή ανύπαρκτες αντιδράσεις των εκπροσώπων αυτής της κοινότητας. Και αυτό παρά την έκφραση αγανάκτησης μεγάλου μέρους του διεθνούς Τύπου και της κοινής γνώμης των λαών της Δύσης και όχι μόνο.

Η Αθήνα και η Κωνσταντινούπολη αποτελούν τις δύο ιστορικές πρωτεύουσες του διαχρονικού και ταυτόχρονα οικουμενικού ελληνικού πολιτισμού, ενώ ο Παρθενώνας και η Αγία Σοφία εκπροσωπούν τα κατ’ εξοχήν σύμβολά τους. Μέσα λοιπόν από την καταδικαστική του απόφαση το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου της Αθήνας μεταβάλλεται σε οιονεί «φωνή» του Παρθενώνα. Μια φωνή που καλεί όλους τους Έλληνες και τη διεθνή κοινότητα να βάλουν φραγμό στην ουσιαστική καταστροφή της Αγίας Σοφίας, κιβωτού του ελληνισμού, της Ορθοδοξίας του οικουμενικού χριστιανισμού και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Στην συνέχεια διαβάστε και το απαράδεκτο Ψήφισμα που έφερε ο δήμαρχος Κώστας Μπακογιάννης στο ίδιο δημοτικό συμβούλιο.

Για τη διαφύλαξη του μνημείου της Αγία Σοφία

Η απόφαση για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, αποτελεί πλήγμα και προσβολή, όχι μόνο ενός οικουμενικού συμβόλου του χριστιανισμού, αλλά και όλων των μνημείων της παγκόσμιας ιστορίας και του πολιτισμού γενικότερα.

Το πέρασμά της στους αιώνες, αποδεικνύει τον εμβληματικό χαρακτήρα της και την παρουσία της σαν θησαυροφυλάκιο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η μεθόδευση της Τουρκίας για να καταλήξει στην συγκεκριμένη απόφαση, δείχνει, για ακόμη μία φορά, την επιλογή της να βρίσκεται απέναντι στη διεθνή κοινότητα, απέναντι στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και απέναντι στην παγκόσμια ειρήνη.

Ένας Μεγάλος Περίπατος ή πολλοί μικροί;

Του Τάσου Αναστασίου

Η εκκίνηση του πρόσφατου έργου του Μεγάλου Περίπατου μας εξαναγκάζει σε σκέψεις για το σε ποια πόλη επιθυμούμε να ζούμε, όλοι εμείς οι ταλαίπωροι κάτοικοί της. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, τι Αθήνα θέλουμε;

        Θέλουμε μια Αθήνα με μια μεγάλη επένδυση στο κέντρο της, που θα την χαίρονται οι Γερμανοί τουρίστες, οι Κινέζοι και άλλοι; Ή θέλουμε αποκέντρωση των παρεμβάσεων στις γειτονιές με πολλούς μικρούς χώρους αναψυχής και πολιτισμού για να εισπράξει πραγματικά το όφελος ο κάθε Πατησιώτης, Κυψελιώτης, Γκυζιώτης κ.τ.λ.;

        Θέλουμε την περαιτέρω αύξηση της αξίας γης στις φημισμένες κεντρικές οδούς για να δύνανται μόνο οι πολυεθνικές και τα πολυκαταστήματα να επενδύουν ή μια βελτίωση της ποιότητας ζωής στις συνοικίες των Αθηνών που θα διασφαλίζει τις περιουσίες και τους μόχθους μιας ζωής όσων τις δημιούργησαν;

        Τι προτιμάμε; Να ξεπηδάνε «ευκαιρίες απασχόλησης» στην εστίαση για σερβιτόρους, μπουφετζήδες και σεκιούριτι; Ή να εισέλθουμε στην –δύσκολη αλλά γοητευτική- νοοτροπία της δημιουργίας νέου προϊόντος με ενδογενή παραγωγή και τη διατήρηση της υπεραξίας αυτού;

        Τι πραγματικά είναι καλύτερο; Μια πόλη μεταλλαγμένη σε γραφικό εστιατόριο με θέα την Ακρόπολη, ένα φιλόξενο μπαράκι για το ξεσάλωμα των δυτικών αποίκων που επισκέπτονται το εξοχικό τους; Ή έναν τόπο αυτόνομης παραγωγής αλλά και ανάπτυξης ανθρώπινων σχέσεων έξω από την σφαίρα της οικονομίας;

        Θέλουμε μια κατακερματισμένη σε ζώνες Αθήνα – όπως επιχειρείται στο σχέδιο που τρέχει εδώ και χρόνια, μία ζώνη τουριστών, μία μεταναστών και μία κατοίκων; Ή μια Αθήνα όπου προτεραιότητα θα έχουν οι ντόπιοι κάτοικοι με μετανάστες μόνο όσους πραγματικά θέλουν και μπορούν να ενταχθούν και τουρίστες που δεν θα διαταράσσουν την κανονικότητα της πόλης;

        Τι απαιτούμε; Μια δημοτική αρχή που θα ξοδεύει για τη μόστρα; Ή θα παρέχει για την κάλυψη πραγματικών αναγκών;

        Θέλουμε μόνο την ανάδειξη των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων που υφίστανται ήδη; Σίγουρα τη θέλουμε. Αλλά παράλληλα θέλουμε και την ενθάρρυνση και χρηματοδότηση ενός πολιτιστικού «αντάρτικου» σε όλες τις γειτονιές των Αθηναίων.

        Και εν τέλει, για να μην διερωτόμαστε μόνο, τι μπορούμε να κάνουμε; Μπορούμε , αντί να αποφασίζουν άλλοι για εμάς, με τα δημοτικά τέλη και φόρους που εμείς πληρώνουμε και να λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς δημόσιο διάλογο εν μέσω καραντίνας, μπορούμε να αποσπάσουμε τη λήψη των αποφάσεων του περιβάλλοντος που ζούμε σε μας τους ίδιους;

Κι όμως, τα φοινικόδεντρα είναι τα δέντρα που χρειαζόμασταν στην πρωτεύουσα

Του Σπύρου Γιανναρά

Κι όμως, τα φοινικόδεντρα είναι τα δέντρα που χρειαζόμασταν στην πρωτεύουσα, γιατί υπογραμμίζουν αυτό ακριβώς που έχουμε απογίνει: μια τριτοκοσμική μπανανία. Χρεοκοπημένη, εξαχρειωμένη, ξεπουλημένη, υπό καθεστώς μόνιμης πολιτικής αδιαφάνειας, διαπλοκής αετονύχιδων μαφιόζων επενδυτών και εξωνημένων πολιτικών, σε μόνιμη προεκλογική, ήτοι βαθιά αντιδημοκρατική συνθήκη, έτοιμη να παραχωρήσει ακόμη και εδάφη για να πάρει την επόμενη αχαμνή της δόση. 

Μια απελεύθερη χώρα, φαινομενικά, δηλαδή, ελεύθερων, μα δια βίου υπόδουλων ραγιάδων, χωρίς πίστη σε τίποτα, χωρίς συνείδηση καμιά, χωρίς ιερό και χωρίς όσιο. Ένα έθνος ορκισμένων φιλοτομάρηδων. Βάρβαρων, βίαιων, άγλωσσων, ανενδοίαστων κοπρόλαλων. Που ξυπνάνε βρίζοντας και κοιμούνται αφού δείρουν τη γυναίκα ή το παιδί τους. Μια χώρα αγράμματων πτυχιούχων, επηρμένων ημιμαθών, βουτηγμένων στην ιδεολογία, δηλαδή στην πιο επιθετική ακρισία της κονσερβοποιημένης σκέψης, άσκεφτοι κι αφασκέλωτοι που δεν παράγουν τίποτα, δεν δημιουργούν το παραμικρό, αλλά αντιγράφουν και κοπιάρουν με τη μέγιστη προχειρότητα ό,τι φανταχτερό γυαλίσει στα θολά τους όμματα, στα μάτια του ξιπασμένου ιθαγενούς. Για χρεωμένο, λερωμένο, κομματικό και μαύρο χρήμα. Κι η σκέψη τους, αν ποτέ σκεφτούν, αλλάζει ρότα σαν του χαμαιλέοντα το χρώμα, ανάλογα με το σκούρο μπατζάκι πάνω στο οποίο έχουν γαντζωθεί. Προκαλώντας ανείπωτη κι ανεπανόρθωτη καταστροφή.

Μια χώρα του Καιάδα στον οποίο σπρώχνουμε με την πρώτη ευκαιρία τον διπλανό μας, δια ασήμαντον αφορμή. "Ποιος θα πεθάνει για το Καστελλόριζο;" καγχάζει η κοπριά στη ξεπουλημένη γλάστρα του εκσυγχρονισμού, του απύθμενου αμοραλισμού, προτού μας σπρώξει σε μια ακόμη κομψά σκηνοθετημένη ταχύεργη σφαγή, αναγκαίο πυροτέχνημα πριν την παραχώρηση "λίγων ασήμαντων μέτρων γης". Οι Καστελλοριζιοί είναι άραγε έλληνες; Τόσο μακριά από την Ελλάδα; Τόσο μακριά από το Da Capo;

Από τη Φοινικιά στα φοινικόδεντρα, ο ίδιος ρημαγμένος δρόμος.

Ὦ Φοινικιά, μᾶς ἔρριξεν ἐδῶ ἕνα χέρι·
τὸ χέρι τό ῾βαλε καταραμένη Μοῖρα;
τὸ πῆγε νοῦς καλοπροαίρετος; Ποιὸς ξέρει!
Ἀπὸ ἑνὸς ὕπνου κάτου τὸν καταποτήρα
ποιὰ ὁρμὴ μᾶς ἄδραξε καὶ ποιὸς μᾶς ἔχει φέρει;
Τάχ᾿ ἀπὸ χαλαστῆ γιὰ τάχ᾿ ἀπὸ Σωτῆρα;
Νά μας ἀσάλευτα στὸν ἴσκιο σου ἀποκάτου·
ὁ ἴσκιος σου εἶναι τῆς ζωῆς ἢ τοῦ θανάτου;

«ΗΡΘΑΝ ΣΤ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ (ΤΟ ΧΡΕΟΣ)

«ΗΡΘΑΝ ΣΤ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ (ΤΟ ΧΡΕΟΣ)

Stefanos Pantos

Ήμουν στο Ζόναρς, στην αρχή της Πανεπιστημίου.

Ήρθαν στο τραπέζι μου και κάθισαν απέναντι. Με κοίταζαν με αυστηρό ύφος, σαν εξεταστική επιτροπή: 

Ο Πικιώνης, ο Κωνσταντινίδης, ο Ζενέτος κι ο Προβελέγγιος.

"Τι είναι αυτοί οι φοίνικες στις γλάστρες ;;;" με ρώτησε ο Τάκης (ο Ζενέτος)

"Τι είναι αυτές οι μπογιές στην άσφαλτο ;;;" πήρε το λόγο ο Δημήτρης (ο Πικιώνης)

"Γιατί έχουν βάλει την στάση του λεωφορείου στη μέση του δρόμου ;;;" είπε ο Άρης (ο Κωνσταντινίδης).

"Κι αυτοί γιατί περπατάνε στην κίτρινη άσφαλτο αντί στο πεζοδρόμιο;;;" πετάχτηκε ο Αριστομένης (ο Προβελέγγιος).

"Ο καινούργιος Δήμαρχος κάνει ανάπλαση στο ιστορικό κέντρο" είπα συνεσταλμένα.

"Ανάπλαση το λες αυτό, αρχιτεκτονάκο ;;;" με χλεύασε ο Ζενέτος.

"Δεν έχω συμμετοχή στο έργο, κύριε Τάκη, μην τα βάζετε μαζί μου" αντέταξα.

"Δεν έχεις συμμετοχή ;;;. Η πολιτεία σε όρισε Πρόεδρο του Αρχιτεκτονικού Συμβουλίου της πόλης των Αθηνών και αφήνεις να γίνονται αυτά τα αίσχη ;;;" άστραψε και βρόντηξε ο Κωνσταντινίδης. 

"Μα κύριε Άρη δε μου έφεραν καμία μελέτη να εγκρίνω" ψέλλισα. 

"Εννοείς ότι το έργο γίνεται χωρίς μελέτη ;;;"

"Μάλιστα, γίνεται σαν προμήθεια, δηλαδή αγόρασαν πεντακόσιες γλάστρες, τρακόσια παγκάκια και εφτά χιλιάδες λίτρα χρώμα και είναι κάποιος που καθοδηγεί τους εργάτες: "Βάλε μια γλάστρα εδώ, ένα παγκάκι εκεί - βάψε κόκκινη την άσφαλτο απ αυτή τη γραμμή μέχρι εκείνη"

"Πώς τον λένε αυτόν τον αγράμματο που διέταξε το έργο ;;;"

"ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, κύριε Άρη".

Ο «Μεγάλος Περίπατος» και οι πολιτικές που θα κάνουν όλες τις πόλεις να δείχνουν ίδιες

Που θα οδηγηθούμε άραγε με αυτήν την μανία διεθνοποίησης και εμπορευματοποιημένου εξωραϊσμού; Σε μια πόλη «περαστικών», δίχως πολίτες;

.

Του Γιώργου Ρακκά από την huffingtonpost.gr

Η πόλη, ιδίως οι δρόμοι της στο κέντρο, είναι πεδία της παραγωγής. Ιδίως όταν μιλάμε για το διοικητικό κέντρο, πολιτικά και οικονομικά, όλης της χώρας. Το καθημερινό μποτιλιάρισμα, οφείλεται πολύ περισσότερο στις εφοδιαστικές αλυσίδες, και τις μεταφορικές ανάγκες που κάθε εργασία απαιτεί καθημερινά, παρά στο ότι οι άνθρωποι επιλέγουν να κάνουν “βόλτα” με τα ΙΧ τους στο κέντρο τις ώρες αιχμής. Αξίζει να κοιτάξουμε γύρω μας την στιγμή που μποτιλιάρουμε στην Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη, και θα δούμε κάθε λογής επαγγελματικό όχημα, βανάκια, φορτοταξί. 

Αυτήν ακριβώς την διάσταση υποτιμάει η ανάπλαση του Μεγάλου Περιπάτου, και γενικότερα όλο το σκεπτικό υπέρ της απόσυρσης του ΙΧ από το κέντρο, που υπηρετείται πλέον σε όλη την Ευρώπη. Οι παρεμβάσεις αυτής της λογικής – ακατάσχετες πεζοδρομήσεις, ποδηλατόδρομοι που δεν σχεδιάζονται για να υπηρετήσουν μια μεταφορική ανάγκη, αλλά την αναψυχή, μιαν αντίληψη για το πράσινο ακόμα που το χρησιμοποιεί σαν ντεκόρ για τις τουριστικές καρτ ποστάλ. Τα κέντρα των πόλεων στην Ελλάδα υπήρξαν πάντοτε «εκδημοκρατισμένα» στο ότι φιλοξενούσαν στους κόλπους τους κάθε δυνατή δραστηριότητα από χρηματιστές μέχρι μαραγκούς.

Αυτές οι παρεμβάσεις αλλάζουν βίαια και από τα πάνω τις χρήσεις στην πόλη, επιβάλλοντας σε αυτήν μια την μονοκαλλιέργεια του «φεστιβισμού»: Το κέντρο ως τόπος αναψυχής. Στον αντίποδα, δυσκολεύει η ζωή για τους κατοίκους και τους επαγγελματίες, ιδίως τις βιοτεχνίες και το λοιπό παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας. 

Αλλάζοντας όψη, το κέντρο αλλάζει και κοινωνική φυσιογνωμία. Χάνει όμως έτσι και το ιδιαίτερο πρόσωπό του ως πόλη.Τα κέντρα των πόλεων στην Ελλάδα υπήρξαν πάντοτε «εκδημοκρατισμένα» στο ότι φιλοξενούσαν στους κόλπους τους κάθε δυνατή δραστηριότητα από χρηματιστές μέχρι μαραγκούς. Η ταξική και επαγγελματική ποικιλομορφία των πόλεων πλέκει το υφάδι της φυσιογνωμίας τους. Αντιπροσωπεύει γι’ αυτήν ό,τι η βιοποικιλότητα για τα οικοσυστήματα. 

Η τουριστικοποίηση, αντίθετα, έρχεται να ομογενοποιήσει τα ιστορικά κέντρα των πόλεων. Όπου και να πάει κανείς σήμερα στην Ευρώπη θα συναντήσει παντού τις ίδιες τάσεις, και τα αποτελέσματά τους είναι τα ίδια. Το αποτύπωμα της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας περιορίζεται με όλο το ιστορικό φορτίο που κουβαλάει μαζί του και στην θέση της εξαπλώνεται η εστίαση, η διασκέδαση, τα ξενοδοχεία και οι βραχυχρόνιες μισθώσεις. Από κοντά έρχεται και η μετανάστευση. Δεν είναι τυχαίο, μιας και το πολυεθνικό εργατικό δυναμικό της καλύπτει την πλειοψηφία των αθέατων, ή των απρόσωπων θέσεων αυτής της οικονομίας. Υπάρχει, επομένως, μια συμβιωτική σχέση μεταξύ των δυο φαινομένων.  

Έχω ένα όνειρο...

 

Έχω ένα όνειρο...Παρέλαβα Πόλη
θα παραδώσω ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ!!!
https://youtu.be/vktKupnHDqw

Μεγάλος Περίπατος” και οι εγκαταλελειμμένες γειτονιές

Το Σύνταγμα του Μεγάλου Περιπάτου

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Εκτός από το πολύχρωμο κέντρο της Αθήνας υπάρχουν και οι εγκαταλελειμμένες γειτονιές της.

Μια και ο μεγαλεπήβολος «ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ» στο κέντρο της πρωτεύουσας τείνει να μετατραπεί για τον κ. Μπακογιάννη σε φιάσκο ολκής προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις, από τη χλεύη και την οργή ως τον κλαυσίγελο και την αγανάκτηση. Αλλά και ν΄ αναδειχτεί σ΄ ένα απρόσμενο επικοινωνιακό βατερλώ – παρά την απόλυτη στήριξη από τα «καθεστωτικά» ΜΜΕ – καλό θα ήταν ν΄ ασχοληθεί και με κάπως πιο «πεζά» πράγματα. Και ας είναι και λίγο πιο απόμερα από την βιτρίνα του κέντρου, κι ας κοστίζουν πολύ λιγότερο.

και οι γειτονιές της εγκατάλειψης

Για παράδειγμα, το εγκαταλελειμμένο στη τύχη του πανέμορφο άλσος δίπλα στη Σχολή Ευελπίδων στη Κυψέλη (φωτό). Σκουπίδια παντού, νεκρά δέντρα, «γεφυράκια» από κόντρα πλακέ, ξεχασμένοι άστεγοι, ρημαγμένα ποτιστικά λάστιχα, ξεραμένα κουκουνάρια και πευκοβελόνες σκορπισμένες παντού, νεροφαγωμένα δρομάκια, κατεστραμμένη περίφραξη, τάφροι όμβριων γεμισμένοι με φερτά υλικά, νεροφαγωμένα δρομάκια, κανένας λειτουργικός φωτισμός, κλπ. Κι ένα λοισμονημένο μνημείο μιας Ελληνίδας ηρωίδας, της 17χρονης επονίτισσας Παναγιώτας Σταθοπούλου, που μόνο θλίψη προκαλεί.

Η παρέμβαση του Γ. Καραμπελιά για τις δυσμενείς συνέπειες του Μεγάλου Περίπατου (βίντεο)

Η παρέμβαση του Γ. Καραμπελιά για τις δυσμενείς συνέπειες του Μεγάλου Περίπατου σε καταστηματάρχες και εργαζόμενους του Κέντρου, για διερχόμενους οδηγούς κ.λπ. Από το δημοτικό συμβούλιο της Δευτέρας 29 Ιουνίου 2020.

Το επικοινωνιακό άγχος του Κώστα Μπακογιάννη

Από την χθεσινή φιέστα στην Ομόνοια

Του Γιάννη Ξένου

Ο δήμαρχος Αθηναίων μέσα σε είκοσι μέρες έχει υποπέσει σε δύο σημαντικότατα ατοπήματα που αντιστρατεύονται ανοιχτά τις προσπάθειες πολιτών και Πολιτείας να περιοριστεί η πανδημία του κορωνοϊού. Το άγχος να τον παρουσιάζουν τα συστημικά ΜΜΕ ως «υπερδραστήριο» και «αναμορφωτή» της Αθήνας τον οδηγεί στο ένα επικοινωνιακό λάθος μετά το άλλο. Στις 25 Απριλίου, μια εβδομάδα μετά το Πάσχα που λόγω περιοριστικών μέτρων δεν επετράπη η περιφορά του Επιταφίου και οι Θείες Λειτουργίες πραγματοποιήθηκαν κεκλεισμένων των θυρών, ο Κ. Μπακογιάννης έβγαλε σε «λιτανεία» την Αλ. Πρωτοψάλτη προκαλώντας την οργή όλου του κόσμου. Είχε τέτοιο αρνητικό αντίκτυπο αυτή η υπόθεση, κυρίως στο προφίλ του Κ. Μητσοτάκη, λόγω των στιγμιότυπων που δημοσιεύτηκαν να συνωστίζονται δεκάδες δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ και καμεραμέν που το πρωθυπουργικό περιβάλλον ένιωσε την ανάγκη να διαρρεύσει στο Κυριακάτικο Βήμα ότι η πρωτοβουλία για την «περιοδεία» Πρωτοψάλτη στην Ηρώδου Αττικού ήταν πρωτοβουλία του ανιψιού.

Χθες το βράδυ ο Κ. Μπακογιάννης υπέπεσε σε νέο ατόπημα, ίσως και βαρύτερο. Πριν μια εβδομάδα είχαμε την διαμάχη για τις πλατείες όπου συνωστίζονταν εκατοντάδες, κυρίως νεαροί-ες, σε πλατείες της Αττικής (Αγ. Παρασκευή, Κυψέλη, Παγκράτι κ.λπ.). Πριν ξεχαστεί αυτή η υπόθεση ο Κ. Μπακογιάννης έστησε πρωτοφανή φιέστα στην πλατεία Ομονοίας για να εγκαινιάσει το νέο σιντριβάνι της, χορηγίας της τεχνικής εταιρείας Ηλέκτωρ, του Ιδρύματος Λασκαρίδη και της Fontana Fountains. Εκατοντάδες επίσημοι και μη, τηλεοπτικά συνεργεία, δημοσιογράφοι κ.λπ. συνωστίσθηκαν σε ένα μικρό χώρο. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν είναι χαρακτηριστικές, ενώ από χθες υπάρχει ένα εντεινόμενο κλίμα δυσφορίας για τον δήμαρχο και τις επικοινωνιακές τακτικές του.

ΥΠΟ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ…

ΥΠΟ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ…

Σύμφωνα με τις πρώτες δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη, (Alpha 989), η είσοδος του τουρκικού ερευνητικού σκάφους Oruc Reis (ωκεανογραφικό-σεισμογραφικό) στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ανήμερα της επετείου των Ιμίων στις 6.30 το πρωί (200 χλμ νοτίως της Μεγίστης μεταξύ των δυτικών ακτών της Κύπρου και των ανατολικών ακτών της Κύπρου) αποτέλεσε ένα «συγκυριακό γεγονός, που προήλθε λόγω κακών καιρικών συνθηκών»! Ο Γεραπετρίτης επεσήμανε, μάλιστα, ότι το πλοίο δεν συνοδεύεται από πολεμικά σκάφη, δεν υπήρξε πόντιση καλωδίου ούτε ερευνητικές εργασίες, και άρα το όλο «περιστατικό είναι σε στάδιο αποδρομής», ενώ διαβεβαίωσε ότι έχουν υπάρξει οι αναγκαίοι δίαυλοι επικοινωνίας με την άλλη πλευρά.

Τα παπαγαλάκια του Σκάι έσπευσαν αμέσως (10.12πμ) να πιστοποιήσουν τις γελοιότητες του Γεραπετρίτη περί άσκημων καιρικών συνθηκών, αναμασώντας τα περί μη ποντισμού καλωδίων και ερευνών και τα περί μη συνοδείας από τουρκικά πολεμικά πλοία, ενώ πολύ αργότερα (19.53μ.μ.) αναγκάζονται να παραδεχθούν τον ποντισμό των καλωδίων.

Σύμφωνα βέβαια με αναφορά που ακολούθησε και συγκεκριμένα του Militaire.gr ένα μαχητικό αεροσκάφος F-16 της ΠΑ, το οποίο έφερε φωτογραφικό εξοπλισμό, φωτογράφησε το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis, ενώ έπλεε εντός περιοχής ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Η φωτογραφία δείχνει ότι το Oruc Reis είχε «ρίξει (τρία) καλώδια», ενώ μόνο κακοκαιρία δεν καταγράφεται στην περιοχή που πλέει.

Σύμφωνα, επίσης, με δημοσιεύματα μόλις έσπευσε στο σημείο η φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» δια ασυρμάτου κάλεσε τον κυβερνήτη του τουρκικού πλοίου να αλλάξει ρότα και να απομακρυνθεί ρωτώντας εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα χωρίς να λαμβάνει ουδεμία απάντηση, ενώ στην παρατήρηση του επιτελείου της ελληνικής φρεγάτας ότι βρίσκονται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ότι δεν έχουν άδεια για έρευνες και θα πρέπει να αποχωρήσουν άμεσα ο κυβερνήτης του τουρκικού πλοίου απάντησε με τον εξής τρόπο: «Βρίσκομαι στην τουρκική ΑΟΖ».

Και όλα αυτά συμβαίνουν την στιγμή που ο ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη πτέραρχος Tod Wolters βρίσκεται στο ελληνικό πεντάγωνο με σκοπό την πραγματοποίηση συνομιλιών για τις «εξελίξεις και τις προκλήσεις στην νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ»… Πρόκειται προφανώς για μια επίσης «αβλαβή διέλευση» του ανώτατου αμερικανού διοικητή του ΝΑΤΟ ο οποίος πριν δύο ημέρες βρισκόταν στην Σμύρνη, όπου προφανώς έκανε παλιόκαιρο και ήρθε να μας επισκεφθεί αφού πληροφορήθηκε για τον ιδιαίτερο καλό καιρό που θα έβρισκε εδώ…

«Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει».

Ο ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ ήρθε, λοιπόν, για να επιβλέψει και μάλιστα μέσα από τον χώρο του «ελληνικού» πενταγώνου ακριβώς αυτό που είχε σχεδιασθεί να γίνει, την συγκεκριμένη ημέρα. Αυτό ακριβώς το πασίδηλο γεγονός κλήθηκε να καλύψει με τις απίστευτες γελοιότητες ο εκφραστής μέχρι πρότινος της κυβερνητικής σοβαρότητας υπουργός Εσωτερικών Γεραπετρίτης, αλλά και ο ακόμα γελοιωδέστερος κυβερνητικός εκπρόσωπος που διαβεβαίωσε ότι «δεν χρειάζεται κανείς να μας τεστάρει είμαστε έτοιμοι». Και πράγματι τα πράγματα έγιναν σύμφωνα με το σχέδιο. Το τουρκικό ερευνητικό για μιαν ολόκληρη ημέρα ανενόχλητο κατοχύρωσε την παρουσία του σε μια ακόμη «γκριζαρισμένη» περιοχή. Αυτή η κατοχύρωση είναι ζωτικής σημασίας για το τουρκικό κράτος, καθώς έρχεται να αποδείξει, στην πράξη πλέον, την ισχύ του τουρκικολιβυκού συμφώνου.

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας τα ΝΕΑ και συγκεκριμένα του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου η φίλη του Ντόρα Μπακογιάννη πρώην υπουργός εξωτερικών της ΝΔ του έδωσε ορισμένα μαθήματα εξωτερικής πολιτικής κατσαδιάζοντάς τον: «Πρέπει να ξεφύγουμε από τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις του περασμένου αιώνα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα μεταξύ μας προβλήματα, να δούμε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή «με άλλο μάτι», και να κατανοήσουμε ότι τυχόν προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης μπορεί μεν να έχει ως συνέπεια μερικές απώλειες για μας, όπως ας πούμε την ΑΟΖ του Καστελλορίζου, αλλά θα κατοχυρώσει τα δικαιώματα άλλων νησιών μας, όπως της Ρόδου ή της Λέρου».

NewsRoom 17/05/2016, 11:00 Ερυθρός Σταυρός Αλεξία Μπακογιάννη ΚΟΙΝΩΝΙΑ Όταν ο Ερυθρός Σταυρός έκανε έρανο για... την κόρη της Ντόρας Μπακογιάννη

Και η Δάφνη Μητσοτάκη με ΜΚΟ

Κάτι παλιά, ρομαντικά...😍

------------------------------------

Ποιος θυμάται άραγε την αποκάλυψη, πριν από μερικά χρόνια, ότι η κόρη της Ντόρας Μπακογιάννη, Αλεξία, λάμβανε αμοιβή ύψους 320.000 ευρώ ετησίως από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό ως… «σαμαρείτισσα» δημοσίων σχέσεων, μία αμοιβή που φυσικά δε συνάδει ιδιαίτερα με το πνεύμα της εθελοντικής προσφοράς για το οποίο διακρινόταν πάντα ο Ερυθρός Σταυρός…

Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα ότι, σύμφωνα με σχετικό πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, η εταιρείας της Αλεξίας Μπακογιάννη AIA RELATE έλαβε το 2009 το 20% του συνολικού ποσού που συγκεντρώθηκε από πολίτες σε εράνους υπέρ του Ερυθρού Σταυρού…

Μάλιστα, σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα, για τη διαφημιστική προβολή του εράνου του Ερυθρού Σταυρού τη χρονιά εκείνη, που ξεπέρασε τα 235.000 ευρώ σε κόστος, δεν τηρήθηκε καμία διαγωνιστική διαδικασία, όπως θα έπρεπε.

Στην εταιρεία AIA RELATE συμμετείχε εξάλλου ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου και ο σημερινός περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Κώστας Μπακογιάννης, γιος της Ντόρας Μπακογιάννη.

Ε, με κάτι τέτοιες περίεργες συναλλαγές, δεν είναι να πέφτει και κανείς από τα σύννεφα με τη σημερινή εξέλιξη…

Eνα «φάουλ» που μπορεί να γίνει μάθημα

Οι όροι μεταβάλλονται όταν πρόκειται για τον δημόσιο χώρο.

από ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η υπερπολιτικοποίηση των πάντων οδήγησε σε ένα νέο χαράκωμα, οργανωμένο γύρω από τον χριστουγεννιάτικο στολισμό της πρωτεύουσας. Σπανίως υπάρχει κοινωνική συναίνεση για τις εκάστοτε επιλογές, αλλά η αντίδραση κατά του διακόσμου στη Βασιλίσσης Σοφίας δείχνει να ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. 

Υπάρχει ενόχληση. 

Η αντίδραση γι’ αυτήν την ψυχρή εγκατάσταση φωτισμού συμπυκνώνει την αντίδραση για όλα όσα επιβάλλονται από μειοψηφίες που αυτοπροσδιορίζονται πρωτοποριακές. Από την άλλη, θα έλεγε κανείς ότι ενδεχομένως υπάρχει και ένα στοιχείο υπερβολής σε όλον αυτόν τον θόρυβο. Ενας διάκοσμος μπορεί να είναι και αποτυχημένος στην εφαρμογή του.

Βρίσκω, όμως, κατανοητή την αντίδραση. 

Και δεν έχει σημασία το προσωπικό γούστο (διότι χωρίς αμφιβολία η επιλογή για τη Βασιλίσσης Σοφίας αρέσει σε κάποιους), αλλά για το πώς επιβάλλεται μια αισθητική σε μια από τις κεντρικές λεωφόρους της πόλης. 

Το Ιδρυμα Ωνάση εκφράζει μια συγκεκριμένη αισθητική και ιδεολογική αντίληψη στη Στέγη και έχει το δικό του κοινό, αλλά όταν βγαίνει στον δημόσιο χώρο οι όροι μεταβάλλονται. Αποδέκτης δεν είναι το κοινό που επιλέγει αλλά η ευρύτερη κοινωνία που φορολογείται.

Ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος, όταν χάνει την καλώς εννοούμενη λαϊκότητά του (που μπορεί να είναι εξόχως εκλεπτυσμένη), ακυρώνει την ίδια την ιδέα του δημόσιου στολισμού.

Τα Χριστούγεννα, ως γιορτή αγάπης, είναι ο θρίαμβος του μέσου όρου. Είναι ο δρόμος για να ενωθεί η κοινωνία με μηνύματα συμφιλιωτικά και καθησυχαστικά. Η νοσταλγία ενός κοινού, απροσδιόριστου τόπου είναι ιδρυτική του νοήματος των Χριστουγέννων. Η επιτήδευση και η έπαρση είναι αντίθετες στο νόημα των Χριστουγέννων.

Ο Δήμος Αθηναίων καλώς σκέφτηκε να ανοιχθεί στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Αλλά το μείζον είναι ο πολίτης, είτε είναι δημότης είτε όχι. Θα μπορούσε η επιλογή του διακόσμου στην πιο μεγαλοπρεπή λεωφόρο της Αθήνας να ήταν πιο «συμβατική» και να μην είχε καν γεννηθεί κανένα θέμα ή έστω να μαλώναμε για την κοινοτοπία. Η κοινωνία όμως είναι κουρασμένη, απηυδισμένη. Εχει κουραστεί να αγνοείται. Εχει κουραστεί με τον ελιτισμό. Εχει χορτάσει αυτοαναφορικούς ναρκισσισμούς. Η πόλη των τεσσάρων εκατομμυρίων πρέπει να ενώνει, να έχει πυκνό συμβολισμό, να μεταδίδει θετικούς συνειρμούς. Υπάρχει πάντα χρόνος για να διορθώνονται τα λάθη. Και κυρίως να υπάρχει σεβασμός στη γνώμη όσων δυσανασχετούν. Ας γίνει μάθημα αυτό το φάουλ, έχει και αυτό τη χρησιμότητά του. 

Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ! Ή ΑΝΤΕ ΨΑΞΕ ΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ!!!

Στόχος του Μπακογιάννη ήταν ο φετινός στολισμός της Αθήνας να είναι πιο λαμπερός από ποτέ.

Mετά από 17 χρόνια που στόλιζαν την Αθήνα τα Χριστούγεννα, τα αστεράκια που ήταν μονίμως κρεμασμένα στην οδό Βασ. Σοφίας, στην οδό Πανεπιστημίου και αλλού ο δήμαρχος Αθηναίων αποφάσισε να τα ξηλώσει.

Υποσχέθηκε την αντικατάστασή τους με άλλο πιο λαμπερό και εορταστικό φωτισμό.

Ιδού το αποτέλεσμα!!!

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ένας υπερεκτιμημένος «γόνος» !

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Ένας υπερεκτιμημένος «γόνος» !

Ο Κώστας Μπακογιάννης απολαμβάνει, ως υποψήφιος Δήμαρχος του Δήμου Αθηναίων, κατά γενική ομολογία, την πιο μεγάλη στήριξη των ΜΜΕ της χώρας. Όντας και το πιο κραυγαλέο παράδειγμα συστημικής οικογενειοκρατίας στην Ελλάδα, προβάλλεται μάλιστα και σαν «πετυχημένος» Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας - και προηγουμένως Δήμαρχος Καρπενησίου. 

Είναι όμως πράγματι έτσι; Ένας σύντομος απολογισμός των πεπραγμένων της θητείας του στο «καυτό ζήτημα» της Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΔΣΑ) Στερεάς Ελλάδας αρκεί για να αποδειχτεί τεκμηριωμένα το αντίθετο, αφού στο διάστημα αυτό δεν κατασκευάστηκε κανένα σημαντικό έργο για τα απορρίμματα (γεγονός που επιμελώς αποσιωπάται). 

Συγκεκριμένα, σήμερα στη Στερεά Ελλάδα, όπου παράγονται περίπου 271 χιλιάδες τόνοι απορριμμάτων το χρόνο, δεν λειτουργεί ακόμα καμιά Μονάδα Επεξεργασίας Αποβλήτων (ΜΕΑ). Στο περιφερειακό σχεδιασμό προβλέπεται η κατασκευή 5 τέτοιων Μονάδων από τις οποίες μόνο αυτή της Θήβας (δυναμικότητα 35.000 τ/έτος) αναμένεται να λειτουργήσει μέσα στο 2020. Οι υπόλοιπες 4 (Χαλκίδα, Λαμία, Φωκίδα, Ιστιαία) ακόμα δεν έχουν την παραμικρή ωριμότητα, ούτε καν σε επίπεδο μελέτης.