Συγκινητική η στιγμή του Εθνικού Ύμνου στο Κύπρος - Ελλάδα

Έλληνας παίκτης από την Κύπρο, με το τατουάζ της ελληνικής σημαίας στο χέρι, στάθηκε σήμερα απέναντι στην ομάδα της μητέρας πατρίδας.

Οι παππούδες & οι πατεράδες μας ήταν Έλληνες, είμαστε Έλληνες, το ίδιο και τα παιδιά μας

Γιώργος Τασιόπουλος 

Η κορυφαία στιγμή της συνάντησης σε αγώνα των εθνικών ομάδων μπάσκετ των Ελλήνων, Κυπρίων και Ελλαδιτών, όταν από κοινού εψάλη ο Εθνικός μας Ύμνος εις την Ελευθερίαν!

Ο κοινός μας εθνικός ύμνος, ο  "Ύμνος εις την Ελευθερίαν", ως ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι μια διαρκής υπόμνηση ότι η Κύπρος είναι τόσο κοντά! 

Και ας αποτελεί η  απαγγελία του μια διαρκή, ενοχλητική υπενθύμιση για όσους δεν εννοούν να το χωνέψουν.

Η ιστορία της καθιέρωσης του "Ύμνου εις την Ελευθερίαν" ως εθνικού ύμνου της Κυπριακής Δημοκρατίας 

Το είχαν… ξεχάσει;

Η Κύπρος κατάφερε να έχει τον ίδιο εθνικό ύμνο με την «μητέρα» Ελλάδα με ένα «κόλπο» που εφάρμοσε ο πρώτος Πρόεδρος της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Η ιστορία του «άγνωστου εθνικού μας ύμνου» είναι μεν εντυπωσιακή αλλά λιγότερο γνωστή.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:
Δύο χρόνια μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 1960, η Κύπρος είχε τον δικό της ύμνο. Δεν λεγόταν εθνικός ύμνος, λεγόταν κρατικός ύμνος και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ.

Δεν ήταν λίγοι βεβαίως που υποστήριζαν ότι οι συντάκτες της ιδρυτικής συνθήκης της Κύπρου είχαν… ξεχάσει να καθιερώσουν εθνικό ύμνο, άλλοι ότι το άφησαν να γίνει αργότερα αφού οι δύο κοινότητες το συμφωνήσουν. Υπήρξαν όμως και ορισμένοι που έλεγαν ότι επίτηδες ο Μακάριος δεν ήθελε να υπάρχει εθνικός (κυπριακός) ύμνος.

Μάλιστα στο πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό, ρωτήθηκε ποιος είναι ο εθνικός ύμνος της Κύπρου και αυτός χωρίς καμία σκέψη απάντησε: «Είναι ο εθνικός ύμνος της Ελλάδος». Έτσι, οι φήμες λένε, ότι για πρώτη φορά ο εθνικός μας ύμνος ακούστηκε με τη σημαία της Κύπρου, του νεοσύστατου αυτού ανεξάρτητου κράτους.
Δύο χρόνια αργότερα και προτού ξεσπάσει η τουρκική ανταρσία του 1963 με τη δημιουργία τουρκοκυπριακών θυλάκων και με βομβαρδισμό των Τούρκων στις ελεύθερες περιοχές, η κυπριακή κυβέρνηση αναθέτει στον συνθέτη Σόλωνα Μιχαηλίδη να γράψει τον εθνικό ύμνο της Κύπρου. Ο ύμνος γράφτηκε λοιπόν αλλά δεν έμελλε ποτέ να καθιερωθεί. Κάποιες πηγές λένε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος χρησιμοποίησε τον συγκεκριμένο ύμνο όταν τον Ιούνιο και τον Νοέμβριο του 1962 πραγματοποίησε επισκέψεις σε Ουάσιγκτον και Άγκυρα.


Ωστόσο, κατά μία εκδοχή ούτε στις πρωτεύουσες αυτές ακούστηκε ο εθνικός ύμνος της Κύπρου. Κατά μια άλλη εκδοχή ο Μακάριος έδωσε στις μπάντες να παίζουν ένα ουδέτερο κλασικό κομμάτι. Οι φήμες τότε έλεγαν ότι οι στρατιωτικές μπάντες σε Ουάσιγκτον και Άγκυρα νόμιζαν ότι έπαιζαν τον εθνικό ύμνο της Κύπρου, αλλά στην πραγματικότητα έπαιζαν κλασσική μουσική.


Πάντως ο εθνικός ύμνος της Κύπρου γράφτηκε το 1962 ειδικά επειδή ο Μακάριος θα επισκεπτόταν την Άγκυρα. Στις 18 Νοεμβρίου του 1966 το Υπουργικό Συμβούλιο της Κύπρου αποφάσισε την υιοθέτηση του ελληνικού εθνικού ύμνου ως εθνικού ύμνου της Κυπριακής Δημοκρατίας, απόφαση που ισχύει έως σήμερα. Αλλά είτε το αποφάσιζε είτε όχι το κυπριακό Υπουργικό Συμβούλιο, ουδείς στην Κύπρο γνώριζε άλλον εθνικό ύμνο παρά μόνον τον ελληνικό.
_________

Εξαιρετική η αφιέρωσή από τον Θάνο Χούπη

Αφιερωμένο, εξαιρετικά, στις ψοφοδεείς ψευτοελίτ της Λευκωσίας και της Αθήνας, σε αυτούς που κάνουν πολιτικές και επιχειρηματικές μπίζνες, ξεπουλώντας τα αδέλφια μας στην Ηρωική Μεγαλόνησο, καθώς και στους αιώνια ραδιούργους του Λονδίνου, που νομίζουν ότι, μπορούν να εξαγοράσουν τις ψυχές των Ελλήνων της Κύπρου.

Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ!!
ΚΙ ΕΚΕΙ, ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΕΛΕΕΙΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΙ ...ΕΛΛΗΝΕΖΟΙ ΚΑΙ ΔΗΘΕΝ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΕΓΓΛΕΖΟΙ!!

Σήμερα, από εκεί ψηλά, ο πρώτος και ο μόνος Εθνικός Κυβερνήτης της νεότερης Ελλάδας, ο εκ μητρός Έλληνας της Κύπρου (αυτό μας το αποκρύπτουν συστηματικά) και εκ πατρός Κερκυραίος, Ιωάννης Καποδίστριας, θα αισθάνθηκε πολύ περήφανος, με την κατάθεση του Νικόλα Στυλιανού και με όσα διαδραματίστηκαν στον πρώτο, επίσημο, καλαθοσφαιρικό αγώνα Κύπρου - Ελλάδας, στη Λεμεσό.

___________

Των αδελφών από την Κύπρο:

Σχόλιο του Αλέκου Μιχαηλίδη

Η αβάστακτη ελαφρότητα του νεοκυπριακού είναι

Πάλι μουρμουρούν για τον ελληνικό εθνικό ύμνο όσοι -με ευχαρίστηση- θα άλλαζαν ταυτότητα, ιδέες, απόψεις, ακόμα και ονοματεπώνυμο, για να ικανοποιήσουν τους καταπιεστές τους. Τούτη τη φορά εξ αφορμής ενός επίσημου καλαθοσφαιρικού αγώνα, μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου στη Λεμεσό. Σε γήπεδο γεμάτο, που πανηγύριζε τα καλάθια του ενός και του άλλου, με κερκίδες κοινές και γαλανόλευκες, καλαθοσφαιριστές που έπιασαν το νόημα του αγώνα και δίχως κάποια αμφιβολία για το σαφές συμπέρασμα: Τα πάντα είναι κοινά. 

Ευτυχώς, η συγκίνηση δεν εξουδετερώθηκε από τη φαεινή και μετριότατη ιδέα των διοργανωτών να βάλουν έναν μοδέρνο τραγουδιστή να πει -α καπέλα- τον ελληνικό εθνικό ύμνο, παρόλο που δεν τραγουδήθηκε όπως αναμενόταν. Και λόγω της συγκίνησης, που εκφράστηκε κυρίως σε μηνύματα και σχόλια μετά τον αγώνα, εμφανίστηκαν και οι προβλέψιμες αντιδράσεις.

Αντιδράσεις που δεν δημιουργούν συζητήσεις, καλύπτουν απλώς τον «πόνο» των εκφραστών τους. Εκείνων που ισχυρίζονται ότι για τη μη λύση του Κυπριακού φταίει η υιοθέτηση του σολωμικού Ύμνου εις την Ελευθερίαν από την Κυπριακή Δημοκρατία. Ότι δεν μπορούμε να πείσουμε τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους για την κοινή επιβίωση όταν εκθειάζουμε την ιστορική στιγμή της ανάκρουσης του ελληνικού εθνικού ύμνου στο στάδιο της Λεμεσού. Και κάμποσα άλλα φαιδρά για τη δικοινοτικότητα, τη λύση δύο κρατών, την κοινή μας πατρίδα και την... ανεξαρτησία του κράτους μας. 

Όλα αυτά που εξυπηρετούν τη μιζέρια του νεοκυπριακού είναι, τη γκρίνια για την ταυτότητα και την ιστορική συνέχεια, την αβάστακτη ελαφρότητα αυτών που κόμμα (και ομάδα) δεν αλλάζουν, αλλά της Κύπρου θα της άλλαζαν και το όνομα αν αυτό ενοχλούσε την κατοχική Τουρκία και τους αντιπροσώπους της -θα γίνει κι αυτό. Όλα στη βάση του μεταμοντέρνου τίποτα, που εγγυάται μόνο πατρίδες «φρανκεστάιν», δίχως αρχή και τέλος, με πλήθη βγαλμένα από μυθιστόρημα του Όργουελ. Αυτό που επεδίωξαν και επιδιώκουν πάντα, δηλαδή, οι όπου γης αποικιοκράτες, καταπιεστές, βασανιστές. Οι οποίοι συνήθως έβρισκαν και βρίσκουν μπροστά τους λαούς που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, εκτός από τις αλυσίδες τους, ταυτότητα και συνείδηση. Εδώ;

_____________

Σχόλιο του Λάμπρου Καλένου

Εχουμε τον εθνικό μας ύμνο.

Έχουμε και χίλια χρόνια πόλεμο με τους τούρκους.

Δεν είμαστε με τον Κεμάλ. Είμαστε με τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τον Μακρυγιάννη.

Είμαστε με τους ευζώνους, με τον στρατό μας που έφτασε και πέρασε τον Σαγγάριο, έξω από την Άγκυρα.

Οι μειονότητες έχουν δημοκρατικό καθήκον να εγκαταλείψουν τον σωβινισμό τους και να δεχτούν ότι αυτός ο τόπος είναι ελληνικός.

_______

Από τον Μάριο Πουλίκα

1. Είμαστε Έλληνες. 

2. Είμαστε Δημοκράτες. 

3. Κάναμε Δημοψήφισμα το 1950, σύμφωνα με τις υποδείξεις του ΟΗΕ για την Αυτοδιάθεση των λαών. 

4. Το Δημοψήφισμα ακολούθησε τις Αρχές της Δημοκρατίας και είχαν Δικαίωμα Συμμετοχής όλοι οι ενήλικες Κύπριοι ανεξάρτητα από Φυλή, Φύλο ή Θρησκεία.

5. Η Εντολή του λαού ήταν ΕΝΩΣΗ.

6. Οι Βρετανοί είναι Ιμπεριαλιστές, οι Τούρκοι είναι Επιδρομείς και οι δύο τους είναι Δολοφόνοι πολλών άλλων λαών.

7. Η Ελευθερία έκφρασης, Εθνικότητας και Θρησκείας είναι Θεμελιώδη Δικαιώματα που διασφαλίζονται από το Διεθνές και Ευρωπαϊκό δίκαιο.

7. Οι υπόλοιποι που αντιδράτε στο Δικαίωμα μας να δηλώνουμε Ελεύθερα την Εθνικότητα και τη Θρησκεία μας, τί είστε;

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com