Κοινωνίες σε μεταίχμιο μετάβασης: Προκλήσεις και δυστοπίες - Το Υπαρξιακό θέμα της Ελλάδας.

https://youtu.be/4XT80vbCiEc?si=zIfylMiOysjBJ5Sk

Ο Δήμοσθένης Δαβέττας, καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης και εικαστικός, δημοσιογράφος επί τρεις δεκαετίες της Γαλλικής εφημερίδας  liberation συζητά στις "Αντιθέσεις" με τον Γιώργο Σαχίνη για τον κόσμο μας σήμερα. 

Στην εκπομπή παρεμβαίνει καταθέτει την οπτική του Απόστολος Αποστόλου, καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στα Πανεπιστήμια, Πάντειο, Πάντοβα, Ρώμης, Μιλάνου, στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Federiciana Ρώμης και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης.

Πώς στήθηκε η «παγίδα»

Αυγούστου 5, 2013 από seisaxthiablog

 Πάνος Παναγιώτου

Η σκληρή αλήθεια για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και  ο ρόλος των ξένων συμφερόντων – Οι «αλχημείες» που οδήγησαν τη χώρα στη σκληρή λιτότητα.

Η κατάσταση την οποία βίωσε η Ελλάδα μεταξύ 2010-2012 έμοιαζε με αυτή που είχε αντιμετωπίσει μετά το κραχ του 1929, όταν ήταν ενταγμένη στο Σύστημα του Χρυσού Κανόνα, έχοντας συνδέσει τη δραχμή στη στερλίνα. Το κραχ που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ εξελίχθηκε σε παγκόσμια κρίση και ύφεση, με αποτέλεσμα η Αγγλία να αναγκαστεί να εγκαταλείψει το Σύστημα του Χρυσού Κανόνα (στις 21 Σεπτεμβρίου του 1931) και να προχωρήσει σε υποτίμηση του νομίσματός της κατά 35% έναντι του αμερικανικού δολαρίου. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε σοκ στην αγγλόφιλη ελληνική κυβέρνηση, η οποία είχε επενδύσει τα τρία προηγούμενα χρόνια σε συναλλαγματικά αποθεματικά σε στερλίνα, με αποτέλεσμα οι απώλειες από την υποτίμηση του αγγλικού νομίσματος να είναι συντριπτικές για την ελληνική οικονομία, όπως ήταν και το πλήγμα στην πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας.

Οι διεθνείς επενδυτές έχασαν την εμπιστοσύνη τους στα ελληνικά ομόλογα και άρχισαν να πωλούν περιουσιακά στοιχεία σε δραχμή, αυξάνοντας το κόστος κρατικού δανεισμού και κάνοντας δύσκολη την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Με το 70% περίπου του εξωτερικού χρέους να είναι αγγλικών συμφερόντων, το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για συγχώρεση χρέους απορρίφθηκε από τους Άγγλους τραπεζίτες. Έτσι, η κυβέρνηση ξεκίνησε την προσπάθεια για την υιοθέτηση μιας πολιτικής μηδενικών ελλειμμάτων, περικοπών στις δημόσιες δαπάνες και λιτότητας, ώστε να παραχθούν πρωτογενή πλεονάσματα για να καταστεί δυνατή η αποπληρωμή του χρέους. Παράλληλα, επέβαλλε περιορισμούς στην κίνηση των κεφαλαίων για να αποφύγει την απόσυρση των καταθέσεων από τις τράπεζες.