Όλες οι χώρες που κατάφεραν να μας ξεπεράσουν οικονομικά και που είναι σε θέση να εκτρέφουν έναν συνεχώς αυξανόμενο πληθυσμό με ασφάλεια, πριν από όλα καταπολέμησαν τη διαφθορά – γεγονός που δρομολογήθηκε από ηγετικά άτομα όπως στη Σιγκαπούρη ή στη Νότια Κορέα, ή από κυβερνήσεις που δεν είχαν θεϊκές ικανότητες, αλλά απλά αγαπούσαν πραγματικά την πατρίδα τους. Σε κάθε περίπτωση, από την Οικονομία δεν εξαρτάται μόνο το δημογραφικό, αλλά η παιδεία μίας χώρας, η άμυνα, η ασφάλεια κοκ. – ενώ η νοοτροπία του πληθυσμού της δεν εξαρτάται από τη «φυλή» ή από το DNA του, αλλά από τον τρόπο διακυβέρνησης του. Από τα πρότυπα που του παρέχονται, δηλαδή από τα παραδείγματα προς μίμηση – τα οποία δυστυχώς στην Ελλάδα είναι σήμερα τα χειρότερα δυνατά. Ειδικά όσον αφορά το δείκτη του ακαθάριστου σχηματισμού παγίου κεφαλαίου, παρά το τεράστιο υπερδεκαετές επενδυτικό μας κενό, παραμένει στο 50% του επιπέδου προ κρίσης – αλλά και του μέσου ευρωπαϊκού. Οι συνέπειες του δε, έχουν άμεση σχέση με τις υποδομές των επιχειρήσεων και της χώρας – οι οποίες έχουν υποβαθμισθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, γεγονός που σημαίνει πως η πρόσφατη σιδηροδρομική τραγωδία είναι απλά μία από τις πολλές που θα μπορούσαν να συμβούν και ενδεχομένως μόνο η αρχή. «Πάμε και όπου βγει» είναι παντού η Ελλάδα.
.
Ανάλυση
Εισαγωγικά, είναι δεδομένο πως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ελλάδας είναι το δημογραφικό – όπου όμως δεν αναζητούνται από κανέναν οι αιτίες του που δεν είναι άλλες, από την οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από έναν πολύ απλό τρόπο – από τη σύγκριση της Ελλάδας, όσον αφορά την έκταση και τον πληθυσμό της, με άλλες χώρες, η οποία φαίνεται από τον παρακάτω πίνακα:
Εν προκειμένω φαίνεται καθαρά πως, παρά το ότι η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη έκταση από όλα τα άλλα κράτη, ο πληθυσμός της είναι πολύ μικρός και σε άμεση σχέση με το χαμηλό ΑΕΠ της – ενώ περιορίζεται συνεχώς, όταν στις άλλες χώρες αυξάνεται, όπως άλλωστε το ΑΕΠ τους. Λογικά βέβαια θα έπρεπε να προσθέσει κανείς εδώ και τη θαλάσσια επικράτεια μας, η οποία είναι πολύ μεγάλη και οικονομικά εκμεταλλεύσιμη – ενώ θα μπορούσε να είναι πολύ περισσότερο εκμεταλλεύσιμη, με κριτήριο τον υπόγειο πλούτο της και όχι μόνο.
Εξέλιξη του ΑΕΠ της Ελλάδας (μπλε στήλες, αριστερή κάθετος) και του Ισραήλ (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος).
Ο λόγος τώρα που περιορίζεται ο πληθυσμός της χώρας μας δεν είναι άλλος από το ότι, δεν είναι σε θέση η οικονομία μας να εκθρέψει περισσότερους – οπότε είτε μειώνονται οι γεννήσεις, λόγω του κόστους ζωής, είτε οι Έλληνες μεταναστεύουν, για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει στις άλλες χώρες του παραπάνω παραδείγματος – όπου στο παρελθόν είχαμε υψηλότερο ΑΕΠ τόσο από το Ισραήλ (γράφημα), όσο και από τη Νότια Κορέα ή τη Σιγκαπούρη.
Συνεχίζοντας, η αιτία της οικονομικής μας ένδειας, είναι ξεκάθαρα η κακοδιαχείριση εκ μέρους των κυβερνήσεων μας – αφού από πολλές διαφορετικές πλευρές η χώρα μας είναι πάμπλουτη, συγκριτικά με πολλά άλλα κράτη. Διαθέτουμε μεγάλο ορυκτό πλούτο, φυσικές ομορφιές, πολιτιστικό πλούτο, εύφορη γη, ιδανικό κλίμα και τόσα πολλά άλλα που δεν διαθέτουν τα παραπάνω κράτη – οπότε το πρόβλημα μας δεν μπορεί να είναι άλλο από το ότι, δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε σωστά.
Ακόμη χειρότερα τα σπαταλάμε, ειδικά τα τελευταία χρόνια των μνημονίων, με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και με τους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής – έως ότου δεν θα μας ανήκει πια τίποτα. Έως εκείνη τη στιγμή που θα αλλάξει το ιδιοκτησιακό μας καθεστώς (ανάλυση) – οπότε αφενός μεν θα εγκαταλείψουν τη χώρα μας ακόμη περισσότεροι, αφετέρου όσοι παραμείνουν θα είναι σκλάβοι χρέους που θα εργάζονται με εξευτελιστικές συνθήκες και μισθούς, για τους νέους ιδιοκτήτες της Ελλάδας.
Γιατί σκλάβοι χρέους; Απλούστατα, επειδή το δημόσιο χρέος μας συνεχίζει να αυξάνεται (ξεπέρασε τα 400 δις €, όταν χρεοκοπήσαμε με 300 δις €), το ιδιωτικό επίσης (πάνω από 410 δις €, εκ των οποίων τα 260 δις € κόκκινο, πηγή) ενώ οι κυβερνήσεις μας παράγουν μόνο ελλείμματα και χρέη που χρηματοδοτούν με δανεικά.
Εν προκειμένω, ακόμη και η πρόσφατη άνοδος του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας μας, στηρίζεται στην ιδιωτική κατανάλωση (αύξηση κατά 9,5% στο ενιάμηνο, με συμβολή 6,5% στο ΑΕΠ) και πολύ λιγότερο στις επενδύσεις (αύξηση 6,9% του ακαθάριστού σχηματισμού παγίου κεφαλαίου, με συμβολή όμως μόλις 0,9% στο ΑΕΠ) – ενώ οι καθαρές εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών (=εισαγωγές – εξαγωγές) συνέβαλαν αρνητικά στο ΑΕΠ μας, με -1,5% στο ενιάμηνο.
Εύλογα, αφού το εμπορικό μας έλλειμμα εκτοξεύθηκε στα ύψη στο σύνολο του 2022, στα 38,3 δις € (γράφημα), ενώ τα τουριστικά μας έσοδα, παρά την άνοδο τους, θα είναι της τάξης των 18 δις € – με αποτέλεσμα το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών να διαμορφωθεί στα 20 δις €. Ένα μικρό μόνο μέρος του δε οφείλεται στην άνοδο των τιμών των πετρελαιοειδών – περί τα 7 δις € από την αύξηση του.
Την ίδια στιγμή, η άνοδος του ΑΕΠ μας ανά τρίμηνο το 2022, παρά τις ανόητες θριαμβολογίες της κυβέρνησης, ήταν φθίνουσα – από 7,9% το πρώτο τρίμηνο, στο 7,1% το δεύτερο και στο 2,8% στο τρίτο. Παράλληλα, οι πραγματικοί μισθοί των εργαζομένων και το διαθέσιμο εισόδημα τους, λόγω του πληθωρισμού, περιορίζονται συνεχώς – κάτι που θα αποβεί μελλοντικά εις βάρος της ιδιωτικής κατανάλωσης, οπότε του ΑΕΠ και των αποταμιεύσεων που μειώθηκαν ήδη κατά 4,5 δις € μόνο τον Ιανουάριο (πηγή).
Ειδικότερα, οι μέσοι ονομαστικοί μισθοί αυξήθηκαν κατά 5,25% το 2022 στα 1.176,5 € ανά άτομο, όταν όμως ο πληθωρισμός κατά 9,7% – οπότε οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν κατά 4,45%, αν και στην ουσία πολύ περισσότερο, λόγω της διπλάσιας ανόδου των τροφίμων και της εκτόξευσης των ενοικίων.
Πού οφείλεται τώρα η κακοδιαχείριση; Πιθανότατα στη διαφθορά που έχει επικρατήσει στην Ελλάδα, μετά το 1980 – σημειώνοντας τη γνωστή ρήση, σύμφωνα με την οποία «Όταν η υφαρπαγή, η κλοπή καλύτερα γίνεται τρόπος ζωής για μία ομάδα ανθρώπων σε μία κοινωνία, τότε με την πάροδο του χρόνου αναπτύσσεται ένα νομικό σύστημα από αυτήν την ομάδα που νομιμοποιεί την κλοπή και ένας ηθικός κανόνας που την επιβραβεύει».
