Βιμ Βέντερς, «Υπέροχες Μέρες», 2023.

από Δήμητρα Σταύρου

Οι άνθρωποι, που έχουν μάθει να μιλούν με τη σιωπή, ονειρεύονται. Τα όνειρά τους, όμως, δεν τους οδηγούν πάντα κάπου με έναν τρόπο προαναγγελίας, όπως είθισται να απαιτείται στις μέρες μας. Τα όνειρα μεταφράζουν όσα ζήσαμε. Τα μεταφράζουν με έναν αξιακό τρόπο ιδιόμορφο, όχι ασπρόμαυρο, όπως επίσης στις μέρες μας διατυμπανίζεται. Τα όνειρα δι-ερμηνεύουν όσα ζήσαμε, αποκαλύπτοντας κάτω από τη λεπτή επικάλυψη του
ασπρόμαυρου μία τέλεια συν-ύπαρξη: μια συν-κίνηση των αποχρώσεων του φωτός. Η σκιά και το φως. Από την πρώτη στιγμή οι λέξεις αυτές διατρέχουν την ταινία που θα ήθελα να σας περιγράψω. 

Λυπάμαι τόσο που δεν έχω γνώσεις κινηματογράφου. Γνώσεις που θα με βοηθούσαν να καταλάβω λίγο παραπάνω την τελευταία ταινία του Βιμ Βέντερς με τίτλο «Υπέροχες Μέρες». Για αυτήν την ταινία θα σας πω, φορώντας τα δικά μου ματογυάλια και, παρακαλώ, μη διαβάσετε το κείμενό μου ως μία ανάλυση –δεν θα μπορούσα άλλωστε να κάνω κάτι τέτοιο–, διαβάστε το ως πρόταση ανάγνωσης και κυρίως ως εγκάρδια πρόσκληση για άλλες αναγνώσεις, με άλλα γυαλιά, με έμφαση σε άλλα σημεία, σίγουρα με πληρέστερες γνώσεις.

Ο Χιραγιάμα, ένας μεσήλικας Ιάπωνας, εν τη ακτημοσύνη του βιοπορίζεται ως καθαριστής
δημοσίων αποχωρητηρίων στο Τόκυο. Παρατηρούμε την καθημερινότητά του κοντά σε
ανθρώπους παρομοίως ταπεινούς. Ξυπνά ξημερώματα, μαζεύει το φούτον, το στρώμα του,
από το πάτωμα του μικροσκοπικού του σπιτιού, ποτίζει στοργικά (χαϊδεύοντας σχεδόν) τα
μπονζάι-φυτά του, νίβεται και ξυρίζεται και ξεκινά για τη δουλειά. Λεπτομέρειες πολύτιμες,
αν και εξίσου ταπεινές, συντροφεύουν την αρχή της μέρας του: για παράδειγμα, η γυναίκα
που καθημερινά μαζεύει τα ξερά φύλλα του σοκακιού · το ρολόι χειρός που ο Χιραγιάμα
αφήνει σπίτι φεύγοντας για τη δουλειά και περιμένει να το φορέσει μία φορά την
εβδομάδα, στο ρεπό του· το καθημερινό του κοίταγμα ψηλά στον ουρανό, βγαίνοντας από
την πόρτα· η εργατική γειτονιά του, παλαιάς εποχής, «ταπεινή και καταφρονεμένη». Οι
επαναλήψεις δεν μας οδηγούν σε μονοτονία, αλλά σε λεπτομερέστερη παρατήρηση, σε
ενεργοποίηση των αισθήσεών μας.

Βιμ Βέντερς – Τα ένθετα μαγνητοσκοπημένα κομμάτια

Βιμ Βέντερς – Τα ένθετα μαγνητοσκοπημένα κομμάτια

Άρθρο γραμμένο από τον σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς, όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Φιλμ τεύχος 28 (1984). Αφορά την ταινία του Lightning Over Water του 1980.

Τα ένθετα μαγνητοσκοπημένα κομμάτια

του Wim Wenders

Στο Lightning Over Water το βίντεο ήταν μόνο ένα σκηνικό αντικείμενο. Συγκεκριμένα, η τηλεκάμερα αποτελούσε μέρος του ρόλου του Tom Farrel στην ταινία. Στην αρχή δεν είχα την πρόθεση να χρησιμοποιήσω το υλικό που είχε γυρίσει ο Tom στη διάρκεια των γυρισμάτων. Πολύ αργότερα, στη φάση του μοντάζ ο Peter Przygodda κι εγώ είδαμε τις βιντεοταινίες του Tom. Κι αμέσως δημιουργήθηκε αντίθεση, γιατί οι βιντεοταινίες του, ή καλύτερα οι εικόνες βίντεο ήταν πολύ διαφορετικές από εκείνες του κινηματογραφικού 35. Τις βλέπαμε και τις ξαναβλέπαμε για πολλές μέρες και στο τέλος σταματήσαμε το μοντάζ των κινηματογραφημένων κομματιών. Έπειτα ο Peter πρότεινε να τις παρεμβάλλουμε στην ταινία. Δεν ήταν εύκολο γιατί δεν ήταν επαγγελματικές βιντεοταινίες αλλά ταινίες της 1/2 ίντσας. Κι έπειτα εμφάνιζαν μια πραγματικότητα πολύ διαφορετική από κείνη που ήθελα να αφηγηθώ εγώ. Ήταν εικόνες που παρουσίαζαν μια άλλη μορφή πραγματικότητας, γιατί αυτό καθαυτό το μεσο-βιντεο καταγράφει μια διαφορετική πραγματικότητα. Δεν υπάρχει σταμάτημα του χρόνου. Ανάμεσα στην ιδέα σ’ αυτό που προτίθεσαι να γυρίσεις και σ’ αυτό που πραγματικά κάνεις μεσολαβεί μόνο ένα δευτερόλεπτο. Δεν υπάρχει κάποια λογοκρισία, όπως όταν κάνεις κάτι για τον κινηματογράφο. Τα ένθετα μαγνητοσκοπημένα κομμάτια στο Lightning Over Waterείχαν μια αμεσότητα που δεν μπορούσε να λογοκριθεί, ήταν ένα ανεπεξέργαστο βλέμμα πάνω στα πράγματα ενώ η ταινία είχε υποστεί πολλές κατεργασίες. Στη δεύτερη βερσιόν της ταινίας, που φέρει τον τίτλο Nick’s Movie υπάρχουν λιγότερα κομμάτια βίντεο απ’ την πρώτη βερσιόν, που ήταν άλλωστε πολύ πιο μεγάλη. Το βίντεο σ’ αυτή την ταινία υπάρχει στο μοντάζ σαν καταστροφικό στοιχείο. Ένας γάλλος κριτικός είπε πολύ σωστά ότι το βίντεο στην ταινία είναι ο καρκίνος.

Kings Of The Road/Στο Πέρασμα του Χρόνου - Wim Wenders (1976) gr subs

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Βιμ Βέντερς - Τα Φτερά του Έρωτα

Soundtrack Wings of Desire / Der Himmel über Berlin

Όταν το παιδί ήταν παιδί, 

περπατούσε με τα χέρια ανοιχτά

Ήθελε το ρυάκι να 'ναι ποτάμι, 

το ποτάμι, χείμαρρος

κι η λιμνούλα, θάλασσα.

Όταν το παιδί ήταν παιδί

δεν ήξερε ότι ήταν παιδί

Όλα ήταν γεμάτα ζωή

και η ζωή ήταν μια.

Όταν το παιδί ήταν παιδί, 

δεν είχε γνώμη για τίποτα

Δεν είχε συνήθειες, καθόταν οκλαδόν, 

έτρεχε, είχε τσουλούφι στα μαλλιά

και δεν έκανε γκριμάτσες όταν το φωτογράφιζαν