Κωστής Μοσκώφ: Ο παραδομένος λόγος, ο λόγος της Ορθοδοξίας

Στο φύλλο του «Βήματος» που είχε κυκλοφορήσει την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 1983 περιλαμβανόταν ένα δισέλιδο άρθρο που έφερε τον τίτλο «Τα κατά Μοσκώφ και Ζουράρι πάθη». Οι θεσσαλονικείς διανοούμενοι Κωστής Μοσκώφ και Κώστας Ζουράρις, στενοί φίλοι από τα νεανικά τους χρόνια, σχεδόν συνομήλικοι και κατ’ αρχήν ομοϊδεάτες, είχαν παραχωρήσει ξεχωριστές συνεντεύξεις στην επίσης θεσσαλονικιά δημοσιογράφο και συγγραφέα Λένα Δουκίδου (1934-2020).

Αφορμή για το δημοσίευμα αυτό, σύμφωνα με το συνοδευτικό κείμενο της εφημερίδας, ήταν το «πείραμα» Μοσκώφ – Ζουράρι για την προσέγγιση ελληνικού κομμουνισμού και ελληνικής ορθοδοξίας στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Οι δυο τους –συμπλήρωνε «Το Βήμα»–, χωρίς να απαρνούνται ο πρώτος τη μαρξιστική και ο δεύτερος την κομμουνιστική του ταυτότητα, ευαγγελίζονταν, μέσα στους κόλπους της ελληνικής Αριστεράς, το διάλογο και τη σύζευξη με ένα χώρο που κύριο χαρακτηριστικό του κατά τη μεταπολεμική περίοδο ήταν η σφόδρα αντικομμουνιστική και αντιμαρξιστική τάση.

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 9.10.1983, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Στις γραμμές που ακολουθούν θα διαβάσετε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη Δουκίδου ο Κωστής Μοσκώφ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή ακριβώς πριν από 25 χρόνια, στις 27 Ιουνίου 1998, σε ηλικία 59 μόλις ετών:

Είσαι πιστός;

Όχι, δεν είμαι πιστός. Μα το «πιστός ή όχι» είναι ερώτημα Δυτικό. Δηλαδή, η ερώτηση πηγάζει από τον τρόπο που είναι διαρθρωμένη η ιδεολογία στη Δύση, όχι σε μας. Σε μας η Ορθοδοξία δεν είναι σύστημα όπως η Καθολική Εκκλησία. Η Ορθοδοξία είναι βίωμα. Το βίωμα της ζωής.

Πότε άρχισες να ενδιαφέρεσαι πιο έντονα για την ιδεολογία της Ορθοδοξίας;

Το 1975. Τότε άρχισα να γράφω και τα «Δοκίμιά» μου πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογία μας.

Είπες ότι δεν είσαι πιστός. Ποια είναι ακριβώς η σχέση σου με το αντικείμενο;

Σχέση ερευνητική. Είναι μια διερεύνηση καθαρά μαρξιστική – λενινιστική. Αν έχει επιβραδυνθεί το προοδευτικό κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία 40-50 χρόνια, είναι γιατί δεν υπήρχε γνώση των ιδιομορφιών της ιστορίας μας, μελέτη τού πώς κινείται η ύλη στην Ελλάδα τα τελευταία 2.000-3.000 χρόνια. Υπάρχει γι’ αυτό μια πολύ μεγάλη ιδεολογική αδυναμία. Αυτή είναι λοιπόν η προσπάθειά μου τα τελευταία 8 χρόνια. Η διερεύνηση του παραδομένου λόγου τού πριν σώματός μας.

25/1/23. Αποφράδα ημέρα 4 χρόνια μετά. Δεν ξεχνούμε ποια ονόματα ξεπούλησαν τη Μακεδονία.

25 Ιανουαρίου 2023. Αποφράδα ημέρα σήμερα. Τέσσερα χρόνια από την κύρωση του αίσχους από το Κοινοβούλιο. Πιο κάτω θα δείτε όλα τα ονόματα των 11 βουλευτών εκτός του ΣΥΡΙΖΑ που κύρωσαν τη Συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή. Οι 9 μεταγράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ προερχόμενοι από 5 διαφορετικά κόμματα και οι 2 εγκατέλειψαν την πολιτική!

Πρώτα όμως η αποκάλυψη ενός βιβλίου Σκοπιανών που συνεχίζουν την προπαγάνδα τους για «εθνική μειονότητα» εντός Ελλάδς με κάθε τρόπο. Ακόμα και με βιβλία μαγειρικής!

Πριν από μία εβδομάδα περίπου, σε κάποιο βιβλιοπωλείο βλέπω στο ράφι μαγειρικής ένα βιβλίο με τίτλο Macedonia. Κάτω μάλιστα υπήρχε η ταμπελίτσα «Greece». Εκεί βρισκόταν 5-6 βιβλία ελληνικής μαγειρικής. Το παίρνω και βλέπω το όνομα Κατερίνα Νίτσου. Ωραία, λέω. Να μία ωραία έκδοση με συνταγές από τη Μακεδονία! (πρώτη εικόνα το εξώφυλλο και δεύτερη το ράφι)

Το ανοίγω και βλέπω έναν χάρτη με τα Σκόπια στο κέντρο να γράφει «Βόρεια Μακεδονία». Ωχ. Λέω. Πρόβλημα. (εικόνα 3).

Κ. Ζουράρις: Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους

Ο υπουργός άνευ αντικειμένου Κώστας Ζουράρις φαίνεται ότι έχει επηρεαστεί από την ταινία των αδελφών Κοέν, Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους και όλες οι τελευταίες δηλώσεις του είναι στο ίδιο κλίμα.

Προχθές στο ραδιόφωνο του Real δήλωσε: «Έχω την εντύπωση ότι το 2060 δεν θα ζουν ούτε αυτοί (οι δανειστές). Επομένως, δεν είναι δυνατόν να γίνεται επιστημονική συζήτηση στη βάση ορισμένων επιστημονικών δομών, που ισχύουν στη συνύπαρξη μεταξύ συστημάτων ισχύος, με το τι θα γίνει το 2060. Μπορεί να πέσει ένα κομήτης του Χάλεϊ στο κεφάλι του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου και να μην υπάρχει Νέα Υόρκη. Τι να πω;» ήταν η απάντηση του υφυπουργού Παιδείας στην επισήμανση ότι οι πιστωτές μας ωθούν να μιλάμε για το 2060.

Και συνέχισε: «Οι δανειστές επιμένουν να μιλούν επί αβεβαίων πραγμάτων για το μέλλον, το οποίο δεν ισχύει ακόμα. Δηλαδή, η καφετζού είναι επιστημονικά ισχυρότερη από αυτήν τη συζήτηση. Ανακυκλώνουμε ακριβώς τις υποθέσεις αυτές, οι οποίες λένε, παραδείγματος χάρη, θα νικήσουν στο Στάλινγκραντ οι Ρώσοι ή οι Γερμανοί; Τρέχα γύρευε». Και κατέληξε η διαπραγμάτευση να είναι ένα κουρελόχαρτο, «δεν έχει σημασία, δεν έχει καμία σημασία η ψήφιση των μέτρων, εφόσον οι δανειστές δεν τηρούν τις δεσμεύσεις τους για το ελληνικό χρέος».

Κάποτε το αυτάρεσκο ύφος του, σε μικρές δόσεις, ήταν ακόμα και ανατρεπτικό, αλλά από τη στιγμή που αποφάσισε να ταυτιστεί μέχρι το μεδούλι με τους Συριζανέλ είναι πια αποκρουστικό. Συναγωνίζεται σε μηδενισμό τους πιο ακραίους συριζαίους που μέχρι πριν λίγα χρόνια και αυτός αναγνώριζε ως αντιπάλους του.

Γ.Ξ.

ΡΗΞΗκέλευθα – Οι δηλώσεις του Κ.Ζουράρι και η κρίση των ελίτ (βίντεο)

Θέμα: Ο Γιώργος Καραμπελιάς με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του Κώστα Ζουράρι αναφέρεται στην στάση των διανοουμένων μέσα στην κρίση.

Ζουράρις μετά την ορκωμοσία του: Η Ελλάς είναι υπό κατοχή!...Σ' έχω κάνει Θεό!!!... δε μπορώ να εξηγήσω...

Σ' έχω κάνει Θεό!!!... δε μπορώ να εξηγήσω...

ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ με τον Κ. Ζουράρι: Χρήστος Γιανναράς (1994)

ΕΤ3, 1994. Ο Κώστας Ζουράρις έχει προσκαλέσει στην εκπομπή του τον Χρήστο Γιανναρά, με αφορμή την νωπή τότε έκδοση του αφηγηματικού βιβλίου του δεύτερου «Αόριστη Ελλάδα - κοντσέρτο για δύο αποδημίες».

 

Το θέμα, τόσο του βιβλίου όσο και της συνομιλίας, είναι ο απόδημος Ελληνισμός της βόρειας Αμερικής και της Αυστραλίας. Μιλούν λοιπόν για μια πατρίδα πέρα από σύνορα, μια Ελλάδα α-όριστη, που επαναλαμβάνει ακμαιότερα εκεί αυτό που σήμερα (είτε 1994, είτε 2016) δείχνει να έχει εκπέσει εδώ.

 

Ένα απ’ τα ποιητικότερα βιβλία του συγγραφέα μας δίνει το κέντρισμα, σ’ αυτό το βίντεο, για μια διαλογική διερώτηση απ’ αυτές που ανα-σημαίνουν τον χρόνο.

K. Ζουράρις: Υπάρχει το ασύντριφτο

Κώστας Ζουράρις

... ίσως πάλι η μέθη μας να μας επέβαλε 

την πειθώ του ακατόρθωτου.

Γ. Ρίτσος, Αγαμέμνων

Κάθε φορά που πρωτοαντικρίζω το Άγιον Όρος, ψηλαφητά προπονούμαι στο πολίτευμα της φρόνιμης μέθης. Όταν μπαίνω εκεί, αγκαλιά με τη σωματοψυχή του Ρίτσου καθώς θεολογεί, συνομολογώ ότι υπάρχει το ασύντριφτο. Μόλις όμως μου γνέφει ο γνόφος της ξενιτείας – γιατί όλοι είμαστε οι παρεπίδημοι του Όρους – τότε επιβάλλει την πειθώ του, επειδή η μέθη είναι συντεταγμένη. Το πολίτευμα της σώφρονος μανίας είναι συνταγματικό.

Κανείς δεν είδε ποτέ το Όρος θεοβάδιστο. Όλοι όμως ζούμε σε τόπο υλικό και σαρκωμένο, όλοι λιαζόμαστε στο περιβόλι της Παναγίας. Περιβόλι μας περιβάλλει κι αμέσως γνωρίζουμε το απέραντο πέρας, που μας ανακουφίζει: δεν είναι μετά τα φυσικά η πολιτεία τούτη της φιλοκαλίας. Είναι προσφυής η φύση που μας προσφέρεται σε έντευξη καθολική, δεν περιμένουμε στην αναμονή, μένουμε σε Μονή.

Μένουμε σε Μονή, τω καιρώ εκείνω. Εδώ. Πάντα μέσα στον καιρό. Πάντα συγκεκριμένοι, χοϊκοί, όπως η ανέσπερη ύλη του θυμιατού, πάντα υπαρκτοί μέσα στον χειροπιαστό μας τον καιρό, τον εκείνον, τον τωρινό και τον αυριανό μας θεληματικό καιρό. Εδώ, βίος κοινός, τω καιρώ εκείνω, ψηλαφεί την καθημερινή ύπαρξη των πραγμάτων και των όλων. Από δω, κι από κει, κι από τώρα. Μονοί, αλλά έθελουσίως κοινωνοί. Στη Μονή.

Το κοινόβιο είναι μεθοδολογία σύμπραξης, άρα στο περιβόλι της Παναγίας, κάθε μοναστήρι ασκεί ημερήσια και ολονύχτια πολιτειακή πραγματογνωμοσύνη.

Με το Άγιον Όρος, το Σον πολίτευμα εκγυμνάζει τα πολιτεύματα.

Οι θύραθεν πολιτείες δείχνουν ακυβέρνητες πολιτείες; Το Όρος ψιθυρίζει Κυβερνήτη. Έξω, το καθεστώς είναι μοναχικό κέρμα; Από μέσα, το Περιβόλι προτείνει συμπαντικό έρμα. Ολόγυρα, η μια τάξη παλεύει με την άλλη τάξη και με αιχμή το μίσος κάθε τάξη επιδιώκει απεγνωσμένα κάποια τάξη; Κέντρο - απόκεντρο, το Όρος είναι τάξη. Άτακτη τάξη, αφού δεν έρχεται από καμμιά τάξη. Αταξία αγάπης.

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 02/02/1995-ΤΙ ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΤΕ! ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ!!!

Με την Λιάνα Κανέλλη
Καλεσμένοι Κώστας Ζουράρις, Στάθης Σταυρόπουλος, Ανδρέας Λεντάκης, Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Σταύρος Παπαθανασίου

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 02/02/1995 Μέρος 2

Λαμπριάτικος ψάλτης

Κώστας Ζουράρις

«...κι όταν γυρεύεις το θαύμα πρέ­πει να σπείρεις το αίμα σου στις οχτώ γωνιές των ανέμων γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου»

Γιώργος Σεφέρης

«Θανάτου  εορτάζομεν νέκρωσιν», πάλι αυτά τα αλαζο­νείας πολύηχα αντι­φατικά της κυκλίου μας Σύναξης. Πώς τα καταφέρνει τούτος ο ελληνικός πολιτισμός, και μετατρέπει σε τριμμό - τριμμένο δρόμο πολυσύχναστο από όλους, λογί­ους κι αγραμμάτους, τέτοια σχήματα πολυδαίδαλα, που αλλού θεωρούνται προνόμιο των ολίγων; Αυτά, που εμείς τα ψάλλουμε «όλοι μαζί», «λαός και επώνυμοι άρχοντες», όπως λέει ο Σεφέρης, αλλού θεωρούνται άθλα πρωταθλητικά to the happty few...

Άκου, νέκρωσις θανάτου; Πώς τα επιταττικά οξύμωρα είναι σ' εμάς από όλους αντιληπτά; Μα είναι απλό: «Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν».¹ Τόσο απλό: σαν κατασκήνω­ση εφήβων ο Λόγος μέσα στο κορμί μας, έρως εκ της σαρκός μας. Γιατί εμείς, σε αντίθεση με άλλους, κατ' επάγγελμα ή εκ φόβου δύσπιστους, εμείς αγκαλιάσαμε το θαύμα. Γι' αυτό εμείς, παλλαϊκή δημοκρατία, κατανο­ούμε τα απρόσιτα και εκλαϊκεύουμε τα άριστα. Γιατί και το θαύμα δεν είναι μία παρά τον λόγον - παράλογη δεισι­δαιμονία, όπως πιστεύουν πενιχρώς οι μικρομεσαίοι της γραμμικής επιστημο­λογίας. Το θαύμα για τον διαχρονικό ελληνικό πολιτισμό είναι ένας κατά φύσιν - φυσιολογικός εξωραϊσμός της φύ­σης. Τόσο απλό: «κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου», το θαύμα, δηλαδή, «ο την φύσιν ωραΐσας του πα­ντός». Το θαύμα είναι αυτή η ομορφιά που, όλοι μας, Καινουργοί, πλαστουργούμε όταν αποφασίζουμε να ανατινάξουμε το καθημερινό μας καθωσπρέ­πει: οι συνετοί τη σωφροσύνη τους, οι φτωχοί το πενιχρό τους, οι πλούσιοι τον πλούτο τους κι οι αυτάρκεις την επάρκεια τους. Οπως τό 'πε και τό 'κανε, δηλαδή ο Χριστός. Για να γίνει όμως αυτή η ομορφιά, «πρέπει να σπεί­ρεις το αίμα σου στις οχτώ γωνιές των ανέμων», μας διδάσκει ο Σεφέρης. Δύ­σκολες αλήθειες για μικρομεσαίους θετικιστές του Μάαστριχτ. «Η αλήθεια όμως μόνον έναντι θανάτου δίδεται»... έτσι δεν μας ξαναδίδαξε τον ορισμό του θαύματος, «ζωαρχική παλάμη» (δοτική)², ο φαεσφόρος Ελύτης;

ΖΟΥΡΑΡΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Το ξέσπασμα του Κωνσταντίνου Ζουράρι

Κώστας Ζουράρις - «1821 - 1922 - 1974»

Διάλεξη του Πολιτειολόγου - Συγγραφέα και πρώην Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Paris VIII κ. Κώστα Ζουράρι με θέμα «1821 - 1922 - 1974», η οποία έγινε στις 23 Μαρτίου 2015 στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Ασπροπύργου.

Ζουράρις: Οι Γερμανοί μας έχουν πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος (Video)

zouraris.jpg

«Υπενθυμίζω ότι οι Γερμανοί μας έχουν πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος», ανέφερε ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Κώστας Ζουράρις μιλώντας χθες στη Βουλή για τις γερμανικές αποζημιώσεις, δίνοντας το δικό του ιδιαίτερο στίγμα στη συζήτηση.

Ο Κ. Ζουράρις είπε χαρακτηριστικά: «Τα κράτη έχουν συνέχεια. Επομένως, εφόσον το ναζιστικό καθεστώς αναγνώρισε τις δυο πρώτες δόσεις, το μεταναζιστικό καθεστώς πρέπει να συνεχίσει, διότι τα μέζεά μας, μας τα έχουν πρήξει».

Στην ομιλία του ο Κώστας Ζουράρις ανέφερε:

«Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει» ΖΟΥΡΑΡΙΣ!!!

9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Ξεκίνησε με Ελύτη (Ιδιωτική Οδός) : «Ερχομαι από μακριά.  Οι συλλέκτριες των κρόκων της Θήρας πορεύονται πλάι μου, κι από κοντά, παγεμένες με τον άνεμο το βόρειο, οι Μυροφόρες, ωραίες μες στα τριαντάφυλλιά τους και τη χρυσή των αγγέλων αντανάκλαση».

Βούτηξε, ακολούθως στα πατερικά κείμενα και τον τον «αρχέκακον όφι» [που στη Ζουράρειο εκδοχή δεν είναι το φίδι των Πρωτόπλαστων αλλά ο Αλεμανός (Γερμανός).

Συνέχισε με κλασσική γραμματεία: Απόσπασμα από τον Θουκιδίδη (Περικλέους Επιτάφιος):

«Αλλα πάσαν μεν θάλασσαν και γην εσβατόν τη ημετέρα τόλμη καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχού δη μνημεία κακών τε καγαθών ίδια ξυγκατοικίσαντες».

Στην νεοελληνική: Εξαναγκάσαμε με την τόλμη μας ολόκληρη τη θάλασσα και την ξηρά να γίνει προσιτή, ιδρύσαμε παντού αιώνια μνημεία και των συμφορών μας και των επιτυχιών μας.

Και κατέληξε με Ρίτσο: «Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει» κλπ

Για την βραχεία παρέμβασή του στη χθεσινή κονοβουλευτική διασικασία εισέπραξε αρκετά χειροκροτήματα, εκτεινόμενα ίσως πέραν της κοινοβουλευτικής δύναμης του κυβερνητικού συνασπισμού. Αν αυτά ήταν χειροκροτήματα επιδοκιμασίας ή ελέους, θα παραμείνει δυεξερεύνητο.

Οπως άλλωστε και τα αισθήματα της συμπαθούς κοπέλας που είχε επιφορτισθεί από το κανάλι της Βουλής να μεταφέρει στη νοηματική την αγόρευση του βουλευτή των ΑΝΕΛ.

Ζουράρις , ίσως η πιο μεστή ομιλία διαχρονικά στη ΒΟΥΛΗ

10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Υπάρχει το ασύντριφτο, Του Κώστα Ζουράρι

... ίσως πάλι η μέθη μας να μας επέβαλε
την πειθώ του ακατόρθωτου. 

Γ. Ρίτσος, Αγαμέμνων

Κάθε φορά που πρωτοαντικρίζω το Άγιον Όρος, ψηλαφητά προπονούμαι στο πολίτευμα της φρόνιμης μέθης. Όταν μπαίνω εκεί, αγκαλιά με τη σωματοψυχή του Ρίτσου καθώς θεολογεί, συνομολογώ ότι υπάρχει το ασύντριφτο. Μόλις όμως μου γνέφει ο γνόφος της ξενιτείας – γιατί όλοι είμαστε οι παρεπίδημοι του Όρους – τότε επιβάλλει την πειθώ του, επειδή η μέθη είναι συντεταγμένη. Το πολίτευμα της σώφρονος μανίας είναι συνταγματικό.

Κανείς δεν είδε ποτέ το Όρος θεοβάδιστο. Όλοι όμως ζούμε σε τόπο υλικό και σαρκωμένο, όλοι λιαζόμαστε στο περιβόλι της Παναγίας. Περιβόλι μας περιβάλλει κι αμέσως γνωρίζουμε το απέραντο πέρας, που μας ανακουφίζει: δεν είναι μετά τα φυσικά η πολιτεία τούτη της φιλοκαλίας. Είναι προσφυής η φύση που μας προσφέρεται σε έντευξη καθολική, δεν περιμένουμε στην αναμονή, μένουμε σε Μονή.

Μένουμε σε Μονή, τω καιρώ εκείνω. Εδώ. Πάντα μέσα στον καιρό. Πάντα συγκεκριμένοι, χοϊκοί, όπως η ανέσπερη ύλη του θυμιατού, πάντα υπαρκτοί μέσα στον χειροπιαστό μας τον καιρό, τον εκείνον, τον τωρινό και τον αυριανό μας θεληματικό καιρό. Εδώ, βίος κοινός, τω καιρώ εκείνω, ψηλαφεί την καθημερινή ύπαρξη των πραγμάτων και των όλων. Από δω, κι από κει, κι από τώρα. Μονοί, αλλά έθελουσίως κοινωνοί. Στη Μονή.Το κοινόβιο είναι μεθοδολογία σύμπραξης, άρα στο περιβόλι της Παναγίας, κάθε μοναστήρι ασκεί ημερήσια και ολονύχτια πολιτειακή πραγματογνωμοσύνη.

Ο εκρηκτικός Κώστας Ζουράρις