«Συμβόλαιο» εμπρησμού στο «One Happy family» - Ποιος θα ζητήσει συγγνώμη για την στοχοποίηση των νησιωτών;

ΚΛΙΚ στην εικόνα για περισσότερα...

Tρεις Παλαιστίνιοι οι δράστες,ο ένας με ελληνικό διαβατήριο. Οι δυο απ' αυτούς ήρθαν στη Μυτιλήνη με σκοπό τον εμπρησμό

Οι κάμερες γειτονικών επιχειρήσεων οδήγησαν στη σύλληψη των τριών δραστών της φωτιάς που το βράδυ της 7^ης Μαρτίου κατέκαψε την ημερήσια δομή ψυχαγωγίας και άτυπης εκπαίδευσης προσφύγων και μεταναστών στον Καρά Τεπέ που λειτουργούσε η οργάνωση «One happy family».

Όπως από την αρχή είχε φανεί, επρόκειτο για εμπρησμό. Για τον οποίο ταυτοποιήθηκαν ως δράστες τρεις αλλοδαποί Παλαιστινιακής καταγωγής. Ο ένας από αυτούς, 59 ετών, κάτοικοι Μυτιλήνης με Ελληνικό διαβατήριο και οι άλλοι δυο επίσης Παλαιστινιακής καταγωγής οι οποίοι είναι κάτοικοι Αθηνών και ήλθαν στη Μυτιλήνη ειδικά για τον εμπρησμό.

Στην υπόθεση ερευνάται η εμπλοκή και ενός τέταρτου ατόμου ο οποίος όμως δεν έχει ταυτοποιηθεί.

Από τις κάμερες ασφαλείας των γειτονικών επιχειρήσεων φάνηκε ότι ο αλλοδαπός με το Ελληνικό διαβατήριο και τους επιβαίνοντες σε αυτό συνεργούς του ανέβηκε στο λόφο όπου βρισκόταν η δομή με το αυτοκίνητο του πρώτου. Και αφού μπήκε η φωτιά επιβιβάστηκαν πάλι στο αυτοκίνητο και κατέβηκαν.

Η όλη υπόθεση εξιχνιάστηκε ύστερα από εμπεριστατωμένη έρευνα της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Μυτιλήνης, με τη συνδρομή του Τμήματος Συλλογής και Διαχείρισης Πληροφοριών της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Βορείου Αιγαίου. Ενώ η δικογραφία υποβλήθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Μυτιλήνης.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η διερεύνηση και η αποκάλυψη των λόγων του εμπρησμού και ιδιαίτερα το πώς ήρθαν από την Αθήνα δυο άτομα με σκοπό αποκλειστικά και μόνο την πράξη αυτή.

Αλ. Χαρίτσης: Νεοναζί αλωνίζουν στη Λέσβο, σχολείο καίγεται και στελέχη της Ν.Δ. επιχαίρουν

«Οι τελευταίες εξελίξεις στη Λέσβο φανερώνουν ότι η ανευθυνότητα, οι παλινωδίες και οι αθλιότητες της κυβέρνησης στο προσφυγικό έχουν καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνική συνοχή και τη δημοκρατία», τονίζει σε δήλωσή του ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Χαρίτσης

Μήπως κάποιοι που έδειξαν λάθος ενόχους να ζητήσουν συγγνώμη;

----------------------------------------------------------

ΠΗΓΗ: https://www.stonisi.gr/post/7838/symvolaio-emprhsmoy-sto-one-happy-family?fbclid=IwAR21JXf6Dmbt4h1D09aqrcgBBkESDSkZs9Y1b2mNSuajq8R8nDsecxpjP2Y#.XnXMnxjrb_w.facebook

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Το Πάσχα στην Νέα Ορεστιάδα των παιδικών μου χρόνων

Του Κώστα Παταλακίδη

Νομίζω ότι το Πάσχα στην Νέα Ορεστιάδα των παιδικών μου χρόνων ήταν μελαγχολικό. Δεν θυμάμαι οικογενειακές συναθροίσεις και γλέντια, όπως τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά ή τις Απόκριες ας πούμε… Ούτε και στην γειτονιά όμως, που η ζωή της εκείνα τα χρόνια ήταν διάφανη.  Γειτόνια, δηλαδή επισκέψεις σε γείτονες, σε αντίθεση με άλλες γιορτές και μέρες, δεν γίνονταν. Ήταν, μπορώ να πω τώρα, μια περίοδος περισυλλογής και ενδοσκόπησης μάλλον. Απείχαμε μόλις μιαν ανάσα από στρατόπεδο, που την περίοδο εκείνη γνώριζε μεγάλες δόξες, μεσουρανούσης της δικτατορίας, κι όμως η γειτονιά ήταν «σιωπηλή». Ρίχναμε ως παιδιά τα πυροτεχνήματά μας, κυρίως στην πρώτη Ανάσταση, πράγμα που μονοπωλούσε την έγνοια μας καθ’ όλη την Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά πέραν τούτου ουδέν. 

Ο καθένας στο σπίτι του, εκτός ίσως από εκείνους με τις προσκλήσεις για τα γλέντια στα στρατόπεδα. Θα έλεγα ότι ήταν απόρροια της μεγαλύτερης ίσως ρήξης που έκανε η προηγούμενη γενιά, αυτήν της εξατομικευτικής επιλογής οικογενειακής πορείας και του διαχωρισμού απ’ την φαμίλια – της αποκαθήλωσης του παππού απ’ την κεφαλή του τραπεζιού, όμως μάλλον δεν είναι ακριβώς έτσι, καθώς το σόϊ, τα σόγια, έπαιζαν ακόμη βασικό ρόλο σε κάθε γιορτή ή γλεντοκόπι. Το ψήσιμο αρνιού στην σούβλα εξάλλου ανήμερα το Πάσχα, δεν το ξέραμε ως το ’72, δεν ταίριαζε ίσως στην προσφυγική, κατά βάσιν Αδριανοπουλίτικη εθιμοτυπικά ελέω μάνας, θρακιώτικη κουλτούρα μας, προέκυψε ως νεωτερισμός μάλλον, προέκταση της ιδεολογικής κυριαρχίας των στρατοπέδων και των αναρίθμητων σταθμών χωροφυλακής στην περιοχή, και ίσως μιμητισμού, αποτέλεσμα γοητείας και επιρροής της νεοεμφανισθείσης τότε ελληνικής τηλεόρασης – μέχρι τότε βλέπαμε μόνο Βουλγάρικους τηλεοπτικούς σταθμούς συνήθως χωρίς φωνή, όσοι τουλάχιστον είχαν τα κότσια, εκτός από τα φράγκα, γιατί κεραία στραμμένη προς το ‘σιδηρούν παραπέτασμα’ ήταν καρφί στο μάτι της ελληνικής χωροφυλακής , και ποιος ήθελε μπλεξίματα τότε, εκτός κι αν είχε άλλους τρόπους να νταλαβεριστεί μαζί της…