Αντιδρούν οι αγρότες της Ευρώπης για τη “Μερκοσούρ”

Ενδιαφέρει κανέναν το διακύβευμα για την Ελλάδα;

Επιτέλους, τα ελληνικά ΜΜΕ ασχολούνται με την επιχειρούμενη επικύρωση της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου ΕΕ- Μερκοσούρ, λόγω των αγροτικών κινητοποιήσεων που κλιμακώνονται και πάλι στις Βρυξέλλες.

 Η συμφωνία, που συζητείται εδώ και είκοσι χρόνια, μπλοκαρίστηκε από τις δυναμικές κινητοποιήσεις του περασμένου Ιανουαρίου, ανακινείται μετά από πρωτοβουλία της Προέδρου της Κομισιόν φον ντερ Λάιεν, η οποία εξυπηρετεί το έντονο ενδιαφέρον της πατρίδας της Γερμανίας. Η οποία ως εξαγωγική δύναμη επείγεται να αποκτήσει πρόσβαση στην εκτετεμένη αγορά των χωρών της Νότιας Αμερικής. Και η Ισπανία, για λόγους ευνόητους, έχει συμφέρον να εφαρμοστεί η συμφωνία με τις χώρες αυτές, ισπανόφωνες πρώην αποικίες της, με τις οποίες διατηρεί στενούς δεσμούς. 

Αντίθετη είναι η γαλλική κυβέρνηση, υπό την πίεση των αγροτών που φοβούνται τον ανταγωνισμό μεγάλης ποικιλίας προϊόντων, που θα εισάγονται φθηνά, όχι μόνον επειδή θα είναι αδασμολόγητα, αλλά και δεν θα πληρούν το ίδιο αυστηρές παραγραφές.

Μένει να δούμε εάν η Γαλλία θα καταφέρει να συγκεντρώσει τους απαραίτητους συμμάχους για να ανακόψει την επικύρωση της συνθήκης. Προς το παρόν, επιχειρεί να καθυστερήσει την υπογραφή της και ταυτόχρονα να επιφέρει ουσιώδεις τροποποιήσεις. Ο πρωθυπουργός Μπαρνιέ τη χαρακτήρισε «καταστροφική» για την ευρωπαϊκή γεωργία και τις τοπικές αγορές. Όλο το πολιτικό σύστημα και η κοινή γνώμη, με πρωτεργάτες τους αγρότες είναι αντίθετοι. Με εξαίρεση την αντιστοιχο ΣΕΒ (MEDEF) που επιθυμεί το άνοιγμα νέων αγορών με κάθε τίμημα.

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΕΊΡΑΜΑ αφού καταλαγιάσει το κλωτσομπουνίδι στο Facebook.

(Ή ιστορίες για ραντιέρηδες επί της πρόσφατης ιστορίας μας και το κόστος των χαμένων ευκαιριών) 

Ως γνωστον, η Αγροτική Τράπεζα  Ελλάδος  ιδρύθηκε  μαζί με την Τράπεζα Ελλάδος το 29 απο τον Βενιζέλο (τον original)  για να πολεμηθεί η μάστιγα των "ραντιέρηδων".

 Δηλαδή των τοπικών τοκογλύφων στις επαρχίες που ψώνιζαν για πάνω απο 100 χρόνια δάνεια με υποθήκη τα αστικά τους ακίνητα με τοκο 8% απο την Εθνική Τράπεζα. Και μετά τα μεταπουλούσαν στους αγρότες με 25% τον χρόνο, με συμβόλαια που είχαν  όρους με ποινές κατάσχεσης. (Ιστορία του Ελληνικού Κράτους, Ν. Δερτιλη, Παν Εκδοσεις Κρητης). 

Η νεοφιλελέ "μεταρρύθμιση" του άλλου Βενιζέλου, του Σημιτικού Μπένυ, χάρισε στο βαθυ ΠΑΣΟΚ του Σαλα μαζί με την Αγροτική Τράπεζα και τις υποθήκες του 1/3 της αγροτικής γης μαζί με 4.2δις καταθέσεις αγροτών. Και σαν μοντέρνοι ραντιέρηδες, αυτά τα χρήματα τα χρησιμοποίησαν για να δανειοδοτήσουν σχετικά φτηνά τις μαφίες των μεσαζόντων της λαχαναγοράς, που βγάζουν πιο πολλά από τα εισαγωγής λεμόνια από την Χιλή ή την Τουρκία (και το 1/10 μονο στους δικούς μας παραγωγους με 2-5% ψηλότερο επιτόκιο).

Τα θαλασσοδανεια των κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που έδωσε κυρίως η ΑΤΕ και που χρησιμοποιήθηκαν για να εξαγοράσουν εντυπώσεις και συνειδήσεις,  στήριξαν ακριβώς αυτή την "αγροτικη πολιτική", που την βάφτισαν και "εκσυγχρονιστική". Θεωρούνται ως η φυσιολογική μίζα γι αυτό το κόλπο γκρόσο, οπότε τι ψάχνεις τώρα, παραγράφτηκαν τα αδικήματα. 

Και είπαμε μετά κάτι ονειροπόλοι μπας και το ανατρέψουμε αυτό το colpo grosso εκεί γύρω στο 16-18. 

Έτσι, στον νόμο περί γεωργικών συνεταιρισμών που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑς το 16, φτιάχτηκε και ένας οργανισμός, ο ΟΔΙΑΓΕΠ, για να διαχειριστεί τα πάγια των χρεοκοπημένων από το ΠΑΣΟΚ συνεταιρισμών, αξίας γύρω στα 6δις ευρώ (που ξεχάστηκαν και δεν μπήκαν στο ΤΑΙΠΕΔ) .

 Κανονικά θα έπρεπε στο "τσακ μπαμ" να μοιραστούν όλα αυτά, γη και μηχανήματα, με πολύ χαμηλού κόστους μακροχρόνιες ενοικιάσεις σε ενεργούς και νέους αγρότες. Και τα μελλοντικά έσοδα απο αυτή την χρήση τους και από μια τέτοια παραγωγική αξιοποίηση,  αφού ομολογοποιηθούν, να χρηματοδοτούν με πολύ χαμηλότοκα δάνεια το κεφάλαιο κίνησης του πρωτογενή τομέα.

Κιλελέρ, 6 Μαρτίου 1910.

Του Βαγγέλη Χωραφά 

 Τα γεγονότα της αγροτικής εξέγερσης του Κιλελέρ, αποτελούν ορόσημο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, Μιας εξέγερσης που οδήγησε στην αναδιανομή του πλούτου και της γης, έστω και με καθυστέρηση, λόγω άλλων ιστορικών εξελίξεων.

Είχε προηγηθεί η εξέγερση στο Ζάρκο Τρικάλων το 1882. Ακολούθησε η δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα στις 8 Μαρτίου 1907. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους αγρότες.

Στρατός περνούσε όλη τη νύχτα

με τρένα και με φορτηγά

κι είχανε κλείσει όλοι οι δρόμοι

για τη Λάρισα.

Έξη Μαρτίου χίλια εννιακόσια δέκα.

Αυτούς τους στίχους τραγουδούσε το 1971 ο Διονύσης Σαββόπουλος στο τραγούδι «Κιλελέρ».

Στους κάμπους ο Αντύπας τρέχει,

βάζει φωτιές, καρδιές φλογίζει.

Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει,

η γλώσσα κόκαλα τσακίζει.

Αυτούς τους στίχους τραγουδούσε το 1974 ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης στο τραγούδι «Ο Αντύπας» του Γιάννη Μαρκόπουλου και του Κώστα Βίρβου.

Να θυμηθούμε χωριανοί του Κιλελέρ το αίμα

το χύσανε σαν το κρασί οι παλιοτσιφλικάδες

το χύσανε σαν το κρασί οι τύραννοι φονιάδες.

Βασίλης Λύκος:Ο συστηματοποιημένος αφανισμός των αγροτών

Ηλίας Μπιτσάνης fb

Σαν σήμερα πριν από 88 χρόνια με αφορμή τα δραματικά γεγονότα στην Πύλο, ξεκινά η μεγαλύτερη αγροτική εξέγερση της σύγχρονης ιστορίας στη Δυτική Μεσσηνία με τη συμμετοχή χιλιάδων ένοπλων σταφιδοπαραγωγών.

 Η εξιστόρηση των γεγονότων είναι μεγάλη υπόθεση, όμως λίγο μετά την ολοκλήρωση των κινητοποιήσεων δημοσιεύεται στην “Κομμουνιστική Επιθεώρηση” ένα άρθρο του Κώστα Αυγήτα με τίτλο “Ας πλουτίσουμε την πείρα μας απ’ την εξέγερση των σταφιδοπαραγωγών”.

Το ενδιαφέρον έγκειται φυσικά στις εκτιμήσεις για τα γεγονότα και την εξέλιξή τους, αλλά και στο γεγονός ότι παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά έτσι ώστε να δίνεται μια πλήρης εικόνα της κινητοποίησης:

***

«Οι ένοπλες κάθοδοι και τα συλλαλητήρια των σταφιδοπαραγωγών που έγιναν στα τέλη του περασμένου μήνα (23-29 Αυγούστου) στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου, ξεσηκώνοντας στο πόδι ολόκληρο τον πληθυσμό των επαρχιών της Πυλίας και Τριφυλίας, έχουνε τεράστια σημασία για το επαναστατικό και ιδιαίτερα το αγροτικό κίνημα της χώρας μας.

Στους κάμπους της Πυλίας και Τριφυλίας οι εργαζόμενοι σταφιδοπαραγωγοί τσακισμένοι από την κρίση, φτώχια, τα χρέη και τους φόρους της αντιλαϊκής κυβέρνησης, ξεσηκώθηκαν με το όπλο στο χέρι και επί έξη μέρες έγραψαν λαμπρές σελίδες στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος της Ελλάδας.

Εδώ θα ξεφυλλίσουμε σε χοντρές γραμμές λίγες σελίδες από την παλλαϊκή αυτή και πρωτοφανή ένοπλη εξέγερση, που έδωσε δυνατή ώθηση στη βαθειά ανακατάταξη και στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων στην ύπαιθρο προς όφελός μας.

Στις καθόδους στις πόλεις πήραν μέρος με αφάνταστο ενθουσιασμό όλοι οι εργάτες εχτός από μικρό τμήμα πλουσιοχωρικών. Με πρωτοπορία την αγροτική νεολαία, άντρες γυναίκες, γέροι και παιδιά ακόμη κατέβηκαν στις πόλεις οπλισμένοι με ό,τι πρόχειρο βρήκαν στην οργή τους: μαγκούρες, ξύλα, κλαδευτήρια, σαρωματίνες, παληά ξίφη, καθώς και κυνηγετικά όπλα και δυναμίτες πολλοί.

Στα συλλαλητήρια και τις διαδηλώσεις μέσα στις πόλεις Πύλο, Γαργαλιάνους, Φιλιατρά και Κυπαρισσία, πήραν μέρος επίσης και οι επαγγελματίες και οι εργάτες που κήρυξαν απεργία. Όλος ο κόσμος της δουλειάς διαδήλωσε στους δρόμους, παλεύοντας στήθος με στήθος με τις ένοπλες δυνάμεις του μοναρχοφασισμού και ενάντια στον Αυτόνομο ληστρικό Σταφιδικό Οργανισμό (ΑΣΟ), την Αγροτική και Εθνική Τράπεζα κι’ ιδιαίτερα την αντιλαϊκή κυβέρνηση και την κεφαλαιοκρατία.

***

Υστερα από το Σταφιδικό Συνέδριο των Γαργαλιάνων που συνήλθε όπως είναι γνωστό στις 28 του Ιούλη και έγκρινε ψήφισμα με τα βασικά αιτήματα: 3.600 δρχ. τιμή στο χιλιόλιτρο, για την εξαγορά των πλεονασμάτων της σταφίδας, σβύσιμο των τοκογλυφικών χρεών και χρεωστάσιο στο υπόλοιπο χρέος, κατάργηση δασμών φόρων κλπ., κατάργηση μέσα στο χρόνο του ΑΣΟ, του παρακρατήματος κλπ., στις 18 του Αυγούστου οι σταφιδοπαραγωγοί των επαρχιών Πυλίας, Τριφυλίας απ’ τα χωριά κατεβήκαν σε συλλαλητήρια στις πόλεις Πύλο, Γαργαλιάνους, Φιλιατρά και Κυπαρισσία καθώς και σε πολλά χωριά της Μεσσήνης και έταξαν προθεσμία στην κυβέρνηση για την αποδοχή των αιτημάτων που ψήφισε το παραπάνω Συνέδριο.

Την επομένη η Εχτελεστική Επιτροπή του Σταφιδικού Συνεδρίου ήρθε στην Αθήνα για να υποβάλει η ίδια με τα ίδια της τα χέρια το ψήφισμα στην κυβέρνηση.

Αποφασίζομεν και διατάσσομεν!

Η γαλλική κυβέρνηση έθεσε εκτός νόμου το κίνημα «Οι Εξεγέρσεις της Γης»

Η δυσανεξία της γαλλικής ελίτ και των πολιτικών εκπροσώπων της έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Πλέον δεν αρκείται να ακρωτηριάζει και να φυλακίζει όσους πληβείους αντιστέκονται: τώρα ήρθε και η ώρα της απαγόρευσης ολόκληρων κινημάτων! Ο λόγος για την απόφαση του Γάλλου προέδρου στις 21/6 να κηρύξει παράνομες τις «Εξεγέρσεις της Γης» – ένα άτυπο μέτωπο εκατοντάδων τοπικών επιτροπών στην ύπαιθρο, αλλά και οικολογικών οργανώσεων, που συσπειρώνει 140.000 μέλη και διακηρύσσει την αντίθεσή του στην «αρπαγή της Γης» από τις πολυεθνικές*. 

Ήδη στα τέλη Μαρτίου, μετά την αιματηρή καταστολή της μαζικότατης κινητοποίησης στην κοινότητα Σεντ-Σολίν, η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να θέσει εκτός νόμου το κίνημα (όπως απαιτούσε και η FNSEA, που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των μεγαλοαγροτών). 

Οι «Εξεγέρσεις της Γης» έγιναν έτσι η πρώτη απαγορευμένη οικολογική συλλογικότητα στην ιστορία της Γαλλίας!

Η επιχείρηση απαγόρευσης αντιμετώπισε βέβαια μια σειρά νομικά προβλήματα, τα οποία όμως ξεπεράστηκαν χάρη στον… βολονταρισμό της εξουσίας. Καταρχήν, οι «Εξεγέρσεις» δεν συνιστούν μια οργάνωση με νομική προσωπικότητα, αφού αποτελούν μια χαλαρή συντονιστική δομή. Έπειτα, κανένας από τους εκπροσώπους τους δεν είχε κατηγορηθεί ποτέ ως τώρα για οποιοδήποτε αδίκημα – πόσο μάλλον για «εισβολές σε εταιρείες, πράξεις βίας κατά αστυνομικών και υποκίνηση ανταρσίας», όπως ισχυρίστηκε ο υπουργός Εσωτερικών Ζ. Νταρμανέν.

 Επιπλέον, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αλλά και εκατοντάδες προσωπικότητες (πολιτικοί όπως ο Μελανσόν, πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι κ.ά.) εξέφρασαν ενυπόγραφα την «οργισμένη κατάπληξή τους» για τα σχέδια απαγόρευσης των «Εξεγέρσεων της Γης». Ακόμη και μέλη της κυβέρνησης διατύπωσαν επιφυλάξεις για τη νομιμότητα ή/και τη χρησιμότητα της απαγόρευσης.

"Α Γ Ρ Ο Φ Ι Λ Ι Α -Αγροτική αναγέννηση-Νέα Αγροτικότητα"

Κάποιοι είχαν προειδοποιήσει αυτούς που τώρα πανικόβλητοι μας προειδοποιούν για αγροδιατροφική και επισιτιστική κρίση.
Είχαν προτείνει ένα νέο αναπτυξιακό τρόπο Γεωργίας και αγροτικού χώρου.
Ο Μ Ι Χ Α Λ Η Σ  Χ Α Ρ Α Λ Α Μ Π Ι Δ Η Σ  στο βιβλίο του,  "Α Γ Ρ Ο Φ Ι Λ Ι Α
-Αγροτική αναγέννηση-Νέα Αγροτικότητα", έγραφε στο οπισθόφυλλο:

"... Η τάση αυτή της αντιαστικοποίησης ουσιαστικά διεκδικεί μιαν άλλη μορφή οργάνωσης του χώρου, χρήσης του εδάφους.
... Η οικονομία μιας χώρας είναι ο πολιτισμός της, το στιλ ζωής των κατοίκων της. Αυτό δημιουργεί μία αισθητική πολιτισμική αλλά και παραγωγική σφαίρα, μία σφαίρα δημιουργίαςσε εθνικό επίπεδο. Αυτό το στυλ πρώτα σε προστατεύει και δεύτερον αυτό εξάγεις. Δεν είναι ή δεν είναι μόνο ζήτημα δασμών.
... Επόμενα ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο Γεωργίας και αγροτικού χώρου σημαίνει ανάκτηση δύο ιστορικών ποιοτικών λειτουργιών του.
Πρώτον, την παραγωγή υλικών αγαθών τροφής για την υγεία, την αναπαραγωγή και την ευχαρίστηση μας. Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει το ένα πεδίο ανάπτυξης του νέου αγροτικού προτύπου. Αυτό της ανακάλυψης και ανάδειξης των τυπικών παραδοσιακών προϊόντων των ελληνικών περιφερειών, των βιολογικών προϊόντων, των διαδικασιών ελέγχου και πιστοποίησης της παραγωγής...
... Η δεύτερη λειτουργία που θα καθορίσει τη νέα εξέλιξη του αγροτικού χώρου είναι αυτής της παραγωγής τοπίου..."

Ο Βασίλης Λαγός , κοινωνός και πρωτεργάτης της κίνησης για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης του τόπου στην Ήπειρο γράφει:

Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, γίνεται πολύς λόγος τελευταία για την επάρκεια τροφίμων και τον πρωτογενή τομέα . Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι ο όρος "πρωτογενής τομέας" είναι πια ανεπαρκής και η χρήση του υποδηλώνει διανοητική οκνηρία,
εδώ και δεκαετίες ο σωστός όρος είναι "αγρο-διατροφικός τομέας", δεν χρειάζεται νομίζω να εξηγήσω τον λόγο.

Ελέφαντας χρέους απειλεί της αγροτικές εκμεταλλεύσεις

του Πέτρου Γκόγκου | απόσπασμα από ρεπορτάζ της εφημερίδας Agrenda

Με το πετρέλαιο σε τιµές άνω των 1,50 ευρώ το λίτρο, το κόστος στα αναγκαία εφόδια να έχει τριπλασιαστεί στις περισσότερες των περιπτώσεων και το κόστος των ζωοτροφών να αφήνει τα κοπάδια υποσιτισµένα, όσο οι λογαριασµοί ρεύµατος φτάνουν στην καλύτερη διπλάσιοι, τα προβλήµατα που συσσωρεύονται είναι πολλά για να χωρέσουν κάτω από το χαλί. Σ’ αυτό το κλίµα, οι τιµές των αγροτικών προϊόντων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, καθιστούν την παραγωγή καθαρά ζηµιογόνα.

Είναι η πρώτη φορά που µια τέτοια τέλεια καταιγίδα έρχεται να σκεπάσει την αγροτική δραστηριότητα της χώρας καθολικά και µε τόση ένταση, µε τα µέτρα που λαµβάνονται να είναι λειψά (αγροτικό πετρέλαιο) και µε µηδενικό αντίκτυπο (µείωση ΦΠΑ ζωοτροφών, αναβολή πληρωµής ΥΚΩ ∆ΕΗ/ έκπτωση στις πρώτες 300 κιλοβατώρες).

Κατά κοινή οµολογία, ο κλάδος ετοιµάζεται για έναν από τους πιο µαύρους χειµώνες των τελευταίων ετών και δεν είναι λίγοι οι παραγωγοί που κοινοποιούν πλέον στην Agrenda την απόφασή τους να περιορίσουν την έκθεσή τους στο ρίσκο προσαρµόζοντας κατ’ αναλογία την καλλιεργητική τους ατζέντα. Είναι φυσικά µια εξέλιξη που έρχεται να µεταφέρει την προβληµατική κατάσταση που βιώνουν τα αγροτικά κέντρα της χώρας στις επόµενες χρονιές.

«Έρχεται τσουνάµι. Με την ουρία από 17-18 ευρώ το σακί, να έχει πάει στα 43 ευρώ και τη βασική λίπανση από τα 13-14 ευρώ στα 35 ευρώ το σακί, το ρεύµα στα ύψη και το πετρέλαιο απλησίαστο, πώς να αντέξει ο κόσµος;», αναφέρει παραγωγός στην Agrenda.

Παγκόσμια ημέρα αγρότισσας!

Παγκόσμια ημέρα αγρότισσας!

«Αυτές που γίναν ένα με τη γη»

Αριάδνη, 90 χρόνων (Λούρος, Πρέβεζα):

Εμείς περάσαμαν κακή ζωή και το Κράτος δεν μας αποζημιώνει. Μας δίνει τριακόσια ευρώ. Τί να τα κάνομε; Δεν θέλεις να φας; να ντυθείς; Εμείς περάσαμαν κακή ζωή, αλλά τώρα που ήρθαν τα καλά να ζήσουμε και μεις λίγο καλύτερα, γεράσαμαν και δεν μπορούμε.

Ήμουν καί αγρότισσα καί γεωπόνος. Αμέσως καταλάβαινα με την πρώτη ματιά τι θέλει το δέντρο. Και λέω στα παιδιά μου, άμα σπούδαζα γεωπόνος θα γινόμουν. Είχα φυτέψει, μόνη μου, εκατόν πενήντα ελιές.

Ήμουν παντρεμένη και είχα τα παιδιά μικρά τότε. Τώρα γίναν θερία κλαριά.

Γεννήθηκα το 1916 στο Πολύβρυσο. Είναι κάτω από το Ζάλογγο. Είχε τρεις – τέσσερις βρύσες και πολύ νερό, πολύ νερό. Εκεί πλέναμαν και τα ρούχα.

Ήμασταν εφτά αδέρφια, τέσσερα αρσενικά και τρεις κοπέλες. Και χήρεψε η μάνα νέα. Πόσο χρονών; Θα σε γελάσω, δεν ξέρω. Εγώ ήμουν η τελευταία. Έξι μηνών τότε.

Ο πατέρας σκοτώθηκε μόνος του, κατά λάθος. Ήταν χειμώνας, του Αγίου Αθανασίου, και πήγε να κόψει κλαριά για να φάνε τα βόδια που τα είχαμε για τ’ όργωμα. Ανέβηκε στο δέντρο, έκοψε το κλαρί και πέταξε κάτω το μαχαίρι, πού ήταν πολύ μεγάλο, ένα μέτρο περίπου, κι αυτό έπεσε όρθιο. Καθώς κατέβαινε από το δέντρο, γλίστρησε, γιατί ψιλόβρεχε και φόραγε κάτι γρουνοτσάρουχα αντί για παπούτσια, και καρφώθηκε πάνω στο μαχαίρι…

Πόσο σ’ ήθελα μωρ’ κοπέλα, νάρθεις να ιδείς την ιστορία μας και να την γράψεις! Πότε θάρθει αυτή η κοπέλα; έλεγα…

ερίστριες με το μωρό στην κούνια και ξυλοκόποι στην Αγία Παρασκευή Τσαγκαράδας.

Στο σημείο που συνέβηκε αυτό ήταν ερημιά. Αλλά απ’ εκεί κοντά πέρναγαν δυο κοπέλες μ’ ένα μουλάρι, που είχε έναν κύπρο στο λαιμό. Ο πατέρας γνώρισε από το κουδούνισμα τίνος ήταν το μουλάρι και φώναξε:

Η Διατροφική Επάρκεια – Αυτάρκεια στην Ελλάδα

Του Γιώργου Γιαγκίδη

Εισαγωγή

Διατροφική επάρκεια καλείται το ποσοστό ικανοποίησης των διατροφικών αναγκών κατανάλωσης ενός πληθυσμού σε συγκεκριμένο χώρο, δηλαδή από αυτά που χρειαζόμαστε για την τροφή μας, πόσα παράγουμε.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η διατροφική επάρκεια στην Ελλάδα ανέρχεται στο ποσοστό 98%, ενώ το 2010 βρισκόταν στο 94%.

Σημαντικό παράγοντα στην αύξηση αυτού του ποσοστού αποτελεί την μειωμένη πρόσβαση στην τροφή του πληθυσμού (μέχρι και στα είδη 1ης ανάγκης), λόγω της ακραίας φτωχοποίησης. Δηλαδή υπάρχει τροφή που περισσεύει καθώς οι Έλληνες «πεινάνε»

Η ελληνική δυσπιστία

94% των Ελλήνων (το μεγαλύτερο της Ευρώπης) πιστεύει ότι η εθνική παραγωγή τροφίμων δεν είναι επαρκής για να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού (πηγή: Eυρωβαρόμετρο).

ΠΑΣΕΓΕΣ

Η Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών αναφέρει μετά από σχετική μελέτη της:

Σε περίπτωση ολικής διακοπής εισαγωγών (όπως στην Αργεντινή), δεν θα υπάρξουν προβλήματα αναφορικά με την τροφή.

Ο λόγος αποτελεί την ιδιαίτερα υψηλή διατροφική επάρκεια της πατρίδας μας. 



Τι εισάγουμε;

Σήμερα εισάγουμε ένα μεγάλο σύνολο τροφίμων, τα περισσότερα σε μικρό και σχεδόν αμελητέο βαθμό, όπως πατατάκια, αναψυκτικά τύπου Cola, συσκευασμένα γλυκά κι άλλα επεξεργασμένα τρόφιμα, εξωτικά οπωροκηπευτικά κ.τ.λ.

“ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ 14ης ΜΑΗ”: "Για το δράμα της αγροτικής τάξης"

(ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ – ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΩΝ – ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ)

Αθήνα, 11 Φεβρουαρίου 2019

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Για το «δράμα» της αγροτικής τάξης και το σημερινό καθήκον των αγροτών

Οι νέες αγροτικές κινητοποιήσεις, που απλώνονται σε όλη την Ελλάδα, υπενθυμίζουν το συνεχιζόμενο και ατιμώρητο «εθνικό έγκλημα» του «ξεκληρίσματος» της μικρομεσαίας αγροτιάς, η οποία υπήρξε ο βασικός πυλώνας της Ελληνικής Περιφέρειας, αλλά και της παραπαίουσας Ελληνικής οικονομίας.

Ο μνημονιακός «οδοστρωτήρας» είχε δραματικές επιπτώσεις στον αγροτικό τομέα, παγιώνοντας τις συνθήκες της οξύτατης «νεοκολληγοποίησης» της πλειοψηφίας της αγροτικής τάξης.  Έτσι, έναν αιώνα, και πλέον από την εξέγερση των αγροτών στο Κιλελέρ, για την κατάργηση των τσιφλικιών στη Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, βρισκόμαστε σήμερα στο ίδιο σημείο της έναρξης αυτού του «εφιαλτικού» κύκλου, για την αγροτική τάξη.

Οι ευθύνες των μνημονιακών κυβερνήσεων είναι τεράστιες, αγγίζοντας τα όρια του «Εθνικού εγκλήματος», αφού δεν έκαναν, έστω και σ’ αυτή την ιστορικά καταστροφική φάση για την Ελλάδα, το αυτονόητο εθνικό καθήκον για την Ελληνική οικονομία και την Σωτηρία του Λαού:

Να ενισχύσουν, στοχευμένα τον πρωτογενή αγροτικό τομέα, δημιουργώντας συνθήκες καταπολέμησης της τρομακτικής ανεργίας, μεανάπτυξη μικρομεσαίων ανταγωνιστικών βιομηχανιών διατροφικών προϊόντων, με πρώτο στόχο την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του Ελληνικού Λαού και την μείωση του αγροτικού ελλείμματος.  Αντί γι’ αυτό, έχουμε φτάσει στο σημείο να εισάγονται σχεδόν όλα τα αγροτικά προϊόντα. 

Η εμμονή της σημερινής Κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην συνέχιση της υπερφορολόγησης των αγροτών, των υψηλών ασφαλιστικών εισφορών και του αβάσταχτου κόστους αγροτικής παραγωγής, οδηγεί σε «συντριβή» την εναπομείνασα αγροτική τάξη στην Χώρα.  Γι’ αυτό, περισσότερο από ποτέ, σήμερα απαιτείται η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου πολιτικού υποκειμένου, στο οποίο θα πρέπει να πρωτοστατήσει και η αγροτική τάξη, έξω από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό εξουσίας, το οποίο θα υλοποιήσει ένα συνεκτικό εθνικό στρατηγικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, όπου ειδικότερα για την γεωργική παραγωγή στην Ελλάδα, θα περιλαμβάνει: 

Το αγροτικό παράδοξο και η τάση νεοκολιγοποίησης

Του Γεώργιου Παπασίμου

Οι νέες αγροτικές κινητοποιήσεις, εν μέσω των «εθνικών πληγών» και της βύθισης του πολιτικού συστήματος, υπενθυμίζουν, για μια ακόμα φορά, το συνεχιζόμενο και ατιμώρητο εθνικό έγκλημα του ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς. Η τελευταία υπήρξε ο βασικός πυλώνας της ελληνικής περιφέρειας, αλλά και της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας.

Ο μνημονιακός οδοστρωτήρας είχε δραματικές επιπτώσεις στον αγροτικό τομέα, παγιώνοντας τις συνθήκες της οξύτατης νεοκολιγοποίησης της πλειονότητας της αγροτικής τάξης. Το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής γης είναι υποθηκευμένο στις ορέξεις των σύγχρονων μεγαλοτσιφλικάδων, δηλαδή των συστημικών τραπεζών, χωρίς κανένας να έχει ασχοληθεί με ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της νεότερης Ελλάδας, αυτό της Αγροτικής Τράπεζας.

Έτσι, έναν αιώνα, και πλέον από την εξέγερση των αγροτών στο Κιλελέρ, για την κατάργηση των τσιφλικιών στη Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, βρισκόμαστε σήμερα στο ίδιο σημείο της έναρξης αυτού του εφιαλτικού κύκλου για την αγροτική τάξη. Γιατί, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες «ανοιξιάτικες λιακάδες» στον σκληρό αγώνα επιβίωσης των αγροτών, κυρίως στην δεκαετία του 1980, το αγροτικό ζήτημα καταδεικνύει, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τις έντονες στρεβλώσεις του ελληνικού περιφερειακού καπιταλιστικού συστήματος. Απουσιάζει οποιαδήποτε σοβαρή οραματική εθνική πολιτική αγροτικής ανάπτυξης σε όλη την περίοδο από την σύσταση του ελληνικού κράτους.

Εν μέσω της μεγαλητέρας γαλήνης παρεδόθη η πόλις Νησίου εις τον βιασμόν και κατάθλιψιν τριακοσίων περίπου στρατιωτών

[Η φωτογραφία από το λεύκωμα των ΓΑΚ Μεσσηνίας για το Νησί]

Του Ηλία Μπιτσάνη/Ηλίας Μπιτσάνης

Καλλιέργεια φυστικιού στη Μεσσήνη μάλλον τη δεκαετία του 1950. 

Οι άνθρωποι της πόλης ήταν πάντα δεμένοι με την καλλιέργεια της γης και ζούσαν απ’ αυτή. Αυτό ήταν και η αιτία μιας άγνωστης κοινωνικής εξέγερσης το φθινόπωρο του 1840. Το κράτος αμφισβητώντας την κυριότητα των κτημάτων επέβαλε ως φόρο διπλοδέκατο, δηλαδή 25% επί του ακαθαρίστου εισοδήματος. Οι Νησιώτες αρνήθηκαν να το καταβάλουν και το κράτος έστειλε στρατό για να υποχρεώσει τους αγρότες να πληρώσουν.

ΣΤΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ... ΦΟΡΟ

Και μας πληροφορεί η εφημερίδα “Αθηνά” (που αναφέρεται σε ξενοκρατία) στις 16 Οκτωβρίου ότι στάλθηκαν 300 στρατιώτες τους οποίους υποχρεώθηκαν να τρέφουν οι κάτοικοι: 

“Εν μέσω της μεγαλητέρας γαλήνης παρεδόθη η πόλις Νησίου εις τον βιασμόν και κατάθλιψιν τριακοσίων περίπου στρατιωτών, διότι ετόλμησε να φιλονικήση με την εξουσίαν την κυριότητα των κτημάτων της, αναγνωρισμένην προ αμνημονεύτων χρόνων, και ηρνήθη κατά συνέπειαν την απόδοσιν επικαρπίας φόρων, τους οποίους ποτέ δεν επλήρωσε, κατά τας απαιτήσεις της. Σκοπεύοντες εν τούτοις να εξιστωρήσωμεν κατόπιν λεπτομερώς την υπόθεσιν αυτήν, λέγομεν ήδη, ότι η εξουσία φέρει το πρόσωπον του ενάγοντος εις την περίστασιν αυτήν, και ότι η πράξις των κατοίκων του Νησίου είναι απλή μόνον άρνησις. Το μέτρον επομένως της αποστολής και διατροφής τοσούτων στρατιωτών δεν δύναται κατ’ ουδένα λόγον να δικαιολογηθή.
Εννοούμεν οποίαν η εξουσία δίδει σημασίαν εις τας δικαίας φωνάς μας. Αδιάφορος εις την ιστορίαν, ακολουθεί πραγματικώς τον δρόμον της, μη ταραττομένη ποσάς από τας αναποφεύκτους τοιαύτης διαγωγής συνεπείας, τας οποίας θεωρεί, φαίνεται, ασχέτους με την ύπαρξίν της, ήτις, καθ’ ημάς, δεν είναι άλλη, παρά η ευημερία του οποίου διοικεί λαόν. Ημείς μολοταύτα, εκπληρούντες ιερόν καθήκον μας, θέλομεν υψώσει την φωνήν μας δια την άδικον των συμπολιτών μας θυσίαν, δια να δείξωμεν τουλάχιστον πόσον η εξουσία σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών και πόσον ούτοι πρέπει να ελπίζουν”.

Την ίδια ημέρα στο θέμα αναφέρεται και η εφημερίδα “Αιών” φίλα προσκείμενη στην εξουσία:

“Οι κάτοικοι του Νησίου της Μεσσηνίας αντιποιούνται από του πολέμου ιδιοκτήτους τας γαίας των, εν ώ η κυβέρνησις τας θεωρεί εθνικάς. Εντεύθεν μεταξύ τούτων και των ενοικιαστών υπήρξαν επί των προλαβόντων χρόνων διάφοροι διενέξεις, αίτινες επανελήφθησαν, ως ήτο φυσικόν και επί του τρέχοντος έτους. Κατά δυστυχίαν όμως εις την Ελλάδα δεν ακολουθεί τι, χωρίς ν’ αποδοθή εις πολιτικήν αιτίαν και χρώμα. Ούτοι διεφθαρμένοι τινές, εχρωμάτισαν ως στάσιν, πολιτικούς έχουσαν σκοπούς, την εναντίον των ενοικιαστών αντίστασιν των κατοίκων, αρνουμένων να δώσωσι, το οποίον οι ενοικιασταί απήτουν διπλοδέκατον.
Τι ακολουθεί; Συγκέντρωσις άμεσος στρατιωτικής δυνάμεως εις Νησίον των Καλαμών επί λόγω στάσεως, μη υπαρχούσης. Εάν η συγκέντρωσις αύτη δεν έτεινεν εις ανωτέρας περί της Μεθώνης και Πύλου αιτίας, είναι άλλως άδικος ως επιβαρύνουσα τολυς δυστυχείς κατοίκους, δι’ υπόθεσιν εντελώς δικαστικήν. Εναντιούνται οι κάτοικοι δικαίως ή αδίκως εις την απόδοσιν του διπλοδέκατου; Υπάρχουσι Δικαστήρια ενώπιον των οποίων ηδύνατο να λυθή η προκειμένη διαφορά μεταξύ αυτών και του Δημοσίου. Πας άλλος λόγος είναι ανίσχυρος. Και η κυβέρνησις οφείλει να συναισθάνεται πολύν την δυστυχίαν των λαών της”.

ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ

Λίγες ημέρες αργότερα στέλνονται εκατοντάδες στρατιώτες και χωροφύλακες και η “Αθηνά” διεκτραγωδεί τα βάσανα των Νησιωτών που έπρεπε να τρέφουν τους στρατιώτες και τα ζώα τους:

 “Ταύτην την στιγμήν, καθ’ ήν ανέγνωμεν τας εφημερίδας, ηκούσαμεν ήχους των ταμπούρλων. Κοντά εις τριακοσίους στρατιώτας, τους οποίους αναφέρει η εφημερίς, υπάρχουν σήμερον επτακόσιοι, συγκείμενοι από ιππείς 120, από δύο λόχους των ελαφρών ταγμάτων, από τέσσαρας λόχους της γραμμής, και από 11 ενωμοτίας χωροφυλάκων. Ολα ταυτά τα στρατεύματα τροφοδοτούνται από τους δυστυχείς κατοίκους καθώς και οι ίπποι των. Η δυστυχία μας είναι μεγάλη και απερίγραπτος. Ο Διοικητής μας επαναπαύεται εις τα δάφνας του, περιμένων ίσως χρυσούν σταυρόν. Δεν έχωμεν καιρόν να σας γράψωμεν εκτεταμένως. Είμεθα παραζαλισμένοι, διότι δεν δυνάσμεθα να τρέφωμεν τόσους στρατιώτας, ενώ ευρισκόμεθα εις την ελεεινοτέραν κατάστασιν της δυστυχίας.

Μένει ακατανόητος αναντιρρήτως η τοιαύτη της εξουσίας διαγωγή. Ερωτώμεν προς τούτοις ποίος νόμος προσδιορίζει τοιαύτην ποινήν; Δεν πιστεύομενα ακόμη να θεωρή η εξουσία τους νόμους, τους οποίους αυτή πρώτη χρεωστεί να σέβεται ως ψιλούς τύπους, ασχέτως με την διαταγήν της. Τα κόνακια, ίδιον άλλης εποχής, παρήλθον μετ΄αυτής. Ηδη δε καθό ποινή αποκρουομένη από την νομοθεσίαν μας, φέρει τον χαρακτήρα της βίας και του αυθαιρέτου. Ευχόμεθα τέλος πάντων να μην επανέλθωμεν εις λυπηράν αυτήν περίστασιν”.

Στις 9 Νοεμβρίου η “Αθηνά” επανέρχεται καταγγέλοντας ότι οι στρατιώτες παρεμβαίνουν στις επικείμενες δημοτικές εκλογές: 

“ Η στρατιωτική διατροφή εξακολουθεί έτι να καταθλίβη την δυστυχήν Μεσσηνίαν, εις το πείσμα της δικαιοσύνης, την μεγάλην παραβίασιν της οποίας δεν έχομεν σκοπόν ν’ αναπτύξωμεν ήδη επανειλημμένως. Δεν σκοπεύομεν επίσης να εξιστρίσωμεν τα δεινά των κατοίκων, ευκατανόητα εις μόνον τον γιγνόσκοντα την στρατιωτικήν ηθικήν και την υλικήν των Ελλήνων κατάστασιν, ιδίως μάλιστα των Μεσσηνίων, εις τους οποίους η ξενοκρατία άμα επάτησε την Ελλάδα εξακολυθεί να ικανοποιή όλας τας αντιπάθειάς της και ν’ αναπαύη τα άλογα πάθη της. Ο, τι όμως αναφέρομεν είναι η νέα φάσις, την οποίαν η διαμονή των στρατευμάτων τις τον τόπον έλαβεν.
Είναι γνωστή η φανητιώδης προσήλωσις τινών εκ των στρατιωτών τούτων εις έν κόμμα. Οι στρατιώται ούτου παρεκτός των οποίων προ πολλού διέδιδον φημών, ότι θέλουν διαμείνουν μέχρι της αποπερατώσεως των Δημαιρεσιών δια να στρέψουν δια της βίας προς το συμφέρον των συμφατριαστών τους, ήρχισαν κατ΄αυτάς να κάμουν αποπείρας των σχεδίων των, απειλούντες τους κατοίκους ως πληροφορούμεθα, αν δεν λάβουν το μέρος των φίλων των. Εχοντες υπ’ όψιν τα υπερασπιζόμενα παρ αυτών πρόσωπα, πιστεύομεν ότι αιτία της διαγωγής αυτής είνια τα πολιτικά πάθη και ο φατριασμός των στρατιωτών τούτων, και όχι συστηματικά σχέδια του απολυτισμού εναντίον ενός δικαιώματος, το οποίον και αυτή η Τουρκοκρατία εσεβάσθη. Τούτο μολοντούτο θέλομεν γνωρίσει ως εκ των μέτρων της εξουσίας προς θεραπείαν του κακού τούτου, το οποίον δεν αγνοεί αναντιρρήτως. Οθεν αποφεύγομεν ήδη να κάμωμεν όσας έδει παρατηρήσεις. Ο Κύριος Καρώσης εν τούτοις, του οποίου η μέχρι τούδε διαγωγή εις Μεσσήνην είναι άξια επαίνων, δνε πρέπει να λησμινήση οποίαν εις τον χαρακτήραν του θέλει προστρίψει κηλίδα αν αδιαφορήση το καθ΄ημάς, θέλομεν ακολουθήση τον ρουν των πραγμάτων και ας όψωνται οι αίτιοι”.

Και λίγο αργότερα αρχίζει το ξυλοκόπημα: 

“Ο, τι υποπτευόμεθα δεν το απεφύγαμεν. Την 7 τρέχοντος διευθύνετο εις την οικίαν του ο κύριος Α. Ζαλμάς. Καθοδόν προσεβλήθη από τρεις στρατιώτας της γραμμής, οίτινες επιπεσόντες αίφνης επάνω του, τον εκτύπησαν απανθρώπως και αποτόμως αφήσαντές τον ημιθανή. Ευρίσκεται ήδη κλοινήρης, μη δυνάμενος να μεταβή εκτός της οικίας του από τους διηνεκείς πόνους. Το κτύπημα τούτον ως γενόμενον επαυτοφόρω, έδοσε την μεγαλητέραν εντύπωσιν. Καταγίνεται να ανακαλύψη τι, επειδή τουλάχιστον δεν γνωρίζει τους κτυπήσαντες αυτόν, ως μη ελθών ποτέ με αυτούς εις ομιλίαν. Περί τούτων ανεφέρθη η αστυνομία επισήμως εις τον ταγματάρχην Ροδίτην, όστις διώρισε τριμελή επιτροπήν να εξετάση περί τούτου, αλλ’ εισέτι δεν είδομεν τι. Και είθε να εύγωμεν ηπατημένοι από τας οποίας μαντεύομεν αιτίας.
Διάφοροι άλλοι ραβδισμοί έλαβον χώραν κατ’ άλλων πολλών, και μάλιστα κατ’ αδυνάτων γυναικών. Αι καταχρήσεις αύται λαμβάνουν την πηγήν των από τους δύο λόχους της γραμμής, οι στρατιώται των οποίων δεν φυλάττουν καμμίαν πειθαρχίαν. Εξ εναντίας δε εκείνοι των ακροβολιστών και των ιππέων φέρονται τακτικώτατα, παραδειγματιζόμενοι κυρίως από τους αρχηγούς των. Ο Θεός να μας φυλάξη από τα μεγαλήτερα, διότι δεν έμεινε πλέον ασφάλεια του πολίτου”.
Ο “Αιών” όμως τα βρίσκει... όλα καλά: “Τα πάντα υπάρχουσιν ενταύθα εν άκρα ησυχία και ευταξία. Ο προ ολίγου ερχομός των στρατιωτών εις Νησί, και η ολιγοήμερος διατροφή των από τους κατοίκους, προεξένησαν κατ. Αρχάς ολίγον θπόρυβον, εν ώ τινές των κατοίκων έκαμαν την ανοησίαν να αντισταθώσι εις το αυθαίρετον μέτρον της εξουσίας περί αποδόσεως του διπλοδεκάτου και ηδύνατοξ να ματαιώσωσι τούτο δια της νομίμου οδού εντός οκτώ ημερών. Οι ίδιοι τούτοι μ’ όλα αυτά εξακολουθούσι φλυαρούντες και προσπαθούντες να ενσπείρωσι σκλανδαλα μεταξύ των αξιωματικών του Πυροβολικού κατά των ακροβολιστών και τ’ ανάπαλιν. Το αληθινόν είναι ότι όλοι οι αξιωματικοί των διαφόρων αποσπασμάτων, ανώτεροι των ανοησιών τούτων και των εντοπίων παθών, διατηρούσι την μεγαλυτέραν μεταξύ των αρμονίαν, ο δε διοικητής του Σώματος λαμβάνει τα πλέον αυστά μέτρα κατά πάσης παρεκτροπής. Οι κάτοικοι πωλούσι τα προϊόντα των εις διπλασίαν τιμήν και ελειενολογούσι τους ανοήτους των συμπολιτών, οίτινες προεκάλεσαν την συρροήν των στρατευμάτων. Το περίεργον είναι, ότι προσπαθούσι οι τοιούτου να περιπλέξωσι και τον Διοικητήν, δθα να συμπράττει εις τους σκοπούς των.
Αλλη είναι η αληθής κατάστασις των εδώ πραγμάτων. Ευχόμεθα νουν εις εκείνους, όσοι εξυβίζουσι τους αξιωματικούς, υπέρ των οποίων θέλει ομιλή άπασα η Μεσσηνία χάριν της αληθείας. Οι τοιούτοι εκ των ραδιούργων θέλουσι μετανοήση και κατ’ άλλον τρόπον, όταν ανακαλυφθή η αλήθεια εν γένει”.

ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

Οι στρατιώτες γίνονται εισπράκτορες και όσοι δεν πληρώνουν θα πρέπει να τρέφουν άλλους 3-4 στρατιώτες που προβαίνουν σε βιαιότητες. Την ίδια ώρα ο ενοικιαστής των φόρων αυθαιρετεί με την ανοχή της εξουσίας σε βάρος των αγροτών:

 “Τι να σου γράψω, φίλε, περί του Νησίου; Ημέρα τη ημέρα αναφύονται νέαι πληγαί και καταθλίψεις. Χθες κατά συνέπειαν αναφοράς του ενοικιαστού μας διετάχθη να γίνουν όλαι αι εισπράξεις δια στρατιωτών, και άκουσον! Οποιος δημότης χρεωστεί, αμέσως κοντά εις όσους στρατιώτας έχει του στέλλονται προσέτι τρεις ή τέσσερεις, οίτινες άμα φθάσουν εις την οικίαν του αμέσως διατάττουν φαγητόν, φονεύουν ό, τι ζώον εύρουν εις την οικίαν του, και τέλος κάμνουν τας μεγαλητέρας καταχρήσεις, καταβασανίζοντες τους ανθρώπους και ειφέροντες εις αυτούς μυρίας ύβρεις και κακώσεις. Τέλος δε ήρχισαν και τους ραβδισμούς εις εκείνους, οίτινες δεν έχουν όρνιθας και γάλλους να τους τρέφωσι. Ερωτώμενοι επί τίνι βάσει κάμνουν ταύτα, αποκρίνονται ότι έτσι έχομεν διαταγήν να κάμνωμεν.
Δεν φθάνει φίλε, ότι ελήφθη τοιούτον μέτρον δια την είσπραξιν των εφετεινών φόρων, αλλά το τοιούτον εβλήθη εις ενέργειαν και δια τα καθυστερούμενα άλλων ετών. Θλίψεις, στεναχώριαι, ήχοι στεναγμών και δάκρυα κατακαλύπτουσι τα πρόσωπα των ανθρώπων. Οσα συμβαίνουν καθ΄εκάστην είναι δύσκολον να περιγραφώιν εν προς εν. Παρατηρείς τους στρατιώτας εμβαίνοντας εις τας οικίας, καθό διατεταγμένοι, θύοντας και απολύοντας. Οταν υπάγη τις να παραπονεθή τότε τρώγει τας περισσοτέρας.
Ακουσον και άλλα αν θέλης. Εις τα μωρεοπερίβολα είχον οι άνθρωποι διάφορα σπαρτά, και κατά το εφετεινόν διάταγμα πρέπει να φορολογηθώσιν εις διπλόν φόρον. Τι συμβαίνει όμως ενταύθα; Ο ενοικιαστής ζητεί να τα φορολογήσει ως εθνικά και όχι ως εθνικοϊδιόκτητα. Την τοιαύτην διένεξιν διευκρίνησεν ο Διοικητής, ότι πρέπει να φορολογηθούν ως εθνικά, διότι εάν αι γαίαι ήναι σκεπασμέναι από δένδρα, αύται όμως είναι εθνικαί, και ούτως εξακολουθούν να πληρώνουν οι κάτοικοι αντί είκοσι τοις εκατόν, είκοσι πέντε, χάρις ει την πατρικήν πρόνοιαν του Διοικητού μας. Αφού προχθές έγινε η καταμέτησις του οίνου εις τας αποθήκας, μερικοί ανεφέρθησαν να αποφασισθή και η τιμή δια να ίδωσι αν τους συμφέρει να δώσωσιν εις τον ενοικιαστήν τον φόρον εις είδος ή εις χρήματα. Τέλος εδιωρίσθησαν πραγματογνώμονες, οίτινες λαβόντες υπ’ όψιν τα;ς διαφόρους τιμάς απεφάσισν τέλος πάντων, αν και παρανόμως, προς 7,50 δραχμές το φορτίον. Οι φορολογούμενοι λοιπόν κατά την έννοιαν του διατάγματος έκλεξαν να δώσουν φόρον εις χρήματα, ο ενοικιαστής δεν θέλει, αλά θέλει οίνον και ούτως εσφράγισε τα βουτσά των φορολογουμένων και αντί δύο φορτίων οίνου, το οποίον έχει να λάβη δικαίωμα, σφραγίζει έν βουτσί από δ΄λεκα φορτώματα, του λέγομεν, να σου δώσωμεν κατά το διάταγμα χρήματα, μας λέγει ότι, θέλω προς δέκα δραχμές το φόρτωμα, διότι η τιμή ήτις απεφασίσθη είναι δι’ εκείνους οίτινες ανεφέρθησαν ζητούντες να κοπή η τιμή. Ο Διοικητής καίτοι γνωρίζων ταύτα αδιαφορεί, και τι απήντησεν; Οτι πρέπει να δώσουν οι φορολογούμενοι τον φόρον εις οίνον και δια την έλλειψιν ήτις δύναται να γίνη, δια την ρατσίνην και τα λοιπά της μετακομίσεως έξοδα να ενάξουν τον ενοικιαστήν εις το Διοικητικόν Δικαστήριον. Ακουσον αδελφέ, ποία δυστυχία, ποία παρανομία να ενάξωμεν τον ενοικιαστήν δια τρεις, τέσσερας δραχμάς, τας οποίας εξόδευσε έκαστος δια την μετακομιδήν του φόρου εις την αποθήκην.
Εις όσα ωμίλησε προχθές η Αθηνά περί δημαιρεσιών, ότι δηλαδή θέλουσι διαμείνει τα στρατεύματα εδώ, δεν εψεύσθη, διότι αυτά μας επιβεβαιούν εισέτι οι ίδιοι οι στρατιωτικοί”.

ΒΙΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

Η “Αθηνά” το Δεκέμβριο φιλοξενεί σοβαρές καταγγελίες με βιαιότητες των στρατιωτών, απαντώντας στο δημοσίευμα τους “Αιώνα”: 

“Οσον κολακευτικός είναι ο ανταποκριτής του Αιώνος περί όσων πληροφορεί αυτόν δια τους δεινώς πάσχοντας Νησιώτας, περί των οποίων πολλάκις επληρώθησαν αι στήλαι όλων των Ελληνικών εφημερίδων, όσον και αν παρίσταται ούτος ως αμέτοχος των Μεσσηνιακών πραγμάτων, αποκαλών άλλους ραδιούργους, όσον εκ της ιδίας αυτού εκθέσεως γίνεται φανερά τα υποκινήσαντα αυτόν φανατικά αίτια να θυσιάση τόσον λίβανον και να πλέξη τόσον ακαίρους στεφάνους υπέρ στερεώσεως των φίλων του, τόσον περισσότερον δεν φαίνεται αληθής εις τας πληροφορίας του, και αν δεν έχομεν αυτόν φίλον ηθέλαμεν τον διακηρύξη στεντορίως όχι ειλικρινή Ελληνα. Και ιδού φίλε επειδή συ απεσιώπησες την αλήθειαν, ημείς δεν διστάζομεν να την είπωμεν, και βεβαιωθείτε, ανακαλύπτοντας αυτήν ποτέ δεν θέλομκεν μετανοήσεις, ως εις τας πληροφορίας σου εκθέτεις. Ευταξίαν νομίζεις, φίλε ανταποκριτά του Αιώνος, τους ραβδισμούς διαφόρων τιμίων πολιτών, και οι ραβδούχοι, κατίοι εγνωσμένοι ως τοιούτοι, να περιφέρωνται ασυστόλως; Ευταξίαν νομίζεις το να κλαπώσι δύο εμπορικά καταστήματα καθ’ ολοκληρίαν και να τρυπηθώσι άλλα τρία; Ευταξίαν νομίζεις το να κλαπώσι καζάνια και άλλα τοιαύτα είδη; Και παρουσιαζόμενοι οι παθόντες ν΄αποβάλλωνται με το μαρς; Ευταξίαν λέγεις το να διαρρήξωσιν την θύραν του πολίτου Ανδρέα Κορκονικήτα, του οποίου ελλείποντος εις Καλάμας, μετέβησαν εκείσε οι ανθυπολοχαγοί Σάσαρης και Ροδίτης και ο εξ Αργους ανθυπασπιστής Χρηστακόπουλος κ’ ενήργησαν δια των ευρισκομένων εκεί πλησίον σφυρών και χαλκέων την διάρρηξιν της θύρας, όποιυ εισελθόντες εξέβαλλον την προσφάτως τέξασα σύζυγον αυτού, αποπειραθέντες και την απόρριψιν του βρέφους; Ευταξίαν θεωρείς ενώ τότε ευρέθη εκεί ο αμερόληπτος και τίμιος Ιωάννης Χρονόπουλος, όστις αφού τους παρεκάλεσε να υπομείνουν μέχρις της ελεύσεως του οικοδεσπότου εκτυπήθη παρ’ ενός εξ αυτών και κακήν κακώς απεβλήθη; Τα πάντα εν ευταξία υπάρχουν, να περιφέρεται τις Κίκκος Κερκυραίος κατά τας 25 λήξαντος Νοεμβρίου βαστών καμουτσίον εις τας χείρας, ως άλλος Γιαννίτσαρης, και ζητών να κτυπήση τον Αστυνόμον επιφέρων και μυρίας κατ’ αυτού ύβρεις; Μένει και έμεινε ασφάλεια τις εις τους πολίτας, όταν αυτός ο Κερκυραίος εισήρχετο εις το καφενείον του Χρονόπουλου ζητών την Αθηνάν και απειλών εφώναζε “τον ηξεύρω ποιός είναι, αλλά θέλω τον κάμει να τον σηκώσουν δεκαπέντε”; Δεν πιστεύεις φίλε ότι εκ των αξιωματικών τινές είπον εις πολίτην τινά ν’ αλλάξει δρόμον, Ο έστι να γίνη Νάπας, ει δ’ άλλως θέλει δαρείς; Οσον δε περί διπλασίας τιμής των προϊόντων, βεβαιώσου κύριε ανταποκριτά του Αιώνος, ότι καθ’ όλην την διάρκειαν της εις Νησίον διαμονής των στρατευμάτων, ούτε άνθρακες, αλλ’ ούτε καυσόξυλα εφάνησαν, ούτε ωφελήθη τις το παραμικρόν.
Παραλείποντες χάριν συστολής, και άλλα τραγικώτερα, δεν ημπορούμεν να μην αποδώσωμεν όλα ταύτα εις την αδράνειαν του Εμήρ Βεκίρ του Νησίου, όστις υπερβαίνει πολύ περισσότερον εκείνου του Λιβανίου όρους, εν γνώσει του οποίου συνέβησαν τα δεινά, και ως εκ της μεγάλης αδράνειάς του και κερδοσκοπίας του έμενον αθεράπευτα, διότι πολλοί εκ των αξιωματικών εφέρθησαν τιμίως μη εξωκείλαντες, ως ο Κερκυραίος”.

Τελικά οι στρατιώτες αποχώρησαν αφού έμειναν για δύο μήνες όπως μας πληροφορεί ο “Αιών” στα τέλη Δεκεμβρίου ωραιοποιώντας την παρουσία τους: 

“Χθες και σήμερον ανεχώρησαν τα ενταύθα διαμένοντα διάφορα στρατιωτικά σώματα δια τους ιδίοςυ των σταθμούς. Η διαμονή των επεβάρυνε κατά μικρόν τους κατοίκους. Πρέπει όμως να είπωμεν, ότι η φρόνησις των αρχηγών των και η άγρυπνος επιτήρησις αυτών, περιέστειλε πολύ τας αταξίας των στρατιωτών, αίτινες ήτο επόμενον να λάβωσι χώραν, εν ώ οι στρατιώται δεν κατέλυον εις τους κανονικούς των στρατώνας, αλλ’ εις τας οικίας των πολιτών”.

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/ilias.bitsanis.96/posts/1180143188809072

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

GROW - Νέες ιδέες και τεχνολογίες συνδέουν την πόλη με την ύπαιθρο

του Νίκου Βράντση

Tο GROW ξεκινά στον Εναλλακτικό, ένα αφιέρωμα σε ανθρώπους της υπαίθρου που καινοτομούν, ασχολούνται συστηματικά με την προστασία του εδάφους, τόσο στην χώρα μας, όσο και στο εξωτερικό. Μέσα από αυτό, θα χαρτογραφήσουμε τις ιδιαιτερότητες αλλά και τις δυνατότητες της ελληνικής γης, καθώς και τις ευκαιρίες που μπορούν να δοθούν μέσα από το Παρατηρητήριο GROW στους Έλληνες καλλιεργητές και την βιώσιμη ανάπτυξη της υπαίθρου.

Κληρονομημένες συνήθειες και τρόποι σκέψης συχνά δεν μας επιτρέπουν να φανταστούμε τον κόσμο μας αλλιώς. Επιμένουν ακόμα και όταν δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που γίνονται πασίδηλα. Ας εξετάσουμε το παράδειγμα της ελληνικής γεωργίας, όπου τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ένα νέο ενδιαφέρον από την κοινωνία. Παρόλα αυτά, ιδέες που σχετίζονται με την αλλαγή των καταναλωτικών συνηθειών και τη μετάβαση του παραγωγικού συστήματος προς την αειφορία, φύονται σε περιβάλλον εχθρικό, με αποτέλεσμα πολλές φορές να χάνουν το κουράγιο τους. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες προσπάθειες που επιμένουν, και προσπερνώντας τα εμπόδια, δημιουργούν το νέο.

Γι΄αυτές τις ιδέες και αυτά τα εμπόδια συζήτησα με την κ. Μαρία Παρταλίδου, στο περιθώριο τουEuropean Rural Sustainability Gathering. H κ. Παρταλίδου είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Γεωπονικό Τμήμα του ΑΠΘ, στο εργαστήρι Αγροτικής Κοινωνιολογίας και Γεωργικών Εφαρμογών. Η έρευνά της εστιάζει στις κοινωνικές δομές της υπαίθρου και τις πρακτικές κοινωνικής αναπαραγωγής της ελληνικής οικογένειας. Είναι, λοιπόν, καθ ύλην αρμόδια για να αποτυπώσει τις ιδιαιτερότητες και τις δυνατότητες της ελληνικής παραγωγής, τα εργαλεία που έχουν στην διάθεσή τους οι καλλιεργητές, αλλά και τις νέες συνδέσεις που είναι σήμερα απαραίτητες ανάμεσα στην ύπαιθρο και την πόλη. 

Σύμφωνα με την κ. Παρταλίδου, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας απαιτεί εκτεταμένες αλλαγές που θα εμπνέουν, αλλά κυρίως θα εμπλέκουν, συγχρόνως παραγωγούς και καταναλωτές. 

“Στα χρόνια της κρίσης εξαιτίας των οικονομικών πιέσεων, έχει ανοίξει χώρος για νέες προσεγγίσεις. Βλέπουμε όλο και περισσότερους ανθρώπους της πόλης να στηρίζουν τοπικούς παραγωγούς και περιαστικούς καλλιεργητές ή ακόμη και να καλλιεργούν οι ίδιοι. Αυτές οι συνδέσεις έχουν θετικές επιπτώσεις στην ίδια μας την διατροφή και ποιότητα ζωής. Βλέπουμε πολλές πρωτοβουλίες και κινήματα να ασχολούνται με το φαγητό, το δίκαιο εμπόριο, την αλληλεγγύη, την εναλλακτική οικονομία, τις αναγεννητικές πρακτικές καλλιέργειας”. 

Με την τεχνογνωσία του μέρμηγκα

Με την τεχνογνωσία του μέρμηγκα

Με στόχο την εξοικονόμηση πόρων σχεδιάστηκε μια πρωτότυπη για τα ελληνικά δεδομένα πλατφόρμα διαμοιρασμού γεωργικών μηχανημάτων

Της Όλγας Κλώντζα από το Βήμα 

Μέσα από την πλατφόρμα Mermix, παραγωγοί που διαθέτουν μηχανήματα, τα καταχωρίζουν προς ενοικίαση σε άλλους παραγωγούς.

Οι άνθρωποι δεν είμαστε οι μόνοι που ζούμε σε οργανωμένες κοινωνίες, αλλά συγχρόνως δεν συγκροτούμε και την πλέον αξιοθαύμαστη κοινωνία. Χαρακτηρισμός που αποδίδεται όμως σε αυτή την μυρμηγκιών, για την παροιμιώδη εργατικότητα, την αποτελεσματική συνεργασία και τη λειτουργική ομαλότητα. Δεν είναι τυχαίο που ο Αίσωπος αποτύπωσε αυτά τα χαρακτηριστικά σε έναν από τους γνωστότερους μύθους του, εξαίροντας την προνοητικότητα του μέρμηγκα που όλο το καλοκαίρι συνέλεγε ακάματα σπόρους για να «βγάλει» τον χειμώνα.

Η συνεργατικότητα και ο προγραμματισμός αυτής της λιλιπούτειας αλλά πολυπληθούς κοινωνίας αντανακλώνται στην ονομασία μιας πρωτότυπης – για τα ελληνικά δεδομένα – πλατφόρμας διαμοιρασμού γεωργικών μηχανημάτων. Η Mermix σχεδιάστηκε ακριβώς για να υποστηρίξει τους έλληνες αγρότες στον αποτελεσματικό προγραμματισμό, στην εξοικονόμηση πόρων και στον εκσυγχρονισμό της καλλιέργειάς τους. Σε μια περίοδο μάλιστα που το εισόδημα μειώνεται λόγω της αύξησης του κόστους παραγωγής και της φορολόγησης.

Οπως λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του Mermix, κ. Χρήστος Σταμάτης, σύμφωνα με μελέτες τα γεωργικά μηχανήματα χρησιμοποιούνται κατά μέσο όρο το 17% του έτους ενώ το υπόλοιπο 83% παραμένουν σε αχρηστία. Ως μηχανολόγος-μηχανικός γνωρίζει καλά από τα ακαδημαϊκά του χρόνια ότι τα αδρανή μηχανήματα χαλάνε γρηγορότερα από αυτά που «εργάζονται».

Το καρτέλ και η κερδοσκοπία στον αγροτικό κλάδο

Η δημιουργία ολιγοπωλίων στο χώρο, καθώς επίσης η ραγδαία αύξηση της χρηματοπιστωτικής ληστείας, θα προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα στον πλανήτη, ειδικά στις αναδυόμενες οικονομίες, καθώς επίσης στα πιο αδύναμα εισοδηματικά στρώματα – το θλιβερό παράδειγμα της Βενεζουέλας.  

«Μία άλλη μορφή κοινωνικού αποκλεισμού είναι η αγορά τεραστίων εκτάσεων γης παγκοσμίως από τις πολυεθνικές, με στόχο την εκμετάλλευση του υπεδάφους, καθώς επίσης την παραγωγή γεωργικής ενέργειας – γεγονός που σημαίνει ότι, εκατομμύρια άνθρωποι στις χώρες του «τρίτου κόσμου» αδυνατούν πλέον να τραφούν και πεθαίνουν«.

.

Ανάλυση

Οι αλλαγές στην οικονομική πολιτική διεθνώς, έχουν περιορίσει σημαντικά τον κρατικό έλεγχο τόσο των αγορών, όσο και των ροών κεφαλαίων – μίας διαδικασίας που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, με την άνοδο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, επιταχυνόμενη από το 1990 και μετά.

Αυτό που συνέβη σε άλλους κλάδους επηρέασε επίσης τον τομέα της διατροφής, όσον αφορά κυρίως δύο εξελίξεις: (α) την υπερβολική συγκέντρωση των επιχειρήσεων, η οποία οδήγησε στη δημιουργία Ολιγοπωλίων, καθώς επίσης (β) την πολύ ισχυρή επέκταση των μεγαλυτέρων εταιριών, όπου ο τζίρος τους στο εξωτερικό αυξήθηκε πολύ περισσότερο, από τον αντίστοιχο στην εγχώρια αγορά τους.

Για παράδειγμα ο τζίρος της Nestle, του ελβετικού γίγαντα του κλάδου, προέρχεται κατά 70% από περιοχές εκτός της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Β. Αφρικής – ενώ της Unilever (βρετανικός και ολλανδικός όμιλος) οφείλεται κατά 75% σε χώρες εκτός της Ευρώπης.

Το καρτέλ

Περαιτέρω, η επιχειρηματική στρατηγική αυτών των κολοσσών βασίζεται στη συνεχή επέκταση σε νέες αγορές – οπότε ο περιορισμός ή η κατάργηση των δασμών, καθώς επίσης των πάσης φύσεως εμπορικών εμποδίων, τους είναι εξαιρετικά σημαντικός. Πόσο μάλλον όταν η αξία των παγκοσμίων εξαγωγών τροφίμων πενταπλασιάσθηκε μεταξύ των ετών 1990 και 2014, ενώ η αξία των αγροτικών εξαγωγών αυξήθηκε στο ίδιο χρονικό διάστημα κατά τέσσερις περίπου φορές.

Η συγκεκριμένη ανάπτυξη του κλάδου «επιδοτήθηκε» από μία σειρά συμφωνιών ελευθέρου εμπορίου, καθώς επίσης προστασίας των επενδύσεων – οι περισσότερες από τις οποίες διαπραγματεύθηκαν τη δεκαετία του 1990, αφού ολοκληρώθηκαν οι πολυμερείς εμπορικές συζητήσεις του «Γύρου της Ουρουγουάης» το 1994, οι οποίες οδήγησαν στην ίδρυση του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Έτσι δημιουργήθηκαν οι τεράστιοι διατροφικοί όμιλοι, οι δέκα μεγαλύτεροι εκ των οποίων το 2015 φαίνονται στο γράφημα νούμερο ένα (με κόκκινο στη βιομηχανία και με μπλε στο εμπόριο).

Επεξήγηση γραφήματος: Οι δέκα μεγαλύτεροι διατροφικοί όμιλοι – έδρα των ισχυρότερων από πλευράς τζίρου (μόνο οι τζίροι με αγροτικά προϊόντα και τρόφιμα.

.

ΝΤΡΟΠΗ! ΑΥΤΟΙ οι ('Ελληνες) ευρωβουλευτές "χάρισαν" στον Καναδά το όνομα της φέτας...

Της Αυγής Βουτσινά

Οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας:
Μαρία Σπυράκη
Μανώλης Κεφαλογιάννης
Ελίζα Βόζενμπεργκ
Γιώργος Κύρτσος
Θοδωρής Ζαγοράκης

Του Ποταμιού 
Γεώργιος Γραμματικάκης
Μιλτιάδης Κύρκος

Απο το ΠΑΣΟΚ:
Εύα Καϊλή
(* o Ανδρουλάκης απουσίαζε και γι' αυτό δεν υπερψήφισε)
Υπερψήφισαν σήμερα την πρόταση να μπορεί να παράγει ο Καναδάς τυρί με την ονομασία φέτα.

Ν. Κατσαρός: Ο «δούρειος ίππος» της CETA για την TTIP

Όχι μόνο τα ΠΟΠ αλλά κάθε παραδοσιακή και μοναδική καλλιέργεια στην Ελλάδα με τον πρωτογενή τομέα θα αφανιστεί έτσι και η Ελληνική Βουλή ψηφίσει την Συμφωνία Εμπορίου με τον Καναδά την CETA, ως υποχρέωση κύρωσης από την Ε.Ε. . είπε στον 9.84 ο επιστημονικός συνεργάτης του « Δημόκριτου» και πρώην πρόεδρος του ΕΦΕΤ Νίκος Κατσαρός. Η συμφωνία αυτή θα λειτουργήσει ως «δούρειος ίππος» για να περάσει μετά και η διατλαντική συμφωνία εμπορίου μεταξύ ΗΠΑ-Ε.Ε.

Εξαφάνιση της αγροτικής παραγωγής και των ποιοτικών ελληνικών προϊόντων , προς όφελος των πολυεθνικών και των μεταλλαγμένων, θα έχουμε έτσι και περάσουν αυτές οι συμφωνίες, είπε ο Νίκος Κατσαρός , καλώντας τους πολίτες και τα καταναλωτικά κινήματα να ενημερωθούν και να απαιτήσουν από βουλευτές και κυβέρνηση να μην επικυρωθούν.

ΠΗΓΗ: seisaxthiablog

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Τα αποτελέσματα του κεντρικού σχεδιασμού της ΕΕ και του εκσυγχρονισμού της χώρας από τους Ευρωτζιχαντιστές…

 από seisaxthiablog

Νικόλαος Γρυσπολάκης

Τα αποτελέσματα του κεντρικού σχεδιασμού της ΕΕ και του εκσυγχρονισμού της χώρας από τους Ευρωτζιχαντιστές. Γιατί πλέον δεν χρειάζεται να παράγουμε τροφή, είδη ρουχισμού και είδη πρώτης ανάγκης. Πλέον παράγουμε αέρα κοπανιστό, φούσκες μετοχών, φούσκες ακινήτων και όλα τα…

παράγωγα του νεοφιλελευθερισμού….Ακόμη όμως οι ευρωλιγούρηδες μας λένε πως το πρόβλημα είναι πως δεν είμαστε αρκετά εκσυγχρονισμένοι· δηλαδή δεν πουλάμε αρκετό αέρα κοπανιστό στο χρηματοπιστωτικό σύστημα όπως οι άλλες ανεπτυγμενες οικονομίες.

Η αρπαγή της γης έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις

Οι αριθμοί είναι τεράστιοι:Τα τελευταία χρόνια 81 εκατομμύρια στρέμματα γης στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες έχουν μισθωθεί ή πωληθεί σε ξένους επενδυτές. Πρόκειται για μία έκταση όσο περίπου το μέγεθος της Γερμανίας. Η ανθρωπιστική οργάνωση Oxfam εκτιμά ότι περισσότερα από 227 εκατομμύρια εκτάρια γης έχουν αγοραστεί ή μισθωθεί σε όλο τον κόσμο από το 2000. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, μόνο το 2009 περίπου 60 εκατομμύρια εκτάρια γης αγοράστηκαν ή μισθωμένα από ιδιώτες επενδυτές.

Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο συστηματικής αρπαγής γης σε ολόκληρο τον πλανήτη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία νέα επιχειρηματική δρστηριότητα που λίγο διαφέρει απο την αποικιοκρατία των προηγούμενων αιώνων η οποία σιγά σιγά περνά και στην Ευρώπη με θύματα ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Στο σκάνδαλο της αρπαγής της γης εμπλέκονται όλοι: ιδιώτες κερδοσκόποι, κυβερνήσεις αναδυόμενων χωρών, διεφθαρμένες κυβερνήσεις και αξιωματούχοι φτωχών χωρών. Και φυσικά η υπόθεση αναδύει την δυσοσμία της διαφοράς. Με κάποιους να πλουτίζουν και εκατομμύρια ανθρώπων να εκτοπίζονται απο την γή τους. Από την παγκόσμια επισιτιστική κρίση του 2007 και του 2008, ο αριθμός των προσφορών που αφορούν στην παγκόσμια γεωργική γη έχει αυξηθεί μαζικά.