OI AΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ

OI AΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Του Ρένου Θ. ΚυριακΙδη, Φυσιογνώστη

Τον Αύγουστο του 1956 έξι κατάδικοι, αγωνιστές της ΕΟΚΑ, μεταφέρθηκαν από τους Άγγλους, από τις φυλακές της

Κύπρου στις φυλακές Wormwood Scrubs του Λονδίνου. Τους μετέφεραν την ώρα του δείπνου και τους έβαλαν μέσα σ’ ένα από τα έξι Halls της φυλακής, Κάθε Hall είχε περίπου χίλιους φυλακισμένους. Οι Άγγλοι ποινικοί κατάδικοι μας υποδέχτηκαν με το χειρότερο τρόπο. Μέσα από τις βρισιές που ξεστόμιζαν εναντίον μας ξεχώριζαν οι λέξεις «Μπάσταρδοι, Δολοφόνοι, Τρομοκράτες».

Μας έβαλαν και καθήσαμε σ’ ένα τραπέζι στη μέση του Hall. Δίπλα μας, σε ένα άλλο τραπέζι κάθονταν τρεις φυλακισμένοι που μας έβλεπαν με χαμόγελο. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε που οφειλόταν αυτή τους η συμπεριφορά. Σαν τελειώσαμε

το δείπνο ένας από τους τρεις μας πλησίασε και μας είπε «Εμείς είμαστε Ιρλανδοί. Μη φοβάστε. Εσείς θα αντιμετωπίσετε τους πεντακόσιους που είναι στη μεριά σας και εμείς θα αναλάβουμε τους άλλους πεντακόσιους που είναι στη μεριά μας».

Συγκινηθήκαμε πολύ από τη συμπεριφορά των Ιρλανδών αλλά τους είπαμε να αφήσουν το θέμα και θα το χειρισθούμε εμείς με το δικό μας τρόπο.

Το θέμα το ρυθμίσαμε σε μερικές εβδομάδες και από τότε οι Άγγλοι φυλακισμένοι μας ανέχονταν Οι τρεις Ιρλανδοί αγωνιστές του IRA Seamus MacStiofain - Manus Canning και Donal O’Marcadu γίναν στο μεταξύ αδελφοί μας και ένα με μας.

Πολύ μας απασχόλησε η συμπεριφορά των Ιρλανδών γιατί με τη συμπεριφορά τους έδειξαν ότι και τη ζωή τους θα έδιδαν για την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια των Κυπρίων Αγωνιστών.

Ξέφρενοι πανηγυρισμοί και τραγούδια για τον θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ (vids)

Ο θάνατος της Βασίλισσας αλλού προκάλεσε ξέφρενους πανηγυρισμούς με τραγούδια και αλλού αποδοκιμασίες. 

Η είδηση πως η Βασίλισσα Ελισάβετ δεν ζει πλέον, μπορεί να σκόρπισε θλίψη στην Αγγλία, όμως δεν είχαν τα ίδια συναισθήματα και άλλες περιοχές όπου υποδέχθηκαν τα νέα με μεγάλη... χαρά.

Δείτε για παράδειγμα την Κύπρο, η οποία υπέφερε για πολλά χρόνια από τις Βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Εκεί λοιπόν χθες, η Ομόνοια στο πλαίσιο της πρώτης αγωνιστικής των ομίλων του Europa League, αντιμετώπιζε την Σέριφ και όπως έγινε σε όλα τα ματς, πριν την έναρξή του, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή.

Μόνο που κατά την διάρκειά του υπήρχαν έντονες αποδοκιμασίες από τους θεατές που βρίσκονταν στο γήπεδο που δεν ξέχασαν τον Ευαγόρα Παλλικαρίδη και τα άλλα θύματα του στρατού της Βασίλισσας.

Στην Ιρλανδία τώρα, υπήρχαν ξέφρενοι πανηγυρισμοί στο Tallaght Stadium, ανασκευάζοντας το «Give It Up» των «KC & the Sunshine Band», το οποίο έκαναν «Lizzy in the box» (σ.σ «η Λίζα στο κουτί» εννοώντας το φέρετρο).

Παράλληλα όπως μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω video υπήρχαν πανηγυρισμοί στους δρόμους, με τους πολίτες να κυκλοφορούν έχοντας τις σημαίες της Ιρλανδίας.

ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Σελτικ-Ρέιντζερς «Σήμερα τολμούμε να κερδίσουμε»

«Σήμερα τολμούμε να κερδίσουμε»

Αλέκος Μιχαηλίδης 

Το παραδοσιακό ντέρμπι της Γλασκώβης δεν είναι τόσο τοπικό, είναι γνωστό τοις πάσι. Οι οπαδοί της Celtic FC αντιπροσωπεύουν μια μεγάλη πλειοψηφία καθολικών, με ιρλανδική καταγωγή και ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση απέναντι στη βρετανική κυριαρχία, τη νέα αποικιοκρατία. 

Οι αιώνιοι αντίπαλοι της Ρέιντζερς αντιπροσωπεύουν την προτεσταντική πλευρά της Γλασκώβης και οι σημαίες του Ηνωμένου Βασιλείου δεσπόζουν στις δικές τους κερκίδες -εμμένουν στην επέμβαση της Αγγλίας στη Σκωτία και στον λαό της. 

Στο φετινό ντέρμπι (Σάββατο, 3/9), που ευτυχώς έληξε με το φοβερό 4-0 υπέρ της περήφανης Σέλτικ, οι οπαδοί των Κελτών είχαν υπέροχη έμπνευση με σαφές πολιτικό περιεχόμενο. Στο γιγαντοπανό τους, απεικονιζόταν ένας διαδηλωτής με αντιασφυξιογόνα μάσκα. Όχι μια καρικατούρα, μα η μια πίστη απεικόνιση ενός νέου Ιρλανδού που συμμετείχε στη μεγάλη μάχη του Bogside. Η μάχη αυτή διεξήχθη μεταξύ των Ιρλανδών καθολικών του Ντέρι (σήμερα στη βόρεια Ιρλανδία) και των βρετανικών δυνάμεων, των σκυλιών της RUC. Διήρκεσε για τρεις μέρες και είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση των αποικιοκρατών και τη δημιουργία «ελεύθερης ζώνης». 

Η φωτογραφία των οπαδών της Σέλτικ συνοδευόταν από κομμάτι που αναφώνησε η Ιρλανδή βουλευτής Μπερναντέτ Ντέβλιν, που συμμετείχε στην εξέγερση του Bogside τον Αύγουστο του 1969: «Yesterday i dared to struggle, today i dare to win». Χθες τόλμησα να αγωνιστώ, σήμερα τολμώ να κερδίσω. Σέλτικ ασφαλώς. Αιώνια πιστοί.

ΠΗΓΗ: Αλέκος Μιχαηλίδης fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Βόρεια Ιρλανδία: Ιστορική επικράτηση του Σιν Φέιν

Από την ιστοσελίδα economytoday.sigmalive.com

Το πολιτικό σκέλος του πάλαι ποτέ Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA) έλαβε 27 έδρες στην Συνέλευση των 90 μελών – Πρωθυπουργός της Σκωτίας: Θα δούμε θεμελιώδεις αλλαγές στη διακυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου τα επόμενα χρόνια

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Βορείου Ιρλανδίας το Σιν Φέιν το κόμμα που δημιουργήθηκε ως το πολιτικό σκέλος του πάλαι ποτέ Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA), κατάφερε να εξασφαλίσει τις περισσότερες έδρες στην τοπική συνέλευση και τα ερωτήματα ενός πιθανού δημοψηφίσματος για την ένωση της Β. Ιρλανδία και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας αρχίζουν πλέον να τίθενται.

Το Σιν Φέιν έλαβε 27 έδρες στην Συνέλευση των 90 μελών, ενώ το DUP (Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα), το οποίο τάσσεται υπέρ της παραμονής της Β. Ιρλανδίας στο Ηνωμένο Βασίλειο 24 έλαβε έδρες. Το κεντρώο Κόμμα Συμμαχίας της Βόρειας Ιρλανδίας (Alliance Party of Northern Ireland) έλαβε 17 έδρες

Παρόλο που στην προεκλογική περίοδο το ζήτημα της διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος δεν βρέθηκε στην ατζέντα των πολιτών κομμάτων, καθώς κυριάρχησε το ζήτημα του κόστους ζωής και της μεταρρύθμισης του τοπικού συστήματος περίθαλψης, η ιστορική νίκη του Sinn Féin καθώς και τα δημογραφικά στοιχεία στην Ιρλανδία, δείχνουν ότι ένα δημοψήφισμα για την ένωση της Β. Ιρλανδίας και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας είναι πιθανό να διεξαχθεί εντός των επόμενων 5-10 ετών. Σύμφωνα μάλιστα με την πρόεδρο του Σιν Φέιν, Μαίρυ Λου Μακ Ντόναλντ, το δημοψήφισμα θα μπορούσε να διεξαχθεί εντός των επόμενων πέντε, μόλις, ετών

«Εθνολαϊκισμός» και στην Ιρλανδία…

Η κατασυκοφάντηση του Σιν Φέιν δεν έπιασε τόπο

του Ερρίκου Φινάλη

«Βενεζουέλα θα μας κάνετε»: έτσι έλεγε προεκλογικά, απευθυνόμενος στο Σιν Φέιν,  ο Τζιμ Ο’Κάλαχαν – εκ των ηγετικών στελεχών του κεντροδεξιού Φιάνα Φόιλ που, μαζί με το επίσης κεντροδεξιό Φίνε Γκάιλ, μονοπωλούσε επί δεκαετίες την πολιτική ζωή της Ιρλανδίας [βλ. πλαίσιο]. Του ίδιου επιπέδου ήταν η κριτική που ασκούσε στο ανερχόμενο Sinn Féin και το μέχρι τώρα κυβερνών Φίνε Γκάιλ του απερχόμενου πρωθυπουργού Λίο Βαράντκαρ. «Αμετανόητοι τρομοκράτες» και «ακραίοι λαϊκιστές» ήταν μερικά από τα επίθετα με τα οποία φιλοδωρούσαν το ιστορικό κόμμα του αντιβρετανικού και σοσιαλιστικού-ρεπουμπλικανικού πατριωτισμού οι απόγονοι της συνθηκολόγησης του 1921 με τη Βρετανία. Οι οποίοι, στον αιώνα μας, κατέληξαν πολιτικοί υπάλληλοι της ευρωκρατίας και των πολυεθνικών, μετατρέποντας την Ιρλανδία σε φορολογικό παράδεισο για τις ελίτ.

Από κοντά και τα δεκανίκια του δικομματισμού, όπως το Εργατικό Κόμμα – το οποίο τελικά υπέστη την τύχη του ΠΑΣΟΚ, αφού οι Ιρλανδοί το θεώρησαν υπεύθυνο για την εισβολή της μνημονιακής τρόικας στη χώρα τους. Στις επιθέσεις εναντίον του Σιν Φέιν διέπρεψαν και οι Εργατικοί, κατηγορώντας το πρόγραμμά του ως «λαϊκίστικο και εθνικιστικό». Διότι έτσι είθισται να βαφτίζεται σήμερα όποιος επιχειρεί να απαντήσει στις αγωνίες της λαϊκής πλειοψηφίας, που στην Ιρλανδία παίρνουν οξεία μορφή με την αδυναμία πρόσβασης των λαϊκών τάξεων σε αξιοπρεπή κατοικία και σε υπηρεσίες υγείας…

Η λύση του κοινωνικού προβλήματος είναι οργανικά δεμένη με το εθνικό ζήτημα ενός κράτους καταδικασμένου να είναι κολοβό και δέσμιο ξένων – είτε Βρετανών είτε εκπροσώπων των παγκοσμιοποιημένων αγορών

Όμως τελικά όλη αυτή η καμπάνια έπεσε στο κενό, επιβεβαιώνοντας και με το παραπάνω τις προβλέψεις για αλματώδη άνοδο του Σιν Φέιν*. Προβλέψεις στις οποίες δεν φαινόταν να πολυέχει εμπιστοσύνη ούτε η ίδια η ηγεσία του, αφού θα μπορούσε να εκλέξει ακόμη περισσότερους βουλευτές εάν παρουσίαζε πλήρη ψηφοδέλτια σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες – κάτι που δεν έκανε. Ακόμη κι έτσι όμως η κάλπη έβγαλε το Σιν Φέιν πρώτο κόμμα, τιμωρώντας το κυβερνών Φίνε Γκάιλ, τη… συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση του Φιάνα Φόιλ και όλους τους μικρότερους σχηματισμούς (πλην των Πράσινων, που υπερδιπλασίασαν το ποσοστό τους).

Δύσκολο στοίχημα η επόμενη μέρα

Τριπλή και άρρηκτη επέτειος…

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Τριπλή και άρρηκτη επέτειος…

H 24η Απριλίου 1915 θεσπίστηκε ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Είναι η μέρα που η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι απαγχονίστηκαν από το κίνημα των Νεοτούρκων του Κεμάλ Ατατούρκ. Είναι η μέρα που θεωρείται η έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας. 1.500.000 Αρμένιοι σφαγιάσθηκαν και άλλα εκατομμύρια εκδιώχθηκαν από τον βάρβαρο όχλο που όπλισε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Είναι η μέρα που αναμένει ακόμα αναγνώριση από πολλές χώρες και ειδικά από την εγκληματική Τουρκία που δεν καταδικάστηκε ποτέ για τα εγκλήματά της. Οι Αρμένιοι θυμούνται με θλίψη, περηφάνεια και μαγκιά την 24η Απριλίου και από το Αραράτ στέλνουν μήνυμα αντίστασης στον Μαχαιρά.

Στις 24 Απριλίου 1916, κάπου στη δύση, οι Ιρλανδοί εξεγείρονται και ξεσπούν εναντίον της αποικιοκρατικής βρετανικής αυτοκρατορίας. Η «Εαρινή Εξέγερση» σηματοδοτεί τη συνέχεια πολλών αγώνων, μα και του διαρκούς ξεσπάσματος των Ιρλανδών για αυτοδιάθεση που φτάνει έως τις μέρες μας. Εν πολλοίς, οφείλεται σε εκείνη την 24η Απρίλη μια βόμβα που εκπυρσοκροτείται το 2019 στο Μπέλφαστ. Μια διαρκής περίοδος επαναστάσεων ξεκινά και συνεχίζεται την 24η Απρίλη 1916, η οποία εκφράζει αναντίλεκτα τη συνείδηση και την ταυτότητα των Ιρλανδών. Αυθεντικά, αληθινά και καινούργια (σαν τις μετέπειτα μορφές του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού) επιμένουν στον όμορφο αγώνα της αυτοδιάθεσης.

Ενενήντα οκτώ ακριβώς χρόνια μετά, ο κυπριακός Ελληνισμός «με παππού σε μέρη αυτόνομα μέσα στην Τουρκοκρατία» διαστέλλεται και απορρίπτει, χωρίς δεύτερη λέξη και κάμποσα «αλλά», το σχέδιο Ανάν. Αρνείται να νομιμοποιήσει τα εγκλήματα μιας γιγάντιας φασιστικής αυτοκρατορίας και επιμένει στη λευτεριά του. Απαιτεί την εξαφάνιση «λύσεων» τύπου Ανάν, που ανασκευάζονται ακόμα στα σκοτεινά (ή φωτεινά) δωμάτια πρεσβειών και κομματικών κτηρίων. Εκφράζει, επιτέλους 49 χρόνια μετά, τη μαγκιά των ανταρτών και με το «ΟΧΙ» του επανακαθορίζει την ιστορική συνέχεια αυτού του τόπου. Επαναβεβαιώνει ότι ο Καραβάς, ο Πενταδάκτυλος, η Τύμπου, η Λύση, η Γιαλούσα, το Κάρμι, το Δίκωμο είναι ονόματα ελληνικά, σαν τον Μαχαιρά, τη Σολιά, τη Τσάδα, το Αυγόρου, το Λιοπέτρι και διατρανώνει ότι ο αντικατοχικός αγώνας ή θα είναι εθνικοαπελευθερωτικός ή δεν θα υπάρξει.

5 ΜΑΪΟΥ 2017-Σαν σήμερα πεθαίνει ο Ιρλανδός ήρωας Μπόμπυ Σαντς μετά από απεργία πείνας.

Σαν σήμερα 05.08.1981, πεθαίνει ο Ιρλανδός ήρωας Μπόμπυ Σαντς μετά από απεργία πείνας. Λεπτομέρειες της εικόνας των Ιρλανδών απεργών πείνας που αναρτούμε μπορείτε να δείτε εδώ:

  http://prosopa.eu/?page_id=317

The ten Irish martyrs (… – 1981)

Those who wear their blankets as shroud and fasted in the name of freedom, the ten Irish martyrs of H-Block, that died in 1981.

Το τέταρτο μνημόνιο και το ολοκαύτωμα

Η Ιρλανδία, με συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) της τάξης του 1.000% του ΑΕΠ της, κατέφερε να ξεπεράσει την κρίση και να βγει από τα μνημόνια! Γιατί λοιπόν οι ουρές για συσσίτιο έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ στο Δουβλίνο; (πηγή). Προφανώς επειδή την κρίση την ξεπέρασαν μόνο οι μεγάλες αμερικανικές πολυεθνικές που είναι εγκατεστημένες στην Ιρλανδία για να φοροδιαφεύγουν.

Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός έπρεπε να ντρέπεται δηλώνοντας πως ο κ. Σόιμπλε δεν είναι καλά στην ψυχή του, κατά τα «δικά» μας ΜΜΕ. Γιατί όμως δεν ντρέπονται τα γερμανικά ΜΜΕ, όταν μας εξευτελίζουν με εξώφυλλο το δάκτυλο της Αφροδίτης ή με χίλιους άλλους τρόπους;

Γιατί δεν ντρέπεται ο κ. Σόιμπλε όταν απαιτεί δήλωση μετάνοιας και υποταγής από τον υπουργό οικονομικών μας, εξευτελίζοντας τον επειδή υπέπεσε στην αμαρτία να δώσει ένα χριστουγεννιάτικο επίδομα στους εισοδηματικά ασθενέστερους;

Οι πρόγονοι των Ιρλανδών ήταν... Πόντιοι!

Ιστορικοί και αρχαιολόγοι το υποπτεύονταν και έρχονται πλέον οι γενετιστές να το επιβεβαιώσουν: οι αρχαίοι Ιρλανδοί, που αποίκησαν το νησί τους και αποτέλεσαν τους προπάτορες του έθνους τους, προέρχονταν από τη Μέση Ανατολή και τον Ποντιακό Καύκασο, φθάνοντας στην Ιρλανδία μετά από μια περιπετειώδη μετανάστευση μέσω της Νότιας Ευρώπης (και της Ελλάδας).

Η καταγωγή των Ιρλανδών -διαφορετική από των αγγλοσαξώνων- εδώ και πολλά χρόνια είναι ένα επίμαχο και πολύπλοκο ζήτημα που προβληματίζει τους επιστήμονες. Οι γενετιστές του Ινστιτούτου Γενετικής Smurfit του Κολλεγίου Τρίνιτι του Δουβλίνου και οι αρχαιολόγοι της Σχολής Γεωγραφίας, Αρχαιολογίας και Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Κουίνς του Μπέλφαστ, με επικεφαλής τον καθηγητή Νταν Μπράντλεϊ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) των ΗΠΑ, ανέλυσαν για πρώτη φορά τα γονιδιώματα τεσσάρων ατόμων, μιας γυναίκας που ζούσε πριν από 5.200 χρόνια και τριών ανδρών που ζούσαν πριν από 4.000 χρόνια περίπου στην Ιρλανδία.