Το αφήγημα περί ανυπαρξίας φύλων και ο μανδύας περί ισότητας δικαιωμάτων

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Η συζήτηση που γίνεται σήμερα για το θέμα του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου τείνει να αγνοεί το ευρύτερο πλαίσιο, μέσα στο οποίο διεξάγεται αυτή η συζήτηση. Και το ευρύτερο πλαίσιο είναι η υπαρξιακή κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα ο Δυτικός Πολιτισμός, ο οποίος φαίνεται πως έχει κηρύξει έναν ανελέητο πόλεμο σε πάσης μορφής συλλογικές ταυτότητες, προωθώντας ως απόλυτα κυρίαρχο και ανεξέλεγκτο πολιτικό υποκείμενο το “απέραντο” άτομο. Δηλαδή, το άτομο που δεν αντιμετωπίζει κανενός είδους περιορισμούς, ούτε καν από την ίδια τη φύση και που δια των επιλογών του μπορεί να ορίζει τα πάντα, ακόμη και το φύλο του!

Ας ξεκινήσουμε εξετάζοντας αν ο γάμος είναι απαραίτητος σε ζευγάρια ανθρώπων του ιδίου φύλου ώστε να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα ζευγάρια ανθρώπων διαφορετικού φύλου. Όπως έχουν υποστηρίξει πολλοί επιστήμονες, αρμοδιότεροι του γράφοντος, η απάντηση είναι όχι. Πολλά ετερόφυλα ζευγάρια σήμερα (ο γράφων έχει τρία στον οικογενειακό και φιλικό του περίγυρο) έχουν επιλέξει να κάνουν σύμφωνο συμβίωσης και όχι γάμο. Τα ζευγάρια αυτά κανένα πρόβλημα δεν φαίνεται να έχουν με τα παιδιά τους και τα δικαιώματα των συζύγων, σε περίπτωση απώλειας του ενός ή του άλλου, όπως επιμένει ο επικοινωνιακός μηχανισμός προώθησης του γάμου ατόμων διαφορετικού φύλου. Και εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχουν προβλήματα, αυτά θα μπορούσαν να επιλυθούν με επιπρόσθετες νομικές ρυθμίσεις.

Η στοχοθέτηση, λοιπόν, δεν είναι η ισότητα στην κοινωνία και έναντι του νόμου ζευγαριών του ιδίου και του άλλου φύλου, αλλά η εξυπηρέτηση ενός ευρύτερου αφηγήματος. Αυτό είναι η άρνηση των βιολογικών διαφορών μεταξύ των φύλων και των ρόλων τους στην οικογένεια, ως πατέρας και μητέρα. Αυτό φαίνεται και από δηλώσεις (επωνύμων και μη) του τύπου ότι οι γυναίκες δεν είναι γυναίκες αλλά γενικά άνθρωποι με μήτρα.

Επίσης έχουμε την εκδήλωση της επιθυμίας ανδρών να θηλάσουν τα παιδιά τους ή ακόμη και να τα κυοφορήσουν και μια σειρά από άλλα. Η τάση αποτυπώνεται σε σχετικές φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, απεικονίζοντας δύο άντρες όπως ένα παραδοσιακό ζευγάρι στο μαιευτήριο, με τον έναν να είναι ξαπλωμένος, ωσάν μόλις να έχει γεννήσει και να σφίγγει στο γυμνό του στήθος το μωρό, ενώ ο περήφανος πατέρας να χαμογελάει καθισμένος στο πλάι του κρεβατιού.

π. Ν. Λουδοβίκος: "Γάμος και τεκνοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια"

π. Γεώργιος Σχοινάς: Η "άσπλαχνη" και "ανέραστη¨ Εκκλησία

O π. Γεώργιος Σχοινάς συζητά με τον Σταύρο Σταμάτη για την "άσπλαχνη" και "ανέραστη¨ Εκκλησία:

00:00 Eισαγωγή 

00:58 Τι έχει να πει η εκκλησία στους γονείς ενός ομοφυλόφιλου; 

02:28 Ομοφοβική εκκλησία; 

03:28 Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος 

04:19 Η εκκλησία πιο πέρα και από τον χρόνο 

06:52 Ομοφυλόφιλος Άγιος; 

12:30 Που στρέφονται τα πάθη; 

13:22 Παρένθετη μητέρα 

19:19 Απροσωποποίση του προσώπου 

21:50 My body my choice 

25:01 Tεκνοθεσία 

26:40 Πίστη και Ομοφυλόφιλοι 

30:24 Θα μας κόψετε την ηδονή; 

34:40 Η "άσπλαχνη" και "ανέραστη¨ Εκκλησία 

40:44 Ανδρείες Γυναίκες 

44:50 Τι και που είναι η ανδρεία; 

46:56 Ευκαιρία για την σώζουσα Αλήθεια 

50:23 O μετανοών άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος επαναστάτης

52:40 H "Καιτούλα" 

53:20 Γιατί "φωνάζει" τόσο πολύ η εκκλησία τώρα; 

54:10 Αυτός ο νόμος αγγίζει τα όρια της ασέβειας

Είμαστε μόνο στην αρχή...

Του Θανάση Κ. 

 

Η συζήτηση της περασμένης Πέμπτης στη Βουλή για το νομοσχέδιο «περί ισότητας των ομοφύλων ζευγαριών στον γάμο», έδειξε μεταξύ πολλών άλλων, πόσο χαμηλά έχει πέσει ο δημόσιος διάλογος. 

* Μερικοί ενοχλήθηκαν που ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, είπε ευθέως ότι ο «γάμος» των ομοφύλων ζευγαριών ΔΕΝ είναι «ανθρώπινο δικαιωμα». 

Κι ύστερα το σκέφτηκαν λίγο καλύτερα και... σώπασαν! Προφανώς κάποιοι δικοί τους, φρόντισαν να τους ενημερώσουν ότι, πράγματι, ΔΕΝ είναι ανθρώπινο δικαίωμα! 

Δεν ήξεραν καν τι ακριβώς είναι αυτό που ονομάζουμε «ανθρώπινο δικαίωμα». 

Να τους διαφωτίσουμε λοιπόν:

Κάθε «δικαίωμα» δεν είναι «ανθρώπινο δικαίωμα». Αυτό που ονομάζουμε «ανθρώπινα δικαιώματα» αφορά ηθικές αξίες και κώδικες συμπεριφοράς και μεταχείρισης κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου, φυλής, ηλικίας και θρησκείας. 

Όπως το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία, στην ασφάλεια, στη δίκαιη δίκη, στην ελεύθερη έκφραση - η ελευθερία της συνείδησης και του θρησκεύεσθαι κλπ...

 

Είναι οικουμενικά δικαιώματα που τα αποκτά αυτόματα κάθε άνθρωπος με τη γέννησή του! Κατά κάποιο τρόπο αποτελούν προέκταση του «φυσικού δικαίου» της εποχής του Διαφωτισμού. 

Και ορίζονται σαφώς από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών. Η οποία ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στο Παρίσι στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 (Resolution 217A). 

Σε αυτή τη Οικουμενική Διακήρυξη (UN, Universal Declaration of Human Rights) η μόνη αναφορά σε θέματα γάμου υπάρχει στο άρθρο 16, όπου υπογραμμίζεται πώς  κάθε ενήλικος άνδρας και κάθε ενήλικη γυναίκα (man and woman of age), ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας και θρησκείας, μπορούν να συνάπτουν γάμο και να ξεκινούν μια οικογένεια.

Εδώ όταν αναφέρεται το κείμενο στην "οικογένεια" εννοεί την πυρηνική οικογένεια (δηλαδή το ανδρόγυνο, όπου παντρεύονται άτομα διαφορετικού φύλου), αφού την εποχή εκείνη,  ήταν αδιανόητη και η απλή "συμβίωση" ομοφύλων ζευγαριών, ενώ η ίδια η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη στις περισσότερες χώρες, ακόμα και της Δύσης. (Στη Βρετανία, σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ κλπ.) 

Το μόνο πρόσθετο ανθρώπινο δικαίωμα εδώ αφορά την σύναψη γάμου μεταξύ ενηλίκων ανδρών και γυναικών και «με την ελεύθερη βούληση και έγκριση τους» (free and full consent of the intending spouses).

Καμία απολύτως αναφορά σε ομόφυλα ζευγάρια. 

Αυτά το 1948...

* To 1950 ψηφίστηκε και το 1953 εφαρμόστηκε η πολύ πιο «προχωρημένη» Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (European Convention for Human Rights - ECHR). Ούτε εκεί υπάρχει αναφορά σε γάμους ομοφύλων ζευγαριών. Υπάρχει αναφορά σε θεμελιώδη οικογενειακά δικαιώματα (άρθρο 8 - και 12), αλλά αναφορά σε γάμους του ιδίου φύλου ΔΕΝ υπάρχει. 

Επομένως σε καμία διεθνή σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν υπάρχει αναφορά σε same sex marriage. 

Η άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου». Η ιστορία της Millie Fontana. [The other side of the rainbow...

Millie Fontana - Μεγαλώνοντας με δύο μητέρες με έφερε σε σύγχυση.

 Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου;

 Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου; 

Κόρη λεσβιών, αποκαλύπτει γιατί είναι εναντίον του ομοφυλοφιλικού γάμου. Το όνομά μου είναι Μίλι. Είμαι 23 ετών. Είμαι από τη Μελβούρνη. Έχω γονείς δύο λεσβίες, είμαι παιδί από δωρητή σπέρματος, μεγάλωσα άθεη και δεν έχω καθόλου σχέσεις με τη θρησκεία. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν τα παιδιά των ομοφυλόφιλων, αμέσως έχουν τη λανθασμένη αντίληψη ότι εκείνοι μας αγαπούν πολύ και ότι πρέπει να αισθανόμαστε σταθεροί και χαρούμενοι. Και ο λόγος για αυτό είναι ότι οι ομοφυλόφιλοι προωθούν αυτή την ιδεολογία ότι «η αγάπη είναι πάντα αγάπη» και ότι δεν χρειαζόμαστε στ΄ αλήθεια καθόλου βιολογικές ρίζες για να ανατραφούμε σωστά και να είμαστε καλά προσαρμοσμένοι και ευτυχισμένοι. Αυτό έχει αποδειχθεί λανθασμένο για μένα και για πολλούς άλλους. Και η προώθηση αυτής της ιδεολογίας έχει κάνει δύσκολο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση μου να βγουν προς τα έξω, και να πουν τι πραγματικά μας συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες. Το ψέμα μας επηρεάζει με τόσο πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι να προχωρήσουμε και – κατά ειρωνεία της τύχης, να κάνουμε και εμείς το δικό μας «coming out», να πούμε ποιοι είμαστε, και να δηλώσουμε ότι δεν υποστηρίζουμε αυτήν την «ισότητα γάμου».

Άλντους Χάξλεϋ- Η δαιμονοποίηση της μητρότητας (απόσπασμα από τον "Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο")

«Μα είναι φρικτό», ψιθύρισε η Λενίνα, «είναι φοβερό. Δεν θα έπρεπε να έχουμε έρθει εδώ». Έψαξε στην τσέπη της να βρει καμιά ταμπλέτα «σόμα», μα ανακάλυψε πως, από κάποια ασυγχώρητη αφηρημάδα, είχε αφήσει το φιαλίδιο στον Ξενώνα. Ο Μπέρναρντ έψαξε τις δικές του τσέπες, μα ήταν το ίδιο αδειανές.

Κι έτσι η Λενίνα ήταν υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει τη φρίκη του Μαλπαί, χωρίς την παρηγοριά της παστίλιας. Όλα την πλακώσανε με μιας. Να, εκεί, ήταν δυο νέες γυναίκες, και είχαν γυμνώσει το στήθος τους και βύζαιναν τα μωρά τους.
Η Λενίνα απέστρεψε το πρόσωπο, κατακόκκινη από ντροπή. Δεν είχε δει τέτοια αισχρότητα σ' όλη τη ζωή της.
Εκείνο, όμως, που την εξόργισε, ακόμα περισσότερο, ήταν πως ο Μπέρναρντ, αντί ν' αγνοήσει το θέαμα με κάποια διακριτικότητα, άρχισε να σχολιάζει αυτό το φρικαλέο φαινόμενο του ενδομητρογενούς βίου. Τώρα, που οι παστίλιες είχαν πάψει πια να επενεργούν, ένιωθε και ο ίδιος ντροπιασμένος για την αδυναμία που του είχε δείξει εκείνο το πρωί στο ξενοδοχείο, και λες και έκανε το παν για να παρουσιάζεται μπροστά της ισχυρός και καινοτόμος.
«Για κοίταξε μια όμορφη στιγμή ανθρώπινης οικειότητας», και η φωνή του έμοιαζε σκόπιμα προκλητική. «Τί έντονα συναισθήματα θα πρέπει να γεννάει! Συχνά συλλογίζομαι πως κάτι στερείται κανείς, με το να μην έχει μητέρα – και ίσως και συ κάτι να στερήθηκες, Λενίνα, με το να μην νιώσεις τη μητρότητα. Το σκέφτεσαι; Να 'χες και συ ένα μωρό, δικό σου, να το βυζαίνεις...».
«Μπέρναρντ, πώς τολμάς!».
Ανάμεσά τους πέρασε μια γριά με οφθαλμία και δερματίτιδα και το θέα μα την έκανε να δώσει τόπο στην οργή της.
«Πάμε να φύγουμε», τόν παρακάλεσε. «Δεν μ' αρέσει καθόλου εδώ»


-Άλντους Χάξλεϋ, ο "Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος", σελ. 91-92, (μετάφραση: Β. Καζαντζή)

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/cZvDQwzXrkHZM73o/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Σε τι σκοταδισμό ζούσαμε! – Ευτυχώς μας φωτίζουν Κυριάκος και Στέφανος…

Συνάντηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία Στέφανο Κασσελάκη

ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Θέλω πριν από οτιδήποτε άλλο να μοιραστώ σήμερα μαζί σας τη μεγάλη χαρά μου για μια ανακάλυψη που έκανα. Εγώ νόμιζα, το είχε πει άλλωστε περίπου και ο ίδιος, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μεγάλος φαν των ανισοτήτων, όπως και όλοι οι νεοφιλελεύθεροι άλλωστε, που τις θεωρούν κινητήρια δύναμη του πολιτισμού. Πίστευα επίσης ότι η κυβέρνησή του είναι η αποδοτικότερη μετά το 1821 στην κατεδάφιση του συστήματος δημόσιας υγείας και παιδείας της χώρας, δηλαδή των δικαιωμάτων των Ελλήνων σε υγεία και εκπαίδευση.


Ομολογώ ότι είχα κάνει τραγικό λάθος. Η μανία του να λύσει το πρόβλημα της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους, αγνοώντας το πολιτικό κόστος και την εξέγερση του ίδιου του κόμματός του, κόντρα και στο 70% του ελληνικού λαού κατά τις δημοσκοπήσεις, απέδειξε πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ο Κυριάκος είναι ένας από τους παγκόσμιους πρωταθλητές του αγώνα υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και της ισότητας των ανθρώπων. Ούτε κομμουνιστής να ήταν!

Ζητώ ταπεινά συγνώμη για τους έως τώρα χαρακτηρισμούς μου εναντίον του και πλέω σε πελάγη ευτυχίας γιατί έχουμε έναν τέτοιο Πρωθυπουργό, του οποίου οι επιδόσεις –είμαι απολύτως βέβαιος– θα υπερκαλύψουν κατά πολύ αυτές του πατρός του (λυπάμαι που τον ονομάζω έτσι, αλλά στην εποχή του δεν μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε γονέα α’ ή β’ και επιπλέον δεν ξέρω ποιος γονέας πρέπει να ονομάζεται A και ποιος B. Αν κάποιος αναγνώστης ξέρει το κριτήριο για το πως να λέω τους πρώην γονείς, παρακαλώ να με ενημερώσει σχετικά).

Τις τελευταίες μέρες κάνω βασικά δύο πράγματα. Διαβάζω τον Δον Κιχώτη, για να παίρνω κουράγιο από το λαμπρό του παράδειγμα και σκέφτομαι παράλληλα τα θέματα της “τεκνοθεσίας” (κάθε νέα εποχή και νέες λέξεις, νέα γλώσσα, νέα νοήματα, νέος “Άνθρωπος”). Έχω βάλει στην μπάντα και ένα βιβλίο με τελευταία γράμματα ανθρώπων που τους πάνε για εκτέλεση, να το διαβάσω όταν σκουρήνουν πιο πολύ τα πράγματα.

Πρέπει να σας ομολογήσω ότι έχω πονοκεφαλιάσει με τα θέματα του γάμου και της “τεκνοθεσίας”. Βλέπετε δεν είχα ασχοληθεί μέχρι τώρα συστηματικά με αυτά τα θέματα. Ούτε καν το “Δεύτερο Φύλο“ της Σιμόν ντε Μπωβουάρ δεν διάβασα ο ανεπρόκοπος και να που τώρα έχω να αντιμετωπίσω θέματα που αφορούν όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά τα 107 παρακαλώ φύλα που υφίστανται αυτή τη στιγμή, και των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα ο ηλίθιος έως τώρα. Φύλα που συναπαρτίζουν τη διαρκώς διευρυνόμενη (τύφλα νάχει το ΝΑΤΟ και η ΕΕ) ομάδα των ΛΟΑΤΚΙ+! (Σ.Σ. Το θαυμαστικό είναι σημείο στίξης, όχι φύλο και παρακαλώ να μη μπούνε ιδέες σε κανένα).

“Η Woke ατζέντα, τα ομόφυλα ζευγάρια & το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία

Το Άρδην διοργάνωσε τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2024 εκδήλωση – συζήτηση με θέμα:

“Η Woke ατζέντα, τα ομόφυλα ζευγάρια & το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία”

 (βίντεο)

από Άρδην - Ρήξη 12 Φεβρουαρίου 2024

Μίλησαν οι:

π. Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, Καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών

Γιώργος Καραμπελιάς, Συγγραφέας – επικεφαλής Κ. Άρδην

Μελέτης Μελετόπουλος, Συγγραφέας – Δρ. Κοινωνιολογίας

στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού, “Ρήγας Βελεστινλής”, Ξενοφώντος 4, Αθήνα


ΠΗΓΗ:https://ardin-rixi.gr/archives/255412
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τι κατέθεσε η ψυχίατρος Κ. Προκοπάκη στη Βουλή για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια

 από: capital.gr

Στη δυνατότητα τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια αναφέρεται υπόμνημα της ψυχιάτρου Παιδιών και εφήβων Καλλιόπη Προκοπάκη το οποίο απέστειλε στις ειδικές επιτροπές στη Βουλή με αφορμή το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Μεταξύ άλλων επισημαίνει την ανάγκη των παιδιών να έχουν την φροντίδα δύο ετερόφυλων γονέων, "με τις διαφορετικές συνεισφορές τους στον ψυχισμό του.” Θέτει ως ερώτημα τη σταθερότητα που εγγυάται στο παιδί ένας ομόφυλος "γάμος", παραθέτοντας στοιχεία από τη Σουηδία, την πρώτη χώρα που καθιέρωσε τέτοιους "γάμους", από τα οποία προκύπτει -με βάση μελέτη εικοσαετούς διάρκειας-, ότι οι ομόφυλοι λεσβιακοί γάμοι είναι εξαιρετικά ασταθείς

Επιπλέον, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ως προς την επιστημονική έρευνα για την ψυχική υγεία, σχολική και κοινωνική προσαρμογή των παιδιών που ζουν με ομόφυλα ζευγάρια, τα αποτελέσματα είναι αντικρουόμενα. "Ακόμη κι αν πολλές μελέτες δεν εντοπίζουν κάποιο πρόβλημα, υπάρχουν αρκετές που αναφέρουν προβλήματα όπως άγχος, κατάθλιψη, μειωμένες σχολικές επιδόσεις, δυσκολίες στον ρόλο και στην ταυτότητα φύλου και ομοφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό” τονίζει.

Υπογραμμίζει πως για αποφάσεις που έχουν μεγάλη βαρύτητα καθώς ανατρέπουν τους υπάρχοντες θεσμούς που βασίζονται στην ανθρώπινη φύση και μας οδηγούν σε αχαρτογράφητα νερα κάνει λόγο μεταξύ άλλων της ψυχιάτρου Παιδιών και Εφήβων κ. Καλλιόπης Προκοπάκη στην κατάθεσή της στις επιτροπές στη Βουλή με αφορμή το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Αναλυτικά το υπόμνημά της:

ΠΡΟΣ

ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ

ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές

Καλλιόπη Προκοπάκη© Παρέχεται από: capital.gr

Κατόπιν προσκλήσεως που μου αποστείλατε , θεωρώ τιμή και υποχρέωσή μου να καταθέσω την επιστημονική μου άποψη, που πηγάζει από τις Ιατρικές σπουδές μου, από  πολλά χρόνια κλινικής εμπειρίας  και άσκησης της Ειδικότητος της Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων, την μακροχρόνια ενασχόληση μου με το θέματα σεξουαλικότητας, και την συστηματική μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας. Θα ήθελα να είναι σαφές ότι δεν εκπροσωπώ οποιοδήποτε κόμμα.

Το ζήτημα ως προς το οποίο μπορώ να συνεισφέρω, αφορά στην δυνατότητα τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, που θα ακολουθήσει αναπόφευκτα την δυνατότητα γάμου. Θα προσπαθήσω να  παρουσιάσω εν συντομία κάποιες από τις σύνθετες των βιολογικές, ψυχολογικές, κοινωνικές και δεοντολογικές πλευρές του θέματος, ώστε να διευκολυνθεί η ενημερωμένη απόφαση σας. 

Τα ζητήματα στα οποία θα αναφερθώ και τα οποία περισσότερο η λιγότερο έχουν τεθεί στον δημόσιο διάλογο, είναι τα εξής:

1.  Τρόποι απόκτησης τέκνων από ζευγάρια μη-συμβατά με αναπαραγωγή

2.  Γονεϊκότητα 

3.  Μητέρα και "παρένθετη μητέρα"

4.  Μελέτες για την ανάπτυξη των παιδιών που έχουν ομοφύλους κηδεμόνες          5.  Σημασία των λέξεων "γονέας" και "φυσιολογικό"

6.  Συμπέρασμα

Τρόποι απόκτησης τέκνων από ζευγάρια μη-συμβατά με αναπαραγωγή

- Τέκνο που αποκτήθηκε μέσα σε ετερόφυλη σχέση, ακολούθησε χωρισμός και σύναψη ομόφυλης σχέσης. 

- Απόκτηση τέκνου με φυσιολογικό τρόπο, κατόπιν σεξουαλικής επαφής με άτομο του αντίθετου φύλου, όχι σε πλαίσιο σχέσης αγάπης, αλλά με μόνο σκοπό την σύλληψη και γέννηση.

- Απόκτηση τέκνου μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης, με χορήγηση γενετικού υλικού (σπέρματος ή ωαρίου), χωρίς χρήση "παρένθετης μητέρας"

- Παρένθετη μητέρα

- Τεκνοθεσία

Γονεϊκότητα

Το Δικαίωμα Υπέρβασης της Ανθρώπινης Φύσης

ΒΙΒΗ ΦΑΤΟΥΡΟΥ

Με αφορμή τη συζήτηση για τον γάμο των ομοφύλων και την πρακτική της παρένθετης μητρότητας μερικές σκέψεις για το πώς η υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης στο όνομα της ισότητας και της ελευθερίας, αντλώντας ηθική νομιμοποίηση από τις μεταμοντέρνες θεωρίες περί κοινωνικής κατασκευής του φύλου, οδηγεί όχι μόνο σε λιγότερη ελευθερία και περισσότερη εκμετάλλευση αλλά ανοίγει τον δρόμο προς τον μετανθρωπισμό.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. Βιολογικός περιορισμός ή κοινωνική αδικία; Το παράδειγμα της παρένθετης μητρότητας
2. Γιατί δεν μιλάνε οι ψυχολόγοι; Γιατί δεν μιλάνε οι ειδικοί;
3. Ποιο μοντέλο οικογένειας είναι το καλύτερο;
4. Η μεταμοντέρνα στροφή στην κατανόηση του ανθρώπου και η αμηχανία των νεωτερικών εργαλείων ανάλυσης
5. Η λαχτάρα για ένα παιδί και η κατάργηση της ιστορίας
6. Ποιος στ’ αλήθεια προστατεύει τα δικαιώματα;
7. Τι είναι μια γυναίκα; Τι είναι μια μητέρα;
8. Η υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης: ελευθερία ή δυστοπία;

1. Βιολογικός περιορισμός ή κοινωνική αδικία; Το παράδειγμα της παρένθετης μητρότητας

Σήμερα πλέον το να μην μπορεί μία γυναίκα μετά από μια συγκεκριμένη ηλικία να τεκνοποιήσει, δεν γίνεται αντιληπτό ως αναπόφευκτος περιορισμός της φύσης ή της βιολογίας, αλλά ως κοινωνική αδικία ή κάποιου είδους καταπίεση. 

Όπως και το να μην μπορούν δύο άντρες μεταξύ τους να κυοφορήσουν και να γεννήσουν ένα παιδί, επίσης δεν θεωρείται περιορισμός της φύσης ή της βιολογίας, αλλά κοινωνική αδικία.

 Και στους καιρούς που μεγάλες ομάδες του πληθυσμού ασπάζονται την πολιτική θρησκεία των “ατομικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων” οι προαναφερθείσες αδικίες πρέπει πάση θυσία να αποκατασταθούν.

Σύμφωνα με κάποιες αντιλήψεις, κανένας φυσικός, ηθικός, κοινωνικός ή άλλος περιορισμός δεν πρέπει να εμποδίζει την ικανοποίηση των ατομικών επιθυμιών.

 Ιδίως μάλιστα όταν κάποιος έχει τη δυνατότητα να καταβάλλει το χρηματικό αντίτιμο για την ικανοποίησή τους. 

Κατά συνέπεια κάθε όριο ή περιορισμός, φυσικός ή κοινωνικός, θεωρείται εξορισμού προβληματικός και επιχειρείται κατάργηση ή υπερκέρασή του.

Όχι: στον ομόφυλο γάμο – στην εμπορευματοποίηση παιδιού-γυναίκας-τεκνοποίησης

Από την Εργατική Πάλη Φεβρουαρίου 2024

Η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης (ΣΣ) (που νομοθετήθηκε για τα ετερόφυλα ζευγάρια με τον ν. 3719/2008), οδήγησε στην επέκταση του ΣΣ και στα ομόφυλα ζευγάρια με τον ν. 4356/2015. Το ΣΣ διευθετεί όλα τα ζητήματα αστικού δικαίου (οικονομικά, περιουσιακά, κοινωνικά, ασφαλιστικά), που αφορούν στη συμβίωση ετερόφυλων ή ομόφυλων ζευγαριών, και επομένως έχει ίσα αποτελέσματα με τον γάμο, με μόνη εξαίρεση το δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών, το οποίο δεν έχουν τα συμβαλλόμενα μέρη του ΣΣ ενώ έχουν οι σύζυγοι. Να γιατί λοιπόν, το ερώτημα υπέρ ή κατά του γάμου ομοφυλοφίλων είναι παραπλανητικό, το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι υπέρ ή κατά της υιοθεσίας παιδιών από έγγαμα ομόφυλα ζευγάρια[i].

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης με τίτλο «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις» έρχεται με τη θεσμοθέτηση του ομόφυλου πολιτικού γάμου να ανοίξει δρόμο για την τεχνητή απόκτηση τέκνων από ομόφυλα ζευγάρια. Με την αναγνώριση της από κοινού γονικής ευθύνης αυτών των ζευγαριών είτε με την υιοθεσία από κοινού ή με την υιοθεσία του τέκνου του ενός μέλους ομόφυλου ζευγαριού από το άλλο μέλος του ζευγαριού. Οι άλλοι τρόποι που προσφέρει η τεχνολογία (και ο νόμος για τα ετερόφυλα ζευγάρια) για την υπέρβαση της βιολογικής αδυναμίας απόκτησης τέκνου (Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή, παρένθετη μητέρα) δεν περιλαμβάνονται στο παρόν νομοσχέδιο, αλλά παραπέμπονται σε ένα επόμενο βήμα, όταν θα έχουν καμφθεί περαιτέρω οι κοινωνικές αντιστάσεις.

Ως ΟΚΔΕ είμαστε αντίθετοι στον ομόφυλο γάμο, γιατί καταργείται το δικαίωμα του παιδιού για μητρότητα-πατρότητα, ενθαρρύνεται η παραπέρα εμπορευματοποίηση της αναπαραγωγής και το εμπόριο παιδιών-γυναικών, φτάνοντας μέχρι και στην ευγονική[ii].

Μπροστά η ανάγκη και το δικαίωμα του παιδιού στη μητρότητα-πατρότητα

Ανάγκη δημόσιας διαβούλευσης για το γάμο και την απόκτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια

ΖΗΤΗΜΑ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΘΕΣΜΙΚΕΣ, ΚOΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠOΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ 

Χριστιανική 18.1.2024

του Παναγιώτη Νικολόπουλου

Εδώ και αρκετό καιρό διεξάγεται έντονη δημόσια συζήτηση γύρω από το ζήτημα της θέσπισης γάμου και δυνατότητας απόκτησης και ανατροφής παιδιών από τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων. Η συζήτηση επικεντρώνεται στα αιτήματα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+, απουσιάζουν εν τούτοις διάφορες παράμετροι, που μπορούν να προσδώσουν μία σφαιρική εποπτεία στο όλο ζήτημα και τις ευρύτερες κοινωνικές διατάσεις του.

Ο γάμος

Με τον τρόπο, που προβάλλεται το αίτημα για θέσπιση γάμου για τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων, φαίνεται ότι συσχετίζεται έντονα με την εκ μέρους τους δυνατότητα απόκτησης και ανατροφής παιδιών. Εάν αποσυνδεθεί από το ζήτημα των παιδιών, οι ίδιες οι σχέσεις του ζευγαριού καλύπτονται πλήρως από το σύμφωνο συμβίωσης, αφού με τις διατάξεις του ν. 4356/2015 έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με εκείνα που έχουν οι σύζυγοι με βάση τον Αστικό Κώδικα. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί μάλιστα ότι το σύμφωνο συμβίωσης είναι ευνοϊκότερο από τη σκοπιά της δυνατότητας λύσης του, επειδή μπορεί να γίνει και με μονομερή συμβολαιογραφική πράξη, αφού προηγηθεί προ τριμήνου η επίδοση εξώδικης πρόσκλησης για λύση από κοινού, ενώ οι σύζυγοι, αν δεν συμφωνήσουν σε συμβολαιογραφική συναινετική λύση, εμπλέκονται σε μακροχρόνιες αντιδικίες. Από τη σκοπιά, επομένως, μόνο των σχέσεων των ζευγαριών ομοφυλοφίλων το αίτημα για θέσπιση γάμου φαίνεται να έχει κυρίως συμβολική και ιδεολογική λειτουργία.

Απόκτηση και ανατροφή παιδιών

Κατά το ισχύον δίκαιό μας δεν επιτρέπεται σε ζευγάρια ομοφυλοφίλων να αποκτήσουν παιδιά. Η βασική συζήτηση αφορά στο κατά πόσο η ανατροφή παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων θα είναι προς το συμφέρον των παιδιών ή τα παιδιά αυτά θα εκδηλώσουν προβληματικές συμπεριφορές. Υποστηρίζεται ότι έχουν διενεργηθεί σε άλλες χώρες σχετικές έρευνες, με βάση τις οποίες δεν φαίνεται να έχουν παρατηρηθεί προβληματικές καταστάσεις και συμπεριφορές στα παιδιά, που ανατρέφονται από ομοφυλόφιλους γονείς. Τα τελικά πορίσματα πάντως των ερευνών αυτών αμφισβητούνται, είτε επειδή κάποιες από αυτές παραγγέλθηκαν από οργανώσεις ΛΟΑΤΚΙ+ και δεν θεωρούνται αντικειμενικές, είτε επειδή προέρχονται από συγκεκριμένες κοινωνίες με αντίστοιχα κοινωνικά και πολιτισμικά επίπεδα, είτε επειδή αφορούν μικρά δείγματα και ιδίως μόνο παιδιά προσχολικής ή σχολικής ηλικίας ή εφήβους.
Αφετηριακά πρέπει να διευκρινισθεί ότι δεν τίθεται θέμα ηθικής υπόστασης των γονέων ανάλογα με το σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Έως σήμερα άλλωστε όλα τα παιδιά, που έχουν υποστεί κακοποιητική ή άλλου είδους βλαπτική συμπεριφορά, από γονείς ετερόφυλους την έχουν υποστεί. Το ζητούμενο δεν είναι μήπως και τα παιδιά των ζευγαριών ομοφυλοφίλων γίνουν και αυτά ομοφυλόφιλοι. Ούτε επαρκεί η σύγκριση, που γίνεται συνήθως, με τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, για τα οποία υπάρχουν πολύ περισσότερες και μακροχρόνιες μελέτες, που φαίνεται να δείχνουν ότι μόνη η μονογονεϊκότητα δεν επιφέρει πάντοτε προβληματικές συμπεριφορές στα παιδιά αυτά. Η ιδιαιτερότητα στα παιδιά των ζευγαριών ομοφυλοφίλων είναι πως, εκτός του ότι στερούνται το γονεϊκό πρότυπο του ενός φύλου, βιώνουν διπλά το γονεϊκό πρότυπο του άλλου φύλου. Η διερεύνηση για το πώς η ιδιαίτερη αυτή κατάσταση επιδρά στη διαμόρφωση της ψυχοσύνθεσης και της προσωπικότητας των παιδιών αυτών απαιτεί τη διενέργεια ερευνών σε μεγάλα δείγματα και πολλές διαφορετικές κοινωνίες με παρακολούθηση της εξέλιξης των παιδιών έως ότου διαμορφώσουν τις δικές τους συντροφικές και οικογενειακές σχέσεις. Τέτοιου είδους έγκυρες έρευνες και αξιόπιστες αναλύσεις των ευρημάτων τους δεν φαίνεται να έχουν ακόμα διενεργηθεί, ώστε να διαθέτει ο νομοθέτης ένα ασφαλές δικαιοπολιτικό έρεισμα για να θεσπίσει το επιτρεπτό της απόκτησης παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων.

"Πίσω από τους Τρεις Ιεράρχες"

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Είναι αποδεκτό πως τίποτα δεν δημιουργείται εν κενώ. Πίσω από κάποιο γεγονός υπάρχει ένα υπόβαθρο και πίσω απ’ αυτό μια αιτία.

Στην ανατροφή των παιδιών το βασικότερο υπόβαθρο είναι το οικογενειακό περιβάλλον με βασικό πυλώνα την μητέρα. Όσο και αν «εκσυγχρονίζεται» ο θεσμός της οικογένειας, ο ρόλος της μάνας παραμένει καίριος συνεπικουρούμενος από την πατρική ισότιμη φροντίδα. Η μάνα είναι αυτή που εμψυχώνει, προστατεύει, εμπνέει, περιθάλπει, υποδεικνύει, κοινωνικοποιεί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έχει αναγνωρισθεί ο ρόλος της, με εξαιρετικά αφιερώματα, στην ποίηση και την λογοτεχνία. Για δε τις επιστήμες της παιδαγωγικής και της ψυχολογίας είναι «παραβίαση ανοιχτών θυρών» το να μιλήσει κάποιος για την σχέση μητέρας – παιδιού.

Αυτή η σχέση αποτυπώνεται ευδιάκριτα ανάμεσα στους Τρεις Ιεράρχες και τις μητέρες τους, την Εμμέλεια, την Νόννα και την Ανθούσα.

Ας τις γνωρίσουμε συνοπτικά, δανειζόμενοι τα στοιχεία από ομιλία της πρεσβυτέρας Δήμητρας Μανώλη, από τα γειτονικά μας Τρίκαλα.

Εμμέλεια

Μητέρα Μ. Βασιλείου, από την Καισάρεια. Πλούσια, ευκατάστατη, με σπουδαία κοινωνική θέση και μόρφωση. Κόρη μάρτυρος, μάνα του πόνου, «βλαστός αγιοτάτης ρίζας» μας λέει ο γιος της Βασίλειος.

Η συζήτηση για το «γάμο» και την απόκτηση παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων

από Παναγιώτης Νικολόπουλος

Εδώ και αρκετό καιρό διεξάγεται έντονη δημόσια συζήτηση γύρω από το ζήτημα της θέσπισης γάμου και δυνατότητας απόκτησης και ανατροφής παιδιών από τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων. Η συζήτηση επικεντρώνεται στα αιτήματα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+, απουσιάζουν εν τούτοις διάφορες παράμετροι, που μπορούν να προσδώσουν μία σφαιρική εποπτεία στο όλο ζήτημα και τις ευρύτερες κοινωνικές διατάσεις του.

Ο γάμος

Με τον τρόπο, που προβάλλεται το αίτημα για θέσπιση γάμου για τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων, φαίνεται ότι συσχετίζεται έντονα με την εκ μέρους τους δυνατότητα απόκτησης και ανατροφής παιδιών. Εάν αποσυνδεθεί από το ζήτημα των παιδιών, οι ίδιες οι σχέσεις του ζευγαριού καλύπτονται πλήρως από το σύμφωνο συμβίωσης, αφού με τις διατάξεις του ν. 4356/2015 έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με εκείνα που έχουν οι σύζυγοι με βάση τον Αστικό Κώδικα. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί μάλιστα ότι το σύμφωνο συμβίωσης είναι ευνοϊκότερο από τη σκοπιά της δυνατότητας λύσης του, επειδή μπορεί να γίνει και με μονομερή συμβολαιογραφική πράξη, αφού προηγηθεί προ τριμήνου η επίδοση εξώδικης πρόσκλησης για λύση από κοινού, ενώ οι σύζυγοι, αν δεν συμφωνήσουν σε συμβολαιογραφική συναινετική λύση, εμπλέκονται σε μακροχρόνιες αντιδικίες. Από τη σκοπιά, επομένως, μόνο των σχέσεων των ζευγαριών ομοφυλοφίλων το αίτημα για θέσπιση γάμου φαίνεται να έχει κυρίως συμβολική και ιδεολογική λειτουργία.

Απόκτηση και ανατροφή παιδιών

Κατά το ισχύον δίκαιό μας δεν επιτρέπεται σε ζευγάρια ομοφυλοφίλων να αποκτήσουν παιδιά. Η βασική συζήτηση αφορά στο κατά πόσο η ανατροφή παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων θα είναι προς το συμφέρον των παιδιών ή τα παιδιά αυτά θα εκδηλώσουν προβληματικές συμπεριφορές. Υποστηρίζεται ότι έχουν διενεργηθεί σε άλλες χώρες σχετικές έρευνες, με βάση τις οποίες δεν φαίνεται να έχουν παρατηρηθεί προβληματικές καταστάσεις και συμπεριφορές στα παιδιά, που ανατρέφονται από ομοφυλόφιλους γονείς. Τα τελικά πορίσματα πάντως των ερευνών αυτών αμφισβητούνται, είτε επειδή κάποιες από αυτές παραγγέλθηκαν από οργανώσεις ΛΟΑΤΚΙ+ και δεν θεωρούνται αντικειμενικές, είτε επειδή προέρχονται από συγκεκριμένες κοινωνίες με αντίστοιχα κοινωνικά και πολιτισμικά επίπεδα, είτε επειδή αφορούν μικρά δείγματα και ιδίως μόνο παιδιά προσχολικής ή σχολικής ηλικίας ή εφήβους.

Ο «γάμος» των ομοφύλων και η παραδοσιακή οικογένεια

 

Ευάγγελος Κοροβίνης

 

Η πρόθεση της κυβέρνησης να θεσπίσει τον γάμο των ομοφύλων και την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια πρέπει να ενταχθεί στην προσπάθεια των εγχωρίων ελίτ να ευθυγραμμισθούν με την διεθνή μόδα και τα κελεύσματα της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών. Τα κέντρα εξουσίας της Δύσης παρουσιάζονται, πράγματι, ως υπέρμαχα των θεωριών της κοινωνικής κατασκευής των φύλων και της ρευστότητάς τους, ενώ υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Στόχος τους είναι, μεταξύ των άλλων, να πλαγιοκοπήσουν και να ενσωματώσουν στους σχεδιασμούς των μερίδα της νεολαίας όλων των εθνών και κυρίως της Ρωσίας και της Κίνας. Είναι γνωστό ότι οι δυο αυτές χώρες εμμένουν στις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες. 

Αν οι ελληνικές ελίτ προσπαθούν για άλλη μια φορά να πειθαρχήσουν στον «δυτικό κανόνα», ο ίδιος ο ελληνικός λαός προβληματίζεται έντονα για τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών θεωρεί ότι για να ανατραφούν σωστά τα παιδιά έχουν ανάγκη από γονεϊκά πρότυπα και των δυο φύλων, από πατέρα και μητέρα. 

Η συμπληρωματικότητα των δυο φύλων, όντως, δεν επιτρέπει απλώς και μόνον την αναπαραγωγή του είδους. Καθώς έχει και ψυχικό και πολιτισμικό περιεχόμενο πέραν του βιολογικού δημιουργεί, δυνητικά τουλάχιστον, ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανατροφή των παιδιών. Χωρίς πατέρα και μητέρα, χωρίς ετεροσεξουαλικούς γονείς, το παιδί μπορεί ευκολότερα να διολισθήσει σε θολή ταυτότητα φύλου και πιθανόν και θολή ταυτότητα εαυτού, με όλες τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτή η ασάφεια. 

*** 

Οι υποστηρικτές του γάμου των ομοφύλων και του δικαιώματος τεκνοθεσίας από ζευγάρια του ιδίου φύλου ισχυρίζονται ότι οι θεσμοθετήσεις αυτές αποτελούν μια αναγκαία και ευπρόσδεκτη εξέλιξη του θεσμού του γάμου, που όχι μόνον δεν καταστρέφει τον θεσμό αλλά τον ενισχύει αποφασιστικά. Τονίζουν, επιπλέον, ότι οι επικείμενες νομοθετικές ρυθμίσεις βρίσκονται σε συμφωνία με τις αξίες της ισότητας, της αξιοπρέπειας και του σεβασμού της διαφορετικότητας. Οι αντίπαλοί τους θεωρούν, αντίθετα, ότι η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για τα ομόφυλα ζευγάρια δυναμιτίζει τον θεσμό του γάμου και της παραδοσιακής οικογένειας. 

Καίριο πλήγμα στην Πυρηνική Οικογένεια!

Του Θανάση Κ. 

 

Μετά την κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου, καιρός να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους:

Η νομοθετική εξίσωση της "συμβίωσης" ομόφυλων ζευγαριών με τον "γάμο" ΔΕΝ είναι "αναπόφευκτος εκσυγχρονισμός" των κοινωνιών. 

ΟΥΤΕ "αναπόφευκτος", ΟΥΤΕ "εκσυγχρονισμός"...

ΟΥΤΕ αφορά τις "κοινωνίες" εν γένει...

Άμεσα αφορά ελάχιστους! 

Αλλά την ίδια στιγμή επηρεάζει τις ζωές όλων των άλλων...

Από τα άτομα που έχουν "ομοφυλοφιλικές τάσεις", ένα μικρό ποσοστό καταλήγουν να ζουν ως αποκλειστικά ομοφυλόφιλοι. 

Κι από τα άτομα που ζουν ως ομοφυλόφιλοι, ένα μικρό ποσοστό επιλέγει να συνάψει "σύμφωνο συμβίωσης" με άτομο του ίδιου φύλου. 

Κι από τα ομόφυλα ζευγάρια, ένα ποσοστό μόνο διαλέγει να αναβαθμίσει τη "σχέση" σε "γάμο" στις χώρες όπου αυτό έχει θεσμοθετηθεί.

Κι από τα ομόφυλα ζευγάρια που προχώρησαν σε "γάμο", μόνο ένα ποσοστό προχωρά σε τεκνοθεσία.

Η τεκνοθεσία σε ομόφυλα ζευγάρια, ακόμα κι αν νομιμοποιηθεί, θα είναι μια πολύ "ακριβή" υπόθεση...

Ελάχιστοι θα μπορέσουν να επωφεληθούν. Κι αυτοί θα είναι ιδιαίτερα πλούσιοι. 

Η μεσαία τάξη και τα κατώτερα στρώματα έχει πρόβλημα να αντιμετωπίσουν το κόστος της ανατροφής παιδιών. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους, που νεαρά ζευγάρια αποφεύγουν πλέον να κάνουν παιδιά. 

Αυτοί που καταφεύγουν στην τεκνοθεσία προέρχονται συνήθως από ανώτατα κοινωνικά στρώματα. 

Η εξίσωση της νόμιμης συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών με τον γάμο, με σκοπό την τεκνοθεσία αφορά άμεσα πολύ λίγους! 

Και στην πράξη νομιμοποιούν ένα "ταξικό προνόμιο". Για ελάχιστους...

* Από την άλλη πλευρά όμως, οι "παρενέργειες" αυτής της "εξίσωσης" αφορούν ολόκληρη την κοινωνία!

Γιατί, αν συμβεί, τότε ό,τι ισχύει για την "πυρηνική οικογένεια", θα επεκταθεί και στα ομόφυλα ζευγάρια που συνάπτουν "γάμο"!

Ακόμα κι αν δεν προβλέπεται νομοθετικά στην αρχή, θα επεκταθεί μέσα από τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Τα οποία θα είναι υποχρεωμένα να εφαρμόζουν τα ίδια για όλες τις νόμιμες μορφές "γάμου"...

Αυτή είναι η εισήγηση του Μητροπολίτη Μεσογαίας στην Ιεραρχία

Εισηγητής της έκτακτης Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ήταν σήμερα ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος σχετικά με το ζήτημα του “γάμου μεταξύ ομοφύλων”.

Η εισήγηση με θέμα «Εκκλησία και ‘’θέσπιση γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου’’», ακούστηκε με ενδιαφέρον από τα Μέλη του Σώματος της Ιεραρχίας και με τις θέσεις του Σεβασμιωτάτου ταυτίστηκαν οι περισσότεροι Μητροπολίτες.

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε όλη την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου την οποία αξασφάλισε το πρακτορείο Ορθοδοξία (ope.gr)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ

Ωστόσο σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Ορθοδοξία ο Σεβασμιώτος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ Νικόλαος πρότεινε να πραγματοποιηθεί ειρηνική πορεία για την στήριξη της οικογένειας στην Αθήνα, η οποία σύμφωνα με την πρόταση, θα περνούσε από τη Βουλή και θα κατέληγε στη Μητρόπολη όπου θα γινόταν Δέηση, υπέρ της οικογένειας.

Στ. Λυγερός: Οι ρίζες του τραμπισμού, η παγκόσμια επίδραση, η woke ατζέντα, η Ελλάδα και η γεωπολιτική

«Τα δικαιώματα των παιδιών» ή «το Δικαίωμα του παιδιού»;

Η συζήτηση για την τεκνοθεσία από ζεύγη ομοφύλων και το παιδευτικό της μήνυμα

Oι συζητήσεις περί παρένθετης μητέρας και περί υιοθεσίας από ζευγάρια στα οποία δεν υπάρχει το μητρικό πρότυπο (και, θα πρόσθετα, η παρουσία του μητρικού φίλτρου) έχουν πάρει αναμφίβολα λανθασμένη κατεύθυνση.

Του Δημήτρη Καραδήμα* από την ιστοσελίδα esos.gr

Η συζήτηση για τον γάμο μεταξύ ομοφύλων και την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια έχω την εντύπωση ότι σε κάποιο βαθμό πάσχει τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και ως προς τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται. Θα αναφερθώ κυρίως στο περιεχόμενο, αλλά θα αναδειχθούν, ελπίζω, και στοιχεία που αφορούν στον τρόπο διεξαγωγής της. Επιθυμώ, πάντως, να επισημάνω εξ αρχής ότι και οι δύο πτυχές είναι εξίσου σημαντικές. Τα βασικά επιχειρήματα που κατά κόρον αναφέρονται είναι ότι τόσο ο γάμος όσο και η υιοθεσία αποτελούν δικαιώματα των ομόφυλων συμπολιτών μας και ότι αυτά έχουν ήδη αναγνωριστεί σε πολλές χώρες του εξωτερικού και ιδιαίτερα χώρες του Δυτικού Κόσμου. Η σύνδεση μεταξύ των δύο (γάμος, υιοθεσία) θεωρείται αυτονόητη, ώστε ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης να τα απορρίπτει συλλήβδην και ένα άλλο να τα δέχεται ως άμεσα συνδεόμενα.

Στη συζήτηση αυτή, το πραγματικά πολύ σοβαρό αυτό ζήτημα αντιμετωπίζεται είτε με ιδεολογική μονομέρεια, είτε με στενή νομικίστικη οπτική, είτε με θεολογικό δογματισμό, είτε με πολιτική σκοπιμότητα – και θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και άλλα! Το ζήτημα, όμως, δεν είναι απλά ιδεολογικό, πολιτικό, νομικό, θεολογικό κλπ., ώστε να μπορεί μία οπτική να δώσει τη συνολική εικόνα.

Το εν λόγω ζήτημα έχει να κάνει με τη στάση που ο άνθρωπος αποφασίζει να τηρήσει απέναντι στη φύση και τους περιορισμούς της. Θα δεχθεί τους περιορισμούς της φύσης ή θα τους αμφισβητήσει; Ή μήπως είναι σοφότερο να κάνει τις απαραίτητες διακρίσεις και να αποφασίσει ποιους από αυτούς τους περιορισμούς μπορεί και είναι προς το συμφέρον του να ξεπεράσει και ποιους όχι; Η τελευταία επιλογή φαίνεται σοφότερη και η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος έχει ακολουθήσει αυτή την πορεία και βήμα-βήμα κατάφερε να απελευθερωθεί από πολλούς περιορισμούς της φύσης. Οι επιτυχίες αυτές εδραιώνουν την αυτοπεποίθησή του. Εδώ ακριβώς, όμως, ελλοχεύει και ο κίνδυνος να ξεχάσει ότι είναι και ο ίδιος μέρος της φύσης. Πώς σχετίζονται τα προαναφερθέντα, εν πολλοίς αυτονόητα, με το θέμα μας; Σχετίζονται πράγματι με την ουσία του ζητήματος που είναι η γέννηση και η φροντίδα των παιδιών και δεν τα συσχετίζω καθόλου με την άλλη πτυχή του θέματος, την επιλογή ερωτικού συντρόφου.

Μπορεί κανείς να δει ως περιορισμό το ότι χρειάζεται οξυγόνο για να αναπνεύσει ή νερό και τροφή για να συντηρηθεί. Δεν μπορεί, όμως, να απελευθερωθεί από αυτούς παρά μόνο με τον θάνατό του. Αν επιχειρήσει να πειραματιστεί με αυτούς εν ζωή ή θα βλάψει την υγεία του ή θα χάσει τη ζωή του. Με την ίδια λογική μπορεί να ιδωθεί ως περιορισμός και το ότι μόνο η γυναίκα κυοφορεί, τίκτει, τρέφει (=θηλάζει), προστατεύει και, μέχρι κάποιο σημείο, φροντίζει το παιδί της (αναφέρομαι στα βασικά που απαντώνται σε όλο το ζωικό βασίλειο). Μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτόν τον περιορισμό και με τι κόστος; Ας λάβουμε υπόψη μας ότι αυτή η αλυσίδα (κυοφορία, τοκετός, θηλασμός, προστασία, φροντίδα) δεν είναι τεχνικού τύπου διαδικασίες, αλλά φυσικές λειτουργίες ζωής που σχετίζονται τόσο με την ψυχολογία της γυναίκας όσο και με τη σωματική και ψυχοπνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Αν αυτή η τάξη πραγμάτων θεωρείται περιορισμός, τότε ανήκει σε εκείνους τους θεμελιώδεις περιορισμούς που δεν μπορούν να ανατραπούν χωρίς συνέπειες για το άτομο και, κατ’ επέκταση, για την κοινωνία. Ο δεσμός παιδιού-μητέρας είναι από τη φύση του ακατάλυτος και μόνο η φύση μπορεί να τους χωρίσει χωρίς να λογοδοτήσει. Ο γάμος και η οικογένεια είναι θεσμοί κοινωνικοί που οργανώνουν και διευκολύνουν την κοινωνική συμβίωση, απαραίτητοι προφανώς και διαχρονικά ισχυροί, αλλά δευτερογενείς σε σχέση με το μοναδικό φυσικό γεγονός της γέννησης ενός παιδιού και του άμεσου δεσμού με τη μητέρα του.

Για το κοινωνικό περιεχόμενο της σχέσης μητρότητας - πατρότητας

Με αφορμή το επικείμενο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τον πολιτικό γάμο και την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση το λεγόμενο δικαίωμα στη «γονεϊκότητα».

Η γονεϊκότητα, όμως, δεν είναι ατομικό δικαίωμα του ζευγαριού, αλλά υποχρέωση των γονιών απέναντι στα παιδιά. Η κοινωνική ευθύνη της μητρότητας και της πατρότητας απέναντι στο παιδί έχει αντικειμενική βάση, εμπεριέχοντας τη συμπληρωματική σχέση ανδρικού και γυναικείου οργανισμού στην τεκνοποίηση.

Στο σημερινό αστικό δίκαιο κατοχυρώνεται νομικά ως «κοινή γονική μέριμνα» και περιλαμβάνει την ευθύνη ανατροφής, μόρφωσης, υγείας, στέγης, διοίκησης της περιουσίας του παιδιού κ.ά. Από τα αστικά κόμματα κι άλλους μηχανισμούς του συστήματος επιδιώκεται να διαστρεβλωθεί το περιεχόμενο μητρότητας - πατρότητας.

Μια όψη της διαστρέβλωσης στηρίζεται στις ανορθολογικές, αντιεπιστημονικές θεωρίες του μεταμοντέρνου κονστρουκτιβισμού, που διαδίδονται από όλες τις βαθμίδες της Eκπαίδευσης, από ΜΜΕ και Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, από την πολιτιστική βιομηχανία κ.ά. που θεωρούν τα πάντα κοινωνική κατασκευή, όπως και το φύλο, τη γονική σχέση, την οικογένεια. Ολα αυτά τα παρουσιάζουν αποσπασμένα από το υλικό τους υπόβαθρο.

Η άλλη όψη της είναι οι σκοταδιστικές, εθνικιστικές αντιλήψεις που υπερασπίζονται τη λεγόμενη «πυρηνική οικογένεια», φτάνοντας να αναπαράγουν το «Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια» και να αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως μηχανή αναπαραγωγής παιδιών.
Για την εξέλιξη της κοινωνικής διάστασης της μητρότητας - πατρότητας

Η μητρότητα και η πατρότητα έχουν κοινωνική διάσταση. Διαμορφώνονται αντικειμενικά, αντανακλώντας τις εκάστοτε ανάγκες της κοινωνίας, καθορίζονται από τις κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής - κατανομής και βέβαια συνοδεύονται από τις αντίστοιχες αντιλήψεις και δομές οργάνωσης της κοινωνίας.

Η οικογένεια, ως μορφή κοινωνικής συμβίωσης, έχει στη βάση της την αναπαραγωγή του είδους. Δεν είχε τις ίδιες οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτές ποίκιλλαν ανάλογα με το ιστορικό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, με βάση τον κυρίαρχο τρόπο παραγωγής, των κοινωνικών σχέσεων που καθόριζαν και τις υλικές συνθήκες αναπαραγωγής του είδους.