Πενήντα χρόνια ήταν αρκετά. Καιρός να σοβαρευτούμε και να παίξουμε hardball
Michael Rubin
Πριν από πενήντα χρόνια που συμπληρώνονται τον επόμενο μήνα, τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Κύπρο και κατέλαβαν το ένα τρίτο του νησιού. Σε αντίθεση με την τουρκική προπαγάνδα, η κατάληψη του 1/3 του νησιού από τον Τουρκικό Στρατό δεν ήταν για να προστατεύσει τους Κύπριους Μουσουλμάνους.
Οποιαδήποτε απειλή γι’ αυτούς είχε περάσει και όλες οι πλευρές της Κυπριακής σύγκρουσης διαπραγματεύονταν στη Γενεύη. Μάλλον, η τουρκική κίνηση ήταν μια γυμνή αρπαγή γης, καθόλου διαφορετική από την εισβολή της Γερμανίας στην Τσεχοσλοβακία ή την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Χένρι Κίσινγκερ, ωστόσο, ήταν πρόθυμος να δώσει στην Τουρκία ένα δωρεάν πάσο. Η Τουρκία ήταν μία από τις δύο, μόνο, χώρες του ΝΑΤΟ που συνόρευαν με τη Σοβιετική Ένωση και ο στρατός της ήταν από τους μεγαλύτερους του ΝΑΤΟ.
«Δεν υπάρχει αμερικανικός λόγος για τον οποίο οι Τούρκοι δεν πρέπει να έχουν το ένα τρίτο της Κύπρου», είπε ο Κίσινγκερ στον Πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ. «Η τουρκική τακτική είναι σωστή – αρπάξτε ό,τι θέλετε και μετά διαπραγματευτείτε με βάση την κατοχή».
Ήταν κυνισμός υπό το πρόσχημα της επιτήδευσης. Αυτό που ο Κίσινγκερ απέτυχε να αναγνωρίσει είναι ότι ο κόσμος δεν ήταν στατικός και ότι οι χώρες που θεωρούνταν λιγότερο σημαντικές στην εποχή του θα μπορούσαν αργότερα να γίνουν κρίσιμοι σύμμαχοι, ενώ εκείνες που θεωρούσε κομβικά κράτη θα μπορούσαν να γίνουν παθητικό.