«Αδέρφια, πού είστε; Μούδιασε ο πλάτης μου. Δεν είμαι Τιτάνας. Πάει να μας σπάσει σα κλάρα τούτος ο άνεμος. Το νου σας!»

Πρωτοβουλία ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ “Οι απ’ Έδω”

10 Ιανουαρίου 2024

«Αδέρφια, πού είστε; Μούδιασε ο πλάτης μου. Δεν είμαι Τιτάνας. Πάει να μας σπάσει σα κλάρα τούτος ο άνεμος. Το νου σας!»

Ανδρέας Ζαρμπαλάς

Σε τι άραγε αποσκοπούσε η επίδειξη δύναμης του καθεστώτος Ράμα στο Κοιμητήριο του Αγίου Ταξιάρχη Χιμάρας; 

Γιατί δεκάδες πάνοπλοι αστυνομικοί συνόδευαν τον Μπελέρη για να του επιτρέψουν μόλις λίγα λεπτά να παραστεί στην ταφή συγγενούς του και μάλιστα δεμένο με χειροπέδη ενώ είχε εκδοθεί 6ωρη άδεια; Γιατί πατούσαν πάνω σε τάφους; Γιατί δεν τον άφησαν να ζήσει όλο το εκκλησιαστικό - παραδοσιακό τελετουργικό, την πομπή προς τον ναό, την εξόδιο ακολουθία, τον τελευταίο ασπασμό, την ταφή, το φαγητό – συχώριο στο σπίτι και να έχει μια διακριτική φρούρηση μέχρι την επιστροφή του στις Φυλακές; 

Το καθεστώς Ράμα επέστρεψε στις οθωμανικές του ρίζες για τον εξευτελισμό της πίστης και των εθίμων των Ελλήνων όπως και στις ιερόσυλες πρακτικές του καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα στέλνοντας το πιο ηχηρό μήνυμα προς τους Έλληνες. Η στάση αυτή θυμίζει την 10ήμερη σκύλευση και καθυστέρηση της παράδοσης του σώματος του δολοφονημένου με εντολή του αλβανικού κράτους, Κωνσταντίνου Κατσίφα, που και τότε έστελνε ακριβώς το ίδιο μήνυμα. Η καταρράκωση της ελληνικής ταυτότητας την εποχή της Τουρκοκρατίας και η εγχειρητική σάρωσή του στην 45χρονη δικτατορία ήταν και παραμένει στο βάθος της η πιο στυγνή ένδειξη τρομοκρατίας που προσπερνάει ακόμα και τις πιο αυθαίρετες πρακτικές που συνεχίζονται, διακριτικά και διακριτά, στην ιδιότυπη δικτατορία του Ράμα.  

Ήταν η πιο μεγαλύτερη πρόκληση για τον Ελληνισμό που βιώνει εσχάτως την ευάλωτη παραμονή του αποδεκατισμένος από την μετανάστευση, από το αυθαίρετο καθεστώς των μειονοτικών ζωνών, από την υποβάθμιση της ελληνικής εκπαίδευσης, από την κλοπή της εκκλησιαστικής και κοινοτικής περιουσίας, από την διαχείριση της ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, από την κλοπή δια του νόμου των περιουσιών των Ελλήνων σε όλη την παράκτια γραμμή, από την συγχώνευση ελληνικού και αλβανικού στοιχείου στη διοίκηση, από τις καθημερινές πιέσεις των υπηρεσιών που ποτέ δεν σταμάτησαν τη λειτουργία τους μέχρι και τις σημερινές επεμβάσεις στη διαχείριση του Δήμου Χιμάρας ή τις σκανδαλώδεις πρακτικές την περίοδο της απογραφής. 

ΣΤΩΝ ΚΟΥΦΩΝ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΟΣΟ ΘΕΛΕΙΣ ΒΡΟΝΤΑ

Οι δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση των Μπελέρη – Κοκαβέση αποκαλύπτουν αυτό που ήταν ολοφάνερο από την αρχή του στησίματος της σκευωρίας που εξυφάνθηκε από το στενό επιτελείο του Αλβανού πρωθυπουργού. Ένας μάρτυρας, καταδικασμένος για απάτες στο παρελθόν, παραδέχθηκε ότι έλαβε χρήματα από τις υπηρεσίες προκειμένου να παγιδεύσουν τον εκλεγμένο δήμαρχο Χιμάρας και τον συνεργάτη του. Όλα αυτά μετά από μια δαιδαλώδη και χρονοβόρα δικαστική διαδικασία 6 μηνών και η οποία προβλέπεται να είναι τέτοια ώστε να μην αποδοθεί η δικαιοσύνη καθώς και η τιμωρία των ενόχων που την έστησαν. Από μόνο του το στοιχείο αυτό, δηλαδή του “agent provocateur”, στο αλβανικό Ποινικό Δίκαιο αποτελεί ευθεία παράβασή του. Κι όμως το ζήτημα δεν είναι ζήτημα παράβασης του Ποινικού Δικαίου αλλά ξεκάθαρα πολιτικό. Όπως έχουμε τονίσει δεν είναι ζήτημα σεβασμού του θεσμού της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου που επικαλείται ο Ελλαδίτης πρωθυπουργός μας. Είναι ζήτημα παράβασης του ίδιου του πρωθυπουργού που σε όλη την προεκλογική περίοδο απειλούσε και λοιδορούσε δημόσια τον Φρέντη Μπελέρη με στόχο τον εκφοβισμό των ψηφοφόρων για την αποτυχία της εκλογής του. 

Είναι ζήτημα της κλίκας που κινείται γύρω από τον πρωθυπουργό για να εξασφαλίσει τη συνέχεια της καταπάτησης των περιουσιών των Χιμαριωτών με στόχους:

α) τον πλουτισμό των ολιγαρχών, 

β) το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος και 

γ) την εκδίωξη των Ελλήνων από την επαρχία Χιμάρας και τις παραθαλάσσιες περιοχές.

Για αυτούς τους τρεις στόχους το ελλαδικό πολιτικό σύστημα αποδεικνύεται ανεπαρκές στο να φροντίσει τους Έλληνες της Χιμάρας, να καταγγείλει αποτελεσματικά τις παραβιάσεις του δικαίου και να σταθεί εμπόδιο στις επεμβάσεις του αλβανικού κράτους. Δεν είναι ο σεβασμός προς το κράτος δικαίου αλλά είναι η φοβία που διακατέχει την ελλαδική ελίτ ότι θα διασαλευτούν οι σχέσεις με αποτέλεσμα την ύφεση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και των μελλοντικών επενδύσεων από τα πακέτα Ανάκαμψης της ΕΕ. Είναι η καλλιέργεια που διέπει την ελλαδική ελίτ να είναι το υπάκουο παιδί των δυτικών αφεντικών στο πλαίσιο των συμφερόντων τους στα Βαλκάνια, και στην περίπτωσή μας στην Αλβανία. Όμως, η κατευναστική συμπεριφορά των αντιπροσώπων της εξωτερικής μας πολιτικής όχι μόνο δεν αποτρέπει το χειρότερο αλλά εντείνει τα χειρότερα.