ΤΙ ΔΙΑΚΥΒΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

 

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ;

Ή ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΝΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ;

 

Γ. ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Η επιτυχία μιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τη συναίνεση των πολιτών και κυρίως των άμεσα εξαρτώμενων από  αυτή.  Για να καταστεί όμως αυτή εφικτή πρέπει οι πολίτες να ομονοούν ως προς την φιλοσοφία της αλλαγής, τους πολιτικούς και εκπαιδευτικούς στόχους της μεταρρύθμισης. 

Στην περίπτωσή των Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων θα πρέπει να απαντηθούν τουλάχιστον τα παρακάτω ερωτήματα: ποια η αιτία των Ν.Α.Π., με ποιους στόχους, και ποιοι είναι οι πραγματικοί γεννήτορες που επεξεργάστηκαν και σχεδίασαν την πρόταση για την εκπόνηση των Ν.Α.Π.

Το ερώτημα  θα έπρεπε να είχε τεθεί από το 2001, όταν εισήχθη στο σχολείο το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Σπουδών (ΑΠΣ) και έγινε η συγγραφή των νέων σχολικών βιβλίων.  Τότε το πρώτο ερώτημα που έπρεπε να είχε απαντηθεί ήταν αν η διαθεματικότητα ήταν προϊόν προτάσεων του Π. Ι. (Ματσαγγούρα-Αλαχιώτη) ή αποδοχή εκπαιδευτικών πολιτικών από τη «συμμαχία των προθύμων»-μεταπρατών που επιβλήθηκαν και σχεδιάστηκαν στην εσπερία.  Να θυμηθούμε ότι τότε ο κ. Ματσαγγούρας, αντιπρόεδρος του Π.Ι. έγραψε το βιβλίο του για τη διαθεματικότητα και πρόλαβε την εισαγωγή της στο σχολείο πάντως όχι γιατί ο ίδιος οραματίστηκε την αναγκαιότητά της και στη συνέχεια την επέβαλε αλλά απλώς διότι γνώριζε ότι από την στιγμή που η Ε.Ε. σχεδίασε την ένταξή της στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ε.Ε. ήταν αυτονόητο ότι η μεταπρατική τάξη των κυβερνώντων μας θα την υλοποιούσε;

 

ΠΟΙΑ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

 

Δεν υπάρχει ουδέτερο ιδεολογικά Α.Π.

 

Για να καταδείξω τη βαρύνουσα σημασία του Αν. Προγράμματος στο εκπαιδευτικό σύστημα θα επικαλεστώ τον Bernstein.  Σύμφωνα με τον B. Bernstein η επίσημη γνώση πραγματοποιείται μέσα από τρία συστήματα μηνυμάτων: 1) το αναλυτικό πρόγραμμα, 2) την παιδαγωγική διεργασία, και 3) την αξιολόγηση (Bernstein 1989:63-4). Ενώ όμως, η παιδαγωγική ορίζει αυτό που θεωρείται έγκυρη μετάδοση  γνώσης και η αξιολόγηση αυτό που θεωρείται έγκυρη πραγμάτωση αυτής της γνώσης, το αναλυτικό πρόγραμμα ορίζει αυτό που θεωρείται έγκυρη γνώση (στο ίδιο: 64).

Όμως ο ορισμός της έγκυρης γνώσης, δηλαδή τι διδάσκεται και πόσο διδάσκεται, η σημασία που αποδίδεται σε ένα γνωστικό αντικείμενο, δεν είναι ένα ουδέτερο ή ένα τεχνικό θέμα, αλλά ένα κυρίως  πολιτικό, ιδεολογικό και κοινωνικό ζήτημα, καθώς η σχολική γνώση ως έγκυρη γνώση σε συνάρτηση με τους τρόπους διδασκαλίας αξιολόγησης της μεταδιδόμενης γνώσης, απευθύνεται σε μαθητές με διαφορετική κοινωνική καταγωγή και πολιτισμικό περιβάλλον. 

Στη κριτική παιδαγωγική προστίθεται το μεγάλο ερώτημα  «προς ποιου το όφελος» λειτουργεί το Α.Π.;

ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ "ΠΙΤΣΑ-PISA*"

Του Γιώργου Τασιόπουλου

ΣΤΑ ΜΜΕ, στα πρωινάδικα, και στα απογευματινά κουσκούς της tv των δημόσιων σχολιαστών, αλλά και στο e-καφενείο του fb η συζήτηση άναψε!

Η Pisa, ο διεθνής διαγωνισμός που γίνεται με την εποπτεία του ΟΟΣΑ έβαλε σε ανησυχία την ελληνική κοινωνία. Του ΟΟΣΑ που ως μάντρα τις υποδείξεις του επαναλαμβάνουν οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας. Αυτές, που πιστά ακολουθούν οι υπουργοί μας πάνω από μια δεκαετία και ξεθεμελιώνουν με το αίτημα του εκσυγχρονισμού ο,τι απέμεινε από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει ακόμη παιδεία, γνώση, υπηρετεί αξίες και πολιτισμό σύμφωνα με τις ανάγκες και την παράδοση του τόπου!

Οικτίρονται μαθητές και δάσκαλοι για την απελπιστική τους κατάντια, την κατρακύλα που περιέπεσαν ως προς την κλίμακα βαθμολόγησης του διεθνούς διαγωνισμού.

Πιο δυσμενής η θέση στην κατάταξη των Κυπριωτόπουλων!!! Τα Ελληνάκια ανά τον κόσμο ουραγοί, αδυνατούν να ακολουθήσουν την πρόοδο που συντελείται στα εκπαιδευτικά συστήματα όπως προτάσσει η Παγκόσμια Τράπεζα δια του ΟΟΣΑ.

Ως και ο Αρκάς λοιδορεί την κατάντια των παιδιών μας σε αντίθεση με αυτά της εξωτικής Φινλανδίας και άλλων χωρών που πειθαρχούν στις προτεραιότητες του ΟΟΣΑ!

Σας παραθέτω ενα απόσπασμα από τον καθηγητή κ. Μπαμπινιώτη* για θέμα που προσυπογράφω:

«Σχετικά με τα δεκαπεντάχρονα Σιγκαπουριανάκια, Κινεζάκια, Εσθονάκια, Καναδάκια, Φινλανδάκια κ.ά. δεν είναι η κατάκτηση τής μητρικής τους γλώσσας όπου διαπρέπουν! Υπερτερούν στο ότι έχουν μακρά συστηματική  άσκηση και ενασχόληση ειδικά στο πώς λειτουργεί ένα κείμενο και, ακόμη περισσότερο, στο πώς, με ποια τεχνική συντάσσεται η περίληψη ενός κειμένου. Έχουν μάθει  δηλ. να φτιάχνουν την «πίτσα-PISA»! Τι συστατικά τού κειμένου θα διαλέξουν και πώς θα τα συνθέσουν ώστε να «μαγειρέψουν» την πολυπόθητη «πίτσα-PISA». Που δεν ξέρουν να φτιάχνουν τόσο καλά τα Γαλλάκια, τα Ιταλάκια, τα Γερμανάκια, τα Βελγάκια, τα Ολλανδάκια, πολλά άλλα παιδιά προηγμένων χωρών, όπως και τα δικά μας τα παιδιά. Λείπει από τη σχολική στόχευση και προετοιμασία των μαθητών όλων αυτών των χωρών—και τής δικής μας— μια τέτοια … «συνταγή», γιατί η Εκπαίδευσή τους είναι διαφορετικά προσανατολισμένη.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΟΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ!

Γιώργος Τασιόπουλος 

"Έρχονται δέκα ψηφιακές αλλαγές στην Παιδεία", διαβάζω και σήμερα...

Ανάλογες ήταν οι επικοινωνιακές αναρτήσεις του Υπ. Παιδείας από την ημέρα που ανέλαβε!

Του επισυνάπτω τον N.  1566/85 για να κατανοήσει το σκοπό τουλάχιστον της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Μορφωμένους ανθρώπους θέλουμε, όχι cyborg...

https://www.kodiko.gr/nomothesia/document/276374/nomos-1566-1985

https://www.ipaidia.gr/paideia/erxontai-deka-psifiakes-allages-stin-paideia-poies-tha-einai/

ΠΗΓΗ: Τασιόπουλος Γιώργος fb

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid037Y3WqqDUP21wcAjFrSMiZEoTbR3KWA9tFdEWKh2dzagGHiZ54UR4egWPs9BZwBcBl&id=100080481982655

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ - Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Η ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ

του Γιώργου Τασιόπουλου

Δεν πρέπει ως εκπαιδευτικοί να θέτουμε μόνο την έλλειψη τεχνολογικής υποδομής στο σπίτι μας ή το σχολείο στην άρνησή μας για τηλεκπαίδευση. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο και την ουσιαστική μάθηση, να αρνηθούμε με σοβαρά επιχειρήματα την αποδόμηση του ρόλου μας ως δασκάλου. Μας θέλουν μελλοντικά ως διαμεσολαβητές ανάμεσα στην τεχνολογία και τον μαθητή, ακυρώνοντας τον δάσκαλο ως εμπνευστή - παιδαγωγό και πάροχο γνώσης.

Θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί να αναδείξουμε με επιχειρήματα και τη συνεπικουρία έγκριτων παιδαγωγών, ψυχολόγων ότι η τηλεκπαίδευση δεν είναι διδασκαλία. Η ΕΛΜΕ Ευβοίας θέτει μερικά ουσιαστικά ζητήματα για το πρόβλημα της τηλεδιδασκαλίας. Θα σας θυμίσουμε όμως πρώτα ότι η τηλεκπαίδευση είναι στρατηγική επιλογή εδώ και χρόνια, από το σχολικό έτος που η κ. Διαμαντοπούλου άφησε τους μαθητές χωρίς σχολικά βιβλία με σκοπό να προμηθεύσει τους αίθουσες διδασκαλίας με διαδραστικούς πίνακες απ΄όπου θα γίνονταν άνευ συγγραμμάτων η διδασκαλία. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε την ίδια πολιτική.

Σας θυμίζω, ως απόδειξη της μονιμότητας, ότι την ιδέα της τηλεκπαίδευσης και την αντικατάσταση της ζωντανής διδασκαλίας με τηλεκπαίδευση την έφερε ως πρόταση πριν από τη Νίκη Κεραμέως ο Αντώνης Λιάκος επίσημα και με σφραγίδα. Στο 36σέλιδο «Υπόμνημα για την αναδιοργάνωση της Μέσης Εκπαίδευσης και την είσοδο στα ΑΕΙ-ΤΕΙ», που είδε το φως της δημοσιότητας με την υπογραφή του προέδρου του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου κ. Αντώνη Λιάκου, όπου σκιαγραφείται ένα αριστοκρατικό Λύκειο για πολύ λίγους, στις σελίδες 34-35 οι συντάκτες γράφουν τα εξής εκπληκτικά:

«Εξορθολογισμός και τηλεκπαίδευση.

Ο συνολικός αριθμός ωρών διδασκαλίας στο Λύκειο θα είναι 33, έτσι θα υπάρχει μια αρχική οικονομία για τις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Από κει και πέρα θα απαγορεύεται να γίνει τμήμα σε κάποιο μάθημα αν δεν υπάρχουν τουλάχιστον 20 μαθητές για το μάθημα αυτό. Αυτό σημαίνει ότι κάποια μαθήματα θα παρέχονται μόνο σε ορισμένα Λύκεια.

»Πιθανόν να πρέπει να φτιαχτούν δομές για τις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου με περισσότερα παιδιά (πράγμα που είναι και παιδαγωγικά σωστό) ή ακόμα κάποια μαθήματα να τα παρακολουθούν οι μαθητές σε συγκεκριμένη χρονικά ζώνη ή, τέλος, το όλο σύστημα να λειτουργήσει ως καταλύτης για να αναπτυχθούν επιτέλους υποδομές σύγχρονης τηλεκπαίδευσης. Ειδικά σε περιπτώσεις απομακρυσμένων Λυκείων κάποια μαθήματα θα διδάσκονται με τηλεκπαίδευση: τα σχολεία θα εξοπλιστούν με μία ή δύο κατάλληλες αίθουσες με εξαιρετική υποδομή και πολύ καλό εξοπλισμό.

»Θα έχουν πολύ γρήγορη σύνδεση στο διαδίκτυο και οι μαθητές θα εντάσσονται κανονικά σε μια απομακρυσμένη τάξη. Με χρήση κατάλληλου λογισμικού και εξοπλισμού οι μαθητές θα συμμετέχουν κανονικά στο μάθημα, θα βλέπουν και θα ακούν τους πάντες και οι πάντες θα βλέπουν και θα ακούν αυτούς, θα παίρνουν τον λόγο, θα συμμετέχουν σε διαγωνίσματα και παρουσιάσεις κ.λπ.».

Δηλαδή, πρότειναν να εξαφανίσουν στα απομακρυσμένα Λύκεια τον εκπαιδευτικό και στη θέση του να έχουν... τηλεκπαίδευση!..."

Το κείμενο της ΕΛΜΕ Ευβοίας:

Η ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ.
ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΑ

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ - ΣΑΒΒΑΤΟ 30/01/2021

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ*

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ*

(απόσπασμα από παλιότερο κείμενο)

Γιώργος Τασιόπουλος

"...Η διαδικασία αναπαραγωγής του συστήματος κυριαρχίας, που στο παρελθόν λειτουργούσε σε εθνικό επίπεδο κοινωνικής ολότητας, τώρα παίρνει παγκόσμια χαρακτηριστικά.

Ο ιστορικός και κοινωνιολογικός προβληματισμός, που ενδέχεται να οδηγήσει σε ανατρεπτικό ως προς την κοινωνία προβληματισμό, αποφεύγεται.

Το παγκόσμιο σύστημα απαλλοτριώνει την ελευθερία του προσώπου, παρέχοντας ως αντιστάθμισμα γεμάτο στομάχι και σεξ. Ο Άλντους Χάξλεϋ, προφητικός: Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος είναι προ των πυλών:

«Την παλιά κακή εποχή οι γέροι συνήθιζαν να αποσύρονται, να παραιτούνται απ’ τη ζωή. Το ’ρίχναν στη θρησκεία, διάβαζαν και σκεφτόντουσαν – σκεφτόντουσαν.

Σήμερα –τι πρόοδος- οι γέροι δουλεύουν, ζευγαρώνουν, δεν προφταίνουν απ’ την πολλή ηδονή, δεν έχουν καιρό ούτε ένα λεπτό να κάτσουν και να σκεφτούν… Από σεξοθέαμα σε σεξοθέαμα και από κορίτσι σε πιο έξυπνο κορίτσι κι από Ηλεκτρομαγνητικό Γκολφ σε…».

Η προφητεία του για την κατασκευή τριών κατηγοριών ανθρώπων επαληθεύεται.

»Τα σχολεία μας ετοιμάζουν τις Διευθύνουσες Ευφυΐες, που θα είναι ικανοί να σκέφτονται. Τους Πιστούς, όργανα των πρώτων, οι οποίοι θα κινούν και θα κατευθύνουν το πλήθος, κομμάτι τους και οι εκπαιδευτικοί που θα διαμορφώνουν την τρίτη κατηγορία ανθρώπων, την Αγέλη, τα αμέτρητα εκατομμύρια όσων στερούνται ευφυΐας και έχουν πεισθεί πως δεν υπάρχει ευτυχία παρά μόνο στη δουλειά και την υπακοή».

Για τους μη εντάξιμους στις παραπάνω κατηγορίες θα έλεγε ο Χάξλεϋ: «Όχι, δεν βλέπω άλλο χώρο για σένα από την κάμαρα του θανάτου».

Η εκπαιδευτική διαδικασία σήμερα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη μονόπλευρη ανάπτυξη κάποιων ειδικών τεχνικών που απευθύνονται στο λογιστικό μόριο της ψυχής, αφήνοντας ακαλλιέργητο τον συναισθηματικό κόσμο του νέου και προετοιμάζοντάς τον για έναν ανταγωνιστικό κόσμο δίχως αγάπη, που τον έβλεπε ως «κόλαση» ο Ντοστογιέφσκι. («Τι είναι κόλαση; Το μαρτύριο να μην μπορείς πια να αγαπάς».

Παρόμοια εμμονή του εκπαιδευτικού μας συστήματος καταδικάζει κάθε συλλογική ένταξη της κοινωνίας μας, του έθνους μας, στην παγκόσμια ολότητα, αφού την ευνουχίζει από κάθε κοινωνικό όραμα.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό στους σχεδιαστές του εκπαιδευτικού μας συστήματος πως η γνώση της κληρονομιάς και η δημιουργική αξιοποίησή της αποτελούν απαραίτητο όρο ή όχημα ένταξης στην ιστορία της οικουμενικότητας του ανθρωπίνου πνεύματος, άλλως η ζοφερή αφομοίωση θα είναι η κατάληξη της νεοελληνικής κοινωνίας στον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό της Δύσης και μάλιστα στην αμερικάνικη, ρατσιστική εκδοχή του.

Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η παγκοσμιοποίηση -και μάλιστα η ιδεολογία της, που είναι το ανώτατο στάδιο της έως τώρα εξέλιξης του συστήματος του καπιταλισμού- τείνει να ομογενοποιεί και να εξισώνει, να περιθωριοποιεί και να αιχμαλωτίζει στη δική της εξομοιωτική «εργαλειακή» λογική τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες της πολιτισμικής ιδιοπροσωπίας. 

Θα προτείναμε λοιπόν την έμφαση στην οικουμενικότητα του ανθρωπίνου πνεύματος, καθ’ όλα συμβατή με τις παραδόσεις του ελληνισμού, που καταφάσκει και καλλιεργεί την ελευθερία έκφρασης, την ανεξαρτησία, τον αυτοκαθορισμό, την ιδιομορφία, που διδάσκεται από την κοινωνική πείρα και υπηρετεί την ποικιλομορφία και τον σεβασμό των τοπικών πολιτισμών.

 Το άνοιγμα στον κόσμο είναι το ίδιο σημαντικό όσο και το άνοιγμα στο παρελθόν. Γιατί η πολιτιστική ταυτότητα είναι αυτή που συγκροτεί την υπαρκτική ιδιότητα του ανθρώπου...'

------------------

*Απόσπασμα από παλιότερο κείμενο που εξακολουθεί να είναι επίκαιρο (2007).  Είχε προηγηθεί η "Λευκή Βίβλος"  ως απάντηση της Ε.Ε. στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, ακολούθησε η έκθεση του ΟΟΣΑ για τις αλλαγές στην εκπαίδευση.

 Από την Διαμαντοπούλου στην Κεραμέως 2010-2021 όλοι οι υπουργοί συνεχίζουν την ίδια πολιτική.

Δημοσιεύτηκε στο Άρδην , τεύχος 64. Απρίλιος -Μάιος 2007.

Ολόκληρο το κείμενο:

https://ardin-rixi.gr/archives/203759

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ, ΤΟ NEW DEAL ΤΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΔΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ...

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ,

ΤΟ ΠΛΗΣΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΑ ΤΟ ΤΗΛΕΜΑΘΗΜΑ

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ, ΤΟ NEW DEAL ΤΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΔΩΝ

Ναόμι Κλάιν: Tηλε-new deal, το «Δόγμα του Σοκ» της πανδημίας

Πολλοί γονείς είδαν τα παιδιά τους κατά την πανδημία να παρακολουθούν τα μαθήματά τους μέσω της Google ή του Zoom, και ίσως θεώρησαν ότι ήταν ένας καλός και εκπαιδευτικός τρόπος να περνούν την μέρα μέσα στο σπίτι.

Όμως σύμφωνα με την Ναόμι Κλάιν τα πράγματα είναι πολύ πιο σκοτεινά. Η καραντίνα, εκτός από τον προληπτικό σκοπό της, λειτούργησε και σαν ένα «ζωντανό εργαστήριο για ένα μόνιμο - και εξαιρετικά κερδοφόρο - χωρίς επαφή, χωρίς δημοκρατία, μέλλον», γράφει η Ναόμι Κλάιν σε άρθρο της στο Intercept, παρατηρώντας ότι «κάτι που μοιάζει με ένα συγκροτημένο δόγμα του σοκ της πανδημίας αρχίζει να εμφανίζεται. Αποκαλέστε το “τηλε-New Deal”».

Γονείς και παιδιά, σύμφωνα με την Ναόμι Κλάιν, έχουν εμπλακεί σε ένα «μεγάλο πείραμα στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση», όπου οι εταιρείες συλλέγουν πολλά δεδομένα και αναζητούν τρόπο να γίνει μόνιμη, επειδή πιστεύουν ότι αυτός είναι ένας καλύτερος τρόπος , ή τουλάχιστον, ένας πιο κερδοφόρος τρόπος.

O Έρικ Σμιτ, πρώην πρόεδρος της Google και νυν πρόεδρος της αμερικανικής Επιτροπής Εθνικής Ασφαλείας σε ζητήματα Τεχνητής Νοημοσύνης ζητά ενίσχυση των χρηματοδοτικών πακέτων σε εταιρείες τεχνολογίας, όπως η Google και η Amazon, για να εκτελούν δημόσιες λειτουργίες με πρόφαση την αναγκαιότητα αμερικανικής απάντησης στην τεχνολογική ενδυνάμωση της Κίνας.

«Θα είναι ένα πάρτι για τις εταιρείες τεχνολογίας», αναλύει η Ναόμι Κλάιν στο Democracy Now. «Δεν επιδιώκουν επιστροφή στην κανονικότητα όπως την ξέραμε. Θέλουν να πάμε σε ένα νέο μοντέλο, όπου οι προνομιούχες τάξεις, όλοι εκείνοι που είναι σε θέση να απομονωθούν, να λαμβάνουν ό,τι χρειάζονται ψηφιακά, με drone, με ρομποτικά αυτοκίνητα… Βλέπουμε μια τεράστια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού της Silicon Valley, και από το σημείο όπου όλες αυτές οι τεχνολογίες ήταν πολύ, πολύ αμφιλεγόμενες, για την φυσική μας ασφάλεια (πόσα ατυχήματα έγιναν με drone που παρέδιδαν προϊόντα;), για την ασφάλεια των ευαίσθητων πληροφοριών μας στην περίπτωση της τηλεϊατρικής ή ακόμη και το όφελος των παιδιών μας να βρίσκονται μπροστά από μια οθόνη όλη μέρα, τώρα να παρουσιάζονται ως λύσεις».

ΤΟ ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

του Γιώργου Τασιόπουλου

"...Στο Νηπιαγωγείο εισάγεται πιλοτικά το μάθημα των Αγγλικών μέσω δημιουργικών δραστηριοτήτων, η Πληροφορική και η Φυσική Αγωγή.
Στο Δημοτικό, αυξάνονται οι ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Αγγλικών στις μικρότερες τάξεις και εισάγονται πιλοτικά νέες θεματικές..." (https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/319545_sarotiko-nomoshedio-kerameos-allazoyn-ta-panta-se-oli-tin-paideia-en-meso)

και φυσικά η "αξιολόγηση - πειθάρχηση" για να καμφθούν οι αντιδράσεις και να πέσει οριστικά η ταφόπλακα στο Δημόσιο Σχολείο της γνώσης που υπηρετεί τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και τις προτεραιότητες της ελληνικής κοινωνίας. 

Νομοθετούν σύμφωνα με τις προσταγές του ΟΟΣΑ και των νεοταξίτικων λεσχών που τους τοποθέτησαν σε αυτό το θώκο.

Το κείμενο που επισυνάπτω το έγραψα το 21.04.2007 πριν 13 χρόνια και είναι τραγικά επίκαιρο. (https://ardin-rixi.gr/archives/203759)

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν και οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αποδεικνύεται η συνέπεια όλων απέναντι στις διεθνείς δεσμεύσεις. Το ερώτημα είναι, αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι προς όφελός ή σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας;

Το 2011 η Έκθεση του ΟΟΣΑ (https://www.esos.gr/sites/default/files/articles-legacy/oosa.pdf-την εποχή του 1ου Μνημονίου και όχι τυχαία, της πανδημίας τώρα) χάραξε τη στρατηγική για το Νέο Σχολείο, όπως το ονόμασε. Στο εισαγωγικό της σημείωμα και ως ενοχλητικά σημεία καθυστέρησης της ελληνικής κοινωνίας υπογράμμισε:

"...Κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον 

11. Οι κοινωνικοί και πολιτισμικοί παράγοντες στην Ελλάδα που σχετίζονται με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση περιλαμβάνουν: 

• υψηλό ατομικό και οικογενειακό βαθμό αφοσίωσης στην εκπαίδευση, όπως αυτός αντικατοπτρίζεται στις σημαντικές επενδύσεις της κάθε οικογένειας εκτός των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. 

• δέσμευση απέναντι στην κοινωνική ισότητα και σε μια κοινωνία ισονομίας, αξίες που ορίζονται στο Σύνταγμα της Ελλάδας (Άρθρο 4). Το ελληνικό σύστημα επιδιώκει την αποφυγή προνομιακής μεταχείρισης και οποιασδήποτε διαφοροποίησης ή άλλης επιλογής μεταξύ μαθητών, εκπαιδευτικών, σχολείων ή περιοχών σε βάση άλλη από αυτή των «αντικειμενικών κριτηρίων». 

• συνταγματικές δεσμεύσεις για δωρεάν εκπαίδευση. Το ελληνικό Σύνταγμα ορίζει (Άρθρο 16, παράγραφος 1): «H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες· η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους».

• μια κοινωνία και οικονομία παραδοσιακά αγροτική. Ως συνέπεια αυτού έχει καλλιεργηθεί μία ιδιαίτερα τοπική και περιφερειακή πολιτική κουλτούρα, όπου παρά τους ισχυρούς δεσμούς της Ελλάδας ως έθνος, η πίστη στο χωριό και την οικογένεια είναι μεγάλης σπουδαιότητας – ακόμη και για τον πληθυσμό που ενδεχομένως έχει μετοικήσει εδώ και πολύ καιρό στις μεγάλες μητροπολιτικές περιφέρειες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (Σκολαρίκου, 2003). 

• μακρά παράδοση ιδιαίτερα κεντρικής διακυβέρνησης και μέτρα για τη διασφάλιση της εθνικής συνοχής και την εξάλειψη του τοπικισμού. Προτάσεις για αποκέντρωση και διαφοροποίηση ανά περιφέρεια αντιμετωπίζονται με ενδιαφέρον και αντιπροσωπεύουν σημαντικές αποκλίσεις από το παρελθόν. 

• υψηλό ποσοστό εργασίας στο δημόσιο τομέα (40% του ΑΕΠ), με ισχυρότερα προνόμια και εργασιακή ασφάλεια από ό,τι συνηθίζεται στον ιδιωτικό τομέα. 

• έλλειψη εμπιστοσύνης έναντι κυβερνητικών πρωτοβουλιών και ανησυχία για διαφθορά, κακοδιαχείριση, κατάχρηση κρατικών πόρων ή απασχόληση στο δημόσιο για ιδιωτικούς σκοπούς. Συνεπώς, η κυβέρνηση εστιάζει περισσότερο στη συμμόρφωση και την «αποτροπή του χειρότερου», παρά στην παροχή υπηρεσιών ή στην ατζέντα θετικών μεταρρυθμίσεων..."

Αναζητώντας μία πολιτική για την παιδεία

Γιώργος Τασιόπουλος

Αναδημοσίευση από το Άρδην τ. 66

Αν θέταμε το ερώτημα για την εμπιστοσύνη που έχει η ελληνική κοινωνία για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, φοβάμαι πως η απάντηση θα ήταν απαξιωτική γι’ αυτό από μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς, και ίσως και από το ίδιο το ΥΠΕΠΘ. Πολλοί πολίτες ίσως θα αναζητούσαν τις ευθύνες σε ανεπάρκειες ή λανθασμένες επιλογές κάποιων υπουργών που είχαν την ευθύνη της εκπαιδευτικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια. Είναι όμως έτσι;

Μετανεωτερικότητα και εκπαίδευση

Θα ήταν λάθος την περίοδο της ύστερης νεωτερικότητας να τίθενται ερωτήματα για την εκπαιδευτική πολιτική στην εκπαίδευση και να μη συνδέονται με τα χαρακτηριστικά της εποχής, να μην εντοπίζονται οι αλλαγές που με άμεσο ή έμμεσο τρόπο συνδέονται με την παγκοσμιοποίηση.

Ζούμε σε μια εποχή που την ονομάζουν «μετανεωτερική» και η παγκο-σμιοποίηση είναι το βασικό χαρακτηριστικό της. Οικονομία και παραγωγή, επικοινωνίες και μεταφορές, πληροφόρηση και γνώση δεν μπορούν παρά να μελετώνται με αυτή την οικουμενική ματιά.

Το εκπαιδευτικό σύστημαστο παρελθόν

Μέχρι τις μέρες μας, οι επικρατούσες κοινωνιολογικές σχολές απέδιδαν στο σχολείο τη «λειτουργία του ως μηχανισμού αναπαραγωγής του κυρίαρχου συστήματος και της διατήρησης της ταξικής ανισότητας» (ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ). Σχεδόν ταυτόσημα, μια άλλη σχολή όριζε ως εγγενές χαρακτηριστικό του σχολικού θεσμού και κατ’ εξοχήν κοινωνική του αποστολή την αναπαραγωγή του κοινωνικού συστήματος (ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ - ΜΠΟΥΡΝΤΙΕ/ΠΑΣΕΡΟΝ).

Ο Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης παραδίδει την Εκπαίδευση στον Μπιλ Γκέιτς και στη Google (Eric Schmidt)

Τασιόπουλος Γεώργιος

Η επιμονή της κ. Κεραμέως, της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, για e-εκπαίδευση χωρίς να προηγηθεί διαβούλευση δεν είναι προσωρινό μέτρο. Η πανδημία είναι η ευκαιρία για τους αρχιερείς της νέας εποχής να παραδώσουν την εκπαίδευση στους e-ευαγγελιστές του δυστοπικού μέλλοντος.

Η Πολιτεία της Ν Υόρκης και ο Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού, παραδίδει την Εκπαίδευση στον Μπιλ Γκέιτς και στη Google (Eric Schmid).

Οι δισεκατομμυριούχοι σκλαβώνουν την παιδεία σήμερα στην Αμερική αύριο σε όλον τον κόσμο που είναι υπόδουλος στα αμερικάνικα ιδιωτικά κεφάλαια, συμφέροντα, σκοπιμότητες….

Το τέλος της κλασικής παιδείας είναι ορατό …..το σχολείο γίνεται μια φορητή ”Σκηνή του Μαρτυρίου” στην έρημο του πραγματικού μέσω της ψηφιοποίησης όπου οι πλάκες της γνώσης παραδίδονται από τον ψευδοΜωυσή της τεχνολογίας στους μαθητές και οι εντολές αποδεδειγμένα δεν είναι και τόσο θείες αυτού του σχολείου τσέπης……Βέβαια το συμβατό σχολείο έχει απολέσει από καιρό την αθωότητά του κι αυτό διευκολύνει τη μετάβαση…

Η Ένωση Ενωμένων Εκπαιδευτικών της Νέας Υόρκης – η οποία εκπροσωπεί περισσότερους από 600.000 επαγγελματίες καταγγέλλουν:

«Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, σε οποιαδήποτε μορφή, δεν θα αντικαταστήσει ποτέ τη σημαντική προσωπική επαφή μεταξύ εκπαιδευτικών και των μαθητών τους», ανέφερε σε δήλωση που ελήφθη από το New York Post.foxnews 7/5/20

Σε προηγούμενη ανάρτηση μου είχα υπενθυμίσει μια παλιά μου δημοσίευση του 2006 για όσα σήμερα βιώνουμε. Η έκθεση του ΟΟΣΑ (Διαμαντοπούλου) το 2011 και οι πολιτικές όλων των υπουργών που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν τους σχεδιασμούς αποδόμησης της δημόσιας εκπαίδευσης όπως την γνωρίζαμε. 

Το σχέδιο από τότε ήταν εμφανές.

"...Το παγκόσμιο σύστημα απαλλοτριώνει την ελευθερία του προσώπου, παρέχοντας ως αντιστάθμισμα γεμάτο στομάχι και σεξ. Ο Άλντους Χάξλεϋ, προφητικός: Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος είναι προ των πυλών:
«Την παλιά κακή εποχή οι γέροι συνήθιζαν να αποσύρονται, να παραιτούνται απ’ τη ζωή. Το ’ρίχναν στη θρησκεία, διάβαζαν και σκεφτόντουσαν – σκεφτόντουσαν.
Σήμερα –τι πρόοδος- οι γέροι δουλεύουν, ζευγαρώνουν, δεν προφταίνουν απ’ την πολλή ηδονή, δεν έχουν καιρό ούτε ένα λεπτό να κάτσουν και να σκεφτούν… Από σεξοθέαμα σε σεξοθέαμα και από κορίτσι σε πιο έξυπνο κορίτσι κι από Ηλεκτρομαγνητικό Γκολφ σε…».

Η προφητεία του για την κατασκευή τριών κατηγοριών ανθρώπων επαληθεύεται.

»Τα σχολεία μας ετοιμάζουν τις Διευθύνουσες Ευφυΐες, που θα είναι ικανοί να σκέφτονται. Τους Πιστούς, όργανα των πρώτων, οι οποίοι θα κινούν και θα κατευθύνουν το πλήθος, κομμάτι τους και οι εκπαιδευτικοί που θα διαμορφώνουν την τρίτη κατηγορία ανθρώπων, την Αγέλη, τα αμέτρητα εκατομμύρια όσων στερούνται ευφυΐας και έχουν πεισθεί πως δεν υπάρχει ευτυχία παρά μόνο στη δουλειά και την υπακοή»1.

Για τους μη εντάξιμους στις παραπάνω κατηγορίες θα έλεγε ο Χάξλεϋ: «Όχι, δεν βλέπω άλλο χώρο για σένα από την κάμαρα του θανάτου»..."

1. https://ardin-rixi.gr/archives/203759

Η ΕΊΔΗΣΗ: 
Ο Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης παραδίδει την Εκπαίδευση στον Μπιλ Γκέιτς και στη Google (Eric Schmidt)

Ο ΖΑΚ ΕΛΛΥΛ ΓΙΑ ΤΑ GADGETS ΤΗΣ Κ. ΚΕΡΑΜΈΩΣ.

του Γιώργου Τασιόπουλου

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τα βιντεομαθήματα της κ. Κεραμέως και του Μπιλ Γκέιτς, είναι το αντίδωρο στους μαθητές από τους "σταυροφόρους" της νέας εποχής. 

Τα gadgets είναι το γλυκάδι της υπόσχεσης ενός δυστοπικού, νέου κόσμου. Η Τεχνική προμηθεύει τα gadgets, σαν αντιστάθμισμα για μια άχρωμη ζωή ρουτίνας χωρίς περιπέτειες, χωρίς συναισθήματα και έρωτα, όπως περιγράφεται στο "Θαυμαστό καινούργιο κόσμο" του Χάξλεϋ.

Η εισαγωγή όλων αυτών των τεχνικών μέσων στην εκπαιδευτική διαδικασία δεν είναι η απάντηση μόνο στα σημεία των καιρών, η ανάγκη για εκπαίδευση λόγω πανδημίας. Ο τόσο αυταρχικός τρόπος για επιβολή των βιντεομαθημάτων και η σαγήνη για τις νέες τεχνολογίες στο σχολείο είναι μια κατάσταση προσαρμογής και προσομοίωσης των μαθητών και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος στη νέα εποχή της ρομποτικής, της τεχνητής νοημοσύνης και των "ανθρώπων" cyborg, την εποχή του Τεχνικού Συστήματος όπως την ονομάζει ο Ζακ Ελύλ.

Προφητικός ο Ζακ Ελλύλ έγραψε "Το Τεχνικό Σύστημα" το 1977, η σκέψη του Ελλύλ επηρέασε πολλούς γνωστούς φιλοσόφους και συγγραφείς του 20ού αιώνα, από τον Γκι Ντεμπόρ μέχρι τον Άλντους Χάξλεϊ, ενώ θεωρείται ένας από τους κυριότερους εμπνευστές της περίφημης ταινίας Κογιανισκάτσι. Στο 'Τεχνικό Σύστημα", συνδιαλέγεται με πολλούς μεγάλους στοχαστές (Χάμπερμας, Αρόν, Ρίχτα, Λεφέβρ, Μποντριγιάρ, Τόφλερ, Μακλούαν, Γκάλμπρεϊθ...), ξεχερσώνοντας σταδιακά το ιδεολογικό-φιλοσοφικό τοπίο από όσες θεωρίες τού φαίνονται παραπλανητικές, μέχρι να ορίσει τον σύγχρονο κόσμο υπό το πρίσμα του Τεχνικού Συστήματος.

Το Τεχνικό Σύστημα, όπως το περιγράφει ο Ελλύλ, αποτελεί ένα νέο στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης, εντελώς διακριτό από τη βιομηχανική επανάσταση αλλά και από την Τεχνική Κοινωνία – ένα αυτόνομο σύστημα, το οποίο έχει υποκαταστήσει τη φύση ως περιβάλλον του ανθρώπου, και τείνει να εξαπλώνεται και να μεγεθύνεται. «Ό,τι σχημάτιζε ένα χαλαρό και πολύπλοκο σύνολο μέσα στο οποίο ενσωματωνόταν η πραγματική ζωή, ό,τι πρόσφερε στον άνθρωπο νόημα ζωής και υπαρξιακή αγωνία, ό,τι συγκροτούσε την κοινωνική ζωή, την εργασία, τις δραστηριότητες αναψυχής, τη θρησκεία, την κουλτούρα, τους θεσμούς [...] έχει πλέον εκτεχνικευθεί, ομοιογενοποιηθεί και ενταχθεί σε ένα νέο σύνολο που δεν είναι κοινωνία» (σελ.38). Και αυτή η μετεξέλιξη, υποστηρίζει, δεν μπορεί να αποδοθεί με ερμηνείες τύπου «καταναλωτική κοινωνία", "γραφειοκρατική κοινωνία" και άλλες – όλες αυτές, πιστεύει, είναι ερμηνείες επιμεριστικές, που όμως δεν καταφέρνουν να προσεγγίσουν τη νέα πραγματικότητα στην ολότητά της.

Μίλτος Κουντουράς: Αγάπησα και ονειρεύτηκα ένα περίλαμπρο Σχολειό...Κλείστε τα Σχολεία...

 Γιώργος Τασιόπουλος

Τα σχολεία έκλεισαν, αποχαιρετιστήκαμε την Τρίτη με τις μνήμες του Πόντου, τιμώντας τα εκατόχρονα της φριχτής γενοκτονίας, και όλο το σχολείο την άλλη ημέρα με μουσική, λόγο και κίνηση γιορτάσαμε με ενθουσιασμό τη λήξη του σχολικού έτους και την έναρξη των θερινών διακοπών. 

Τα σχολεία έκλεισαν και φέτος, και τα τόσα χρόνια στην εκπαίδευση, σε κάνουν να σκέφτεσαι αλλιώς ετούτες τις στιγμές. Δεν τρέχει το μυαλό να φτερουγίσει στις αμμουδερές παραλίες, δεν αναζητά με λαχτάρα να ξανοιχτεί στα νερά του Αιγαίου και του Ιονίου, να αντικρίσει η ματιά το απέραντο γαλάζιο... 

Όπως είπα και στους γονείς, σε καμιά βδομάδα θα ψάχνω τα πρόσωπα των μαθητών μου, θα αναπολώ σκηνές από την παρέα μας στην τάξη.

 Μάλλον με διακατέχει ο φόβος ότι σε κάποιο από τα επόμενα χρόνια θα έρθει εκείνη η δύσκολη απόφαση του αποχωρισμού...
Τα χρόνια της αποστράτευσης...
και δεν είναι μόνο ότι θα στερηθώ την αναντικατάστατη συντροφιά των μαθητών μου, είναι και ο φόβος ότι το σχολείο που θα αποχαιρετίσω δεν θα είναι αυτό που ονειρεύτηκα...

Με αυτές τις σκέψεις το πρωινό της Παρασκευής αποχαιρέτισα τους γονείς και καλή την τύχη, το ίδιο απόγευμα στο περίπτερο της Ακαδημίας, οικείο πια, μιας και η πτώχευση της χώρας το μετέτρεψε σε παλαιοβιβλιοπωλείο, όπου οι πτωχευμένοι βιβλιόφιλοι ανταλλάσσουν τα βιβλία τους για λίγα ευρώ, βρήκα το δίτομο έργο του Μίλτου Κουντουρά.

Θυμάμαι από τα χρόνια που σπούδαζα, όταν συναντούσα βιβλία για δασκάλους σαν τον Κουντουρά και τον Δελμούζο με διακατείχε άπειρος θαυμασμός για το έργο τους.  Δάσκαλοι που έκαναν τους μαθητές τους για όλη τους τη ζωή να τους θυμούνται και να τους μνημονεύουν.

Ο Μίλτος Κουντουράς δε γοήτευσε μόνο τους μαθητές του, δεν ήταν απλώς ένας εμπνευσμένος παιδαγωγός. Το εκπαιδευτικό του όραμα, σε πείσμα των δύσκολων καιρών και των αντίξοων κοινωνικοπολιτικών συνθηκών στην εποχή του, δεν τον πτόησαν.  Προσπάθησε να θέσει σε εφαρμογή το όραμά του, όταν ανέλαβε τη διεύθυνση του Διδασκαλείου Θηλέων Θεσσαλονίκης (1927-1930).

"Κλείστε τα Σχολεία", ο τίτλος του δίτομου έργου του, όχι όμως για θερινές διακοπές...

Όπως ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του:

"... μίγμα απαισιοδοξίας και αισιοδοξίας... με ένα σύστημα 

βγαλμένο από τη μελέτη της ζωής... Αυτό δημιουργεί την παρήγορη απόλαυση της ζωής που ορμά εξελικτικά προς το Όμορφο, συμφιλιωμένη, οδηγούμενη και ανυψούμενη από τα διπλά στηρίγματα της Αγάπης και της Αλήθειας."

Επέλεξα δυο μικρά εδάφια με τις σκέψεις του, δείγμα της απαισιόδοξης οπτικής του για την εκπαίδευση στην εποχή του, αλλά και την ανάγκη διαρκούς προσπάθειας για αναμόρφωση του δημόσιου σχολείου.

Αισιόδοξη ελπίδα το όραμά του, παραμένει ζωντανό και αιτούμενο!

Καλό καλοκαίρι! Ο Σεπτέμβρης είναι κοντά!!!

Κλείστε τα Σχολεία 

" Η αλήθεια είναι αυτή. Σχολειό πια δεν υπάρχει. Κινείται μονάχα ακόμη ένας ανήθικος κι αρρωστημένος οργανισμός γεμάτος από δηλητήριο και παραφροσύνη, που πολύ σύντομα θα επιδράσει θανατηφόρα σ’ όλη την κατοπινή ζωή του τόπου μας. Μια σάπια και ξεχαρβαλωμένη μηχανή, όπου από ανάγκη ρίχνουμε μέσα μια καθαρή κι αγνή ζωική παραγωγή -τα ευκολόπλαστα παιδιά μας- για να μας τα μεταβάλει ύστερ’ από λίγα χρόνια σε μούμιες κατάξερες και φασκιωμένες ή σε κινούμενα μιάσματα ανασυρμένα σαν από τάφους (...)

Δεν είμαι καθόλου υπερβολικός.

Αγάπησα και ονειρεύτηκα ένα περίλαμπρο Σχολειό κι αποφάσισα να θυσιάσω κάθε μου υλική ευζωία σε μια ψυχική μου ικανοποίηση. Κι είδα, όσο έζησα εκεί μέσα, τη ρίζα του κακού τόσο βαθιά του εισχωρημένη, ώστε απελπισμένος να καταλήξω πολλές φορές στην εξωφρενιτική ανακραυγή των σημερινών γραφομένων μου: Κλείστε τα Σχολειά! Γιατί ο οργανισμός αυτός, που τον εθέσπισε βέβαια σε παλαιότερα χρόνια ένας αγνός ενθουσιασμός και μια ομαδική αγάπη, κατάντησε στην εξέλιξη του από ορισμένες αιτίες και αφορμές, μια αθλιότητα κι ένα ψέμα που πρέπει να χτυπηθεί και να εκλείψει, αν δε θέλουμε οι αμέσως ερχόμενες γενεές να πληρώσουν πολύ ακριβότερα από εμάς τις αμαρτίες των γονιών τους…

Μπείτε μέσα μια στιγμή και μυρίστε τον αέρα του. Βρώμα και δυσωδία. Και η παιδική ψυχή, η μαλακιά ακόμη, δέχεται ολημερίς και διαμορφώνεται σύμφωνα με τέτοιες θανατηφόρες επιδράσεις. Πουθενά η ωραία κ’ ελεύθερη ψυχή. Πουθενά η δονούμενη από ενέργεια κι αλήθεια ζωή. Ένα νεκρό, σχολαστικό, κατάξερο, αφιλοσόφητο γράμμα, κατακουρελιασμένο κι αυτό. έτσι για τα μάτια…" 

Το όραμά του 

"Εζήτησα να ξυπνήσω ψυχές ικανές να καθορίσουν μονάχες τους αύριο την τύχη τους κι όχι νευρόσπαστα που να κινούνται σήμερα με τη θέληση του πρώτου τυχαίου δασκάλου τους κι αύριο με του άλλου οποιουδήποτε κυρίου τους.

Δεν έδωκα καλούπια σε καμιά περιοχή της ζωής και της σκέψης τους, καλούπια που αλλάζουν επιφανειακά μονάχα κ’ εξωτερικά τη ζωή, μα που αφήνουν αποκοιμισμένη και στείρα την ψυχή τους.

Όπου έβλεπα την ελεύθερη σκέψη τη σεβάστηκα και την αγάπησα, οσοδήποτε τολμηρή κι αν ήταν, και περιφρόνησα με αγανάκτηση το μυαλό το σκλαβωμένο μέσα στα δεσμά της πρόληψης και της υποκρισίας.

Οι ταπεινοί γύρω μας μας έριξαν λόγια βλεδυρά και μας εμίσησαν – αλίμονο αν δεν μας μισούσαν, αυτό θα σήμαινε πως συγγενεύαμε με την ταπεινή και πρόστυχη ψυχή και ζωή τους.

Γιατί μαθητής μου εμένα δεν είναι ‘κείνος που αγαπά την ήρεμη κι ακίνδυνη ζωή, τη στρωμένη με λουλούδια, αλλά εκείνος που μέσα του έχει ξυπνήσει η ανησυχία. Μαθητής μου δεν είναι ‘κείνος που θα μ’ αγαπήσει με μια θηλυκιά και μαλακή άγονη αγάπη, αλλά εκείνος που ακολουθώντας τις αρχές της επικίνδυνης πάλης θα με φτάσει και θα με ξεπεράσει, αρνιούμενος ίσως στο τέλος εμένα."

Πρόχειρο χειρόγραφό του με σημειώσεις για το λόγο του

στο τέλος του σχολικού έτους 1929-30 στο Διδασκαλείο Θηλέων Θεσσαλονίκης (Φ3)

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ (ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΑΠΑΝΤΑ), ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΣΧΟΛΙΑ, ΑΛΕΞΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ, ΤΟΜΟΣ Α', ΕΚΔ. "ΓΝΩΣΗ"

"Η Υπέροχη γλώσσα, η αρχαία ελληνική..."

 

του  Γιώργου Τασιόπουλου

«Η Υπέροχη γλώσσα, η αρχαία ελληνική, που δεν έπαψε ποτέ να γοητεύει άνδρες και γυναίκες όλες τις εποχές και σε όλα τα μέρη του κόσμου, με τη χάρη της, την κομψότητά της και πάνω απ’ όλα την ιδιορρυθμία της.  Αυτή η γλώσσα της ομορφιάς, της περηφάνιας, της ακεραιότητας του πνεύματος … βρίσκεται ακόμα μέσα μας, στους Έλληνες.

Η αρχαία ελληνική που η Βιρτζίνα Γουλφ το 1905, όριζε ως “The Magic Language”.

Θαρρείς πως εκείνη η θεώρηση του κόσμου, μοναδική των αρχαίων Ελλήνων-από τον πολύ ιδιαίτερο τρόπο να σκέφτονται το χρόνο μέχρι την έκφραση της επιθυμίας, από την ικανότητα να εκφράζουν τον έρωτα και να ξεπερνούν το φράγμα που υψώνουν τα γένη των ονομάτων και της ζωής – έχει ξεκινήσει το τελευταίο της ταξίδι, εκείνο στο νόστο, που είναι μόνο δικός μας, που ανήκει σε εμάς, τους σύγχρονους Έλληνες».

Θα μπορούσατε σε μια ομήγυρη μορφωμένων, σε μια συνάντηση διανοουμένων, σε μια γενική συνέλευση εκπαιδευτικών να αναφερθείτε με το ίδιο πάθος για την γλώσσα μας;  Φαντάζομαι πως όχι για δύο κυρίως λόγους.  Ποτέ το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν εκπαίδευσε τους Έλληνες μαθητές με τέτοιο τρόπο ώστε να αποδεχτούν την πολιτιστική κληρονομιά των αρχαίων ελληνικών που τους παραδόθηκε γενναιόδωρα.  Απόκληροι οι νεοέλληνες μαθητές, δυσπρόσιτοι οι κλασικοί συγγραφείς. Δεν έχουμε την τύχη να διαδηλώνουν οι Έλληνες  μαθητές για την υπεράσπιση των αρχαίων όπως στο Βέλγιο!

Περισσότερο σε μελαγχολεί ο δεύτερος λόγος, για τη διαπίστωση της φοβικής προσέγγισης της αρχαιοελληνικής γραμματείας.  Η ενασχόληση με τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τους τραγικούς, η αναφορά σε αυτούς, η επίκληση ενός αποφθέγματος στην ομήγυρη σε καθιστά ύποπτο, συντηρητικό στην καλύτερη περίπτωση, εθνικιστή, ρατσιστή και επικίνδυνο συνήθως.  Αν πρέπει να υπερασπιστείς την ανάγκη για τους αρχαίους, θα πρέπει να αποδείξεις πρώτα – δύσκολα να πείσεις – για τα δημοκρατικότητά σου.

Θυμάστε κάποιον υπουργό να υπερασπίστηκε τη γλώσσα μας, μετά τον Αντώνη Τρίτση;

Εμμονή της «Ευρωπαίας» κ. Διαμαντοπούλου στην αναβάθμιση της αγγλικής γλώσσας, σε διωγμό ο «Επιτάφιος» και η «Αντιγόνη», από τον νυν Υπουργό.   

Ευτυχώς το προαναφερθέν εδάφιο ανήκει στην Ιταλίδα, συγγραφέα, Andrea Marcolngo.  Η ελληνίστρια δεν κατοικεί στην πατρίδα μας!  Δεν κινδυνεύει να στιγματιστεί ως επικίνδυνη, καθώς διακινεί σκοτεινές ρατσιστικές απόψεις για υπερούσιες, ανώτερες γλώσσες.

Δεν συνοικεί με τους νέο - Έλληνες που όλο και περισσότερο μεταβαλλόμαστε σε Ποσειδωνιάτες του Αλεξανδρινού μας ποιητή:

«Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται
εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι
με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους.
…………..
και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά
βγαλμένοι — ω συμφορά! — απ’ τον Ελληνισμό».

Πάντως, οι Βέλγοι μαθητές και εκπαιδευτικοί είναι αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν στο κράτος να διακόψει την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία. Ακόμη και τα μπλουζάκια που φορούν την ώρα της εκμάθησης της γλώσσας έχουν στάμπες με φράσεις αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Όπως χαρακτηριστικά λένε «είμαστε όλοι χαρούμενοι, γιατί ξεκλειδώνουμε την ψυχή μας με τα ελληνικά».

Συγκινεί με το πάθος της για τους αρχαίους η ελληνίστρια, Andrea Marcolngo*, στη μελέτη της,  «Η Υπέροχη γλώσσα.  9 λόγοι για ν’ αγαπήσεις τα αρχαία ελληνικά»*.

Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο, το οποίο πρωτοεκδόθηκε στην Ιταλία το 2016 με τεράστια επιτυχία και πωλήσεις που ξεπερνούν τα 100.000 αντίτυπα, ενώ μεταφράζεται σε πολλές γλώσσες.  Έργο εντυπωσιακό ως προς το εύρος αλλά και την ποιότητά του. Θα ήθελα, επίσης, να υπογραμμίσω την ευρύτητα πνεύματος της συγγραφέως.

«Αν έγραψα αυτές τις σελίδες, το έκανα επειδή από μικρό παιδί ερωτεύτηκα τα αρχαία ελληνικά: τελικά ήταν ο πιο μακροχρόνιος έρωτας της ζωής μου.»!!!

«Τώρα γυναίκα πια, θα ήθελα να δοκιμάσω να χαρίσω (ή να ανταποδώσω) λίγη αγάπη σ’ εκείνους που έπαψαν να τα αγαπούν… Καθένας από σας, στην πορεία της ζωής του, πρέπει να συναπαντήθηκε με τα ελληνικά και τους Έλληνες.  Άλλος με τα πόδια μαγκωμένα κάτω από το θρανίο του λυκείου, άλλος στο θέατρο μπροστά σε μια τραγωδία ή μια κωμωδία, άλλος στους χλωμούς διαδρόμους πολλών αρχαιολογικών μουσείων που βρίθουν στην Ιταλία – σε όλες τις περιπτώσεις, η έννοια της ελληνικότητας ποτέ δεν ξεπερνούσε σε ενδιαφέρον και ζωντάνια ένα μαρμάρινο άγαλμα.

Σε όλους – κυριολεκτικά σε όλους – κάποια στιγμή πρέπει να ειπώθηκε, ή ούτε καν ειπώθηκε, αφού, εδώ και πάνω από δύο χιλιετίες, η φήμη που κυκλοφορεί είναι πάντα η ίδια, τόσο που έχει γίνει πια δεύτερη φύση κι έχει μπει για τα καλά στο κεφάλι όλων των Ευρωπαίων, το εξής:  «Ότι ωραίο και ανυπέρβλητο ειπώθηκε ή έγινε στον κόσμο, το είπαν ή το έκαναν για πρώτη φορά οι αρχαίοι Έλληνες».  Και συνεπώς στα αρχαία Ελληνικά.

Κριτική η ελληνίστρια συγγραφέας, έναντι της μεθόδου διδασκαλίας των αρχαίων, κρούει κώδωνα αφύπνισης για τους ευαίσθητους δασκάλους της γλώσσας, ανησυχεί για την εργαλειοποίηση και απαξίωση της γλώσσας στην ψηφιακή εποχή μας:

Ο Υπουργός Παιδείας, οι Λωτοφάγοι και ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Ο Ρήγας Φεραίος στα μέρη της Εύβοιας, έργο Νίκου Εγγονόπουλου.

Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς,

Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα, τα γενναία, τα δυνατά,

Γι’ αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή, γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι, κι’ οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια…

Μ’ ένα σκοπό του ταξειδιού:   π ρ ο ς  τ’  ά σ τ ρ α.

Γι’ αυτούς θα πω τα λόγια τα ωραία, που μου τα υπαγόρευσε η Έμπνευσις,

Καθώς εφώλιασε μέσα στα βάθια του μυαλού μου όλο συγκίνηση

Για τις μορφές, τις αυστηρές και τις υπέροχες, του Οδυσσέα Ανδρούτσου και του Σίμωνος Μπολιβάρ.

Νίκος Εγγονόπουλος : Για τους ελεύθερους

Φαίνεται, σε δύσκολους καιρούς για την πατρίδα μας, να νοσούμε ευρέως από το σύνδρομο των λωτοφάγων.

Οι Λωτοφάγοι ήταν μυθικός λαός της ελληνικής μυθολογίας.  Ευρύτατα διαδεδομένο στη λωτοφαγίτιδα νήσο, ήταν το φυτό λωτός. Τα άνθη και οι καρποί του λωτού ήταν η κύρια τροφή των κατοίκων αυτού του νησιού και θεωρούντο σαν ναρκωτικά που προκαλούσαν ειρηνική απάθεια. Τον καρπό αυτό πρόσφεραν στους ταξιδιώτες επισκέπτες τους οι οποίοι στη συνέχεια έχαναν την επιθυμία της επιστροφής στη πατρίδα τους ή τη συνέχιση του ταξιδιού τους.

Τρεις παράγραφοι το «Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Κωνσταντίνου Γαβρόγλου για τον εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου».

Στην πρώτη παράγραφο γράφει: 

«...όπου στην Ευρώπη και στον κόσμο κυριαρχούσαν απολυταρχικά καθεστώτα, όπως η Οθωμανική αυτοκρατορία...»

Όμως κύριε Υπουργέ, η απολυταρχία αναφέρεται ως όρος σε αυταρχικά καθεστώτα (ενός ανδρός αρχή), δικτατορικά, μοναρχικά, δεσποτικά, τυραννικά ως προς το πολίτευμα.  Πράγματι, τέτοια ήταν στην Αυστροουγγαρία, τη Γαλλία, τη Ρωσία.  Στην πατρίδα μας όμως, ο Οθωμανός ήταν κατακτητής για τετρακόσια χρόνια.  Βιώσαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, και δεν το γράφετε! 

Φυσικά δεν ξεχνάτε να μας θυμίσετε, ως οπαδός της αποδoμητικής (αναθεωρητικής) σχολής της ιστορίας, την ανιστόρητη εκδοχή της εθνογένεσης του ελληνισμού το 1821:

«Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε την επέτειο της ελληνικής επανάστασης που σήμανε τη γέννηση της σύγχρονης Ελλάδας»...«Τα σχολεία αυτά μεταλαμπάδευσαν τις ιδέες της ελευθερίας και της ισότητας, δίνοντας τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο των οραμάτων βάσει των οποίων συγκροτήθηκε η εθνική μας συλλογικότητα».

Κράτος προτεκτοράτο μπορεί να φτιάξαμε το 1821, κύριε Υπουργέ, όσο για την ύπαρξη του έθνους μας ανατρέξτε στον Ρήγα, τον Κοσμά τον Αιτωλό, τον Λάμπρο Κατσώνη, τον Κατσαντώνη, τον Διονύσιο Φιλόσοφο.

Τονίζετε με ξύλινο λόγο, χωρίς συναίσθημα στο μήνυμά σας, ότι το σχολείο «οφείλει να διδάσκει στους μελλοντικούς πολίτες τέτοιας κομβικής σημασίας ιστορικά γεγονότα», όμως κανένα πρόσωπο, κανένα γεγονός, ούτε το όνομα του θύτη, του τυράννου ονομάζετε!!!  Πουθενά η λέξη Τούρκος, Οθωμανός!!!

Όπως μετά την Επανάσταση, όταν οι ήρωές μας ήρθαν αντιμέτωποι με το σκληρό πρόσωπο των πολιτικών Κωλέττη και Μαυροκορδάτου, έτσι και σήμερα κι εσείς τους καταδικάζετε στη λήθη στο μήνυμά σας!  

«ΤΑ ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: «αναθεώρηση» ή «γενοκτονία» της μνήμης;»

«ΤΑ ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: «αναθεώρηση» ή «γενοκτονία» της μνήμης;»την οποία διοργάνωσε το Κοινοτικόν και το Άρδην στις 16 Μαρτίου 2007 στην Πάτρα.

α. Εισηγήσεις

Γ. Τασιόπουλος, δάσκαλος

biblio_istorias01_tasiopoulos.mp3

Download

0:00

Θ. Ντρίνιας, συντάκτης εφημερίδας «Ρήξη»

biblio_istorias02_ntrinias.mp3

Γ. Καραμπελιάς, συγγραφέας-εκδότης

biblio_istorias03_karampelias.mp3

Γ. Παπαμιχαήλ, πανεπιστημιακός

biblio_istorias04_papamixahl.mp3

β. Συζήτηση

Τοποθετήσεις – ερωτήσεις

biblio_istorias05_topothethseis.mp3

Απαντήσεις Γ. Καραμπελιά

biblio_istorias06_karampelias2.mp3

Απαντήσεις Γ. Παπαμιχαήλ

biblio_istorias07_papamixahl2.mp3