Η αριστερά του τίποτα και το συμβάν της πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου

Γιώργος Ρακκάς 

H στάση παρεμβάσεων εκπροσώπων όλης της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και αριστερισμός) για το συμβάν της πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου, είναι ενδεικτική της απελπισίας καθώς και της ιδεολογικής χρεοκοπίας που τους χαρακτηρίζει. 

Ορισμένοι, μάλιστα, έφτασαν και σε σημείο να υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση «έστησε» το γεγονός προκειμένου να δικαιολογήσει την αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια. 

Αυτού του τύπου η διαλεκτική είναι θαυματουργή και μπορεί να περιγράψει κάλλιστα πως ο άνθρωπος δύναται να περπατάει με το κεφάλι, και να σκέφτεται με τα πόδια. 

Όταν η αριστερά αυτή έχει επιλέξει ως αφετηρία μια εντελώς καταστροφική θέση, ότι στο πανεπιστήμιο δεν συμβαίνει «τίποτα», ότι δεν έχουν αναπτυχθεί σκληρές πολυεθνικές μαφίες που εκμεταλλεύονται το άσυλο, και δεν τίθεται θέμα ασφάλειας φοιτητών, καθηγητών, εργαζόμενων και πολιτών που βρίσκονται εντός ή πέριξ των χώρων του πανεπιστημίου τότε προφανώς είναι διατεθειμένος να ισχυριστείς ότι μέχρι και ο γάιδαρος πετάει για να κρατηθεί στη θέση αυτή. 

Η οποία προφανώς είναι ολότελα αντιδραστική: Το ζήτημα της ασφάλειας που τίθεται στα campus, υπονομεύει θεμελιώδη συνταγματικά, ανθρώπινα δικαιώματα (άρθρο 5, ελεύθερη ανάπτυξη και έκφραση της προσωπικότητας, δικαίωμα στη ζωή, την τιμή και την αξιοπρέπεια)· η παρουσία και η δράση των συμμοριών, ιδιωτικοποιεί χώρους εντός των πανεπιστημίων, καταπατά τη χρήση τους, εξοβελίζει την ακαδημαϊκή κοινότητα από ίδιο της το περιβάλλον, υπονομεύει το πανεπιστήμιο στην πρωταρχική εκπαιδευτική του λειτουργία, μεταβάλλοντάς το σε γκέτο. 

Ποιοι και γιατί έδειραν τον καθηγητή Δράκο - Το κείμενο της ανάληψη ευθύνης:

Την ευθύνη της επίθεσης εις βάρος καθηγητή της ΑΣΟΕΕ Αναστάσιου Δράκου την ώρα του μαθήματος ανέλαβαν αναρχικοί με ανάρτηση κειμένου τους στην σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου indymedia. To κείμενο έχει τίτλο “Λίγα λόγια για την παρέμβαση στον καθηγητή Α. Δράκο”. Στην ανακοίνωση οι αναρχικοί αναφέρουν ότι τον χτύπησαν δημοσίως για να σπάσει το πλέγμα σιωπής που προστάτευε τον καθηγητή από διώξεις για εκμετάλλευση ανηλίκων.

Υπενθυμίζεται ότι άγνωστοι μπήκαν στον χώρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών την Τρίτη 11 Ιανουαρίου στη 1.30 το μεσημέρι και χτύπησαν τον καθηγητή μπροστά στα μάτια των φοιτητών, κάποιοι εκ των οποίων επίσης ξυλοκοπήθηκαν, όταν προσπάθησαν να τον προστατεύσουν. Ο Α. Δράκος είχε πει τότε στους αστυνομικούς ότι δεν έχει προβλήματα με τους αναρχικούς και ότι εκτιμά πως εκείνοι που του επιτέθηκαν, ήταν βαλτοί από καθηγητές με τους οποίους έχει αντιδικία σε ποινικά δικαστήρια.

Όντως τρεις ημέρες μετά το επεισόδιο άρχισε η δίκη του, όπου είναι συγκατηγορούμενος με την κουμπάρα του, για εκβίαση και τοκογλυφία. Μηνυτής είναι ένας άλλος καθηγητής της ΑΣΟΕΕ που όμως ήταν επί σειρά ετών συνεταίρος του Δράκου. Ο μηνυτής (που έχει καταδικαστεί και ο ίδιος), εκτός από τις οικονομικές διαφορές που έχει με τον Δράκο, τον κατήγγειλε και για αποπλάνηση ανηλίκων αγοριών στη Ρουμανία, ενώ άλλος συνάδελφος του καθηγητή κατήγγειλε ότι τον είδε στο Πανεπιστήμιο να ασελγεί και ότι ο ίδιος ο Δράκος του είπε πως του αρέσουν τα αγόρια.

Η ανάληψη ευθύνης:

Λίγα λόγια για την παρέμβαση στον καθηγητή Α.Δράκο

από Αναρχικοί/ες

Η εποχή που ζούμε μας βρίσκει παγιδευμένους μέσα σε μια θεαματική, επιβλητική αλλά και παράλληλα εύθραστη κανονικότητα, την κανονικότητα των ‘’αρίστων’’ και των δούλων τους. Καθισμένοι πίσω από τις έδρες τους, με πλατιά χαμόγελα και υπερφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, οι ‘’άριστοι’’ αποτελούν το όνειρο κάθε μικροαστού. Όσο όμως και αν επιμελούνται επικοινωνιακά αυτήν την εικόνα, η διάχυτη σαπίλα και δυσωδία που τους διέπει ξεχειλίζει από παντού λυμαίνοντας τον χώρο που στέκονται και αναπνέουν.

Η συγκεκριμένη εικόνα συνήθως συνοδεύεται απο υψηλό κοινωνικό στάτους και ίσως από κάποια υψηλόβαθμη θέση στο ακαδημαϊκό, καλλιτεχνικό ή πολιτικό στερέωμα. Δεν ξεχνάμε την υπόθεση του κατά συρροή βιαστή, παιδεραστή και εμπλεκόμενο σε δομές φιλοξενιάς ανήλικων προσφυγόπουλων, Δ. Λιγνάδη, έναν ‘καταξιωμένο’ ηθοποιό στα μάτια της σαθρής ελληνικής κοινωνίας, που οι πολιτικές του επαφές ήταν και είναι τόσο ισχυρές ώστε να διόριστεί πρόεδρος του Εθνικόυ Θεάτρου. Άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα ‘’αριστείας και ηθικής ‘’είναι ο Νίκος Γεωργιάδης, βουλευτής και γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ. Το 2016 αυτο το καθίκι βρέθηκε εμπλεκόμενο σε κύκλωμα παιδεραστίας στην Μολδαβία. Ζητάμε συγνώμη εάν τα παραπάνω ονόματα σας έφεραν αηδία αλλά υπάρχει και συνέχεια και αυτή είναι ο αναπληρωτής καθηγητής χρηματοοικονομικής διοίκησης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αναστάσιος Δράκος.

Ο πρωτογονισμός του «ασύλου»

Christos Yiannaras | 25 Nov 2019

Ο Μπαμπινιώτης ορίζει: «Λειτουργικός αναλφαβητισμός είναι η ελλιπής γνώση της μητρικής γλώσσας (λεξιλογίου, γραμματικής κ.λπ.) που μειώνει την ικανότητα και αποτελεσματικότητα της επικοινωνίας. Γενικότερα, είναι η άγνοια στοιχείων που επιτρέπουν σε κάποιον να προσανατολίζεται σωστά στην κοινωνία, να κατανοεί τον κόσμο και την εποχή του επαρκώς».

Το αντίστοιχο λήμμα στο Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας, της Ακαδημίας Αθηνών, λέει για τον λειτουργικό αναλφαβητισμό: «Είναι η έλλειψη βασικών δεξιοτήτων που σχετίζονται με το διάβασμα, το γράψιμο και την αρίθμηση, προκειμένου να αντιμετωπίσει κάποιος τα προβλήματα της καθημερινής ζωής».

Και οι δυο αυτοί λεξικολογικοί ορισμοί παραπέμπουν σε ένα κρίσιμο κοινωνικό σύμπτωμα: Στην περίπτωση ατόμων ή περιθωριακών μειονοτικών ομάδων, που αδυνατούν να κατανοήσουν τις λέξεις της καθημερινής γλώσσας με το νόημα που τους αποδίδει η ετυμολογική τους σύσταση, η ιστορική τους χρήση και η κοινωνική πρακτική. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι η ζωή δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κώδικα κοινής συνεννόησης, είναι αδύνατο να κοινωνηθούν οι ανάγκες, να υπάρξει συλλογικός βίος, αδύνατο να συνεννοηθούμε για τα κοινά μας προβλήματα, χωρίς επαρκή γλωσσική κατάρτιση.

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΚΥΛΛΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΥΒΔΗΣ

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΚΥΛΛΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΥΒΔΗΣ

Του Βασίλη Ξυδιά

Βλέπω την πάνδημη διάθεση των αριστερών και λοιπών προοδευτικών δυνάμεων να υπερασπιστούν το άσυλο εναντίον της Δεξιάς που εμφανίζεται αποφασισμένη να το καταργήσει. Φοβάμαι ότι θα παίξουν τον ρόλο των χρήσιμων ηλίθιων σε ένα έργο που το τέλος του είναι εξ αρχής γνωστό.

Διότι το άσυλο –τόσο το αρχαίο όσο και το σύγχρονο– είναι μια πολιτική συνθήκη θεμελιωμένη στην αίσθηση ιερού και στην ηθική της κοινωνικής πλειοψηφίας. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με το «υπαρκτό άσυλο», την εκφυλισμένη δηλαδή κατάσταση ανομίας που εδώ και αρκετές δεκαετίες επιβάλλουν στους πανεπιστημιακούς χώρους οι διάφορες περιθωριακές μειοψηφίες (τον «χαβαλέ του αριστερισμού και της αναρχίας», όπως εύστοχα έγραψε σε μια δική του ανάρτηση ο Nikos Vasilopoulos).

Το πραγματικό άσυλο βασίζεται στο ότι ο διωκόμενος από τις αρχές «παραβάτης» διατηρεί μια θετική σχέση με την κοινή γνώμη (στην προκείμενη περίπτωση με τους μικροαστούς κατά βάση). Όταν διαρρηγνύεται αυτή η σχέση, όταν δηλαδή η κοινή γνώμη δεν είναι διατεθειμένη να προστατεύσει τον «ακραίο», έστω και διά της ανοχής της, και όταν ο «ακραίος» χλευάζει εκείνους ουσιαστικά που τους ζητά να τον προστατεύσουν, τότε το άσυλο αναιρείται. Και υπ' αυτή την έννοια το άσυλο το έχουν καταργήσει εδώ και δεκαετίες όσοι το σφετερίζονται διά της οικειοποίησής του.

Ευφυέστατα, λοιπόν, η Δεξιά έχει αναγάγει την «κάθαρση» των πανεπιστημίων από τους περιθωριακούς σε κύριο ζήτημα, τόσο σε πρακτικό, όσο κυρίως και σε συμβολικό επίπεδο. Είναι το κατ’ εξοχήν προνομιακό γι’ αυτήν πεδίο για να αποκαταστήσει τη διαρρηγμένη σχέση της με την κοινωνική πλειοψηφία. Και σ' αυτό θα τη διευκολύνουν όσοι βγουν να υπερασπιστούν ΑΥΤΟ το άσυλο (το ήδη ακυρωμένο από τον «χαβαλέ») ως δήθεν δημοκρατική κατάκτηση.

Προσωπικά δεν αμφιβάλλω ότι για τη Νέα Δημοκρατία η κατάργηση του ασύλου είναι πρόφαση για την προώθηση του γενικότερου μεταδημοκρατικού αυταρχισμού που αυτή πρεσβεύει. Ας μην κρυβόμαστε όμως πίσω από το δάχτυλό μας. Δεν είναι τυχαίο που όλο αυτό θα ξεκινήσει μέσα από την προσβολή αυτού του ψευδώνυμου «υπαρκτού ασύλου».

Η "διαλεκτική" του τρόμου των μπαχαλάκηδων στο Πανεπιστήμιο!

Αθήνα: Παρέμβαση σε εξέταση μαθημάτων της Μ. Ευθυμίου

ΚΛΙΚ στην παρακάτω εικόνα για να διαβάσετε ολόκληρη την παρέμβαση:

Εμείς νομίζουμε ότι πρόκειται για τη "διαλεκτική" του τρόμου των μπαχαλάκηδων στο Πανεπιστήμιο! 

Φασισμός και βίαιη ιδεολογική πειθαρχία. 

Ποιός σιωπά; Ο Υπουργός; Η πανεπιστημιακή κοινότητα; Η κοινωνία πρέπει να αντιδράσει!

Ανοικτή επιστολή προς τον Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Αξιότιμε κ. Πρύτανι,

Σας απευθύνω την παρούσα, ανοικτή επιστολή πρώτον γιατί θεωρώ ότι περαιτέρω αποσιώπηση των καθημερινών κρουσμάτων βίας που συμβαίνουν στην πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου εκθέτει όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα και φέρει τους πάντες προ των ευθυνών των, και αφετέρου επειδή αναγνωρίζω το συνεχές σας ενδιαφέρον ώστε να βελτιωθούν χρόνιες κακοδαιμονίες που ταλανίζουν το πανεπιστήμιό μας. 

Αναφέρομαι στην προκλητικά αυξανόμενη παραβατικότητα και στις εγκληματικές ομάδες που δρουν ανενόχλητες στην αχανή περιοχή της πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου και οι οποίες με τη δύση του ηλίου καθίστανται απροκάλυπτα επικίνδυνες για διδάσκοντες, για διδασκομένους και για το λοιπό προσωπικό του ΕΚΠΑ. Η κατάσταση έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Και η συγκάλυψη των αλλεπάλληλων κρουσμάτων βίας εξισούται με συνενοχή όλων ημών των εχόντων την ηθική αλλά και τη νομική ευθύνη. Πίσω από το αδειανό πουκάμισο ενός διάτρητου «ασύλου» ανεχόμαστε αποθρασυμένους εγκληματίες να ληστεύουν το ΑΤΜ του κτηρίου της Φιλοσοφικής υπό την απειλή περιστρόφου μπροστά στα μάτια έντρομων φοιτητών 8 το πρωί, ενώ όσοι αποχωρούν από τα μαθήματα στις 9 το βράδυ, μεταπτυχιακοί κυρίως φοιτητές και διδάσκοντες, οργανώνονται σε ομάδες για να καταφέρουν να φτάσουν μέσα στο απόλυτο σκοτάδι στα συχνά παραβιασμένα αυτοκίνητά τους. Επειδή, κ. Πρύτανι, όλη η πανεπιστημιούπολη παραμένει αφώτιστη εδώ και πολύ καιρό δημιουργώντας σκηνικό θρίλερ, ειδικά στις πιο απομακρυσμένες σχολές. Θυμάμαι επίσης το θλιβερό γεγονός που συνέβη προ χρόνων, όταν μια ομάδα πάλι οπλοφόρων με την απειλή περιστρόφου έβγαλαν τον τέως πρόεδρο του Φαρμακευτικού Τμήματος από το αυτοκίνητό του τον λήστευσαν και διέφυγαν με αυτό. 

Ο υπουργός Παιδείας, το άσυλο και το άβατο

Ανακοίνωση του Μένουμε Θεσσαλονίκη 

Η κατάσταση με την εμπορία ναρκωτικών στο ΑΠΘ είναι γνωστή σε όλους, εκτός ίσως από τους αρμόδιους για την αντιμετώπισή της, την κυβέρνηση. Και όταν προκύπτουν θάνατοι και βρίσκει αντικείμενο η θανατολαγνεία των ΜΜΕ, το μόνο που βρίσκει ο κ. Γαβρόγλου να ψελλίσει είναι η υποβάθμιση του θέματος ως διογκωμένου και η επίκληση ενός …κινήματος που θα καθαρίσει τον τόπο.

Η μετατροπή των χώρων των ΑΕΙ όλης της χώρας (κι όχι μόνο του ΑΠΘ) σε χώρους όπου η διακίνηση ουσιών έχει υποκαταστήσει τη διακίνηση των ιδεών δεν αποτελεί βέβαια ούτε σημερινό ούτε συγκυριακό ζήτημα. Η προστασία των λειτουργιών του χώρου ως χώρου ανεμπόδιστης διακίνησης ιδεών, με  τις διατάξεις περί ασύλου (και πολύ περισσότερο από τον τρόπο και την κουλτούρα εφαρμογής του νόμου), εξέπεσαν στη δημιουργία  ενός χώρου- άβατο όχι μόνο για την αστυνομία αλλά και για τον νόμο γενικά.

Το κίνημα που αναπολεί ο κύριος υπουργός έχει εκλείψει εδώ και δεκαετίες, όταν οι πιο ριζοσπαστικές του μορφές δέχτηκαν τη συνδυασμένη επίθεση της αστυνομίας και των ιδεολογικών προγόνων του κόμματος του κ. Γαβρόγλου, όταν διακεκριμένα στελέχη εξαργύρωσαν τη συνδικαλιστική τους ιδιότητα με ακαδημαϊκές αλλά και κυβερνητικές καρέκλες (ενδεικτικά, και μόνο για το ΑΠΘ, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Μαγκριώτης, Πιτσιόρλας και πολλοί άλλοι λιγότερο γνωστοί), όταν τέλος η μάζα των τότε αγωνιστών στελέχωσε με τα γνωστά αποτελέσματα τη Δημόσια Διοίκηση σφραγίζοντας τη διαδρομή της Μεταπολίτευσης.