Ορθάνοιχτο βιβλίο η Τουρκία...

ΕΣΦΑΛΜΕΝΕΣ αποδείχθηκαν, σε όλα τα ανεξήγητα τα πεπραγμένα όλων των δεκαετιών μέχρι σήμερα, όλες εκείνες οι κατ' επανάληψιν προβαλλόμενες και ακολούθως μονίμως διαψευδόμενες πολιτικές απόψεις, ελπίδες, ευχές και διαδοχικές δοκιμές, για την καλύτερη συμφωνία συμβιβασμού «αμοιβαίου οφέλους». » και τουρκιστί «kazan-kazan», με την Τουρκία, τόσο στο Κυπριακό, όσο και στο Αιγαιακό. Αυτό που έπρεπε ήδη ν' αποτελεί πια, το αδιάψευστο και κοινά αποδεκτό απ' όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Κύπρο, πραγματικό Κεκτημένο και την ασφαλέστερα γνωστότατη απ' όλες τις βιωμένες εμπειρίες των διαχρονικών σχέσεων του Ελληνισμού (Αθηνών και Λευκωσίας) με την Τουρκία. Κεκτημένο 100% βεβαιότητας, μόνο κυρίαρχα αναλλοίωτο δεδομένο, βάσει του οποίου και για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή του, πρέπει, οφείλει και έχει καθήκον να ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ ο Ελληνισμός (από κοινού το ελλαδικό μας κράτος και το κυπριακό μας κράτος) την Πανεθνική Στρατηγική του.

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ πυρήνας του σφάλματος ήταν και είναι (και μπορεί να εξακολουθήσει ομοίως αδιόρθωτη) η λάθος ανάγνωση της Τουρκίας: Η άγνοια, η υποτίμηση, η ανεπαρκής αντίληψη, η «εξ ιδίων κρίνοντας τα άλλα» παραποίηση της πραγματικότητας, οι ψευδαισθήσεις, οι αυταπάτες, η διανοητική αδυναμία αντίληψης και η - λόγω δειλίας ή και φοβικών συνδρόμων - ηθελημένη παράβλεψη, εθελοτύφλωση και αποσιώπηση της μονίμως ανθελληνικής Τουρκικής Στρατηγικής.

- Η Τουρκία απέδειξε διαχρονικά στην πράξη ότι: Όποιες κι αν κυβερνούν στην Άγκυρα, εκλελεγμένες ή πραξικοπηματικές, αμιγείς κεμαλικές δεξιές ή αριστερές, ή κεμαλο-ισλαμικές, ή αμιγείς ισλαμικές κυβερνήσεις, σταθερά, υπομονετικά, επίμονα, ανυποχώρητα και αταλάντευτα, -φέτα» συμμετέχουν την ίδια στρατηγική εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδος. Είναι ο παλαιότερα επακριβώς ονομασθείς Τουρκικός Επεκατισμός.

- Με το πρώτο εδαφικό επίτευγμα και την καυχησιά του τη στρατιωτική εισβολή το 1974 στην Κύπρο, την έκτοτε κατοχή των βορείων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και την κλιμακούμενη επεκτατική βουλιμία εναντίον των ελλαδικών μας νησιών του Αιγαίου.

ΔΙΑΡΚΩΣ ατιμώρητος και από παντού θωπευόμενος ο τουρκικός επεκτατισμός, έδωσε στην Άγκυρα την αυτοπεποίθηση ν' αναπτύξει επιπλέον τη Νεο-οθωμανική της Στρατηγικής στο Κουρδιστάν, στη Συρία, στη Λιβύη, και με εμπράγματη επιρροή και παρουσία σε χώρες της Αφρικής. Φθάνοντας να ορέγεται πλέον και φωνάχτα, διά στόματος Ερντογάν, τα «σύνορα της καρδιάς» της, τις «γαλάζιες πατρίδες» της στην Ανατολική Μεσόγειο, μέχρι ακόμη και την Ιερουσαλήμ της προ του 1918 Οθωμανικής Αυτοκρατορίας...

Ορθάνοιχτο βιβλίο η Τουρκία...

Του Λάζαρου Μαύρου

ΕΣΦΑΛΜΕΝΕΣ αποδείχθηκαν, σε όλα ανεξαιρέτως τα πεπραγμένα όλων των δεκαετιών μέχρι σήμερα, όλες εκείνες οι κατ’ επανάληψιν προβαλλόμενες και ακολούθως μονίμως διαψευδόμενες πολιτικές απόψεις, ελπίδες, ευχές και διαδοχικές δοκιμές, για την επίτευξη συμφωνίας συμβιβασμού «αμοιβαίου οφέλους», «win-win situation» και τουρκιστί «kazan-kazan», με την Τουρκία, τόσο στο Κυπριακό, όσο και στο Αιγαιακό.

 Αυτό θα έπρεπε ήδη να αποτελεί πιά, το αδιάψευστο και κοινά αποδεκτό απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Κύπρο, πραγματικό Κεκτημένο και την ασφαλέστερα γνωστότατη απ’ όλους βιωμένη εμπειρία των διαχρονικών σχέσεων του Ελληνισμού (Αθηνών και Λευκωσίας) με την Τουρκία. Κεκτημένο 100% βεβαιότητας, όντως κυρίαρχα αναλλοίωτο δεδομένο, βάσει του οποίου και για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή του, πρέπει, οφείλει και έχει καθήκον να ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ ο Ελληνισμός (από κοινού το ελλα-δικό μας και το κυπριακό μας κράτος) την Πανεθνική Στρατηγική του.

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ πυρήνας του σφάλματος ήταν και είναι (και ενδέχεται να εξακολουθήσει ομοίως αδιόρθωτη) η λάθος ανάγνωση της Τουρκίας: Η άγνοια, η υποτίμηση, η ανεπαρκής αντίληψη, η «εξ ιδίων κρίνοντας τα αλλότρια» παραποίηση της πραγματικότητας, οι ψευδαισθήσεις, οι αυταπάτες, η διανοητική αδυναμία αντίληψης και η - λόγω δειλίας ή και φοβικών συνδρόμων - ηθελημένη παράβλεψη, εθελοτύφλωση και αποσιώπηση τής μονίμως ανθελληνικής Τουρκικής Στρατηγικής.

Καλή Ανάσταση και Καλή Λευτεριά στην Κύπρο

50 χρόνια: Οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι

Του Λάζαρου Α. Μαύρου

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ Ανάσταση που γιορτάζει την Ἑορτῶν Ἑορτή καί την Πανήγυρι Πανηγύρεων, επί μισό ήδη αιώνα σταυρωμένη στον Γολγοθά του τουρκικού Αττίλα, η μη Εκλιπούσα και ούπω τετέλεσται, εισέτι, Κυπριακή Δημοκρατία.

Στο εξηκοστό τέταρτο έτος της ηλικίας της. Γνωρίζουσα εκ γενετής, από τον ζυριχικό εκ βιασμού τοκετό του 1959 ότι, «ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου»…

Σταυρωμένη, σκλαβωμένη από τους Τούρκους επί 50 χρόνια η Κερύνεια, η Αμμόχωστος, η Μόρφου, η Καρπασία, ο Πενταδάκτυλος και όλα τα «άλλα καρτερικά ελληνικά ονόματα»…

Αναστάσιμος μεν ο λαός. Με πίστη, υπομονή κι ακλόνητη εγκαρτέρηση.

Δεν αξιώθηκε όμως ακόμη να αναδείξει ικανές Αναστάσιμες ηγεσίες.

Ευδοκιμούν ακόμη Γραμματείς και Φαρισαίοι, Πιλάτοι και Κεντυρίωνες, Κουστωδίες, Ιούδες. Καί τινες μειοψηφικοί όχλοι ανακράζοντες: «Ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν».

Και Ηττημένα Μυαλά. Που επιμένουν να τον οδηγούν στην κατάντια της υποταγής. Ώστε να συμβιβάζεται, να συμπράττει και να διαπραγματεύεται με τους σταυρωτές του. Επί σχεδίων αποκλεισμού και απαγόρευσης της Ανάστασης. Σχέδια νομιμοποίησης και μονιμοποίησης της Σταύρωσης…

Ε Κ Ε Ι Ν Η η Κυριακή

του Λάζαρου Μαύρου

Ε Κ Ε Ι Ν Η η Κυριακή

Τρεις του Μάρτη του Πενήντα Εφτά
ήταν Κυριακή της Τυρινής.
Την άλλη μέρα, ξημέρωνε Δευτέρα της Καθαρής.
Το βράδυ εκείνης της Κυριακής στην Κύπρο,
οι οικογένειες ήσαν γύρω από το παραδοσιακό ομοτράπεζο της αποκριάς, τρωγοπίνοντας στο φτωχικό τους.
Όμως το κρασί στα ποτήρια έμεινε μισοπιωμένο.
Οι μεζέδες στα πιάτα, μισοφαγωμένοι.
Το ελεγχόμενο από τους Εγγλέζους αποικιοκράτες ραδιόφωνο της Κυπριακής Ραδιοφωνικής Υπηρεσίας C.B.S.
μετέδιδε κομπάζοντας τα μαύρα μαντάτα:

«Δυνάμεις ασφαλείας, ενεργούσαι κατόπιν πληροφοριών, εφόνευσαν σήμερον την μεσηβρίαν εις την περιοχήν παρά την Μονήν Μαχαιρά τον επικηρυγμένον διά ποσού πέντε χιλιάδων λιρών, γνωστόν ως υπαρχηγόν της Ε.Ο.Κ.Α. και πρώην αξιωματικόν του Ελληνικού Στρατού, τρομοκράτην Γρηγόριον Αυξεντίου, και συνέλαβαν τέσσαρας άλλους τρομοκράτας, οι οποίοι ευρίσκοντο μετ’ αυτού εντός ορεινού κρησφυγέτου […] Η Αυτού Εξοχότης ο Κυβερνήτης Στρατάρχης Σερ Τζον Χάρντινγκ ενδέχεται να μεταβή εις την Μονήν Μαχαιρά διά να συγχαρή αυτοπροσώπως τα στρατεύματα»…

Τ Ρ Ε Ι Σ Μαρτίου 1957, ημέρα Κυριακή

Θυσιάστηκε στον Μαχαιρά
ο Γρηγόρης Αυξεντίου.
Όμως, ούτε τη Δευτέρα, ούτε την Τρίτη, 4 & 5.3.1957. κυκλοφορούσαν στην Κύπρο εφημερίδες για να περιγράψουν την 10ωρη μάχη που έδωσε στον Μαχαιρά ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, κυκλωμένος από τις πολυάριθμες βρετανικές δυνάμεις του «Συντάγματος του Δούκα του Ουέλλιγκτον».
Στην Κύπρο οι καθημερινές εφημερίδες δεν κυκλοφορούσαν Δευτέρα. Μόνο οι εβδομαδιαίες. Εκείνη τη Δευτέρα 4.3.1957, συνέπεσε η αργία της Καθαράς Δευτέρας, χωρίς τις εβδομαδιαίες και χωρίς καθημερινές την Τρίτη.
Έτσι οι πρώτες περιγραφές, εντοπίζονται στις κυπριακές εφημερίδες της Τετάρτης 6.3.1957.
Με κύριες αναφορές προερχόμενες από όσα είχαν δημοσιεύσει τη Δευτέρα 4.3.1957 οι εφημερίδες του... Λονδίνου.
Π.χ. η «Χαραυγή» της 6.3.1957 αναδημοσίευσε τα γεγονότα του Μαχαιρά από την «Ντέηλυ Χέραλντ» του Λονδίνου, ενώ από τους «Τάϊμς» και τον «Ντέηλυ Τέλεγραφ» πήρε το δικό της υλικό η «Ελευθερία» της Λευκωσίας.

Ε Ν Α Ν Τ Ι Ο Ν του Αυξεντίου

Τ Ρ Ι Α ΛΑΘΑΚΙΑ ΤΟΥ Γ. ΡΙΤΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

Λ Α Θ Α Κ Ι ΒΕΒΑΙΩΣ το ότι ο Αυξεντίου θυσιάστηκε Σάββατο 2 Μαρτίου 1957.

Όλοι, ανέκαθεν, γνωρίζουν ότι η θυσία του Σταυραετού του Μαχαιρά ήτανε Κυριακή κι ήτανε Τρεις του Μάρτη του 1957, μετά την πολύωρη μάχη ως τις δυό μετά το μεσημέρι.

Ήταν δυό τρία μικρά λαθάκια που έγραψε ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος στο κορυφαίο του έργο «Αποχαιρετισμός - Οι τελευταίες ώρες του Γρηγόρη Αυξεντίου μες στη φλεγόμενη σπηλιά»:

Ο ΡΙΤΣΟΣ σημειώνει ο ίδιος στο βιβλίο του, των εκδόσεων «Κέδρος», ότι έγραψε το ποίημά του 5 - 25 Μαρτίου 1957.

Στις πρώτες σελίδες είναι τυπωμένη και η φωτοτυπία δημοσιεύματος τής Τρίτης 5.3.1957 με τα καθέκαστα της θυσίας στον Μαχαιρά.

Από εκείνο λοιπόν το δημοσίευμα προέκυψαν τα λαθάκια του ποιητή:

Δημοσίευμα της Τρίτης 5.3.1957 στις αθηναϊκές εφημερίδες, σταλμένο από τη Λευκωσία, 4 με «Ιδ.Υπ.» (Ιδιαίτερη Υπηρεσία), δηλαδή τη Δευτέρα της Καθαρής 4.3.1957 ημέρα που δεν κυκλοφορούσαν εφημερίδες.

Ε Κ Ε Ι ΣΤΟ δημοσίευμα εντοπίζονται τα λαθάκια: Γράφει ως ημέρα της θυσίας το Σάββατο 2 Μαρτίου. Και ότι η μάχη «τέλειωσε στις 2 η ώρα την νύκτα». Γράφει κι ότι ήταν «οδηγός ταξί το επάγγελμα» ο Αυξεντίου, ενώ λεωφορείο οδηγούσε, μεταφέροντας εργάτες από το χωριό του τη Λύση προς την Δεκέλεια. Τα λάθη αυτά υπήρχαν, όντως, στις εφημερίδες της Αθήνας 5.3.1957...

Πέρα απ’ τη σύντομη περιγραφή της μάχης στον Μαχαιρά, ο αθηναϊκός Τύπος εκείνων των πρώτων ημερών, ουδέν ήξερε κι ούτ’ έγραψε για την προσωπικότητα και τη δράση του Αυξεντίου.

Ουδέν περισσότερο ήξερε κι ο Ρίτσος.

Κ Ι ΟΜΩΣ!

Έγραψε, σαν να τον ήξερε απ’ τα γεννοφάσκια του κι απ’ την κάθε μέρα τής 29χρονης ζωής του, είκοσι τυπωμένες σελίδες συγκλονιστικό ποίημα: Αριστούργημα ψυχογραφίας. Ένοπλης σοφίας. Ταπεινού ανθρώπινου αγωνιστικού μεγαλείου στο βωμό της λευτεριάς.

Στις ρότες της Απελευθέρωσης – Προς ναυτιλομένους οδηγίες

skal 

Γράφει ο Λάζαρος Α. Μαύρος

ΕΥΚΑΙΡΙΑ, λοιπόν, προσφέρεται στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές:

Οι ψηφοφόροι που πιστεύουν στην επείγουσα ανάγκη αντικατάστασης της λανθασμένης πολιτικής της τελευταίας 46ετίας με την στρατηγική της απελευθέρωσης, ν’ αναδείξουν με την ψήφο τους, περισσότερους βουλευτές σε κάθε κόμμα, που να είναι ενάρετοι, ικανοί και άξιοι εμπιστοσύνης ότι θα απελευθερώσουν και τις ηγεσίες των κομμάτων τους από την Δυναστεία των Διζωνιστών, Δικοινοτιστών, Διχοτομηστών (Δ.Δ.Δ.Δ. ή «4Δ»).

ΕΑΝ ΔΕΝ απαλλαγεί το πολιτικο-κομματικό σύστημα του τόπου από την Δυναστεία των ανεπανόρθωτα εθισμένων στην πολιτική των 46 χρόνων, αθεράπευτα μολυσμένων από τον… ιό του Συμβιβασμού με τους Τούρκους Κατακτητές (1974-2020), δεν είναι δυνατόν να ελπίζει κανείς σε Στρατηγική Απελευθέρωσης.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ κάθηκον των πολιτών – ψηφοφόρων και εθνική υποχρέωση του ενεργού λαού με τις ψήφους του, είναι:

– Αφού υποστείλει τις σημαίες των κομματικών εγωισμών και μικροπολιτικών έριδων, να απαλλαγεί με τρόπους άψογου πολιτικού πολιτισμού, από την Δυναστεία των αρνητών της απελευθέρωσης και, δημοκρατικώ τω τρόπω, να τους απομακρύνει από τη Βουλή, από τις Ηγεσίες των Κομμάτων και από το Πρεδρικό Μέγαρο στο επόμενο στάδιο.

ΩΣΤΕ να υπάρξει επιτέλους η ελπίδα, νέες κομματικές ηγεσίες, νεα βουλή, νέο εθνικό συμβούλιο, νέα κυβέρνηση, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν Στρατηγική Απελευθέρωσης.

Σ’ ευγνωμονούμε Νεοκλή Σαρρή

ΕΙΡΗΣΘΩ - Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Σ’ ευγνωμονούμε
Νεοκλή Σαρρή

Μ Ε ΑΠΕΡΑΝΤΗ ευγνωμοσύνη και βαθύτατη θλίψη κατευοδώνουμε τον εκλιπόντα προχθές Σάββατο 19η Νοεμβρίου 2011 στην Αθήνα, Κωνσταντινουπολίτη μας, Νεοκλή Σαρρή.

Ευγνωμοσύνη, επειδή, από το 1978 μέχρι τον ύστατο κτύπο της καρδιάς του, υπήρξε ο πρώτος, ο μακράν σπουδαιότερος, ο συνεπέστερος, ο ακούραστα προθυμότερος και αποδεδειγμένα ικανότερος, ανιδιοτελής Δάσκαλός μας. Στην μέγιστης ζωτικής σημασίας, για τον Ελληνισμό, επιστημονική ΓΝΩΣΗ τής Τουρκίας και των Τούρκων.

Ο εγκυρότερος και εγκαιρότερος και σφαιρικότερος και βαθύτερος εξιχνιαστής τής εκάστοτε τουρκικής πολιτικής.

Και, κατά συνέπεια, ο καταλληλότερος για να επισημαίνει πάντοτε τις ψευδαισθήσεις, την αναποτελεσματικότητα και την ανεπάρκεια τής πολιτικής ημών των Ελλήνων, Αθηνών και Λευκωσίας, έναντι της Τουρκίας.

Γ Ν Ω Ρ Ι Σ Α Μ Ε τον Νεοκλή Σαρρή το 1978,

μόλις εκδόθηκε ο 1ος τόμος τού πάντα πολύτιμου βιβλίου του «Η Άλλη Πλευρά – Πολιτική χρονογραφία της εισβολής στην Κύπρο με βάση τουρκικές πηγές».

Στον Νεοκλή Σαρρή καταφεύγαμε έκτοτε αδιαλείπτως για ν’ αντλούμε ΓΝΩΣΗ Τουρκίας.

Και, προπάντων, για να ζυγίζουμε και να μετράμε τα «επιστημονικά» γράδα όσων κατά καιρούς – επί τρεις δεκαετίες – εμφανίζονταν στην Αθήνα, στη Λευκωσία και… όπου γης, ως «έγκυροι αναλυτές» και ως «γνώστες» της τουρκικής πολιτικής, τους τσαρλατανισμούς (και… «πρακτορισμούς») τών οποίων υιοθετούσαν, φευ, οι εκάστοτε κυβερνώντες!

Η ίδια η ζωή απέδειξε και αποδεικνύει επί 33 χρόνια την ορθότητα της επιστημονικής ΓΝΩΣΗΣ του Νεοκλή Σαρρή:

«Ένας απλός διαμελισμός [της Κύπρου] δεν ικανοποιεί τα τουρκικά συμφέροντα […] σήμερα η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας αποβλέπει στη διζωνική ομοσπονδία [ώστε] μέσω του “ομόσπονδου τ/κ κράτους”, η Τουρκία ελπίζει ότι θα θέσει υπό τον έλεγχό της το ΣΥΝΟΛΟ τής Κύπρου», έγραφε, ανέλυε, τεκμηρίωνε ΜΕ ΒΑΣΗ τις τουρκικές πηγές, τον Νοέμβριο 1978 ο Νεοκλής Σαρρής στον πρόλογο τής «Άλλης Πλευράς».

Το 2001, το βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος» τού (από το 2009 υπ.Εξ. της Τουρκίας) καθηγητή Αχμέτ Νταβούτογλου, ήρθε να επαληθεύσει όσα αποκάλυπτε και δίδασκε επί 30 χρόνια ο Σαρρής…

Μ Ε Μ Φ Ο Μ Α Σ Τ Ε τις από το 1978 κυπριακές κυβερνήσεις. Στην Λευκωσία έπρεπε να εγκαταστήσουν τον Νεοκλή Σαρρή: Πρωτοσύμβουλο τού εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας. Και του Εθνικού Συμβουλίου. Κι επικεφαλής κέντρου τουρκικών σπουδών και ερευνών. Άλλη και, κατά παρασάγγας, αποτελεσματικότερη θα ήταν η πορεία μας (η πολιτική του Ελληνισμού), μακριά από το βάραθρο που μάς οδήγησε η πολιτική των ψευδαισθήσεων, εάν οι κυβερνώντες αντλούσαν ΓΝΩΣΗ Τουρκίας από τον Νεοκλή Σαρρή...

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

21.11.2011

Οι Τρεις της Εννάτης - «τ’ αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται πάντα με το μέτρο της λευτεριάς»

Οι Τρεις της Εννάτης

Αυγούστου 1956

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

Η Μ Ε Ρ Α Πέμπτη 9η Αυγούστου 1956, οι Εγγλέζοι Αποικιοκράτες στην επαναστατημένη για λευτεριά Κύπρο, διέπραξαν τον 2ο Τριπλό Απαγχονισμό αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α.

Κρέμασαν στην Αγχόνη των κεντρικών φυλακών στη Λευκωσία κι έθαψαν στα Φυλακισμένα Μνήματα 

- τον Ανδρέα Ζάκο 25χρ.,

- τον Χαρίλαο Μιχαήλ 21χρ. και

- τον Ιάκωβο Πατάτσο 22χρ.

Ε Ι Χ Ε προηγηθεί στις 10 Μαΐου 1956

ο 1ος Διπλός Απαγχονισμός.

Τών Πρωτομαρτύρων της Αγχόνης,

- Μιχαλάκη Καραολή και

- Ανδρέα Δημητρίου.

Α Κ Ο Λ Ο Υ Θ Η Σ Ε στις 21 Σεπτεμβρίου 1956

ο 3ος Τριπλός Απαγχονισμός των

- Ανδρέα Παναγίδη,

- Στέλιου Μαυρομμάτη και

- Μιχάλη Κουτσόφτα.

Τ Ε Λ Ε Υ Τ Α Ι Ο Σ ,

4ος και Μονός Απαγχονισμός

13 Μαρτίου 1957 του

- Ευαγόρα Παλληκαρίδη.

Ε Ν Ν Ε Α Απαγχονισθέντες Ήρωες.

Κ Α Ι ΜΑΖΙ τους στα

Φυλακισμένα Μνήματα ταφέντες, άλλοι Τέσσερεις εκ των κορυφαίων ανταρτών ηρώων του ένοπλου εθνικοαπελευθερωτικού, αντιαποικιακού αγώνα:

- Μάρκος Δράκος 18.1.1957,

- Γρηγόρης Αυξεντίου 3.3.1957,

- Στυλιανός Λένας 28.3.1957 και

- Κυριάκος Μάτσης 19.11.1958.

Άπαντες

επάξια χαρακτηρισθέντες ως Αρχάγγελοι της Λευτεριάς.

Έκαστος, αθάνατη μορφή, υπόδειγμα αρετής κι ευψυχίας. Ύψιστο παράδειγμα γενναιότητας κι αυτοθυσίας. Αειθαλές κλέος και καύχημα των αγωνιζομένων Ελλήνων, των αγωνιζομένων για την ελευθερία ανθρώπων όλης της οικουμένης. Έκαστος στο σύνολο τής σύντομης ζωής, των σχέσεων και της δράσης του, υπήρξε πρότυπο αρετής και λεβεντιάς.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ, όλες οι καταγεγραμμένες μαρτυρίες, από την πτέρυγα των φυλακών με τα κελιά των μελλοθανάτων, βεβαιώνουν πόσο αγιότερος αναδείχθηκε ανάμεσά τους, καθ’ όλη τη διάρκεια της φυλάκισής τους, ως την ύστατη στιγμή του Απαγχονισμού, ο Ιάκωβος Πατάτσος.

-Πόσο επέδρασε η βαθύτατή του χριστιανική πίστη και η συνεχής μετάδοσή της στους συνειδητά συμπορευόμενους στον Γολγοθά συγκρατούμενούς του. Για την ψυχική τους ενδυνάμωση και την πνευματική τους πανοπλία.

- Το βεβαίωσαν όσοι επέζησαν. Το διακρίνει ο καθένας μελετώντας συγκριτικά την εξέλιξη του περιεχομένου των διαδοχικών επιστολών που ως μελλοθάνατοι απέστειλαν προς τους οικείους τους, όσοι εκ των Απαγχονισθέντων βρέθηκαν, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, στην ίδια πτέρυγα των φυλακών με τον Πατάτσο.

- Ο οποίος στο τελευταίο γράμμα προς τη μάνα του έγραψε:

Ιεροτελεστία τής Αγχόνης- 21ης Σεπτ. 1956

Λάζαρος Μαύρος

Π Ρ Ι Ν ΤΟ χάραμαν του φου, ημέρα Παρασκευή 21η Σεπτεμβρίου 1956, οι δήμιοι του κυβερνήτη στρατάρχη σερ Τζον Χάρντινγκ, στην Colony of Cyprus τής άχρι και σήμερα Χερ Μάτζεστι των Εγγλέζων Ελισάβετ Β΄, απαγχόνισαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας τους αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α.

- Στέλιο Μαυρομμάτη 24χρ. απ’ τον Λάρνακα της Λαπήθου

- Ανδρέα Παναγίδη 22χρ. από το Παλιομέτοχο πατέρα τριών νηπίων και

- Μιχάλη Κουτσόφτα 22 χρ. επίσης από το Παλιομέτοχο.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ τους επιστολές απ’ τα κελιά των μελλοθανάτων και οι μαρτυρίες όλων όσοι έζησαν από κοντά εκείνες τις ύστατες στιγμές μέσα στις φυλακές, των τεσσάρων δικηγόρων τους, των συγκρατουμένων τους, δημοσιεύτηκαν στον 5ο & 6ο τόμο του έργου του Χρ. Ανδρέου «Πεθαίνοντας για την Ελευθερία» και στο βιβλίο του αείμνηστου ιερέα των φυλακών Παπάντωνη Ερωτοκρίτου «Πώς έζησα το δράμα των Απαγχονισθέντων», όπου βεβαιώνεται ότι:

Ε Κ Ε Ι Ν Ε Σ οι στιγμές της υπέρτατης θυσίας - του απαγχονισμού - για της πατρίδος την ελευθερία, υπήρξαν μια ύψιστου μεγαλείου εθνική και θρησκευτική ιεροτελεστία, διά της οποίας συντελέστηκε η κατάταξη των τριών, στον θρόνο των πανευφήμων και τρισενδόξων αρχαγγέλων της λευτεριάς:

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις τελευταίες εκείνες στιγμές που ακούγονταν τα θούρια και άλλα πατριωτικά και θρησκευτικά άσματα των πολιτικών κρατουμένων και καταδίκων στις φυλακές όταν έφτασε η ώρα που οδηγούσαν τους τρεις αγωνιστές στην Αγχόνη. Ήταν μια εθνική και ταυτόχρονα θρησκευτική μυσταγωγία», είπαν οι δικηγόροι τους, Τίτος Φάνος και Ρένος Λυσιώτης.

«Πήγαμε να τους δώσουμε θάρρος, αλλά πήραμε εμείς θάρρος απ’ αυτούς. Ήταν γαλήνιοι και φορούσαν τον σταυρό τους. Είπαν ότι συγχωρούν και τον Χάρντινγκ», δήλωσαν οι άλλοι δυο δικηγόροι τους, Γλαύκος Κληρίδης και Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης.

Κ Α Ι Ο ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ, φρουρούμενος σε πλαϊνό κελί:

«Στις 12 τα μεσάνυκτα ψάλλουν το “Τη Υπερμάχω”. Στην μία παρά τέταρτον ακριβώς ακούω βιαστικά τα βήματα των δημίων. Ακούω τον Παναγίδη να φωνάζη με όλην του την δύναμιν: “Ήρτασιμ’ παιδιά”, και αρχίζουν τον Εθνικόν Ύμνον […] Επαναλαμβάνεται ο Εθνικός Ύμνος σαν από πνιγμένες φωνές, διότι μπαίνουν στο μέρος της αγχόνης, ακούω μια δυνατή φωνή, “γεια σας παιδιά, ζήτω η Ελευθερία”, και μετά δεν διακρίνω άλλο, γιατί θα τους είχαν καλύψη την κεφαλή με το μαύρο ρούχο για να τους βάλουν το σχοινί της αγχόνης στον λαιμό. Σε δυο τρία λεπτά ένας κρότος δυνατός ακούεται στο πέσιμο του πατώματος της αγχόνης και στην φαντασία μου βλέπω αιωρούμενα τα σώματα των τριών μαρτύρων στην αγχόνη»...

Ε Ι Χ Ε ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ο Απαγχονισμός των Μιχαλάκη Καραολή 23 και Ανδρέα Δημητρίου 22χρ., την Πέμπτη 10 Μαΐου 1956. Και των Ανδρέα Ζάκου 25χρ, Χαρίλαου Μιχαήλ 21χρ. και Ιάκωβου Πατάτσου 22χρ., την Πέμπτη 9 Αυγούστου 1956. Τους ακολούθησε 9ος και τελευταίος της Αγχόνης ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης 19χρ., Πέμπτη 14 Μαρτίου 1957. Άπαντες στα Φυλακισμένα Μνήματα. Μαζί θαμμένοι με τους ήρωες συναγωνιστές τους, Μάρκο Δράκο 25χρ., Γρηγόρη Αυξεντίου 29χρ., Στυλιανό Λένα 25χρ. και Κυριάκο Μάτση 32χρ. που θυσιάστηκαν στα πεδία μάχης του ανταρτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ: Η Αποφράδα 20η Ιουλίου, και η 45χρονη συνέχεια…

Η Αποφράδα 20η Ιουλίου,
και η 45χρονη συνέχεια…

Α Π Ο Φ Ρ Α Δ Α των Πανελλήνων 20η Ιουλίου 1974 στην Κύπρο, ημέρα Σάββατο.

Τηρουμένων των αναλογιών:

- Ίδια και χειρότερη από την αποφράδα
Τρίτη 29η Μαΐου 1453 στην Κωνσταντινούπολη.

- Ίδια και χειρότερη από την αποφράδα
Σάββατο 27 Αυγούστου 1922 στη Σμύρνη.

Το «ίδια», συζητήσιμο.
Το «χειρότερη», αναντίρρητο.

Δ Ι Ο Τ Ι , προφανώς, από το 1453 έως το 1974 και ξανά και πάλιν από το 1922 έως το 1974 θα έπρεπε να ισχύσει και να επικρατήσει, μα, αλίμονο, δεν ίσχυσε καθόλου, εκείνο που έγραψε - μετά την Καταστροφή του 1974 - ο ποιητής μας Κυριάκος Χαραλαμπίδης στην «Αμμόχωστος Βασιλεύουσά» του.

«Αν ο λαός μας δεν μπορεί,
ν' αντλήσει απ' τα δεινά του,
τότε του δόθηκε άδικα,
μια τέτοια τραγωδία».

Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ, το σύνολο που αυτοπροσδιορίζεται ως ο Ελληνισμός και οι εκάστοτε, διαχρονικώς, ηγέτες του, δεν άντλησαν από τα δεινά - όχι μόνο του 1453, ή του 1922 και τα μετέπειτα, αλλά και από τα διδακτικότερα, εξ αποστάσεως ικανής, πανάρχαια:

- Απ’ την Ιλιάδα του Ομήρου, τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη και τον Μακρυγιάννη.

- Ούτως ώστε, «παθός - μαθός», να καταστεί σοφότερος και πιο επιδέξιος, μορφωτικά, κοινωνικά, οικονομικά, στρατιωτικά, ενωτικά - παλλαϊκά κυρίως, και, προπάντων, πολιτικά - στρατηγικά, για την εθνική του επιβίωση.

ΑΠΟΦΡΑΔΑ:
- Σάββατο 20η Ιουλίου 1974 η εισβολή του τουρκικού Αττίλα στις προδομένες από το χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 κυπριακές Θερμοπύλες.

- Τα λεπτομερή καθέκαστα, γνωστά από το βράδυ της Παρασκευής 19ης Ιουλίου 1974, στην Κερύνεια και σ’ όλη την Κύπρο, ως τις 14-16 Αυγούστου 1974 του 2ου Αττίλα, χωρίς να χρειαζόντουσαν ποτέ, έκτοτε, τα επιβεβαιωτικά εκ των υστέρων ευρήματα του «Φακέλου Κύπρου» για όλους όσοι τα έζησαν μέσα στην ατίμωση, την φρίκη και την καταστροφή.

Α Λ Λ Α όμως… Και αυτό το «αλλά όμως» έχει μία τεράστια, μια μοναδική, την πιο βαρύνουσα διαφορετικότητα και θεμελιώδη σημασία, συγκρίνοντάς το με τις αποφράδες του 1453 και του 1922.

-Το 1974 του Ελληνισμού στην Κύπρο, δε το ακολούθησε, όπως μετά το 1922 στη Μικρασία μας, μια κάποια Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, ούτε και συμφωνίες «ανταλλαγής πληθυσμών», ούτε και κανένα «Σύμφωνο Βενιζέλου - Ατατούρκ»...

Και αυτό ακριβώς είναι το σπουδαιότερο:

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, όποιους ικανούς ή ανίκανους, επαρκείς ή ανεπαρκείς κι αν εξέλεγε ηγέτες και κυβερνήσεις και κόμματα, επί τέσσερεις δεκαετίες, στην Αθήνα και στη Λευκωσία, από το 1974 μέχρι σήμερα, 20η Ιουλίου 2019, δεν υπέκυψε, δεν υποτάχθηκε, δεν στάθηκε δυνατόν να συρθεί στην υπογραφή της Συνθηκολόγησης με τον Αττίλα.

- ΟΥΤΕ να υπογράψει τη Νομιμοποίηση της πολεμικής ήττας του 1974 και τα «κεκτημένα» των Τούρκων Εισβολέων - Επιδρομέων - Κατακτητών.

Λάζαρος Μαύρος: Τέσσερεις Νεκροί στην Αθήνα στις συγκρούσεις διαδηλωτών - αστυνομίας, στη μεγάλη αντι-βρετανική διαδήλωση την παραμονή του Απαγχονισμού από τους Άγγλους στην επαναστατημένη Κύπρο των δύο πρώτων Αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α.

ΑΘΗΝΑ: 9η Μαΐου 1956 

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ 

ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΗΣ ΑΓΧΟΝΗΣ 

ΚΑΙ ΠΡΩΤΩΝ ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ

ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΚΑΡΑΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

1. Ευάγγελος Γεροντής 28χρ. απ’ τον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου Κρήτης,
2. Ιωάννης Κωνσταντόπουλος 28χρ. απ’ το Ράδο Τρίπολης,
3. Φραγκίσκος Νικολάου 33χρ. απ’ τον Πειραιά,
4. Κωνσταντίνος Γιαννακούρης απ’ το Ευπάλιο Δωρίδας,

ήσαν οι Τέσσερεις Νεκροί στην Αθήνα, την Τετάρτη της Διακαινησίμου, 9η Μαΐου 1956, στις συγκρούσεις διαδηλωτών - αστυνομίας, στη μεγάλη αντι-βρετανική διαδήλωση την παραμονή του Απαγχονισμού από τους Άγγλους στην επαναστατημένη Κύπρο των δύο πρώτων Αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α. Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου που οδηγήθηκαν στην αγχόνη, του Κυβερνήτου της Colony of Cyprus, στρατάρχου σερ Τζων Χάρντινγκ της άχρι και νυν Χερ Μάτζεστι Ελισάβετ Β΄.

ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το πρωτοσέλιδο της αθηναϊκής εφημερίδας «Τα Νέα» που κυκλοφόρησε το μεσημέρι της Πέμπτης 10 Μαΐου 1956, αφού είχαν απαγχονισθεί από τον Χάρντινγκ στην Κύπρο, πριν τα ξημερώματα οι δύο Πρωτομάρτυρες ΚΑΡΑΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ απόσπασμα της ομιλίας του φιλόλογου, ιστορικού ερευνητή, λυκειάρχη και μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του Σ.Ι.Μ.Α.Ε. κ. Δημήτρη Ηρ. Ταλιαδώρου που εκφώνησε την Κυριακή 23 Απριλίου 2017 στο θέατρο του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης» στην Αθήνα, όπου πραγματοποιήθηκε εκδήλωση μνήμης και τιμής προς τις οικογένειες των φονευθέντων στην παλλαϊκή διαδήλωση διαμαρτυρίας της 9ης Μαΐου 1956 στην Αθήνα κατά της απόφασης εκτέλεσης δι᾽ απαγχονισμού των ηρώων του Απελευθερωτικού Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου.

… «Ήδη από τη μέρα της καταδίκης σε θάνατο του Μιχαήλ Καραολή προκλήθηκε στην Ελλάδα τεράστια αγανάκτηση και ξεσηκωμός. Όταν τον Νοέμβριο του 1955 απορρίφθηκε η έφεση του Καραολή, η Εταιρεία Ελληνικών Σπουδών, που είχε έδρα της την Αθήνα, ανέλαβε πανελλήνια σταυροφορία για να αποτραπεί η εκτέλεσή του. Η σταυροφορία αφορούσε τη συγκέντρωση υπογραφών από ενήλικες Έλληνες και Ελληνίδες, και η επιτυχία της στηρίχθηκε σε συνεργεία που προσέφεραν το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών και οι μαθητές των Κατηχητικών Ομάδων. Η εκστρατεία ξεκίνησε στις 15 Νοεμβρίου 1955 και κράτησε δέκα μέρες. Το αποτέλεσμά της ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς συγκεντρώθηκαν 1.642.688 υπογραφές. Στη Θεσσαλονίκη οι νεαροί πρόσκοποι κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν 169.802 υπογραφές, δηλαδή εξασφάλισαν την υπογραφή περίπου του 70% των Θεσσαλονικέων που είχαν δικαίωμα να υπογράψουν.

Οι εκδηλώσεις αγανάκτησης του Ελληνικού λαού για τον επικείμενο απαγχονισμό των Καραολή και Δημητρίου κορυφώθηκαν στην ελληνική πρωτεύουσα στις 9 Μαΐου 1956, παραμονή της εκτέλεσης των δύο αγωνιστών της κυπριακής ελευθερίας. Η καταδίκη των δύο νέων, των οποίων το μόνο έγκλημα ήταν ότι αγωνίζονταν για την λευτεριά της πατρίδας τους, προκάλεσε πανελλήνιο ξεσηκωμό.

Χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ομονοίας και φώναζαν συνθήματα για την Κύπρο. Κατά τις 4 το μεσημέρι, αφού τελείωσε η ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δωρόθεου, προέδρου της Πανελλήνιας Επιτροπής Ενώσεως Κύπρου, χιλιάδες διαδηλωτές κινήθηκαν προς τις οδούς Σταδίου και Πανεπιστημίου, πορευόμενοι προς τη Βρετανική Πρεσβεία στο Κολωνάκι. Φτάνοντας στην οδό Πεσμαζόγλου συνάντησαν ισχυρή αστυνομική δύναμη, που είχε εντολή να εμποδίσει τους διαδηλωτές να πλησιάσουν τις ξένες πρεσβείες. Στη συμβολή των οδών Σταδίου και Πεσμαζόγλου οι διαδηλωτές ανακόπηκαν από τους αστυνομικούς, και ακολούθησαν ισχυρές συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών. Οι διαδηλωτές επιτέθηκαν στους αστυνομικούς με καδρόνια και πλακάτ που κρατούσαν, και οι αστυνομικοί τους χτυπούσαν με τα γκλοπ. Οι εκατέρωθεν επιθέσεις έγιναν ακόμα πιο βίαιες όταν οι διαδηλωτές άρπαξαν τούβλα από την Τράπεζα που ήταν υπό κατασκευή στην οδό Πεσμαζόγλου, και τα πέταξαν προς τους αστυνομικούς, τραυματίζοντας τον Διευθυντή της Αστυνομίας.

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ: Το 45χρονο επίτευγμα και οι ευκαιρίες

ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ διαρκές,
επί 45 χρόνια στην Κύπρο επίτευγμα
του ηττημένου από το 1974 Ελληνισμού
είναι ότι,
τα Ηττημένα Μυαλά των διαδοχικών ηγεσιών του,
εν Λευκωσία και εν Αθήναις,
απέτυχαν να επιβάλουν
τη «λύση» του Κυπριακού.

ΣΘΕΝΑΡΑ και σταθερά, με φρόνηση εθνικής επιβίωσης και αγωνιώδους εγκαρτέρησης χαλκέντερη, η Απορριπτική πλειοψηφία του λαού δεν τους επέτρεψε να νομιμοποιήσουν, διά της «λύσης τους», τα επιτεύγματα του Δίδυμου Κακουργήματος (χουντικού προδοτικού πραξικοπήματος και εισβολής του Αττίλα) του 1974.

- Δεν τους επέτρεψε να συνθηκολογήσουν με τους Τούρκους Κατακτητές και να υπογράψουν την διζωνική νομιμοποίηση των παράνομων επιτευγμάτων του Αττίλα στην Κύπρο.

ΤΟΥΤΟ το 45χρονο ήδη επίτευγμα, στη διάρκεια της συνεχιζόμενης επί 45 χρόνια τουρκικής κατοχής, το οποίο απέτρεψε διαδοχικά την επιβολή των Βολιδοσκοπήσεων Βάλτχαϊμ, των Δεικτών Κουεγιάρ, της Δέσμης Ιδεών Γκάλι, του Σχεδίου Ανάν και του νυν Πλαισίου Γκουτέρες, των διαδοχικών από το 1974 έως σήμερα Γενικών Γραμματέων του ΟΗΕ, δεν επέτρεψε στους Τούρκους Κατακτητές να καταστήσουν Εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία και - με ελληνική υπογραφή - να «μετεξελίξουν» την Κύπρο ολόκληρη σε τουρκικό προτεκτοράτο.

Ο ΕΞΑΓΓΕΛΘΕΙΣ κάποτε και χλευασθείς από πολλούς κατά καιρούς δημαγωγούς και δημαγωγίσκους Μακροχρόνιος Αγώνας, χωρίς ποτέ το δεύτερο συνθετικό του ν’ αποκτήσει ουσιαστικό, αποφασιστικώς σχεδιασμένο κι αταλαντεύτως μεθοδικά υλοποιούμενο, αποτελεσματικό περιεχόμενο, διέσωσε ως πεισματική έκφανση παλλαϊκής διαχρονικά Εθνικής Αντίστασης, την Μακροχρόνια (45 ήδη ετών) Άρνηση Υποταγής στους Τούρκους Κατακτητές. Προσδοκώντας και αναμένοντας καλύτερες μέρες για την απελευθέρωση.

ΑΚΟΥΣΤΕ κατρακύλα, κατάπτωση, αδιάντροπη...

ΑΚΟΥΣΤΕ κατρακύλα,
κατάπτωση, αδιάντροπη
προσβολή της πλειοψηφίας του κυπριακού Ελληνισμού,
την οποία διέπραξε ο υπό τον κ. Αβερ-off Νεοφύτου "Δημοκρατικός Συναγερμός",
των ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΝ ΑΝΑΝ-ΙΣΤΩΝ:

Βράβευσε τον Σημίτη, ο οποίος:

• - Διέπραξε το 1996 το ΑΙΣΧΟΣ των Ιμίων.

• - Διέπραξε το 1997 με εντολές της Υπ.Εξ. των ΗΠΑ κ. Όλμπραϊτ, τη Συμφωνία της Μαδρίτης με τον Ντεμιρέλ, αναγνωρίζοντας στην... Τουρκία "ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο".

• - ΕΞΟΡΙΣΕ στην Κρήτη τους S-300 της Κύπρου ρεζιλεύοντας τον τότε πρόεδρο της Κ.Δ. Γλαύκο Κληρίδη "Πατριάρχη του ΔηΣυ"...

• - Διέταξε την κατάργηση της συμμετοχής της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στη συνδυασμένες ασκήσεις ΤΑΜΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ -ΤΟΞΟΤΗΣ στην Κύπρο που οικοδόμησε ο Γλαύκος Κληρίδης με τους Ανδρέα Παπανδρέου και Γεράσιμο Αρσένη του τότε ΠΑΣΟΚ.

• - ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας - Κύπρου, των Παπανδρέου - Κληρίδη.

• - Παρέδωσε, με μεθόδους υποαγμένης ρουφιανιάς, μέσω Ναϊρόμπι, τον Κούρδο Ηγέτη Οτζαλάν στον Μπουλέντ Ετζεβίτ της Τουρκίας.

• - Προσπάθησε να επιβάλει και στην Κύπρο, με τα χρηματοδοτούμενα από την Αθήνα "εκσυγχρονιστικά Σημιτάκια" του, την "λύση Ανάν" μετατροπής ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ την Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο.

• - ΔΙΕΤΑΞΕ το 2004, με απόρρητη διαταγή προς τους Ελλα-δικούς μας αξιωματικούς του ΓΕΕΦ και της ΕΛΔΥΚ διαδικασίες αφοπλισμού και διάλυσης της ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΟΥΡΑΣ, ενόψει "λύσεως Ανάν".

Θησαυρός ανεξάντλητος

Θησαυρόςανεξάντλητος

Ξ Α Ν Α , λοιπόν, όπως κάθε χρόνο, κάθε βράδυ στην εκκλησιά, με ανοικτό το Εγκόλπιο της Μεγάλης Εβδομάδας στις σελίδες όσων ψάλλονται: Ένα θησαυροφυλάκιο ανεξάντλητο. Με πλούτη αμύθητα κι ανυπολόγιστης αξίας πολύτιμους λίθους. Όσα πολλά κι αν παίρνεις απ’ αυτό, περισσότερα ανακαλύπτεις ότι έχει διαθέσιμα. Για να «κλέβει», να «υπεξαιρεί» και να τα «ιδιοποιείται» - και πολύ καλά κάνει - ο καθένας κι όλος ο κόσμος.

Θησαυρός γλώσσας, συν τοις άλλοις.

Ακούς με λίγη προσοχή τα Ευαγγέλια, ακροάζεσαι τα μελωδούμενα κι εντοπίζεις πλήθος ρήσεις και λέξεις της Μεγ. Βδομάδας που χρησιμοποιούνται, μετά από τόσους αιώνες, στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα, στις τηλεοράσεις.

Α Π Ε Ρ Α Ν Τ Η ομορφιά της Γλώσσας,

κορμός της μυσταγωγίας.

Πώς παρελαύνουν, κορδωτές καμαρωτές, πλήθος δοτικές. Συγκεντημένες με τις πιο όμορφες μετοχές. Και τα εξαίσια απαρέμφατα. Ένα αριστούργημα τέχνης, ονόματι «Μεγάλη Εβδομάδα και Ελληνική Γλώσσα»; Απ’ το οποίο διαρκώς τσιμπολογάμε, αιώνες τώρα, για ν’ αρδεύουμε την καθ’ ημέραν καθομιλουμένη. Από το «δεύρο έξω», το Σάββατο του Λαζάρου, ως το «βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων» του Θωμά, την Κυριακή της Λαμπρής.

Μ Ι Κ Ρ Ο δείγμα συλλογής:

Εκτός νυμφώνος…

Μωραί παρθένοι...

Κύμβαλα αλαλάζοντα...

Πριν αλέκτωρ φωνήσει...

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ: "ΝΕΛΣΟΝ ΜΑΝΤΕΛΑ"

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΙΡΗΣΘΩ ΚΥ 30.9.2018

72χρονος ο Μαντέλα απέρριψε το 1990 τη Διζωνική Δικοινοτική

Ε Β Δ Ο Μ Η Ν Τ Α Δ Υ Ο ετών ήταν ο μαύρος ηγέτης Νέλσον Μαντέλα όταν, ύστερα από είκοσι επτάμιση χρόνια στις φυλακές του ρατσιστικού καθεστώτος των λευκών της Νότιας Αφρικής, αφέθηκε ελεύθερος 11 Φεβρουαρίου 1990 και ηγήθηκε των διαπραγματεύσεων που οδήγησαν στην κατεδάφιση του ρατσιστικού καθεστώτος.

- Τη νύκτα της 17ης Νοεμβρίου 1993 πραγματοποιήθηκε η τελετή επικύρωσης του πρώτου δημοκρατικού συντάγματος της χώρας.

- Στις 11 Μαΐου 1994 ο Μαντέλα εξελέγη πρώτος στην ιστορία μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής.

- Γεννηθείς την 18η Ιουλίου 1918, απεβίωσε στις 5 Δεκεμβρίου 2013.

Α Π Ο ΤΟ 1944, ήδη πτυχιούχος νομικής και μαχητικό στέλεχος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου ANC, αγωνίζεται ασυνθηκολόγητα εναντίον του απεχθούς ρατσιστικού καθεστώτος του Απαρτχάιντ που από το 1948 επέβαλε σε βάρος της μαύρης πλειονότητας, η άρχουσα μειονότητα των λευκών της Ν. Αφρικής.

- Για την αγωνιστική του δράση συνελήφθη τον Αύγουστο το 1962, στην ηλικία των 44 ετών και καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση.

- Εξέτισε τα πρώτα 18 χρόνια της ποινής του στις φρικτές φυλακές Ρόμπεν Άϊλαντ, άλλα έξι χρόνια στις φυλακές Πόλσμουρ και τα υπόλοιπα στις φυλακές Βίκτορ Βέστερ.

ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ καθεστώς των λευκών είχε ν’ αντιμετωπίσει τον μακροχρόνιο, ανειρήνευτο, αντικαθεστωτικό αγώνα της μαύρης πλειονότητας της χώρας, ο οποίος συν τω χρόνω προσείλκυε όλο κι εντονότερα την διεθνή αλληλεγγύη και υποστήριξη.

Α Γ Χ Ο Ν Η Σ ΚΕΙΜΕΝΑ

Λάζαρος Μαύρος

Α Γ Χ Ο Ν Η Σ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΚΥΠΡΟΣ: Ανδρέας Ζάκος 9 Αυγούστου1956
ΠΟΝΤΟΣ: Νίκος Καπετανίδης 21 Σεπτεμβρίου 1921

Ν Ι Κ Ο Σ ΚΑΠΕΤΑΝΙΔΗΣ 32χρ. Απαγχονίστηκε 21η Σεπτ. 1921 στην Αμάσεια από τους Κεμαλιστές Τούρκους, μαζί με άλλους 68 προύχοντες της μαυροθαλασσίτικης ελληνικής πατρίδας του Πόντου. Στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, που διέπραξαν 1916 - 1923 οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλιστές, με 353.000 εξολοθρευθέντες, κυρίως αμάχους, γυναίκες, γέροντες και παιδιά. Συνέχεια της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

Αγωνιστής δημοσιογράφος της εφημερίδας «Εποχή» της Τραπεζούντας ο Καπετανίδης, λίγο πριν ανέβη στο ικρίωμα της αγχόνης, έγραψε στους δικούς του:

«Θα μάθετε από τους ολίγους που θα περισωθούν ότι μήτε το θάρρος μήτε η ψυχραιμία μ’ εγκατέλειψαν ώς την τελευταία μου στιγμή. Εν τούτοις η ψυχή μου βαρύτατα πενθεί διότι σας αφήνω για πάντα. Τέτοιος θάνατος σαν τον δικό μου είναι ωραίος, δοξασμένος. Γι’ αυτό μη λυπηθήτε. Εσύ μανούλα μου εγκαρτέρησε. Ετίμησα τα στήθια σου και τ’ όνομά σου με τον θάνατό μου. Ο θάνατος είναι τιμή για όλους μας. Θαρσείτε και καρτερείτε, μια φορά κανείς πεθαίνει»… (Δημήτρη Ψαθά «Γη του Πόντου», Αθήνα 1966, σελ. 442)…

Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ ΖΑΚΟΣ 25χρ. της ΕΟΚΑ. Απαγχονίστηκε 9η Αυγ. 1956 από τους Εγγλέζους. Απ’ το κελί του μελλοθανάτου έγραψε 8.8.1956 στον αδελφό του:

«Αγαπητέ αδελφέ. Όταν θα πάρης το γράμμα μου αυτό θα έχω φύγη για πάντα. (Υπάρχει κανείς που θα μείνη;) Η ώρα του θανάτου πλησιάζει, μα στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Τη στιγμή αυτή ακούμε την Ηρωική Συμφωνία του ΜΠΕΤΤΟΒΕΝ. Στην θέση που βρισκόμαστε τώρα, ούτε με το μικροσκόπιο δεν μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε πού υπάρχει τραγωδία στον θάνατο […] Νομίζω όμως ότι μόνο με την εκτέλεση θα μπορούσα να μείνω για πάντα νέος κι αθάνατος»… (Σπ. Παπαγεωργίου «Διά Χειρός Ηρώων» εκδ. Επιφανίου, σελ. 103).

λ.μ.

ΕΙΡΗΣΘΩ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ 1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2018

ΕΙΡΗΣΘΩ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ 1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2018

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

Ε.Ο.Κ.Α. σημαίνει και σήμερα ένα κυρίως:
Το καθήκον.
Αυτό όλοι το γνωρίζουν.
Και οι υμνητές της και οι υβριστές της.
Και οι μεταλαμβάνοντες και οι παραχαράκτες της.
Και οι τιμώντες αυτήν και οι κάπηλοί της:


Ε.Ο.Κ.Α. σημαίνει καθήκον.
Και σήμερα και αύριο και ες αεί. Αυτό το γνωρίζουν και οι φίλιες και οι εχθρικές δυνάμεις. Ο καθένας για τους δικούς του σκοπούς, στη νότια αυτή εσχατιά και στο προπύργιο των Ελλήνων της ανατολικής Μεσογείου.

Τ Ο ΞΕΡΟΥΝ όλοι:
Μιας και υπήρξε, ευλογημένη και πανάχραντη, ανάμεσα στους αιώνες η ιστορική στιγμή, μιας και αναρτήθηκε πάνω από τους ελληνικούς αιώνες το αριστείο της ηρωικότερης γενιάς των Κυπρίων ο τετραετής επικός, ένοπλος, εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας του 1955-1959, αυτό όρισε άπαξ και διά παντός το καθήκον. Κατά τρόπο απόλυτα συγκεκριμένο:
Αγώνας για την ελευθερία.
Αγώνας για την απελευθέρωση της Κύπρου.
Ολόκληρης της Κύπρου.
Από κάθε Τούρκο κατακτητή, από κάθε Εγγλέζο αποικιοκράτη, από κάθε δυνάστη.

Για τον Θεόφιλο λόγια του 1994

21 Μαρτίου 2018 10:05

Του Λάζαρου Μαύρου* από τη Σημερινή

Σ Τ Ι Σ  10 το βράδυ της Κυριακής, 20ης Μαρτίου 1994, στην οδό Θουκυδίδη της Αγλαντζιάς, πληρωμένος πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών του τουρκικού κράτους, δολοφόνησε, με πέντε πυροβολισμούς πιστολιού 9 χιλιοστών, τον εκπρόσωπο της Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν ΘΕΟΦΙΛΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, στο χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου του, έξω από το σπίτι του.

Στο σπίτι τον περίμεναν να επιστρέψει, η αγαπημένη του σύζυγος, η Ελένη και τα τρία ανήλικα παιδιά τους. Ο Χαράλαμπος, ο Χρίστος κι ο ενός χρονού Θοδωρής.

Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ επέστρεφε από ταξίδι στη Λάρνακα. Από το εκεί αεροδρόμιο είχε παραλάβει τον αφιχθέντα εκείνο το βράδυ, νέο απεσταλμένο του Εθνικού Μετώπου για την Απελευθέρωση του Κουρδιστάν (ERNK), το νεαρό Γιάτο Ρός. Τον είχε αφήσει στα γραφεία της Επιτροπής στην οδό Δοϊράνης της Λευκωσίας και γύριζε σπίτι.

ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ, όπου έπεσε δολοφονημένος ο Θεόφιλος, οι αστυνομικοί, που ερεύνησαν τη σκηνή του εγκλήματος, βρήκαν, βαμμένο από το αίμα του παλληκαριού, το τελευταίο, μέχρις εκείνη τη μέρα, τεύχος του περιοδικού ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ, βασικός συντελεστής της έκδοσης του οποίου ήταν ο δολοφονημένος αγωνιστής. Το κρατούσε μαζί με τα κλειδιά του τη στιγμή που κατέβαινε από το αυτοκίνητο και τον πυροβολούσε ο δολοφόνος.

Ίτε παίδες 28ης Οκτωβρίου εσαεί…

Λάζαρος Μαύρος

Τ Ο  ΕΠΟΣ του Σαράντα, η ελληνική νικηφόρα απόκρουση και κατανίκηση των υπέρτερων δυνάμεων των Ιταλών Εισβολέων, από την 28η Οκτωβρίου 1940 μέχρι τέλους Μαρτίου του 1941, αποτελεί για το έθνος την πιστή επανάληψη της αρχαίας ελληνικής δόξας των Μαραθωνομάχων του 490 π.Χρ. και των Σαλαμινομάχων του 480 π.Χρ., οι οποίοι συνέτριψαν τις υπέρτερες δυνάμεις των Περσών Εισβολέων. 

 

Ε Ν Δ Ο Ξ Η  επαναβεβαίωση δυόμισι χιλιάδων ετών, της αρχέγονης ελληνικής ταυτότητας. Την οποία έγραψε το 472 π.Χρ. και όρισε εσαεί για όλους τους ελληνικούς αιώνες, στην τραγωδία «Πέρσαι», ο αρχαίος τραγωδός μας ο Αισχύλος:

 

«Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών».

Προεδρικές Εκλογές & Εθνική Συμφορά

Λάζαρος Μαύρος

Ακόμη και να δεχόταν στο Grans-Montana η Τουρκία την κατάργηση των «Εγγυήσεων» της, συν την αποχώρηση των στρατευμάτων της, η «λύση Αναστασιάδη - Ακιντζί» θα της παρέδιδε… αόπλως και… αποστρατιωτικοποιημένα, την κρατική υπόσταση ολόκληρης της Κύπρου.

 

- Θα εξαφάνιζε, ως όντως εν τέλει... εκλιπούσα, την Κυπριακή Δημοκρατία.

- Παραδίδοντας την κρατική της κυριαρχία, τη διεθνή της προσωπικότητα και το σύνολο της κρατικής υπόστασής της, σε μία Ισοτίμως Συγκυριαρχούμενη από τους Τούρκους Ε.Κ.Ο. («Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία).

To είδος, η μορφή και το περιεχόμενο της εν λόγω «λύσης», όπως αυτή φέτα-φέτα διαμορφώθηκε ως «σκελετός λύσης»,

(α) Απο το Κοινό Ανακοινωθέν των Χριστόφια - Ταλάτ 23ης Μαΐου 2008 και

(β)  Απο την Κοινή Διακήρυξη Αναστασιάδη - Έρογλου 11ης Φεβρ. 2014 και

(γ)  Απο τις διαπραγματεύσεις Αναστασιάδη - Ακιντζί 2015-2017 και