Από το Φάνη Μαλκίδη
Ο αείμνηστος Μιχάλης Χαραλαμπίδης σε ομιλία του στη Ξάνθη το 2019, παρουσιάζοντας το βιβλίο του "Μακεδονικότητα, Ελληνικότητα, Οικουμενικότητα/Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία" , το οποίο είναι και η πρόταση του για το Μακεδονικό:
"Η Συμφωνία των Πρεσπών δείχνει ότι την έκαναν άνθρωποι με χαμηλό επίπεδο αυτοσεβασμού και χωρίς συνείδηση του τι σημαίνει ελληνισμός. Ποιοι ψήφισαν αυτή τη συμφωνία; Όχι πάντως ο ελληνικός λαός.
Και για αυτό το λόγο είναι άκυρη. Μέσα στην τόση φλυαρία δεν μιλά κανείς για αυτό. Από τη συμφωνία απουσιάζει το ένα υποκείμενο: ο ελληνικός λαός. Στα Σκόπια συμμετείχε, μέσω δημοψηφίσματος, ο λαός. Εδώ όχι…
"Η Συμφωνία των Πρεσπών δείχνει ότι την έκαναν άνθρωποι με χαμηλό επίπεδο αυτοσεβασμού και χωρίς συνείδηση του τι σημαίνει ελληνισμός. Ποιοι ψήφισαν αυτή τη συμφωνία; Όχι πάντως ο ελληνικός λαός.
Και για αυτό το λόγο είναι άκυρη. Μέσα στην τόση φλυαρία δεν μιλά κανείς για αυτό. Από τη συμφωνία απουσιάζει το ένα υποκείμενο: ο ελληνικός λαός. Στα Σκόπια συμμετείχε, μέσω δημοψηφίσματος, ο λαός. Εδώ όχι…
Αν σήμερα πάει ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ένας πρωθυπουργός στον Ο.Η.Ε και το εξηγήσει , θα το κατανοήσουν όλοι… Αυτό που έγινε δεν είναι πολιτική κυρίαρχης χώρας".
Συμπλήρωσε ότι είναι λάθος για τους ίδιους τους Σκοπιανούς να τους δώσεις όνομα εθνικό. Το ζήτημα –είπε- για αυτούς δεν είναι ‘τι είναι’ αλλά το ότι βρίσκονται σε σύγχυση. Είναι ακαθόριστοι. Οι ίδιοι δεν ξέρουν τι είναι. Δεν είναι ούτε Βούλγαροι, ούτε Σλάβοι, υποστήριξε. Το ουσιαστικό όμως είναι το τι θα γίνει 30 χρόνια μετά΄. Παραπέμποντας στην ιστορία και στους πολιτικούς χειρισμούς που ακολουθήθηκαν από γειτονικές Βαλκανικές χώρες, παρατήρησε ότι υπάρχει διαχρονικά ένα υπόστρωμα ελληνικό (σ.σ : και το επέκτεινε λέγοντας ότι η άποψη του είναι πως υπάρχει σε όλο το βαλκανικό χώρο. Για να γίνει κατανοητή η θέση του Μ.Χαραλαμπίδη επ’ αυτού, ασχέτως αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί, θα πρέπει ο ακροατής να παραπεμφθεί στο βιβλίο του "Μακεδονικότητα-Ελληνικότητα-Οικουμενικότητα/Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία", όπου επεξηγεί τις έννοιες των παραπάνω όρων και καταλήγει "…Οι πολίτες του – των Σκοπίων- θα εκφράζουν ελεύθερα την ταυτότητα της εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας στην οποία αισθάνονται ότι ανήκουν ή αναγνωρίζονται. Αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους Μακεδόνα, σημαίνει ότι θεωρούν τον εαυτό τους μέρος ενός ιστορικού και μαρτυρικού, λόγω των αλλεπάλληλων διώξεων και καταναγκασμών, κομματιού του ελληνισμού, του Μακεδονικού. Αυτού που ένωσε το Έθνος των Ελλήνων’)
Και συνέχισε υποστηρίζοντας πως "όπως το 'θρακικό' είναι το αδύναμο κράτος, έτσι και στο Σκοπιανό αποκαλύπτεται το ίδιο: "το αδύναμο κράτος". Για να αναλύσεις τέτοια θέματα πρέπει να πρωτίστως να γνωρίζεις τι είναι το ελληνικό κράτος. Οι μόνοι που κατάλαβαν τι είναι το ελληνικό κράτος είναι-είπε- οι Κρητικοί (το αναφέρει και στο βιβλίο).
Επανέλαβε τη γνώστη θέση του που αναλύει στα βιβλία του ότι στην Ελλάδα το κράτος είναι ενάντια στο έθνος. Από το 1952 και μετά είναι κάτι εμφανές, εκτιμά.
"Τα Μακεδονικά πεδία και τα Ισοκράτια πεδία είναι τα πεδία της αυτογνωσίας", επεσήμανε.
"Το Μακεδονικό περιορίζεται στο ζήτημα της ιστορίας. Δεν είναι μόνο ιστορία. Δεν είναι επίσης ζήτημα νομικών με περιορισμένη αντίληψη του δικαίου. Είναι ζήτημα εθνολογίας".
Σημείωσε ότι "το Σκοπιανό δεν ήταν προτεραιότητα. Είχαμε την άνεση να το χειριστούμε και η ιστορία ήταν μαζί μας".
"Η Μακεδονία είναι θεμέλιο του ελληνικού πολιτισμού", πρόσθεσε, και προχώρησε στον εξής παραλληλισμό: "αυτό που έγινε είναι σαν να βγάζουν οι Ιταλοί την Τοσκάνη στο σφυρί" :
Συμπλήρωσε ότι είναι λάθος για τους ίδιους τους Σκοπιανούς να τους δώσεις όνομα εθνικό. Το ζήτημα –είπε- για αυτούς δεν είναι ‘τι είναι’ αλλά το ότι βρίσκονται σε σύγχυση. Είναι ακαθόριστοι. Οι ίδιοι δεν ξέρουν τι είναι. Δεν είναι ούτε Βούλγαροι, ούτε Σλάβοι, υποστήριξε. Το ουσιαστικό όμως είναι το τι θα γίνει 30 χρόνια μετά΄. Παραπέμποντας στην ιστορία και στους πολιτικούς χειρισμούς που ακολουθήθηκαν από γειτονικές Βαλκανικές χώρες, παρατήρησε ότι υπάρχει διαχρονικά ένα υπόστρωμα ελληνικό (σ.σ : και το επέκτεινε λέγοντας ότι η άποψη του είναι πως υπάρχει σε όλο το βαλκανικό χώρο. Για να γίνει κατανοητή η θέση του Μ.Χαραλαμπίδη επ’ αυτού, ασχέτως αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί, θα πρέπει ο ακροατής να παραπεμφθεί στο βιβλίο του "Μακεδονικότητα-Ελληνικότητα-Οικουμενικότητα/Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία", όπου επεξηγεί τις έννοιες των παραπάνω όρων και καταλήγει "…Οι πολίτες του – των Σκοπίων- θα εκφράζουν ελεύθερα την ταυτότητα της εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας στην οποία αισθάνονται ότι ανήκουν ή αναγνωρίζονται. Αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους Μακεδόνα, σημαίνει ότι θεωρούν τον εαυτό τους μέρος ενός ιστορικού και μαρτυρικού, λόγω των αλλεπάλληλων διώξεων και καταναγκασμών, κομματιού του ελληνισμού, του Μακεδονικού. Αυτού που ένωσε το Έθνος των Ελλήνων’)
Και συνέχισε υποστηρίζοντας πως "όπως το 'θρακικό' είναι το αδύναμο κράτος, έτσι και στο Σκοπιανό αποκαλύπτεται το ίδιο: "το αδύναμο κράτος". Για να αναλύσεις τέτοια θέματα πρέπει να πρωτίστως να γνωρίζεις τι είναι το ελληνικό κράτος. Οι μόνοι που κατάλαβαν τι είναι το ελληνικό κράτος είναι-είπε- οι Κρητικοί (το αναφέρει και στο βιβλίο).
Επανέλαβε τη γνώστη θέση του που αναλύει στα βιβλία του ότι στην Ελλάδα το κράτος είναι ενάντια στο έθνος. Από το 1952 και μετά είναι κάτι εμφανές, εκτιμά.
"Τα Μακεδονικά πεδία και τα Ισοκράτια πεδία είναι τα πεδία της αυτογνωσίας", επεσήμανε.
"Το Μακεδονικό περιορίζεται στο ζήτημα της ιστορίας. Δεν είναι μόνο ιστορία. Δεν είναι επίσης ζήτημα νομικών με περιορισμένη αντίληψη του δικαίου. Είναι ζήτημα εθνολογίας".
Σημείωσε ότι "το Σκοπιανό δεν ήταν προτεραιότητα. Είχαμε την άνεση να το χειριστούμε και η ιστορία ήταν μαζί μας".
"Η Μακεδονία είναι θεμέλιο του ελληνικού πολιτισμού", πρόσθεσε, και προχώρησε στον εξής παραλληλισμό: "αυτό που έγινε είναι σαν να βγάζουν οι Ιταλοί την Τοσκάνη στο σφυρί" :
