Συγγραφέας : Άνταμ Σμιθ
Βιβλίο : Έρευνα για τη φύση και τα αίτια του πλούτου των εθνών
Εκδόσεις : Παπαζήση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ
ΟΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ
Οι εμπορικές συμβάσεις της εμποροκρατικής εποχής επιδιώκουν προπαντός να παραχωρήσουν στους εμπόρους και τους βιομηχάνους ενός ορισμένου κράτους μια προνομιούχο σχέση στη χώρα του αντισυμβαλλομένου, σε σχέση με τους εμπόρους και βιομηχάνους άλλων χωρών και έτσι να παραμερίσουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό με άλλα έθνη. Η φύση των μέχρι τώρα συμβάσεων αυτού του είδους ενείχε το στοιχείο ότι κάθε ένας από τους αντισυμβαλλόμενους έλπιζε να πετύχει ένα πλεονέκτημα περισσότερο από τον άλλο. Από τα συμφέροντα του ελεύθερου ανταγωνισμού και της διεθνούς εξισορρόπησης προηγούνταν τα εθνικά εγωιστικά συμφέροντα.
Μεταξύ των εμποροκρατικών εμπορικών συμβάσεων εξέχουσα θέση κατέχει μια σύμβαση μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Πορτογαλίας που έκλεισε το 1703 και πήρε το όνομα του Άγγλου διαπραγματευτή της Σύμβασης Methuen. Αυτή απεικονίζει καθαρότατα την ιδιοτυπία της εμποροπολιτικής αυτής εποχής. Σε αυτή, η Πορτογαλία υποσχόταν να εισάγει αγγλικά μάλλινα είδη με το δασμό που ίσχυε πριν από την έκδοση της απαγόρευσης εισαγωγής των αγγλικών μαλλίνων. Αφετέρου, η Μεγάλη Βρετανία υποχρεωνόταν να εισάγει πορτογαλικά κρασιά στα δύο τρίτα του δασμού που επέβαλε στα γαλλικά και τα άλλα κρασιά. Και τα δύο έθνη κατά τη συμφωνία της συμβάσεως αυτής είχαν υπόψη μονομερώς το ίδιο συμφέρον. Για τη Μεγάλη Βρετανία, η σύμβαση αυτή θεωρούνταν πλεονεκτική, προπαντός γιατί η Πορτογαλία θα μπορούσε να πληρώνει μόνο εν μέρει την αγγλική εξαγωγή με το κρασί της και ως εκ τούτου θα έπρεπε να τη συμπληρώνει με την αποστολή χρυσού στην Αγγλία, το οποίο εισήγε από την Βραζιλία.
