Άγιος Αρσένιος, ακόμη ένα μεγάλο δώρο της Καππαδοκίας!
Αυτήν την φορά στον σύγχρονο κόσμο, αφού η Εκκλησία δεν είχε πλέον να παλέψει με τις αιρέσεις και οι μεγάλοι Καππαδόκες Πατέρες να βάλουν τα πράγματα στην θέση τους. Όπως οι πολύ μορφωμένοι Πατέρες της Εκκλησίας Μ. Βασίλειος, άγιος Γρηγόριος Ναζιανζηνός, άγιος Γρηγόριος Νύσσης.
Αίφνης, όμως, και μέσα στην δεκαετία του 1970 ένας ολιγογράμματος αγιορείτης μοναχός, Καππαδόκης και αυτός, ο Μοναχός π. Παΐσιος εξέδωσε ανωνύμως το βιβλίο ο «Πατήρ Αρσένιος Καππαδόκης». Το βιβλίο ήταν έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» της Σουρωτής Θεσσαλονίκης του οποίου ο Γέροντας Παΐσιος είχε την πνευματική καθοδήγηση.
Τι μας προσέφεραν, λοιπόν, οι δύο νεώτεροι Καππαδόκες οι οποίοι εν των μεταξύ και οι δύο έχουν αγιοκαταταχθεί; Μα την ζωντάνια της αγιότητας!
Και εξηγούμαι.
Με τα θαύματα του αγίου Νεκταρίου (1846-1920) που γιορτάσαμε χθες μάθαμε, γνωρίσαμε, αισθανθήκαμε πως η αγιότητα δεν αποτελεί κάτι το «ξεπερασμένο» εν μέσω 20ού αιώνα. Κάτι που «κατοικεί» μόνον στα συναξάρια και στα εικονοστάσια.
