Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΣΥΧΑΣΤΕΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΣΥΧΑΣΤΕΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020

Χριστιανική ησυχαστική προσευχή

Σημείωση του μεταφραστή: Ο όρος meditation στα αγγλικά θα μπορούσε να περιγραφεί ως “Ησυχία του νού και άνοιγμα σε κάτι άλλο”. Δηλαδή είναι μια ευρεία έννοια που συμπεριλαμβάνει την ησυχαστική παράδοση όλων των θρησκειών (Χριστιανισμού, Βουδισμού, Ινδουισμού, Μουσουλμανισμού και Ιουδαϊσμού). Στα ελληνικά δυστυχώς δεν υπάρχει τέτοια λέξη και συνήθως μεταφράζεται ως διαλογισμός. Επειδή όμως η λέξη διαλογισμός χρησιμοποιείται κυρίως για τις ανατολικές θρησκείες, θεωρώ τον όρο “ησυχασμό” καλύτερη μετάφραση. Έτσι, στο παρακάτω κείμενο, το meditation μεταφράζεται ως “ησυχασμός” (ή προσευχή εν σιωπή), χωρίς να αναφέρεται αποκλειστικά στην ησυχία του νού στα πλαίσια της Χριστιανικής παράδοσης. Η συνέντευξη πάρθηκε στα πλαίσια διαθρησκειακού συνεδρίου για τον ησυχασμό (meditation) και βρίσκεται εδώ.
Δημοσιογράφος:     Σήμερα μιλάω με τον Jim Finley, συγγραφέα των βιβλίων “Το παλάτι του πουθενά του Merton” και ένα βιβλίο πάνω στην Χριστιανική ησυχαστική προσευχή “Βιώνοντας την παρουσία του Θεού”. Ο Jim έχει πτυχία από τα πανεπιστήμια του Acron, του κολεγίου του αγ. Ιωάννη και του θεολογικού σεμιναρίου. Είναι σύζυγος, πατέρας, συγγραφέας και ψυχοθεραπευτής. Με το “Sounds True”, ο Jim έχει δημιουργήσει μια σειρά ηχογραφήσεων πάνω στη “Ζωντανή σοφία” του Meister Eckhart όπως και μια σειρά πάνω στον Χριστιανικό ησυχασμό. Jim, σ’ ευχαριστούμε που συμμετάσχεις μαζί μας στο σεμινάριο ησυχασμού.
James Finley:     Ευχαριστώ που με έχετε μαζί σας.
Δημοσιογράφος:     Ας ξεκινήσουμε με το ερώτημα του ησυχασμού στην Χριστιανική παράδοση. Νομίζω πως για πολλούς ανθρώπους αυτό είναι μια καινούρια ιδέα. Τι σημαίνει για σένα να ασκείς τον ησυχασμό ως Χριστιανός;

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2018

Ο Γρηγόριος Παλαμάς και η ησυχαστική έριδα

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, τοιχογραφία Αγίων Αναργύρων Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου. Ο Άγιος εκοιμήθη το 1359 και αγιοκατατάχθηκε το 1368, ενώ η τοιχογραφία χρονολογείται είτε προ του θανάτου του κτίτορα Ιωάννου Ούγκλεση (σκοτώνεται το 1371 στην μάχη του Έβρου) ή κατ΄ άλλους στα τέλη του 14ου αιώνα. Θεωρείται η παλαιότερη απεικόνιση του Αγίου.

Του Κωνσταντίνου Κόττη*

Η ησυχαστική έριδα, αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα θέματα της Βυζαντινής Ιστορίας, συνδεδεμένο, ασφαλώς, με τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης (1296-1359). Εφαλτήριο για την δημιουργία του ζητήματος, υπήρξε ο Βαρλαάμ, μοναχός του καθολικού τάγματος του Αγίου Βασιλείου. Το 1326 κατέφθασε στην ενετοκρατούμενη, τότε, Αιτωλία, όπου και ενεδύθη, για πρώτη φορά, ανατολικό ράσο. Την περίοδο 1326–30 εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη, συγγράφοντας, μάλιστα, αντιπαπικά συγγράμματα. Αμφότερες οι πράξεις του αντιμετωπίσθηκαν με καχυποψία, αν όχι ως στρατευμένες και προσχηματικές. Κατηγορήθηκε μεταξύ άλλων για την πρώτη πράξη από τον Νικηφόρο Γρηγορά, ενώ για την δεύτερη από τον Ιωάννη Καντακουζηνό.

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Γιὰ τοὺς Ζηλωτὲς


Γιὰ τοὺς Ζηλωτὲς
by admin


Ἡ Κομμούνα τῆς Θεσσαλονίκης καὶ οἱ Ἡσυχαστὲς

Του Γιάννη Ταχόπουλου από τη Ρήξη φ. 96

Στὸ διαδίκτυο (tvxs) ἀναρτήθηκε πρόσφατα ἕνα ἄρθρο τοῦ καθηγητῆ Κώστα Λάμπου «Ἡ Κομμούνα τῆς Θεσσαλονίκης (1342-1350)», στὸ ὁποῖο ἐπαναλαμβάνονται σχεδὸν αὐτούσιες οἱ μεσοπολεμικὲς (1928) ἀπόψεις τοῦ Κορδάτου γιὰ τὸ καθεστὼς τῶν Ζηλωτῶν.
Έτσι, πληροφορούμαστε ὅτι λίγο-πολὺ στὸ τοτεινὸ Βυζάντιο ἡ μερίδα τῶν Ζηλωτῶν ἐπηρεαζόταν ἀπὸ τοὺς ὁπαδοὺς τοῦ Βαρλαάμ ἢ ταυτιζόταν μαζί τους, καὶ ἀντίστροφα οἱ Ἡσυχαστὲς ταυτίζονταν μὲ τοὺς ἔχθροὺς τῶν Ζηλωτῶν, ὅτι τὸ κίνημα τῶν Ζηλωτῶν ζητοῦσε τὴν ἀνεξιθρησκεία καὶ τὸ χωρισμὸ τῆς ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ κράτος, ἐπιδίωξε τὴν μελέτη τῆς ἀρχαιοελληνικῆς γραμματείας, ὅτι «ήρθε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον δογματισμό των Ησυχαστών του Γρηγορίου Παλαμά», ὅτι κατάργησε «το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας», «Καθιέρωσαν την άμεση εκλογή από τον Λαό όλων των αξιωματούχων», «Δημοτικοποίησαν τον πλούτο της εκκλησίας και των μοναστηριών» κ.ο.κ.
Ἕνα χειρόγραφο ὅπου εἰκάζεται (ἐσφαλμένα μᾶλλον) ὁ Καβάσιλας νὰ διαμαρτύρεται γιὰ τὴ συνεργασία τοῦ Θεσσαλονίκης Μακαρίου μὲ τοὺς Ζηλωτὲς ὁδηγεῖ τὸν Κ.Λ. στὸ συμπέρασμα ὅτι «Ανακήρυξαν επίτιμο Πρόεδρο της “Ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Θεσσαλονίκης” τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο». Ἐννοεῖται ὅτι κατὰ τὸν Κ.Λ. οἱ θεολογικὲς ἀντιπαραθέσεις Ἡσυχαστῶν-Βαρλααμικῶν ἦταν ἕνα παραμύθι χάριν τοῦ ταξικοῦ ἀνταγωνισμοῦ.