Μισθωτοί και δούλοι

Κατά τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, η δουλεία, αλλά και η μισθωτή εργασία (sic) είναι προϊόντα της κακίας, της βίας, της πλεονεξίας και της ένδειας!

"Ο Πάνσοφος και Πανάγαθος Θεός εις τούτον τον κόσμο έκαμε πατέρα καί υιόν και όχι δούλον και μισθωτόν, [...] Ύστερον ευρέθη η δουλεία, ήγουν η σκλαβιά και η μίσθωσις.

Η δουλεία έγινεν από την κακίαν των ανθρώπων όπου εμάχοντο ένας κατά του άλλου και εσκλαβώνοντο.

Η δε μίσθωσις από την πτωχείαν  και ένδειαν όπου ηκολούθησαν εις τους ανθρώπους από την πλεονεξίαν των ομογενών ανθρώπων.

Ιδού λοιπόν και ο δούλος και ο μισθωτός όπου έγινον από την κακίαν όπου ηκολούθησεν εις τους ανθρώπους.  Διατί χωρίς βίσν και πτωχείαν ούτε δούλος γίνεται τινάς ούτε μισθωτός".

[Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Συμεών του Νέου Θεολόγου τα ευρισκόμενα και διηρημένα εις δύω, μτφρ. Διονυσίου Ζαγοραίου, Λόγος 24]

Για την αντιγραφή:

Γιώργος Κρανιδιώτης 

Ήρωες Πίστεως και Πατρίδος του 1821

Ήρωες Πίστεως και Πατρίδος του 1821 - Τα αγλαΐσματα του τόπου μας - Ι.Μ.Μονεμβασίας και Σπάρτης

Η Ιερά Μητρόπολή μας, στο πλαίσιο των ‘’Πνευματικών Διαδικτυακών Συζητήσεων’’ που πραγματοποιεί το τελευταίο διάστημα, διοργάνωσε το απόγευμα της Κυριακής 28 Φεβρουαρίου 2021, αφιερωματική παρουσίαση, με τίτλο: «Ήρωες Πίστεως και Πατρίδος – Αγλαΐσματα του τόπου μας». 

Η διαδικτυακή εκδήλωση αποτέλεσε κομμάτι των εκδηλώσεων, που έχει προγραμματίσει η τοπική μας Εκκλησία, για την επέτειο της συμπλήρωσης διακοσίων ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης κατά του Οθωμανικού ζυγού. Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Ευστάθιος ο οποίος αφού καλωσόρισε και ευχαρίστησε θερμά τους φιλοξενούμενους ομιλητές, προχώρησε στην προσφώνησή του κάνοντας μία γενική αναφορά στο θέμα της σημαντικής προσφοράς του κλήρου στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821. 

Πρώτος ομιλητής ήταν ο κ. Ανδρέας Μοράτος, καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, θεολόγος και φιλόλογος, Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Φιλολόγων Λακωνίας. Ο κ. Μοράτος μίλησε για το φαινόμενο των νεομαρτύρων, ενώ παράλληλα παρουσίασε τους μέχρις σήμερα γνωστούς νεομάρτυρες που ανήκουν στην χορεία των Λακώνων Αγίων. Επισήμανε πως οι νεομάρτυρες, πέραν των κληρικών κάθε βαθμίδας, ήταν άνθρωποι διαφόρων κοινωνικών τάξεων και ομάδων. Επίσης, εστίασε ιδιαίτερα στη μεγάλη σημασία που έδωσε η Εκκλησία στο ζήτημα μαρτυρίας-μαρτυρίου. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, οι νεομάρτυρες με τη ζωή και το μαρτύριό τους, μιμήθηκαν τον Χριστό, ο οποίος είχε πει ενώπιον του Πιλάτου: «ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ» (Ιωάν. ιη’, 37). 

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ Η ΔΟΥΛΕΙΑ

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ Η ΔΟΥΛΕΙΑ

του Νικήτα Αποστόλου

“Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιωαν. Κεφ.8 , 32)

Ο Ελληνορωμαϊκός κόσμος στην Αρχαιότητα , είχε επινοήσει δύο θεωρίες για να δικαιολογεί το θεσμό της δουλείας.

Η πρώτη είναι η θεωρεία της “κατά φύσιν δουλείας”. Αναπτύχθηκε πλήρως από τον Αριστοτέλη και βασιζόταν στην προϋπόθεση ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι δούλοι από την φύση τους . Αυτοί μάλιστα, κατά τον Αριστοτέλη, ζουν καλύτερα εάν είναι υποταγμένοι σε έναν “δεσπότη”. Για έναν τέτοιον άνθρωπο η δουλεία είναι ευεργετική και δίκαιη.

Η δεύτερη θεωρεία είναι η εθνοτική ή φυλετική κατωτερότητα που δικαιολογεί τον θεσμό. Έτσι π.χ. ο Κικέρων θεωρεί ότι οι Ιουδαίοι και κάτοικοι της Συρίας είναι λαοί γεννημένοι για την δουλεία, όπως επίσης οι “Βάρβαροι” ως κατώτερα όντα. Επομένως όταν αιχμαλωτίζονταν οι βάρβαροι γινόντουσαν εμπόρευμα προς πώληση .

Ο Χριστός αρνούμενος κάθετα τον θεσμό της δουλείας, εισήγαγε μια άλλη αντίληψη και στάση στην τότε αρχαία κοινωνία για τις σχέσεις των ανθρώπων. Εισήγαγε την αγάπη ως τρόπο συνυπάρξεως των ανθρώπων.

Αντί του “ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος”, που διεκήρυτταν οι σύγχρονοι του κρατούντες, ο Χριστός μας φανέρωσε την μόνη αλήθεια. Και αυτή είναι η εξής: Όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδέλφια γιατί κατά χάριν είμαστε παιδιά του Θεού Πατέρα. (Ματθ. ΣΤ .9 & ΚΓ. 8-9). Ως συνέπεια αυτής της αλήθειας, στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, αναδεικνύεται η ελευθερία ως πρώτη αξία μεταξύ των αξιών με τις φράσεις. “Ἐὰν οὖν ὁ Υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθαι (Ἰωαν. 8, 36).

Την αλήθεια αυτή την διεκήρυξε επίσης και ο Απόστολος Παύλος στην προς Κολοσσαείς επιστολή του (Κεφ.3 .11)& (Κεφ. 4.1) λέγοντας . “Ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος,Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσιν Χριστός”, “Ου καλώ υμάς δούλους αλλά αδελφούς” και “Οι κύριοι το δίκαιον και την ισότητα τοις δούλοις παρέχεσθε, ειδότες ότι και υμείς έχετε Κύριον εν ουρανοίς” . Επίσης στην προς Γαλάτας επιστολή του (Κεφ. 3 .28) επαναλαμβάνει “ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Ελλην , ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού”. Και με ποιό μεγαλύτερη σαφήνεια στην προς Κορινθίους Α΄επιστολή του τονίζει (Κεφ. Ζ . 23-24) Τιμής ηγοράσθητε μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων.