ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ-Μεγάλη Πέμπτη

Τα τραγούδια στη θεολογία

♪ μεσ' στην ερημιά του κόσμου, ένα χέρι γράφει εντός μου, κάπου υπάρχει θεός ♫

Σεμνή κατά πάντα η μουσική θεών εύρημα ούσα.

Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός 

Τα τραγούδια στη θεολογία 

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

«Είχε μπει, θαρρώ, ένας γκρίζος και παγερός Νοέμβρης· χιόνιζε κρυσταλλωμένο χιόνι. Μια βραδιά από δίπλα ακούσαμε ένα μονότονο τραγούδι με αργή και συρτή φωνή. Έπειτα ακούστηκαν ρυθμικοί χτύποι, σαν κάποιος να χτυπούσε με το χέρι ένα πιάτο ή ένα ταψί. Κι έπειτα ρυθμικά βήματα χορού. Τραγούδι, χτύποι και χορός μια άρχιζαν και μια σταματούσαν. Κι αυτό κράτησε ως τα βαθιά μεσάνυχτα.

Ο ένας κοίταζε τον άλλο με ζωηρά απορημένα μάτια. Αλλά πρωί πρωί η χοντρούλα γειτόνισσα, που μας είχε ανακοινώσει τον πόλεμο των Γερμανών, μπήκε στην κουζίνα μας σαν αέρας. Μας είπε πνιχτά πως η Αννούλα πέθανε βαθιά χαράματα, κι οι δικοί της πριν πεθάνει τραγούδησαν και χόρεψαν, όπως το ’θελε η ίδια. Μετά είπε το «Θεός σχωρέστην», κι έκανε ελαφρά δακρυσμένη το σταυρό της, λιγάκι ωστόσο χαμογελώντας θλιμμένα, και πρόσθεσε πως ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα.

Κανένας δεν έλεγε κουβέντα. Το δικό μου το μυαλό σφηνώθηκε στο τραγούδι και στο χορό της περασμένης νύχτας. Δεν μπορούσα να δώσω μια εξήγηση. Εντούτοις ήμουνα πάντοτε έτοιμος να δεχτώ πως στο θάνατο συμβαίνουν ολότελα περίεργα πράγματα. (Αργότερα τι μπορούσαν να μου πουν οι κατοπινές σοφίες που διάβαζα για το μοιρολόγι;)».[1]

Διάλογος Active Member + Ιησού + ΣΧΟΛΙΑ!!!

Φωτο από: Φωνή βοώντος αμαρτωλού ιερέως

Καλώς ήρθες, παράξενε, στον τόπο μου

Στίχοι: Active Member

Μουσική: Active Member

Πρώτη εκτέλεση: Active Member

Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή

για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή

και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου,

που έτσι κι αλλιώς ξεσυνερίζεται το κέφι σου.

Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό,

σ' ένα αιώνια ποτισμένο απ' το κρασί καπηλειό,

μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου

που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στ' όνειρό μου.

Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου

που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου

αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς

πουθενά να μην την πεις.

«Καλώς ήρθες, ξένε, στο τόπο μου

άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις.

Συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,

μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.

Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες,

κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,

όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ' τις σκιές

σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις».