Ευρωεκλογές τα πραγματικά αποτελέσματα

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Τα οικτρά αποτελέσματα των ευρωεκλογών, κυρίως της ΝΔ και των «μεγάλων» κομμάτων, αλλά όχι μόνο, προκαλούν θυμηδία. Αξιοπρόσεκτο, πως ο καθένας τους υπερτονίζει την αποτυχία των άλλων, αποφεύγοντας επιμελώς να αναφερθεί στα «του οίκου του». Μάλλον δεν έφτασε το «μήνυμα» στους αποδέκτες!

Με απλούς υπολογισμούς, όταν ψηφίζει μόνο το 41,39% (εγγεγραμμένοι 9.841.685), τα πραγματικά ποσοστά των κομμάτων σε επίπεδο κοινωνίας, είναι:

ΝΔ                            11,7 %

ΣΥΡΙΖΑ                      6,2 %

ΠΑΣΟΚ                       5,3 %

Ελληνική λύση             3,84 %

ΚΚΕ                              3,8 %

ΝΙΚΗ                             1,8 %

Πλεύση ελευθερίας        1,4 %

Φωνή λογικής                 1,25 %

Παίρνοντας υπόψη τον αριθμό ψήφων, σε σχέση με τις τελευταίες εθνικές εκλογές, αντιλαμβανόμαστε ότι αύξηση είχαν μόνο η «Ελληνική λύση» του Βελόπουλου (από 231.491 πήρε τώρα 369.727 ψήφους) και η «Φωνή λογικής» της Λατινοπούλου (από 22.347 πήρε 120.310). Μόνο αυτά τα δύο κόμματα αύξησαν τις ψήφους τους. Όλα τα άλλα είχαν απώλειες!!! Ακόμα και το ΚΚΕ ή η «ΝΙΚΗ», που φαίνονται με αυξημένο ποσοστό, είχαν απώλειες (ΚΚΕ από 401.224 πήρε τώρα 367.796 και η «ΝΙΚΗ» από 193.124 πήρε 173.574). 

Το λάθος «μήνυμα» της κυβέρνησης

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Ο Απρίλης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ως ο μήνας της Κύπρου. Την 1η Απρίλη του 1955, ξεκίνησε ο ηρωικός, εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων αδελφών, κατά των αποικιοκρατών Άγγλων, με αίτημα την (ανεκπλήρωτη) ένωση με την Ελλάδα. Τον Απρίλη του 2004, έχουμε το σχέδιο «Ανάν». Το ιστορικό διάγγελμα του γενναίου Παπαδόπουλου, στις 7-4-2004, με τα συγκλονιστικά λόγια: «Παρέλαβα κράτος, διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω κοινότητα, χωρίς δικαίωμα λόγου και σε αναζήτηση κηδεμόνα». Καθώς και το μεγαλειώδες δημοψήφισμα, στις 24-4-2004, του Κυπριακού Ελληνισμού, που απέρριψε το σχέδιο «Ανάν», με ποσοστό 75,83%.

Επιπλέον, φέτος, έχουμε μια εμβληματική χρονιά. Την μαύρη επέτειο των 50 χρόνων εισβολής και κατοχής του μισού νησιού, από τους Τούρκους. Είναι το πιο πρόσφατο τραγικό γεγονός του Ελληνισμού, με την μόνη πρωτεύουσα διχοτομημένη!

Κι όμως, από την κυβέρνηση, κυριαρχεί το λάθος «μήνυμα». Αντί να έχει αφιερώσει όλο το 2024, στο μαρτυρικό νησί, με εκδηλώσεις μνήμης, διαμαρτυρίας και προβολής για τα 50 χρόνια σκλαβιάς, γιορτάζει, αποκλειστικά, τα 50 χρόνια της Ν.Δ. και της μεταπολίτευσης. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με τα κομματικά παραρτήματα ανά την χώρα!

Μιχάλης Χαραλαμπίδης ευπατρίδης, οραματιστής, έντιμος

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης δεν ήταν προφήτης. Απλά, υπήρξε ένας διορατικός πολιτικός. Δεν είχε μαντικές ικανότητες. Απλά, η διανοητική του επάρκεια (είδος εν απουσία στους σημερινούς πολιτικούς) και η πολιτική του ανάλυση, του επέτρεπαν να προβλέπει. Άλλωστε, επέμενε πολύ στο ότι πολιτική είναι το να προβλέπεις και να προλαμβάνεις, διότι τα υπόλοιπα τα λύνει ο χρόνος.

Έφυγε από κοντά μας, το απόγευμα της 27-3-2024, ξαφνικά και αναπάντεχα. Η ειρωνεία είναι, και συμβαίνει συχνά, πως πολλοί απ’ όσους τον περιφρόνησαν ενώ ζούσε, βγήκαν με δακρύβρεχτες ανακοινώσεις, να αναγνωρίσουν το πολιτικό του μέγεθος και την πρωτοπορία των ιδεών του. Ευτυχώς, δεν είχαν τολμήσει να καπηλευτούν το ήθος, την εντιμότητα και την συνέπειά του.

Ίσως είναι ο μόνος πολιτικός, μετά τον Νικόλαο Πλαστήρα, που έφυγε χωρίς περιουσία!!! Δεν εισέπραξε ούτε σεντς από το κράτος. Δεν παρέκκλινε ούτε εκατοστό από τις αρχές και τις αξίες του. Απόλυτα συμβατός με την θέση τού ασυμβίβαστου κράτους – κόμματος. Δεν δέχτηκε καμία από τις προτεινόμενες «καρέκλες» που του προτάθηκαν και από τον Ανδρέα Παπανδρέου και από άλλους. Αποδέχτηκε απλά, να είναι ο άλλος πυλώνας του τότε ΠΑΣΟΚ. Ο πυλώνας της συνείδησης του κόμματος και της παραγωγής ιδεών και προτάσεων. Άλλο, αν η κομματική γραφειοκρατία δεν τα καταλάβαινε αυτά. Ο σεβασμός και η εκτίμηση στο πρόσωπό του από τον Αντρέα (δεν τον διέγραψε ποτέ, παρά τις διαφωνίες τους) και η αποδοχή του κόσμου, κάτι δείχνουν. Είναι χαρακτηριστικό το βίντεο του 1996, από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

Ο Μιχάλης, ήταν κατεξοχήν πολιτικό ον. Δεν πρέπει να του πιστώσουμε μόνο την αγάπη για τον Πόντο και τους Πόντιους (εξ αιτίας του καθιερώθηκε η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας), ούτε τον αγώνα του για τον Κυπριακό Ελληνισμό και τους συμβολισμούς που αναδείκνυε: «η πύλη του Πολυτεχνείου είναι στην Κυρήνεια» έλεγε συχνά, ούτε την υπεράσπισή του στην άνοιξη των λαών της Αν. Μεσογείου, με κορύφωση τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων (γι’ αυτό και πόνεσε πολύ από την ατιμωτική προδοσία του Οτσαλάν, από τους τότε συντρόφους του). Του πιστώνουμε ότι ήταν πατριώτης και διεθνιστής, ταυτόχρονα!

Καλωσορίσαμε στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο!

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Πιστεύει πλέον κανείς ότι το πρόβλημα της κυβέρνησης ήταν η θεσμοθέτηση της συντροφικότητας των ομοφυλοφίλων; Μέρα τη μέρα, εδραιώνεται η πεποίθηση ότι όλο αυτό το σόου ήταν η υλοποίηση επιταγών της εσπερίας (ΗΠΑ και Ε.Ε.) για ταχύτατες αλλαγές στην κοινωνία, σχετικά με τις έννοιες του γάμου και της οικογένειας, όπως τις ορίζαμε εδώ και χιλιάδες χρόνια. 

Το πρόβλημα δεν είναι οι ομοφυλόφιλοι

Αλλαγές που επιβάλλονται, όχι επειδή η κοινωνία, μέσα από μακρόσυρτες διεργασίες, θέλει να διορθώσει κάποιες στρεβλώσεις, αλλά απλά, επειδή κάποιες μειοψηφίες, έχοντας εξασφαλίσει την στήριξη των ελίτ, θέλουν να επισημοποιήσουν, στο υψηλότερο βαθμό, τα «θέλω» τους. Άλλωστε, δεν έχει διαψευστεί στα λεγόμενά του ο δημοσιογράφος Κων/νος Κόλμερ που υποστηρίζει ότι υπήρξε παρέμβαση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, στον 5ο γύρο στρατηγικού διαλόγου Αμερικής – Ελλάδος με την συμμετοχή των υπουργών εξωτερικών εκατέρωθεν, όπου προωθήθηκε ξεκάθαρα η ενσωμάτωση προσφύγων στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες, καθώς και η προώθηση της διαφορετικότητας, της ισότητας και της συμπερίληψης, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Μάλιστα, εκφράστηκαν συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά που γίνεται για την προώθηση της woke ατζέντας.

Από τις 192 χώρες του ΟΗΕ, μόνο 37 έχουν νομοθετήσει κάτι αντίστοιχο. Μέσα σ΄ αυτές και η Ελλάδα, ως η πρώτη ορθόδοξη χώρα. Τυχαίο; Άλλωστε, σύμφωνα με τον νομικό Δημ. Σταθακόπουλο, εδώ και χρόνια είναι αναρτημένοι οι όροι αναδοχής και υιοθεσίας στο Υπουργείο Υγείας και πουθενά δεν αναφέρεται το φύλο, ως προϋπόθεση για να προβεί κάποιος σε υιοθεσία. Κάτι, που προφανώς, δεν διάβασαν (άλλη μια φορά) βουλευτές και υπουργοί!!! Ποια η ανάγκη, συνεπώς, της ψήφισης νόμου για κάτι που ήταν λυμένο, όπως επίσης και η κατοχύρωση της συντροφικότητας, αφού σε μεγάλο βαθμό ήταν τακτοποιημένο μέσα από το σύμφωνο συμβίωσης; Δυστυχώς, από όλη αυτή την συζήτηση του νόμου «γάμος και τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών», έλειψαν οι απόψεις των ειδικών, των γιατρών, των βιολόγων, των ψυχολόγων, των παιδαγωγών, των ακαδημαϊκών, των φιλοσόφων. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ερωτήματα

Το ερώτημα είναι, τι θα επακολουθήσει μετά την ψήφιση του νόμου.

Εγείρονται θέματα ευγονικής (πεποιθήσεις και πρακτικές που στοχεύουν στην βελτίωση της γενετικής ποιότητας του πληθυσμού). Η ναζιστική Γερμανία δεν απέχει πολλά χρόνια. Παιδιά κατά παραγγελία. Ήδη στην Αμερική κυοφορείται έμβρυο με 3 DNA. Τι προβλήματα υγείας μπορούν να προκύψουν, πέρα από τα νομικά;

"Πίσω από τους Τρεις Ιεράρχες"

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Είναι αποδεκτό πως τίποτα δεν δημιουργείται εν κενώ. Πίσω από κάποιο γεγονός υπάρχει ένα υπόβαθρο και πίσω απ’ αυτό μια αιτία.

Στην ανατροφή των παιδιών το βασικότερο υπόβαθρο είναι το οικογενειακό περιβάλλον με βασικό πυλώνα την μητέρα. Όσο και αν «εκσυγχρονίζεται» ο θεσμός της οικογένειας, ο ρόλος της μάνας παραμένει καίριος συνεπικουρούμενος από την πατρική ισότιμη φροντίδα. Η μάνα είναι αυτή που εμψυχώνει, προστατεύει, εμπνέει, περιθάλπει, υποδεικνύει, κοινωνικοποιεί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έχει αναγνωρισθεί ο ρόλος της, με εξαιρετικά αφιερώματα, στην ποίηση και την λογοτεχνία. Για δε τις επιστήμες της παιδαγωγικής και της ψυχολογίας είναι «παραβίαση ανοιχτών θυρών» το να μιλήσει κάποιος για την σχέση μητέρας – παιδιού.

Αυτή η σχέση αποτυπώνεται ευδιάκριτα ανάμεσα στους Τρεις Ιεράρχες και τις μητέρες τους, την Εμμέλεια, την Νόννα και την Ανθούσα.

Ας τις γνωρίσουμε συνοπτικά, δανειζόμενοι τα στοιχεία από ομιλία της πρεσβυτέρας Δήμητρας Μανώλη, από τα γειτονικά μας Τρίκαλα.

Εμμέλεια

Μητέρα Μ. Βασιλείου, από την Καισάρεια. Πλούσια, ευκατάστατη, με σπουδαία κοινωνική θέση και μόρφωση. Κόρη μάρτυρος, μάνα του πόνου, «βλαστός αγιοτάτης ρίζας» μας λέει ο γιος της Βασίλειος.

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπή

Είναι τόσα πολλά αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό, που πραγματικά, σε μεγάλο βαθμό, αδυνατούμε να τα αφομοιώσουμε. Πολλά και αντιφατικά, είναι αλήθεια!

Όπου και αν γυρίσεις το βλέμμα, καταστροφή. Από τον μικρόκοσμό μας μέχρι τον κόσμο όλο, με αποκλειστικό πρωταγωνιστή τον άνθρωπο! Ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερο «τέρας» σ΄ όλο το ζωικό βασίλειο.

Στο Μεσανατολικό, οι ζωές των Ισραηλινών έχουν άλλη αξία απ’ αυτές των Παλαιστινίων. Το ίδιο και οι ψυχές τους. Οι πάνω από 7.000 νεκροί (μέχρι τώρα) των Παλαιστινίων και 3.000 αυτών παιδιά, δεν μπόρεσαν να «αντισταθμίσουν» τους 1.300 των Ισραηλινών. Πραγματικά φοβερό!

 Δεν μιλάμε για αποκτήνωση της κοινωνίας μας, αλλά για πλήρη αποσάθρωση, αποσύνθεση. Αναφερόμαστε σε νεκρούς, σε ισοδύναμα, παράπλευρες απώλειες και ένα σωρό άλλα αντίμετρα, σαν να μιλάμε για πράγματα και όχι για ανθρώπους. Εδώ, κακομεταχειρίζεσαι ένα κατοικίδιο ή κόβεις ένα δέντρο (και σωστά) κινδυνεύεις με δημόσια διαπόμπευση. Όταν χάνονται τόσες ζωές τι πρέπει να γίνει;

Και δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο πεδίο αντιπαραθέσεων. Από το Ουκρανικό, το Αρμενικό και τόσα άλλα, έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Η δική μας Κύπρος, χρόνια ολόκληρα, παραμένει πληγωμένη και κατακτημένη.

«Εκλογές, το ψευδεπίγραφο της ισότητας και της δημοκρατίας»

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Από τα μαθητικά μας χρόνια μαθαίνουμε πως, σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 4), είμαστε όλοι ίσοι, έχουμε ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις και άλλα τέτοια ωραία πράγματα. Είναι όμως έτσι ή όλα αυτά βρίσκονται στη σφαίρα της θεωρίας; Για να δούμε μια οπτική του θέματος.

Οικονομική ενίσχυση κομμάτων

Πόσο ίσοι είναι οι εκλογικοί σχηματισμοί, όταν ήδη υπάρχουν χρηματοδοτήσεις μόνο για ορισμένους απ’ αυτούς;

Είναι γνωστό, ότι για να τύχει χρηματοδότησης ένα κόμμα θα πρέπει το ποσοστό του να είναι μεγαλύτερο του 1,5%. Έτσι, με απόφαση της 5ης Απριλίου 2023, η Ν.Δ. λαμβάνει 3.741.000 €, ο ΣΥΡΙΖΑ 3.019.000 €, το ΠΑΣΟΚ 991.000 €, το ΚΚΕ 749.000 €, η Ελληνική Λύση 610.000 €, το ΜΕΡΑ 25 525.000 €, η Χρυσή Αυγή 207.000 € (δεν θα δοθούν), η Πλεύση Ελευθερίας 62.000 €, το Ποτάμι 62.000 € (σύμφωνα με παλιά ανακοίνωση θα δοθούν σε υποτροφίες). Όμως, εκτός των ποσών αυτών, υπάρχει και η ετήσια τακτική επιχορήγηση, με αντίστοιχα μεγάλα ποσά, που σε μερικές περιπτώσεις είναι και μεγαλύτερα των προαναφερθέντων.

Από τα 36 κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές, ήδη τα εφτά ξεκινούν σαφώς από καλύτερη θέση, τουλάχιστον όσον αφορά τις οικονομικές δυνατότητες και τις δαπάνες που μπορούν να αντιμετωπίσουν σχετικά με τον προεκλογικό τους αγώνα. Αφήνοντας κατά μέρος τα έξοδα διαφήμισης και προβολής, τα οποία ούτε αμελητέα είναι, ούτε ασήμαντη η συμβολή τους στην επιρροή της κοινής γνώμης, ας σκεφτούμε ότι υπάρχουν έξοδα εκτύπωσης ψηφοδελτίων και αποστολής (ειδικά φέτος σε όλο τον κόσμο, αφού συμμετέχουν οι απόδημοι) και τα οποία σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο βαραίνουν τα ίδια τα κόμματα. Δεν θα μπορούσαν, τουλάχιστον αυτά, να αποφευχθούν, αναλαμβάνοντας το Υπ. Εσωτερικών να διεκπεραιώσει, κεντρικά και για όλους, αυτή την διαδικασία; Γιατί στα έξοδα υπάρχει ισονομία , ενώ δεν υπάρχει στα έσοδα;

Η προβολή

Πόσο ισότιμη είναι η προβολή των κομμάτων και των υποψηφίων;

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής: "Αδικαίωτη Δικαιοσύνη"

«…Για μια ακόμη φορά η Δικαιοσύνη στη χώρα δίνει δείγματα γραφής σχετικά με την ποιότητα και τον ρόλο της.

Διότι, επανειλημμένα εδώ και χρόνια ο θεσμός της Δικαιοσύνης ακολουθεί την πορεία της Δημοκρατίας και στέκεται εχθρικός προς τους πολίτες. Με αποτέλεσμα να καταλήγει να έχει το ρόλο ενός θεσμού εντελώς συμπληρωματικού στη σαπίλα του πολιτικού συστήματος. Σε κάθε στιγμή που η πολιτική τάξη της χώρας στρέφεται ενάντια στην κοινωνία βρίσκει την Δικαιοσύνη συμπαραστάτη της, είτε πρόκειται για τον Ζακ, είτε για την Ν. Σμύρνη, είτε για τους υγειονομικούς στην πανδημία, τους εκπαιδευτικούς, τις δεκάδες αποφάσεις για παράνομες και καταχρηστικές απεργίες (βλ. ΟΣΕ). Ενώ παράλληλα, δείχνει μεγάλη επιείκεια σε μαφιόζους (Greek Police Mafia), τραπεζίτες και funds μέσα από fast-track αποφάσεις για τους πλειστηριασμούς …». «…Αυτά ίσως να εξηγούν και τη στάση των πολιτών απέναντι στη Δικαιοσύνη, όπου σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες περίπου στο 75% των ερωτηθέντων θεωρεί πως υπάρχει μεγάλο ποσοστό διαφθοράς στο δικαστικό σώμα…» (του Ιάσονα Κωστόπουλου από την εφημερίδα «δρόμος της Αριστεράς», 1-4-2023)

Ίσως και μόνο αυτό το απόσπασμα του άρθρου θα ήταν αρκετό για να καταδείξει την σημερινή κατάσταση. Τα πράγματα δεν είναι ούτε απλά, ούτε εύκολα. Κατά καιρούς ακούμε για «τυφλή» Δικαιοσύνη, για «αδέκαστη», για «ανεξάρτητη», για …. Επιπροσθέτως έρχεται άλλη δημοσίευση, του Βασίλη Βιλιάρδου στο διαδίκτυο, που στην κατάταξη των χωρών, σε σχέση με την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, η χώρα μας καταλαμβάνει την 83η θέση. Ε! δεν είναι και τιμή μας!

Τα «βαφτίσια» στην εκπαίδευση

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

«Αξίζουν συγχαρητήρια στην εφευρετικότητα των «νονών». Με έξυπνο τρόπο προσθέτουν ονόματα χωρίς να προσθέτουν ουσία. Αναδιοργανώνουν αρμοδιότητες και ξεκινάμε από την αρχή»

Είναι ενδιαφέρον αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, κυρίως στον τομέα αρμοδιότητας του Υπουργείου Παιδείας. Η ονοματοδοσία θεσμών, υπηρεσιών, διαδικασιών, οργάνων, κλπ., γίνεται με ρυθμό πολυβόλου. Δεν είναι ιδιαίτερο χάρισμα αυτής της κυβέρνησης, είναι διαχρονική τακτική του Υπουργείου. Το κυρίως απογοητευτικό είναι ότι η ουσία των πραγμάτων παραμένει μάλλον η ίδια, αν δεν επιδεινώνεται. Κι όμως ακάθεκτοι συνεχίζουν τα «βαφτίσια»!

Για να πάρουμε μια μικρή γεύση, αρκεί να παρατηρήσουμε πως οι μόνοι σταθεροί στην ονομασία τους, από τα στελέχη εκπαίδευσης, είναι οι Διευθυντές Σχολείων. Σ’ όλες τις άλλες θέσεις έχουμε κατά καιρούς νέα ονόματα. Οι Προϊστάμενοι του Νομού έγιναν Διευθυντές Εκπαίδευσης, οι παλιοί Επιθεωρητές μετεξελίχθηκαν σε Σχολικούς Συμβούλους, στη συνέχεια έγιναν Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου και τώρα Σύμβουλοι Εκπαίδευσης. Ο Προϊστάμενος Επιστημονικής Παιδαγωγικής Καθοδήγησης έγινε Περιφερειακός Επόπτης Ποιότητας της Εκπαίδευσης και αντίστοιχα Επόπτης Ποιότητας της Εκπαίδευσης για τις Διευθύνσεις. Φυσικά τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ. γίνονται ΠΕ.Σ.ΕΠ., η οικολογική συνείδηση των μαθητών πέρασε από τα Κ.Π.Ε. που μετεξελίχθηκαν σε ΚΕ.Π.Ε.Α., για να μην καταπιαστούμε με την Ειδική Αγωγή που τα ΚΔΑΥ γίνανε ΚΕΔΔΥ, έπειτα ΚΕΣΥ και τώρα ΚΕΔΑΣΥ, καθώς και τις ορολογίες που έχουν εμπλουτίσει το χώρο,  ένταξη – ενσωμάτωση – συμπερίληψη  (παραμένει ζητούμενο αν όσοι χρησιμοποιούν αυτούς τους όρους εννοούν και τα ίδια πράγματα). Ένα μικρό δείγμα της «κοσμογονίας» που έχουμε μπροστά μας. Ακόμα και οι νόμοι έχουν φανταχτερές και εντυπωσιακές έως παραπλανητικές ονομασίες π.χ. νόμος 4823/2021 «Αναβάθμιση του σχολείου και ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών», καμία σχέση με την πραγματικότητα.

"Άλλη μια περίεργη σχολική χρονιά τελειώνει"

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Περίεργη, επειδή όσο και να θέλουν οι καθ΄ ολοκληρίαν υπεύθυνοι να μας πείσουν ότι επανήλθαμε στην προγενέστερη κατάσταση, αυτό δεν επαληθεύτηκε.

Τα σχολεία υποτίθεται λειτούργησαν κανονικά, αφού το 50+1 των κρουσμάτων δεν έκλεινε τυπικά τα τμήματα (παρά μόνο όταν σχεδόν όλο το τμήμα έβγαινε θετικό). Ουσιαστικά λειτουργούσαν αποδεκατισμένα, αφού οι γονείς και με ένα κρούσμα δεν έστελναν τα υπόλοιπα παιδιά. Αποτέλεσμα, όλα να φαίνονται φυσιολογικά (ούτε καν τηλεμάθημα δεν γινόταν!) χωρίς τίποτα να είναι φυσιολογικό!!!

Όσον αφορά την ψυχοκινητικότητα των παιδιών, τα πράγματα δεν είναι απλώς περίεργα. Φαίνεται πως έχουν εκτραχυνθεί. Συμπεριφορές ακραίες, διαβάζουμε τακτικά στα ΜΜΕ. Και μάλιστα όχι μόνο μαθητών, συχνά και γονιών. Οι διευθυντές των σχολείων έχουν ιδιαίτερη εμπειρία επ’ αυτού. Ίσως τα «απόνερα» του εγκλεισμού και του διαδικτύου να είναι παρόντα για τις επόμενες σχολικές χρονιές. Μάλλον πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η «οριοθέτηση» και στο σχολικό και στο οικογενειακό και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.

Συχνά και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί διαβάζουμε ότι υπερβαίνουν κάποια όρια. Μεμονωμένα παραδείγματα, αλλά γεννούν ανησυχία. Αφημένοι, χωρίς συμβουλευτική και διδακτική υποστήριξη, αναλώνονται πλέον σε δράσεις, δεξιότητες, εκδηλώσεις… για να συμπληρώσουν την ιστοσελίδα του σχολείου, εκπληρώνοντας τους περίφημους στόχους της «αξιολόγησης». Η ουσία, που είναι η διδασκαλία και η παροχή αγωγής μένουν πολύ πίσω, όπως και αν. Το αίτημα, «τι σχολείο θέλουμε», «τι πρέπει να γνωρίζει ο μαθητής σε κάθε τάξη», καλύπτεται, στο θολωμένο μυαλό όσων χαράζουν πολιτική, από τις εξετάσεις τύπου pisa και από την επικοινωνιακή δεινότητα των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης.  

ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ - αγροτική αναγέννηση - νέα αγροτικότητα

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Είναι ένα από τα βιβλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, του 2002 μάλιστα, εκδόσεις Γόρδιος, το οποίο, δυστυχώς, αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα. Η επικείμενη επισιτιστική κρίση το κάνει να διαβάζεται, όχι απλά με άλλη ματιά αλλά ως μια ιδιαίτερη πρόταση, έστω και καθυστερημένα, προς τους υπεύθυνους πολιτικούς, συνδικαλιστές και τους ασχολούμενους με τον αγροτικο-κτηνοτροφικό χώρο.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ένας σύγχρονος πολιτικός φιλόσοφος με όραμα, αποκαθιστά το νόημα των λέξεων, εισάγει νέους όρους και δίνει εμφατικά ιδέες και προτάσεις προς όλους, όσους τουλάχιστον έχουν διάθεση να δουν την πραγματικότητα από μια άλλη εναλλακτική οπτική. Το μοντέλο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων για την «αγρανάπαυση» των χωραφιών και των καλλιεργειών το πληρώνουμε διαρκώς. Όμως, αντί να συνέλθουμε συνεχίζουμε την ίδια πολιτική, αντικαθιστώντας μάλιστα καλλιέργειες με φωτοβολταϊκά!!! Αυτή είναι μία από τις σημερινές στρεβλώσεις.

Σ’ όλο το βιβλίο πλανάται το ερώτημα:

«Γιατί η Ελλάδα να μην είναι από τις πρώτες χώρες εξαγωγής αγροτικών προϊόντων και αντίθετα να είναι μια χώρα εισαγωγής; Γιατί οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, οι ευρωβουλευτές δεν υπεράσπισαν τα συμφέροντα του ελληνικού αγροτικού τομέα στους θεσμούς της Ε.Ε.; Είναι γνωστό ότι, αν δεν υπήρχαν ευρωβουλευτές άλλων χωρών, σήμερα θα ήμασταν ακόμη στα νοθευμένα κρασιά. Θα ήμασταν, αντίστοιχα, στα σπορέλαια αφού ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου πρότεινε να κόψουμε τις ελιές (εννοεί τον κ. Σημίτη). Οι εκπρόσωποί μας απουσιάζουν από τις μεγάλες μάχες της Μεσογειακής Γεωργίας και κτηνοτροφίας στις Βρυξέλλες».

Στο πόνημά του αποσαφηνίζει όρους, όπως για παράδειγμα αγρότης και γεωργός. Νοηματοδοτεί άλλους, όπως αγροφιλία, νέα αγροτικότητα, προσωποποιημένα προϊόντα, πολιτιστικοποίηση των αγορών, πολυτομεακότητα και πολυκεντρικότητα και κυρίως βάζει στο μεγάλο πλάνο την σύνδεση του χώρου, του χρόνου και του προϊόντος. Συνδυάζει την πολιτιστική κληρονομιά με την διατροφή, σχεδιάζει λεωφόρους σύνδεσης ιστορίας-γαστρονομίας-περιβάλλοντος ως μια νέα σύνθεση οικονομικής δραστηριότητας. Εστιάζει στις Περιφέρειες για τον κεντρικό ρόλο σ’ όλον αυτόν τον σχεδιασμό και τονίζει την αξία της αισθητικής στην συσκευασία του προϊόντος.

Αναδεικνύει το τοπίο, το ελληνικό αστικό και αγροτικό τοπίο, το οποίο συνδέει αρμονικά με όλες τις ενέργειες και δραστηριότητες της γης και ξαναφέρνει στην επιφάνεια το έδαφος, το ευλογημένο ελληνικό έδαφος, για την σημασία που έχει στην γεωργία και την κτηνοτροφία. Μιλάει για τα «κοιτάσματα» της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, των πόρων, τα «κοιτάσματα» της ελληνικής γεύσης.

Την σχέση αυτού του τοπίου με το σημερινό, το γεμάτο γιγάντια αιολικά στα βουνά μας και άπειρα «καθρεφτάκια» στον κάμπο, πρέπει να την βρούνε και να την απαντήσουν οι σημερινοί υπεύθυνοι πολιτικοί! Άλλωστε όπως λέει σε άλλο σημείο του βιβλίου: 

«Οι καριερίστες, οι γραφειοκράτες δεν αγαπούν αυτό που κάνουν, ούτε αγαπούν τον τόπο τους. Κλέβουν διάφορες ιδέες, χρόνια κλέβουν τις ιδέες μας. Μας έκλεβαν οι πράσινοι, τώρα μας κλέβουν και οι μπλε. Όχι για να κάνουν κάτι ολοκληρωμένο αλλά για να συντηρούνται στις καρέκλες τους. Έτσι ο τόπος έμεινε, μένει στάσιμος. Βουλιάζει σε ένα περιβάλλον ανηθικότητας. Χρειάζονται άνθρωποι με άλλο διανοητικό και πολιτικό ήθος».

Παρ’ όλα αυτά οι ιδέες του παραμένουν διαυγείς τόσο για την περιφερειακή ανάπτυξη, όσο και για τους οδικούς άξονες, την σύνδεση λιμανιών και αυτοκινητοδρόμων, την ανάπτυξη του σιδηροδρόμου, τα τοπικά προϊόντα, την γαστρονομία και πολλές άλλες, που έχουν κατατεθεί στο παρελθόν αλλά μάλλον σνομπαρίστηκαν από τους αποδέκτες.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν η κοινωνία μας, οι πολίτες, είχαν τον ίδιο τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη υλοποιητή κι όχι μόνο εκφραστή των ιδεών του!!! Έστω και έτσι αξίζει να διαβαστεί και να προσεχτεί ως ένα βιβλίο παρακαταθήκη για την ανάπτυξη του τόπου μας και τις παραγωγικές μας δυνατότητες.

"Μέτρον άριστον"

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Χάθηκε το μέτρο! Είναι η οδυνηρή διαπίστωση των εφιαλτικών ημερών που ζει η ανθρωπότητα. Γιατί εφιάλτης δεν είναι μόνο το τώρα αλλά και το από δω και πέρα. Τίποτα πλέον δεν είναι και δεν θα είναι ίδιο. Συνεπώς, καλωσορίσαμε στον νέο κόσμο!

 Φυσικά, η 24η Φεβρουαρίου 2022, δεν είναι η γενέθλια ημερομηνία, αφού έχουν υπάρξει ανάλογα ή παρόμοια γεγονότα και στο παρελθόν. Είναι όμως μια ημερομηνία ορόσημο, αφού οι συσσωρευμένες τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος αντί να αποτρέψουν το κακό, του επιτρέψανε να καρποφορήσει ή μάλλον να κακοφορμίσει.

Τα διεθνή

Δεν θα πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου μια και, κατά την γνώμη μας, ακόμα και όποιο δίκιο είχαν οι μεν, το χάσανε με την εισβολή. Εν αντιθέσει με την κυβέρνησή μας που στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, μάλλον δεν έδειξε και την πιο σώφρονα «ευαισθησία».

Το μείζον είναι ότι η δύναμη επιβάλλει Δίκαιο! Είναι γνωστό από την Αθηναϊκή συμμαχία ακόμα. Το είδαμε στην Κύπρο, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία, για να αναφέρουμε τα πιο εμβληματικά γεγονότα στα οποία η ισχύς της μιας πλευράς επέβαλε τα τετελεσμένα. Κι όμως επίσημα δεν αναφέρεται τίποτα! Έφτασε η Τουρκία να καταγγέλλει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όταν η ίδια χρεώνεται και την εισβολή και την μακροχρόνια κατοχή της Κύπρου. Το Διεθνές Δίκαιο κατάντησε μια στερεοτυπική αυταπάτη. Δεν βλέπουν ότι ακόμα κι αυτοί που το επικαλούνται δεν το σέβονται; Η αμετροέπεια έδωσε την θέση της στην αμετροέργεια. Τα ανεξέλεγκτα λόγια γίνανε ανεξέλεγκτα έργα, γι’ αυτό και ο αναθεωρητισμός είναι καταδικαστέος απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Το πολυπολικό σημερινό παγκόσμιο σύστημα, όπως αναφέρουν πολλοί αναλυτές, όχι μόνο δεν επιτρέπει εύκολες διορθώσεις σε λάθη, αλλά περιπλέκει την κατάσταση. Μιλάνε για αντίποινα όταν είναι γνωστό πως η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία είναι δίστομο μαχαίρι. Μοιάζει με ειρωνεία όταν τα αποτελέσματα μπορεί να είναι αυτοτραυματικά. Κι όμως το πλαίσιο αλλάζει άρδην. Το ανταγωνιστικό τρίγωνο Ρωσία–Κίνα–Αμερική, φτιάχνει ένα νέο κάδρο από δω και πέρα. Η Ευρώπη, ως ουρά της Νατοαμερικανικής πλευράς, φαίνεται να τα έχει χαμένα. Ο «νανισμός» της, η ασυνεννοησία, η έλλειψη θεσμών, η ανικανότητα τελικά, την κάνουν περισσότερο προβληματική παρά χρήσιμη! Είναι επόμενο αυτές οι εξελίξεις να μην έχουν θετικό πρόσημο ούτε για τους λαούς, ούτε για τις μικρές και μεσαίες χώρες που θα επιθυμούσαν μια άλλη πορεία. Μένει, συνεπώς, η κρατική ευθύνη του κάθε μέλους του παγκόσμιου χωριού. Ο καθένας κρίνεται απ’ το τι έπραξε ή δεν έπραξε όλο το προηγούμενο διάστημα για να προστατέψει τα του «οίκου» του, μιας και  η πρόσδεση στους μεγάλους προστάτες είναι μια αυταπάτη που δημιουργεί επιπλέον κινδύνους.

Τα εσωτερικά

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής: Στο όνομα της «ουδετερότητας» κινδυνεύουν και τα Χριστούγεννα

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Αντιγράφουμε από την kathimerini.gr, στις 1-12-2021:

[«Σε στροφή 180 μοιρών υποχρεώθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία ανακάλεσε εσωτερικό έγγραφο με οδηγίες για τη δέουσα εσωτερική επικοινωνία των στελεχών της, καθώς κατηγορήθηκε ότι προσπαθεί να… ακυρώσει τα Χριστούγεννα και ότι εξαπολύει επίθεση κατά της «κοινής λογικής».

Πρόκειται για έναν οδηγό 30 σελίδων με σκοπό τη χρήση πιο ουδέτερης γλώσσας εντός της Κομισιόν σε ό,τι αφορά το φύλο, η οποία να είναι πιο φιλική στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, και η οποία παρουσιάστηκε από την Επίτροπο για την Ισότητα, Χελένα Ντάλι, στα τέλη Οκτωβρίου. Το εσωτερικό έγγραφο περιήλθε στην κατοχή της ιταλικής ταμπλόιντ “il Giornale”, κάτι που πυροδότησε αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και από ανώτατο αξιωματούχο του Βατικανού, ακροδεξιούς πολιτικούς και πρώην Επίτροπο της Ε.Ε.. Ως αποτέλεσμα, η κ. Ντάλι αναγκάστηκε να κάνει πίσω, αναφέρει το Politico. «Υπήρξαν ανησυχίες σε ό,τι αφορά ορισμένα παραδείγματα που αναφέρονταν στις κατευθυντήριες γραμμές για την χωρίς αποκλεισμούς επικοινωνία, η οποία όπως συνηθίζεται σε τέτοιες οδηγίες, είναι μια εργασία σε εξέλιξη», ανέφερε στο Twitter η Μαλτέζα Επίτροπος. «Εξετάζουμε αυτές τις ανησυχίες με σκοπό να τις λάβουμε υπόψη μας στην αναθεωρημένη εκδοχή των οδηγιών».

Το επίμαχο έγγραφο

«Η εκπαίδευση χρειάζεται χρήματα και το υποσύστημα της Ειδικής Αγωγής πολύ περισσότερα» -

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Σε λίγες μέρες (3 Δεκεμβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ), θα ξανα-ακούσουμε από χείλη υπευθύνων, βαρύγδουπες διατυπώσεις για την υποστήριξή τους και την ευαισθησία τους σε θέματα σχετικά με την Ειδική Αγωγή και την αναπηρία. Επετειακές δηλώσεις που δεν έχουν κανένα νόημα αν δεν συνοδεύονται με πρακτικές προτάσεις και, κυρίως, λύσεις. Οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και κυρίως οι γονείς, που ζουν επί 24ώρου βάσεως την αγωνία και τις συνέπειες της αναπηρίας, το γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους. Η εκπαίδευση χρειάζεται χρήματα και το υποσύστημα της Ειδικής Αγωγής πολύ περισσότερα. Είναι ακριβό αλλά απαραίτητο. Αντίθετα, οι εκάστοτε κυβερνώντες, θέλουν με περικοπές να έχουν βελτιώσεις! Δεν γίνεται, απλά ματαιοπονούν. 

Δεν είναι πολύς καιρός που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ (134960/Δ3-ΦΕΚ Β 5009-27.10.2021) ο κανονισμός λειτουργίας Σ.Δ.Ε.Υ. (Σχολικά Δίκτυα Εκπαιδευτικής Υποστήριξης) και Ε.Δ.Υ. (Επιτροπές Διεπιστημονικής Υποστήριξης).Τα ΣΔΕΥ και ΕΔΥ δεν είναι κάτι καινούργιο αλλά η νέα ονομασία των έως τώρα ΣΔΕΥ και ΕΔΕΑΥ. Αυτή η «καινοτομία», ιδίως του Υπουργείου Παιδείας, να αλλάζει ονομασίες σε θεσμούς, φορείς, ακόμα και διαδικασίες, είναι φοβερή! Ακόμα φοβερότερο να το θεωρεί πράξη μεταρρυθμιστική! Έχουμε για παράδειγμα τα ΚΔΑΥ που έγιναν ΚΕΔΔΥ, μετά ΚΕΣΥ και τώρα ΚΕΔΑΣΥ. Τους Σχολικούς Συμβούλους που έγιναν Συντονιστές και τώρα Παιδαγωγικοί Σύμβουλοι. Τις Ειδικές Τάξεις που έγιναν Τμήματα Ένταξης για να βοηθήσουν στην ένταξη, μετά στην ενσωμάτωση, μετά στην συνεκπαίδευση, μετά στην ενιαία εκπαίδευση και τελευταία στην συμπερίληψη των ΑμεΑ και των μαθητών με δυσκολίες, για να καταλήξουμε στο «ένα σχολείο για όλους», που κατά την γνώμη μας, αδικεί πρώτα και περισσότερο τα ΑμεΑ. Όλα τα παραπάνω, όσο ανούσια και αν ακούγονται, είναι αλήθεια ότι κρύβουν μικρές ποιοτικές διαφοροποιήσεις που δυστυχώς στην πράξη δεν επέφεραν καμία διαφοροποίηση και καμία βελτίωση. Αντίθετα, κουβαλάνε όλα τα διαχρονικά προβλήματα της Ειδικής Αγωγής με αποσπασματικό τρόπο. Μόνο με «βαφτίσια» δεν παράγεται έργο.

Σελεστέ Φρενέ: «Το σχολείο του λαού» - Νίκη Κεραμέως: «Η αποδιοργάνωσή του»

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Έναν αιώνα περίπου μετά τον Φρενέ, οι εκάστοτε μιντιακοί φίλοι των κυβερνήσεων απ’ την μια δυσφημούν τον εκπαιδευτικό ως «τεμπέλη» και «εξυπνάκια» και από την άλλη τον επευφημούν γιατί με το φιλότιμό του και προσωπικό κόστος κράτησε όρθια την εκπαίδευση στα χρόνια της «τηλεπανδημίας»

Εποχή Φρενέ

Ήταν περίπου έναν αιώνα πριν όταν ο Φρενέ έστηνε, θεωρητικά και πρακτικά, τις απόψεις του για το γαλλικό σχολείο. Σεβόμενος την παιδική ηλικία και εκμεταλλευόμενος την περιέργεια και τις ανησυχίες των μικρών μαθητών, πρότεινε ένα ολοκληρωμένο σύστημα εκπαίδευσης, με νέα στοχοθεσία, καινούρια αναλυτικά προγράμματα, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, που φάνταζαν αρκετά προωθημένα αλλά και αντίθετα με την κομφορμιστική καθεστηκυία τάξη της εποχής του.

Άλλωστε δεν είναι ο μόνος. Μεγάλοι παιδαγωγοί και οραματιστές έχουν προτείνει απόψεις για τα της εκπαίδευσης. Ακόμη και οι δικοί μας: Γληνός, Δελμούζος, Παπαναστασίου, Παπανούτσος κι όχι μόνο, έχουν πει, προτείνει και εφαρμόσει, σπουδαίες ιδέες. Η εποικοδομητική αμφιβολία, «να αμφιβάλουμε για ό,τι είναι σίγουρο και όχι για ό,τι είναι αμφίβολο, να η εξυπνάδα» που έλεγε ο Αλαίν, μαζί με το ας πάρουμε ό,τι καλό υπάρχει στους άλλους και ας το προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα που υποστηρίζουν πολλοί, είναι το δίδαγμα καταξιωμένων φιλοσόφων-παιδαγωγών.

Αντ’ αυτού, οι σημερινοί υπεύθυνοι, προεξάρχουσας της κυρίας Κεραμέως, αντιγράφουν πράγματα χωρίς καμία προσαρμογή και αναπλαισίωση στις εδώ συνθήκες. Δεν αντιγράφουν απλά, «καινοτομούν» μάλιστα, διαλύοντας κάθε σχέση εμπιστοσύνης μ’ αυτούς που καλούνται να τα υλοποιήσουν, δηλαδή τους εκπαιδευτικούς.

Πόσο άρρωστο είναι το σύστημα υγείας;

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Δεν πληρώνει ο πολίτης για υγειονομική κάλυψη, γιατί θα πρέπει να καταφεύγει στον ιδιωτικό τομέα; Με όση διακριτικότητα και επιείκεια να το προσεγγίσεις το θέμα, γίνεται ορατό πόσο άρρωστο είναι το σύστημα υγείας

Συνηθίζουμε, κυρίως στα χρόνια της πανδημίας, να αναφερόμαστε σε ήρωες γιατρούς και υγειονομικούς γενικότερα. Απόλυτα σωστό.

Για το σύστημα υγείας, μπορούμε να πούμε το ίδιο;

Φαντάζομαι πως όλοι μας έχουμε μικρότερες ή μεγαλύτερες εμπειρίες. Πόση ασφάλεια μπορεί να αισθανθεί ο πολίτης με την πρωτοβάθμια φροντίδα που υπάρχει, εάν απευθυνθεί σε Τ.ΟΜ.Υ. (Τοπικές Ομάδες Υγείας), για απλά πράγματα όπως προβλήματα μέσης για παράδειγμα, και διαπιστώσει παντελή έλλειψη γιατρών; Μόνο δύο μέρες έχουμε γιατρό, σου λένε.


Ναι, αλλά δεν σε πιάνει η μέση προγραμματισμένα, Δευτέρα ή Τρίτη. Τις άλλες μέρες τι γίνεται; Απευθύνσου στο νοσοκομείο, τι να κάνουμε; Μα αν πάμε στο νοσοκομείο για να γράψουμε δύο ενέσεις για την μέση, οι άλλοι πού θα πάνε; Ναι, αλλά ο γιατρός μοιράζεται πλέον σε πέντε θέσεις για να βοηθήσει το σύστημα, σου απαντάνε.

Μα το σύστημα δεν μας επέβαλλε, ετσιθελικά, να χρεωθούμε σε συγκεκριμένη Τ.ΟΜ.Υ. για να υπάρχει το ιστορικό μας και να μπορούμε να εξυπηρετούμαστε για τα απλά καθημερινά ή να μας κατευθύνουν σε συγκεκριμένες ειδικότητες; Άγονες διαμαρτυρίες, που κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε προσωπικές αντιλογίες, οι οποίες αδικούν υπηρετούντες και υπηρετούμενους, νοσηλευτές και νοσηλευόμενους.

Αλλά και σε δευτεροβάθμια φροντίδα, τα πράγματα δεν είναι πιο ρόδινα. Πόσο θα κόστιζε η αργοπορία στο νοσοκομείο αν ακολουθούσαμε τις τηλεφωνικές υποδείξεις (δικαιολογημένα για το σύστημα, λόγω του κορεσμού των νοσηλειών, αδικαιολόγητα όμως για τον κάθε ασθενή, αφού όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά), να περιμένουμε δύο μέρες ακόμα με αντιπυρετικά; Ας είναι καλά οι φίλοι γιατροί που μας συστήσανε επίσπευση.


Σας έχει τύχει να νοσηλευτείτε για κορωνοϊό και μετά την έξοδό σας να μην ξέρετε τι πρέπει να κάνετε; Σχεδόν καμιά συμβολή για τον νοσούντα και το οικογενειακό του περιβάλλον. Αν συνεχίζει ή όχι να μεταδίδει τον ιό, αν και για πόσο πρέπει να παραμείνει σε κατ’ οίκον καραντίνα, αν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, που δεν νόσησαν, πρέπει να συνεχίσουν την δική τους καραντίνα και για πόσο, αν, αν, αν …

Μπορεί να κερδηθεί η φετινή σχολική χρονιά;

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

«Με αυτά τα δεδομένα, για να κερδηθεί η σχολική χρονιά ίσως θα πρέπει να μιλάμε για γενική και καθολική επανάληψή της. Η άλλη εναλλακτική είναι το υπουργείο με τους φορείς του, να σχεδιάσουν σχολαστικά και εις βάθος τα απαραίτητα αντισταθμιστικά μέτρα» - Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Όλοι μιλάνε για μια δύσκολη, κουτσουρεμένη, προβληματική, σίγουρα περίεργη σχολική χρονιά. Μια χρονιά, που παρόλο το φιλότιμο των αβοήθητων εκπαιδευτικών, βαίνει προς το τέλος της, όχι όμως και της ολοκλήρωσής της. Μάλιστα, προέρχεται από μια δύσκολη περσινή χρονιά.

Τις δυσκολίες της τηλεκπαίδευσης-τηλεπικοινωνίας τις καταλαβαίνουμε όλοι, εκπαιδευτικοί-μαθητές-γονείς, Το θέμα μας δεν είναι να αναδείξουμε το ανεπαρκές της, αλλά την ανεπάρκεια κατάκτησης των στόχων του αναλυτικού προγράμματος, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών. Πόσο έτοιμα μπορούν να θεωρηθούν τα παιδιά μας για την μαθησιακή τους συνέχεια;

Κυρίως για τις μικρές ηλικίες και ιδίως για την μετάβαση σε άλλη βαθμίδα, όπως από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό και από κει στο γυμνάσιο κλπ., σε ποια κατάσταση είναι οι μαθητές; Πόσο έτοιμοι είναι να ανέβουν επίπεδο; Δεν μιλάμε για αυτούς που έχουν τα μορφωτικά εφόδια και την οικογενειακή στήριξη, αλλά για τους άλλους, που δεν έχουν ικανοποιητικό υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, που έχουν μαθησιακές δυσκολίες, που είτε λόγω αδυναμίας είτε αδιαφορίας δεν παρακολουθούσαν καν τηλεκπαίδευση, που διέθεταν μόνο κινητό τηλέφωνο αν το είχαν και αυτό, που, που, που… Πόσα πρωτάκια κατάκτησαν την πρώτη ανάγνωση και γραφή ή τις βασικές μαθηματικές έννοιες για να ανταπεξέλθουν απρόσκοπτα στις άλλες τάξεις; Πώς έγινε η πολυαισθητηριακή προσέγγιση στην ψηφιακή τάξη; Ας είμαστε ειλικρινείς. Η φετινή χρονιά είναι μάλλον χαμένη για έναν μεγάλο αριθμό μαθητών.