Του Γιώργου Ζουρίδη
Η ανάδειξη του νερού ως κυρίαρχου θέματος αντιπαράθεσης στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, μόνο ναυτία μου δημιουργεί. Προφανώς οι πολιτικοί μας ταγοί θεωρούν ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν μνήμη χρυσόψαρων…
Πιστός στην ιδεολογική μου αρχή ότι σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που βρίσκεται στο περιθώριο του Καπιταλισμού, σε μια χώρα δηλαδή όπου είναι «απούσα» μια εθνική αστική τάξη που να κατέχει τα μέσα παραγωγής αλλά και μια ρωμαλέα βιομηχανική εργατική τάξη που να τα λειτουργεί, σε μια χώρα που όλοι μαζί συνυπάρχουμε υπό την σκέπη ενός εξαρτημένου μεταπρατικού Κράτους, δεν μπορεί παρά να υπάρχει μια και μοναδική λύση οικονομικής επιβίωσης.
Η ειρηνική και δημιουργική συνύπαρξη μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού Τομέα παραγωγής.
Προφανώς και οι πολιτικοί φορείς του ψευτοεκσυγχρονισμού θεωρούν ότι η πιο αποδοτική εθνικά λύση είναι να δοθεί όλη η Δημόσια περιουσία στα χέρια των ξένων προς αξιοποίηση, μια και οι Έλληνες είναι ανίκανοι να το πράξουν. Και χωρίς δισταγμό την δέσμευσαν με το τρίτο μνημόνιο για 99 ολόκληρα χρόνια…
Και μαζί και την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, παρά τις Αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για το δημόσιο αγαθό, το Νερό...
