Μαρίνος Αντύπας: Ο Επαναστάτης της Αγάπης

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ & η εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ παρουσίασαν το βιβλίο του Ηρακλή Κανακάκη: «Μαρίνος Αντύπας: Ο Επαναστάτης της Αγάπης»

 Ομιλητές:

 ●Καρανικόλας Παύλος, Καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

 ●Κανακάκης Ηρακλής, Συγγραφέας - Εκπαιδευτικός

 Συντόνισει ο Γιάννης Ζερβός, Νομικός και Πρόεδρος της «Χριστιανικής Δημοκρατίας»

 Η παρουσίαση έγινε το απόγευμα της Δευτέρας 13 Μαΐου 2024 στα γραφεία της ΧΔ & της εφημερίδας “Χριστιανική” 

Οι ομιλητές, με αφορμή τη ζωή και τη δράση του Μαρίνου Αντύπα, προέβαλαν την χριστιανική του πίστη και την προσήλωσή του στο κοινωνικό μήνυμα του Ευαγγελίου ως κινητήρια δύναμη για τους κοινωνικούς του αγώνες υπέρ των αγροτών, οι οποίοι δεν περιορίστηκαν στις διακηρύξεις.

 Τις απόψεις του έκανε πράξη ως επιστάτης στο κτήμα του θείου του, όπου καθιέρωσε οι κολλήγοι που δούλευαν τη γη να λαμβάνουν το 75% της απόδοσης αντί πολύ πιο πενιχρού ποσοστού, επέβαλε την Κυριακή αργία και άλλα θεμελιώδη δικαιώματα. 

Ο Παύλος Καρανικόλας επικεντρώθηκε ιδίως στη σημερινή κατάσταση της γεωργίας και έδωσε πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες, πράγμα που έγινε και από πολλούς άλλους που μετείχαν στη συζήτηση. 

Στην εκδήλωση παρέστη εκ μέρους του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου ο πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Σεραφείμ Ρίβιος, Αρχιερατικός Επίτροπος της Γ΄ Αρχιεπισκοπικής Περιφερείας και προϊστάμενος του Ιερού Ναού του Αγίου Κωνσταντίνου.

ΠΗΓΗ:https://www.youtube.com/live/WeCwOg_MaCo?si=5t2iUDBF2STLOktk
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μ Α Ρ Ι Ν Ο Σ Α Ν Τ Υ Π Α Σ - Ο Χριστιανός επαναστάτης της αγάπης

Μ Α Ρ Ι Ν Ο Σ Α Ν Τ Υ Π Α Σ

Ο Χριστιανός επαναστάτης της αγάπης

«Ότι λοιπόν ο Σοσιαλισμός είναι αυτή η Αλήθεια, αυτή η Δικαιοσύνη, και ότι ο διδάξας τούτον είναι ο Χριστός, και ότι ολόκληρος εν τω Ευαγγελίω εμπεριέχεται τούτο είναι αναμφισβήτητον»...
...Το «Σοσιαλιστικόν Πολίτευμα»
«το κληρονομικόν δικαίωμα της περιουσίας αφαιρεί, και την δύναμιν του χρήματος καταργεί, και μίαν Κοινωνική τάξην καθορίζει εργαζομένην άνευ εξαιρέσεως και απολαμβάνουσαν άνευ διακρίσεως…
...Όλοι οι άνθρωποι εξίσου θα εργάζονται και αδελφικώς θα αλληλοβοηθώνται, ούτως δε πληρούται το του Χριστού ρηθέν “και ελεύσεται ημέρα καθ’ ην γενήσεται η ανθρωπότης μία ποίμνη εις ην εις θα είναι ποιμήν η Αγάπη και η Δικαιοσύνη”»...

...«Φρονώ...ότι, όπως το φως του ηλίου, ο αήρ, το ύδωρ κ.λπ. είναι εις την καθολικήν των ανθρώπων χρήσιν, ούτω και πάντα τα άλλα, όσα ο άνθρωπος χρειάζεται, δύνανται να καταστώσι κοινά, εάν οι ατελείς και εγωιστικοί νόμοι, τους οποίους ενομοθέτησε η επίσης ατελής διάνοια του ανθρώπου, αντικατασταθώσι δια του τελειοτάτου και δικαιοτάτου του Ιησού, όστις παραγγέλλει “αγάπα τον πλησίον Σου ως σεαυτόν”».

ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ, Άρθρα στις εφημερίδες “Ανάστασις” και “Πανθεσσαλική” (1906-7)

*Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1896, πολέμησε μαζί με άλλους φοιτητές στο πλευρό των Κρητών. Μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε στην Αθήνα με τραύμα στο στήθος. Εκεί οργάνωσε το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1897 στην Πλατεία Ομονοίας. Σε εκείνο το συλλαλητήριο, κατάγγειλε δημόσια τον ρόλο μελών της βασιλικής οικογένειας και των Μεγάλων Δυνάμεων στην έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Αποτέλεσμα αυτής της ομιλίας ήταν η καταδίκη του σε φυλάκιση 1 έτους. Μετά την αποφυλάκισή του, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά, με πρόσχημα την ηθική αυτουργία σε υπόθεση απόπειρας δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου Α΄.


ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κιλελέρ, 6 Μαρτίου 1910.

Του Βαγγέλη Χωραφά 

 Τα γεγονότα της αγροτικής εξέγερσης του Κιλελέρ, αποτελούν ορόσημο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, Μιας εξέγερσης που οδήγησε στην αναδιανομή του πλούτου και της γης, έστω και με καθυστέρηση, λόγω άλλων ιστορικών εξελίξεων.

Είχε προηγηθεί η εξέγερση στο Ζάρκο Τρικάλων το 1882. Ακολούθησε η δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα στις 8 Μαρτίου 1907. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους αγρότες.

Στρατός περνούσε όλη τη νύχτα

με τρένα και με φορτηγά

κι είχανε κλείσει όλοι οι δρόμοι

για τη Λάρισα.

Έξη Μαρτίου χίλια εννιακόσια δέκα.

Αυτούς τους στίχους τραγουδούσε το 1971 ο Διονύσης Σαββόπουλος στο τραγούδι «Κιλελέρ».

Στους κάμπους ο Αντύπας τρέχει,

βάζει φωτιές, καρδιές φλογίζει.

Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει,

η γλώσσα κόκαλα τσακίζει.

Αυτούς τους στίχους τραγουδούσε το 1974 ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης στο τραγούδι «Ο Αντύπας» του Γιάννη Μαρκόπουλου και του Κώστα Βίρβου.

Να θυμηθούμε χωριανοί του Κιλελέρ το αίμα

το χύσανε σαν το κρασί οι παλιοτσιφλικάδες

το χύσανε σαν το κρασί οι τύραννοι φονιάδες.

Μαρίνος Αντύπας: Ο Χριστιανός επαναστάτης της αγάπης

 

Σαν σήμερα αργά το βράδυ της 8ης προς 9ης Μαρτίου 1907 έπεσε ο Αντύπας, έγινε το κακό με πισώπλατο βόλι.

"...Με το έργο και το θάνατό του ο Κεφαλονίτης οραματιστής, ιδεολόγος και Χριστιανο-κοινωνιστής αναδείχτηκε σε μάρτυρα του αγώνα των κολλήγων για τα δίκαιά τους. Με το κήρυγμά του αφύπνισε τον καταπιεσμένο αγρότη και τον προετοίμασε να υψώσει αργότερα, στο Κιλελέρ, τη φωνή και τη γροθιά του και να επιβάλλει στις κυβερνήσεις της παράταξης των Φιλελευθέρων, να προχωρήσουν στην αγροτική μεταρρύθμιση κόντρα στις αντιδράσεις των γαιοκτημόνων.

Ο Μαρίνος Αντύπας υπήρξε αδιάλλακτος εργάτης της αβασίλευτης δημοκρατίας. Κοινωνικός αγωνιστής και ταυτόχρονα εθνικός αγωνιστής, οιστρηλατούμενος από τα εθνικά δίκαια των Ελλήνων και τα όνειρά τους περί Μεγάλης Ιδέας. Εκρηκτική φυσιογνωμία, δεινός ρήτορας, συνεπής και ασυμβίβαστος στα πιστεύω του.

Με τη σπορά που άφησε, γίνηκε η εξέγερση του Κιλελέρ.

Ο Μαρίνος Αντύπας, για χρόνια, βρισκόταν ξεχασμένος, γιατί είχε φρόνημα αντίστασης στο σύστημα εκμετάλλευσης, αδικίας και τυραννίας της εποχής του. Γιατί έκανε το δράμα του κόσμου που «στενάζει και συνωδίνει» κάτω από την αυθαιρεσία του τσιφλικά και το κνούτο του επιστάτη δική του υπόθεση.

Γιατί διεκδικούσε το δικαίωμα να διαμορφώνει ο λαός τη μοίρα του και την ιστορία του. Γιατί είχε προσδοκία και θέληση για ουσιαστική αλλαγή και μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Γιατί αγωνιζόταν να πάψει ο λαός να γυρίζει σαν το άλογο, στο μαγγανοπήγαδο της οικονομικής του αθλιότητας. Και όλα αυτά ενοχλούσαν και έφερναν ταραχή στην καθεστηκυία, άρχουσα τάξη.

Όπως, επίσης, το γεγονός ότι οι ιδέες του δεν έμειναν διακηρύξεις και ευχολόγια αλλά πήραν σάρκα και οστά, έγιναν πραγματικότητα στο κτήμα του θείου του Γιώργου Σκιαδαρέση. Αυτό εξανέστησε, εξαγρίωσε και κατετάραξε τους Θεσσαλούς τσιφλικούχους, μερικοί από τους οποίους ήσαν και βουλευτές και τους επιστάτες τους. Πυροδότησε άσπονδο μίσος εναντίον του..."

 

του Ηρακλή Κανακάκη*

Για χρόνια αποσιωπήθηκε ή υποβαθμίστηκε η ζωή και η δράση του. Υποτιμήθηκε η προσωπικότητά του, γιατί από νωρίς εγκατέλειψε τη βολή, την καλοπέραση, την καριέρα, την προσκόλληση στα υλικά αγαθά και μπήκε σε υψηλές έγνοιες, που ήταν ανεπιθύμητες και απευκταίες για το πολιτικό κατεστημένο και την καθεστηκυία βασιλική αξία.
Σκοπός της ζωής του και ασίγαστη επιδίωξή του να ανεβάσει τον κατατρεγμένο, αναγκεμένο και αδικημένο στη βαθμίδα του ανθρώπου, όπως ο Θεός τον έπλασε ελεύθερο και δημιουργικό «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του.
Και τα κατάφερε. Εμψυχωμένος από άγιο ενθουσιασμό που αντλούσε από την πίστη ότι ο Θεός είναι μαζί του, διότι Αυτός έφτιαξε τους ανθρώπους αδέλφια και με φρόνημα ενάντιο σε κάθε μορφή τυραννίας, έγινε ο μεγάλος και φλογερός απόστολος της απελευθέρωσης του κολλήγου. Ο επαναστάτης της αγάπης που τίποτα δεν τον στομώνει: ούτε απειλές ούτε διώξεις και φυλακίσεις.

Η ζωή και οι σπουδές του

Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Φερεντινάτα, της περιοχής της Πυλάρου στην Κεφαλονιά το 1872. Ήταν, σύμφωνα με μαρτυρίες συγγενών του, το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Σπύρου Αντύπα, αυτοδίδακτου μαρμαρογλύπτη και της Αγκιολίνας Αντύπα. Γαλουχήθηκε με την ιστορία του τόπου του και τα δάκρυα των προγόνων του. Ανδρώθηκε με τις ιδέες της εθνικής ανεξαρτησίας, της αβασίλευτης δημοκρατίας και με το όραμα μίας καλύτερης κοινωνίας, που θα ερχόταν με αγώνα εμπνεόμενο από το χριστιανο-κοινωνισμό.
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του. Συνέχισε, με οικονομικές θυσίες της οικογένειάς του, στο Γυμνάσιο Αργοστολίου. Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών ταξίδεψε στην Αθήνα για να εγγραφεί στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και φοίτησε ως το 1897.
Όντας φοιτητής της Νομικής ήρθε σε στενή επαφή με τους προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς κύκλους της Αθήνας, οι οποίοι άσκησαν σημαντική επιρροή στον ιδεολογικό του προσανατολισμό. Σχετίστηκε, ιδιαίτερα, με τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο, που είχε ιδρυθεί στην Αθήνα το 1890 με ηγετική φυσιογνωμία το Σταύρο Καλλέργη.
Δίπλωμα δεν πήρε ποτέ, γιατί δόθηκε ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι, σε αγώνες κοινωνικούς, πολιτικούς και εθνικούς και δεν θεώρησε απαραίτητο το πτυχίο της Νομικής.
Το 1896, ως τελειόφοιτους προσχώρησε στον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο Αθηνών. Το ίδιο έτος, με το ξέσπασμα της Κρητικής Επανάστασης ο Μαρίνος Αντύπας κατέβηκε εθελοντής αγωνιστής στην Κρήτη, μαζί με άλλους φοιτητές και πιθανότατα το Σταύρο Καλλέργη.

Μαρίνος Αντύπας: το αγέρωχο παράδειγμα της ελευθερίας και των κοινωνικών αγώνων…

Του Δημήτρη Γιαννάτου 

Ο κύκλος ζωής του Μαρίνου Αντύπα, σε τούτη τη γη και στους ανθρώπους της που τόσο αγάπησε, ξεκινά από το χωριό του, τα Φερεντινάτα και ολοκληρώνεται στον Πυργετό, στη Θεσσαλική γη. Ένας αναρχικός ιεραπόστολος, με χριστιανικές, ορθόδοξες ρίζες, που «βάζει φωτιά» στους κάμπους και τα τσιφλίκια, ξεσηκώνοντας τους καταπιεσμένους και τους κατατρεγμένους…

Οι συμπατριώτες του, έστησαν μνημείο, ανδριάντα περήφανο, να μνημονεύει τις ιδέες και τις πράξεις του Αντύπα. Στέρεες όπως η πέτρα που σμίλεψε ο καλλιτέχνης. Με αντοχή στο χρόνο, γιατί έχουν ρίζα, παράδοση, αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους, ενάντια στην εκμετάλλευση και την κοινωνική αδικία.

Όταν οδοιπόρος, βρεθείς στον δρόμο του, κάνε μια στάση. Στέκεται αγέρωχος, μπροστά από το χωριό του, τα Φερεντινάτα της Πυλάρου. Αναστοχάσου, για λίγο, τις ιδέες και το παράδειγμά του. Οι καιροί, άλλαξαν, όχι όμως και οι αντιθέσεις που γεννούν τον πόνο και την υποδούλωση. Απλά έχουν καμουφλαριστεί με «παραπλανητικά λόγια» και θεωρίες, αλλότριες…Και συνέχισε το δρόμο σου, ποτισμένος με το παράδειγμα του Αντύπα: ο άνθρωπος γεννήθηκε για να είναι ελεύθερος και να αγωνίζεται. Για Ελευθερία, Ισότητα και Αδελφότητα.

Μαρίνος Αντύπας! Μάρτυρας του Χριστού και του λαού!

Την νύκτα της 8ης προς την 9η Μαρτίου 1907, δολοφονείται ο πρωτεργάτης του αγροτικού κινήματος Μαρίνος Αντύπας. Η πολιτική του θεωρία ήταν μια μίξη χριστιανικών, σοσιαλιστικών και αναρχικών ιδεών.

Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1896, πολέμησε μαζί με άλλους φοιτητές στο πλευρό των Κρητών. Μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε στην Αθήνα με τραύμα στο στήθος. Εκεί οργάνωσε το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1897 στην Πλατεία Ομονοίας. Σε εκείνο το συλλαλητήριο, κατάγγειλε δημόσια τον ρόλο μελών της βασιλικής οικογένειας και των Μεγάλων Δυνάμεων στην έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Αποτέλεσμα αυτής της ομιλίας ήταν η καταδίκη του σε φυλάκιση 1 έτους. Μετά την αποφυλάκισή του, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά, με πρόσχημα την ηθική αυτουργία σε υπόθεση απόπειρας δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου Α΄.[3]

«Ότι λοιπόν ο Σοσιαλισμός είναι αυτή η Αλήθεια, αυτή η Δικαιοσύνη, και ότι ο διδάξας τούτον είναι ο Χριστός, και ότι ολόκληρος εν τω Ευαγγελίω εμπεριέχεται τούτο είναι αναμφισβήτητον».

Το «Σοσιαλιστικόν Πολίτευμα» «το κληρονομικόν δικαίωμα της περιουσίας αφαιρεί, και την δύναμιν του χρήματος καταργεί, και μίαν Κοινωνική τάξην καθορίζει εργαζομένην άνευ εξαιρέσεως και απολαμβάνουσαν άνευ διακρίσεως… Όλοι οι άνθρωποι εξίσου θα εργάζονται και αδελφικώς θα αλληλοβοηθώνται, ούτως δε πληρούται το του Χριστού ρηθέν “και ελεύσεται ημέρα καθ’ ην γενήσεται η ανθρωπότης μία ποίμνη εις ην εις θα είναι ποιμήν η Αγάπη και η Δικαιοσύνη”».

«Φρονώ...ότι, όπως το φως του ηλίου, ο αήρ, το ύδωρ κ.λπ. είναι εις την καθολικήν των ανθρώπων χρήσιν, ούτω και πάντα τα άλλα, όσα ο άνθρωπος χρειάζεται, δύνανται να καταστώσι κοινά, εάν οι ατελείς και εγωιστικοί νόμοι, τους οποίους ενομοθέτησε η επίσης ατελής διάνοια του ανθρώπου, αντικατασταθώσι δια του τελειοτάτου και δικαιοτάτου του Ιησού, όστις παραγγέλλει “αγάπα τον πλησίον Σου ως σεαυτόν”».

ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ, Άρθρα στις εφημερίδες “Ανάστασις” και “Πανθεσσαλική” (1906-7)

ΠΗΓΗ: Γιώργος Κρανιδιώτης

Μαρίνος Αντύπας: Οι κινούσες δυνάμεις της ψυχής του

-113 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ (1872-1907)-

του Ηρακλή Κανακάκη*

Η μελέτη των κειμένων που γράφτηκαν δια χειρός του και αυτών που γράφτηκαν από τρίτους για την πολύμορφη δράση και το πολυσχιδές έργο του, σε συνδυασμό με την απροκατάληπτη και προσεκτική διερεύνηση και άλλων πηγών, φωτίζουν άπλετα τις ιδέες του Μαρίνου Αντύπα. Τις πηγές έμπνευσής του στη διαμόρφωση των κοινωνικο-πολιτικών του αντιλήψεων.

Οι κινούσες δυνάμεις της ψυχής που επηρέασαν, προδιέγραψαν και επικαθόρισαν την πολιτική του φιλοσοφία και την ιδεολογική του οντότητα αρδεύονταν και τρέφονταν από τα γεγονότα και τις καταστάσεις μέσα στις οποίες έζησε και ανδρώθηκε.

Ως μαθητής του Γυμνασίου του Αργοστολίου βίωσε την αδικία και την εκμετάλλευση που υπήρχε στο νησί. Μάθαινε για τον επτανησιακό ριζοσπαστισμό στα χρόνια της Αγγλοκρατίας και τους σθεναρούς αγώνες του λαού της Κεφαλονιάς. Ως φοιτητής της Νομικής ήρθε σ’ επαφή και ενεργητική συνεργασία με το σοσιαλιστικό κύκλο του Σ. Καλλέργη. Με ξένες ιδεολογικές θεωρήσεις,

όπως φαίνεται και από τις μεταφράσεις άρθρων του Jaures που δημοσιεύονται στην “Ανάσταση” και από αναφορές του στον Κροπότκιν, τον Μπακούνιν, τον Τολστόι και Ρουσσώ σε άρθρα του στην ίδια εφημερίδα.

Πρωτίστως, όμως, τον συνάρπασε η πρωτοχριστιανική διδασκαλία και η ηθική και η εντρύφησή του στις βασικές αρχές του κοινωνικού χριστιανισμού. Ένοιωσε μέσα του τη θεία πνοή και την υποχρέωση να στρατευθεί στον αγώνα για να ανατείλει μία νέα ζωή σε μία νέα κοινωνία πρωτοχριστιανικής αγάπης και αδελφοσύνης, δηλαδή απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου

από άνθρωπο και από κάθε αδικία, αθλιότητα και αμάθεια. Διότι ο Χριστιανός είναι επαναστάτης της αγάπης και της πράξης. Ο Χριστιανός που λιποτακτεί ή φυγομαχεί από τον αγώνα για ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη είναι καρικατούρα της εικόνας του Θεού Δημιουργού.

Γράφει ο Μαρίνος Αντύπας: “…Ο Ιησούς παραγγέλλει “αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν”. Είναι δύσκολον ν’ αρνηθεί τις ότι εάν ο νόμος ούτος εφαρμοσθεί ποτέ, οι άνθρωποι θα ώσιν αδελφοί και η χαρά και το μειδίαμα θα βασιλεύσωσι μεταξύ των αντί των δακρύων και του αίματος”. “…Είμαι επαναστάτης, υποσκάπτων το άγριο καθεστώς μεθ’όλων μου των δυνάμεων, θεωρώ τους συντηρητικούς αξίους σεβασμού ως άτομα, αξίους θεραπείας ως μέλη του κοινωνικού σώματος… και όχι της βόμβας των  αναρχικών…”. “…Η ελευθερία συνίσταται εις το να δύναταί τις να πράττει παν ό,τι δεν βλάπτει τον άλλον (ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις)…”. “Ζητούμεν Επανάστασιν ιδεών, επανάστασιν αισθημάτων, Παγκόσμιον Επανάστασιν Διοικητικού και Πολιτικού και Θρησκευτικού Συστήματος… Επιζητούντες δηλαδή την αντικατάσταση του Θεού ον κηρύσσουσι οι τύραννοι και δεσπόται δια του Αληθούς Θεού ον εκήρυξεν ο Χριστός και όστις καλείται ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ και όχι Θεός σκληρότατος, δακρύων και δουλείας”.

Μαρίνος Αντύπας-Εξέγερση του Κιλελέρ (6 Μαρτίου 1910)

του Ανδρέα Αργυρόπουλου

Εξέγερση του Κιλελέρ (6 Μαρτίου 1910).  Εμπνευστής του αγώνα των αγροτών ο Μαρίνος Αντύπας, χριστιανοσοσιαλιστής επαναστάτης.  Δολοφονήθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους.  Λίγοι αναφέρονται στις πολιτικές του ιδέες.  Οι βολεμένοι χριστιανοί επιθυμούν ένα βολικό για το σύστημα χριστιανισμό και οι "κολλημένοι" αριστεροί και αναρχικοί δε θέλουν να χαλάσει η ιδεολογική μαγιονέζα της καθαρότητας. 

Ο Αντύπας ήταν σαφής:

"Επιζητούντες την αντικατάστασιν του Θεού ον κηρύσσουσι οι Τύραννοι και οι Δεσπόται δια του αληθούς Θεού, ον εκήρυξε ο Χριστός και όστις καλείται ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗΣ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ και όχι Θεός σκληρότητος, δακρύων και δουλείας"

Μαρίνος Αντύπας, ο αγωνιστής που δολοφονήθηκε. Ο δράστης αθωώθηκε, επειδή το δικαστήριο έκρινε ότι ο Αντύπας τον ξύπνησε και αυτό τον εκνεύρισε!...

Ο Μαρίνος Αντύπας γεννήθηκε το 1872 στην Κεφαλλονιά. Μαθητής ακόμα στο Γυμνάσιο του Αργοστολίου ήρθε σε επαφή με τις ριζοσπαστικές ιδέες της εποχής και έγινε από τους πρώτους φλογερούς σοσιαλιστές. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και συμμετείχε στην κρητική επανάσταση κατά των Τούρκων το 1897, όπου γνωρίστηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Συνελήφθη το 1905, επειδή κατήγγειλε δημόσια τα Ανάκτορα για προδοσία. Όταν αποφυλακίστηκε, επέστρεψε στην Κεφαλλονιά και εξέδωσε εφημερίδα με τον τίτλο “Ανάστασις”, με την οποία κατήγγειλε τις άρχουσες τάξεις. Μετά από μια σύντομη διαμονή στη Ρουμανία, επέστρεψε στην Ελλάδα. 

Το 1906 ο Αντύπας έφθασε στη Θεσσαλία και ανέλαβε επιστάτης στη γη του θείου του. Για να δεχθεί τη θέση, έθεσε τους όρους του και έλαβε ρητή διαβεβαίωση ότι θα ασκούσε το έργο του με απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Φυσικά, η συμπεριφορά του δεν θύμιζε σε τίποτα τους βάναυσους και τρομακτικούς επιστάτες των περισσότερων τσιφλικάδων, που καταπατούσαν κάθε δικαίωμα κολίγων. Ο Μαρίνος Αντύπας αναπόφευκτα ήρθε σε αντιπαράθεση με τον επιστάτη του Μεταξά, τον σκληρό και θηριώδη Κυριακό. Ο Αντυπας ζήτησε την απόλυσή του, αλλά δεν εισακούσθηκε γιατί ο άλλος επιστάτης δεν ανήκε στη δικαιοδοσία του Σκιαδαρέση. Το μόνο που κατάφερε ήταν να εξασφαλίσει έναν εχθρό που σύντομα αποδείχθηκε θανάσιμος! 

Μαρίνος Αντύπας 

Οκτάωρο και δικαιώματα 

Από την πρώτη γνωριμία, ο Μαρίνος προκάλεσε αίσθηση στους κολίγους που τον άκουγαν να τους “δασκαλεύει” για οκτάωρο και εργασιακά δικαιώματα. Να απαιτεί σχολεία για τα φτωχά παιδιά, δρόμους και γιατρούς για όλους. Να ζητά να γκρεμιστούν τα χαμόσπιτα, οι ονομαζόμενες χαμοκέλες, και να χτιστούν κανονικά σπίτια για τους εργάτες της γης. Εκείνο όμως που πραγματικά σόκαρε, ήταν ότι εξέφραζε ανοικτά το αίτημα να δοθεί γη στους ακτήμονες εργάτες, γη που θα την έπαιρναν από τους τσιφλικάδες! Έτσι, το αίτημα της αναδιανομής εκφραζόταν απροκάλυπτα και ηχηρά για πρώτη φορά στην απελευθερωμένη από τους Τούρκους Ελλάδα. Ο Αντύπας δεν ήταν παθητικός σοσιαλιστής που διακήρυττε τις ιδέες του μόνο σε όσους τον συναναστρέφονταν. Γύριζε στα καφενεία και παρακινούσε τους αγρότες να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, δικαιώματα που οι περισσότεροι δεν γνώριζαν καν, καθώς θεωρούσαν την κακοποίηση και την εκμετάλλευση τους άδικο, αλλά νόμιμο δικαίωμα των τσιφλικάδων. Γρήγορα απέκτησε κι άλλους φανατικούς εχθρούς που σχεδίαζαν την εξόντωσή του.