Αποχαιρετώντας έναν οραματιστή της απελευθέρωσης του οικουμενικού Ελληνισμού
Της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΦΩΤΙΑΔΟΥ
Η τεράστια συμβολή του Μιχάλη Χαραλαμπίδη σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, εθνικό, πολιτιστικό, στα οποία με την ριζοσπαστική ιδιοσυγκρασία του διαμόρφωσε ένα πρωτοποριακό και μοναδικό τρόπο παρέμβασης, με σκοπό την ανατροπή της γραφειοκρατικής αντίληψης, που επικρατούσε και επικρατεί, στα κόμματα της αριστεράς, αρχίζοντας από το δικό του μετερίζι, το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι εφικτό να παρουσιαστεί επαρκώς σε ένα κείμενο, όπως το παρόν.
Θα αναφερθώ συνοπτικά στην περίοδο της πολιτικής του διαδρομής, από το σημείο που ο Μιχάλης διαφεύγει παράνομα στην Ιταλία. Είναι ήδη ηγετικό στέλεχος του ΠΑΚ, και τοιουτοτρόπως, έχοντας την πολιτική εκπροσώπηση αυτού του αντιδικτατορικού κινήματος έρχεται σε επαφή με όλη την Ιταλική αριστερά και το ιταλικό δημοκρατικό κίνημα που ανθούσε στις αρχές του 1970.
Ουσιαστικά διαμορφώνεται αυτή την περίοδο η ξεχωριστή προσωπικότητα του. Διαμορφώνεται αυτός ο οργανικός διανοούμενος όπως το διατυπώνει ο Γκράμσι. Στο μικρό γραφειάκι στην καρδιά της Ρώμης, που είχε παραχωρήσει το Σοσιαλιστικό κόμμα P. S. I. στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., γίνονταν από τον Μιχάλη ταχύρρυθμα μαθήματα πολιτικής σε μια διψασμένη νεολαία για απελευθέρωση και δημοκρατία.
Αυτοί που ήθελαν να γυρίσει ανάποδα ο ντουνιάς με τα βιβλία υπό μάλης όλων των μεγάλων διανοούμενων ενδεικτικά αναφερομένων Πωλ Σουηζυ, Πωλ Μπαραν, Σαμίρ Αμίν, συμμετείχαν στην διαμόρφωση ενός νεολαιίστικου κινήματος αμφισβήτησης της επικρατούσας νομενκλατούρας στην Ελλάδα που βασιζόταν στην γραφειοκρατία του κόμματος. Αυτό το κίνημα αναφέρονταν ως Ιταλοί και γιγαντώθηκε πριν αναλάβει την εξουσία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Ελλάδα. Η σύγκρουση ήταν αιματηρή με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό αυτού του νεολαιίστικου κινήματος στο βωμό της εξουσίας.
Ο Μιχάλης με τους Ιταλούς του, τρόμαξε την καθεστηκυία νομενκλατούρα γιατί φοβήθηκε τον μεγάλο περιορισμό της ανέλεγκτης εξουσίας της στο κόμμα και στο κράτος.
Θα αναφερθώ συνοπτικά στην περίοδο της πολιτικής του διαδρομής, από το σημείο που ο Μιχάλης διαφεύγει παράνομα στην Ιταλία. Είναι ήδη ηγετικό στέλεχος του ΠΑΚ, και τοιουτοτρόπως, έχοντας την πολιτική εκπροσώπηση αυτού του αντιδικτατορικού κινήματος έρχεται σε επαφή με όλη την Ιταλική αριστερά και το ιταλικό δημοκρατικό κίνημα που ανθούσε στις αρχές του 1970.
Ουσιαστικά διαμορφώνεται αυτή την περίοδο η ξεχωριστή προσωπικότητα του. Διαμορφώνεται αυτός ο οργανικός διανοούμενος όπως το διατυπώνει ο Γκράμσι. Στο μικρό γραφειάκι στην καρδιά της Ρώμης, που είχε παραχωρήσει το Σοσιαλιστικό κόμμα P. S. I. στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., γίνονταν από τον Μιχάλη ταχύρρυθμα μαθήματα πολιτικής σε μια διψασμένη νεολαία για απελευθέρωση και δημοκρατία.
Αυτοί που ήθελαν να γυρίσει ανάποδα ο ντουνιάς με τα βιβλία υπό μάλης όλων των μεγάλων διανοούμενων ενδεικτικά αναφερομένων Πωλ Σουηζυ, Πωλ Μπαραν, Σαμίρ Αμίν, συμμετείχαν στην διαμόρφωση ενός νεολαιίστικου κινήματος αμφισβήτησης της επικρατούσας νομενκλατούρας στην Ελλάδα που βασιζόταν στην γραφειοκρατία του κόμματος. Αυτό το κίνημα αναφέρονταν ως Ιταλοί και γιγαντώθηκε πριν αναλάβει την εξουσία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Ελλάδα. Η σύγκρουση ήταν αιματηρή με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό αυτού του νεολαιίστικου κινήματος στο βωμό της εξουσίας.
Ο Μιχάλης με τους Ιταλούς του, τρόμαξε την καθεστηκυία νομενκλατούρα γιατί φοβήθηκε τον μεγάλο περιορισμό της ανέλεγκτης εξουσίας της στο κόμμα και στο κράτος.
