Ιάκωβος Πατάτσος

Από Πεγειώτης Γιάννης 

Ο Μιχάλης Διομήδους μαρτυρεί τα βασανιστήρια και την οσιακή στάση του Ιάκωβου Πατάτσου – Άγνωστες πληροφορίες για τα πουργατωρια του Σεραγίου

Προσθετες πληροφορίες για το πογκρομ του 1956

Ο συγκρατούμενος του Πατάτσου στο ανακριτήριο Σεραγίου

Ο Μιχάλης Διομήδους μαρτυρεί τα βασανιστήρια και την οσιακή στάση του Ιάκωβου Πατάτσου – Άγνωστες πληροφορίες

Η παρουσία του αδίκως συλληφθέντος Μιχάλη Διομήδους στον Αστυνομικό Σταθμό του Σεραγίου πλάι στον Ιάκωβο Πατάτσο, αποτελεί πολύτιμη συμβολή στη μορφοποίηση της συνολικής εικόνας του βίου και των μαρτυρίων του Ιάκωβου Πατάτσου. Ο Διομήδους περιέγραψε λεπτομερώς τις είκοσι μια μέρες της κράτησής του στο Σεράι, οι οποίες συμπίπτουν με τις μέρες των σκληροτέρων βασανιστηρίων που υπέστη ο Πατάτσος στα χέρια Βρετανών ανακριτών και Τουρκοκυπρίων Επικουρικών. Με βασανιστική ηχητική και οπτική έκθεση στο μαινόμενο τουρκικό πλήθος που ζητούσε εκδίκηση και λιντσάρισμα των δύο συλληφθέντων.

Από την πρώτη νύχτα και την επόμενη μέρα, ο Πατάτσος είχε πρησμένο πρόσωπο και πρησμένα μάτια.

Ο Διομήδους είχε την ευκαιρία να συνομιλεί με τον Πατάτσο για τα βασανιστήρια που υπέστη. Συνομίλησαν αρκετές φορές. Γι’ αυτό και η μαρτυρία του είναι σοβαρή και αξιόπιστη. Τον έλουζαν με νερό, τοποθετούσαν την κεφαλή του σε κουβά γεμάτο νερό για τη δοκιμασία του τεχνητού πνιγμού, μια από τις πέντε τεχνικές που τελειοποιούσαν οι βασανιστές στη Λευκωσία. Τον υπέβαλλαν επίσης σε καθημερινό συνεχή ξυλοδαρμό. Το τράβηγμα των νυχιών με εργαλεία ήταν επίσης ένα εκ των βασανιστηρίων στο σώμα του Ιάκωβου και άλλα που αδυνατεί ο άνθρωπος να τα περιγράψει. Μαρτυρά ο Διομήδους: «Πολύ συχνά βλέπαμε τον Πατάτσο να οδηγείται στον πρώτο όροφο του κτηρίου και όταν επέστρεφε τον έφερναν κυριολεκτικά κωλοσυρτό. Στη διάρκεια της κράτησής του, τον κτύπησαν και τον βασάνισαν πολύ. Συχνά φαινόταν ξαναχτυπημένος».

Η πιο ολοκληρωμένη εξέγερση

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

📌 «Sic semper tyrannis!» - Έτσι πάντα στους τυράννους

Επανάσταση δεν έγινε στις 19 Οκτωβρίου 2025 στα κατεχόμενα. Επανάσταση έγινε την 21η Οκτώβρη 1931 και μάλιστα μια από τις πιο ολοκληρωμένες εξεγέρσεις του κυπριακού Ελληνισμού. Μια επανάσταση με την οποία δεν ασχολείται ιδιαίτερα ούτε η Βουλή ούτε τα κόμματα, το Υπουργείο Παιδείας, το Προεδρικό και η ίδια η κοινωνία, παρόλο που αποτελεί -μετά την ΕΟΚΑ- το μεγαλύτερο αντιαποικιακό ξέσπασμα του λαού μας. 94 χρόνια μετά, οι ανακοινώσεις θα είναι μετρημένες (μπορεί και για καλό) και δεν θα δοθεί η δέουσα σημασία στη μεγάλη επέτειο της πιο ολοκληρωμένης, συλλογικής, κοινωνικής και εθνικής εξέγερσης του κυπριακού λαού -μαζί με την 1η Απρίλη.

Η εξέγερση δεν θα συζητηθεί στη Βουλή, νομοσχέδιο δεν θα κατεβεί, «νόμος» δεν θα θεσπιστεί. Αλλά η 21η Οκτώβρη έπρεπε να τιμάται μαζί με τις άλλες, σπουδαίες ημερομηνίες του κυπριακού και όχι μόνο Ελληνισμού. Διότι αυτή η εξέγερση αποτέλεσε και το τέλος της αθωότητας για όσους πίστεψαν πως οι Εγγλέζοι ήταν διαφορετικοί από τους Οθωμανούς. Οι φόροι του σερ Ρόναλντ Στορς, η ανέχεια του λαού, η παραίτηση των μελών του Νομοθετικού Συμβουλίου και η έκκληση για συμφιλίωση και αγώνα για ένωση με τη μητέρα Ελλάδα, οδήγησαν στο μεγάλο κύμα διαμαρτυρίας, με τον λιθοβολισμό και την πυρπόληση του Κυβερνείου -μια υπέροχη φλόγα κάλυψε τον ουρανό της Λευκωσίας, εκείνη την 21η Οκτωβρίου. 

Η μαζική βία επιβεβαιώνει πως αυτοί οι στυγνοί αποικιοκράτες δεν ήταν στην Κύπρο για να κάνουν δρόμους ή κοινωνικές ασφαλίσεις και ο 15χρονος Ονούφριος Κληρίδης δολοφονείται στη Λευκωσία. Στην Κερύνεια, ο Λοΐζος Λοϊζίδης πέθανε από τα βασανιστήρια, ενώ στα Μανδριά Λεμεσού, ο γέροντας Ιωάννης Σαλλούης, λογχίστηκε από στρατιώτη του στέμματος και απεβίωσε. 

Στην Κύπρο μιλούμεν ελληνικά... Αλλά πιο πολύ απ’ όλα, μιλούμεν μνήμη.

Ακούγεται ως ύβρις η ερώτηση:

-Νιώθετε Ελληνίδα ή Κυπρία;

 Ποια είναι η πατρίδα σας;

Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη απαντά χωρίς εκδίκηση, χωρίς κραυγή. Η φωνή της δεν είναι εθνική. Είναι θεατρική. Δηλαδή υπαρξιακή. Και γι’ αυτό πιο ελληνική απ’ όσο αντέχει η Αθήνα.

-Στην Κύπρο μιλούμεν ελληνικά, κυρία Λοβέρδου. Αλλά πιο πολύ απ’ όλα, μιλούμεν μνήμη.

Του Μάνου Λαμπράκη 

Στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας Το Βήμα, της 7ης Σεπτεμβρίου 2025, στη συνέντευξη που φιλοξενείται στο ένθετο BΗΜΑgazino, η δημοσιογράφος Μυρτώ Λοβέρδου απευθύνει στην εμβληματική ηθοποιό Δέσποινα Μπεμπεδέλη την εξής ερώτηση:

«Νιώθετε Ελληνίδα ή Κυπρία; Ποια είναι η πατρίδα σας;»

Η Μπεμπεδέλη βρισκόταν χθες στην Αθήνα, στο Εθνικό Θέατρο, για να παρουσιάσει την παράσταση «Εκ κοιλίας μητρός μου»– παρούσα, αθόρυβη και μεγαλόπρεπη, σαν μάρτυρας ενός θεάτρου που όλο χάνεται. Η ίδια, επί δεκαετίες, χτίζει υπομονετικά μια καλλιτεχνική γέφυρα που ενώνει τον Ελληνισμό της Κύπρου με τον πυρήνα της νεοελληνικής θεατρικής ζωής. Και την ώρα που προσφέρει το σώμα της στη μνήμη και στην ποίηση, της υποβάλλεται ένα ερώτημα που δεν ανήκει στην τέχνη αλλά στην ψυχρή διοικητική λογική της «ταυτότητας».

Γιατί όταν μια δημοσιογράφος της μητροπολιτικής πρωτεύουσας ρωτά μια Κύπρια καλλιτέχνιδα αν νιώθει «Ελληνίδα ή Κυπρία», δεν θέτει ζήτημα βιογραφίας. Επικυρώνει μια υπόγεια διάσπαση. Δεν πρόκειται για άγνοια. Πρόκειται για αποκαλυπτική στιγμή μιας κρατικής και πολιτισμικής αντίληψης που βλέπει το «έθνος» σαν εταιρική ταμπέλα, και τους ανθρώπους του σαν φορείς ISO. Είναι μια φαινομενικά «ουδέτερη» ερώτηση που φέρει μέσα της ολόκληρο τον ηγεμονισμό της πρωτεύουσας – αυτήν την εγγεγραμμένη αλαζονεία που θεωρεί την περιφέρεια προσάρτημα και τους Κυπρίους ως «άλλους», μέχρις αποδείξεως του εθνικώς ανήκειν.

Οι μαγκιές, κ. Μητσοτάκης, με τη Τουρκία, όχι με την Κύπρο"

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ-

■ Στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, που παραχωρεί στο περιθώριο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να συντηρήσει ένα θέμα, για το οποίο γνωρίζει πολύ καλά ότι οι δικές του υποχρεώσεις παραμένουν μετέωρες. Αυτά,  που θα έπρεπε να κάνει με τις θαλάσσιες έρευνες και την πόντιση του καλωδίου, παραμένουν εν πολλοίς «παγωμένα». Έμειναν στην Κάσο! 

■ Γιατί, όμως, να θέλει ο Έλληνας Πρωθυπουργός να συντηρήσει τη… διαφορά; Σκοπίμως διατηρεί αυτή τη ρητορική. Για να μην κάνει τα επόμενα βήματα, όπως είχε δεσμευθεί. Να διασφαλίσει, δηλαδή, να προχωρήσουν οι εργασίες του έργου χωρίς τις όποιες παρενοχλήσεις από τουρκικής πλευράς.

■ Από τη στιγμή, που θέλει να τα λέει «έξω από τα δόντια», αν και στην Κάσο η αντίδραση ήταν… ξεδοντιασμένη, θα πρέπει να δηλώσει και τι συζητήσεις έγιναν, μέχρι σήμερα,  με την Τουρκία. Τι συζήτησαν οι υπουργοί Εξωτερικών, Ελλάδος και Τουρκίας, Γεώργιος Γεραπετρίτης και Χακάν Φιντάν και τι προτίθεται να κουβεντιάσει στις 24 Σεπτεμβρίου, με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στη Νέα Υόρκη. 

■ Και γιατί να συζητήσει το θέμα με τον Ερντογάν;  Εξαρτώνται από τον Τούρκο Πρόεδρο τα επόμενα βήματα;

■ Είναι σαφές με τα  όσα παρακολουθούμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναζητεί τρόπο να μην κάνει τις έρευνες, φοβούμενη την τουρκική αντίδραση. Ενόψει τούτου επιχειρεί να φορτώσει το αδιέξοδο και τυχόν κατάρρευση του έργου στην Κύπρο. Στην «αδελφή Κύπρο», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε. 

Σταύρος Λυγερός - Η αλήθεια για το καλώδιο Ελλάδας-Κύπρου και οι υπεκφυγές Μητσοτάκη

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/Qaf9A9_IUrk?si=gUiA5hu1yT_ffjqW

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Συγκινητική η στιγμή του Εθνικού Ύμνου στο Κύπρος - Ελλάδα

Έλληνας παίκτης από την Κύπρο, με το τατουάζ της ελληνικής σημαίας στο χέρι, στάθηκε σήμερα απέναντι στην ομάδα της μητέρας πατρίδας.

Οι παππούδες & οι πατεράδες μας ήταν Έλληνες, είμαστε Έλληνες, το ίδιο και τα παιδιά μας

Γιώργος Τασιόπουλος 

Η κορυφαία στιγμή της συνάντησης σε αγώνα των εθνικών ομάδων μπάσκετ των Ελλήνων, Κυπρίων και Ελλαδιτών, όταν από κοινού εψάλη ο Εθνικός μας Ύμνος εις την Ελευθερίαν!

Ο κοινός μας εθνικός ύμνος, ο  "Ύμνος εις την Ελευθερίαν", ως ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι μια διαρκής υπόμνηση ότι η Κύπρος είναι τόσο κοντά! 

Και ας αποτελεί η  απαγγελία του μια διαρκή, ενοχλητική υπενθύμιση για όσους δεν εννοούν να το χωνέψουν.

Η ιστορία της καθιέρωσης του "Ύμνου εις την Ελευθερίαν" ως εθνικού ύμνου της Κυπριακής Δημοκρατίας 

Το είχαν… ξεχάσει;

Η Κύπρος κατάφερε να έχει τον ίδιο εθνικό ύμνο με την «μητέρα» Ελλάδα με ένα «κόλπο» που εφάρμοσε ο πρώτος Πρόεδρος της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Η ιστορία του «άγνωστου εθνικού μας ύμνου» είναι μεν εντυπωσιακή αλλά λιγότερο γνωστή.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:
Δύο χρόνια μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 1960, η Κύπρος είχε τον δικό της ύμνο. Δεν λεγόταν εθνικός ύμνος, λεγόταν κρατικός ύμνος και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ.

Η κλεψύδρα αδειάζει και σε λίγο η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη...

Το πλοίο Fugro Gauss εγκατέλειψε τις έρευνες γύρω από την Κύπρο και επέστρεψε στη βάση του μετά τις τουρκικές απειλές. Ο ελληνισμός στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι πια de facto περιορισμένος στα 6 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων με την Τουρκία να επιβάλλει τη θέλησή της κι εμας να υποτασσόμαστε. 

Ή πραγματικότητα αυτή υπάρχει ήδη από το αντίστοιχο περιστατικό της Κάσου. Κι όμως δεν φαίνεται να υπάρχει προβληματισμός ούτε στην κυβέρνηση ούτε στην αντιπολίτευση γι αυτό. Μπορεί η αντιπολίτευση να βρίσκει αλλά θέματα να ασκήσει δριμεία κριτική, όμως στην εξωτερική πολιτική, σε ζητήματα που αφορούν την ύπαρξη της Ελλάδας ως κυρίαρχο κράτος, δεν έχει αρθρωθεί κουβέντα. 

Το ότι το περιστατικό συνέβη αυτή τη φορά στην Κύπρο δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να λειτουργούν ως μία δύναμη, όχι μόνο επειδή πρόκειται για το ίδιο έθνος, αλλά και γιατί μόνο έτσι δημιουργούν ισχύ που μπορεί να ασκήσει έλεγχο στην Ανατολική Μεσόγειο και να ματαιώσει τη γαλάζια πατρίδα. Γι αυτό όμως πρέπει να υπάρχει και η αντίστοιχη βούληση.

Χαρίτα Μάντολες: Η συγκλονιστική μαρτυρία της γυναίκας-συμβόλου της Κύπρου στο NEWS 24/7

Χαρίτα Μάντολες Κύπρος 1974-2024, Βίντεο-Ντοκιμαντέρ του NEWS 24/7

Στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ “Κύπρος 1974-2024-Οι άνθρωποι που δεν ξέχασαν”, το NEWS 24/7 μίλησε με ανθρώπους που βίωσαν το τραύμα της εισβολής. Η μαρτυρία της Χαρίτας Μάντολες, συμβολικής μορφής της τραγωδίας.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ

20 Ιουλίου 2024

Η Χαρίτα Μάντολες αποτελεί μία γυναίκα – σύμβολο για την ιστορία της κυπριακής τραγωδίας του 1974. Η ίδια ήταν 27 ετών με δύο παιδιά, όταν είδε να σκοτώνονται μπροστά στα μάτια της ο σύζυγός της, ο πατέρας της, οι δύο γαμπροί της, ο θείος και νονός της και ο ξάδελφός της, καθώς και άλλα έξι άτομα.

Από την τουρκική εισβολή κι έπειτα, η Χαρίτα Μάντολες έδωσε έναν τεράστιο αγώνα, τον οποίον συνεχίζει μέχρι σήμερα, για τους αγνοούμενους της Κύπρου, εξ ου και το προσωνύμιο “η μάνα των αγνοουμένων”, αλλά και για δικαιοσύνη στο νησί. Ήταν πάντοτε στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων, τραγική φιγούρα με τις φωτογραφίες των δικών της στα χέρια, ενώ η ίδια, 37 χρόνια μετά τον πόλεμο, είχε πάει στα Κατεχόμενα και είχε υποδείξει το σημείο της εκτέλεσης των 12 ανθρώπων που υπήρξε μάρτυρας.

Στο πλαίσιο του βίντεο-ντοκιμαντέρ “Κύπρος 1974-2024: Οι Άνθρωποι που δεν ξέχασαν” του NEWS 24/7, η Χαρίτα Μάντολες, η συμβολική μορφή της τραγωδίας, καταθέτει τη συγκλονιστική μαρτυρία της, εξιστορώντας με λεπτομέρειες την φρίκη που βίωσε τον Ιούλιο του 1974 και τα σοκαριστικά περιστατικά που την στιγμάτισαν, αλλά και περιγράφοντας το πώς «βρέθηκε ο τάφος της Ελιάς με τα 12 λείψανα».

Κενάν Αγιάς: Καταδικάστηκα επειδή είμαι Κούρδος – Τι είπε στον «Φ» μέσα από τις γερμανικές φυλακές

Αλέκος Μιχαηλίδης 19 Ιουλίου 2025

Η επιστροφή του στην Κύπρο παρουσιάζει κωλύματα λόγω ολιγωρίας των γερμανικών Αρχών, παρόλο που το κυπριακό Υπουργείο Δικαιοσύνης ζήτησε την άμεση μεταφορά του βάσει του άρθρου 4(5) της Απόφασης-Πλαίσιο 208/909/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η καθυστέρηση συνιστά, επίσης, σοβαρή παραβίαση του άρθρου 51 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μέσω του «Φ», εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του Ευστάθιου Ευσταθίου που απεβίωσε πρόσφατα σημειώνοντας πως «αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για την ελευθερία του κυπριακού λαού, υπερασπιζόμενος τις αξίες του κυπριακού Ελληνισμού». Εκφράζει, επίσης ευγνωμοσύνη για τον κυπριακό λαό, ο οποίος «είδε αυτή την ιστορική υπόθεση ως ζήτημα ιστορικής τιμής και την προσέγγισε σε αυτή τη βάση».

Για ακόμα μια φορά, εξηγεί πως η υπόθεση στήθηκε εναντίον του για να ικανοποιηθεί ο Ερντογάν.

Καταγγέλλει το γερμανικό σωφρονιστικό σύστημα, εκφράζει ανυπομονησία για την επιστροφή του στην Κύπρο και παίρνει θέση για τις εξελίξεις στο μέτωπο του κουρδικού αγώνα. 

Υπογραμμίζει πως η κυπριακή κυβέρνηση έπαιξε ρόλο στο θέατρο του παραλόγου που ολοκληρώθηκε με την καταδίκη του. Καταλήγει, όπως, πάντα με την ευχή για απελευθέρωση της Κύπρου και του Κουρδιστάν.

Κενάν, είσαι έτοιμος να επιστρέψεις στην Κύπρο μετά την απόρριψη της έφεσής σου από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Γερμανίας;

Η υπόθεση ολοκληρώθηκε μετά από δύο χρόνια και το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. Ήταν μια υπόθεση που διεξήγαγε η γερμανική δικαιοσύνη για να ευχαριστήσει τον Ερντογάν. Κατέληξε σε μια βαριά ποινή (σ.σ. 4,5 χρόνια φυλάκισης) χωρίς καμιά νομική βάση και στην πραγματικότητα, η Γερμανία και η Ευρώπη πρόδωσαν τα δημοκρατικά νομικά δικαιώματα προκειμένου να ευχαριστήσουν τον Ερντογάν. Δικάστηκα για τη σκέψη μου σε μια υπόθεση πολιτική. Είμαι θύμα της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Γερμανίας-Τουρκίας και αν δεν ήμουν Κούρδος, δεν θα δικαζόμουν.

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός - Απαγχονίστηκε την 9η Ιουλίου 1821

Άλλα κείμενα για την ηρωική επανάσταση των Ελλήνων της Κύπρου και τον ηρωικό θάνατο του αρχιεπισκόπου Κυπριανού ΕΔΩ

«Θνήσκε υπέρ πίστεως ☦ και μάχου υπέρ πατρίδος … 

καθότι οι υπέρ πίστεως και πατρίδος αγωνιζόμενοι,

 και υπό Θεού στεφανούνται  🙌, 

και παρά τοις ανθρώποις εγκωμιάζονται. 🌸»

{ γραφέν υπό αυτού του ιδίου ✍του Εθνομάρτυρος 🌹Αρχιεπισκόπου Κυπριανού είς το Ιδρυτικόν Έγγραφον της Ελληνικής Σχολής Λευκωσίας }

🔸Γράφει μεταξύ άλλων ο γεραρός και οτρηρός Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων { επιστολή εκ των αρχείων του με ημερομηνία 21 Αυγούστου 1816 } προς τον μαχαιριώτην Αρχιεπίσκοπον :

" Εγώ δε, Μακαριώτατε Δέσποτα ☦ , όλων τούτων δι όλου πειραθείς εις την μικράν άμα τε και μεγάλην μετά της θεσπεσίας σου ψυχής παροικίαν μου, αναλογίζομαι καθ εκάστην τον πλατύν και ευώδη λειμώνα των αρετών σου 🌸. Και ως μέλιττα μικρά 🐝περιϊπτάμενος με την διάνοιαν , επαινώ και κηρύττω μετ' ευφημίας τα ακήρατα των κατορθωμάτων σου άνθη "

Προέφη - ούτως ειπείν - ο Οικονόμος την μαρτυρικήν ομολογίαν του Ανδρός 🌹 ολίγον τι ύστερον...

Και πράγματι : Μόλις ανεφάνησαν εις το προσκήνιον οι πρώτες βαρβαρότητες { διήγησις του Άγγλου περιηγητού John Carne  περί των τραγικών σκηνών του Ιουλίου 1821 } , τότε αφόβως ο Κυπριανός , με επικείμενο τον κίνδυνον της ιδίας αυτού ζωής και ένδακρυς περί των διαδραματιζομένων σφαγών και δηώσεων , ερωτώμενος διατί δεν εγκαταλείπει τη Μεγαλόνησο ανεκοίνωσε την αμετάθετον του απόφασιν να παραμείνει έως άκρας θυσίας εαυτού 🥀 προς υποστήριξιν του βασανιζομένου ποιμνίου του ...

Σε άλλο σημείο αναφέρει ο αοίδιμος Οικονόμος τα εξής :

" Απεστάλης από τον ουρανόν ποιμήν αγαθός, δια να ποιμαίνης το λογικόν σου ποίμνιον και με λόγον, και με έργον, και με πράξιν, και με διδασκαλίαν, και με αυτήν εάν τύχη την ανεκτίμητόν σου ψυχήν. 

Η 9η Ιουλίου 1821 και ο Βασίλης Μιχαηλίδης (1849/1853-8 Δεκεμβρίου 1917)

Κύπρος, 9 Ιουλίου 1821:

Τιμή και Δόξα στους Έλληνες της Κύπρου, που επαναστάτησαν, στα 1821!! 

Ημέρα ντροπής, για την πολιτική τάξη και τους κατά καιρούς ιθύνοντες του Υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας, που κρατούν άγνωστο στους Ελλαδίτες και ειδικά στους νέους, την Επανάσταση στην Κύπρο, αλλά και τον Εθνικό ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη και το έργο του.

Η 9η Ιουλίου 1821 και ο Βασίλης Μιχαηλίδης (1849/1853-8 Δεκεμβρίου 1917)

Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,

κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,

κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.

Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!

Στις 9 Ιουλίου φέτος συμπληρώνονται 204 χρόνια από τον απαγχονισμό του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και άλλων Κυπρίων επισκόπων από τον Τούρκο κατακτητή.

 Ήταν η πρώτη θυσία Κυπρίων για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά της μαρτυρικής Κύπρου από τη μακρόχρονη τούρκικη σκλαβιά. 

Ο Βασίλης Μιχαηλίδης έγραψε το βαθυστόχαστο ποίημα «Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία Κύπρου» που έγινε ο εθνικός, θα ’λεγα, ύμνος της Κύπρου και η ηρωική αντίσταση του λαού μας ενάντια στη δουλεία.

Αλλά ας δούμε πρώτα για τον δημιουργό αυτού του έπους. Ο Βασίλης Μιχαηλίδης ο εθνικός ποιητής-σύμβολο της Κύπρου, γεννήθηκε στο Λευκόνοικο της Μεσαορίας με τη χρονιά γέννησής του να είναι ανακριβής μιας ούτε και ο ίδιος γνώριζε πότε ακριβώς γεννήθηκε. Οι πηγές την τοποθετούν από το 1849 έως το 1853.

ΜΟΕ Παγίδα - Αποναρκοθέτηση με εγκλωβισμό πληθυσμών και προέλαση αρμάτων (ΒΙΝΤΕΟ)

Έστειλαν τα αντιαρματικά «Μίλαν» στην Ουκρανία, έφεραν τα «Spike»

Κυριακη 06 Απρ 2025

Γιάννος Χαραλαμπίδης

Τα ΜΟΕ δεν δημιουργούν μόνο σχέσεις «καλής γειτονίας» μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και δη μεταξύ «δυο οντοτήτων» - εφόσον το σημερινό ψευδοκράτος θα αναγνωριστεί είτε ως συνιστών κράτος είτε ως σκέτο κράτος σε περίπτωση λύσης - αλλά εγείρουν ζήτημα ασφάλειας των ελεύθερων περιοχών και των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το θέμα της ανασφάλειας θα είναι οξύτερο απ’ ό,τι είναι σήμερα, εάν, τελικώς, γίνει η λεγόμενη αποναρκοθέτηση. Υπό αυτές τις συνθήκες, γεννάται ζήτημα που αφορά στην ευκολότερη προέλαση των πάσης φύσεως Μηχανοκίνητων Μονάδων, από άρματα μάχης ώς εκείνα της μεταφοράς προσωπικού.

Τα τρία σημεία στην περιοχή Δάλι - Λύμπια

Κύπρος:"Πλύση εγκεφάλου με τις ευλογίες του υπουργείου Παιδείας"

"....Σε μια δική τους σελίδα διαβάζω μια αγγελία αυτού του Ομίλου: «Αναζητούμε Τούρκους & Ελληνόφωνους εθελοντές για να συμβάλλουν στο έργο μας!», λέει.

 Οι Τούρκοι είναι οι Τούρκοι, οι Έλληνες δεν είναι Έλληνες είναι Ελληνόφωνοι. Κάποιοι που από διαβολική συγκυρία μιλούν ελληνικά. Χρειάζεται κάτι άλλο για να καταλάβουμε τι είδους επιμόρφωση κάνουν σε μαθητές 13 με 17 χρόνων;..."

Πλύση εγκεφάλου με τις ευλογίες του υπουργείου Παιδείας

Άριστος Μιχαηλίδης

Σε μια χώρα όπου το Κοινοβούλιό της ψήφισε νομοθεσία ώστε να μην γίνεται στα σχολεία «ολιγόλεπτη αναφορά» ως ιστορική υπόμνηση στην επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος, και απολογήθηκε γονατιστό στους κατακτητές γιατί υπήρξε αυτή η «πρόθεση», γιατί προκαλείται σάλος που μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση ανέλαβε την επιμόρφωση των μαθητών; Και μάλιστα σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας; Αναμενόμενο ήταν.

Φτάσαμε πλέον σε οριακά σημεία, μια σπρωξιά μένει για να πάμε όλοι μαζί στο βάραθρο να ξεμπερδεύουμε. Μια ΜΚΟ, Όμιλος Ιστορικού Διαλόγου και Έρευνας λέγεται, δραστηριοποιείται στους τομείς της εκπαίδευσης της ιστορίας, της ειρήνης, της πολυπολιτισμικότητας, τέτοια.

Οργανώνει και επισκέψεις μαθητών στα κατεχόμενα. Και μέσω εγκυκλίων από σχολεία, σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, δέχεται αιτήσεις από μαθητές για συμμετοχή στα προγράμματά της. Με μεγάλη επιτυχία, μάλιστα. Διότι, σε μια σχετική αναφορά διάβασα ότι στα 20 χρόνια δράσης (τώρα είναι 22 τα χρόνια) είχε επιμορφώσει «περισσότερους από 2.000 εκπαιδευτικούς στη διδασκαλία της ιστορίας» και είχε προσφέρει «δραστηριότητες που σχετίζονται με την Εκπαίδευση για έναν Πολιτισμό Ειρήνης σε περισσότερους από 7.500 μαθητές και 2.500 εκπαιδευτικούς».

Δηλαδή, μια ΜΚΟ εκπαιδεύει μαθητές και εκπαιδευτικούς υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας. Αυτά τα προγράμματα υλοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια από τον Όμιλο και χρηματοδοτούνται από το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας. Περιλαμβάνονται και επισκέψεις μελέτης και στις δυο πλευρές της Πράσινης Γραμμής («δυο διακοινοτικές επισκέψεις μελέτης σε σημαντικές τοποθεσίες εκατέρωθεν της Πράσινης Γραμμής»), αλλά αυτό που ξεσήκωσε αντιδράσεις είναι το ότι εστάλη εγκύκλιος από σχολεία σε γονείς για συμμετοχή των παιδιών τους και ανάμεσα σε άλλες δράσεις υπήρχε και επίσκεψη στο λιμανάκι της Κερύνειας.

Αξιόλογη πρωτοβουλία της Κύπρου υπέρ των Χριστιανών Συρίας και Λιβάνου

Η Κυπριακή Κυβέρνηση διόρισε την κα Θεσσαλία-Σαλίνα Σιάμπου (ΦΩΤΟ) ως Ειδική Εκπρόσωπό της για τις Θρησκευτικές Ελευθερίες και την Προστασία των Μειονοτήτων στη Μ. Ανατολή

Πολυμερείς επαφές της κας Σιάμπου με Χριστιανούς ηγέτες με έμφαση στις εξελίξεις στη Συρία
Επαφές με τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της περιοχής

Η Κυπριακή Κυβέρνηση προετοιμάζει παρέμβαση του Υπουργού Εξωτερικών στο επερχόμενο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε., που θα πραγματοποιηθεί στις Βρυξέλλες, στις 27 Ιανουαρίου 2025.

Η κυβέρνηση της Ελλάδας να κάνει το ίδιο και να στηρίξει την κυπριακή πρωτοβουλία, αξιοποιώντας και τη θέση του μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

του Γιάννη Πεγειώτη

Είχαμε και παλαιότερα σημειώσει την πρακτικότητα στις συντονισμένες ενέργειες της Κυπριακής Κυβέρνησης και τις Εκκλησίας της Κύπρου για στήριξη των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα στη Συρία. Με δεκάδες επαφές που προετοιμάστηκαν αξιοποιώντας τις συνεχείς επικοινωνίες από δεκαετιών της Εκκλησιάς της Κύπρου και του Κυπριακού Υπουργείου Εξωτερικών η απεσταλμένη της Κύπρου για του Χριστιανούς της Συρίας και της Μέσης Ανατολής Θεσσαλία Σιάμπου υλοποίησε το πρώτο στάδιο της εκστρατείας της Κύπρου για πρακτική συμπαράσταση στους χειμαζόμενους Χριστιανούς της περιοχής.

Η (άγνωστη...) ιστορία του Ιάκωβου Κουμή

Ιάκωβος Κουμή, απόφοιτος της Τεχνικής Σχολής Αμμοχώστου, 1974

Της Θέκλας Κίττου

Αν δεν σηκώσουμε ξανά

το λασποκυλισμένο γαλανόλευκο

δε θα μπορέσουμε ποτές!

να δούμε το κόκκινο χρώμα του ήλιου

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ, Λάρνακα, Δευτέρα 29. 1.‘79

Η πρωτοβουλία που πήραμε απόψε, σαν Κέντρο Λόγου και Τέχνης ΑΕΙΠΟΛΙΣ, ανταποκρίνεται σε μια εσωτερική ανάγκη της δικής μου γενηάς, της γενηάς που συνηθίσαμε να ονομάζουμε: γενηά του Πολυτεχνείου. Αυτή η ίδια γενηά υπήρξε και η γενηά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Είναι, επίσης η γενιά, που ενώ ώφειλε, δεν μπόρεσε να ανακόψει για την πατρίδα μας τον όλεθρο, αντίθετα βυθίστηκε η ίδια στην παρακμή και την φθορά. Η αποψινή βραδυά ξεχρεώνει τρία χρέη:

Α: Το χρέος προς εκείνους απ” τη γενηά μας, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που έδωσαν τη ζωή τους στην αντίσταση κατά της Χούντας του 1967

Β: Το χρέος προς εκείνους από τη γενηά μας, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που έπεσαν στον αγώνα για την υπεράσπιση της Κυπριακής Ελευθερίας το 1974

Γ: Το χρέος προς τον Κύπριο πατριώτη Ιάκωβο Κουμή που συνεχίζοντας μια αρχαία παράδοση, έδωσε τη ζωή του στον κοινό αγώνα Ελλάδας-Κύπρου

Είμασταν πολλοί οι Κύπριοι που σαν νέοι, κυρίως φοιτητές, βρεθήκαμε στην Ελλάδα των συνταγματαρχών. Ωριμάσαμε μέσα στη δικτατορία και μάθαμε τί σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ο καθένας μας πρόσφερε στον αγώνα, σύμφωνα με τις ψυχικές και πνευματικές του δυνάμεις. Την ώρα της Λαϊκής Εξέγερσης, που έμελλε να συνδυασθεί με την προδοσία της Κύπρου, της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, είμασταν πάλι εκεί. Πολλοί, πάρα πολλοί ήταν οι Κύπριοι που συμμετείχαν στην κατάληψη και οι ψυχικοί δεσμοί που αναπτύχθηκαν εκείνες τις μέρες μάς κράτησαν ζωντανούς, όταν γέμισαν ξανά οι φυλακές κι όταν σε λίγο η Χούντα επετέλεσε το έσχατο και πλέον μακάβριο έργο της: να παραδώσει την Κύπρο στους Τούρκους.

Είναι πολύ δύσκολο για την σημερινή νέα γενιά των Κυπρίων, να αντιληφθεί το ψυχικό τραύμα, το συναισθηματικό κενό και το πνευματικό χάος, στο οποίο μας είχε σπρώξει η ιστορική μοίρα. Μπροστά στα άπειρα μάτια μας γκρεμίστηκε το νεαρό μας κράτος, μόλις δεκατεσσάρων ετών. Είμασταν νέοι. Αριστεροί ή δεξιοί, γριβικοί ή μακαριακοί, εθνικιστές ή διεθνιστές. Η εθνική ταπείνωση και η αγωνία εγκαταστάθηκαν στην ψυχή μας. Η ζωή μας έγινε φτωχή και μίζερη μέσα σε μιά νύχτα.

Τα Οκτωβριανά της Κύπρου το 1931 – Tο ιστορικό της Εξέγερσης για την Ένωση

Γράφει ο Σάββας Μαστραππάς από την ιστοσελίδα anixneuseis.gr

            Την 1^η Μαΐου 1925 η Αγγλία ανακήρυξε την Κύπρο αποικία του Αγγλικού στέμματος (το 1878 η οθωμανική αυτοκρατορία παραχώρησε την Κύπρο έναντι ενοικίου στην Αγγλία, μέχρι το 1925 η Κύπρος αποτελούσε τυπικά μέρος της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με αφορμή λοιπόν την εξέλιξη αυτή ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κύριλλος και το εθνικό συμβούλιο επανέλαβαν προς την Μ. Βρετανία «ότι διαρκείς πόθος του Ελληνικού λαού της Κύπρου παραμένει η Ένωση με την Ελλάδα».

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΠΡΙΝ ΤΑ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΑ

            Τον Οκτώβριο του 1925 έγιναν εκλογές για την ανάδειξη των νέων αιρετών μελών του Νομοθετικού Συμβουλίου. Τότε εκλέχτηκε και ο δραστήριος και μαχητικός μητροπολίτης Κιτίου Νικόδημος Μυλωνάς, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη συνέχεια του ενωτικού αγώνα. Οι νεοεκλεγμένοι Έλληνες βουλευτές υπέβαλαν στο Βρετανό υπουργό Αποικιών ενωτικό υπόμνημα, στο οποίο αυτός απάντησε, όπως κάθε φορά, αρνητικά. Την ίδια περίοδο (1926) ιδρύθηκε στη Λεμεσό, όπου υπήρχαν συγκεντρωμένοι περισσότεροι βιομηχανικοί εργάτες, το Κομουνιστικό Κόμμα της Κύπρου (ΚΚΚ). Σύντομα οι αγγλικές αρχές στράφηκαν εναντίον του.

            Το 1928 συμπληρώθηκαν 50 χρόνια βρετανικής παρουσίας στην Κύπρο. Ο κυβερνήτης Ρόναλντ Στορς θέλησε να οργανώσει πανηγυρικές εκδηλώσεις για να γιορταστεί το γεγονός. Αυτό όμως έδωσε μια ευκαιρία στον κυπριακό λαό να δείξει τα αισθήματα που έτρεφε για τον κυρίαρχο. Οι Κύπριοι απείχαν ολοκληρωτικά και επιδεικτικά από τον εορτασμό, για τον οποίο έδειξαν απόλυτη αδιαφορία.

            Το 1929 κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε κυβέρνηση στην Αγγλία το εργατικό κόμμα με πρωθυπουργό τον Μακ Ντόναλντ. Το γεγονός δημιούργησε στην Κύπρο κάποιες ελπίδες για ευνοϊκότερη αντιμετώπιση του ενωτικού αιτήματος και μια ακόμη κυπριακή αντιπροσωπία, με επικεφαλή το μητροπολίτη Κιτίου Νικόδημο, έφτασε στο Λονδίνο το Σεπτέμβριο του 1929, για να παρουσιάσει το θέμα στα αρμόδια όργανα της βρετανικής κυβέρνησης. Η πρεσβεία είχε συνάντηση με τον υπουργό Αποικιών λόρδο Πάσφιλντ, στον οποίο ανέπτυξε και προφορικά τα αιτήματά της. Η απάντηση του Βρετανού υπουργού ήταν για μια ακόμη φορά απορριπτική: «Η απάντησή μου στο αίτημα αυτό», είπε, «δεν μπορεί παρά να είναι η ίδια με εκείνη την οποία οι προηγούμενοι υπουργοί Αποικιών έχουν δώσει σε παρόμοια κατά το παρελθόν αιτήματα». Και πρόσθεσε ότι «το θέμα αυτό έχει κλείσει οριστικά».

            Ακολούθησε η επιβολή ενός νέου εκπαιδευτικού νόμου το Δεκέμβριο του 1929, σύμφωνα με τον οποίο οι δάσκαλοι θα διορίζονταν από τον κυβερνήτη και θα ήταν στην ουσία κυβερνητικοί υπάλληλοι. Έτσι ο κυβερνήτης θα μπορούσε να επιλέξει αυτούς που ήθελε και να απομακρύνει όσους ήταν φορείς της ενωτικής ιδέας.

            Όλα αυτά δημιούργησαν έντονη δυσφορία και προκάλεσαν τις ζωηρές αντιδράσεις των Κυπρίων, που κινητοποιήθηκαν με μεγάλα συλλαλητήρια και ψηφίσματα διαμαρτυρίας. Ακόμη προχώρησαν σε οργανωτικές διαδικασίες, για την καλύτερη διεξαγωγή του αγώνα.

            Ιδρύθηκαν τότε η «Εθνική Οργάνωσις Κύπρου» (ΕΟΚ) και η «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις Κύπρου» (ΕΡΕΚ) που διακήρυξαν ως μοναδικό τους στόχο τον συντονισμό του αγώνα για την «Εθνική αποκατάσταση της Κύπρου δια της ενώσεως αυτής μετά της μητρός Ελλάδος».

            Επιπρόσθετη ενόχληση για τους Βρετανούς ήταν η υπερδραστηριότητα του νέου προξενείου της Ελλάδας (από το 1930) Αλέξη Κύρου, γόνου της γνωστής Κυπριακής αθηναϊκής δημοσιογραφικής οικογένειας (ο πατέρας του ήταν ο ιδρυτής – εκδότης της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ).

Αριθμολογίες

Του Θεόδωρου Ντρίνια από το Άρδην τ. 130-131

Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της Υπηρεσίας Ανανεώσιμων πηγών (IRENA), η Κίνα αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στην ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) για το 2023. Πιο αναλυτικά, το 2023 είχαμε μια αύξηση της ισχύος των ΑΠΕ κατά 473 GW, εκ των οποίων το 69% (326 GW) προήλθε από την Ασία, εκ των οποίων, με τη σειρά τους, τα 297 GW οφείλονται στη συμβολή της Κίνας. Δηλαδή, το 63% της παγκόσμιας αύξησης σε ΑΠΕ προήλθε από την Κίνα! Η επί πολλά έτη «πρασινολογούσα» Ευρώπη συνέβαλε κατά 10% στην αύξηση, πίσω από το 16,6% που κατέγραψε η Μέση Ανατολή. Να σημειωθεί επιπλέον, ότι, για την Κίνα, οι επενδύσεις στις ΑΠΕ συνέβαλαν περίπου στο 40% του ΑΕΠ της.

֎

Μέχρι το 2013, η Ελλάδα καταλάμβανε σταθερά την 1η θέση μεταξύ των επενδυτριών χωρών στην Αλβανία. Το 2021, η Ελλάδα καταλάμβανε πλέον την 9η θέση, σημειώνοντας μια μείωση κατά 78% της συμμετοχής της σε σχέση με το 2014. Στις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις, την 1η θέση κατέχει σήμερα η Ελβετία, ενώ Ιταλία, Τουρκία και Βουλγαρία κατέχουν την 4η, 5η και 6η θέση αντίστοιχα.
Αν και οι αλβανικές εξαγωγές στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 18,35%, ενώ οι εισαγωγές από την Ελλάδα κατά 16,31%, σε σύγκριση με το 2021, εντούτοις το ισοζύγιο του διμερούς εμπορίου συνεχίζει να είναι πλεονασματικό για την Ελλάδα. Κάτι είναι κι αυτό μπροστά στην κατάρρευση της επενδυτικής επιρροής της χώρας μας στην Αλβανία.

֎

Σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ, το ΑΕΠ της Ελλάδας, το 1995, ήταν σε τρέχουσες τιμές περί τα 136 δισ. δολάρια, ενώ της Τουρκίας ήταν 233 δισ. δολάρια. Το 2023, το ΑΕΠ της Ελλάδας ανήλθε στα 250 δισ. δολάρια (αύξηση 84% σε σχέση με το μακρινό 1995) και της Τουρκίας στα 1,11 τρισ. δολάρια (αύξηση 378%)! Η Τουρκία, εκτός από μια μεγάλη αγροτική χώρα, έχει καταφέρει τα τελευταία 20 χρόνια να γίνει υπολογίσιμη δύναμη σε αρκετούς βιομηχανικούς τομείς όπως οι ηλεκτρικές συσκευές, τα ναυπηγεία, οι κατασκευές και η πολεμική βιομηχανία, ενώ οι εξαγωγές της αυξάνονται με αμείωτους ρυθμούς. Επίσης, παραμένει ελκυστικός προορισμός για Άμεσες Ξένες Επενδύσεις, με πρώτο διεθνή επενδυτή (διαχρονικά, μάλιστα) την Ολλανδία (!), με επενδυμένα κεφάλαια ύψους 24,2 δισ. δολαρίων το 2021 και τις Γερμανία, Σιγκαπούρη, Κατάρ και Ηνωμένο Βασίλειο να συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα.

֎

Η αποθρησκειοποίηση (στην ουσία, αποχριστιανισμός) του Ηνωμένου Βασιλείου συνεχίζεται με ταχείς ρυθμούς. Τα αποτελέσματα της πρόσφατης απογραφής (2022) στη Σκωτία έδειξαν ότι το 51,1% του πληθυσμού δηλώνει πλέον «ότι δεν ανήκει σε κάποια θρησκεία» έναντι αντίστοιχου ποσοστού 36,7% το 2018 και 27,5% το 2001. Μέσα σε 4 χρόνια, ένα άλμα κατά 14,5 σχεδόν ποσοστιαίες μονάδες! Η πρόσφατη αυτή καταγραφή στη Σκωτία έρχεται να συμπληρώσει αντίστοιχες τάσεις σε Αγγλία και Ουαλία, όπου, στην απογραφή του 2021, η ίδια απάντηση κατέγραψε ποσοστό 37,2% σε σύγκριση με 25,2% το 2011. Ακόμα και στη βαθιά θρησκευόμενη και θρησκευτικά διαιρεμένη Βόρεια Ιρλανδία, το ποσοστό ανήλθε σε 17,4% από 10,1%. Η κάμψη αφορά ξεκάθαρα στις χριστιανικές ομολογίες στο σύνολό τους, με τη χειρότερη τάση να εμφανίζεται στους πάσης φύσεως προτεστάντες. Για παράδειγμα, στην παραδοσιακά «ξενόφοβη» Σκωτία, η απογραφή κατέδειξε αύξηση όσων δηλώνουν θρησκευόμενοι μουσουλμάνοι από 1,45% σε 2,2%.

Όταν η Ιστορία, γίνεται απολύτως ΕΠΙΚΑΙΡΗ...

Του Θανάση Κ. 

 

Μέρες που είναι, ας φύγουμε για λίγο από την επικαιρότητα. 

Κι ας κάνουμε μια "βουτιά" στην Ιστορία. 

Που είναι ίσως "απόμακρη" χρονικά. 

Αλλά καταφέρνει ξαφνικά να γίνει τόσο ΕΠΙΚΑΙΡΗ...

 

* Η Μεσόγειος υπήρξε, στους Ιστορικούς χρόνους τουλάχιστον, το επίκεντρο των διεθνών γεωπολιτικών ανταγωνισμών. 

Ακόμα και την εποχή των μεγάλων Ανακαλύψεων (16ος-17ος Αιώνες), όταν οι ευρωπαϊκοί στόλοι είχαν στρέψει την προσοχή τους μακριά από την Μεσόγειο, στην κατάκτηση των μεγάλων ωκεανών και των «άγνωστων ηπείρων» - και πάλι η Μεσόγειος παρέμενε στο επίκεντρο των διεθνών γεωπολιτικών ανταγωνισμών. 

Ιστορικοί σταθμοί στη Μεσόγειο είναι συνοπτικά οι εξής:

-- Στις αρχές του Πέμπτου π.Χ. Αιώνα, η προσπάθεια των Καρχηδονίων να κατακτήσουν και να αποικίσουν τη Σικελία!

Όπως μας εξιστορεί ο Ηρόδοτος, όταν ο Ξέρξης, βασιλιάς των Περσών, ετοιμαζόταν να εκστρατεύσει κατά των Ελλήνων, παρακίνησε τους Καρχηδονίους να εισβάλλουν ταυτόχρονα στη Σικελία, για να αποτρέψει τη συστράτευση των εκεί Ελλήνων με τους ομοεθνείς τους της κυρίως Ελλάδας, στην απόκρουση της Περσικής εισβολής. 

Οι Καρχηδόνιοι έστειλαν τότε τον στρατηγό τους Αμίλκα στη Σικελία, επικεφαλής τεράστιου εκστρατευτικού σώματος. Το οποίο αντιμετωπίστηκε στην Σικελική πόλη Ίμερα από τις ενωμένες δυνάμεις των Συρακουσίων υπό τον Γέλωνα και των Ακραγαντίνων υπό τον Θήρωνα. Η μάχη της Ιμέρας, όπου οι «υπέρτερες» δυνάμεων των Καρχηδονίων συνετρίβησαν από τους Έλληνες, έγινε το φθινόπωρο του 480 π.Χ. - την ίδια μέρα με την επίσης νικηφόρα ναυμαχία των Ελλήνων στη Σαλαμίνα, κατά του Περσικού στόλου.

Εορτασμός του ΟΧΙ στις κερκίδες της Κύπρου

Γιώργος Τασιόπουλος 

Γεμάτο Ελληνικές σημαίες το πέταλο των οργανωμένων της Ανόρθωσης στην αναμέτρηση με την ΑΕΖ στο Α. Παπαδόπουλος.

Οι Μαχητές τιμώντας την Επέτειο του "Όχι" σήκωσαν τις γαλανόλευκες, τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο...

 

Ο σύλλογος "Ανόρθωσης", ιδρύθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1911 και αρχικά ασχολήθηκε με την πολιτική. Το όνομα «Ανόρθωσις» οφείλεται στο γεγονός ότι οι Βαρωσιώτες ήταν υποστηρικτές της πολιτικής του Ελευθέριου Βενιζέλου. Η ποδοσφαιρική ομάδα της Ανόρθωσης αποτελεί ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου.

Η Ανόρθωση Αμμοχώστου (επισήμως: Ανόρθωσις Αμμοχώστου), είναι ένας κυπριακός αθλητικός σύλλογος, ο οποίος προέρχεται από την πόλη της Αμμοχώστου. 

Σαν σωματείο είναι ανάμεσα στα τρία λαοφιλέστερα σωματεία. Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974, ο σύλλογος μετακόμισε στην Λάρνακα (τμήμα ποδοσφαίρου), στη Λεμεσό (τμήμα πετοσφαίρισης ανδρών) και στη Λευκωσία (τμήμα πετοσφαίρισης γυναικών). 

Σήμερα διατηρεί τμήματα ποδοσφαίρου, πετοσφαίρισης (ανδρών και γυναικών), καλαθοσφαίρισης (ανδρών και γυναικών), χειροσφαίρισης, ποδηλασίας και δρομέων, ενώ παλαιότερα λειτουργούσαν τμήματα ποδοσφαίρου σάλας, σκακιού, επιτραπέζιας αντισφαίρισης, μπόουλινγκ, χειροσφαίρισης γυναικών και υδατοσφαίρισης.

Νέα στοιχεία για τις σφαγές της 9ης Ιουλίου 1821 στην Κύπρο

του Πέτρου Παπαπολυβίου

Η επέτειος των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης έδωσε την αφορμή για πολλές νέες έρευνες και εκδόσεις. Ένα από τα πιο ισχνά κεφάλαια της σχετικής βιβλιογραφίας και των γνώσεών μας για το 1821 είναι οι οθωμανικές πηγές και σε αυτόν τον τομέα κυκλοφόρησαν μερικά πολύ σημαντικά βιβλία. Ένα από τα πιο πρόσφατα είναι η έκδοση των ιστορικών Ηλία Κολοβού, Σουκρού Ιλιτζάκ και Μοχαμάντ Σχαριάτ Παναχί, με τίτλο «Η οργή του σουλτάνου. Αυτόγραφα διατάγματα του Μαχμούτ Β΄ το 1821», που κυκλοφόρησε πριν από λίγες βδομάδες (2021) από τις εκδόσεις του ΕΑΠ (Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο).

Πρόκειται για ένα πολύτιμο «μεγάλο παράθυρο», που φωτίζει τη στάση του Μαχμούτ Β΄ απέναντι στην Επανάσταση και περιλαμβάνει την υποδειγματική έκδοση 62 μεταφρασμένων σουλτανικών εγγράφων που αφορούν την αντιμετώπιση της κατάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, την Πελοπόννησο, τον Άθωνα, τη Θεσσαλονίκη, τις Κυδωνίες, κ.α., αλλά και σε δραματικά γεγονότα όπως τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄. Στην έκδοση προτάσσεται εκτενής καλογραμμένη εισαγωγή των τριών επιμελητών. Όπως τονίζουν, τα έγγραφα προσφέρουν την ευκαιρία να εξεταστούν τα γεγονότα του πρώτου χρόνου της Επανάστασης από την πλευρά του «άλλου», «από τη σκοπιά της οθωμανικής εξουσίας, και μάλιστα στο ανώτατο επίπεδο».

Ο χώρος του παρόντος άρθρου, μας περιορίζει ως προς την περαιτέρω παρουσίαση του βιβλίου, που είναι προϊόν πολύμοχθης έρευνας και κομίζει πλήθος νέων στοιχείων. Θα σταθούμε μόνο στο πολύ σημαντικό έγγραφο που αφορά το κυπριακό 1821. Πρόκειται για αχρονολόγητη εισήγηση του μεγάλου βεζίρη Χατζή Σαλίχ Πασά προς τον σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ και τη σύντομη απάντηση του δεύτερου. (Οι συγγραφείς χρονολογούν την επιστολή στα τέλη Ιουνίου 1821, όμως πρόκειται για έγγραφο που γράφτηκε ένα μήνα αργότερα.) 

Ο μεγάλος βεζίρης αναφέρει ότι έλαβε αρκετές επιστολές από τον μουχασσίλη της Κύπρου Κιουτσούκ Μεχμέτ, από άλλους Οθωμανούς αξιωματούχους του νησιού αλλά και τους μουσουλμάνους κατοίκους. Και συνεχίζει: «Ο μουχασσίλης βεβαιώνει ότι εφαρμόστηκαν οι αυτοκρατορικές διαταγές για τον απαγχονισμό του αρχιεπισκόπου Κύπρου [Κυπριανού], ακόμη τριών μητροπολιτών και άλλων πενήντα ατόμων που είχαν αναμειχθεί στη στάση. Οι οικίες τους σφραγίστηκαν. Στη θέση τους διορίστηκε νέος αρχιεπίσκοπος και μητροπολίτες, με την εγγύηση ότι θα διευθετούν τις υποθέσεις των πολυπληθών ραγιάδων στην Κύπρο. Επίσης, ο μουχασσίλης παραθέτει τον κατάλογο με τα ονόματα [των συλληφθέντων και εκτελεσθέντων] και παρακαλεί να του αποσταλούν τα μπεράτια που επικυρώνουν τον διορισμό των αντικαταστατών τους. Ωστόσο, περίπου είκοσι γκιαούρηδες που συμμετείχαν στη στάση και που συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο κατέφυγαν στα προξενεία της Ρωσίας, της Γαλλίας και της Αυστρίας.