ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ …ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
Για τις δυνάμεις του κεφαλαίου το «μετά το μνημόνιο» είναι για πάντα μέσα στο μνημόνιο και τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις
«Πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα: Η δύσκαμπτη αγορά εργασίας του 2009 ήταν μέρος του προβλήματος που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και όχι μέρος της λύσης. Υποστήριζε μια κλειστή, εσωστρεφή οικονομία, δηλαδή το αντίθετο από αυτό που έχουμε ανάγκη σήμερα». Τάδε έφη Θεόδωρος Φέσσας, πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, στην ομιλία του στην ημερίδα που διοργάνωσε ο ΣΕΒ την Τρίτη με τίτλο «Το μέλλον της εργασίας μετά το μνημόνιο». Και για να μη μείνει καμία αμφιβολία για το τι εννοεί ο πρόεδρος του ΣΕΒ υπογραμμίζει πως «ο μόνος τρόπος για την διασφάλιση βιώσιμων θέσεων εργασίας είναι η πορεία των μισθών να συνδέεται και να εξαρτάται από την πορεία της παραγωγικότητας».
Η ημερίδα αυτή του ΣΕΒ, η οποία υποστηρίχθηκε κι από μία ειδική έκθεση με τίτλο «Το μέλλον της εργασίας: τάσεις και προκλήσεις για επιχειρήσεις και εργαζόμενους», είναι πολλαπλά αποκαλυπτική: Καταρχάς δείχνει πως οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου διαμορφώνουν στρατηγική για την επόμενη περίοδο, ειδικά για το καίριο θέμα της εργασίας. Το εργατικό κίνημα; Επίσης, αποκαλύπτεται πως για τις δυνάμεις του κεφαλαίου το «μετά το μνημόνιο» είναι για πάντα μέσα στο μνημόνιο, είναι η μετατροπή των αντεργατικών τομών της μνημονιακής επιδρομής (και η εμβάθυνσή τους) σε καπιταλιστική κανονικότητα της μετά το 2018 εποχής. Επιβεβαιώνουν πως εντός της αστικής κυριαρχίας και της ΕΕ δεν υπάρχει καμιά «έξοδος από το μνημόνιο» (όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά εγκλωβισμός σε μια άγρια εποχή εκμετάλλευσης μέσω μιας μεγάλης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Υπογραμμίζεται η τοποθέτηση των Θέσεων για το 4ο Συνέδριο του ΝΑΡ πως η αντιμνημονιακή πάλη για να είναι νικηφόρα και αποτελεσματική δεν μπορεί παρά να είναι αντικαπιταλιστική, και πως βέβαια δεν υπάρχει αντικαπιταλιστική πάλη που δεν επιδιώκει να ανατραπεί η ευρω-μνημονιακή βαρβαρότητα.
