Σε άρθρο μου στο ΒΗΜΑ πριν 3 χρόνια είχα αναφερθεί στο φαινόμενο της αυτολογοκρισίας μέσα στα πανεπιστήμια μας.
Του Αχιλλέα Γραβάνη από το iefimerida.gr
Μειοψηφίες που έχουν πάρει ως εργολαβία και επιτηδεύονται πολιτικά την ‘προοδευτικότητα’ επιτίθενται σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους, τον στοχοποιούν ως φασίστα, ακροδεξιό, τον προπηλακίζουν φραστικά κα φυσικά, απειλούν ακόμη και την ζωή του. Το αποτέλεσμα είναι λίγοι να αντέχουν αυτήν την στοχευμένη επίθεση, οι περισσότεροι οδηγούνται στην σιωπή, στην απομάκρυνση, στην αυτολογοκρισία, χαρακτηριστικό κυρίαρχο της πολιτικής των απολυταρχικών καθεστώτων: να φοβάσαι να μιλήσεις, να εκφράσεις άποψη, να απομονώνεσαι για να επιβιώσεις.
Το φαινόμενο της αυτολογοκρισίας δεν εντοπίζεται μόνο στα πανεπιστήμια (στον κατεξοχήν δηλαδή χώρο της ελεύθερης έκφρασης) αλλά και στην κοινωνία γενικότερα. Μειοψηφίες, ισχυρές πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, επιβάλουν με επιθετικό και οργανωμένο τρόπο την στοχοποίηση της διαφορετικής άποψης. Συγχέουν τα αναφαίρετα δικαιώματα τους να εκφράζονται να ζουν ελεύθερα ως μειοψηφίες με τον επίσης αναφαίρετο δικαίωμα των άλλων να έχουν διαφορετική άποψη και να την εκφράζουν επίσης ελεύθερα. Οι δεύτεροι οδηγούνται στην αυτολογοκρισία μην χαρακτηριστούν ομοφοβικοί, ρατσιστές, σεξιστές, εντέλει ακροδεξιοί και φασίστες, λες και αυτές οι εξαιρετικά αρνητικές συμπεριφορές δεν εντοπίζονται σε οπαδούς ακόμη και στελέχη της αριστεράς, ιδιαίτερα της σταλινικής της μορφής (η ιστορία της προσφέρει χιλιάδες παραδείγματα).
Μια ιδιότυπη ‘χωροφυλακή της πολιτικής ορθότητας’ καιροφυλακτεί και εφημερεύει, ιδιαίτερα στα κοινωνία δίκτυα, για τον εντοπισμό της άλλης ενοχλητικής άποψης και στοχευμένα της επιτίθεται μέχρι την σιώπηση της. Η χωροφυλακή αυτή μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη μεταπολεμική που τότε εστίαζε στους αριστερούς. Σε αντίθεση με την δεύτερη η πρώτη ενδύεται τον μανδύα της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Έτσι φτάνουμε στο άλλο άκρο, η πλειοψηφία να φοβάται να εκφράσει άποψη και τα επιχειρήματα της. Αλλά η ελευθερία έκφρασης άποψης αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας. Δικαιολογημένα λοιπόν έχει ξεκινήσει μια διεθνής συζήτηση για την νέα αυτή μορφή απολυταρχισμού, αυτή των Woke. Στην αρχή της πανδημίας επισήμανα δημόσια, διότι εξ αντικειμένου το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι, την μόλυνση από τον κορωνοιό των παράνομων μεταναστών και την συμμετοχή τους στην ανεξέλεγκτη διασπορά του ιού. Στόχος μου ήταν η ευαισθητοποίηση της πολιτείας για την περίθαλψη και τον εμβολιασμό τους (μέσω των ΜΚΟ μιάς και κρύβονταν από την επίσημη πολιτεία), ώστε να περιοριστεί όσο γίνεται μια από τις πολλές εστίες διασποράς του ιού.
