Του Δημήτρη Τσουκάλη
Το γαϊτανάκι σκανδάλων των τελευταίων δεκαετιών, που τα τελευταία χρόνια εναλλάσσεται με τραγωδίες, καλά και αδιάλειπτα κρατεί.
Από το μακρινό `89 και την ιαχή «κα-κα- κάθαρση» που δονούσε τις πλατείες, μέχρι το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, τα Δομημένα Ομόλογα, τα Ολυμπιακά έργα, τη Siemens, τη Novartis, το Βατοπέδι, τις διάφορες λίστες, τις υποκλοπές, τη Μάνδρα, το Μάτι, τα Τέμπη και τώρα τον ΟΠΕΚΕΠΕ….
Τίποτε δεν ξεκαθαρίζει. Τίποτε δεν τιμωρείται. Τίποτε δεν διορθώνεται.
Όλα στο περίπου.
Όλοι λίγο ένοχοι και τελικά όλοι αθώοι.
Όπως προβλέπεται.
Το σπιράλ της καταστροφής οδηγεί διαρκώς σε ακόμα πιο κάτω, σε ακόμα πιο αποκρουστικές και τραγικές καταστάσεις.
(Το σοκαριστικό δεν είναι τόσο η ευκολία που κάποιοι , κανονικοί συμπολίτες μας, έπαιρναν εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ (το χρόνο παρακαλώ), χωρίς να κάνουν τίποτε. Το πιο σοκαριστικό είναι ότι το παιδί σας (μας) την επόμενη μέρα θα πάει να δουλέψει 13ωρα με 1.000 Ευρώ το μήνα και με δέκα χρυσοπληρωμένα πτυχία)
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν έχει την τραγικότητα ούτε του Ματιού ούτε των Τεμπών (κι έτσι δύσκολα θα συγκροτήσει κίνημα, αν είναι δυνατόν).
Είναι όμως τόσο αδιανόητη η κακοδιαχείριση , η διαφθορά, η συναλλαγή και η λειτουργία του ελληνικού (παρά)κράτους που σοκάρει ακόμα και τον πιο κυνικό.
Με την άδεια των υπηρεσιών του κράτους ( τεχνική λύση) και τη σύμφωνη γνώμη της Ε.Ε. (τότε όλα καλά; όπως εμμέσως πλην σαφώς λένε όλοι οι εμπλεκόμενοι) δήλωναν βοσκοτόπια (συχνότατα για ανύπαρκτα ζώα) στην άλλη άκρη της χώρας ή ακόμα και σε κατάξερα νησιά.
Στρατόπεδα δηλώνονταν ως ελαιώνες και βοσκοτόπια . Ακόμα και λιμάνια εμφανίζονταν ως .. βοσκότοποι. (Τους ξέφυγαν τα γήπεδα ποδοσφαίρου. Σε επόμενη ακόμα πιο τεχνική λύση)
(Όλα αυτά αν δηλώνονταν από κανονικούς αγρότες και κτηνοτρόφους
(έστω και στο διπλάσιο, όπως δήλωσε ο Πάγκαλος σε παλιότερη σύσκεψη κλεφτών https://www.youtube.com/watch?v=w2bBnFtu9Kg)
όλα θα ήταν ο.κ., που λέμε στο χωριό μου.)
Έλα όμως που την «Τεχνική λύση -Φυσική απάτη» την «πήραν μυρουδιά» άπαντες, που ζούνε απ` αυτά κι έχουν την κατάλληλη ενημέρωση (καθοδήγηση και κάλυψη).
Κι αφού κατάλαβαν ότι με ένα τυπικό χαρτί μπορείς χωρίς κανέναν έλεγχο να δηλώσεις ότι θέλεις και να σου `ρθουν σπίτι (εντάξει στον τραπεζικό λογαριασμό) τρελά ποσά, το έκαναν μαζικά σε περιοχές ιδιαίτερα που οι νόμοι γενικά «κοιμούνται».
Προφανώς και με βάση όσα καταγγέλλονται και γίνονται γνωστά, μιλάμε για κανονική εγκληματική οργάνωση που λειτουργούσε με πολιτική κάλυψη, όπως φαίνεται.
Τι θα συμβεί στη συνέχεια;
Με αφορμή και τέτοια γεγονότα η Ε.Ε. θα διευκολυνθεί για ακόμα μεγαλύτερη μείωση των επιδοτήσεων τη στιγμή που είναι ήδη ειλημμένη απόφαση για άλλου είδους προτεραιότητες (πολεμική οικονομία) και ανάγκες.
Θα τιμωρηθούν οι εμπλεκόμενοι και θα επιστραφούν τα κλεμμένα;
Πώς θα επιστρέψουν δεκάδες χιλιάδες εμπλεκόμενοι (σκεφτείτε μόνο τις αντιδράσεις των «τοπικών κοινωνιών») δεκάδες χιλιάδες Ευρώ ο καθένας, με μια δικαιοσύνη που αποδίδεται με ρυθμούς χελώνας με κινητική αναπηρία ;
Πώς θα στερήσεις τις (μελλοντικές) επιδοτήσεις σε ανθρώπους που δεν έπρεπε να πάρουν καμία επιδότηση.
Αστεία πράγματα.
Ότι έγινε σε όλα τα προηγούμενα οικονομικά σκάνδαλα θα γίνει.
Γράφτα στο σφουγγάρι, για τους περισσότερους.
Προφανώς, το καλύτερο σενάριο, να τιμωρηθούν κάποιοι υπάλληλοι (με αστείες ποινές) , έτσι για «ξεκάρφωμα», που λένε πάλι στο χωριό μου.
Κι όσοι τιμωρηθούν θα είναι ελάχιστο κλάσμα μπροστά στον αριθμό των εμπλεκόμενων.
Βέβαια τα πράγματα πλέον είναι οριακά και κάτι πρέπει να γίνει (να κάνουν). Δυστυχώς μάλλον έχουμε περάσει τη γραμμή που κάτι μπορούσε να γίνει.
Εν τω μεταξύ θα γίνουν εκλογές και ο λαός θα μοιράσει πάλι τα γνωστά συγχωροχάρτια. Και μάλιστα τζάμπα, πλέον.
Όλα θα τα πληρώσουν (όσο ακόμα θα μπορούν) τα συνήθη υποζύγια και οι νόμιμοι αγρότες.
Όλα αυτά τα ωραία και ελληνικά σε μια χώρα χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη (στο διηνεκές), χωρίς απολογία, διερεύνηση και τιμωρία κανενός (Λάθος. Με τιμωρία ενός).
Χωρίς, ακόμα, κτηματολόγιο και δασολόγιο, που έχουν πληρωθεί εκατό φορές από τον καθέναν μας.
Το μόνο ερώτημα είναι πού και πώς είναι το τέλος όλης αυτής της ιστορίας.
Και κάποια αυτονόητα και συνοδά ερωτήματα
Ήταν οι επιδοτήσεις μοχλός για εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη του Γεωργοκτηνοτροφικού τομέα όπως είναι η γενική άποψη;
Σε καμιά περίπτωση. Από τη δεκαετία του `80 διακηρυγμένος ήταν ο στόχος για μείωση του ποσοστού του αγροτικού τομέα στην οικονομία, που τότε βρίσκονταν περίπου στο 30%. Σήμερα βρίσκεται κοντά 3% στη συνεισφορά στο ΑΕΠ και γύρω στο 10% στην απασχόληση.
Αν σκοπός ήταν η ανάπτυξη τότε η αποτυχία είναι αυταπόδεικτη (εισάγουμε πλέον τα πάντα) και παταγώδης και θα πρέπει να απολογηθούν (και να τιμωρηθούν) γι` αυτό.
Και βέβαια αν ήταν σκοπός των επιδοτήσεων η ανάπτυξη τότε θα επιδοτούνταν η παραγωγή κι όχι τα… βοσκοτόπια. Ούτε θα δίνονταν επιδοτήσεις για εγκατάλειψη καλλιεργειών (αγρανάπαυση) και το θάψιμο παλιότερα της παραγωγής. Τα “δικαιώματα” κλπ.
Γιατί τότε δίνονταν και δίνονται ακόμα οι επιδοτήσεις;
Οι επιδοτήσεις δίνονταν όχι για την ανάπτυξη, αλλά για την «ομαλή μετάβαση», που λένε στην πολιτική αργκό.
Για να εγκαταλείψουν δηλαδή οι αγρότες την δραστηριότητα τους σταδιακά, βλέποντας ότι χρόνο με το χρόνο το εισόδημά τους θα μειώνεται, χωρίς να σημειώνονται σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις.
Σ` αυτή την κατεύθυνση είναι και η απόφαση να επιδοτούνται τα χωράφια κι όχι η παραγωγή.
(Πριν μερικές δεκαετίες σε συνέντευξη του Τόνυ Μπλερ (όπως τα θυμάμαι και μου έκαναν τεράστια εντύπωση, τότε) σε μεγάλη γερμανική εφημερίδα είπε ότι η Ευρώπη δεν θα επενδύσει στον αγροτικό τομέα. Με το επιχείρημα ότι κανείς νέος στην Ευρώπη δεν θέλει να γίνει αγρότης.
Εμείς θα επενδύσουμε, τόνισε, στις νέες τεχνολογίες και τη Βιομηχανία.
Στο εύλογο ερώτημα γιατί τότε δίνονται οι επιδοτήσεις, η απάντησή του ήταν σαφέστατη και ειλικρινέστατη.
Αυτό γίνεται για να έχουμε ομαλή μετάβαση χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις.)
Βεβαίως τότε στη χώρα μας κανείς δεν έλεγε τέτοια βδελυρά πράγματα.
Οι «προοδευτικοί» έλεγαν να ξεριζώνουμε τα αμπέλια και να βάζουμε αβοκάντο και ακτινίδια.
Στη συνέχεια ροδιές .
Και τελευταία να φυτεύουμε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες.
Για το καλό όλων.
Και προπαντός του κλίματος.
Βέβαια!
Τέτοιες ευαισθησίες και αγωνίες.
Να σε παίρνουν τα κλάματα.
Όσοι έχετε κουράγιο να διαβάσετε τα, τεκμηριωμένα, επισυναπτόμενα θα μια καλή εικόνα για το τι έγινε.
Έχει καμιά σημασία;
Μάλλον όχι.
(Οι περισσότεροι απλώς νοιάζονται να φύγει ο Μητσοτάκης (το γνωστό κίνημα με το γνωστό σύνθημα, που γράφει πλέον και νέα μέλη) και οι άλλοι απλώς να μείνει ο Μητσοτάκης. Τα υπόλοιπα έχουν, όποια, σημασία, απλώς για να υπηρετούν το σκοπό.)
Εξάλλου πόσοι ξέρουν από πού κατουράει το κατσίκι;
Αυτά τα ωραία.
Καλημέρα!
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.