Άσωτος Υιός – Ο κίνδυνος μιας ψυχαναλυτικής ματιάς

από

 Françoise Dolto

 -

Ζεράρ Σεβερέν (Ζ.Σ.): Ο πρωτότοκος έχει δίκιο να είναι θυμωμένος: δεν είναι ζωή η μονότονη ζωή του. Ο πατέρας του, γεμάτος χαρά, του λέει: “Όλα τα δικά μου είναι και δικά σου”. Σπουδαίο πράγμα… θα μπορούσε να είχε δώσει στο γιο του ένα κατσικάκι, να γιορτάσει κι αυτός με τους δικούς του φίλους. Υπερβάλλει. Από την άλλη μεριά, αυτός ο γιος είναι υπόδειγμα γιου. Όπως λέει κι ο ποιητής: “Θέλει πολλήν αγάπη για να φτάσεις στην απόφαση να ζεις απλά, με έργα ταπεινά κι ανιαρά”. Ο πρωτότοκος δούλευε πάντα αδιαμαρτύρητα και τώρα έχει κάθε λόγο να είναι θυμωμένος. Αυτός είναι αληθινός γιος, έδειξε “πολλήν αγάπη” για έργα που είναι “ταπεινά κι ανιαρά”.

Φρανσουάζ Ντολτώ (Φ.Ν.): Ναι… Είναι, όπως λένε, πολύ αξιέπαινος! Με αξίες όπως Δουλειά, Οικογένεια, Πατρίδα… Είναι καλός γιος σύμφωνα με τους τύπους και τις προσδοκίες του πατέρα του. Όντως, ένας πατέρας θέλει να είναι εργατικό το παιδί του, να έχει πνεύμα της οικογένειας και να μένει κόντά στο πατρικό του. Έτσι έκανε ο πρωτότοκος.

    Συμφωνεί σε όλα με το πατέρα του, κι εκείνος είναι πολύ δεμένος με το γιο του: “Εσύ πάντοτε ήσουν μαζί μου και όλα τα δικά μου είναι δικά σου”. Οι ζωές τους αλληλοσυμπληρώνονται, σχεδόν συγχέονται. Ο πρωτότοκος είναι, θα έλεγε κανείς, μέρος, προέκταση του πατέρα. Πάντα πειθήνιος, καμία ρήξη. Δεν διαμαρτυρόταν ποτέ. Πάντα υποταγμένος, δούλευε. Έμοιαζε ευτυχισμένος, σε αρμονία με το πεπρωμένο του. Όμως… όμως…

     Ο πατέρας του είχε σίγουρα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, είχαν πολύ περισσότερα κοινά σημεία οι δυο τους. Σ’ αυτόν είχε στηρίξει τις ελπίδες του: “Ότι είναι δικό μου είναι και δικό σου. Είσαι ο πρωτότοκος. Σε σένα στηρίζομαι. Εσύ θα κληρονομήσεις μετά την περιουσία”.

Και ξαφνικά, ο πρωτότοκος αρχίζει να ζει τη ζωή του τη στιγμή που ο πατέρας του τον ξεχνά κάπως, ανακαλύπτοντας ότι είναι πατέρας και του μικρότερου. Είναι καταπληκτικό!

Η παραβολή του Ασώτου

από π. Βασίλειος Γοντικάκης

Η παραβολή του Ασώτου, στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, 1982.

Ο Γέρων Βασίλειος (Γοντικάκης) είναι πρώην ηγούμενος της Ιεράς Μονής των Ιβήρων Αγίου Όρους.

Η παραβολή του Άφρονος Πλουσίου με ερμηνεία και ανάλυση στη συσσώρευση του πλούτου σήμερα - videos πλουσίων

Christ and rich young man - The Parable of the Rich Fool

Consumerism vs. God-centered Security

Αφιέρωμα στην παραβολή του Άφρονος Πλουσίου

Κυριακή Θ' Λουκά και συσσώρευση του πλούτου

Έρευνα Σοφία Ντρέκου Αρθρογράφος

(Sophia Drekou, BSc in Psychology)

Ξεκινώντας με ποίηση αγαπημένοι μου αναγνώστες, προσπαθώντας να κατανοήσουμε στο νόημα της σημαντικής Ευαγγελικής περικοπής. Ένα πασίγνωστο ποίημα ενός από τους αγαπημένους μας ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Έχει τον τίτλο «ΑΡΝΗΣΗ» και μας λέει σε μία του στροφή:

«Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας... λάθος! κι αλλάξαμε ζωή».

Η Παραβολή του Άφρονος Πλουσίου είναι μια παραβολή του Ιησού που εμφανίζεται στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον (12:13-21). Πρόκειται για τον άνθρωπο πού νόμιζε ότι θα ξεπεράσει το πρόβλημα τού θανάτου (μηδενισμού) με τα πολλά πλούτη.

Με το χρήμα δεν ξεπερνάς το πρόβλημα τής θνητότητας, απλώς παρατείνει μια άνετη ζωή και ξεχνάς την θνητότητα. Μόνο η Χριστιανική πίστη σέ κάνει να αντιμετωπίζεις σωστά το πρόβλημα τής θνητότητας.

Στο πρόσωπο του άπληστου γεωργού που αρνήθηκε να μοιράσει την περιουσία του, ώστε να εξασφαλίσει τη λύτρωση, απεικονίζεται η ματαιότητα της πεποίθησης ότι ο πλούτος μπορεί να εξασφαλίσει την ευημερία και μια καλή ζωή.

Η παραβολή Parable of the Rich Fool

Εἶπε δέ τις αὐτῷ ἐκ τοῦ ὄχλου· διδάσκαλε, εἰπὲ τῷ ἀδελφῷ μου μερίσασθαι τὴν κληρονομίαν μετ᾿ ἐμοῦ. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπε, τίς με κατέστησε δικαστὴν ἢ μεριστὴν ἐφ᾿ ὑμᾶς;

εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· ὁρᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας· ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ.

Εἶπε δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς λέγων· ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου;

καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου.

εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν.

• Από τα συγκλονιστικότερα λόγια του Χριστού, είναι η παραβολή περί του άφρονα πλουσίου. Και μην ξεχνάμε ότι ο Μέγας Βασίλειος είχε μεγάλη περιουσία και την μοίρασε στους πτωχούς. Δεν την μάζευε να την βγάλει στο εξωτερικό και στις τράπεζες. Ο Μέγας Βασίλειος μάς περιγράφει...

Μέγας Βασίλειος: Ποιος είναι ο πλεονέκτης;

Και ποιόν αδικώ, λέει ο πλεονέκτης πλούσιος, με το να ενδιαφέρομαι για την περιουσία μου; Αλήθεια; Αλλά πες μου, ποια είναι η περιουσία σου, ποια είναι τα δικά σου; Από πού τα έλαβες και τα έφερες στη ζωή; Πραγματικά, συμπεριφέρονται πολλές φορές οι πλούσιοι όπως κάποιος που πιάνει θέση στο θέατρο, για να έχει καλή θέα, και έπειτα εμποδίζει τους μετέπειτα εισερχόμενους να βρουν κι αυτοί κάποια θέση, δικαίωμα που είναι κοινό για όλους.

Η παραβολή του Άφρονος Πλουσίου και η ερωτική σχέση με την συσσώρευση του πλούτου, σήμερα (videos)

Αφιέρωμα στην παραβολή του Άφρονος Πλουσίου
Κυριακή Θ' Λουκά και την ερωτική σχέση των ολίγων
με την συσσώρευση του πλούτου, σήμερα (βίντεο)

της Σοφίας Ντρέκου

Ξεκινώντας με ποίηση αγαπημένοι μου αναγνώστες, προσπαθώντας να κατανοήσουμε στο νόημα της σημαντικής Ευαγγελικής περικοπής. Ένα πασίγνωστο ποίημα ενός από τους αγαπημένους μας ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Έχει τον τίτλο «ΑΡΝΗΣΗ» και μας λέει σε μία του στροφή:


«Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας... λάθος! κι αλλάξαμε ζωή».

• Από τα συγκλονιστικότερα λόγια του Χριστού, είναι η παραβολή περί του άφρονα πλουσίου αγαπητοί αναγνώστες. Και μην ξεχνάμε ότι ο Μέγας Βασίλειος είχε μεγάλη περιουσία και την μοίρασε στους πτωχούς. Δεν την μάζευε να την βγάλει στο εξωτερικό και στις τράπεζες. Ο Μέγας Βασίλειος μάς περιγράφει...

•Μέγας Βασίλειος: Ποιος είναι ο πλεονέκτης;

Και ποιόν αδικώ, λέει ο πλεονέκτης πλούσιος, με το να ενδιαφέρομαι για την περιουσία μου; Αλήθεια; Αλλά πες μου, ποια είναι η περιουσία σου, ποια είναι τα δικά σου; Από πού τα έλαβες και τα έφερες στη ζωή; Πραγματικά, συμπεριφέρονται πολλές φορές οι πλούσιοι όπως κάποιος που πιάνει θέση στο θέατρο, για να έχει καλή θέα, και έπειτα εμποδίζει τους μετέπειτα εισερχόμενους να βρουν κι αυτοί κάποια θέση, δικαίωμα που είναι κοινό για όλους.

Δηλαδή καταλαμβάνουν οι πλούσιοι τα κοινά αγαθά, τα ιδιοποιούνται, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να έλθουν στα χέρια τους πριν από τους άλλους. Είναι αληθινό πως, αν ο καθένας κρατούσε αυτό που του χρειαζόταν, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, και το περίσσευμα το έδινε σε όσους το είχαν ανάγκη, τότε δεν θα υπήρχε κανένας φτωχός. Δεν βγήκες γυμνός από την κοιλιά τής μητέρας σου; Δεν θα επιστρέψεις πάλι γυμνός στη γη; Κι αυτά που έχεις τώρα από πού τα έχεις;

Ποιος θεωρείται πως είναι πλεονέκτης;

Κυριακή του Άφρονα Πλουσίου - Αφιέρωμα

πίνακας: The Rich Fool - Rembrandt van Rijn - 1606-69

Κυριακή του Άφρονα Πλουσίου 

Σοφία Ντρέκου

Περιεχόμενα 

1. Εισαγωγή-Ποίηση: «Άρνηση» Γιώργου Σεφέρη

2. Μέγας Βασίλειος: «Ποιος είναι ο πλεονέκτης;»

3. π. Παντ. Κρούσκος: Ερμηνεία του Ευαγγελίου

4. Το Ευαγγέλιο: Κυριακή ΚΑ' (Θ' Λουκά) Ήχος δ'

5. Ερμηνευτική απόδοση: Ευαγγελίου Ι. Θ. Κολιτσάρα

6. Βίντεο: Ομιλία του π. Νικολάου Λουδοβίκου στην παραβολή του άφρονος πλουσίου.

1. Εισαγωγή-Ποίηση: «Άρνηση» Γιώργου Σεφέρη

Ξεκινώντας με ποίηση αγαπημένοι μου αναγνώστες σήμερα, προσπαθώντας να κατανοήσουμε στο νόημα της σημαντικής Ευαγγελικής περικοπής. Ένα πασίγνωστο ποίημα ενός από τους αγαπημένους μας ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Έχει τον τίτλο «ΑΡΝΗΣΗ» και μας λέει σε μία του στροφή: «Με τι καρδιά, με τι πνοή,τι πόθους και τι πάθος πήραμε τη ζωή μας... λάθος! κι αλλάξαμε ζωή».

2. Μέγας Βασίλειος: «Ποιος είναι ο πλεονέκτης;»

Από τα συγκλονιστικότερα λόγια του Χριστού, είναι η παραβολή περί του άφρονα πλουσίου αγαπητοί μου αναγνώστες. Ο Μέγας Βασίλειος μας περιγράφει...

«Ποιος είναι ο πλεονέκτης;

Αυτός που δεν περιορίζεται στην αυτάρκειά του.

Και ποιος είναι ο αποστερητής;

Αυτός που αφαιρεί τα πράγματα του άλλου.

Εσύ λοιπόν, δεν είσαι πλεονέκτης, δεν είσαι αποστερητής,

αφού οικειοποιείσαι αυτά που σου δόθηκαν για διαχείριση;

Είναι του πεινασμένου το ψωμί που εσύ κατακρατείς.

Είναι του γυμνού το ρούχο που έχεις φυλαγμένο στις αποθήκες σου.

Του ξυπόλητου είναι το υπόδημα που έχεις και σαπίζει.

Αυτού που έχει ανάγκη είναι τα χρήματα που έχεις χωμένα.

Ώστε τόσους αδικείς, όσους θα μπορούσες να ελεήσεις.»