Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με τη στάση και τα έργα τους σημαδεύουν την ζωή μας. Σήμερα είναι μια δύσκολη ημέρα για πολλούς από εμάς. Ο δικός μας Μιχάλης που έφερε την Άνοιξη στην πολύχρονη βαρυχειμωνιά του ποντιακού Ελληνισμού, έφυγε από κοντά μας για τη γειτονιά των αγγέλων. Έφυγε, όπως λέει η φίλη μου η Θεοδώρα, χωρίς να εξαργυρώσει τις αγωνιστικές περγαμηνές με υπουργεία, η με άλλα αξιώματα και χρηματικές απολαβές
Μιχάλη, στο Μακεδονία Παλλάς πρώτο συναντηθήκαμε στο Α΄ Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο του 1986. Εκεί δε χρειάστηκε να μιλήσουμε πολύ. Μίλησε η ποντιακή μας ταυτότητα. Συναντήθηκαν τα βλέμματα μας και δώσαμε υπόσχεση να δουλέψουμε για την αδικαίωτη ιστορία και τον πολιτισμό της αλησμόνητης πατρίδας μας. Ήταν καρποφόρο το βάπτισμα της γνωριμίας μας. Γιατί εκεί θέσαμε ως πρώτο στόχο τη διεθνή έρευνα και ανάδειξη, μέσα από αντικειμενικές πηγές, της μεγάλης τραγωδίας, της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς. Μίλησες με το δημοσιογράφο Σεραφείμ Φυντανίδη της Ελευθεροτυπίας και δημοσίευσαν σε συνέχειες το άρθρο μου «Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου». Το κείμενο αυτό μαζί με ένα ουσιαστικό και καθοδηγητικό δικό σου άρθρο, ήταν η πρώτη μας συγγραφική δραστηριότητα. Για πρώτη φορά οι Πόντιοι από τη λαογραφία περάσαμε στη Σύγχρονη ιστορία. Από την Ελλάδα και το εξωτερικό άρχισαν να έρχονται επίσημες προσκλήσεις για ιστορική και πολιτική ενημέρωση. Κάποιοι ποντιοπατέρες, που ελέγχανε και Σωματεία του Εξωτερικού, θυμάσαι, ήταν και Νεοκλής Σαρρής μαζί μας, μας απείλησαν, όταν κληθήκαμε στη Φιλαδέλφεια της Αμερικής να μιλήσουμε για την Γενοκτονία. Ήθελαν να πάμε και σε εκείνους που λίγες ημέρες νωρίτερα μας λοιδορούσαν. Ήταν τότε που ο Θεοδωρίδης πρόεδρος του συλλόγου της Φιλαδέλφειας υποσχέθηκε και έκανε πράξη την ίδρυση του πρώτου μνημείου της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Ανάλογο αρνητικό κλίμα συναντήσαμε και στη Γερμανία. Ο γιατρός Κώστας Σαββίδης και ο σύλλογος του Βερολίνου ομαλοποίησαν τις σχέσεις μας με τα άλλα αδελφά σωματεία. Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν και οι Γεώργιος Τσορακλίδης από το Μόναχο και Κώστας Σιδηρόπουλος από τη Στουτγάρδη.
Η πρώτη επίσημη επαφή μας στην Ελλάδα με τον χειμαζόμενο ποντιακό χώρο, ήταν στο Β΄ Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο του 1988. Είχαμε συναποφασίσει να μιλήσουμε εγώ για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και εσύ, ως προφητικός γεννήτορας ιδεών, για την Καθιέρωση της 19ης Μαΐου, ως ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας.
Μίλησε ακόμη τη δημιουργία μιας πόλης στα παράλια της Θράκης με την ονομασία Ρωμανία. Θα μιλήσω μετά για αυτήν.