Ο κύριος Ντίνος μας της Θεσσαλονίκης...

Της Ανδρονίκης Παντελεμίδου

* Στην πρώτη φωτογραφία, η τελευταία του κατοικία στα νεκροταφεία της Αναστάσεως του Κυρίου στην Θέρμη Θεσσαλονίκης  Η επιτάφια πλάκα γράφει τον γνωστό του στίχο: 

"Και τί δεν κάνατε για να με θάψετε ΄Ομως ξέχασατε ότι ήμουν σπόρος"

** Στην δεύτερη, η κατοικία του Ντίνου Χριστιανόπουλου στο νοικιασμένο σπίτι στην Δημητρίου Πολιορκητού στην ΄Ανω Πόλη της Θεσσαλονίκης που έζησε πολλά χρόνια... 

Στην ανημπόρια της ηλικίας του αλλά και δυσκολίας της τσέπης του έφυγε από δω και πήγε στις Σαράντα Εκκλησιές...   

Αυτό του στοίχισε  πολύ.

Ο Ντίνος Χριστανιόπουλος "εμμονικός" με την γλώσσα μας και τον πλούτο της, επέμενε:

"Ο Σολωμός πήγαινε στις ταβέρνες της Κέρκυρας για ν’ ακούσει πρόσφυγες από την Κρήτη που τραγουδούσαν μαντινάδες. 

Ο Καβάφης πήγαινε στα καφενεία και τα φαρμακεία της ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας κι έστηνε αυτί για να τσακώσει καμιά ζωντανή ελληνική φράση.....

Κωνσταντίνος Καβάφης

Και μες των άθλιων γηρατειών την καταφρόνια 

σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε 

τα χρόνια που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά. 

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει. 

Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει σαν χθες. 

Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό. 

Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα· και πως την εμπιστεύονταν πάντα τι τρέλλα!

 Την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Έχεις πολύν καιρό.»

Κ. Καβάφης

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/nbalanos

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η γ ε μ ώ ν ε κ Δ υ τ ι κ ή ς Λ ι β ύ η ς

Η γ ε μ ώ ν   ε κ    Δ υ τ ι κ ή ς    Λ ι β ύ η ς

                  Κωνσταντίνου  Καβάφη

            Άρεσε  γενικώς  στην   Αλεξάνδρεια

            τες  δέκα  μέρες  που  διέμεινεν  αυτού.

            ο  ηγεμών  εκ  Δυτικής  Λιβύης 

            Αριστομένης, υιός  του   Μενελάου. 

            Ως  τ' όνομα  του , και η  περιβολή, κοσμίως ελληνική.

            Δέχονταν  ευχαρίστως  τες  τιμές , αλλά 

            δεν  τες  επεζητούσεν , ήταν  μετριόφρων . 

            Αγόραζε  βιβλία  ελληνικά,  

            ιδίως  ιστορικά  και  φιλοσοφικά. 

            Προπάντων  άνθρωπος  λιγομίλητος . 

            Θάταν  βαθύς  στες  σκέψεις , διεδίδετο ,

            κ 'οι  τέτοιοι  τόχουν  φυσικό  να  μη  μιλούν  πολλά. 

            Μήτε  βαθύς  στες  σκέψεις  ήταν , μήτε  τίποτε. 

            Ένας  τυχαίος , αστείος  άνθρωπος . 

            Πήρε  όνομα  ελληνικό , ντύθηκε  σαν  τους  Έλληνας , 

            έμαθ' επάνω , κάτω σαν  τους  Έλληνας  να  φέρεται ,  

            κ ' έτρεμεν  η  ψυχή  του  μη  τυχόν  

            χαλάσει  την  καλούτσικην  εντύπωσι 

            μιλώντας  με  βαρβαρισμούς  δεινούς  τα  ελληνικά , 

            κ' οι  Αλεξανδρινοί  τον  πάρουν  στο  ψιλό ,  

            ως  είναι  το  συνήθειο  τους , οι  απαίσιοι.  

            Γι'  αυτό  και  περιορίζονταν  σε  λίγες  λέξεις , 

            προσέχοντας  με  δέος  τες  κλίσεις  και  την  προφορά ,  

            κ 'έπληττεν  ουκ  ολίγον  έχοντας  

            κουβέντες  στοιβαγμένες   μέσα  του . 

          

            1928  

 

Στην  Δυτική  Λιβύη  δεν  υπήρχε  βέβαια  καμιά  ελληνική  αποικία. Ήταν  στην  σφαίρα  επιρροής  της  Καρχηδόνας. Έλληνες  άποικοι , οι  ομογενείς, υπάρχουν  όμως  στις  Δυτικές  Ινδίες , όπως ήταν  η  αρχική  ονομασία  της  Αμερικής. Κι  αυτοί  προσέχουν , ανάλογα  με  τις  περιστάσεις  και  τις  επιδιώξεις  τους , να  αποφεύγουν  τους  βαρβαρισμούς .  Δεν  είναι  εύκολο  όμως.... 

Επικαιροποιημένοι   οι τελευταίοι  στίχοι  του  ποιήματος,   μπορούν  να  παραπέμπουν  και  σε  κρυφή  αντζέντα....

Κ. Π. Καβάφης - ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ

Κ. Π. Καβάφης

ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ

Την μια μονότονην ημέραν άλλη

μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί.

Θα γίνουν τα ίδια πράγματα,

θα ξαναγίνουν πάλι -

οι όμοιες στιγμές 

μάς βρίσκουνε και μας αφήνουν.

Μήνας περνά 

και φέρνει άλλον μήνα.

Αυτά που έρχονται

κανείς εύκολα τα εικάζει'

είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.

Και καταντά το αύριο πια

σαν αύριο να μη μοιάζει. 

Κ.Π. Καβάφης: “Μανουήλ Κομνηνός”

Κ.Π. Καβάφης: “Μανουήλ Κομνηνός”


Ο βασιλεύς κυρ Μανουήλ ο Κομνηνός
μια μέρα μελαγχολική του Σεπτεμβρίου
αισθάνθηκε τον θάνατο κοντά. Οι αστρολόγοι
(οι πληρωμένοι) της αυλής εφλυαρούσαν
που άλλα πολλά χρόνια θα ζήσει ακόμη.
Ενώ όμως έλεγαν αυτοί, εκείνος
παληές συνήθειες ευλαβείς θυμάται,
κι απ’ τα κελλιά των μοναχών προστάζει
ενδύματα εκκλησιαστικά να φέρουν,
και τα φορεί, κ’ ευφραίνεται που δείχνει
όψι σεμνήν ιερέως ή καλογήρου.

Ευτυχισμένοι όλοι που πιστεύουν,
και σαν τον βασιλέα κυρ Μανουήλ τελειώνουν
ντυμένοι μες στην πίστι των σεμνότατα.


ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

“Ο Γενάρης του 1904”-Κωνσταντίνος Καβάφης

A οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείνες τες στιγμές και σ’ ανταμώνω,
κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα.

Aπελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
σαν φεύγ’ η οπτασία και μ’ αφήνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική —
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, πάν’ τα σπίτια, πάν’ τα φώτα·
σβήνει και χάνετ’ η μορφή σου η ερωτική.

Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993

ΠΗΓΗ: to tetragwno

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο έπαινος της ημέρας για την εκδήλωση προς τιμήν του Κ. Σημίτη

Κ.Π. Καβάφης, «Η Σατραπεία» 

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος

για τα ωραία και μεγάλα έργα

η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα

ενθάρρυνσι κι επιτυχία να σε αρνείται·

να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,

10

και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.

Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις

(η μέρα που αφέθηκες κι ενδίδεις),

και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,

και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη

15

που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,

και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.

Και συ τα δέχεσαι με απελπισία

αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.

Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει·

20 

τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,

τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε·

την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.

Αυτά πού θα σ' τα δώσει ο Αρταξέρξης,

αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·

  

και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

_____________

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ γράφτηκε το 1910.

 Παρά το γεγονός ότι μπορούμε να διακρίνουμε συγκεκριμένους ιστορικούς υπαινιγμούς, ο ποιητής μάς πληροφορεί ότι δεν υπονοεί κατανάγκη το Θεμιστοκλή ή το Δημάρατο.

 Έτσι το ποίημα αποχτά μια γενικότητα διαχρονική.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ,ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ,ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ 

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί

αόρατος θίασος να περνά

με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—

την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου

που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου

που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν

ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·

μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,

πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,

κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι

με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,

ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,

τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,

κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Ν. Εγγονοπουλος, Αυτοπροσωπογραφια post mortem,1940, σινική μελάνη και Ακουαρέλα σε χαρτί,  Ιδιωτική Συλλογή

Ἐν Mεγάλῃ Ἑλληνικῄ Ἀποικία, 200 π.Χ.

Ο  Στρατής Τσίρκας  στο έργο του  "Ο  πολιτικός  Καβάφης" , αποδεικνύει  πως ο  ποιητής  ήταν αντίθετος  στην  αγγλική  αποικιοκρατία , με πολύ  προσεκτικό  τρόπο όμως , γιά ευνόητους  λόγους στην  Αγγλοκρατούμενη Αλεξάνδρεια . Δούλευε  εξ άλλου  στην αγγλική  εταιρεία  αρδεύσεων  όπου  έπαιρνε  και καλό  μισθό. Έτσι διοχέτευε τα  αντιαποικιοκρατικά  του  αισθήματα  στην τέχνη του.

 Στο αγαπημένο  του  ιστορικό  θέμα , την  Ελληνιστική  περίοδο, το  Ρωμαικό Imperium  ήταν  το προείκασμα  του  σύγχρονου  του  Αγγλικού.

 Ο Καβάφης  επίσης δεν έκρυβε  τα αντιβενιζελικά  του  αισθήματα  μιά  και ο Βενιζέλος ήταν άνθρωπος των Άγγλων κυρίως  και  των συμμάχων τους  Γάλλων.

Το παρακάτω  αριστουργηματικό  ποίημα έχει τύχει  πολλών  σχολιασμών. Το  μόνο  σίγουρο  είναι πως  σχολιάζει  αλληγορικά τον  Διεθνή  Οικονομικό  Έλεγχο  που επιβλήθηκε στην Ελλάδα μετά  την ήττα του 1897, γιά να ξεπληρωθούν και τα  χρέη που αρνιόταν να  πληρώσει ο  Χ.Τρικούπης  μετά  την  πτώχευση  που κήρυξε  το  1892. Αυτός πέθανε αυτοεξόριστος στη  Γαλλία  λίγο  μετά. Ο ΔΟΕ , το πρώτο μνημόνιο  διαρκείας ( πιό πριν υπήρξαν  κι άλλα , πιό σύντομα), λειτουργούσε  στην Ελλάδα μέχρι το  1978 !! 

Το σημερινό  τυπικά θα  λήξει  το  2060 ..... 

Ο  Καβάφης , βαθύς γνώστης της ιστορίας , έβλεπε μακριά και έδινε  μιά  συμβουλή : " Να  μη βιαζόμαστε....αρκεί να προχωράμε..." . Ας μην αφήνουμε την  (νεο)αποικιοκρατία  να μας  παρασέρνει στο  ρυθμό της  και  τα συμφέροντα  της.

Κωνσταντίνος Καβάφης

Ἐν Mεγάλῃ Ἑλληνικῄ Ἀποικία, 200 π.Χ.

Ὅτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ εὐχήν στήν Ἀποικία
δέν μέν’ ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία,
καί μ’ όλο πού ὁπωσοῦν τραβοῦμ’ ἐμπρός,
ἴσως, καθώς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, να ἔφθασε ὁ καιρός
νά φέρουμε Πολιτικό Ἀναμορφωτή.

Π. Ήφαιστος, ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ: Τι είναι οι Θερμοπύλες, εν τέλει; Τι είναι η Ιθάκη; Τι είναι οικογένεια; Τι είναι πατρίδα;

Του Παναγιωτη Ήφαιστου

Θερμοπύλες

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή τωνώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,

αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,

πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)

πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Και ο Χατζής σε μια αριστουργηματική μουσική απόδοση http://www.youtube.com/watch?v=KzFRXoovEbc&NR=1

Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης και ο μεγάλος πολιτικός φιλόσοφος-ποιητής Κωσταντίνος Καβάφης. Ο τελευταίος τα συνόψισε όλα ιδιοφυώς σε μερικές μόνο σελίδες ποιητικά γραμμένες. Την Πόλη, την Ιθάκη, την Αλεξάνδρεια και τις Θερμοπύλες. [παρατίθενται στο τέλος του παρόντος]«Πόλη» είναι η Πατρίδα, η Πολιτεία μας. Η Πολιτεία-Πατρίδα με την βαθύτερη έννοια του όρου μας προσφέρει συλλογική ελευθερία και την δυνατότητα απαλλαγμένου έξωθεν καταναγκασμών αθλήματος ενός δημοκρατικού κατ’ αλήθεια βίου σύμφωνα με την ανθρωπολογική ετερότητα κάθε συλλογικής οντότητας.

Η Πατρίδα προς την οποία απαιτείται να είμαστε προσανατολισμένοι στο ταξίδι των εθνών και των ανθρώπων είναι η Ιθάκη.

Έτσι προσανατολισμένοι απαιτείται «νάχουμε στον νου μας την Ιθάκη». «Το Φθάσιμο εκεί είν’ ο προορισμός» μας. Το πως θα είμαστε προσανατολισμένοι και τι στάσεις και αποφάσεις θα υιοθετούμε κατά την διάρκεια του ταξιδιού ενέχει μεγάλη σημασία.
Όντας μέσα στην Πόλη–Αλεξάνδρειά μας, όμως, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο κόσμος έξω από αυτήν είναι θανατηφόρα ανταγωνιστικός. Να μην μας παίρνει ο ύπνος. Διαφορετικά κάποια στιγμή θα την αποχαιρετίσουμε.

Κωνσταντίνος Καβάφης - "Ας φρόντιζαν

Ας φρόντιζαν 

Κωνσταντίνος Καβάφης 

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.

Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
(ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα·
τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).
Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

Κ. Καβάφης - Στην εκκλησία

Κ. Καβάφης

Στην εκκλησία

Την εκκλησία αγαπώ τα εξαπτέρυγά της, - τ' ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της, τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.

Εκεί σαν μπω, μες σ' εκκλησία των Γραικών· με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες, με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες, τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό λαμπρότατοι μες στον αμφίων τον στολισμό ο νους μου πιαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας, στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.

Οι εκλογικές οβιδιακες μεταμορφώσεις και μετακινησεις και ο Αλεξανδρινός ποιητής

Του Δημήτρη Μπελαντή

Οι εκλογικές οβιδιακες μεταμορφώσεις και μετακινησεις και ο Αλεξανδρινός ποιητής

( εμπνευσμένο από το περίφημο ποίημα του Κωνσταντίνου  Καβάφη " Ας φρόντιζαν", 1930)

Η αστική δημοκρατία και η διαδικασία των εκλογών είχαν  πρόβλημα  με την πολιτική συνέπεια ακόμη και στις καλύτερες των εποχών της δημοκρατιας, ιδίως  μάλιστα τον τελευταίο μήνα κάθε βουλευτικής περιόδου.  Όμως πια έχει παραγινει το πανηγύρι με τις μετατοπίσεις και οβιδιακες μεταμορφώσεις πολιτικών  στελεχών και θα έλεγα  ότι οι αριστεροί καθώς  και οι κεντροαριστεροί κάθε απόχρωσης πρωτοσερνουν τον χορό. 

- Από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΛΑΕ κι από τη ΛΑΕ ( η ορθότερα,όλη η  τωρινή ΛΑΕ)  στη συμμαχία με τον Βαρουφάκη.

- Από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ.Πλεον, ο μισος κοινοβουλευτικός  ΣΥΡΙΖΑ και παραπάνω.

 Όλο και κάπου θα υπάρχει και το αντίστροφο.

- Από τη ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ.

- Από τη ΔΗΜΑΡ στο ΚΚΕ ( θυμάμαι την περίπτωση της κυρίας από τη Θεσσαλονίκη).

-Αιφνης,  διαφοροι,όλο και πιο πολλοί,  καταλήγουν  ως άτομα στο ΚΚΕ ,αφού πέρασαν από διάφορα άλλα αριστερά κομματα,ακόμη και αριστερά  μνημονιακα. Ορισμένοι από αυτούς και αξιόλογοι η αξιόλογες σε προσφορα. Πλην όμως,  αυτή η λειτουργία του ΚΚΕ ως το τελευταίο άλλοθι και εξαγνισμός  πολλών αριστερών  έχει επίσης έναν συμβολισμό και μια  προβληματική ψυχοκοινωνική λειτουργία. Μου θυμίζει λίγο τον ρόλο των Φραγκισκανών η των Ιησουιτών.Εκανες στο τέλος και μια  δωρεά και σε παίρναν στο Τάγμα.Κι αντιμετωπιζες το μέλλον με γαλήνη ( δεν εννοώ ότι οι τωρινοί κάνουν υλικές δωρεές,μην το παρεξηγήσει κανείς ).

- Υπαρχει ακόμη η παλιά μετατόπιση από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη ΛΑΕ ( καλοκαίρι 2015) από την οποίαν επίσης ένα κομμάτι έφτασε στη συμμαχία - μέσω λαε- με το ΜΕΡΑ25.Παραξενο κι αυτό και όμως αληθινό.

"Η λ ε ί α τ η ς Κ ο ρ ί ν θ ο υ"

Του Γεράσιμου Σκλαβούνου

Ο  Βρετανο-Ινδός  πρωθυπουργός  της  Γηραιάς - Πονηράς  Αλβιόνος  Σούνακ ( του οποίου  η  μακρινή  πατρίδα  είχε  λεηλατηθεί  άγρια από  τους  ιμπερια -ληστές ), απέρριψε  κατηγορηματικά την  επιστροφή  των  γλυπτών του  Παρθενώνα  στην ιστορική  τους  πατρίδα!!!

     ΕΙΣ   ΙΤΑΛΙΚΗΝ   ΠΑΡΑΛΙΑΝ

    Του  Κωνσταντίνου  Καβάφη

   Ο Κήρος  Μενεδώρου,      Ιταλιώτης  νέος,

   τον  βίον  του  περνά       μέσα  στες  διασκεδάσεις °

   ως  συνηθίζουν  τούτοι     οι απ' την  Μεγάλη  Ελλάδα

    μες  τα  πολλά  τα  πλούτη       αναθρεμένοι  νέοι.

    Μα  σήμερα  είναι  λίαν,         παρά  το  φυσικό  του

    σύννους  και  κατηφής.        Κοντά  στην  παραλίαν ,

    με  άκραν  μελαγχολίαν        βλέπει  που  εκφορτώνουν

    τα  πλοία  με  την  λείαν        εκ  της  Πελοποννήσου.

   Λ ά φ υ ρ α   ε λ λ η ν ι κ ά,    

  η  λ ε ί α   τ η ς   Κ ο ρ ί ν θ ο υ.

     Ά  σήμερα  βεβαίως       δεν  είναι  θεμιτόν,

    δεν  είναι  δυνατόν      ο  Ιταλιώτης  νέος

    νάχει  γιά  διασκεδάσεις     καμιάν  επιθυμίαν.

     [ 1925 ]

 * Η  Κόρινθος  καταστράφηκε  ολοσχερώς  από  τον 

    ύπατο  Μόμμιο το  146 π.Χ.

    Ιταλιώτες  λεγόταν  οι  Έλληνες  της  Κάτω  Ιταλίας. 

Κ. Καβάφης - "Ο ήλιος του απογεύματος"

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κ. Καβάφης - Η ΣΑΤΡΑΠΕΙΑ

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κωνσταντίνος Καβάφης: "Απ' τις εννιά"

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κωνσταντίνος Καβάφης (29/4/1863- 29/4/1933)

Ο μεγάλος ποιητής είχε ίδια ημερομηνία γέννησης και θανάτου…

Πολύ σπανίως

Είν’ ένας γέροντας.

Εξηντλημένος και κυρτός, σακατεμένος απ’ τα χρόνια

κι από καταχρήσεις

σιγά βαδίζοντας διαβαίνει το σοκάκι.

Κι όμως, σαν μπει στο σπίτι του να κρύψει

τα χάλια και τα γηρατειά του, μελετά

το μερτικό που έχει ακόμη αυτός στα νιάτα.

Έφηβοι τώρα τους δικούς του στίχους λένε.

Στα μάτια των τα ζωηρά περνούν οι οπτασίες του 

Το υγιές, ηδονικό μυαλό των

η εύγραμμη, σφιχτοδεμένη σάρκα των

με την δική του έκφανσι του ωραίου συγκινούνται.

(1911-1913)

 

Ας φρόντιζαν - Κ. Καβάφης

Ας φρόντιζαν

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.Αυτή η μοιραία πόλις, η Αντιόχειαόλα τα χρήματά μου τα ’φαγε:αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο. 5Αλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος(ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα·τί ρήτορας, τί ποιητάς, τί ό,τι κι αν πεις).Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,10κι έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·κάπως γνωρίζω (κι είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:του Κακεργέτη βλέψεις, και παλιανθρωπιές, και τα λοιπά. 15Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάταενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,την προσφιλή πατρίδα μου Συρία. Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσωνα είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν’ η πρόθεσίς μου.20Αν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους —τους ξέρουμε τους προκομμένους: να τα λέμε τώρα;αν μ’ εμποδίσουνε, τί φταίω εγώ. Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,25θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό. Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις. Κι είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη30για το αψήφιστο της εκλογής.Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο. Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τί φταίω εγώ.Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί35να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν. [1930*]

Αντώνης Καραμπάτσος

Ποια η προθετικότητα του ποιητή σε τούτη την περιγραφή;

Η Ειρωνεία;

Και αν ναι, ποιον ειρωνεύεται;

Το σύστημα της χώρας;

Το νεαρό ηθικό ερείπιο;

Τους κραταιούς θεούς;

Ή και τους τρεις;

Ποιο το δίδαγμα που δίνει ο ποιητής;

Το είπαμε και αλλού, το ποίημα το «ξαναγράφει» ο αναγνώστης, αφού φρόντισε για τούτο ο καλός ποιητής να τον κατατοπίσει και να τον εφοδιάσει με ό,τι είχε πρόθεση να του δώσει.

Εμείς που θέλουμε να είμαστε άνθρωποι ευαίσθητοι στα μηνύματα του ποιητή, με ό,τι βιώματα και με ό,τι εμπειρίες έχουμε θα προσπαθήσαμε όσο μπορούμε να βρούμε το νόημα τούτου του ποιήματος και έχουμε προσδοκίες να το βρούμε. Αν πάλι δεν μπορέσουμε, θα σκύψουμε περισσότερο προσεκτικά πάνω στους στίχους του, να μας φωτίσει ο ποιητής. Και αν πάλι δεν το βρούμε. Τι φταίμε εμείς σαν οι κραταιοί θεοί, δεν μας συνδράμουν να το κατανοήσουμε;

Ας ρίξουμε .λοιπόν, μια προσεκτική ματιά, σαν καλοί αναγνώστες, στον χαρακτήρα του νέου.

Η «καλοπέραση» του νέου, η αντίλογη δικαιολογία της ελαφρότητάς του. Έτσι ξεφορτώνει την ευθύνη από πάνω του!!!

Είναι ένας παπαγάλος που μιλάει τα Ελληνικά.

(Τι και αν λέει ότι: «ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα»

Αν γνώριζε θα ήξερε ότι ο Πλάτωνας λέει:

Ου δει ένεκα του κινδύνου πράττειν τι ανελεύθερον.- Δεν πρέπει κανείς επειδή κινδυνεύει να κάνει απρέπειες.

Και ο Αριστοτέλης επίσης λέει:

Όμοια γάρ ως επί το πολύ τα μέλλοντα τοις γεγονόσι.- Τα περισσότερα απ’ αυτά που θα γίνουν στο μέλλον είναι ίδια μ’ αυτά που έχουν γίνει.

Ένας ανεμιστήρας για ξεσκόνισμα είναι ο νέος!.

Αφελής αυτοεξευτελισμός!.

Όσο Mπορείς, Κ. Καβάφης

Τούτο το ποίημα έχει μια διαχρονική αξία! Τούτο δε τον καιρό, νομίζω, έχει και επικαιρότητα αφού συνιστά σε όλους μας, !!!! Όσο μπορούμε μακριά από την προσποίηση, υποκρισία και ψευτιά «Όσο μπορούμε» !!!

Όσο Mπορείς, Κ. Καβάφης

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική

Η τεχνική του ποιήματος

Ελεύθερος στίχος

Νοηματική ανάλυση

Αντώνης Καραμπάτσος

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις….. λέει ο ποιητής!!!!

 Μα ποιο ‘Θέλω’ μπορεί να σταθεί αδιάφορο μπρος στο ‘Πρέπει’ και ‘Μπορώ»; Κανένα! 

Δεν το λέει ο ποιητής, αλλά το υπονοεί, διότι αν δεν το υπονοεί το ποίημα αυτό δεν θα προκαλούσε τέτοια συγκίνηση και οι «συμβουλές» που δίνει ο ποιητής παρακάτω στο ποίημά του θα ήταν φλυαρίες, ένα ανούσιο κήρυγμα. Το ποίημα τούτο δεν δίνει άμεσα συμβουλές! Όλο το ποίημα είναι μια ικετευτική παράκληση θρησκευτικής ακολουθίας! Είναι ο «ταπεινά» υπερήφανος λόγος του Καβάφη! 

Αλλά, προς θεού, αγαπητέ αναγνώστη, μη θεωρηθεί ότι αψήφιστα και αυθαίρετα, βάλλαμε εμείς εδώ τις λέξεις το «Πρέπει» και Μπορώ κοντά στο «Θέλω»
Θα σταχυολογήσουμε από μερικά ποιήματα του Καβάφη συγκεκριμένες φράσεις του για να αποκαλυφθεί ο σεβασμός και η υπόληψη που έδινε ο Καβάφης στο «Πρέπει» και στο «Μπορώ»

 
Θα προσεγγίσουμε με προσοχή τον λόγο του και θα καταθέσουμε αυτολεξεί ότι "εκφράζει" γραπτά ο ίδιος στα ποιήματα του, κάνοντας σχετικές αναφορές. Να δούμε πως είναι αλληλένδετα τα: Θέλω -Πρέπει-Μπορώ!!!

Λέει στο ποίημά του: « Μέρες του 1896» ο Καβάφης:
«εξευτελίστην πλήρως από μια ερωτική ροπή του (έμφυτη μολοντούτο)»

Λέει στο ποίημά του «Ομνύει»:
«ομνύω κάθε τόσο να αρχίσω μια καλή ζωή»

Λέει στο ποίημά του «Η πόλις»:
«είπες θα πάγω σε άλλη γη θα πάγω σε άλλη θάλασσα»
«έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες(εδώ) …σ’ όλη τη γη τη χάλασες»