- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Παρασκευή 3 Μαΐου 2024
Π.Νέλλα :Ο Θάνατος του Θεού και η Ανάσταση του ανθρώπου ( Κείμενα για την Ανάσταση από τον ΓΕΡΟΜΟΡΙΑ)
Ο Π.Νέλλας υπήρξε ένας σπουδαίος θεολόγος και ιδρυτής του περιοδικού "Σύναξη".Ακριβώς επειδή τα κείμενα του όπως αυτό , που αναπαράγουμε από την ιστοσελίδα "Αντίφωνο", είναι σημαντικά και μαρτυρούν μια σημαντική θεολογική και θύραθεν παιδεία , αφορούν καίρια καθένα που στοχάζεται για την μοίρα του ανθρώπου.
Παναγιώτης Νέλλας
Ὁ θάνατος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνα ἀπό τά κεντρικά θέματα ὄχι μόνο τῆς σύγχρονης δυτικῆς φιλοσοφίας καί λογοτεχνίας, ἀλλά καί τῆς ἴδιας τῆς θεολογίας. Τά τελευταῖα χρόνια γράφτηκαν χιλιάδες σελίδες σχετικές μ᾽ αὐτό, ἀνέβηκαν ἔργα στό θέατρο, γυρίσθηκαν ταινίες, τό θέμα ξέφυγε ἀπό τά μελετητήρια τῶν εἰδικῶν καί ἀπασχολεῖ τό εὐρύτερο κοινό. Τό σύντομο αὐτό δοκίμιο ἔχει σκοπό νά δώσει, στήν ἀρχή μιά γενική ἐνημέρωση καί μιά ἑρμηνεία γιά τό φαινόμενο, καί νά προσπαθήσει στή συνέχεια, ἀφοῦ τό τοποθετήσει μέ βάση τά ὀρθόδοξα κριτήρια, νά σκιαγραφήσει τή συμβολή, πού θά μποροῦσε νά προσφέρει ἡ Ὀρθοδοξία συμμετέχοντας στή σχετική συζήτηση.
Στό χῶρο τῆς φιλοσοφίας τό θέμα ἀρχίζει μέ τό Nietzsche, γιά τόν ὁποῖο, ὅπως εἶναι γνωστό, ὁ θάνατος τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτεται καί ταυτόχρονα εἶναι ταυτόσημος μέ τήν ἀνατροπή ὅλων τῶν ἀξιῶν, ὁλόκληρης τῆς ὑπεραισθητῆς περιοχῆς σύμπαντος τοῦ κόσμου τῶν ἰδεῶν καί τῶν ἰδανικῶν. Μοναδική καί ὕψιστη ἀξία μένει γιά τό Nietzsche ὁ ἄνθρωπος, ὁ ″ὑπεράνθρωπος″: «Ποῦ εἶναι ὁ Θεός;» Γράφει ἤδη στά 1882. «Θά σᾶς τό πῶ ἐγώ. Τόν σκοτώσαμε. Ἐμεῖς ὅλοι εἴμαστε οἱ φονιάδες του... ὁ Θεός εἶναι νεκρός... ὁ Θεός θά μείνει νεκρός. Τί ἄλλο εἶναι οἱ ἐκκλησίες παρά οἱ τάφοι καί τά μνήματα τοῦ Θεοῦ;»
Ὁ Nietzsche στήν ἐποχή του ἀναγκάζεται νά βάλει τά λόγια αὐτά στό στόμα ἑνός τρελοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά ὁ Sartre ἐπαναλαμβάνει μέ πλήρη ἄνεση τό ἴδιο κήρυγμα κατά τήν ἔναρξη τοῦ Β’ παγκοσμίου πολέμου, μιλώντας σέ μιά δημόσια συγκέντρωση στή Γενεύη: «Κύριοι, ὁ Θεός πέθανε. Σᾶς ἀναγγέλλω, κύριοι, τό θάνατο τοῦ Θεοῦ.»
Τό τί σημαίνει γιά τήν ἄθεη ὑπαρξιακή φιλοσοφία ὁ θάνατος τοῦ Θεοῦ, μᾶς τό ἀποκαλύπτει μέ ἐνάργεια ἡ ἀντίστοιχη λογοτεχνία. Ἀφοῦ δέν ὑπάρχει Θεός, ἄρα δέν ὑπάρχει παρά ἡ βιολογική ζωή. Μέ διονυσιακή ἀγαλλίαση ὁ Camus ὑμνεῖ στά πρῶτα του ἔργα τό μεγαλεῖο καί τή χαρά αὐτῆς τῆς ζωῆς.τήν ὁμορφιά πού κλείνει μέσα της μιά ζεστή μέρα στήν ἀκροθαλασσιά, μιά χειμωνιάτικη νύχτα, πού ἡ οἰκογένεια εἶναι μαζεμένη γύρω στή φωτιά. Ἀλλά ἡ βιολογική ζωή εἶναι ἡ ″ἐν φθορᾷ ζωή″ καί ὁ ἴδιος ὁ Camus ὅσο προχωρεῖ, ἀνακαλύπτει μέσα στή ζωή τό σαράκι αὐτό τῆς φθορᾶς, πού κλέβει τή χαρά, πού ἀπομυζᾶ τήν οὐσία καί ἀφήνει ἀνούσια καί ἀνόητη τή ζωή, πού δημιουργεῖ μέσα στόν ἄνθρωπο τήν αἴσθηση τοῦ χάους καί τοῦ κενοῦ, πράγμα πού τόσο ἔντονα περιγράφεται στόν «Ξένο», καί πού ὁ Sartre μέ τόση ἐπιτυχία ὀνομάζει στό ὁμόνυμο ἔργο του «Ναυτία».
Πίστη - Θρησκεία - Εκκλησία - Εξουσία
ΜΙΑ ΠΙΣΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΞΗΓΕΙ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ - ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΘΩΜΑ
Άλλο πίστη και άλλο θρησκεία....
Ο διαχωρισμός γίνεται από μία αριστερή δημοσιογράφο που δηλώνει πιστή. Γιατί η πίστη δεν έχει πολιτικό προσδιορισμό. Η Λαμπρινή Θωμά έμπειρη δημοσιογράφος από το The Press Project μιλάει για την εκκλησία πού είναι η εξουσία και την πίστη που είναι κάτι διαφορετικό. Μιλά για τον Ιησού επαναστάτη και απαντά ς σε όσους επικαλεστούν τον Καρλ Μαρξ και το "οι θρησκεία είναι το όπιο του λαού".
Μιλά για φωτισμένους ιεράρχες, όπως ο Αναστάσιος Αλβανίας, που εκπροσωπεί ότι η "η πίστη δεν μπορεί να είναι προϊόν φόβου, αλλά αγάπης".
Πέμπτη 2 Μαΐου 2024
Υποχρέωση του κάθε Χριστιανού ο αγώνας κατά της αυξανόμενης κοινωνικής αδικίαςXristianiki-Admin
Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση με αφορμή τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς:
1.Η εφετινή επέτειος της εργατικής Πρωτομαγιάς συμπίπτει με τη ραγδαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, των οποίων η αγοραστική δύναμη έχει κατρακυλήσει στην προτελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ελαφρώς ακόμη πάνω από τη γειτονική Βουλγαρία.
Οι εργαζόμενοι πληρώνουν το τίμημα της ακρίβειας στις βασικές υπηρεσίες όπως το ηλεκτρικό ρεύμα. Οι υποδομές της ΔΕΗ, που δημιουργήθηκαν με το υστέρημα του ελληνικού λαού, παραδόθηκαν στους κερδοσκόπους οι οποίοι ασύδοτοι αυξάνουν τις τιμές, ενώ ταυτόχρονα οι υποδομές της πάλαι ποτέ Δημόσιας Επιχείρησης ξεπουλιούνται στους ιδιώτες σε εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας.
Παράλληλα, ακριβαίνουν τα είδη διατροφής, με λίγους μεσάζοντες να επωφελούνται και να κερδίζουν, ενώ σε απόγνωση βρίσκονται παραγωγοί και καταναλωτές.
Η μνημονιακή υπερφορολόγηση με τον ΦΠΑ 24% διατηρείται με γελοίες προφάσεις, επιβαρύνοντας κυρίως τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Μια φορολογία άδικη, αφού καμία αναλογικότητα δεν έχει με βάση το ύψος του εισοδήματος. Τον ΦΠΑ διατήρησε αντίστοιχα η Θάτσερ κατά τη θητεία της, όσο ροκάνιζε τους υψηλότερους συντελεστές της αναλογικής φορολογίας για τους πλούσιους.
Παράλληλα, εκτοξεύονται οι τιμές των ενοικίων, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή όσων οικογενειών δεν έχουν δικό τους σπίτι. Τα επίπεδα των ενοικίων είναι πλέον πρωτοφανή και αντιστοιχούν σε ένα τεράστιο κομμάτι του κατώτατου μισθού, ακόμη και προ φόρων.
Παράλληλα, εκτοξεύονται οι τιμές των ενοικίων, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή όσων οικογενειών δεν έχουν δικό τους σπίτι. Τα επίπεδα των ενοικίων είναι πλέον πρωτοφανή και αντιστοιχούν σε ένα τεράστιο κομμάτι του κατώτατου μισθού, ακόμη και προ φόρων.
\
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη αξιοποιεί στο έπακρο τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Οδηγία 2019/1152 της 20ής Ιουνίου 2019) για ελαστικοποίηση της εργασίας με καταστρατήγηση κατακτήσεων πολλών ετών. Ήδη και η Ελλάδα έχει εκφυλιστεί σε μια χώρα φτηνού εργατικού δυναμικού, ακόμα και για τις θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης: ένα ζευγάρι με δύο παιδιά είχε κατά μέσο όρο καθαρό εισόδημα 33.044 ευρώ το 2021, δηλαδή τόσο χαμηλό όσο και το 2003 και κατά 20.000 ευρώ χαμηλότερο από τον μέσο όρο της Ε.Ε. (53.397 ευρώ).
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη αξιοποιεί στο έπακρο τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Οδηγία 2019/1152 της 20ής Ιουνίου 2019) για ελαστικοποίηση της εργασίας με καταστρατήγηση κατακτήσεων πολλών ετών. Ήδη και η Ελλάδα έχει εκφυλιστεί σε μια χώρα φτηνού εργατικού δυναμικού, ακόμα και για τις θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης: ένα ζευγάρι με δύο παιδιά είχε κατά μέσο όρο καθαρό εισόδημα 33.044 ευρώ το 2021, δηλαδή τόσο χαμηλό όσο και το 2003 και κατά 20.000 ευρώ χαμηλότερο από τον μέσο όρο της Ε.Ε. (53.397 ευρώ).
Η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. στη Λισαβώνα της Πορτογαλίας του 2000, έδωσε το πλαίσιο των κατευθύνσεων για την επιβολή των μορφών της «ελαστικής εργασίας» και τη δημιουργία χαμηλόμισθων θέσεων εργασίας μερικής απασχόλησης, με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας και στρατηγικό στόχο τη μείωση του κόστους των εξαγωγών. Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων «Χαρτζ» της γερμανικής κυβέρνησης Σρέντερ (Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων) το 2005. Αντίστοιχα, η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. στο Πόρτο, επίσης της Πορτογαλίας, το 2021, έχει –εμμέσως πλην σαφώς- βάλει τις βάσεις για την αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, μέχρι και το 74ο έτος, παραπέμποντας σε δύο κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που θέτουν ως στόχο του 2030 την πρόσβαση σε βασικές ψηφιακές δεξιότητες του 80% των ατόμων από 16 έως 74 ετών, με σκοπό να μπορούν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας σε μια ψηφιακά μετασχηματισμένη Ευρώπη: Το Σχέδιο δράσης της Ε. Επιτροπής (4.3.2021) και την Κοινωνική Δέσμευση του Πόρτο της 7.5.2021. Βεβαίως, όσο το λεγόμενο «κόστος της εργασίας» μειώνεται και το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων ανθρώπων υποβαθμίζεται, τόσο τα κέρδη του κεφαλαίου αυξάνουν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει μάλιστα τεκμηριωμένα τα τελευταία 5 περίπου χρόνια στη χώρα μας, αργά και σταθερά.
Ο χριστιανός επιβάλλεται να μην παραμένει ουδέτερος στην ταξική πάλη και απαθής ενώπιον της κοινωνικής αδικίας, αλλά να παίρνει θέση και να στρατεύεται στο πλευρό των αδυνάτων και των κατατρεγμένων. Αλλιώς, είναι συνένοχος.
Κυριακή 7 Απριλίου 2024
Γ’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν Σταυροπροσκυνήσεως
Ἀγαπητοί ἀδελφοί, σήμερα τρίτη Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς γιορτάζουμε καὶ προσκυνοῦμε τὸν τίμιο καὶ ζωοποιὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Ὅλη ἡ Σαρακοστὴ βέβαια εἶναι ἀφιερωμένη στὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ, στὴ μελέτη τοῦ Σταυροῦ του. Ἀλλὰ σήμερα, ἐπειδὴ φθάσαμε στὰ μισά, ὑψώνουμε τὸν Σταυρὸ στὴ μέση τοῦ ναοῦ, δηλαδὴ ἀνάμεσά μας, γιὰ νὰ ἐκφράσουμε μὲ τὸν ἐμφανέστερο τρόπο αὐτὸ ποὺ κάνουμε καὶ νὰ ἐνισχυθοῦμε ἀτενίζοντάς τον γιὰ τὴ συνέχεια τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς.
Γι’ αὐτὸ ἀκούσαμε στὸν Ἀπόστολο μιὰ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ ὅπου γίνεται λόγος γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὴν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ. Κι ὁ Σταυρός του εἶναι τὸ κατεξοχὴν σημεῖο φανερώσης τῆς ἱερωσύνης του. Ὁ Χριστὸς ἀπεκάλυψε τὴν ἀληθινὴ ἱερωσύνη ὄχι κάνοντας τελετουργικὲς πράξεις ἀλλὰ ἀνεβαίνοντας στὸν Σταυρό. Ἐκεῖ προσέφερε ὡς ἱερεὺς θυσία στὸν Θεὸ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό, ἔγινε δηλαδὴ ὁ ἴδιος τὸ θύμα τῆς θυσίας. Ἡ θυσία ἔγινε δεκτὴ ἀπὸ τὸν Θεό, ἔγινε θεία εὐχαριστία κι εἶναι αὐτὴ ποὺ τελοῦμε ἐμεῖς κάθε Κυριακὴ καὶ κάθε γιορτὴ ἐδῶ στὸν ναό. Γι’ αὐτὸ λοιπὸν ἀκούσαμε σήμερα αὐτὴ τὴν περικοπή, ἡ ὁποία ἀρχίζει μὲ τὸ ὅτι ἔχουμε ἀρχιερέα ποὺ πέρα- σε μέσα ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἔφτασε στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Μὲ αὐτὴ τὴν προϋπόθεση μέ- νουμε σταθεροὶ στὴν πίστη ποὺ ὁμολογοῦμε. Ἡ πίστη μας δὲν εἶναι κάποια ἰδέα ἢ ὁτιδήπο- τε ἄλλο. Εἶναι τὸ πέρασμα τοῦ Χριστοῦ στοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ φτάσιμό του στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Μέχρι νὰ ἔρθει ἐκεῖνος γίνονταν θυσίες στὸν Θεό από τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ οἱ ἀρχιερεῖς ἐκεῖνοι, ὅπου καὶ ἂν βρίσκονταν, δὲν μποροῦσαν νὰ περάσουν μέσα ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ φτάσουν στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄνθρωποι πίστευαν τότε καὶ πολλοὶ πιστεύουν ἀκόμα ὅτι πάνω ἀπὸ τὴ γῆ ἦταν οἱ οὐρανοί, αὐτὸ ποὺ ἔβλεπαν κι αὐτὸ ποὺ φαντάζονταν. Καὶ πάνω ἀπ’ αὐτὸ ποὺ φαντάζονταν ἔβαζαν τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἀντίληψη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ποὺ τώρα δὲν ἰσχύει ἐπειδὴ ξέρουμε τί ἀκριβῶς εἶναι πάνω μας. Ξέρουμε τί εἶναι ἀπὸ δῶ μέχρι τὴ σέληνη καὶ τὰ ἄλλα ἀστέρια. Διαστημόπλοια καὶ δορυφόροι ταξιδεύουν καὶ περιφέρονται στὸ σύμπαν καὶ δὲν ἔχουμε νὰ φανταστοῦμε τίποτα. Ὁ ἀπόστολος ἀπὸ τότε ποὺ οἱ ἄνθρωποι φαντάζονταν τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ἔγραψε ὅτι ὅταν ὁ Χριστός, ὡς ἀρχιερεύς, πέρασε μέσα ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς κι ἔφτασε στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, δὲν πῆγε σὲ κανέναν οὐρανό. Ἀντίθετα ἀνέβηκε στὸν Σταυρό. Ἡ τοπικὴ ἀπόσταση ποὺ διήνυσε γιὰ ν’ ἀνεβεῖ στὸν Σταυρὸ ἦταν πολὺ μικρή. Ὅλοι μποροῦσαν νὰ τὸν δοῦν καὶ πάρα πολλοὶ τὸν εἶδαν.
Ὅταν λοιπὸν ἀνέβηκε πάνω στὸν Σταυρὸ ὁ Χριστὸς πέρασε ὅλους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸν εἶδαν ὅλοι ὅσοι ἦταν ἐκεῖ. Αὐτὸ ποὺ δὲν εἶδαν ὅμως ἦταν ὅτι ἔφτασε στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ ὁ θρόνος τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι ὁ Θεός, εἶναι ὁ Σταυρός. Ἐκεῖ πάνω ἀνέβηκε, ἐκεῖ κάθισε κι ἀπὸ κεῖ βασιλεύει ὁ Χριστός. Ὅταν λοιπὸν ἔγραφε ὁ ἀπόστολος πὼς ὁ Χριστὸς πέρασε μέσα ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς ἐννοοῦσε πὼς ἡ δυσκολία τῶν ἀνθρώπων νὰ φτάσει ἡ θυσία τους στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ δὲν ἦταν ἡ ἀπόσταση ποὺ φαντάζονταν ἀλλὰ ἡ πνευματική τους ἀδυναμία. Ἡ πνευματικὴ ἀδυναμία τους ἦταν τόσο μεγάλη ὅση ἦταν καὶ ἡ σωματικὴ ἀδυναμία τους νὰ ἀνεβοῦν στοὺς οὐρανούς. Αὐτὴ τὴν ἰλιγγιώδη ἀπόσταση μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐκάλυψε ὁ Χριστὸς ἀνεβαίνοντας στὸν Σταυρό. Ὁ Χριστὸς εἶχε τὴ δύναμη νὰ προσφέρει θυσία ποὺ φτάνει τόσο μακριὰ καὶ δὲν ἀπέχει ἀπὸ τὰ μάτια μας παρὰ μόνο λίγα μέτρα. Αὐτὸ μᾶς εἶπε ὁ Ἀπόστολος. Ἄρα λοιπὸν ἐμεῖς πιστεύουμε καὶ μένουμε σταθεροὶ στὴν πίστη μας, γιατὶ ἔχουμε ἕναν τέτοιο ἀρχιερέα, τὸν Ἰησοῦ, ποὺ μᾶς χάρισε θυσία ποὺ φθάνει στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Στὴ συνέχεια μᾶς εἶπε ὅτι ὁ Χριστὸς ἀρχιερεὺς μπορεῖ νὰ συμπάσχει στὶς ἀδυναμίες μας. Ὅταν γράφει νὰ συμπάσχει, δὲν ἐννοεῖ ἁπλῶς νὰ μᾶς καταλάβει καὶ νὰ μᾶς ρίξει ἕνα βλέμμα σπλαχνικό. Γράφει συγκεκριμένα ὅτι ὁ Χριστὸς «δοκιμάστηκε σὲ ὅλα, σύμφωνα μὲ τὴν ὁμοιότητά του μ’ ἐμᾶς, χωρὶς νὰ ἁμαρτήσει». Οἱ παλαιοὶ ἀρχιερεῖς ἦταν Ἅγιοι καὶ εὐλαβεῖς καὶ συμμερίζονταν τὶς ἀδυναμίες τῶν ἀνθρώπων. Δὲν ἁμάρταναν μὲ συγκεκριμένες πράξεις ποὺ ἦταν ἀντίθετες μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ δὲν ἦταν ἀναμάρτητοι. Συνέβαινε δηλαδὴ νὰ διστάζουν καὶ νὰ φοβοῦνται τὴν ἁμαρτία, νὰ ἀμφισβητοῦν τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀμφιβάλλουν γιὰ τὶς ὑποσχέσεις του. Αὐτὸ δὲν συνέβη ποτὲ στὸν Χριστὸ ποὺ ἀκολουθώντας τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δὲν δίστασε ποτέ. Δὲν πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλό του ποτὲ ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνει πάει τζάμπα καὶ χαμένο. Ἢ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς ὑποσχέσεις του. Δοκιμάστηκε, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἔγινε ἕνας σὰν κι ἐμᾶς, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἔμοιασε στὴν ἁμαρτία. Ἔμεινε πάντοτε πιστὸς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, σίγουρος γιὰ τὴν ἐπιλογή του καὶ βέβαιος γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα.
Τρίτη 2 Απριλίου 2024
Μητροπολίτης Φθιώτιδος για ΛΑΡΚΟ: «Ναι ρε, μου πέφτει λόγος – Οι εργαζόμενοι είναι τα παιδιά μου και είμαι πατέρας τους» (Video)
Τέτοια εκκλησία θέλουμε!
Μητροπολίτης Φθιώτιδος για ΛΑΡΚΟ:
«Ναι ρε, μου πέφτει λόγος – Οι εργαζόμενοι είναι τα παιδιά μου και είμαι πατέρας τους» (Video)
Στο πλευρό των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ που κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο τάχθηκε ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Συμεών.
«Η απόλυση των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ θα εξυπηρετήσει το δημογραφικό πρόβλημα; Είναι η απάντηση στο δημογραφικό πρόβλημα;»
διερωτήθηκε ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος, επισημαίνοντας πως μιλά ανθρώπινα, πνευματικά, σαν πατέρας που πονάει και καίγεται.
«Τι θα γίνουν τα σπίτια στη ΛΑΡΚΟ, έχει ανθρώπους καρκινοπαθείς μέσα. Έχει παραπληγικούς σε καροτσάκι. Που θα πάνε; Δεν πρέπει να τους πούμε κάτι; Να νοιαστούμε; Τι θα γίνουν τα ασθενοφόρα; Τι θα γίνει το ιατρείο; Τι θα γίνει το λιμάνι; Τι θα γίνει η δεξαμενή προπανίου; Ποιος θα φυλάξει τις εγκαταστάσεις; Που είναι η ανθρωπιά; (…)
Έπαιρναν παχυλούς μισθούς; Κάποιος τους έδινε. Τι τιμωρία επιβλήθηκε σε αυτόν; Απευθύνω έκκληση ανθρωπιάς. Υπάρχουν και άλλες μειονότητες που δικαιούνται ανθρωπιάς, που έχουν δικαίωμα ισότητας (…)
Ωραία συνδικαλίζονται λέει οι εργαζόμενοι. Δεν ήξερα ότι είναι αμαρτία ο συνδικαλισμός»
Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ:
Μητροπολίτης Φθιώτιδος για ΛΑΡΚΟ: «Ναι ρε, μου πέφτει λόγος – Οι εργαζόμενοι είναι τα παιδιά μου και είμαι πατέρας τους» (Video)
Σάββατο 23 Μαρτίου 2024
«Οι τρεις πειρασμοί του Χριστού, ο Ιεροεξεταστής του Ντοστογιέφσκι και η ψυχική νέκρωση».
Ο ΜΕΓΑΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ
από Παπαθανασίου Ν. Θανάση
Από την συνάντηση του "Επιμορφωτικού Κύκλου" της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας, Τετάρτη 20-3-2024.«Οι τρεις πειρασμοί του Χριστού, ο Ιεροεξεταστής του Ντοστογιέφσκι και η ψυχική νέκρωση».
Με ιχνηλάτη τον ομιλητή κι. Δημήτρη Κυριαζή (ψυχίατρο, παιδοψυχίατρο, ψυχαναλυτή) προχωρήσαμε στην δύσβατη ενδοχώρα της ανθρώπινης ύπαρξης, του τραγικού της στοιχείου και της αναμέτρησής της με την απελευθερωτική πίστη. Αναμέτρησης που μπορεί να είναι και μαρτυρική και λυτρωτική.
Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024
«Νηστίσιμα έχετε;» (Σαρακοστιανό τραπέζι στο...fast-food)
Δημήτρης Σωτηρόπουλος
Τετάρτη βράδυ, νωρίς. Μετά από μια πολύωρη συζήτηση για επαγγελματικά θέματα, ο φίλος - συνεργάτης μου έχει τη φαεινή ιδέα: «Πάμε να τσιμπήσουμε κάτι εδώ δίπλα στα...»;
«Πού, άνθρωπέ μου;», τον ρωτάω. «Τι να φάμε;». Ξέρω ότι νηστεύει, όπως κι εγώ.
«Μην ανησυχείς, έχουν και νηστίσιμα», απαντά γελώντας.
Ακολουθώ χωρίς ιδιαίτερη όρεξη. Μπαίνουμε στο ταχυφαγείο (fast-food στην βαρβαρική) κι ο φίλος μου απτόητος παραγγέλνει ένα από τα νηστίσιμα πιάτα που φαίνεται να ξέρει καλά. Γαρίδες με πατάτες, όλα τηγανιτά. Ζητώ μια πατάτες σκέτη για μένα.
Ο κόσμος είναι πολύς στα ταμεία. Αναγκαστικά, πρέπει να περιμένουμε αρκετή ώρα για να έρθει η παραγγελία μας. Ο φίλος πάει να πιάσει τραπέζι κι έτσι στέκομαι μόνος εκεί, ανάμεσα στους αγνώστους και τους άδειους δίσκους που περιμένουν να γεμίσουν «με αυτές τις βρωμιές», όπως λέει και μια θεία μου τα «ετοιματζίδικα».
Θες η έμφυτη ανθρώπινη περιέργεια, θες η προσπάθεια να περάσει ευκολότερα η ώρα της αναμονής, «στήνω αυτί» κι ακούω τις παραγγελίες των διπλανών. Είμαι ήδη προκατειλημμένος, αφού μουρμουρίζω μέσα μου πως ημέρες Μεγάλης Τεσσαρακοστής και τα φαστφουντάδικα είναι γεμάτα, από νεολαία κυρίως που ήρθε να...χλαπακιάσει κρέας, το δίχως άλλο!
Σάββατο 9 Μαρτίου 2024
Μ Α Ρ Ι Ν Ο Σ Α Ν Τ Υ Π Α Σ - Ο Χριστιανός επαναστάτης της αγάπης
Μ Α Ρ Ι Ν Ο Σ Α Ν Τ Υ Π Α Σ
Ο Χριστιανός επαναστάτης της αγάπης
«Ότι λοιπόν ο Σοσιαλισμός είναι αυτή η Αλήθεια, αυτή η Δικαιοσύνη, και ότι ο διδάξας τούτον είναι ο Χριστός, και ότι ολόκληρος εν τω Ευαγγελίω εμπεριέχεται τούτο είναι αναμφισβήτητον»......Το «Σοσιαλιστικόν Πολίτευμα»
«το κληρονομικόν δικαίωμα της περιουσίας αφαιρεί, και την δύναμιν του χρήματος καταργεί, και μίαν Κοινωνική τάξην καθορίζει εργαζομένην άνευ εξαιρέσεως και απολαμβάνουσαν άνευ διακρίσεως…
...Όλοι οι άνθρωποι εξίσου θα εργάζονται και αδελφικώς θα αλληλοβοηθώνται, ούτως δε πληρούται το του Χριστού ρηθέν “και ελεύσεται ημέρα καθ’ ην γενήσεται η ανθρωπότης μία ποίμνη εις ην εις θα είναι ποιμήν η Αγάπη και η Δικαιοσύνη”»...
...«Φρονώ...ότι, όπως το φως του ηλίου, ο αήρ, το ύδωρ κ.λπ. είναι εις την καθολικήν των ανθρώπων χρήσιν, ούτω και πάντα τα άλλα, όσα ο άνθρωπος χρειάζεται, δύνανται να καταστώσι κοινά, εάν οι ατελείς και εγωιστικοί νόμοι, τους οποίους ενομοθέτησε η επίσης ατελής διάνοια του ανθρώπου, αντικατασταθώσι δια του τελειοτάτου και δικαιοτάτου του Ιησού, όστις παραγγέλλει “αγάπα τον πλησίον Σου ως σεαυτόν”».
ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ, Άρθρα στις εφημερίδες “Ανάστασις” και “Πανθεσσαλική” (1906-7)
*Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1896, πολέμησε μαζί με άλλους φοιτητές στο πλευρό των Κρητών. Μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε στην Αθήνα με τραύμα στο στήθος. Εκεί οργάνωσε το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1897 στην Πλατεία Ομονοίας. Σε εκείνο το συλλαλητήριο, κατάγγειλε δημόσια τον ρόλο μελών της βασιλικής οικογένειας και των Μεγάλων Δυνάμεων στην έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Αποτέλεσμα αυτής της ομιλίας ήταν η καταδίκη του σε φυλάκιση 1 έτους. Μετά την αποφυλάκισή του, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά, με πρόσχημα την ηθική αυτουργία σε υπόθεση απόπειρας δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου Α΄.ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Τετάρτη 6 Μαρτίου 2024
Μαρίνος Αντύπας! Μάρτυρας του Χριστού και του λαού!
Την νύκτα της 8ης προς την 9η Μαρτίου 1907, δολοφονείται ο πρωτεργάτης του αγροτικού κινήματος Μαρίνος Αντύπας. Η πολιτική του θεωρία ήταν μια μίξη χριστιανικών, σοσιαλιστικών και αναρχικών ιδεών.
Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1896, πολέμησε μαζί με άλλους φοιτητές στο πλευρό των Κρητών. Μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε στην Αθήνα με τραύμα στο στήθος. Εκεί οργάνωσε το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1897 στην Πλατεία Ομονοίας. Σε εκείνο το συλλαλητήριο, κατάγγειλε δημόσια τον ρόλο μελών της βασιλικής οικογένειας και των Μεγάλων Δυνάμεων στην έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Αποτέλεσμα αυτής της ομιλίας ήταν η καταδίκη του σε φυλάκιση 1 έτους. Μετά την αποφυλάκισή του, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά, με πρόσχημα την ηθική αυτουργία σε υπόθεση απόπειρας δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου Α΄.[3]
«Ότι λοιπόν ο Σοσιαλισμός είναι αυτή η Αλήθεια, αυτή η Δικαιοσύνη, και ότι ο διδάξας τούτον είναι ο Χριστός, και ότι ολόκληρος εν τω Ευαγγελίω εμπεριέχεται τούτο είναι αναμφισβήτητον».
Το «Σοσιαλιστικόν Πολίτευμα» «το κληρονομικόν δικαίωμα της περιουσίας αφαιρεί, και την δύναμιν του χρήματος καταργεί, και μίαν Κοινωνική τάξην καθορίζει εργαζομένην άνευ εξαιρέσεως και απολαμβάνουσαν άνευ διακρίσεως… Όλοι οι άνθρωποι εξίσου θα εργάζονται και αδελφικώς θα αλληλοβοηθώνται, ούτως δε πληρούται το του Χριστού ρηθέν “και ελεύσεται ημέρα καθ’ ην γενήσεται η ανθρωπότης μία ποίμνη εις ην εις θα είναι ποιμήν η Αγάπη και η Δικαιοσύνη”».
«Φρονώ...ότι, όπως το φως του ηλίου, ο αήρ, το ύδωρ κ.λπ. είναι εις την καθολικήν των ανθρώπων χρήσιν, ούτω και πάντα τα άλλα, όσα ο άνθρωπος χρειάζεται, δύνανται να καταστώσι κοινά, εάν οι ατελείς και εγωιστικοί νόμοι, τους οποίους ενομοθέτησε η επίσης ατελής διάνοια του ανθρώπου, αντικατασταθώσι δια του τελειοτάτου και δικαιοτάτου του Ιησού, όστις παραγγέλλει “αγάπα τον πλησίον Σου ως σεαυτόν”».
ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ, Άρθρα στις εφημερίδες “Ανάστασις” και “Πανθεσσαλική” (1906-7)
ΠΗΓΗ: Γιώργος Κρανιδιώτης
Σάββατο 2 Μαρτίου 2024
Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς: Ένας άγιος άκακος, απονήρευτος και με βαθειά ταπείνωση
Ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς (+1932), ένας άγιος των ημερών μας, ήταν άνθρωπος άκακος, απονήρευτος και με βαθειά ταπείνωση.
Έδειχνε μεγάλη υπομονή στους πειρασμούς και τις δοκιμασίες. Έλεγε κάποτε ο ίδιος συμβουλεύοντας μια πνευματική του κόρη:
“Εγώ παιδί μου με την υπομονή τα έβγαλα πέρα τα τόσα σκάνταλα που μου παρουσιαζόντουσαν”.
Εξηγεί σε μια «κόρη του» γιατί να μην θυμώνει και λέει: «και ‘γω δεν ξέρω να μιλήσω; ξέρω, αλλά σκέφτομαι το αποτέλεσμα και έτσι σιωπώ».
Ο παπα – Νικόλας Πλανάς λειτουργούσε καθημερινά, χωρίς διακοπή, σε διάστημα μισού αιώνα. Στο διάστημα αυτό τύχαινε κάποτε να μην έχει πρόσφορο. Πάντοτε όμως εξοικονομούσε είτε από τους πιστούς είτε από τους γύρω φούρνους.
Κάποια μέρα είχε προχωρήσει ο όρθρος αρκετά, αλλά πρόσφορο δεν φαινόταν πουθενά. Έστειλε να ψάξουν στους φούρνους και στις νοικοκυρές που πάντα είχαν. Κοίταξε και στα ντουλάπια του ιερού, μήπως είχε αφήσει άλλος ιερέας. Μα κανένα αποτέλεσμα. Στενοχωρήθηκε μέχρι δακρύων.
Κάποια στιγμή τον βλέπουν να βγαίνει στην ωραία πύλη κρατώντας ένα πρόσφορο φρέσκο-φρέσκο. Το είχε βρει πάνω στην αγία τράπεζα!
-Κοιτάξτε, παιδιά μου, τι σημείο μου έκανε ο Θεός, είπε συγκινημένος και χαρούμενος.
Όλα τα θαύματα, σημεία τα έλεγε. Τα θεωρούσε φυσικά, γιατί είχε μεγάλη πίστη.Στα συναξάρια συναντάμε ασκητές που τους υπηρετούσε άγγελος Κυρίου. Πολύ φυσικό λοιπόν να υπηρετούσε άγγελος Κυρίου και τον παπα-Νικόλα, τον «εντός του κόσμου διαβούντα αληθινόν ασκητήν».
Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024
Παπα-Χολέβας – ο Παπαφλέσσας της Αντίστασης
ΑΠΟ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΕΝΕΖΑΚΗΣ
Μια από τις κορυφαίες μορφές της Εθνικής Αντίστασης, ο αντάρτης ιερωμένος Δημήτριος Χολέβας , ο Παπα-Χολέβας έδρασε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Παπαφλέσσας».
Μια από τις κορυφαίες μορφές της Εθνικής Αντίστασης, ο αντάρτης ιερωμένος Δημήτριος Χολέβας , ο Παπα-Χολέβας έδρασε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Παπαφλέσσας».
Ο Παπα-Χολέβας γεννήθηκε στις 26 Γενάρη 1907, στην Τσούκα, ένα χωριό στη Φθιώτιδα, και μεγάλωσε στη Μακρακώμη.
Σπούδασε Φιλολογία-Αρχαιολογία στα Πανεπιστήμια Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Το 1938 χειροτονήθηκε ιερέας.
Το 1942 οργανώθηκε στο ΕΑΜ και προσχώρησε στις τάξεις του ΕΛΑΣ από την πρώτη στιγμή του ένοπλου αγώνα, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του Αρη Βελουχιώτη, κατατάχτηκε ως στρατιωτικός ιερέας στη XIII Μεραρχία του ΕΛΑΣ.
Το 1943 αναλαμβάνει την οργάνωση του κλήρου, οργάνωσε συνέδριο στην Σπερχειάδα Φθιώτιδας με ιερείς και εκπροσώπους από σχεδόν όλες τις ελεύθερες περιοχές και συγκροτεί την Παγκληρική Ένωση Ορθοδόξου Κλήρου με 4.000 μέλη, στην οποία εξελέγη Γενικός Γραμματέας της, όπου μαζί με τους συναγωνιστές του έρχονταν σε αντίθεση με ιερωμένους (ενίοτε και υψηλόβαθμους) που ήταν φιλικά προσκείμενοι στους κατακτητές.
Το 1944 εκλέγεται εθνοσύμβουλος στην Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), της γνωστής Κυβέρνησης του Βουνού.
Ο Παπά-Χολέβας στη γνωστή φωτογραφία – σύμβολο των «φλογισμένων ράσων» της Αντίστασης από τον Σπύρο Μελετζή
Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2024
Συζητώντας για τον ιστορική, κοινωνική και ιδεολογική σημασία του έργου των Τριών Ιεραρχών
Βλάσης Αγτζίδης
Η ανάδειξη της σημασίας των Τριών Ιεραρχών και των πατερικών κειμένων στη σχολική αίθουσα συνιστά μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση
Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει με αφορμή την κατάργηση της σχολικής αργίας την ημέρα των Τριών Ιεραρχών (30 Ιανουαρίου) και τη μετατροπή της σε μέρα εκδηλώσεων μέσα στο σχολείο. Είναι αυτό τόσο αρνητικό όπως προβάλλεται;
Βεβαίως και όχι! Γιατί η κοινωνική σημασία του έργου των 3 αυτών θεολογων (Ιωάννης Χρυσόστομος, Βασίλειος ο Μέγας και Γρηγόριος Ναζιανζηνός) υπήρξε αντιπλουτοκρατική - και με βάση τη σύγχρονη ορολογία αντικαπιταλιστικη- και αντιεξουσιαστική. Στα πατερικά κείμενα ενυπάρχει η ριζοσπαστική κριτική του πλούτου και της ιδιοκτησίας, η αντίθεση στην κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση, και συνυπάρχει με το πνεύμα της φιλανθρωπίας και της ελεημοσύνης και της έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους αδυνάτους μέσα από την κοινωνική στράτευση.
Ουσιαστικά οι Πατέρες υποστήριξαν το πρωτοχριστιανικό εξισωτικό πνεύμα και αγωνίστηκαν για ένα από τα χριστιανικά αξιώματα, που ήταν η άρνηση των κοινωνικών και φυλετικών διακρίσεων μεταξύ των ανθρώπων. Επανέφεραν τον ορισμό της ελευθερίας ως κανόνα των ανθρώπινων σχέσεων, έτσι όπως διατυπώθηκε στην Επί του Όρους Ομιλία: «καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Αυτά τα πρωταρχικά αξιώματα ελευθερίας και ισότητας αποτυπώθηκαν εξαιρετικά στην εξής πρόταση: «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.» (Προς Γαλάτας επιστολή γ΄23–δ΄5) Το πνεύμα αυτό περιθωριοποιήθηκε από τη στιγμή που η κοσμική εξουσία -μετά την καταστολή του επαναστατικού χριστιανικού = κινήματος όπως υποστηρίζει ο Κάουτσκι- ενσωμάτωσε τον χριστιανισμό και τον μετέτρεψε σε κρατική ιδεολογία.
Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει με αφορμή την κατάργηση της σχολικής αργίας την ημέρα των Τριών Ιεραρχών (30 Ιανουαρίου) και τη μετατροπή της σε μέρα εκδηλώσεων μέσα στο σχολείο. Είναι αυτό τόσο αρνητικό όπως προβάλλεται;
Βεβαίως και όχι! Γιατί η κοινωνική σημασία του έργου των 3 αυτών θεολογων (Ιωάννης Χρυσόστομος, Βασίλειος ο Μέγας και Γρηγόριος Ναζιανζηνός) υπήρξε αντιπλουτοκρατική - και με βάση τη σύγχρονη ορολογία αντικαπιταλιστικη- και αντιεξουσιαστική. Στα πατερικά κείμενα ενυπάρχει η ριζοσπαστική κριτική του πλούτου και της ιδιοκτησίας, η αντίθεση στην κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση, και συνυπάρχει με το πνεύμα της φιλανθρωπίας και της ελεημοσύνης και της έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους αδυνάτους μέσα από την κοινωνική στράτευση.
Ουσιαστικά οι Πατέρες υποστήριξαν το πρωτοχριστιανικό εξισωτικό πνεύμα και αγωνίστηκαν για ένα από τα χριστιανικά αξιώματα, που ήταν η άρνηση των κοινωνικών και φυλετικών διακρίσεων μεταξύ των ανθρώπων. Επανέφεραν τον ορισμό της ελευθερίας ως κανόνα των ανθρώπινων σχέσεων, έτσι όπως διατυπώθηκε στην Επί του Όρους Ομιλία: «καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Αυτά τα πρωταρχικά αξιώματα ελευθερίας και ισότητας αποτυπώθηκαν εξαιρετικά στην εξής πρόταση: «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.» (Προς Γαλάτας επιστολή γ΄23–δ΄5) Το πνεύμα αυτό περιθωριοποιήθηκε από τη στιγμή που η κοσμική εξουσία -μετά την καταστολή του επαναστατικού χριστιανικού = κινήματος όπως υποστηρίζει ο Κάουτσκι- ενσωμάτωσε τον χριστιανισμό και τον μετέτρεψε σε κρατική ιδεολογία.
Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024
Για την πολιτική θεολογία
από Ευάγγελος Κοροβίνης
Το ζήτημα των σχέσεων θεολογίας και πολιτικής προσεγγίσθηκε από πολλούς μελετητές που κατέληξαν σε πολύ διαφορετικά συμπεράσματα για την φύση αυτών
των σχέσεων. Στο παρόν άρθρο επιλέγουμε να εκθέσουμε σύντομα τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις δυο Γερμανών στοχαστών, του Carl Schmitt που έζησε στα ταραγμένα χρόνια της εύθραυστης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και στην πορεία του χρόνου ταυτίσθηκε με τους Ναζί και του αρκετά νεότερου John B.Metz, ενός
Γερμανού καθολικού ιερέα και καθηγητού θεολογίας, που υπήρξε ο εμπνευστής της γνωστής «θεολογίας της απελευθέρωσης».
Ο Schmitt ισχυρίσθηκε ότι υπάρχει μια δομική παραλληλία μεταξύ της απόλυτης εξουσίας του Θεού του μονοθεϊσμού και της εξουσίας του ηγεμόνα. Έτσι η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, όπου η εφαρμογή του συντάγματος αναστέλλεται με
των σχέσεων. Στο παρόν άρθρο επιλέγουμε να εκθέσουμε σύντομα τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις δυο Γερμανών στοχαστών, του Carl Schmitt που έζησε στα ταραγμένα χρόνια της εύθραυστης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και στην πορεία του χρόνου ταυτίσθηκε με τους Ναζί και του αρκετά νεότερου John B.Metz, ενός
Γερμανού καθολικού ιερέα και καθηγητού θεολογίας, που υπήρξε ο εμπνευστής της γνωστής «θεολογίας της απελευθέρωσης».
Ο Schmitt ισχυρίσθηκε ότι υπάρχει μια δομική παραλληλία μεταξύ της απόλυτης εξουσίας του Θεού του μονοθεϊσμού και της εξουσίας του ηγεμόνα. Έτσι η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, όπου η εφαρμογή του συντάγματος αναστέλλεται με
απόφαση του ηγεμόνα είναι ανάλογη με τα θαύματα του Θεού, που αναστέλλουν προσωρινά τους νόμους της φύσης. Ο Γερμανός θεωρητικός, όταν υπογραμμίζει
αυτές τις δομικές αναλογίες, δεν αναφέρεται τόσο στην επιρροή της θρησκείας στην πολιτική, όσο στο κενό υπερβατικότητας που προέκυψε μετά την λήξη των
θρησκευτικών πολέμων του 17ο αιώνα. Ένα κενό το οποίο οι κοσμικές πολιτικές δεν
ήταν σε θέση να καλύψουν.
Πράγματι στους νέους χρόνους η παραδοσιακή ιδέα του ηγεμόνα, που στέκεται πάνω από την κοινωνία και το κράτος, εκλείπει παντελώς. Ο ηγεμόνας ταυτίζεται
πλήρως με το κράτος και το κράτος με τους νόμους που ψηφίζει το κοινοβούλιο. Για τον Schmitt τελικά η ισχύς είναι που δημιουργεί το δίκαιο και όχι το δίκαιο που χαλιναγωγεί την δύναμη των ισχυρών. Επιπλέον η υπακοή στον ηγεμόνα, που
γεννά η πίστη, ενοποιεί την κοινωνία και επιτρέπει να αναδυθεί το πνεύμα αυτοθυσίας, που απαιτείται στους πολέμους μεταξύ των κρατών.
αυτές τις δομικές αναλογίες, δεν αναφέρεται τόσο στην επιρροή της θρησκείας στην πολιτική, όσο στο κενό υπερβατικότητας που προέκυψε μετά την λήξη των
θρησκευτικών πολέμων του 17ο αιώνα. Ένα κενό το οποίο οι κοσμικές πολιτικές δεν
ήταν σε θέση να καλύψουν.
Πράγματι στους νέους χρόνους η παραδοσιακή ιδέα του ηγεμόνα, που στέκεται πάνω από την κοινωνία και το κράτος, εκλείπει παντελώς. Ο ηγεμόνας ταυτίζεται
πλήρως με το κράτος και το κράτος με τους νόμους που ψηφίζει το κοινοβούλιο. Για τον Schmitt τελικά η ισχύς είναι που δημιουργεί το δίκαιο και όχι το δίκαιο που χαλιναγωγεί την δύναμη των ισχυρών. Επιπλέον η υπακοή στον ηγεμόνα, που
γεννά η πίστη, ενοποιεί την κοινωνία και επιτρέπει να αναδυθεί το πνεύμα αυτοθυσίας, που απαιτείται στους πολέμους μεταξύ των κρατών.
Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2024
Ο Χριστός στα Ερείπια: Το θρηνητικό κήρυγμα της Βηθλεέμ
Βασίλης Ξυδιάς
Είναι ένα μικρό απόσπασμα από το κήρυγμα που απηύθυνε στο ποίμνιό του παραμονές Χριστουγέννων, στη λειτουργία του Σαββάτου 23 Δεκεμβρίου 2023, ο Αιδεσιμότατος π. Μουντέρ Ισαάκ (Munther Isaac), εφημέριος της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της του Χριστού Γεννήσεως στη Βηθλεέμ.
«Εάν ο Ιησούς ήταν να γεννηθεί στις μέρες μας, θα γεννιόταν κάτω από τα ερείπια της Γάζας»,
«Εάν ο Ιησούς ήταν να γεννηθεί στις μέρες μας, θα γεννιόταν κάτω από τα ερείπια της Γάζας». Το μήνυμα που στέλνει φέτος η ταπεινή Βηθλεέμ.
Το μοιράζομαι:«Ο Ιησούς Χριστός είναι κάτω από τα ερείπια. Αυτός είναι ο δικός του τρόπος. Τότε είναι σαν στο σπίτι του. Όταν είναι με τους περιθωριοποιημένους, αυτούς που υποφέρουν, τους καταπιεσμένους, τους εκτοπισμένους. Αυτός είναι ο τρόπος του».
Είναι ένα μικρό απόσπασμα από το κήρυγμα που απηύθυνε στο ποίμνιό του παραμονές Χριστουγέννων, στη λειτουργία του Σαββάτου 23 Δεκεμβρίου 2023, ο Αιδεσιμότατος π. Μουντέρ Ισαάκ (Munther Isaac), εφημέριος της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της του Χριστού Γεννήσεως στη Βηθλεέμ.
Στο βίντεο αυτό είναι η ομιλία του π. Μουντέρ Ισαάκ. Θα τη βρείτε απομαγνητοφωνημένη ολόκληρη, στα ελληνικά και στα αγγλικά, στο τέλος του άρθρου
«Εάν ο Ιησούς ήταν να γεννηθεί στις μέρες μας, θα γεννιόταν κάτω από τα ερείπια της Γάζας»,
είπε ο π. Μουντέρ. «Την ώρα που εμείς δοξάζουμε την υπερηφάνεια και τον πλούτο, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια… Όταν εμείς βασιζόμαστε στη δύναμη, στην ισχύ, και στα όπλα, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια… Όταν εμείς δικαιολογούμε, εκλογικεύουμε, και θεολογούμε υπέρ του βομβαρδισμού παιδιών, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια…».
«Και αυτές τις Χριστιανικές ημέρες, καθώς αναζητούμε τον Ιησού, δεν πρόκειται να τον βρούμε στο πλάι της Ρώμης, αλλά από τη δική μας πλευρά του τείχους. Σε μια σπηλιά, με μια απλή οικογένεια. Ευάλωτο· μετά βίας και ως εκ θαύματος να έχει επιβιώσει από τη σφαγή· ανάμεσα σε μια οικογένεια προσφύγων. Εκεί θα τον βρούμε τον Ιησού».
Στις λίγες μέρες που πέρασαν, τα λόγια αυτά του π. Μουντέρ έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου· στα κοινωνικά δίκτυα και σε κάθε είδους δημοσιογραφικά μέρα, ακόμα και στα παγκόσμιας εμβέλειας: από τον Guardian και τους Times της Νέας Υόρκης έως το Al Jazeera και το τουρκικό Anadolu Ajansı, και από το συμβατικό TIME έως το αντισυστημικό Democracy Now.
«Και αυτές τις Χριστιανικές ημέρες, καθώς αναζητούμε τον Ιησού, δεν πρόκειται να τον βρούμε στο πλάι της Ρώμης, αλλά από τη δική μας πλευρά του τείχους. Σε μια σπηλιά, με μια απλή οικογένεια. Ευάλωτο· μετά βίας και ως εκ θαύματος να έχει επιβιώσει από τη σφαγή· ανάμεσα σε μια οικογένεια προσφύγων. Εκεί θα τον βρούμε τον Ιησού».
Στις λίγες μέρες που πέρασαν, τα λόγια αυτά του π. Μουντέρ έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου· στα κοινωνικά δίκτυα και σε κάθε είδους δημοσιογραφικά μέρα, ακόμα και στα παγκόσμιας εμβέλειας: από τον Guardian και τους Times της Νέας Υόρκης έως το Al Jazeera και το τουρκικό Anadolu Ajansı, και από το συμβατικό TIME έως το αντισυστημικό Democracy Now.
Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2023
Δίχως το «Αχ!»…, Χριστούγεννα λειψά!
Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου
Μια ιδιαίτερη σοφία φωλιάζει στο εορτολόγιο, δηλαδή στη σειρά με την οποία είναι βαλμένες οι εκκλησιαστικές γιορτές – και στον τρόπο με τον οποίο αυτές κουμπώνουν μεταξύ τους. Αλλά είναι σοφία που χρειάζεται να κάνεις κόπο για να την ανακαλύψεις. Δεν βρίσκεται ούτε στην κρούστα της γκλαμουριάς, ούτε στους ζογκλέρ και τους ξυλοπόδαρους, ούτε σε μια θρησκευτικότητα δίχως στοχασμό. Απαιτεί διάθεση για ψάξιμο…
Το εορτολόγιο μας ψιθυρίζει πρώτα απ’ όλα ότι κάθε γιορτή δεν είναι ένα ξέμπαρκο event. Οι γιορτές είναι οδοδείκτες, γιατί νοούν την ζωή ως οδοιπορία η οποία θέλει να έχει νόημα. Και να μην είναι στριφογύρισμα σε μιαν έρημο δίχως ήλιο και άστρα, όπου δηλαδή κανένας προσανατολισμός δεν έχει νόημα και τίποτα δεν οδηγεί πουθενά.
Στις 25 Δεκεμβρίου λοιπόν έχουμε τη γιορτή των Χριστουγέννων. Αργία για όλους: και για όσους δηλώνουν πιστοί και για όσους δηλώνουν άθεοι. Είναι σπουδαίο πράγμα η κοινή γιορτή, γιατί έτσι η κοινωνία ζει ως κοινωνία, δηλαδή έχει την δυνατότητα ενός ραντεβού όλων με όλους. Πράγμα ολότελα αντίθετο από την μεταμοντέρνα αποδόμηση, που θέλει όλες τις μέρες εργάσιμες και τα ρεπό ατομικά, με το ρεπό του ενός σε διαφορετική μέρα απ’ το ρεπό του άλλου. Κι όσον αφορά το μεταφυσικό περιεχόμενο της γιορτής, βεβαίως υπάρχει δια-φωνία μεταξύ πιστών και μη πιστών. Τι πιο φυσικό;
Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2023
«ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ;»
Γιώργος Τασιόπουλος
Μια όμορφη βραδιά που έδωσε νόημα στον εορτασμό των Χριστουγέννων ένθεων και "άθεων", Χριστιανών και Μαρξιστών ή καλύτερα των Χριστιανομαρξιστών!
Όταν οι ενεργοί πολίτες συνευρίσκονται και κοινωνούν την αγωνία τους για τη γέννηση της Ελπίδας βρίσκουν κοινή περπατησιά, και τέλος παρά το θυμό για τον δυστοπικό "κόσμο" βάζουν ως κέντρο της ζωής τους την ΑΓΑΠΗ και προχωρούν αγκαλιασμένοι!
Η βραδιά έδειξε ότι τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας μαζί με την αγωνία των κοινωνικών επαναστατών φιλοσόφων αποτελούν ανεξάντλητες πηγές θεωρητικής ενδυνάμωσης για επαναστατικούς αγώνες κοινωνικής απελευθέρωσης!
Εύγε σε εσένα Θανάση!!!
αλλά και στο ζεστό πολιτιστικό χώρο, τους αδελφούς της Βυρωνιώτης Λαμπηδόνας!
_______________
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου
Μια συζήτηση, πραγματικά συζήτηση, με τόλμη και ειλικρίνεια εκ μέρους όλων, για έξοδο από ό,τι σκιάζει
[το "σκιάζει" εδώ, με την διπλή του έννοια: και "ρίχνει σκιά / συσκοτίζει", και "φοβίζει"].
«ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ;»
εχθές, Παρασκευή, 22-12-2023, στον Βύρωνα. Η εισήγησή μου κινήθηκε στους ακόλουθους άξονες:
1. Το ιστορικό του κινήματος που από το 1968 ονομάστηκε "Θεολογία της Απελευθέρωσης".
2. Τα ριζώματά του στην Αγία Γραφή, στους Πατέρες της Εκκλησίας και στην πίστη της. Η απελευθέρωση από κάθε λογής δουλεία και θάνατο, ως χαρακτηριστικό καθαυτής της θεολογίας (και όχι ως υπόθεση ενός ρεύματος), βάσει της μεταφυσικής πίστης της (και όχι παρά την μεταφυσική πίστη της).
3. Η καθ' οιονδήποτε τρόπο ψηλάφηση του απελευθερωτικού χαρακτήρα του χριστιανισμού εκ μέρους άθεων στοχαστών (από τον Μαρξ και τον Ένγκελς ως τον Έρνστ Μπλοχ, τον Μάικλ Γουόλτσερ κ.ά. πολλούς), με ειδικότερη αναφορά στην εν Ελλάδι Θεολογία της Απελευθέρωσης (αναρχοχριστιανοί του 19ου αι., εθνική αντίσταση, χριστιανοσοσιαλιστικό κίνημα "Χριστιανική Δημοκρατία" κ.ά.).
Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2023
Ο χριστιανισμός ως απελευθερωτικό κίνημα. - Του Χρήστου Λάσκου
Θανάσης Παπαθανασίου, Υποτέλεια, ιεραποστολή και Θεολογία της Απελευθέρωσης στην Άπω Ανατολή, REDnNOIR, σελ. 228
Είναι αδύνατο να συγκεντρώσεις τεράστιο πλούτο δίχως να διαπράξεις αμαρτία
Αστέριος Αμασείας
Τα παραθέματα, νομίζω, είναι σαφή και ευκρινή. Δείχνουν με το δάχτυλο την εξαθλιωτική συνθήκη, που βιώνει διαχρονικά η πλειονότητα των ανθρώπων, και κατονομάζουν τους ενόχους. Είναι, μάλιστα, εκπληκτική η απόδοση της ευθύνης στους εκμεταλλευτές! Δηλώνοντας, με τον πιο ρητό τρόπο πως οι πλούσιοι είναι πλούσιοι ακριβώς επειδή είναι εκμεταλλευτές. Ο πλούτος τους δεν προέκυψε, απομυζήθηκε «μέσα στην αμαρτία».
Ενδιαφέρον είναι ότι η εκτίμηση αφορά, χωρίς εξαίρεση, τους πάντες: όσοι είναι πλούσιοι είναι αμαρτωλοί εξ ορισμού.
Έγραφα σε άρθρο μου στην Αυγή πριν από δέκα χρόνια, περίπου:
Αντίθετα με την κρατούσα άποψη, ο μαρξισμός αισθάνεται διαχρονικά πολύ οικεία με τα σχήματα των Ευαγγελίων. Και όχι μόνο.
Στη μακριά σειρά των χειραφετητικών κινημάτων, από τον Κλεομένη και τον Αριστόνικο, τον Σπάρτακο, τους Ζηλωτές της Θεσσαλονίκης, τον Τόμας Μύντσερ και τους Αναβαπτιστές, τους Βρετανούς Levellers και τους Γάλλους εξισωτιστές επαναστάτες μέχρι τις μεγάλες εργατικές επαναστάσεις του 19ου ή του 20ου αιών, ο χριστιανισμός κατέχει περίβλεπτη θέση.
Για το σύνολο των μαρξιστών ιστορικών ο χριστιανισμός αντιπροσωπεύει μια μεγάλη εξέγερση των ταπεινών της ύστερης δουλοκτητικής αρχαιότητας. Και τα τεκμήρια, ως προς αυτό, δεν είναι μόνο ιστορικοϋλιστικά ή κοινωνιολογικά. Τα Ευαγγέλια, καθαυτά, αλλά και οι κοινοκτημονικές πρακτικές του πρώιμου χριστιανισμού είναι ο σημαντικότερος δείκτης.
Η οικειότητα, δε, γίνεται βαθειά, όταν ο αριστερός ακούει από το Χριστό να ισχυρίζεται πως «Μακάριοι είναι οι φτωχοί» ή, ακόμη περισσότερο, πως «ευκολότερο είναι να περάσει καραβόσκοινο από το μάτι της βελόνας, παρά να εισέλθει πλούσιος στο Βασίλειο του Θεού». Το ίδιο κι όταν διαβάζει την «Ομιλία προς τους πλουτούντας» του Μεγάλου Βασιλείου .
Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2023
Κωστής Μοσκώφ: Ο παραδομένος λόγος, ο λόγος της Ορθοδοξίας Ο μαρξισμός είναι ερωτική πράξη, όπως και η Ορθοδοξία
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ27 Ιουνίου 2023 | 12:32
Βαγγέλης Στεργιόπουλος
Στο φύλλο του «Βήματος» που είχε κυκλοφορήσει την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 1983 περιλαμβανόταν ένα δισέλιδο άρθρο που έφερε τον τίτλο «Τα κατά Μοσκώφ και Ζουράρι πάθη». Οι θεσσαλονικείς διανοούμενοι Κωστής Μοσκώφ και Κώστας Ζουράρις, στενοί φίλοι από τα νεανικά τους χρόνια, σχεδόν συνομήλικοι και κατ’ αρχήν ομοϊδεάτες, είχαν παραχωρήσει ξεχωριστές συνεντεύξεις στην επίσης θεσσαλονικιά δημοσιογράφο και συγγραφέα Λένα Δουκίδου (1934-2020).
Αφορμή για το δημοσίευμα αυτό, σύμφωνα με το συνοδευτικό κείμενο της εφημερίδας, ήταν το «πείραμα» Μοσκώφ – Ζουράρι για την προσέγγιση ελληνικού κομμουνισμού και ελληνικής ορθοδοξίας στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Οι δυο τους –συμπλήρωνε «Το Βήμα»–, χωρίς να απαρνούνται ο πρώτος τη μαρξιστική και ο δεύτερος την κομμουνιστική του ταυτότητα, ευαγγελίζονταν, μέσα στους κόλπους της ελληνικής Αριστεράς, το διάλογο και τη σύζευξη με ένα χώρο που κύριο χαρακτηριστικό του κατά τη μεταπολεμική περίοδο ήταν η σφόδρα αντικομμουνιστική και αντιμαρξιστική τάση.
Στις γραμμές που ακολουθούν θα διαβάσετε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη Δουκίδου ο Κωστής Μοσκώφ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή ακριβώς πριν από 25 χρόνια, στις 27 Ιουνίου 1998, σε ηλικία 59 μόλις ετών:
Όχι, δεν είμαι πιστός. Μα το «πιστός ή όχι» είναι ερώτημα Δυτικό. Δηλαδή, η ερώτηση πηγάζει από τον τρόπο που είναι διαρθρωμένη η ιδεολογία στη Δύση, όχι σε μας. Σε μας η Ορθοδοξία δεν είναι σύστημα όπως η Καθολική Εκκλησία. Η Ορθοδοξία είναι βίωμα. Το βίωμα της ζωής.
Το 1975. Τότε άρχισα να γράφω και τα «Δοκίμιά» μου πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογία μας.
Σχέση ερευνητική. Είναι μια διερεύνηση καθαρά μαρξιστική – λενινιστική. Αν έχει επιβραδυνθεί το προοδευτικό κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία 40-50 χρόνια, είναι γιατί δεν υπήρχε γνώση των ιδιομορφιών της ιστορίας μας, μελέτη τού πώς κινείται η ύλη στην Ελλάδα τα τελευταία 2.000-3.000 χρόνια. Υπάρχει γι’ αυτό μια πολύ μεγάλη ιδεολογική αδυναμία. Αυτή είναι λοιπόν η προσπάθειά μου τα τελευταία 8 χρόνια. Η διερεύνηση του παραδομένου λόγου τού πριν σώματός μας.
Βαγγέλης Στεργιόπουλος
Στο φύλλο του «Βήματος» που είχε κυκλοφορήσει την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 1983 περιλαμβανόταν ένα δισέλιδο άρθρο που έφερε τον τίτλο «Τα κατά Μοσκώφ και Ζουράρι πάθη». Οι θεσσαλονικείς διανοούμενοι Κωστής Μοσκώφ και Κώστας Ζουράρις, στενοί φίλοι από τα νεανικά τους χρόνια, σχεδόν συνομήλικοι και κατ’ αρχήν ομοϊδεάτες, είχαν παραχωρήσει ξεχωριστές συνεντεύξεις στην επίσης θεσσαλονικιά δημοσιογράφο και συγγραφέα Λένα Δουκίδου (1934-2020).
Αφορμή για το δημοσίευμα αυτό, σύμφωνα με το συνοδευτικό κείμενο της εφημερίδας, ήταν το «πείραμα» Μοσκώφ – Ζουράρι για την προσέγγιση ελληνικού κομμουνισμού και ελληνικής ορθοδοξίας στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Οι δυο τους –συμπλήρωνε «Το Βήμα»–, χωρίς να απαρνούνται ο πρώτος τη μαρξιστική και ο δεύτερος την κομμουνιστική του ταυτότητα, ευαγγελίζονταν, μέσα στους κόλπους της ελληνικής Αριστεράς, το διάλογο και τη σύζευξη με ένα χώρο που κύριο χαρακτηριστικό του κατά τη μεταπολεμική περίοδο ήταν η σφόδρα αντικομμουνιστική και αντιμαρξιστική τάση.
«ΤΟ ΒΗΜΑ», 9.10.1983, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Στις γραμμές που ακολουθούν θα διαβάσετε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη Δουκίδου ο Κωστής Μοσκώφ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή ακριβώς πριν από 25 χρόνια, στις 27 Ιουνίου 1998, σε ηλικία 59 μόλις ετών:
Είσαι πιστός;
Όχι, δεν είμαι πιστός. Μα το «πιστός ή όχι» είναι ερώτημα Δυτικό. Δηλαδή, η ερώτηση πηγάζει από τον τρόπο που είναι διαρθρωμένη η ιδεολογία στη Δύση, όχι σε μας. Σε μας η Ορθοδοξία δεν είναι σύστημα όπως η Καθολική Εκκλησία. Η Ορθοδοξία είναι βίωμα. Το βίωμα της ζωής.
Πότε άρχισες να ενδιαφέρεσαι πιο έντονα για την ιδεολογία της Ορθοδοξίας;
Το 1975. Τότε άρχισα να γράφω και τα «Δοκίμιά» μου πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογία μας.
Είπες ότι δεν είσαι πιστός. Ποια είναι ακριβώς η σχέση σου με το αντικείμενο;
Σχέση ερευνητική. Είναι μια διερεύνηση καθαρά μαρξιστική – λενινιστική. Αν έχει επιβραδυνθεί το προοδευτικό κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία 40-50 χρόνια, είναι γιατί δεν υπήρχε γνώση των ιδιομορφιών της ιστορίας μας, μελέτη τού πώς κινείται η ύλη στην Ελλάδα τα τελευταία 2.000-3.000 χρόνια. Υπάρχει γι’ αυτό μια πολύ μεγάλη ιδεολογική αδυναμία. Αυτή είναι λοιπόν η προσπάθειά μου τα τελευταία 8 χρόνια. Η διερεύνηση του παραδομένου λόγου τού πριν σώματός μας.
Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2023
50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Ανακοίνωση της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας για την επέτειο του Πολυτεχνείου:
50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
«Όφεις, ποτέ!»
Η Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας στέκει με σεβασμό μπροστά στην συμπλήρωση μισού αιώνα από την εμβληματική εξέγερση του Πολυτεχνείου (17 Νοεμβρίου 1973). Εύχεται, η δίψα για ελευθερία και το αδούλωτο φρόνημα να μου εμπνέουν όλες τις γενιές, μακριά από κάθε υστεροβουλία, ευτελισμό εννοιών και καπηλεία θυσιών.
Το κεντρικό σύνθημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου (το οποίο πλέον ακούγεται σαν στερεότυπο και από πολλούς προσπερνιέται ως κάτι παρωχημένο) διατηρεί πλήρη ζωντάνια και εξαιρετική επικαιρότητα: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία»: και τα τρία μαζί και αδιαίρετα.
- «Ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει» (Ψαλμ. 103:15).
Είναι ουσιώδες για τον άνθρωπο το καθημερινό ψωμί. Ταυτόχρονα όμως,
- «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος» (Ματθ. 4:4).
«Λάβετε», λοιπόν, «παιδείαν καὶ μὴ ἀργύριον, καὶ γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον» [«Προτιμήστε την παιδεία από το ασήμι, και βάλτε την γνώση πάνω κι απ’ το εκλεκτό χρυσάφι»] (Παροιμ. 8:10).
Και τελικά
- «Τῇ ἐλευθερία, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» [«Μείνετε σταθεροί στην ελευθερία, για την οποία μας ελευθέρωσε ο Χριστός, και μην ξαναμπαίνετε κάτω από ζυγό δουλείας»] (Γαλ. 5:1).
Είναι χρέος των Χριστιανών ο αγώνας εναντίον κάθε είδους τυραννίας, γιατί ο άνθρωπος πλάστηκε κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού, προικισμένος με το νοερό και το αυτεξούσιο. Είναι πνευματικό χρέος μας η αντίσταση στο κοινωνικό κακό και η συμπαράσταση καθημερινά στον άνθρωπο της διπλανής πόρτας που αδικείται.
Ας θυμηθούμε μία μαρτυρία (δημοσιευμένη εδώ και χρόνια) από εκείνες τις ημέρες της εξέγερσης (στη Νομική Σχολή πρώτα και στο Πολυτεχνείο κατόπιν): Ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος (τότε επίσκοπος Ανδρούσης, σήμερα αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας), «με άλλους κληρικούς συγκροτεί ομάδες, ώστε να φτάσουν στους φοιτητές τρόφιμα και φάρμακα. Κάνει επαφές, ώστε να αποφευχθεί η βία από την πλευρά της αστυνομίας. Εκείνοι απλώς τον άκουγαν [...]. Μάλιστα επισήμανε και στους άλλους καθηγητές να μεσολαβήσουν. Ένας από τους καθηγητές τού θύμισε το ευαγγελικό:
"φρόνιμοι [: μυαλωμένοι, συνετοί] ως οι όφεις". Τότε απάντησε: "Φρόνιμοι ναι, αλλά όφεις ποτέ!"».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)