Συνηθίζω τους καλοκαιρινούς μήνες να επισκέπτομαι τα ορεινά χωριά της Αργολίδας, τα οποία ζωντανεύουν κάπως από τους παραθεριστές. Ένα απ’ αυτά τα χωριά είναι και το Νεοχώρι, σκαρφαλωμένο στο Αρτεμίσιο.
Κάθε χρόνο θα βρεθώ με τον ιερέα και τους λιγοστούς ενορίτες, για να ψάλλουμε την παράκληση. Μοναδικός ψάλτης του χωριού, η κυρία Φωτεινή, που γνωρίζει καλά τα “γράμματα” και τους ήχους. Συνήθως έχουμε κι έναν βοηθό στο ψαλτήρι, έναν πολύ καλό ψάλτη που διακρίνεται για την σεμνότητα του. Αν δεν μου τον σύστηναν , δεν θα γνώριζα ποιος ήταν : Γιός της κυρά Φωτεινής, ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας. Ως συνήθως, μετά την ακολουθία, καθόμαστε στο προαύλιο χώρο του ναού, με την όμορφη θέα, για το κέρασμα κι’ επικοινωνία με τους ενορίτες. Ο κ. καθηγητής καθόταν διακριτικά, με τη σεμνότητα που τον διακρίνει. Άρχισα να συνειδητοποιώ για την “ταυτότητα” του κ. καθηγητή, όταν ξέσπασε η πανδημία και το όνομά του έγινε παντού γνωστό, όπως και η πατρίδα του, το μικρό Νεοχώρι.
Δεν είναι ανάγκη να πω ότι ο άνθρωπος αυτός σήκωσε στους ώμους του, ειδικά τους πρώτους μήνες, ένα τεράστιο βάρος. Η προσφορά του είναι ανεκτίμητη και πιστεύω πως με την πάροδο του χρόνου, όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, θα αποτιμηθεί κατά πως πρέπει. Δεν είναι στις προθέσεις μου να κάνω κάτι τέτοιο. Περισσότερο θα ήθελα να σταθώ στην στάση μιας μειοψηφίας απέναντι του και απέναντι στην πανδημία.
Είχα κι’ έχω πάντα την αίσθηση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Συγκεκριμένα, το “Ωσαννά” απέχει από τον “Άρον, Άρον σταύρωσον αυτόν”, μόλις πέντε μέρες. Ο κ. Τσιόδρας “έγινε στόχος διάφορων “αντί” και δυστυχώς ακόμα και χριστιανών. Γνωστά πράγματα.
Τον Αύγουστο του 2020 βρεθήκαμε και πάλι στο Νεοχώρι. Θυμάμαι την κόπωση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, μετά από τέτοιον εξαντλητικό αγώνα και υπερπροσπάθεια. Και βέβαια η πίκρα για τα εντελώς άδικα βέλη εναντίον του. Το ίδιο επαναλήφθηκε και τον Αύγουστο του 2021. “Αντί του μάνα χολήν”. Ένας από τους βασικούς κατήγορους, ο άρτι μεταστάς δημοσιογράφος Γ. Τράγκας. Βυσσοδομούσε εναντίον του με τη γνωστή αναίδεια που τον διέκρινε και με κατηγορίες ανυπόστατες. Απαριθμούσε τις βίλες του κ. καθηγητή στα βόρεια προάστεια και τις πανάκριβες Mercedes του. Όπως θα δούμε, έκρινε εξ’ ιδίων τα αλλότρια.
Ο Γ. Τράγκας , υπέρμαχος του αντιεμβολιαστικού αγώνα , νόμιζε ότι, επειδή όλοι τον φοβούνταν, θα τον φοβόταν και ο κορωνοϊός! Κάτι τέτοιο δήλωνε με έπαρση, όταν νόσησε. Αλλά ο κορωνοϊός απέδειξε πως δεν λογαριάζει κανέναν, ούτε φοβάται κανέναν, ούτε κάνει διακρίσεις. “ Ο Τράγκας θύμωσε με τον κορωνοϊό και ο κορωνοϊός αποδείχθηκε δυνατότερος” ( Τάκης Θεοδωρικόπουλος, Καθημερινή 20/01/2022).
Έφυγε κι’ αυτός όπως και τόσοι άλλοι αρνητές. Ο Θεός να τους αναπαύει. Λίγες μέρες μετά οι συνάδελφοί του αποκάλυψαν τη … “φτώχεια” του.
«… Άφησε μια τεράστια περιουσία για την οποία έλεγε με αφοπλιστικό κυνισμό: “Δεν φταίω εγώ που τα παίρνω, φταίνε αυτοί που μου τα δίνουν…” Η περιουσία του σε ζαλίζει. Δώδεκα ακίνητα σε κάποια από τα πιο ακριβά σημεία του πλανήτη…
Όταν η δημοσιογραφία δεν είχε πλέον τίποτα άλλο να του δώσει, αντί να αφεθεί στην αναπόφευκτη παρακμή, στράφηκε στην πολιτική.
