Ὁ Εὐαγόρας Παλληκαρίδης εἶναι ἕνας ἀκόμα Μάρτυρας τοῦ ἀγώνα τῶν ἑλληνοκυπρίων γιὰ τὴν ἀποτίναξη τοῦ ἀγγλικοῦ ζυγοῦ καὶ τὴν Ἕνωση τῆς Μεγαλονήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Γεννήθηκε στὶς 27 Φεβρουαρίου 1938 στὸ χωριὸ Τσάδα, τῆς ἐπαρχίας Πάφου. Μπῆκε νωρὶς στὸν ἀγώνα, ἀπὸ τὰ μαθητικά του χρόνια κιόλας. Τὸ 1953, σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν, κατεβάζει καὶ τεμαχίζει τὴν ἀγγλικὴ σημαία στὸ Κολέγιο τῆς Πάφου, κατὰ τὴν ἡμέρα στέψης τῆς Βασίλισσας Ἐλισάβετ στὸ Λονδίνο.
Δύο χρόνια ἀργότερα συλλαμβάνεται ὡς μέλος τῆς νεολαίας τῆς ΕΟΚΑ, ἐπειδὴ συμμετεῖχε σὲ παράνομη πορεία. Στὶς 18 Δεκεμβρίου 1956 συλλαμβάνεται ἐκ νέου καὶ κατηγορεῖται γιὰ κατοχὴ καὶ διακίνηση παράνομου ὁπλισμοῦ. Ἡ δίκη τοῦ ὁρίζεται γιὰ τὸν Μάρτιο τοῦ 1957. Στὴ διάρκεια τῆς ἀκροαματικῆς διαδικασίας δὲν ἀφήνει περιθώρια στοὺς δικηγόρους του γιὰ νὰ τὸν ὑπερασπιστοῦν. Παραδέχεται τὴν ἐνοχή του, μὲ ἀξιοθαύμαστο τρόπο: «Γνωρίζω ὅτι θὰ μὲ κρεμάσετε. Ὅ,τι ἔκαμα τὸ ἔκαμα ὡς Ἕλλην Κύπριος ὅστις ζητεῖ τὴν Ἐλευθερίαν του. Τίποτα ἄλλο».
Τὴν ἑπομένη τῆς καταδίκης του Παλληκαρίδη σὲ θάνατο, ὁ κόσμος ξεσηκώνεται γιὰ νὰ σώσει τὸν νεαρὸ μαθητή.
Οἱ ἐκκλήσεις γιὰ τὴν ἀπονομὴ χάριτος ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ἀγγλία καὶ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἀπορρίπτονται ἀπὸ τὸν ἄγγλο κυβερνήτη Τζὸν Χάρντινγκ καὶ τὴν ἀγγλικὴ διπλωματία.
Ὁ Βαγορής, ὅπως ἦταν τὸ χαϊδευτικό του, δὲν πτοεῖται.
Στὸ τελευταῖο γράμμα τοῦ δηλώνει:
«Θ’ ἀκολουθήσω μὲ θάρρος τὴ μοίρα μου.
Ἴσως αὐτὸ νὰ ‘ναι τὸ τελευταῖο μου γράμμα.
Μὰ πάλι δὲν πειράζει.
Δὲν λυπᾶμαι γιὰ τίποτα.
Ἂς χάσω τὸ καθετί.
Μία φορὰ κανεὶς πεθαίνει.
Θὰ βαδίσω χαρούμενος στὴν τελευταία μου κατοικία.
Τί σήμερα, τί αὔριο;
Ὅλοι πεθαίνουν μία μέρα.
Εἶναι καλὸ πράγμα νὰ πεθαίνει κανεὶς γιὰ τὴν Ἑλλάδα.
Ὥρα 7:30.
Ἡ πιὸ ὄμορφη μέρα τῆς ζωῆς μου.
Ἡ πιὸ ὄμορφη ὥρα.
Μὴ ρωτᾶτε γιατί.»
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ